Σαντορίνη...εκεί όπου η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο γλαφυρή περιγραφή.

[alma]

Την επόμενη μέρα το πρωί ξεκινήσαμε για Ημεροβίγλι. Στο δρόμο και κατά την άφιξη μουρμούριζα το παλιό τραγούδι: <<Στο Ημεροβίγλι που συνάντησα μια φίλη….>>. Το Ημεροβίγλι είναι κι αυτό πολύ όμορφο αλλά αρκετά ήσυχο σε σχέση με Οία, Φηρά, Φηροστεφάνι. Ο ήλιος έλαμπε φωτίζοντας τα άσπρα σπιτάκια, ενώ ακούγονταν τιτιβίσματα πουλιών. Μια όμορφη γατούλα περπατούσε νωχελικά στο πλακόστρωτο. Η θέα ήταν και εκεί πολύ όμορφη και την απολάμβανες χωρίς τις ορδές των τουριστών που έχει σε άλλα σημεία του νησιού. Παρόλα αυτά οφείλω να παραδεχτώ ότι η φημισμένη Οία και τα δημοφιλή Φηρά μας άρεσαν περισσότερο.


Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο Αμμούδι. Αφού καθίσαμε για καμιά ώρα στο μικρό αλλά γραφικό οικισμό του πήραμε το πλοίο για να περάσουμε στο απέναντι νησάκι της Θηρασιάς. Για την Θηρασιά σχηματίσαμε ανάμεικτες εντυπώσεις. Φ τάνοντας στο λιμάνι απλώς διαπιστώνεις ,ότι μάλλον ισχύει αυτό που ακούσαμε από ντόπιους, ότι το νησάκι είναι σαν να βρίσκεται 50 χρόνια πριν. Λίγα μισογκρεμισμένα σπιτάκια, 2 ταβερνούλες και μια παραλία την οποία επισκεφτήκαμε αργότερα. Ένας συνταξιδιώτης στο πλοιάριο μας πληροφόρησε ότι επειδή ήταν Κυριακή δεν υπήρχε λεωφορείο στο νησί. Τελικά συμφωνήσαμε με έναν ντόπιο να μας ανεβάσει στο Μανωλά έναντι 5 ευρώ. Όχι πολύ σοφή επιλογή μέσα στο καταμεσήμερο καθώς δεν υπήρχε καμία σκιά και αν και ρωτήσαμε 3-4 ντόπιους που μας κοίταζαν περίεργα( φάνηκε να μην είναι και πολύ συνηθισμένοι σε τουρίστες, αν και ήταν πολύ ευγενικοί) , δεν υπήρχε κάποια καφετέρεια, ούτε καν ένα καφενείο ρε παιδιά να ξαποστάσεις. Έτσι πήραμε ξανά τηλ. Και ο κύριος από το λιμάνι για άλλα 5 ευρώ μας κατέβασε ξανά στο λιμάνι της Θηρασιάς.


Κάναμε μπάνιο στην παραλία του μικρού νησιού, η οποία ήταν όντως ιδιαίτερη. Πολύ καθαρή με ένα αλμυρίκι στη μέση της παραλίας, χοντρές σκουρόχρωμες πέτρες και απότομο βάθος. Λογικό αφού ουσιαστικά κολυμπήσαμε στο ηφαίστειο, κάτι που είναι δύσκολο στη Σαντορίνη αφού οι παραλίες βρίσκονται στη πίσω μεριά. Στη συνέχεια φάγαμε και αισθανθήκαμε Ροβινσώνες , αφού στην ταβέρνα ήταν σχεδόν τα πάντα από τον κήπο του ιδιοκτήτη. Ντοματοκεφτέδες από τις ντομάτες του, κολοκύθια από τον κήπο του κτλ. Η ώρα πέρασε και επιστρέψαμε στη Σαντορίνη και τον πολιτισμό. Ξαναπήγαμε στην αγαπημένη Οία ,όπου μετά από μια βόλτα, αυτή τη φορά βρήκαμε τραπεζι σε καφετέρια στην μπροστινή κιόλας θέση με υπέροχη θέα. Γύρω μας ακουγονταν φωνές Νορβηγών, Γάλλων, Αμερικανών, Ιταλών και (…ω τι έκπληξη) Ασιατών. Στα 2-3 τραπέζια της καφετέριας ήμασταν ευρωπαίοι και στα υπόλοιπα 10 ασιάτες. Η Οία δεν χορταίνεται και κάτσαμε για ώρες να κοιτάζουμε την ήρεμη θάλασσα, το γαλάζιο της οποίας ερχοταν σε αντίθεση με τα κατάλευκα πανιά ενός ιστιοφόρου. Κάναμε άλλη μια βόλτα στην Οία αγοράζοντας σουβενίρ και δώρα από τα γραφικά μαγαζάκια με τα πολύχρωμα πεζούλια. Το βράδυ διασκεδάσαμε για άλλη μια φορά στα Φηρά και έτσι τέλειωσε άλλη μια μέρα στη Σαντορίνη.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[anny]

Μας φέρνεις φρέσκα νέα λοιπόν από την αγαπημένη Σαντορίνη.

Το ξενοδοχείο αυτό (έχω μείνει δύο φορές) είναι μάλλον το φθηνότερο (αλλά και πιο basic) ξενοδοχείο με φοβερή θέα στην καλντέρα.

Και έχει αλλάξει ελάχιστα τα τελευταία 20 χρόνια.

Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[alma]

Ναι Άννυ μου είχε πολύ καλή τιμή.50 ευρώ το δίκλινο και 60 με πρωινό.Έχει φοβερή θέα στην καλντέρα και έμεινα πολύ ευχαριστημένη.
Βέβαια είναι Ιούνιος, δεν ξέρω τι τιμές έχει Ιούλιο και Αύγουστο αλλά υποθέτω ότι πάλι θα είναι πολύ λογικές.

 

[alma]

Τα Φηρά το βράδυ είναι γεμάτα ζωή. Τουρίστες από όλη την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Λατινική Αμερική και πολλοί περισσότεροι από την Ασία διασκέδαζαν και έβγαζαν φωτογραφίες το μαγευτικό τοπίο. Το πόσοι Ασιάτες διασκέδαζαν το βράδυ στα Φηρά δεν μπορούσα να το φανταστώ. Ξεπερνούσαν κατά πολύ όσους είχα δει συνολικά σε όλα τα υπόλοιπα ελληνικά νησιά. Οι περισσότεροι ήταν ζευγάρια από την Κίνα. Η Σαντορίνη το βράδυ ήταν ότι πιο ρομαντικό έχω δει.

Την δεύτερη μέρα παρά το πόσο αργά είχαμε κοιμηθεί ξυπνήσαμε νωρίς. Οι ακτίνες του ήλιου με χάιδευαν από το παράθυρο και μόλις το άνοιξα ένιωσα ότι ήμουν στον παράδεισο. Η θέα του απέραντου γαλάζιου της ήρεμης θάλασσας, τα κελαηδίσματα των πουλιών τα άσπρα σπιτάκια με τα μπλε παράθυρα στην άκρη του γκρεμού μας είπαν την πιο γλυκιά καλημέρα. Τελικά είναι υπέροχο να ξυπνάς και να είσαι στη Σαντορίνη.

<< Λοιπόν ώρα για κολύμπι στο Καμάρι>> είπαμε και ξεκινήσαμε. Το Καμάρι είναι μια όμορφη οργανωμένη παραλία με όλες τις ανέσεις. Ομπρέλες, ξαπλώστρες, ντουζιέρες.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο ορεινό χωριό Πύργος. Υπέροχη θέα όπου το γαλάζιο της θάλασσας ενωνόταν με το πράσινο των αμπελιών. Αφού αγοράσαμε ντόπια καλούδια από ένα μαγαζί με παραδοσιακά προιόντα ανηφορίσαμε τα πέτρινα δρομάκια του χωριού. Κάθε σπίτι ήταν φτιαγμένο με μεράκι, άλλα βαμμένα σε ροζ και παστέλ αποχρώσεις και άλλα στο παραδοσιακό άσπρο-μπλε. Φάγαμε σε μια όμορφη ταβέρνα με θέα τη θάλασσα και τα γύρω χωράφια.


Επιστροφή στο ξενοδοχείο , ξεκούραση και ξεκίνημα για την μοναδική, ανεπανάληπτη Οία. Για μένα το ομορφότερο μέρος του νησιού. Τι να πεις για την Οία; Οποιαδήποτε περιγραφή την αδικεί. Τη γραφικότητα και την ομορφιά της φαίνεται να γνωρίζουν τουρίστες από όλο τον κόσμο που έδιναν μάχη για μια θέση από όπου θα έβλεπες καλύτερα το ηλιοβασίλεμα. Νύφες φωτογραφίζονταν στην άκρη των σπιτιών με πέπλο σχεδόν να αιωρείται στο κενό και φόντο το απέραντο γαλάζιο.

Τα σπίτια και εκεί φροντισμένα, φρεσκοβαμμένα στην πλειοψηφία τους , ξενοδοχεία με πισίνες και φοίνικες
στην άκρη του γκρεμού, γραφικά μαγαζάκια με όμορφους πίνακες (φυσικά με θέμα τη θέα στη Σαντορίνη), κοσμήματα χρυσά και ασημένια με ημιπολύτιμες πέτρες, πήλινα κάθε λογής και όμορφες γκαλερύ…

 

[alma]

Αν και περίπου 2 ώρες πριν το ηλιοβασίλεμα, ζευγάρια( και μερικές παρέες, οικογένειες κτλ) από όλο τον κόσμο είχαν πάρει θέση για να δουν ένα από τα πιο ρομαντικά ηλιοβασιλέματα στον κόσμο. Ψάξαμε για θέση σε κάποια καφετέρια με θέα αλλά για εκείνη τη μέρα δεν το καταφέραμε γιατί ήταν όλες γεμάτες. Τα πλακόστρωτα, τα πεζούλια και όχι μόνο είχαν κι αυτά σχεδόν γεμίσει. Τελικά μας φιλοξένησε ένα πεζούλι στο οποίο υπήρχε ένα μικρό κενό, πήραμε παγωτό από ένα κοντινό μαγαζί (οκ μάλλον κάποιοι κερδοσκοπούν από την ομορφιά του τοπίου, καθώς 2 μπάλες κόστιζαν 5,60) και καθίσαμε να απολαύσουμε τη θέα. Η Οία πλανεύτρα και πολύβουη απλωνόταν μπροστά μας. Φωνές και γέλια (κυρίως Ασιατών )ακούγονταν παντού. Άλλοι τουρίστες ήταν με σανδάλια και σόρτς και άλλοι πιο κυριλέ με πουκαμισάκι και κάποιες κοπέλες μερικές με επίσημα φορέματα και πέδιλα με στρας σαν να γιόρταζαν που ήρθαν στο νησί που πάντα ονειρεύονταν( καθώς μιλώντας με κάποιους από αυτούς διαπίστωσα ότι η Σαντορίνη για αυτούς ήταν όνειρο ζωής).

Τα βλέμματα γύρισαν καθώς ακούστηκε κλιπ-κλοπ όταν 6 γαιδουράκια δεμένα μεταξύ τους και οδηγούμενα από τον ιδιοκτήτη τους που τα κοπανούσε με τη γκλίτσα ανέβηκαν κουρασμένα τα σκαλιά. Οι φωτογραφικές μηχανές άστραψαν καθώς όλοι ήθελαν να δείξουν στην πατρίδα τους τη φολκλορική εικόνα. Αυτό επαναλήφτηκε αρκετές φορές καθώς κι άλλα γαιδουράκια ανέβαιναν με τους καβαλάρηδες-ιδιοκτήτες τους τα σκαλιά.

Όταν ο ήλιος άρχισε να πέφτει, επικράτησε ησυχία που διακοπτόταν από παραινέσεις των ελάχιστων ελλήνων που ήταν εκεί, του στυλ: <<Βγάλε με γρήγορα , θα πέσει ο ήλιος>>. Ο ουρανός πήρε ένα πορτοκαλοφούξια χρώμα, μετά ροζ και μόλις ο ήλιος έπεσε όλοι χειροκρότησαν.

Έτσι πήραμε το δρόμο της επιστροφής για άλλο ένα βράδυ διασκέδασης στα Φηρά. Στο κλαμπ ήμαστε από τους ελάχιστους έλληνες. Διασκεδάσαμε με mainstream μουσική υπό τους ήχους της Katy Perry,Shakira, Jennifer Lopez κτλ. Όταν πηραμε το δρόμο της επιστροφής στο Φηροστεφάνι κοίταξα με νοσταλγία το δρόμο που το ένωνε με τα Φηρά.Σε κάποια σημεία η ησυχία του μονοπατιού διακοπτόταν από μια βουή που ερχόταν από τα Φηρά. Αντίθετα στο ήρεμο κομμάτι που πήγαινε προς Φηροστεφάνι μπορούσες να απολαύσεις τη θέα σχεδόν πριβέ, καθώς η γαλήνια θάλασσα φωτιζόταν από το φως ενός καικιού και 2-3 σκαφών. Ένας παππούς έπινε μόνος του την μπίρα καθισμένος στη σκοτεινή αυλή του και αγναντεύοντας τη θάλασσα. Άλλο ένα ζευγάρι αμερικανών αυτή τη φορά διασταυρώθηκε στο δρόμο μαζί μας καθώς και αυτοί επέστρεφαν από τα Φηρά κουρασμένοι.Άλλο ένα βράδυ στη Σαντορίνη έλαβε τέλος...

 

[nicole.g.<3]

Αχ! Πάντα τέτοια σου εύχομαι...
Μου ξύπνησες όμορφες αναμνήσεις..Νοσταλγώ Σαντορίνη ... Περιμένουμε τη συνέχεια και φωτογραφιούλες !

 

[alma]

Να είσαι καλά Νικόλ.

 

[elenara88]

Aχ τι ωραια !!! για συνχισε θελουμε πολυ Σαντορινη!
Να κανω μια μικρη παρατηρηση χωρις παρεξηγηση, φτιαξε λιγο τη δομη του κειμενου να ειναι πιο ευκολο στην αναγνωση... ασε κανενα κενακι δηλαδη...

 

[alma]

Την επόμενη μέρα το πρωί ξεκινήσαμε για Ημεροβίγλι. Στο δρόμο και κατά την άφιξη μουρμούριζα το παλιό τραγούδι: <<Στο Ημεροβίγλι που συνάντησα μια φίλη….>>. Το Ημεροβίγλι είναι κι αυτό πολύ όμορφο αλλά αρκετά ήσυχο σε σχέση με Οία, Φηρά, Φηροστεφάνι. Ο ήλιος έλαμπε φωτίζοντας τα άσπρα σπιτάκια, ενώ ακούγονταν τιτιβίσματα πουλιών. Μια όμορφη γατούλα περπατούσε νωχελικά στο πλακόστρωτο. Η θέα ήταν και εκεί πολύ όμορφη και την απολάμβανες χωρίς τις ορδές των τουριστών που έχει σε άλλα σημεία του νησιού. Παρόλα αυτά οφείλω να παραδεχτώ ότι η φημισμένη Οία και τα δημοφιλή Φηρά μας άρεσαν περισσότερο.

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο Αμμούδι. Αφού καθίσαμε για καμιά ώρα στο μικρό αλλά γραφικό οικισμό του πήραμε το πλοίο για να περάσουμε στο απέναντι νησάκι της Θηρασιάς. Για την Θηρασιά σχηματίσαμε ανάμεικτες εντυπώσεις. Φτάνοντας στο λιμάνι απλώς διαπιστώνεις ,ότι μάλλον ισχύει αυτό που ακούσαμε από ντόπιους, ότι το νησάκι είναι σαν να βρίσκεται 50 χρόνια πριν. Λίγα μισογκρεμισμένα σπιτάκια, 2 ταβερνούλες και μια παραλία την οποία επισκεφτήκαμε αργότερα. Ένας συνταξιδιώτης στο πλοιάριο μας πληροφόρησε ότι επειδή ήταν Κυριακή δεν υπήρχε λεωφορείο στο νησί. Τελικά συμφωνήσαμε με έναν ντόπιο να μας ανεβάσει στο Μανωλά έναντι 5 ευρώ. Όχι πολύ σοφή επιλογή μέσα στο καταμεσήμερο καθώς δεν υπήρχε καμία σκιά και αν και ρωτήσαμε 3-4 ντόπιους που μας κοίταζαν περίεργα( φάνηκε να μην είναι και πολύ συνηθισμένοι σε τουρίστες, αν και ήταν πολύ ευγενικοί) , δεν υπήρχε κάποια καφετέρεια, ούτε καν ένα καφενείο ρε παιδιά να ξαποστάσεις. Έτσι πήραμε ξανά τηλ. Και ο κύριος από το λιμάνι για άλλα 5 ευρώ μας κατέβασε ξανά στο λιμάνι της Θηρασιάς.


Κάναμε μπάνιο στην παραλία του μικρού νησιού, η οποία ήταν όντως ιδιαίτερη. Πολύ καθαρή με ένα αλμυρίκι στη μέση της παραλίας, χοντρές σκουρόχρωμες πέτρες και απότομο βάθος. Λογικό αφού ουσιαστικά κολυμπήσαμε στο ηφαίστειο, κάτι που είναι δύσκολο στη Σαντορίνη αφού οι παραλίες βρίσκονται στη πίσω μεριά. Στην παραλία είχαμε την ωραιότερη παρέα. Έμεινε αγκαλιά με τα πράγματα μας όσο κάναμε μπάνιο.

Στη συνέχεια φάγαμε και αισθανθήκαμε Ροβινσώνες , αφού στην ταβέρνα ήταν σχεδόν τα πάντα από τον κήπο του ιδιοκτήτη. Ντοματοκεφτέδες από τις ντομάτες του, κολοκύθια από τον κήπο του κτλ. Η ώρα πέρασε και επιστρέψαμε στη Σαντορίνη και τον πολιτισμό.

Ξαναπήγαμε στην αγαπημένη Οία ,όπου μετά από μια βόλτα, αυτή τη φορά βρήκαμε τραπεζι σε καφετέρια στην μπροστινή κιόλας θέση με υπέροχη θέα. Γύρω μας ακουγονταν φωνές Νορβηγών, Γάλλων, Αμερικανών, Ιταλών και (…ω τι έκπληξη) Ασιατών. Στα 2-3 τραπέζια της καφετέριας ήμασταν ευρωπαίοι και στα υπόλοιπα 10 ασιάτες. Η Οία δεν χορταίνεται και κάτσαμε για ώρες να κοιτάζουμε την ήρεμη θάλασσα, το γαλάζιο της οποίας ερχοταν σε αντίθεση με τα κατάλευκα πανιά ενός ιστιοφόρου. Κάναμε άλλη μια βόλτα στην Οία αγοράζοντας σουβενίρ και δώρα από τα γραφικά μαγαζάκια με τα πολύχρωμα πεζούλια. Το βράδυ διασκεδάσαμε για άλλη μια φορά στα Φηρά και έτσι τέλειωσε άλλη μια μέρα στη Σαντορίνη.

 

[alma]

Το επόμενο πρωί αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Μονόλιθο για μπάνιο. Οργανωμένη παραλία και αυτή, με αλμυρίκια που τα λατρεύω. Η θάλασσα στο Μονόλιθο είναι αρκετά ρηχή γεγονός που προσελκύει οικογένειες από όλο τον κόσμο. Εκεί γνωρίσαμε μια οικογένεια Αργεντίνων καθώς προσπαθήσαμε να ηρεμήσουμε τα παιδάκια τους που μάλωναν. Στα παιδάκια έκανε εντύπωση που κάποιοι στην Ελλάδα τους μιλούσαν στη γλώσσα τους κι έτσι ο καυγάς για τα χαλίκια που είχαν ξεχάστηκε για λίγο. Η θάλασσα παρότι ρηχή ήταν ευχάριστη, γαλήνια και σχετικά ζεστή. Μετά το μπάνιο πήγαμε για ψάρι σε μια ταβέρνα εκεί κοντά στο Μονόλιθο( νομίζω λεγόταν Σκαραμαγκάς). Ωραίο ψάρι σε λογική τιμή και με θέα θάλασσα.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση καθώς πλησίαζε η ώρα της αναχώρησης. Μόλις φτάσαμε στο Φηροστεφάνι ένιωσα μια ελαφριά μελαγχολία. Από το παράθυρο ο ήλιος έκαιγε ακόμη δυνατά και η ακτινες του έδιναν χρυσή λάμψη στο απέραντο γαλάζιο της ήρεμης θάλασσας. Η ησυχία διακοπτόταν μόνο από τα κελαηδίσματα των πουλιών καθώς οι τουρίστες φαίνεται ξεκουράζονταν για να είναι φρέσκοι για τη βραδυνή διασκέδαση. Αποχαιρετήσαμε το ξενοδοχείο και το Φηροστεφάνι και κατευθυνθήκαμε στο μικρό αεροδρόμιο. Εκεί γνωρίσαμε άλλο ένα τσούρμο Κινέζων με καπέλα που απεικόνιζαν ελληνικές σημαίες. Με τα σπαστά αγγλικά τους μας είπαν πως ήταν ενθουσιασμένοι με τη Σαντορίνη. <<Υοu are Greeks, really?>>. <<Lucky, then you will visit Santorini very often isn’t it?>> . Απόρησε που του είπαμε ότι ο ένας την επισκέπτεται για πρώτη φορά και ο άλλος για δεύτερη. Ο Κινέζος όμως είχε δίκιο. Σκεφτόμαστε από εδώ και πέρα να την επισκεπτόμαστε συχνότερα. Τελικά έχουν δικιο όσοι λένε ότι ζούμε σε μια από τις ομορφότερες χώρες του κόσμου!

 

[pattyyy]

Xαίρομαι που περάσατε όμορφα στην αγαπημένη Σαντορίνη! Μύρισε καλοκαιράκι με την περιγραφή σου alma!

 

[alma]

Να βάλω και λίγες φωτογραφίες.