Σεϋχέλλες Σεϋχέλλες, Χριστούγεννα 2018 και με το νέο μέλος

[jimakos]

1η μέρα

Θεσσαλονίκη - Κωνσταντινούπολη - Mahe - Praslin


Η πτήση από Θεσσαλονίκη για Mahe έφευγε στις 21:35 και εμείς στο αεροδρόμιο από τις 19:00 με ένα περίεργο feeling άνχους - αγωνίας που το νιώθω συνήθως λίγες ώρες πριν από ένα μεγάλο μακρινό καινούργιο ταξίδι, και είναι και ίσως ένας από τους λόγους που μου αρέσει να κανονίζω ταξίδια σε νέους - άγνωστους προορισμούς.
3 βαλίτσες, 3 χειραποσκευές, 1 καρότσι και τα διαβατήρια στο χέρι, έτοιμοι για το check in και ο μικρός να τραγουδάει... "Πάμε για τρέλες - πάμε για τρέλες"
Η κοπέλα στον γκισέ της Turkish άψογη δινοντάς μας προτεραιότητα λόγω του μωρού, οπότε χωρίς αναμονές όλα γίναν πολύ πιο εύκολα.
Επιβίβαση, τακτοποιήση και σε λίγα λεπτά πετάμε πάνω από την Χαλκιδική, την Καβάλα, την Αλεξανδρούπολη ώστε μετά από 1:30 ώρα να φτάσουμε στην Κωνσταντινούπολη.
Η πτήση ήταν καλή και πέρασε πολύ γρήγορα μιας που ο μικρός έγινε η μασκότ της πτήσης τραγουδώντας συνεχώς το γνωστό τραγουδάκι...
Εδώ βέβαια να συμπληρώσω πως δεν έλειψαν τα σχόλια από τους διπλανούς, "μα καλά τόσο μακριά και περνάτε το μωρό μαζί σας?", "δεν φοβάστε?"
Τι να απαντήσω εγώ τώρα????
Πως ο μικρός είναι χειρότερος από τον μπαμπά του?
Είναι μόλις δύο και έχει γυρίσει την μισή Ευρώπη... Οπότε είναι εξοικειωμένος και αυτός αλλά και εμείς με τη φάση ταξίδι - παιδί!
Με την Κωνσταντινούπολη έχουμε μια ώρα διαφορά οπότε 23:15 δικιά μας η 00:15 δικιά τους περνούσαμε την είσοδο του Atatürk ψάχνοντας την πύλη 233 με προορισμό τις Σεϋχέλλες!
Ευτυχώς ο μικρός ήταν Duracell και δεν είχε νυστάξει οπότε με χαρά μετά από 10 λεπτά και αφού ανεβήκαμε στον πάνω όροφο βρήκαμε την πύλη 233!
Εκεί, στην αναμονή, συναντήσαμε και ακόμη μια οικογένεια με ένα κοριτσάκι 22 μηνών που ξεκινήσαν από Κέρκυρα οπότε πιάσαμε την κουβέντα για τα ταξίδια μας και έτσι η μία ωρίτσα αναμονής πέρασε στο τσακ μπαμ!
0:30 ώρα Τουρκίας είμαστε μέσα στο Airbus A330-200 της Turkish με διάταξη 2-4-2, βολευόμαστε σε μια από τις μεσαίες θέσεις και 00:50 απογειωνόμαστε.
Ο μικρός άρχισε επιτέλους να χασμουριέται, (ακριβώς όπως το θέλαμε), οπότε ήρθε η ώρα να παραδωθεί στην αγκαλιά της μαμάς του και να ξυπνήσει σε άλλους τόπους μακρινούς...

Το ίδιο βέβαια κάναμε και εμείς αφού πρώτα σερβιριστήκαμε από τις όμορφες αεροσυνοδούς και μετά από δύο κρασάκια τα κεφαλάκια έγειραν στο προσκέφαλο της καρέκλας...
Μετά από 7:30 ώρες σχετικά άβολου ταξιδιού ξεκίνησε η προσγείωση στο εξωτικό Mahe, το μεγαλύτερο νησί των Σεϋχελλών όπου βρίσκεται και η πρωτεύουσα η Victoria. Με το που άνοιξαν οι πόρτες του αεροπλάνου, ένα κύμα ζεστού αέρα μπήκε μέσα και μας έδωσε να καταλάβουμε πως όντως βρισκόμασταν σε τροπική ζώνη και πως έπρεπε επειγόντως να φορέσουμε τα κοντομάνικά μας!

Η ώρα είναι 11:30 και ο ήλιος καίει.
Κατευθυνόμαστε προς την είσοδο του αεροδρομίου, περπατωντας, καθώς έχουμε βγει από το αεροπλάνο και οι μυρωδιές που μας περικλείουν από τη ζέστη και την υγρασία μας κάνουν να χοροπηδάμε σαν μικρά παιδιά, μην μπορώντας να συνειδητοποιήσουμε που βρισκόμαστε.
Ε, ναι λοιπόν, WELCOME TO SEYCHELLES, FEEL THE DREAM!!!
Περιμένουμε λιγάκι μέχρι να έρθουν οι βαλίτσες, και μόλις τις παραλαμβάνουμε βγαίνουμε έξω για να βρούμε το check in για τις τοπικές πτήσεις.
Η "ταλαιπωρία" θα συνεχιστεί για λίγο ακόμα μιας και η πτήση για Praslin αναχωρεί σε μιάμιση ώρα, αλλά διαρκεί μόλις 15 με 20 λεπτά.
Είναι 22/12 και έτσι μια χορωδία από παιδιά ντόπιων μας υποδέχεται τραγουδώντας τα κάλαντα!

Βρήκαμε και ευκαιρία να κάνουμε και συνάλλαγμα μια που ενώ περνούν παντού και ευρώ και δολάρια, σε κλέβουν στην ισοτιμία, οπότε κανό είναι να έχεις μαζί σου ρουπίες Σεϋχελλών.
Αλλάξαμε λίγα χρήματα γιατί στο Praslin ήξερα ότι θα βρω καλύτερη ισοτιμία (1€ = 15,6SR)

Μ'αυτά και μ'αυτά η ώρα πέρασε και έφτασε η στιγμή να ανεβούμε στο εικοσαθέσιο μικρό ελικοφόρο της Air Seychelles που θα μας μετέφερε στο μαγευτικό Praslin.

Η πτήση είχε πολύ πλάκα γιατί πιλότοι και επιβάτες ήταν σχεδόν ένα, και το αεροπλάνο πετούσε πάνω από τιρκουάζ νερά σε πολύ χαμηλό ύψος δίνοντάς μας τη δυνατότητα να αγναντεύουμε τις βραχονησίδες και τα μικρά νησάκια γύρω από το Mahe.

Και ενώ χαζεύω απορροφημένος από το παραθυράκι τον ινδικό ωκεανό, αρχίζουμε να κατεβαίνουμε...
Μπορεί η πτήση να κράτησε λίγο αλλά ήταν εμπειρία!



Το αεροδρόμιο του Praslin μαγικό!
Φοίνικες, λουλούδια, πράσινο, μιλάμε πολύ πράσινο και πουλάκια με διάφορα χρώματα να κελαηδάνε λες και δεν υπάρχει αύριο και εμείς αποσβολωμένοι να κοιτάμε σαν χάνοι το τοπίο...
Αφού μπαίνουμε μέσα για να πάρουμε τις βαλίτσες...
Βαλίτσες???
Ποιές βαλίτσες???
Οι βαλίτσες σας δεν χωρούσαν όλες στο μικρό αεροπλανάκι και έτσι θα έρθουν με την επόμενη πτήση, αλλά μην ανησυχείτε, μας λέει η κυρία στον γκισέ, θα σας τις φέρουμε εμείς στο ξενοδοχείο σας το απόγευμα, απλά να μας πείτε πού μένετε....
Αααααα καλά.... Σκέφτομαι
Άλλο επίπεδο εδω..., και ντιλίβερι βαλιτσών στο σπίτι...
Τι άλλο θα ζήσουμε...?
Ας ελπίσουμε να μην γίνει κάποιο λάθος και τρέχουμε μετά και δεν φτάνουμε....
Βγαίνοντας έξω μας περίμενε ο κύριος Bob με την επιγραφή του ονόματος μου γραμμένη σε ένα χαρτί.
Είχα ζητήσει από την Σίνθια, την κυρία που θα μας φιλοξενούσε μέσω του Airbnb, να κανονίσει να μας νοικιάσει ένα αυτοκίνητο για τις τέσσερις μέρες που θα μέναμε στο Praslin. Οπότε ο Bob ήρθε για να μας το παραδώσει.
Τουλάχιστον έτσι είχα φανταστεί μέχρι τότε...
Αλλά αυτός μας λέει.
Επειδή εδώ οδηγάμε ανάποδα, και για να εξοικειωθείτε με τον δρόμο και τον τρόπο οδήγησης, και για να μην ψάχνετε που είναι και το κατάλυμα της Σίνθια έχω αφήσει το αυτοκίνητο σας εκεί και ήρθα να σας πάω εγώ εκεί με το δικό μου αυτοκίνητο!
Εγώ τα έχασα.....
Φυσικά και να μας πας, του λέω.
Και έτσι και έγινε, μπήκαμε όλοι στο αυτοκίνητο, που είχε και παιδικό καθισματάκι, όπως είχα ζητήσει, και αφού μας έκανε μια mini ξενάγηση στους δρόμους του Praslin, σε μισή ωρα, ήμασταν στην άλλη άκρη τουνησιού στο Vacanza Relax hotel.
Τον μικρό μας ζουγκλοπαράδεισο!!!

Πάθαμε πλάκα από την οργιώδη βλάστηση που περίκλειε το σπίτι. Μπανανιές, φοίνικες, και ένα σωρό περίεργα, άγνωστα φυτά έτοιμα να κατασπαράξουν την μικρή μονοκατοικία με το υπέροχο μπαλκόνι που μας προσέφερε η Σίνθια.
Ο Ivan, ο άντρας της, μας κουβάλησε τις χειραποσκευές και αφού μας προσέφεραν από έναν χυμό με τροπικά φρούτα μας άφησαν να τακτοποιηθούμε.
Η ώρα είχε πάει 16:30 και από την μια αρχίσαμε να πεινάμε ενώ ταυτόχρονα η κούραση άρχισε να είναι εμφανής.
Αλλά δεν γινόταν να πέσουμε για ύπνο χωρίς να φάμε και κυρίως χωρίς να εξερευνήσουμε για λίγο την γύρω περιοχή, οπότε αποφασίσαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο και πάμε μέχρι το Cote d'or, ένα κοντινό μικρό χωριουδάκι που είχε supermarket και πιτσαρία ώστε να τσιμπίσουμε κάτι και να αγοράσουμε τα απαραίτητα για τις πρώτες μέρες.
Το χωριό δεν με ενθουσίασε και ιδιαίτερα αν και πολυδιαφημισμένο, και η παραλία εκεί μπροστά μέτρια και αρκετά ριχή.

Πήγαμε στο supermarket, αγοράσαμε κάποια ήδη πρώτης ανάγκης και κάποια φαγώσιμα και μετά πήγαμε να παραγγείλουμε τις πίτσες ώστε να τις πάρουμε take a way και να πάμε να τις φάμε στην παραλία.
Οι τιμές στο supermarket ήταν σχεδόν ίδιες με την Ελλάδα, με μια τεράστια διαφορά στα εμφιαλωμένα νερά. Πληρώσαμε κάπου στο 1€ το λίτρο ενώ πήραμε 12άδες...
Η πίτσες γύρω στα 12€ η μία.
Τις πήραμε και πήγαμε στην παραλία να κάτσουμε να τις φάμε ενώ ο ήλιος άρχισε να δύει και και τα χρώματα στον ουρανό να μας μαγεύουν με διάφορους πορτοκαλορόζ σχηματισμούς...
Εκεί που πάμε να καθίσουμε κάτω από έναν φοίνικα μπροστά στην θάλασσα, έρχεται ένας ντόπιος πιτσιρικάς γύρω στα 25 και μας λέει...
Μα γιατί κάθεστε κάτω? Λίγο παραδίπλα έχω μερικές καρέκλες και ένα τραπεζάκι, ελάτε να φάτε σαν άνθρωποι...
Στην αρχή δίστασα λιγάκι, αλλά μετά λέω, ας πάω να δω...
Όντως λίγο πιο πέρα είχε ένα τραπεζάκι που το πρωί χρησίμευε σαν υποδοχή για τουρίστες που ήθελαν να κάνουν κάποια εκδρομή στα απέναντι νησάκια...

Σκέφτηκα πως ίσως ο τύπος ήθελε να μας βγάλει πελάτες κάτι που λίγο αργότερα αποδείχθηκε αληθινό.
Ενώ τρώγαμε με ηρεμία τις πίτσες, ήρθε να μας προτείνει κάποια εκδρομή, και ενώ εγώ προσπαθούσα να τον αποφύγω γιατί είχα κανονίσει ήδη με τον άντρα της Σίνθιας, τον Ιβάν, τους ιδιοκτήτες του σπιτιού που μέναμε, ήρθε και ένας δεύτερος μελαμψός ντόπιος που ήθελε και αυτός να μας προτείνει την αντίστοιχη εκδρομή...
Το αστείο της υπόθεσης ήταν πως εντελώς ξαφνικά και ενώ εγώ εξαρχής είχα αρνηθεί ευγενικά και στους δύο, αυτοί άρχισαν να μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιανού πελάτες είμαστε....
Και μάλιστα ο ένας έβγαλε και μαχαίρι...
Όπως καταλαβαίνετε.... το ήρεμο δειλινό, μετατράπηκε σε περιπέτεια...
Η γυναίκα μου παίρνει το μωρό παραμάσχαλα, εγώ τις πίτσες και τις τσάντες και όπου φύγει φύγει, να μπούμε στο αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο λίγα μέτρα πιο πέρα....
Αγχωμένοι, και αφού ήδη είχε νυχτώσει, επιστρέψαμε στο κατάλυμα όπου καταβροχθήσαμε τις πίτσες και διηγηθήκαμε την περιπέτεια μας στην Σίνθια.
Αυτή μας καθησύχασε και μας είπε πως απλά είμασταν άτυχοι και πως απλώς πέσαμε στην περίπτωση.... Ήταν προπαραμονή Χριστουγέννων και πολλοι νέοι ψάχνουν ευκαιρία να πιουν πολύ αλκοόλ και ίσως πέσαμε σε μια τέτοια περίπτωση....
Η αλήθεια είναι πως όλοι ήταν με μια μπύρα στο χέρι!
Όπως μάθαμε μετά, σε γενικές γραμμές το praslin σαν νησί είναι εντελώς ακίνδυνο και η εγκληματικότητα είναι σχεδόν μηδενική.
Αλλά τι να το κάνεις???
Αν είσαι τυχερός...διάβαινε!!!!
Μ'αυτά και μ'αυτά ήρθε η ώρα να αφαιθούμε στα χέρια του Μορφέα διότι η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στην παραλία Anse Lazio, μια παραλία που έχει ψηφιστεί ως η καλύτερη του κόσμου, και έπρεπε να είμαστε ξεκούραστοι για να την απολαύσουμε!

Καληνύχτα Μαρία...
Καληνύχτα Έκτορα...

Καληνύχτα Μπαμπά...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 13

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 13

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[echo2011]

Kαλά να περάσετε!

 

[jimakos]

Πριν ξεκινήσω να σας περιγράψω λεπτομέρειες για το ταξίδι, σκέφτηκα να σας αναφέρω για το κόστος αυτού, γιατί σίγουρα πολλοί θα αναρωτιέστε πόσα χρήματα μπορεί να χρειάζονται για να πάει κάποιος στις Σεϋχέλλες.
Καταρχάς να σας αναφέρω πως η οργάνωση του ταξιδιού έγινε από μένα και δεν χρησιμοποίησα ταξιδιωτικό γραφείο, κάτι που εντέλει αποδείχτηκε και σωστή επιλογή.
Οι Σεϋχέλλες είναι πολύ τουριστικός προορισμός και υποδέχονται κόσμο από όλο τον κόσμο για απλό τον χρόνο. Και ειδικά τα τρία πιο τουριστικά νησιά που συνήθως πηγαίνει ο κόσμος (το Mahe με πρωτεύουσα την Victoria, το Praslin και το La Dique) Το να οργανώσει κάποιος να έρθει στις Σεϋχέλλες μόνος του είναι κάτι αρκετά απλό γιατί μπορείς πανευκολα να κλείσεις τα πάντα διαδικτυακά χωρίς κανένα πρόβλημα.
Η όλη οργάνωση έγινε λαμβάνοντας υπόψιν μου ότι εκτός από την γυναίκα μου, θα έχουμε μαζί μας και τον 2 χρονών γιο μας και το ταξίδι θα έιχε διάρκεια 11 μέρες. Οπότε έπρεπε να δημιουργήσω ένα χαλαρό consept ώστε να μπορεί ο μικρούλης να ακολουθήσει και να ταλαιπωρηθεί όσο το δυνατόν λιγότερο γίνεται.
Έτσι το πρόγραμμα διαμορφώθηκε ως εξής:
Παρασκευή 21/12/2018 21:35 πτήση από Θεσσαλονίκη για Mahe με την Turkish airline με μια στάση 2 ωρών στην Κωνσταντινούπολη.
Η πρώτη πτήση διάρκειας 1,5 ώρας και η δεύτερη 7,5!
Διάλεξα την συγκεκριμένη πτήση γιατί πρώτων την βρήκα σε προσφορά και δεύτερον ήταν πολύ βολικες οι ώρες μιας που με ενδιέφερε η μεγάλη πτήση να είναι βράδυ ώστε να καταφέρει να κοιμηθεί ο μικρός, κάτι που και έγινε!
Άφιξη λοιπόν στο Mahe στις 11:00 τοπική ώρα ή 9:00 Ελληνική (έχουμε δύο ώρες διαφορά τον χειμώνα) μετά από μια πολύ καλή πτήση και αναμονή ένα δυωράκι στο αεροδρόμιο ώστε να πάρουμε την επόμενη πτήση για Praslin με την Seychelles Airline που διαρκούσε 20 λεπτά!
Διαμονή στο Praslin για 4 βράδια (22/12 με 26/12)
Μεταφορά με καραβάκι της γραμμής στο La dique για αλλά 4 βράδια (26/12 με 30/12)
Μεταφορά από το La dique στο Mahe πάλι με καράβι, 1 διανυκτέρευση στο Mahe στις 30/12 και επιστροφή στις 31/12/2018 στις 21:30 από Mahe για Κωνσταντινούπολη και μετά Θεσσαλονίκη!
Όπως καταλαβαίνετε αλλαγή έτους εν πτήση!!!!! (Κάτι που για έναν περίεργο λόγο το γούσταρα πολύ!)

Αυτό ήταν το πρόγραμμα, και πάμε τώρα στα κόστη...

Η πτήση με την Turkish 2100€ για δύο ενήλικες και ένα παιδί 2 ετών. (Ο μικρός έπρεπε να κόψει κανονικό εισιτήριο γιατί τα είχε κλείσει τα δύο...) Να σημειωθεί εδώ ότι το εισιτήριο κλείστηκε τον Μάιο το 2018 για πτήση 6 μήνες μετά.
Η πτήση με την Seychelles airline 170€ και για τους τρεις (one way).
Τα ακτοπλοϊκα από το Praslin στο La dique 35€
Και τα ακτοπλοϊκά από το La dique στο Mahe 160€
Επίσης έκλεισα και ένα αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις μας στο Praslin που κόστισε 140€ για 4 μέρες + 10€ βενζίνες, σύνολό 150€
Και ένα μια μέρα στο Mahe που κόστισε 50€ + 10€ βενζίνες, σύνολό 60€

Οπότε για τις μεταφορές μας εν γένη μας χρειάστηκαν 2675€ (πτήσεις, ακτοπλοϊκά, αυτοκίνητα)

Το δωμάτιο στο Pradlin ήταν το Vacanza Relax που έκλεισα μέσω του Airbnb με κόστος 440€ για 4 νύχτες. (Σε αυτό είμαι τώρα που σας γράφω και είναι σαν να μένουμε μέσα στην ζούγκλα.... Και πέντε λεπτά με το αυτοκίνητο από την ψηφισμένη καλύτερη παραλία του κόσμου, την Anse Lazio!!!
Το δωμάτιο στο La Dique είναι το Elje villa και το έκλεισα μέσω booking με κόστος 480€ για 4 νυχτες.
Και το δωμάτιο στο Mahe είναι το Horizon view που το έκλεισα και αυτό μέσω booking στα 80€
Συνολικό κόστος για τις διαμονές μας 1000€ (μέσος όρος διαμονής 111€ ανά νύχτα για 9 νύχτες)
Οπότε προκύπτει συνολικό κόστος ταξιδιού (μεταφορές + διαμονές) 3675 για δύο ενήλικες και ένα παιδί.
Τώρα σε αυτό το ποσό πρέπει κάποιος να υπολογίσει και τα έξοδα που θα κάνει εδώ. Εγώ έχω υπολογίσει να ξοδεύουμε μέσω όρο 100€ την μέρα για φαγητά και δραστηριότητες.

Και αφού τελείωσα την ενότητα πρόγραμμα και κόστος, σας υπόσχομαι πως τις επόμενες μέρες θα συνεχίσω με ευχάριστο μέρος της όλης ιστορίας που είναι η εξιστόρηση του ταξιδιού...

Μέχρι τότε υπομονή και καλά Χριστούγεννα με πολλές βουτιές...!!!!!


Υσ* Λέω να ανεβάσω και μερικές φωτογραφίες σαν δωράκι για τα Χριστούγεννα

Καλές γιορτές σε όλους με πολλά πολλά ταξίδια!

 

[chris7]

Υσ* Λέω να ανεβάσω και μερικές φωτογραφίες σαν δωράκι για τα Χριστούγεννα

Καλές γιορτές σε όλους με πολλά πολλά ταξίδια

Περιμένουμε τις φωτογραφίες και τη συνέχεια της ιστορίας.
Καλά να περνάτε.

 

[KIKI]

Καλά Χριστούγεννα ! Να περάσετε πολύ όμορφα .

 

[jimakos]

Φωτογραφιούλες από την χθεσινή μέρα στην Ance Lasio

 

[Edicted]

Να περασετε τελεια καλες γιορτες!Σας ζηλευω!Μακαρι το μωρακι σας α ηταν λιγο πιο μεγαλο να το θυμαται!

 

[Edicted]

Πως ειναι ο καιρος;Εχει ζεστη;

 

[jimakos]

Πως ειναι ο καιρος;Εχει ζεστη;

Σήμερα είναι η τρίτη μέρα στο Praslin και ενώ η πρόγνωση έλεγε ότι θα έχουμε κάποιες βροχούλες, τελικά full ήλιος όλη μέρα!
Και όταν λέω όλη μέρα, ξημερώνει στις 6:00 και νυχτώνει στις 18:30...
Τόσο ήλιος που γενικά δεν μπορείς ούτε μπάνιο να κάνεις για πάνω από 10 λεπτά...
Κυνηγάμε τις σκιές και τα δέντρα!

 

[Edicted]

Καλα Χριστουγεννα απο Κατερινη!Εσεις μαλλον περνατε τα πιο ζεστα Χριστουγεννα της ζωης σας κυριολεκτικα....!

 

[jimakos]

1η μέρα

Θεσσαλονίκη - Κωνσταντινούπολη - Mahe - Praslin


Η πτήση από Θεσσαλονίκη για Mahe έφευγε στις 21:35 και εμείς στο αεροδρόμιο από τις 19:00 με ένα περίεργο feeling άνχους - αγωνίας που το νιώθω συνήθως λίγες ώρες πριν από ένα μεγάλο μακρινό καινούργιο ταξίδι, και είναι και ίσως ένας από τους λόγους που μου αρέσει να κανονίζω ταξίδια σε νέους - άγνωστους προορισμούς.
3 βαλίτσες, 3 χειραποσκευές, 1 καρότσι και τα διαβατήρια στο χέρι, έτοιμοι για το check in και ο μικρός να τραγουδάει... "Πάμε για τρέλες - πάμε για τρέλες"
Η κοπέλα στον γκισέ της Turkish άψογη δινοντάς μας προτεραιότητα λόγω του μωρού, οπότε χωρίς αναμονές όλα γίναν πολύ πιο εύκολα.
Επιβίβαση, τακτοποιήση και σε λίγα λεπτά πετάμε πάνω από την Χαλκιδική, την Καβάλα, την Αλεξανδρούπολη ώστε μετά από 1:30 ώρα να φτάσουμε στην Κωνσταντινούπολη.
Η πτήση ήταν καλή και πέρασε πολύ γρήγορα μιας που ο μικρός έγινε η μασκότ της πτήσης τραγουδώντας συνεχώς το γνωστό τραγουδάκι...
Εδώ βέβαια να συμπληρώσω πως δεν έλειψαν τα σχόλια από τους διπλανούς, "μα καλά τόσο μακριά και περνάτε το μωρό μαζί σας?", "δεν φοβάστε?"
Τι να απαντήσω εγώ τώρα????
Πως ο μικρός είναι χειρότερος από τον μπαμπά του?
Είναι μόλις δύο και έχει γυρίσει την μισή Ευρώπη... Οπότε είναι εξοικειωμένος και αυτός αλλά και εμείς με τη φάση ταξίδι - παιδί!
Με την Κωνσταντινούπολη έχουμε μια ώρα διαφορά οπότε 23:15 δικιά μας η 00:15 δικιά τους περνούσαμε την είσοδο του Atatürk ψάχνοντας την πύλη 233 με προορισμό τις Σεϋχέλλες!
Ευτυχώς ο μικρός ήταν Duracell και δεν είχε νυστάξει οπότε με χαρά μετά από 10 λεπτά και αφού ανεβήκαμε στον πάνω όροφο βρήκαμε την πύλη 233!
Εκεί, στην αναμονή, συναντήσαμε και ακόμη μια οικογένεια με ένα κοριτσάκι 22 μηνών που ξεκινήσαν από Κέρκυρα οπότε πιάσαμε την κουβέντα για τα ταξίδια μας και έτσι η μία ωρίτσα αναμονής πέρασε στο τσακ μπαμ!
0:30 ώρα Τουρκίας είμαστε μέσα στο Airbus A330-200 της Turkish με διάταξη 2-4-2, βολευόμαστε σε μια από τις μεσαίες θέσεις και 00:50 απογειωνόμαστε.
Ο μικρός άρχισε επιτέλους να χασμουριέται, (ακριβώς όπως το θέλαμε), οπότε ήρθε η ώρα να παραδωθεί στην αγκαλιά της μαμάς του και να ξυπνήσει σε άλλους τόπους μακρινούς...

Το ίδιο βέβαια κάναμε και εμείς αφού πρώτα σερβιριστήκαμε από τις όμορφες αεροσυνοδούς και μετά από δύο κρασάκια τα κεφαλάκια έγειραν στο προσκέφαλο της καρέκλας...
Μετά από 7:30 ώρες σχετικά άβολου ταξιδιού ξεκίνησε η προσγείωση στο εξωτικό Mahe, το μεγαλύτερο νησί των Σεϋχελλών όπου βρίσκεται και η πρωτεύουσα η Victoria. Με το που άνοιξαν οι πόρτες του αεροπλάνου, ένα κύμα ζεστού αέρα μπήκε μέσα και μας έδωσε να καταλάβουμε πως όντως βρισκόμασταν σε τροπική ζώνη και πως έπρεπε επειγόντως να φορέσουμε τα κοντομάνικά μας!

Η ώρα είναι 11:30 και ο ήλιος καίει.
Κατευθυνόμαστε προς την είσοδο του αεροδρομίου, περπατωντας, καθώς έχουμε βγει από το αεροπλάνο και οι μυρωδιές που μας περικλείουν από τη ζέστη και την υγρασία μας κάνουν να χοροπηδάμε σαν μικρά παιδιά, μην μπορώντας να συνειδητοποιήσουμε που βρισκόμαστε.
Ε, ναι λοιπόν, WELCOME TO SEYCHELLES, FEEL THE DREAM!!!
Περιμένουμε λιγάκι μέχρι να έρθουν οι βαλίτσες, και μόλις τις παραλαμβάνουμε βγαίνουμε έξω για να βρούμε το check in για τις τοπικές πτήσεις.
Η "ταλαιπωρία" θα συνεχιστεί για λίγο ακόμα μιας και η πτήση για Praslin αναχωρεί σε μιάμιση ώρα, αλλά διαρκεί μόλις 15 με 20 λεπτά.
Είναι 22/12 και έτσι μια χορωδία από παιδιά ντόπιων μας υποδέχεται τραγουδώντας τα κάλαντα!

Βρήκαμε και ευκαιρία να κάνουμε και συνάλλαγμα μια που ενώ περνούν παντού και ευρώ και δολάρια, σε κλέβουν στην ισοτιμία, οπότε κανό είναι να έχεις μαζί σου ρουπίες Σεϋχελλών.
Αλλάξαμε λίγα χρήματα γιατί στο Praslin ήξερα ότι θα βρω καλύτερη ισοτιμία (1€ = 15,6SR)

Μ'αυτά και μ'αυτά η ώρα πέρασε και έφτασε η στιγμή να ανεβούμε στο εικοσαθέσιο μικρό ελικοφόρο της Air Seychelles που θα μας μετέφερε στο μαγευτικό Praslin.

Η πτήση είχε πολύ πλάκα γιατί πιλότοι και επιβάτες ήταν σχεδόν ένα, και το αεροπλάνο πετούσε πάνω από τιρκουάζ νερά σε πολύ χαμηλό ύψος δίνοντάς μας τη δυνατότητα να αγναντεύουμε τις βραχονησίδες και τα μικρά νησάκια γύρω από το Mahe.

Και ενώ χαζεύω απορροφημένος από το παραθυράκι τον ινδικό ωκεανό, αρχίζουμε να κατεβαίνουμε...
Μπορεί η πτήση να κράτησε λίγο αλλά ήταν εμπειρία!



Το αεροδρόμιο του Praslin μαγικό!
Φοίνικες, λουλούδια, πράσινο, μιλάμε πολύ πράσινο και πουλάκια με διάφορα χρώματα να κελαηδάνε λες και δεν υπάρχει αύριο και εμείς αποσβολωμένοι να κοιτάμε σαν χάνοι το τοπίο...
Αφού μπαίνουμε μέσα για να πάρουμε τις βαλίτσες...
Βαλίτσες???
Ποιές βαλίτσες???
Οι βαλίτσες σας δεν χωρούσαν όλες στο μικρό αεροπλανάκι και έτσι θα έρθουν με την επόμενη πτήση, αλλά μην ανησυχείτε, μας λέει η κυρία στον γκισέ, θα σας τις φέρουμε εμείς στο ξενοδοχείο σας το απόγευμα, απλά να μας πείτε πού μένετε....
Αααααα καλά.... Σκέφτομαι
Άλλο επίπεδο εδω..., και ντιλίβερι βαλιτσών στο σπίτι...
Τι άλλο θα ζήσουμε...?
Ας ελπίσουμε να μην γίνει κάποιο λάθος και τρέχουμε μετά και δεν φτάνουμε....
Βγαίνοντας έξω μας περίμενε ο κύριος Bob με την επιγραφή του ονόματος μου γραμμένη σε ένα χαρτί.
Είχα ζητήσει από την Σίνθια, την κυρία που θα μας φιλοξενούσε μέσω του Airbnb, να κανονίσει να μας νοικιάσει ένα αυτοκίνητο για τις τέσσερις μέρες που θα μέναμε στο Praslin. Οπότε ο Bob ήρθε για να μας το παραδώσει.
Τουλάχιστον έτσι είχα φανταστεί μέχρι τότε...
Αλλά αυτός μας λέει.
Επειδή εδώ οδηγάμε ανάποδα, και για να εξοικειωθείτε με τον δρόμο και τον τρόπο οδήγησης, και για να μην ψάχνετε που είναι και το κατάλυμα της Σίνθια έχω αφήσει το αυτοκίνητο σας εκεί και ήρθα να σας πάω εγώ εκεί με το δικό μου αυτοκίνητο!
Εγώ τα έχασα.....
Φυσικά και να μας πας, του λέω.
Και έτσι και έγινε, μπήκαμε όλοι στο αυτοκίνητο, που είχε και παιδικό καθισματάκι, όπως είχα ζητήσει, και αφού μας έκανε μια mini ξενάγηση στους δρόμους του Praslin, σε μισή ωρα, ήμασταν στην άλλη άκρη του νησιού στο Vacanza Relax hotel.
Τον μικρό μας ζουγκλοπαράδεισο!!!

Πάθαμε πλάκα από την οργιώδη βλάστηση που περίκλειε το σπίτι. Μπανανιές, φοίνικες, και ένα σωρό περίεργα, άγνωστα φυτά έτοιμα να κατασπαράξουν την μικρή μονοκατοικία με το υπέροχο μπαλκόνι που μας προσέφερε η Σίνθια.
Ο Ivan, ο άντρας της, μας κουβάλησε τις χειραποσκευές και αφού μας προσέφεραν από έναν χυμό με τροπικά φρούτα μας άφησαν να τακτοποιηθούμε.
Η ώρα είχε πάει 16:30 και από την μια αρχίσαμε να πεινάμε ενώ ταυτόχρονα η κούραση άρχισε να είναι εμφανής.
Αλλά δεν γινόταν να πέσουμε για ύπνο χωρίς να φάμε και κυρίως χωρίς να εξερευνήσουμε για λίγο την γύρω περιοχή, οπότε αποφασίσαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο και πάμε μέχρι το Cote d'or, ένα κοντινό μικρό χωριουδάκι που είχε supermarket και πιτσαρία ώστε να τσιμπίσουμε κάτι και να αγοράσουμε τα απαραίτητα για τις πρώτες μέρες.
Το χωριό δεν με ενθουσίασε και ιδιαίτερα αν και πολυδιαφημισμένο, και η παραλία εκεί μπροστά μέτρια και αρκετά ριχή.

Πήγαμε στο supermarket, αγοράσαμε κάποια ήδη πρώτης ανάγκης και κάποια φαγώσιμα και μετά πήγαμε να παραγγείλουμε τις πίτσες ώστε να τις πάρουμε take a way και να πάμε να τις φάμε στην παραλία.
Οι τιμές στο supermarket ήταν σχεδόν ίδιες με την Ελλάδα, με μια τεράστια διαφορά στα εμφιαλωμένα νερά. Πληρώσαμε κάπου στο 1€ το λίτρο ενώ πήραμε 12άδες...
Η πίτσες γύρω στα 12€ η μία.
Τις πήραμε και πήγαμε στην παραλία να κάτσουμε να τις φάμε ενώ ο ήλιος άρχισε να δύει και και τα χρώματα στον ουρανό να μας μαγεύουν με διάφορους πορτοκαλορόζ σχηματισμούς...
Εκεί που πάμε να καθίσουμε κάτω από έναν φοίνικα μπροστά στην θάλασσα, έρχεται ένας ντόπιος πιτσιρικάς γύρω στα 25 και μας λέει...
Μα γιατί κάθεστε κάτω? Λίγο παραδίπλα έχω μερικές καρέκλες και ένα τραπεζάκι, ελάτε να φάτε σαν άνθρωποι...
Στην αρχή δίστασα λιγάκι, αλλά μετά λέω, ας πάω να δω...
Όντως λίγο πιο πέρα είχε ένα τραπεζάκι που το πρωί χρησίμευε σαν υποδοχή για τουρίστες που ήθελαν να κάνουν κάποια εκδρομή στα απέναντι νησάκια...

Σκέφτηκα πως ίσως ο τύπος ήθελε να μας βγάλει πελάτες κάτι που λίγο αργότερα αποδείχθηκε αληθινό.
Ενώ τρώγαμε με ηρεμία τις πίτσες, ήρθε να μας προτείνει κάποια εκδρομή, και ενώ εγώ προσπαθούσα να τον αποφύγω γιατί είχα κανονίσει ήδη με τον άντρα της Σίνθιας, τον Ιβάν, τους ιδιοκτήτες του σπιτιού που μέναμε, ήρθε και ένας δεύτερος μελαμψός ντόπιος που ήθελε και αυτός να μας προτείνει την αντίστοιχη εκδρομή...
Το αστείο της υπόθεσης ήταν πως εντελώς ξαφνικά και ενώ εγώ εξαρχής είχα αρνηθεί ευγενικά και στους δύο, αυτοί άρχισαν να μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιανού πελάτες είμαστε....
Και μάλιστα ο ένας έβγαλε και μαχαίρι...
Όπως καταλαβαίνετε.... το ήρεμο δειλινό, μετατράπηκε σε περιπέτεια...
Η γυναίκα μου παίρνει το μωρό παραμάσχαλα, εγώ τις πίτσες και τις τσάντες και όπου φύγει φύγει, να μπούμε στο αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο λίγα μέτρα πιο πέρα....
Αγχωμένοι, και αφού ήδη είχε νυχτώσει, επιστρέψαμε στο κατάλυμα όπου καταβροχθήσαμε τις πίτσες και διηγηθήκαμε την περιπέτεια μας στην Σίνθια.
Αυτή μας καθησύχασε και μας είπε πως απλά είμασταν άτυχοι και πως απλώς πέσαμε στην περίπτωση.... Ήταν προπαραμονή Χριστουγέννων και πολλοι νέοι ψάχνουν ευκαιρία να πιουν πολύ αλκοόλ και ίσως πέσαμε σε μια τέτοια περίπτωση....
Η αλήθεια είναι πως όλοι ήταν με μια μπύρα στο χέρι!
Όπως μάθαμε μετά, σε γενικές γραμμές το praslin σαν νησί είναι εντελώς ακίνδυνο και η εγκληματικότητα είναι σχεδόν μηδενική.
Αλλά τι να το κάνεις???
Αν είσαι τυχερός...διάβαινε!!!!
Μ'αυτά και μ'αυτά ήρθε η ώρα να αφαιθούμε στα χέρια του Μορφέα διότι η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στην παραλία Anse Lazio, μια παραλία που έχει ψηφιστεί ως η καλύτερη του κόσμου, και έπρεπε να είμαστε ξεκούραστοι για να την απολαύσουμε!

Καληνύχτα Μαρία...
Καληνύχτα Έκτορα...

Καληνύχτα Μπαμπά...

 

[jimakos]

2η μέρα

Praslin (Anse Lazio)


6 η ώρα το πρωί και ο ήλιος λαμπερός ξεπροβάλλει!
Ως γνωστό στα μέρη γύρω από τον ισημερινό έχουμε 12 ώρες μέρα και 12 ωρες νύχτα και εμείς χορτάτοι από ύπνο, μιας που κοιμόμασταν από τις 21:00, είμαστε έτοιμοι να φάμε το φανταστικό Cleolέζικο πρωινό που μας έφτιαξε η Σίνθια, και να πιούμε τον καταπληκτικό χυμό με τα τοπικά φρούτα!

Η ώρα είναι 9:30 και είμαστε έτοιμοι, να ξεκινήσουμε για την Anse Lazio!

Η διαδρομή μόλις 5 λεπτά με το αυτοκίνητο και ο δρόμος στενός και αρκετά ανηφορικός!

Λίγο πριν την παραλία η άσφαλτος τελειώνει και μετά από λίγα μέτρα χωματόδρομου βρισκόμαστε στο ξέφωτο που παρκάρουμε τα αυτοκίνητα.
Από εκεί ξεκινάει μονοπάτι που σε οδηγεί σε 5 λεπτά στην παραλία!
Στην αρχή του μονοπατιού είχαμε και την πρώτη μας συνάντηση με τις διάσημες χελώνες του ινδικού Ωκεανού!
Ένας μικρός περιφραγμένος χώρος με καμία δεκαριά χελώνες μέσα, να μασουλάνε χορταράκια και να ποζάρουν για φωτογραφίες... :+)

Ο μικρός έπαθε την πλάκα τις ζωής του!
Μαμά κοίτα.... Κάτι μεγααααλες χελώνες!!!

Και αφού αφιερώσαμε δέκα λεπτάκια χαζεύοντας τις χελώνες, ξεκινήσαμε για την παραλία.
Περάσαμε μέσα απο το Bonbon Plume, ένα εστιατόριο, και ευθεία μπροστά μας ξεπρόβαλε η περίφημη Anse Lazio!

Όντως καταπληκτική!

Βρήκαμε μια παχιά σκιά κάτω από έναν φοίνικα και ξεχυθήκαμε να βουτήξουμε γιατί η ζέστη ήταν αφόρητη.

Εδώ να πω πως στις Σεϋχέλλες όλες οι παραλίες είναι ελεύθερες για το κοινό και μπορείς να πάς όπου θες και να απλώσεις την πετσέτα σου, χωρίς να σου πει κανείς τίποτα... (Όπως ακριβώς και στην Ελλάδα... )

Οι ώρες περνούσαν σαν νεράκι και εμείς μια στην παχιά σκιά, μια βουτιές στην θάλασσα και για πότε πήγε 15:00 και πινάσαμε ούτε που το καταλάβαμε.

Καθίσαμε στο Bonbon Plume για φαγητό και παραγγείλαμε ψάρι με curry και ρύζι και μια σαλάτα!
Το φαγητό ήταν νοστιμότατο και οι τιμές φυσιολογικές.

Τα απομεινάρια...

1€=15,6Sr

Αφού λοιπόν γέμισε το στομάχι, ήρθε η ώρα για ξεκούραση.
Πίσω στον φοίνικα και στην παχιά σκιά και μια ωρίτσα ύπνο ακούγοντάς τα κύματα να σκάνε μερικά μέτρα πιο πέρα!

Αφού ξυπνήσαμε αποφασίσαμε να περπατήσουμε όλη την παραλία μέχρι την άλλη άκρη της.
Περπατόντας, εκτός από τουρίστες είδαμε και πολλούς ντόπιους με τα παιδάκια τους να κάνουνε μπάνιο, έχοντας μαζί τους και φορητά στερεοφωνικά, με δυνατή ραπ μουσική.

Φτάσαμε στην άλλη άκρη και αφού περάσαμε μέσα από ένα μονοπάτι μέσα στην ζούγκλα, βρεθήκαμε στην διπλανή μικρή παραλία όπου μερικοί ντόπιοι ψήνανε καραβίδες και τρώγανε.

Λίγο πιο πέρα και ένα κρυφό ζουγκλοbar χωμένο μέσα στην πυκνή βλάστηση.

Το Honesty bar!

Πήραμε έναν χυμό για να δροσιστούμε και γεμάτοι με καταπληκτικές εικόνες πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

Στο σπίτι μας περίμενε η Σίνθια όπου όπως είχαμε συνεννοηθεί, είχε μαγειρέψει για μας για 15€ το άτομο αλλη μια κρεολέζικη σπεσιαλιτέ με τοπικό ψάρι και λαχανικά και τηγανιτό ρύζι!

Άλλη μια μέρα στο τροπικό Praslin έφτανε στο τέλος της και η επόμενη θα είχε boat trip με τον Ivan (τον άντρα της Σίνθια) στο απέναντι μικρό και προστατευόμενο νησάκι με τις ελεύθερες χελώνες, Curieuse!

Γρήγορα για ύπνο τώρα...
Όλοι μας χρειαζόμαστε ξεκούραση...