Σεϋχέλλες. Μύθοι και πραγματικότητα.

[popotus]

1. ΠΡΟΛΟΓΟΣ


Με τίτλο από παλαιότερη εκπομπή του Παπανώτα θα ξεκινήσω την εξιστόρηση του τελευταίου μου ταξιδιού στις εξωτικές Σεϋχέλλες με σκοπό να αποσαφηνίσω και να βοηθήσω μελλοντικούς ταξιδιώτες που θα έχουν παρόμοιες απορίες με τις δικές μου πριν την πραγματοποίηση αυτού του ταξιδιού.
Εν αρχή δεν μπορώ να μην μνημονεύσω την αγαπημένη μας Πωλίνα που στα παιδικά μας ακόμα χρόνια μας κοινοποίησε και μας γνώρισε την ύπαρξη αυτού του παραδεισένιου νησιού στην μέση του Ινδικού ωκεανού. Πάντα θα έχω την απορία εάν τελικά πήγε η ίδια με τον Χαριτοδιπλωμενο που εάν δεν με απατά η μνήμη μου είχε γράψει και μουσική και στίχους, ή εάν υπήρχε ποτέ γνώση στο νησί και για αυτή την απλόχερη διαφήμιση τους στην Ελλάδα. ( μικρό μέγεθος η χώρα μας θα μου πείτε και ποιος νοιαζόταν το 1987 στα μέρη τους για τους Έλληνες τουρίστες, παίζει να μην ήξεραν που πέφτει η Ελλάδα καλά καλά).
Από δεκαετίας στόχος μου να το επισκεφτώ και το πλήρωμα του χρόνου αποτέλεσε από την μια το τέλος της εργένικης ζωής μου και από την άλλη η Qatar με σημαντικές προσφορές από Αθήνα με 600 ευρώ και με διάστημα σχετικό μικρό πριν την ημέρα της πτήσης ( σχεδόν 2 μήνες πριν ). Να αναφέρω ότι επειδή όπως προανέφερα το έχω ψάξει καλά το θέμα των πτήσεων, οι τιμές κυμαίνονται σχεδόν πάντα μεταξύ 500+ ευρώ με τις πιο προσιτές την Ethiopian και την Turkish. Υπήρξαν και προσφορές με τιμές από 350 εως 500 για να είμαι ειλικρινής αλλά διάφοροι λόγοι δεν το κατέστησαν εφικτό. Η επιλογή της Qatar ήταν καθαρά θέμα ωραρίων και διάρκειας πτήσης αφού η προκειμένη με κάποιο τρόπο σπάει το ταξίδι στα 2 με δύο πτήσεις στις 4 ώρες η καθεμία έναντι της Turkish με 8 ωρες απευθείας πτήση από Κωνσταντινούπολη. Για την Ethiopian προκαταληψείς της συζύγου την είχαν ήδη βγάλει εκτός σύγκρισης. Επιπλεόν ήταν και μια καλή ευκαιρία να δούμε και την Ντόχα στην αναχώρηση αφού τα 8+ ωρες stopover το καθιστούσαν εφικτό. Να προτείνω και να ομολογήσω ότι το πακέτο της Qatar για μια 4ώρη μίνι ξενάγηση στην πόλη ήταν και value for money και καταφέραμε να πάρουμε μια μικρή ιδέα της πόλης. Στην τιμή των 29 ευρώ.
Συγκριτικά με τις ιστορίες που είχα διαβάσει στο φόρουμ που κατά το πλείστον ήταν αρκετών ημερών η δικιά μας θα είναι σύντομη μόλις 5 ημέρες λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Αναχωρήσαμε Πέμπτη 21 Μαρτίου μεσημέρι και επιστρέψαμε Αθήνα την Τετάρτη 27 Μαρτίου τα ξημερώματα. Η εποχή των βροχών λογικά σταματούσε στα χαρτιά τουλάχιστον από τις αρχές του μήνα όποτε επιλέξαμε και μια αργία της 25ης Μαρτίου για να μειώσουμε περισσότερο τις εργάσιμες ημέρες. Εάν με ρωτάτε εάν φθάνουν μόνο 4 νύχτες και 5 ημέρες σε ένα τόσο μακρινό προορισμό θα απαντούσα με ειλικρίνεια φυσικά και όχι αλλά είναι πάντως εφικτό.


Το γκρουπ μας αποτελείται από 2 ζευγάρια που κλείσαμε σχεδόν παρόμοιες ημερομηνίες και με σχετικά κοινό πρόγραμμα αλλά ελεύθερη επιλογή ξενοδοχείων και εισιτηρίων. Η προεργασία ξεκίνησε μετά την αγορά των εισιτηρίων με επιλογή καταλυμάτων και προγράμματος. Η διανομή των 5 ημερών σε 3 νησιά ήταν καλός γρίφος με αποτέλεσμα να αποφασίσουμε 2 διανυκτερεύσεις στο Πραλίν και 2 στο Μάχε,που για κάποιο λόγο είναι αρκετά υποτιμημένο από τα γραφόμενα στο φόρουμ, και 1 ημερήσια εκδρομή στο Λα Ντιγκ. Τα ξενοδοχεία θέλαμε να είναι καλά όποτε επιλέξαμε ένα 5στερο resort στο Μάχε το Savoy Seychelles Resort στην Beau Vallon που συστήνω ανεπιφύλακτα με τσιμπημένη τιμή ( 300+ ευρώ την βραδιά ) αλλά τα είχε όλα τα κομφόρ ενός τέτοιου ξενοδοχείου και μια βίλλα στο Πραλιν το Les Villas D'or που ΔΕΝ συστήνω σε κανένα γιατί κόστιζε όπως το προηγούμενο resort ΧΩΡΙΣ να προσφέρει κανένα κομφόρ με μοναδικά θετικά του άνεση μιας μεγάλης βίλας και την τοποθεσία του δίπλα στην θάλασσα στην Anse Volbert ( Côte d'Or). Για να μην μιλήσω για το αστείο πρωινό του.
Επόμενο θέμα οι μετακινήσεις μας στα νησιά και μεταξύ τους. Όντως τα ενοικιαζόμενα είναι αρκετά ακριβά αλλά εναλλακτική λύση δεν μπορώ να σας προτείνω. Οι τιμές τους με μικτή ασφάλεια έφτασαν στα 400 ευρώ για 2 μεγάλα αυτοκίνητα να χωράνε άνετα 4 άτομα μαζί με κάποια μπαγκάζια μας και στα 2 νησιά με παραλαβή και παράδοση σε παρόμοιο σημείο στο Πραλίν και διαφορετικό στο Μάχε. Υπάρχουν σίγουρα και οικονομικότερα για 2 άτομα μόνο. Τα ακτοπλοϊκά επίσης αρκετά ακριβά με γρήγορα καταμαράν με τιμές στα 60 για Πραλίν και 72 για Λα Ντιγκ από Μάχε και 15 από Πραλιν στο Λα Ντιγκ όλες οι τιμές μόνα δρομολόγια. Επίσης έχει και μίνι λεωφορείο στα 10 ευρώ από το αεροδρόμιο στο λιμάνι κάτι που συστήνω. Και να προσθέσω ότι κάποιες αλλαγές που χρειάστηκαν να γίνουν δεν συναντήσαμε πρόβλημα. Επίσης να προσθέσω ότι οι κρατήσεις έγινα μέσω του σάιτ seyferry.com διότι το επίσημο σάιτ των cat cocos ήταν απογοητευτικό και οι κρατήσεις έγιναν με ευρώ. Τρίτο θέμα να ασχοληθούμε οι παραλίες να επισκεφτούμε, κάποια αξιοθέατα και μέρη για φαγητό αλλά ειδικά αυτό το τελευταίο απέτυχε παταγωδώς λόγω των ωραρίων στο νησί(τρώνε πολύ νωρίς και μετά τις 10 είναι ερημιά παντού.


Κλείνω τον πρόλογο με το ΦΙΑΣΚΟ που παραλίγο να μας κοστίσει όλο το ταξίδι τελικά. Λίγο πριν φτάσουμε στο αεροδρόμιο μας τηλεφωνούν τα παιδιά που θα ταξιδεύαμε παρέα να με ρωτήσουν εάν γνωρίζω κάτι για το seychelles govtas application.
Χωρίς να δώσω μεγάλη σημασία φτάνουμε στο γκισέ της αεροπορικής και η ευγενέστατη και εξυπηρετικότατη Φευρουζ μας εξηγεί ότι χωρίς την παραπάνω αίτηση δεν πετάμε ούτε καν για Ντόχα. ΣΟΚ!!!!! Έχω ταξιδέψει σε περισσότερες από 50 χώρες και πρώτη φορά νοιώθω τόσο αδιάβαστος ( συγνώμη Λια). Με τον εφησυχασμό ότι δεν χρειάζεται βίζα και ότι απλά το διαβατήριο είναι αρκετό δεν το έψαξα περισσότερο ενώ με δεδομένο ότι και στις υπόλοιπες χώρες που χρειάστηκε αίτηση αντί για βίζα είχε γίνει μέσα στο αεροπλάνο ή στο αεροδρόμιο δεν έδωσα περισσότερη σημασία ενώ η αλλαγή σε ψηφιακή μορφή του blue paper που προϋπήρχε με έπιασε στα μαύρα μεσάνυχτα. Ότι και δικαιολογία και να πω δεν βρίσκω πως ξεκινάω για τον Ινδικό χωρίς να έχω τσεκάρει πρώτα immigration site εάν έχουν ή το υπουργείο τουρισμού τους ή την τοπική αεροπορική εταιρεία. Η ζημιά μαζεύτηκε ΜΟΝΟ χάρη στην Φειρουζ που μας έδειξε πως να στείλουμε κατεπείγουσα αίτηση για άμεση έγκριση σε λίγα λεπτά με το αζημίωτο ( στα 70 αντί των 10) και με αίσιο τέλος μας βοήθησε να επιβιβαστούμε τελικά στο airbus 320. (ευτυχώς η πτήση μας ήταν μεσημέρι και όχι αργά τη νύχτα ώρες εργάσιμες δηλαδή.

 

[popotus]

2. 1η ημέρα: ΑΦΙΞΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΠΡΑΛΙΝ

Όπως πολύ καλά παρατήρησε η Λία η πρωινή άφιξη στο νησί στις 8:30 μας άφηνε πολλές ώρες αναμονής πριν το τσεκ ιν του ξενοδοχείου στο Μάχε όποτε η πρόταση να φύγουμε με το πρωινό καταμαράν για το Πραλίν στις 11:30 έγινε άμεση δεκτή. Είπαμε έλλειψη χρόνου το πρόγραμμα έπρεπε να συμπυκνωθεί χωρίς να χάσουμε το πρώτο μας πρωινό στο νησί. Να σημειώσω ότι η διαδικασία να περάσετε τον έλεγχο διαβατηρίων και να αγοράσετε μια τοπική κάρτα σιμ ( άκρως απαραίτητη για επικοινωνία με την Ελλάδα και χρήση Ίντερνετ για πλοήγηση στην οδήγηση) και να λάβετε και τις αποσκευές μπορεί να περάσει την 1-1,5 ώρα. Για να μπορείτε να κάνετε τους υπολογισμούς σας. Το τοπικό διεθνές αεροδρόμιο μικρό σχετικά, συμπαθητικό χωρίς να χρειάζεται χρόνο για να το διασχίσετε και με εύκολη πρόσβαση στην έξοδο και στο σημείο αγοράς της sim με τιμή για 10gb στα 50 ευρω η
οποία δούλεψε καλά στο μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού μας και είχαμε επικοινωνία με Ελλάδα μέσω Viber out. Οι τιμές περιαγωγής είναι άκρως απογοητευτικές.

Επιβιβαζόμαστε στο μίνι βαν και κατευθείαν στο λιμάνι. Η αίσθηση ζέστης και υγρασίας που σου έρχεται με το βγαίνεις από το αεροπλάνο είναι αρκετά ανυπόφορη ειδικά τον μήνα Μάρτιο που θεωρείται ο πιο ζεστός μήνας στην χώρα και οι γρήγορες μπόρες δίνουν μια ανάσα ανακούφισης ειδικά τις μεσημεριανές ώρες. Η άφιξη στο λιμάνι για να επιβιβαστούμε στο cat cocos ήταν ακόμα πιο τραγική. Απίστευτα αρκετά κόσμος, έντονη ζέστη και υγρασία και αναμονή για να παραλάβουν τις αποσκευές μας σε ένα μικρό γραφείο. Αρχίζει και το ψιλόβροχο και να ψάχνουμε και υπόστεγα. Η επιβίβαση δεν καθυστερεί αρκετά και η διάρκεια του δρομολογίου για Πραλίν σε 1 ώρα και 15 λεπτά ξεκινά με φαινομενικά άνεμο στα 4 μποφόρ που όμως μας δίνει και καταλαβαίνουμε μέχρι την άφιξη μας. Τα περισσότερα παιδιά με μια σακούλα στο χέρι και αρκετοί ενήλικες σαν τα κοτόπουλα και σύσταση και προτροπή να επιλέγετε τις επάνω θέσεις έξω και προς τα πίσω. Κοστίζουν λίγο παραπάνω αλλά για όσους σας πιάνει η θάλασσα είναι σίγουρα καλύτερες. Και όπως έλεγε και ο Αντώνης εδώ είναι Ινδικός και θα είμαστε μεζεδάκια για τους καρχαρίες.

Άφιξη στο Πραλίν λοιπόν και αφού παραλαμβάνουμε τις αποσκευές ήρθε η ώρα να πάρουμε και το Toyota Land Cruiser αρκετά ευρύχωρο για 4 άτομα όχι όμως και όλες τις αποσκευές μας που χωράνε τσίμα τσίμα. Αυτόματο δεξιοτίμονο ασφαλώς με κλιματισμό διαφορετικά πάρτε φορητούς ανεμιστήρες. Και καθ'οδόν για Anse Volbert για τα καταλύματα μας που ήταν σχετικά κοντά. Η συμπαθής κυρία είχε όρεξη για κουβέντα και πληροφορίες εγώ πάλι μέσα στην κούραση δεν έβλεπα την ώρα να μπω στην ντουζιέρα. Να επαναλάβω ότι οι Σεϋχέλλες βρίσκονται λίγο νοτιότερα του Ισημερινού και το κλίμα είναι καθαρά τροπικό, με αφόρητη υγρασία και ζέστη, όχι τόσα κουνούπια όσο θα περίμενε κανείς (είχαμε προμηθευτεί το κουνοποαπωθητικό jungle με συστάσεις του συναδέλφου μας Αντώνη) και με τακτικές μπόρες και τις 5 ημέρες που μείναμε εκεί τις περισσότερες φορές μικρής όμως διάρκειας. Θερμοκρασίες από 28 στους 32 βαθμούς μόνιμα όποτε δεν καταλάβαμε ποτέ αίσθημα δροσιάς. Να πάρετε μαζί σίγουρα αδιάβροχο και ομπρέλα και παπούτσια κατάλληλα. Και αφού ψευτοξεκουραζόμαστε για λίγο μεσημέρι πια, τα παιδιά έχουν ήδη βγει στην γύρα για εύρεση κάποιου εστιατορίου αφού δυστυχώς τα περισσότερα ήταν κλειστά για μεσημέρι και που στην Anse Volbert που αποτελεί το πιο πολυσύχναστο σημείο του νησιού Πραλίν. Τελικά η λύση βρέθηκε στην pizzeria du Berjaya με τοπικές λιχουδιές (ψάρι και κοτόπουλο κρεολεζ) και φυσικά πίτσα αρκετά νόστιμα όλα και με τοπική μπίρα να δροσιστούμε όσο το δυνατόν. Και με θέα την Côte d'Or beach φυσικά.Αφού αποφασίσαμε να αφήσουμε για την αυριανή μέρα Anse Lazio και Vallee de Mai τα highlight του νησιού ήρθε η ώρα να ανακαλύψουμε την δυτική πλευρά του νησιού και σκοπός να φτάσουμε μέχρι βορειοδυτικά σε Anse Kerlan και Anse Georgette.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Επειδή η Anse Georgette αποτελεί την παραλία του ξενοδοχείου Costance Lemuria προτείνω να πάτε νωρίς εάν θέλετε να κολυμπήσετε εκεί γιατί εμείς φάγαμε πόρτα λόγω ώρας μας είπαν λίγο πριν την δύση του ηλίου ενώ μπορείτε να κάνετε εικονική κράτηση στο εστιατόριο του ξενοδοχείου για να μπείτε άνετα γιατί η εναλλακτική λύση είναι ένα μονοπάτι αρκετά δύσβατο όπως μας είπανε οι ντόπιοι. Οι παράλιες Anse Kerlan και petite Kerlan συμπαθητικές καταφέραμε και κάναμε το πρώτο μας μπάνιο στο νησί και το ηλιοβασίλεμα με τους φοίνικες κατάλληλος τρόπος να κλείσουμε την πρώτη μας μέρα στο νησί αρκετά κουρασμένοι λόγω των προηγούμενων ταξιδιών μας μέσω αέρα και θάλασσας.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο νύχτα πια για γρήγορο μπάνιο και έτοιμοι για Πραλίν by night. Αμ δε !! Τα
νησιά έχουν τα δικά τους ωράρια και όπως μας ενημερώνουν και οι συνταξιδιώτες μας το μοναδικό ανοιχτό στις 9 το βράδυ είναι το Cafes des Arts μέσα στο ξενοδοχείο Le Duc de Praslin που φάγαμε πάντως μια εξαιρετική καρμπονάρα αλά Κρεολεζ ολίγον αλμυρή και πίτσα που ήταν το σιγουράκι μας στο φαγητό με εξαιρετικό κρασί. Ψιλό άδειο το μαγαζί λόγω ώρας και γεμάτοι από την πρώτη μας ημέρα στο Πραλίν επιστρέφουμε στα καταλύματα μας.

ΥΓ1 Να αλλάξετε χρήματα στα ανταλλακτήρια στην Anse Volbert αρκετά τίμιες ισοτιμίες. (1Ε: 15 SCR)
ΥΓ2 Το νησί μετά τις 10 θυμίζει έρημη χώρα. Ούτε για να πάρετε ένα μπουκάλι νερό δεν θα βρείτε όποτε κάντε τα κουμάντα σας.
ΥΓ3 Φαγητό να υπολογίζετε 20-25 ευρώ το άτομο σε εστιατόριο εκτός και εάν προτιμήσετε τις καντίνες τους food bus με σαφώς οικονομικότερες τιμές ή σε μπουφέ εστιατορίων (ξενοδοχείων περισσότερο ) με τιμές άνω των 45 ευρώ με κρασί η κοκτείλ.
ΥΓ4 Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό

 

[popotus]

1. Το κατάλυμα στο Πραλιν 2,3. Anse Volbert 4.γιγαντιες χελώνες στην Anse Kerlan 5. Anse Kerlan 6,7. Petite Kerlan

 

[popotus]

3. 2η ημέρα: Praslin

Επειδή την επόμενη μέρα η αναχώρηση μας για Λα Ντιγκ ήταν νωρίς το πρωί, αυτή ήταν μια από τις ημέρες που σηκωθήκαμε με την ησυχία μας να φάμε το πλούσιο πρωινό μας (εδώ γελάμε), που μας έφερε η ευγενική κυρία στη βίλα μας. Αναφερόμενος στο προηγούμενο θα ήθελα να πω ότι οι άνθρωποι και στα 3 νησιά που επισκεφτήκαμε ήταν άκρως ευγενικοί και εξυπηρετικοί και όταν χρειαστήκαμε βοήθεια μας την έδωσαν και με το παραπάνω. Το σημερινό πρόγραμμα περιείχε τα καλά χαρτιά του νησιού όπως η πεζοπορία στο τροπικό δάσος του Βάλε ντε Μέι και την εντυπωσιακή παραλία στα βόρεια του νησιού την Ανς Λάτσιο. Το αμάξι από τις 10 το πρωί έβραζε, φουλ κλιματισμός και εκκίνηση την ενδοχώρα του νησιού μας. Το Valle de Mai είναι περισσότερο γνωστό για τις τοπικές καρύδες του Coco de Mer
σήμα κατατεθέν του νησιού και ολόκληρης της χώρας αφού ακόμα και η σφραγίδα στο διαβατήριο έχει αυτό το σχήμα, που μοιάζει σαν διπλή σιαμαία καρύδα με χαρακτηριστικό σχήμα οπισθίων όπως διατρανώνουν οι ντόπιοι. Σαν πληροφορία που μας έδωσε ο ξεναγός που πειστήκαμε και πήραμε στην αρχή της πεζοπορίας και το συστήνω ανεπιφύλακτα οι καρύδες ονομάστηκαν έτσι γιατί το θαλάσσιο ρεύμα τις μετέφερε μέσω του ωκεανού βόρειο ανατολικά μέχρι τις Μαλδίβες και όταν τις ανακάλυψαν τις έδωσαν αυτό το όνομα θαλάσσιες καρύδες. Το εισιτήριο κοστίζει στα 30 ευρώ ( όλα στο νησί είναι κάπως ακριβά, αλλα τα περισσότερα από τα χρήματα πηγαίνουν στην διατήρηση και συντήρηση των βιοτόπων σε όλο το σύμπλεγμα των Σευχελλών ) και ο ξεναγός μας ζήτησε λίγο παραπάνω από 50 ευρώ για τους 4 μας για την ξενάγηση που μάθαμε πολλά πράγματα και δεν κοιτούσαμε έτσι στα χαζά χωρίς να ξέρουμε τι βλέπουμε και που. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του νησιού είναι και το πτηνό black parrot ο μαύρος παπαγάλος του νησιού που αποτελεί το εθνικό πουλί της χώρας. Οι διαδρομές 3 αναλόγως όρεξης και φυσικής κατάστασης εμείς επιλέξαμε την πιο σύντομη και πιο κοινή περίπου 60-70 λεπτά. Και για να μας αποδείξει ότι είμαστε στο ισημερινό σε άκρως τροπικό κλίμα ξεσπά και μια καλή μπόρα μέσα στο δάσος που ευχές λόγω της πυκνής βλάστησης την βιώσαμε αρκετά ήπια. Όμορφη διαδρομή χωρίς κουνούπια λογικά λόγω βροχής με ωραίες εικόνες βάλτε την στο πρόγραμμα αξίζει τον κόπο.

Και αφού ξεπεράσαμε το θέμα ημερήσιας βροχόπτωσης μέσα στο δάσος είπαμε να ξεκινήσουμε για την εντυπωσιακή παραλία και θάλασσα την Anse Lazio. Να δηλώσω ότι όπως είχε αναφερθεί και στο φόρουμ οι περισσότερες παραλίες είναι περισσότερο εντυπωσιακές σαν παραλίες όχι σαν θάλασσες εάν γίνομαι κατανοητός. Ειδικά οι ρηχές δεν ευχαριστιόσουν μπάνιο και λόγω βάθους αλλά και λόγω υψηλής θερμοκρασίας των νερών ( ισημερινός γαρ). Η προαναφερθείσα αποτελεί πάντως ένα συνδυασμό και νερού και αμμουδιάς και επιπλέον όντως κάπως οργανωμένη είχε και ένα μπιτς μπαρ για να πάρεις το κοκτέιλ σου. Ειδική μνεία στο koko loco cocktail του ομώνυμου μπαρ που στο σέρβιραν μέσα σε καρύδα και είναι ατρακτιόν από μόνο του. Προσοχή με τις φωτό στην αμμουδιά γιατί το κύμα ανεβαίνει ψηλά και αντίο κοκτέιλ μένει μόνο η καρύδα ( κλαψ κλαψ). Στα 13 Ε η τιμή του και συνδυάζεται με αποξηραμένα τσιπς μπανάνας πολύ δημοφιλή στο νησί. Οι φωτογραφίες έδιναν και έπαιρναν οι βουτιές το ίδιο και γύρω στις 4:30 άνοιξε η όρεξη μας. Οι προτάσεις ήταν 2. Τελικά επιλέξαμε την 3η.( χα χα) Η πρώτη ήταν να καθίσουμε στο εστιατόριο της παραλίας καλές κριτικές είχε θα βλέπαμε και το ηλιοβασίλεμα. Η 2η να μετακινηθούμε προς τα δυτικά να έχουμε ακόμα καλύτερη θέα προς την Δύση σε ένα εστιατόριο που είχαμε στις σημειώσεις μας ( παταγώδης αποτυχία όλες οι επιλογές μας για διάφορους λόγους ). Υπερίσχυσε η δεύτερη επιλογή και ξεκινάμε να προλάβουμε και τον ήλιο. Το εστιατόριο με το όνομα Les Rochers από τα καλά του νησιού σε μια εντυπωσιακή τοποθεσία με το ηλιοβασίλεμα μπροστά στα πόδια μας. Οοοπς έλα όμως που επιτρέπεται μόνο το ποτό/κοκτέιλ εκεί δίπλα στην αμμουδιά και το φαγητό επάνω στο εστιατόριο όμορφο αλλά αρκετά μακριά από αυτό που θέλαμε εκείνη την στιγμή. Κρίμα και εμείς χάσαμε την ευκαιρία να δειπνήσουμε σε ειδυλλιακό περιβάλλον και εκείνοι να πάρουνε τα ωραία μας ρούπια. Και αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες μας θυμηθήκαμε ότι ο ξεναγός μας είχε πει για ένα ξενοδοχείο που στο εστιατόριο του οποίου έχει μπούφε και τοπικούς χορούς ( φυσικά δεν τους είδαμε ποτέ ). Και μάλιστα στην Anse Volbert δίπλα στα καταλύματα μας.

Ξανά επιστρέφουμε στην βορειοανατολική πλευρά του νησιού στο ξενοδοχείο Paradise Sun και στο St Pierre beach restaurant με μπουφέ στα 40-45 ευρώ το άτομο σε όμορφο χώρο διπλά στην παραλία που είχε ήδη αρχίσει να σκοτεινιάζει με ένα ελαφρύ αεράκι να σπάει την φοβερή υγρασία όλης της ημέρας. Ωραίο φαγητό αρκετές επιλογές και ακόμα περισσότερα γλυκά και ένα λευκός αφρώδης οίνος να συνοδεύει την κρεολέζικη και γαλλική τους κουζίνα. Εμείς αδίκως περιμέναμε τους τοπικούς χορούς και αφού έπεσαν τα φώτα ( είναι αλήθεια ότι αργά το βράδυ το νησί μπαίνει σε λήθαργο, τα μαγαζιά κλείνουν όλα και δεν βλέπεις άνθρωπο παρά μόνο λιγοστούς τουρίστες) . Η βόλτα στην παραλία μετά το φαγητό και η ξεκούραση σε ξέμπαρκες ξαπλώστρες με θέα το αγνάντι στον ουρανό τον Νοτίου ημισφαιρίου κλείνουν μια όμορφη γεμάτη μέρα στο δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Σεϋχελλών.

ΥΓ 1 Στην παραλία της Anse Lazio πληρώνετε μονάχα ένα μικρό ποσό στο πάρκινγκ και έχει και μια
βρύση να πλυθείτε λίγο πρόχειρα.
ΥΓ 2 Όλοι οι δρόμοι τους είναι σχετικά καλοί απλά επειδή έχουν πολλές βροχές στα πλαγιά έχει κάτι μεγάλα ρυάκια να φεύγει το νερό που μοιάζουν με χαντάκια όποτε δείξτε λίγο περισσότερη προσοχή λόγω και της αντιστροφής οδήγησης.
ΥΓ 3 Γυρίσαμε το νησί κάνα 2 φορές πάνω κάτω. Δεν καταλάβαμε που είναι το κέντρο του. Ίσως εκεί που μέναμε και ήταν και τα περισσότερα καταλύματα. Το λιμάνι πάντως δεν το λες κέντρο και για το μικρό της αεροδρόμιο δεν το συζητάμε ήταν αρκετά βόρεια σε σχετικά αραιοκατοικημένη περιοχή.
ΥΓ 4 Διάβαζα στους οδηγούς για να έχουμε φακούς το βράδυ. Κατάλαβα το γιατί όποτε εκτός κινητού ας έχετε μαζί και κάνα εφεδρικό.
ΥΓ 5 ΜΗΝ ξεχάσετε αντάπτορα !!!

 

[popotus]

1,2,4 Valle de Mai 3 Coco de mer 5,6,7 Anse Lazio 8 Les Rochers 9 St Pierre beach

 

[popotus]

4. 3η ημέρα: La Digue και επιστροφή στο Mahe


Μετά από την προηγούμενη γεμάτη μέρα μας με ότι προλάβαμε να δούμε στο νησί το πρόγραμμα έγραφε αναχώρηση στις 9πμ για το 3ο νησί των Σεϋχελλών αυστηρά χωρίς αυτοκίνητο. Το αρχικό προγράμμα ήθελε να επιστρέφουμε στο Μάχε με το τελευταίο καταμαράν στις 5.30 μέσω Πραλίν αλλά επιλέξαμε να φύγουμε με το μεσημεριανό στις 2.15 με απευθείας σύνδεση με Μάχε λόγω των φόβων για ανέμους χαλάζι και άλλων καταστροφών (ταινία δεν είναι αυτή ? ) που ούτε καν καταλάβαμε τελικά τίποτα στην επιστροφή αφού ανεβήκαμε και στα πάνω πατώματα του καταμαράν. Όποτε όπως καταλαβαίνετε είχαμε μια μικρή γεύση από το Λα Ντιγκ. Το έτερο ζευγάρι προτίμησε να παραμείνει για διανυκτέρευση εκεί και να επιστρέψει με το αυριανό τελευταίο απογευματινό δρομολόγιο όποτε θα ζητήσω κάποια στιγμή από την συνταξιδιώτισσα να μοιραστεί περισσότερες πληροφορίες για το νησί.

Άφιξη γρήγορη σε 15 με 20 λεπτά και ευγενική χορηγία να αφήσουμε τις βαλίτσες μας στο κατάλυμα των παιδιών και να παραλάβουμε τα ποδήλατα μας και να εξερευνήσουμε κάποια μέρη του νησιού. Για την ακρίβεια την Anse Source d'Argent highlight του νησιού. Η διαδρομή όμορφη κατά το πλείστον παραλιακή με αρκετά πιο συμπυκνωμένο κόσμο από ότι το στο Πραλίν παντού ποδήλατα και φυσικά έντονη ζέστη και υγρασία. Μια γρήγορη στάση σε μια όμορφη εκκλησία που οι θρησκευτικοί ύμνοι γκόσπελ μας τράβηξαν την προσοχή και μπήκαμε να δούμε μια χαρακτηριστική κυριακάτικη λειτουργία τους. Συνεχίζουμε τον δρόμο μας στην περιοχή μεταξύ La Passe και La Reunion που αποτελεί το κέντρο του νησιού διπλά στο λιμάνι και με νότια κατεύθυνση προς το Union Estate που αποτελούσε κάποτε τη μοναδική επιχείρηση του νησιού της παραγωγής καρύδας. Να προσθέσω ότι για την ονομαστή παραλία του νησιού είναι ο μοναδικός τρόπος να περάσεις όποτε πληρώνεις 150 ρούπια ( 10 ευρώ ). Επίσης ξέχασα να αναφέρω ότι και τα ποδήλατα τα είχαμε νοικιάσει και αυτά στα 10 ευρώ για όλη την μέρα.
Εκτός της απαράμιλλου κάλλους παραλία τα βλέμματα τραβάνε για ακόμα μια φορά οι τεράστιες χελώνες ( όπως και στην παραλία Anse Kerlan). Σε όλα τα νησιά παρατηρήσαμε και τεράστια καβούρια που βγαίναν από καβουρότρυπες με μέγεθος σαν χαντάκι.

Και αφού αφήνουμε σε ένα σημείο τα ποδήλατα μας ήρθε η ώρα αφού έχουμε πάλι στάξει να δροσιστούμε στην διαβόητη Anse Source d'Argent που δεν χορταίνεις να την φωτογραφίζεις και να την χαζεύεις. Από νερό όπως είπα δεν είναι ότι καλύτερο αφού και ζέστη και ρηχή δεν το απολαμβάνεις το μπάνιο αλλά η σκιά από τους φοίνικες και η θέα προς τους λείους γρανιτένιους βράχους δίπλα στην θάλασσα αποζημιώνει με το παραπάνω και δικαιολογεί τα χιλιόμετρα που έκανες να φτάσεις σε αυτά τα νησιά στην μέση του Ινδικού. Η εικόνα τους εξάλλου κοσμεί όλα τα τουριστικά γραφεία και περιοδικά και μου θύμισε την πρώτη εικόνα που είχα με το μέρος στο μάθημα των Γαλλικών αρκετά χρόνια πριν. Απολαμβάνουμε την θέα με την ηρεμία μας και με συνοδεία χυμών αλλά η ώρα περνάει γρήγορα και έχουμε να γυρίσουμε πίσω να αφήσουμε τα ποδήλατα να πάρουμε τις βαλίτσες και να πάμε στο λιμάνι. Ένας γολγοθάς στην θεωρεία και στην πράξη λόγω και της βιασύνης να προλάβουμε τον χρόνο. Η κυρία από τα κατάλυμα ευγενέστατη μας άφησε να κάνουμε ένα γρήγορο ντους μας πρόσφερε και κάτι να δροσιστούμε ( είπαμε σε όλο το ταξίδι άψογοι οι οικοδεσπότες ) και ώρα να φτάσουμε στο καταμαράν, Η ζέστη στις 2 να χτυπάει κόκκινο εμείς να πληρώνουμε για μια κόκα κόλα και ένα νερό 8 ευρώ και φτάσαμε στην ώρα μας για την αναχώρηση.

Δεν ξέρω γιατί μας άγχωσαν τόσο πολύ τα 3 μποφόρ όταν στις ελληνικές θάλασσες ταξιδεύουμε με 6 και 7 πολλές φορές. Το ότι διασχίζαμε έναν ωκεανό μπορεί να αποτελούσε κάποια δικαιολογία αλλά το ταξίδι που κράτησε μόνο 75 λεπτά ήταν υπέροχο ειδικά έξω και προς του επάνω ορόφους. Άφιξη σχεδόν στις 4 στην πρωτεύουσα που μας περίμενε το αμάξι που είχαμε νοικιάσει ένα Hyundai Creta. Ακόμα πιο βολικό και άνετο από το προηγουμένο και εκκίνηση για την Beau Vallon όπου μας περίμενε το ξενοδοχείο μας το Savoy Seychelles Resort & Spa που δικαιολογούσε τα λεφτά που είχαμε δώσει. Μάλιστα πέσαμε σε μια εκδήλωση για την παχυσαρκία με παρουσία του προέδρου της χώρας. Quel honneur !! Γρήγορα για μια βουτιά στην παραλία Beau Vallon που δεν είχε την ομορφιά της D'Argent αλλά ήταν από τις πιο ωραίες θάλασσες του νησιού. Το ξενοδοχείο κλασσικό resort με ωραία μεγάλα δωμάτια και δίπλα στην παραλία. Και επειδή νηστικοί από το πρωί και το επειδή το πρόγραμμα και το πλάνο φαγητού είχε πάει περίπατο η πρόταση για μπουφέ ασιατικής κουζίνας στα 60 ευρώ δεν μας άφησε ασυγκίνητους. Εξαιρετικό φαγητό μαζί με τα κοκτέιλ και σε όμορφο σημείο του ξενοδοχείου μας. Να προσθέσω ότι η βόλτα μας στην παραλία μετά το δείπνο κατά τις 9+ ήταν σαν να κυκλοφορούσαμε στις 2 το πρωί. Πουθενά ψυχή ζώσα. Κάτι ντόπια ζευγαράκια και κάποιοι μεθυσμένοι. Στις 9 και μισή παρακαλώ. Οπότε επιστροφή πάλι στο ξενοδοχείο για ένα γρήγορο τελευταίο ποτό.

Η πρώτη εικόνα από το νησί Μάχε, στο μέγεθος της Μήλου μας έδωσε την ιδέα ότι όντως είμαστε στο κέντρο των Σεϋχελλών με αρκετό κόσμο και γεμάτους από αυτοκίνητα δρόμους. Μεγάλα ξενοδοχεία αρκετά μαγαζιά λίγα αξιοθέατα και ζέστη ζέστη και υγρασία παντού!!

ΥΓ1 Για ένα τόσο τουριστικό μέρος να κλείνουν όλα στις 9 ήταν κάπως περίεργο. Να έλεγα ότι κάνει κρύο και πηγαίνουν όλοι στα σπίτια τους ! Και που στην πρωτεύουσα !
ΥΓ2 Γενικά όλες οι τιμές είναι αδικαιολόγητα αυξημένες. Ζουν από τον τουρισμό το καταλαβαίνω αλλά ακόμα οι υπηρεσίες τους δεν είναι αυτού του επιπέδου, Λογικά εστιάζουν σε εύρωστους Ευρωπαίους και Άραβες.
ΥΓ3 Σαν οδηγοί μην εφησυχάζετε γιατί δεν βοηθάνε ούτε οι δρόμοι τους ούτε η οδηγική τους συμπεριφορά.
ΥΓ4 Η ευγένεια τους και η διάθεση τους να σε εξυπηρετήσουν ανεξάρτητα οικονομικού ανταλλάγματος είναι αξιοζήλευτη.
ΥΓ5 Παρότι αγγλική αποικία περισσότερες γαλλικές επιρροές παρατήρησα.

 

[popotus]

1.Anse Volbert Praslin 2.καβούρια γίγας 3,5,6,7 Anse Source d’Argent 4 χελώνες γίγας 8. Beau Vallon 9.Savoy resort

 

[popotus]

5. 4η ημέρα: Mahe


Ξημερώνει λοιπόν και η 4η ημέρα στο σύμπλεγμα των Σεϋχελλών. Το πρόγραμμα δείχνει πιο χαλαρό σήμερα με εξερεύνηση της νήσου Μάχε. Αλλά προέχουν ένα καλό γεμάτο πρωινό, το πρώτο από όταν ήρθαμε εδώ με αρκετές ασιατικές και γαλλικές επιρροές. Η κρεολ κουζίνα αποτελεί ένα σύνδεσμο των προηγούμενων αρκετά καλή θα μπορούσα να ομολογήσω. Και θα αρέσει σε όσους είναι λάτρεις της ινδικής και νοτιοασιατικής κουζίνας. Και επειδή λίγες οι ημέρες δύσκολο και επιτακτικό το πρόγραμμα ευκαιρία για χαλάρωση για την σύζυγό για ένα χαλαρωτικό μασάζ. Από τις λίγες ημέρες που δεν έχουμε ούτε πτήση ούτε πλοία ούτε ποδήλατα όποτε ένα πιο ήπιο πλάνο για σήμερα με στόχο όμορφες παραλίες του νησιού.

Ξεκινάμε σχετικά αργά και αφού ενημερωθήκαμε από την παρέα μας που είχε μείνει στο Λα Ντιγκ ότι θα έφταναν στις 6+ στο λιμάνι, αποφασίσαμε να κινηθούμε νότια προς την παραλία Anse Intendance για την ακρίβεια νοτιοδυτικά. Οι δρόμοι δεν είναι άσχημοι απλά όπως προείπα για λόγους καθαρά πρακτικούς (απορροής ομβρίων υδάτων ) πρέπει να προσέχετε στα πλαγιά το υψομετρικό χάσμα όπως επίσης,επειδή μας έτυχε, του οδηγούς των λεωφορείων γιατί λόγω εντοπιότητας και μπαίνουν λίγο όλε στις στροφές και σταματάνε λίγο απότομα στις στάσεις. Καλή σχετικά άσφαλτος και σε περίπου 1 ώρα φτάνουμε στον προορισμό μας. Μια πανέμορφη παραλία σε ένα τροπικό τοπίο που για να φτάσεις πεζός αφού παρκάρεις περνάς ένα ποταμάκι και ίσως το μόνο σημείο που κατάλαβα καλά τα κουνούπια. Όπως όλες οι παραλίες που επισκεφτήκαμε δεν ήταν οργανωμένη με ένα beach bar λίγο πριν φτάσετε και με εντυπωσιακό για μια ακόμα φορά σκηνικό που σε αυτή την περίπτωση συνδυάζεται με όμορφη θάλασσα με τεράστια κύματα που περιορίζουν τις περιοχές για κολύμβηση.

Κλασσικά βρίσκουμε ένα πόστο κάτω από φοίνικες ή πίσω από γρανιτένιους βράχους για την απαραίτητη σκιά και αρχίζουμε το παιχνίδι με τα κόλπα του Αιόλου πως να προσεγγίσουμε πιο βαθιά την θάλασσα. Το απολαύσαμε το παιχνίδι και εμείς που σίγουρα θέλει προσοχή και απολαύσαμε για μια φορά ακόμα τον Ινδικό ωκεανό. Από τις ομορφότερες θάλασσες που βρήκαμε και ο καιρός μας έκανε την χάρη να μην μπουγελώσει για μια φορά ( μας το φυλούσε για την επόμενη ημέρα ). Και επειδή είχαμε και άλλη μια σχεδόν ώρα για επιστροφή στο λιμάνι κατά τις 5 αναχωρούμε με σκοπό να παραλάβουμε το έτερο ζευγάρι και να οργανωθούμε για το δείπνο.

Να προσθέσω ότι το Beau Vallon βρίσκεται κοντά μεν στο λιμάνι και πρωτεύουσα Βικτόρια αλλά επειδή περνάς ένα λόφο θέλει λίγο περισσότερο χρόνο. Και επειδή καήκαμε με το θέμα οργάνωσης φαγητού κάποια μαγαζιά δεν λειτουργούν κάποιες ημέρες της εβδομάδας. Συν ότι μετά τις 8.30 οι πιθανότητες για φαγητό μειώνονται δραματικά. Αφού ετοιμαζόμαστε για βράδυ αποφασίζουμε να δειπνήσουμε στην πρωτεύουσα που δεν μπορεί θα έχει αρκετές επιλογές. Αμ δε!! Όλες οι σημειώσεις μας αχρηστεύονται, η ώρα περνάει και από μαμ καμία επιλογή. Κάποιες περιοχές στην Βικτόρια μετά τις 9 μπορώ να πω μας αγριεύουν κιόλας με κάτι περίεργες φάτσες να μας ζητάνε κάποια οικονομική βοήθεια και τελικά καταλήγουμε χωρίς άλλη επιλογή σε ένα περίεργο εστιατόριο μέσα σε ένα εμπορικό. Δεν είχαμε άλλη επιλογή όποτε το Espace μας σώζει για απόψε. Σταθερή αξία η επιλογή της πίτσας αρκετά τίμια παντού ενώ ο φίλος μας αποφασίζει να πάρει και κάτι σε fish and chips. Θαρραλέος ο Αντώνης. Και αφού τρώμε άλλοι με φειδώ άλλοι όχι και η ώρα ούτε καν 10 βρίσκουμε στο διαδίκτυο το τεχνητό νησί τους το Eden island που συνιστώ για πρωινή ή απογευματινή βόλτα. Εμείς το πετύχαμε σχεδόν στο κλείσιμο μοιάζει κάπως σε μαρίνα Φλοίσβου στο πιο λουξ του με ξενοδοχεία κατοικίες μαγαζιά και εστιατόρια μαζί με μια μεγάλη μαρίνα. Φυσικά και δεν βρήκαμε να καθίσουμε αφού σε λίγα λεπτά θα έκλειναν όλα ! Επιστροφή στα καταλύματα μας με μικρή στάση για φωτογραφίες στην Βικτόρια by night. Λιγό μετά τις 11 είχαμε όλοι αράξει στα δωμάτια μας.

ΥΓ1 Θα το ξαναπώ, το Μάχε είναι αρκετά ριγμένο από ότι διαβάζω σε ιστορίες και φόρουμ. Οκ η Βικτόρια δεν είναι για πολλά πολλά αλλά το νησί έχει και παραλίες και μέρη να επισκεφτείτε.
ΥΓ2 Αφού όλη η χώρα κλείνει στις 9 κοιμηθείτε νωρίς και ξυπνήστε νωρίς για να την απολαύσετε με το φως του ηλίου
ΥΓ3 Τις μπόρες κάποιες φορές τις περιμένεις σαν μάννα εξ' ουρανού για λίγη δροσιά

 

[popotus]

1

1.Anse petite police 2,3,4 Anse Intendance 5 Victoria 6 Savoy Resort 7 Beau Vallon 8 Eden island

 

[popotus]

6. 5η ημέρα : Μάχε και επιστροφή στην Αθήνα


Ξεκινά η 5η και τελευταία ημέρα στο νησί των Σεϋχελλών. Πρωινή αφύπνιση με σκοπό να ξεκινήσουμε νωρίς για παραλίες με σκοπό να είμαστε κατά τις 2 στην Βικτόρια για αγορές δώρων και σουβενίρ ( της τελευταίας στιγμής για να μην ξεχνάμε και την καταγωγή μας ). Το έτερο σενάριο έλεγε πεζοπορία στο Copolia walk αλλά λόγω της αποψινής πτήσης το αποφύγαμε. Πετούσαμε στις 7.40 μμ όποτε χρόνος υπήρχε. Το ξενοδοχείο δεν μας επέτρεπε late check out ( φάουλ ) μήπως κάναμε και κάνα γρήγορο μπάνιο πριν φύγουμε απλά μας αντιπρότεινε να μας επιτρέψουν να πλυθούμε στο σπα τους ( το μάζεψαν λίγο ). Το επόμενο δίλλημα που προέκυψε αφορούσε ποια παραλία να επισκεφτούμε για τις τελευταίες βουτιές μας. Οι πληροφορίες και οι συστάσεις από ντόπιους μας μπέρδεψαν αντί να μας βοηθήσουν ( η πρώτη φορά που συνέβη και η τελευταία ) και καταλήξαμε να χάσουμε λίγο χρόνο στην πρώτη μας άτυχη επιλογή στην παραλία Anse Royale. Παρότι και στους ταξιδιωτικούς οδηγούς και από συστάσεις βρισκόταν αρκετά υψηλά μας απογοήτευσε περισσότερο από κάθε άλλη επιλογή μας. Εύκολη και προσβάσιμη παραλία και ως εκεί τα υπέρ της. Καμία ομορφιά και στο κολύμπι και στο σκηνικό όποτε γρήγορα σκεφτόμαστε να αλλάξουμε επιλογή προ την Anse Petite.

Μαθήματα γεωγραφίας τώρα. Η Anse Petite βρίσκεται στο δυτικό κομμάτι του νησιού όπως και η χθεσινή Anse Intendance όπως και η παραλία των καταλυμάτων μας απλά στο βόρειο της κομμάτι. Γρήγορο μπορεί και λανθασμένο συμπέρασμα οι πιο όμορφες παραλίες βρίσκονται στην δυτική ακτογραμμή του Μάχε. Καμία πάντως σχέση η σύγκριση μεταξύ των 2 σημερινών επιλογών γιατί η Anse Petite δεν
εύκολα προσβάσιμη διότι την έχει περικυκλώσει το Four Seasons Resort όποτε χρειάζεται να αφήσετε το αμάξι έξω από το ξενοδοχείο να περάσετε να βάλετε ένα κίτρινο βραχιολάκι και να κατηφορίσετε κάνα τέταρτο δρόμο μέχρι την παράλια. Το κόλπο με την υποτιθέμενη κράτηση σε δικό τους εστιατόριο δεν έπιασε όποτε παίρνουμε τα συμπραγκαλά μας και προχωράμε. Η ζέστη και υγρασία για ακόμα μια φορά ανυπόφορη αλλά ΑΞΙΖΕ την περιπέτεια παιδιά όποτε σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα. Όμορφη σε σκηνικό και μεγάλη παραλία με μια πολύ καλή θάλασσα για κολύμπι ειδικά στο βόρειο κομμάτι της και ΜΠΟΝΟΥΣ ντουζιέρα δίπλα στο beach bar του ξενοδοχείου ( δεν όριζε εάν ήταν ελεύθερη στους λουόμενους μη ενοίκους του ξενοδοχείου αλλά εμείς την χρησιμοποιήσαμε μια χαρά ).

Το ξενοδοχείο να προσθέσω εντυπωσιακό και όχι κλασσικά 5στερο θηρίο αλλά περισσότερο με βίλες και μπανγκαλόου τα περισσότερα με εντυπωσιακή θέα στην παραλία που λόγω υψώματος το επέτρεπε. Η κατηφόρα για να φτάσεις μετά πρέπει να γίνει ανηφόρα αλλά είπαμε θα βρούμε κάτι "ελληνικό" να κάνουμε. Και επιπλέον όλη παραλία δεν είχε ούτε μια οργανωμένη ξαπλώστρα και λοιπά ευρωπαϊκά κομφόρ παρά μόνο λιγοστές αρκετά ψηλά στα όρια του ξενοδοχείου. Παρά τον τουρισμό παρά τα μεγάλα ξενοδοχεία παρά τις αλμυρές τιμές τους, τις παραλίες τις είδαμε όλες ελεύθερες από όλα αυτά τα ομπρελοκαθίσματα που συναντάμε στην Ελλάδα και έχουμε φτάσει να μας κακοφαίνεται εάν δεν τις βρούμε κάπου και να ψάχνουμε για σκιά και για ελληνική τίμια φρεντάρα ( τοπικό προϊόν ). Μπράβο τους λοιπόν. Χαιρόμαστε όσο μας επιτρέπει ο χρόνος την παραλία μέσα και έξω από την θάλασσα και μια ξαφνική μπόρα έρχεται να μας αποχαιρετήσει τιμώντας το κλίμα του Ισημερινού ( όχι της ομώνυμης χώρας) . Και σε ένταση και σε διάρκεια η χειρότερη που τύχαμε αυτές τις λίγες ημέρες μας και το beach bar του ξενοδοχείου μας προσφέρει κάλυψη από το μπόλικο νερό. Τα 2 από τα 4 μέλη της παρέας αποφασίζουν να παίξουν υπαίθριο σκάκι κάτω από την βροχή, οι υπόλοιποι αλλάζουμε και κατά τις 2 που υπάρχει μια μικρή ύφεση αποφασίζουμε να ανηφορίσουμε προς το αυτοκίνητο. Το ξενοδοχείο μας προσφέρει ομπρέλες και τα παρακάλια μας πιάνουν στα ηλεκτρικά οχήματα του ξενοδοχείου να μας μεταφέρουν στην είσοδο και να γλιτώσουμε πάνω από 20 λεπτά ανηφορικού δρόμου με σχετική υγρασία στο 100%.

Επόμενη στάση αφού πιέζει πια η ώρα, η πρωτεύουσα Βικτόρια που ημέρα πια μοιάζει διαφορετική και πολύβουη συγκριτικά με το λοιπό νησί. Ευχάριστη έκπληξη μια ντόπια κυρία που είχε σπουδάσει στην Ελλάδα και η ομιλία μας την έκανε να μας μιλήσει.Η τριτοβάθμια εκπαίδευση υφίσταται τα τελευταία χρόνια ενώ Άγγλοι και Γάλλοι έχουν φτιάξει αντίστοιχα ιδιωτικά σχολεία και τύπου κολέγια για όσους θέλουν να φτάσουν στην ανωτάτη εκαπιδευση χωρίς να ξενιτεύονται στις αρκετά μακρινές ευρωπαϊκές χώρες. Κλασική στάση η ψαραγορά την πρωτεύουσας που την βρήκαμε στα μαζέματα της ( μέχρι τις 4 έχει κλείσει όλη η αγορά) και έκπληξη ότι στους επάνω ορόφους υπήρχαν αρκετά μαγαζιά με σουβενίρ και είδη δώρων. Αρκετά περίεργο αλλά και βολικό αφού με ένα σμπάρο είχαμε κανείς και τις αγορές μας μας είχαν αγχώσει. Νέα συμβουλή σύσταση ΜΗΝ αφήσετε τις αγορές για το αεροδρόμιο αρκετά μικρό το μαγαζί με τα duty free αξίζει μόνο για αγορά μέχρι 1 λίτρου από τοπικό ρούμι. Γρηγόρη βόλτα στην πρωτεύουσα που πολλά να δείξει δεν έχει να πούμε την αλήθεια παρά μονάχα το μουσείο τους φυσικής ιστορίας, οι βοτανικοί κήποι, ο ινδουιστικός ναός και το Clock tower αντίγραφο σε σμίκρυνση του Big Ben. Πάντως επειδή αποτελεί και την μοναδική πόλη της χώρας μια επίσκεψη επιβάλλεται έστω και λίγων ωρών μην την αγνοήσετε.

Το γρήγορο ντους που είχαμε κάνει στην Anse Petite μας γλιτώνει αρκετό χρόνο όποτε αφού αφήνουμε την παρέα μας που θα φύγει την επόμενη ημέρα επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας να πάρουμε τις βαλίτσες και να κατευθυνθούμε προς το αεροδρόμιο περίπου 25 λεπτά δρόμος. Το παιδί από την εταιρεία ενοικίασης μας περίμενε στην ώρα του εκεί και το μικρό και εύκολο αεροδρόμιο μας περιμένει για κάποια τελευταία ψώνια που όπως προείπα την αγορά τοπικών ποτών ( ρούμι ) με όριο το ένα λίτρο ανά ταξιδιώτη σε αρκετά αλμυρές και αυτό τιμές. Στεναχωρέθηκα που δεν βρήκα εκεί κάποια κλασική κούπα έπρεπε να την είχα αγοράσει νωρίτερα. Σύσταση κάντε τις περισσότερες αγορές προ αεροδρομίου. Να προσθέσω για να επισημάνω το θέμα εκρηκτικού συνδυασμού ζέστης και υγρασίας ότι μέχρι να επιβιβαστούμε στο αεροπλάνο είχα αλλάξει 3 μπλούζες. Η επιβίβαση γρήγορη και εύκολη και μπροστά μας έχουμε 4,5+4,5 ώρες για Αθήνα με μια 3ώρη στάση στην Ντόχα ( επεισοδιακή για άλλους λόγους ).

Το σύντομο ταξίδι μας στις Σεϋχέλλες εδώ τελειώνει θα ακολουθήσουν οι φωτογραφίες της ημέρας και ένα επίλογος απολογισμός αυτού του ταξιδιού μας


ΥΓ 1 Η βενζίνη ΚΑΙ στις Σεϋχέλλες ΠΙΟ φθηνή από Ελλάδα κοντά στο 1,5 ευρώ το λίτρο
ΥΓ2 Το αεροδρόμιο θυμίζει τα δικά μας στα νησιά χωρίς πολύ περπάτημα και πολλά κτήρια και στο αεροπλάνο πας με τα πόδια
ΥΓ3 Είπαμε θέλαμε την βροχούλα για δροσιά αλλά σήμερα το τράβηξε λίγο περισσότερο.
ΥΓ4 Ένα μεγάλο εύγε στο προσωπικό του Four Seasons με
εξαίρεση την "δεσμοφύλακα " στην είσοδο που πήρε πολύ σοβαρά την δουλειά της ( τι να κάνουν και αυτοί οδηγίες παίρνουν ). Και για την μεταφορά στην είσοδο και για τις πετσέτες που μας έδωσαν στο μπαρ που είχαμε μουλιασει από τη βροχή και για τις ομπρέλες. Μπράβο τους
ΥΓ5 Μάλλον για τους ντόπιους τα στάνταρ είναι διαφορετικά και επιλογές τους διαφέρουν από αυτές των τουριστών εξού και η δυσαναλογία με την Anse Royale ( τους είναι πιο εύκολη στην πρόσβαση και δεν γνωρίζω εάν τους επιτρέπεται η είσοδος στα μεγάλα ξενοδοχεία για να φτάσουν στις αντίστοιχες παραλίες όπως γίνεται με τους δυτικούς )
ΥΓ6 Το παγκόσμιο αναψυκτικό σε οποία χώρα και εάν χρειάστηκε εκεί να βοηθήσει στο αίσθημα δίψας και αφυδάτωσης ή των οποίων γαστρεντερικών διαταραχών

 

[popotus]

1 Anse Royale 2-5 Anse petite 6 Black parrot 7 Τροπική καταιγίδα

 

[popotus]

ΕΠΙΛΟΓΟΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Το ταξίδι στις Σεϋχέλλες έλαβε τέλος. Ένα γρήγορα διάλειμμα από την καθημερινότητα πάντα χρειάζεται ίσως όχι σε τέτοια μεγάλη απόσταση φυσικά. Οι 5 ημέρες ασφαλώς και ήταν μικρό διάστημα και φυσικά δεν συστήνω μια παρόμοια απόδραση σε κανέναν. Από την άλλη και κάποιες εξορμήσεις πέρα των 10 ημερών τις θεωρώ επίσης υπερβολικές. Για να είμαι σωστός 7 με 8 ημέρες χρειάζονται με το δεδομένο ότι η πρόσβαση σε αυτό το γεωγραφικό μήκος και πλάτος χρειάζεται το λιγότερο 24 με 36 ώρες άρα από μόνο του αυξάνει τις διαθέσιμες ημέρες στο +2. Επίσης δεν γνωρίζω πάλι πόσοι μπορούν να λείψουν για 10 και ημέρες εκτός περιόδου διακοπών Όπως έγραψα και παραπάνω μου φαίνεται ότι οι περισσότεροι αφιερώνουν πολλές ημέρες στα 2 μικρότερα νησιά και όσο το δυνατόν λιγότερες στη νήσο Μάχε. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός για το Λα Ντιγκ εξάλλου μισή μέρα μονάχα περάσαμε αλλά κάποιες ιδιαιτερότητες της χώρας τα καθιστούν με κάποιους περιορισμούς. Είναι και τι ψάχνει ο καθένας μας στα νησιά αυτά. Θεωρώ χωρίς να τα έχω επισκεφθεί ότι οι ατόλες στις Μαλδίβες πληρούν περισσότερο τα χαρακτηριστικά την αράζω σε ένα resort all inclusive και είμαι όλη την ημέρα ξάπλα με το ανάλογο φυσικά αντίτιμο. Η μηδαμινή νυχτερινή ζωή όπως και να είναι περιορίζει σημαντικά τις επιλογές σου.


-Αρχίζω καλύτερα με τα θετικά και τι κρατάω από την κρεολικη μας εμπειρία. Δεν μπορώ να μην ξεκινήσω από την ζέστη φιλοξενία και την εγκάρδια αντιμετώπιση που είχαμε σε κάθε στιγμή μας με τους ντόπιους. Είτε σε κάποια προβλήματα που αντιμετωπίσαμε είτε σε συμπεριφορά σε μαγαζιά εστιατόρια ή δημόσιες δομές τους. Με εξαίρεση μια άτυχη περίπτωση ένα βράδυ στην Βικτόρια δεν είχαμε κανένα πρόβλημα τουταντίον μας βοηθήσαν όταν χρειάστηκε.
-Το φυσικό κάλλος των νησιών δεν δέχεται καμία αμφισβήτηση. Δεν είναι μόνο οι εντυπωσιακές παραλίες αλλά και τα μονοπάτια μέσα στην τροπική βλάστηση που σε χαροποιούν και δικαιολογούν τα τόσα χιλιόμετρα που διένυσες. Οι γρανιτένιοι βράχοι και οι κοκοφοίνικες σε κάθε φωτογραφία μας δίνουν μόνα τους μια ξεχωριστή ομορφιά. Για τις θάλασσες το είπαμε και νωρίτερα με κάποιες εξαιρέσεις δεν είναι οι πιο εντυπωσιακές για κολύμπι λόγω θερμοκρασίας και βάθους.
-Ευχάριστη έκπληξη το φαγητό τους. Είτε το ονομάζεις κρεόλ είτε ασιατική,ινδική ή με γαλλικές επιρροές ήταν μια χαρά. Από την σπεσιαλιτέ τους το ψάρι μέχρι το την πίτσα με τον ανανά. Είπαμε η χώρα αποικήθηκε από διάφορους κατακτητές όποτε δικαιολογείται η ποικιλομορφία της. Και σχετικά σε φυσιολογικές τιμές για τέτοιους τροπικούς παραδείσους.
-Το αίσθημα δεν υπάρχουν εποχές φοράω όλη την ημέρα ένα μαγιό και κυκλοφορώ με ένα ελαφρύ λινό πουκάμισο και σαγιονάρες είναι από μόνο το νόημα των διακοπών και λόγω παρόμοιων βιωμάτων από το ελληνικό καλοκαίρι σε κάποιο νησί. Ούτε το πολύ φαγητό ούτε το αλκοόλ ούτε καν το τροπικό μαύρισμα. Απλά η ραστώνη και ότι βάζεις μια παύση στην καθημερινή τρέλα και δραπετεύεις για λίγες ημέρες χωρίς έννοιες ( στα χαρτιά τουλάχιστον ).

-Πάμε και στα λιγότερα θετικά ( πάντα είναι λιγότερα από τα άκρως θετικά ). Το κλίμα που προανέφερα μια εποχή όλο τον χρόνο δυστυχώς σημαίνει ζέστη και υγρασία. Φαντάζομαι τα ελληνικά νησιά τον Αύγουστο χωρίς τα μελτέμια. Αρκετά δύσκολο χαρτί που όσοι έχουν ένα θέμα με την ζέστη το βιώνουν πιο έντονα και η θάλασσα μοιάζει με σωτηρία. Κουνούπια θα ξαναπώ δεν είδα τόσα για αυτά τα γεωγραφικά πλάτη.
-Το θέμα διαμονή και οι αλμυρές τιμές τους. Δεν πιστεύω ότι δικαιολογούσαν σε καμία περίπτωση τα στάνταρ των καταλυμάτων φθηνών ή ακριβών την πραγματική τους αξία. Σε παραπάνω σχόλιο επέκρινα τις ακριβές τιμές σε 2 συγκεκριμένα τομείς. Διαμονή και ενοικίαση αυτοκινήτου. Και ενώ στο 2ο δικαιολογούνται λόγω περιορισμένη προσφοράς στο 1ο δεν θα έλεγα επουδενί το ίδιο. Λογικά οι άνθρωποι βρήκαν στον τουρισμό και στις ορδές των Ευρωπαίων ένα ανεβάσουν το ακαθάριστο εθνικό προϊόν τους ( και εμείς το ίδιο δεν κάνουμε ?) αλλά σε πολλές περιπτώσεις ξεφεύγουν.
-Για τουριστικό μέρος που θέλει να προσελκύσει περισσότερο ακόμα κόσμο θα μπορούσαν να βάλουν και λίγο νερό στο κρασί τους και ας προσαρμόζονται και με τα νέα δεδομένα πάντα εάν τα θέλουν. Ας κλείσουν τα εστιατόρια τους και λίγο πιο αργά. Ας έχουν ένα μαγαζί για κάποια αναγκαία αγαθά και μετά τις 8μμ. Θα μου πείτε θα χάσουν την τοπική τους ιδιαιτερότητα. Δυστυχώς αυτά έχει ο τουρισμός. (βλέπε ελληνικά νησιά ).

Θετικό πρόσημο λοιπόν στο νησί των Σεϋχελλών. Ο τίτλος ήταν περισσότερο παραπλανητικός και αφορούσε υπερβολές σε περιγραφές προορισμών με εμφατικούς χαρακτηρισμούς. Ούτε η Ντόχα και το Ντουμπάϊ είναι απλά ανούσιες νέο μεγαλουπόλεις μέσα στην έρημο χωρίς πολιτισμό και ιστορία ( μετά από πολλά χρόνια και αυτά σαν πολιτισμό θα τα θεωρούμε και τεχνολογικά επιτεύγματα χωρίς να χρειάζονται να συγκριθούν με παλαιότερους και αρχαιότερους πολιτισμούς ) ούτε οι Σεϋχέλλες και η Κούβα ( σε αυτές έχω πάει εξού και τα παραδείγματα ) είναι οι παράδεισοι επί Γης.

Αφιερωμένο στην παρέα των Σεϋχέλλων και στην τρομάρα που πήραμε στο Ελ.Βενιζέλος λίγη ώρα πριν την αναχώρηση μας και που τελικά τέλος καλό, όλα καλά !! Coco de mer avec plaisir !!!

ΥΓ Για το stopover στην ενδιαφέρουσα τελικά Ντόχα ίσως αναφερθώ σε κάποια άλλη σύντομη εξιστόρηση!!