NTINA
Member
- Μηνύματα
- 820
- Likes
- 147
- Επόμενο Ταξίδι
- Άγραφα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γουατεμάλα
Περιεχόμενα
Vanille Park ή φάρμα των κροκοδείλων,πραγματικά ένας παράδεισος
όχι για τα ζώα που φιλοξενεί,όσο για την απίστευτη τροπική του βλάστηση.
Πεζοπορία κάτω από αιωνόβια δέντρα δίπλα σε ρυάκια ,με μοναδικό ήχο
για συντροφιά ,αυτό των πουλιών.
Το συγκεκριμένο τμήμα του πάρκου έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε
να μπορεί ο επισκέπτης να χάνεται βαθιά στη ζούγκλα.
Μονοπάτια από ξύλο και σχοινί σε οδηγούν βαθιά σ ένα φαράγγι ,όπου μπορείς
με την ησυχία σου ν απολαύσεις τη φύση.
Μην σας φαίνεται παράξενο σ ένα πάρκο χιλιάδων επισκεπτών πως μπορεί να ναι
εφεικτό κάτι τέτοιο.
Οι περισσότεροι καταλύουν στο καφέ του πάρκου.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν τελειώνουν την περιήγησή τους εκεί και συνεχίζουν
και στο τμήμα που δεν υπάρχουν κλουβιά.
Οι γιγάντιες χελώνες βρίσκονται σε ανοικτό χώρο και μπορείς
να περπατήσεις ανάμεσά τους.
Κάποιες απ αυτές ήταν έως και 120 ετών.
Σεβαστήκαμε λοιπόν τα χρόνια τους και την ηρεμία τους
κι εκτός από ελάχιστες φωτογραφίες δεν τις ενοχλήσαμε περισσότερο.
Οι κροκόδειλοι δεν πτοήθηκαν με την παρουσία μας.Ο περιορισμένος
χώρος τους εξάλλου δεν τους επέτρεπε και πολλά κουνήματα.
Οι μόνοι ζωηροί κάτοικοι του πάρκου ήταν οι πίθηκοι Μακάκα.
Σας βεβαιώ ότι το βιντεάκι του Λάκη είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Στη συνέχεια της εξόρμησης γνωρίσαμε 'ολη τη Νότια πλευρά
του νησιού.Η φύση εδώ έχει κάνει το θαύμα της.
Παραλίες λευκές,κολπίσκοι με διαυγή νερά και οι ντόπιοι κάτω
από τα δέντρα απολαμβάνουν το μεσημεριανό τους.
Χωριά αυθεντικά που ο τουρισμός δεν τα έχει αλλοιώσει ακόμα.
Το τοπίο μοναδικό στις εκβολές του ποταμού Riviere Noire,
ο οποίος διασχίζει σχεδόν ολόκληρο το νησί.
Στο διάβα του παιρνά μέσα από φαράγγια,σχηματίζοντας
καραράκτες και λίμνες.Αυτά μπορεί κάποιος να τα δει μόνο
αν βγει από τον κεντρικό δρόμο και περιπλανηθεί στους χωματόδρομους και τα μη τουριστικά μέρη.
Κάποιοι από μας το κάναμε και δεν το μετανιώσαμε.
Χαλάλι η ταλαιπωρία.
Riviere Noire ακόμα,λέγεται και ο εθνικός δρυμός τους ο οποίος
έχει περιοριστεί στο κέντρο του νησιού.Δάσος υπό προστασία
που κάποτε κάλυπτε τα πάντα.
Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και η ιερή λίμνη των Ινδουιστών
το Grand Bassin.Μέρος όπου πηγαίνουν οι πιστοί για προσευχή
και εξαγνισμό.Εντύπωση μας έκανε το θεόρατο άγαλμα της Σίβα.
Έχει μεταφερθεί στο Μαυρίκιο από την Ινδία και το ύψος του
είναι αν δεν κάνω λάθος 42 μέτρα.
Το μέγεθος δεν αλλάζει ποτέ για την συγκεκριμένη θεότητα.
Η διαδρομή από τη λίμνη στο Chamarel-τη γη με τα 7 χρώματα-
μοναδική.Δρόμος στενός όλο στροφές αλλά αξίζει να το δεις.
Πολύ κοντά βρίσκονται και οι καταράκτες Chamarel οι πιο γνωστοί
του νησιού.
Οι άνθρωποι του Μαυρίκιου ζεστοί και χαμογελαστοί.
Εξυπηρετικοί με τους επισκέπτες και σε καμία περίπτωση δουλοπρεπής.
Κάπου είχα διαβάσει ότι πισω από την πολυτέλεια και την λάμψη
των resort υπάρχει φτώχια.
Ναι αυτό είναι αλήθεια όπως άλλωστε συμβαίνει παντού,αλλά θα πρέπει
να πω ότι πουθενά,τουλάχιστον όσων είδα εγώ,δεν υπήρχε εξαθλίωση.
Το βιοτικό τους επίπεδο είναι τέτοιο ,που τους επιτρέπει να ζουν
με αξιοπρέπεια.Καρ αρχήν δικαίωμα στη μόρφωση έχουν όλοι
οι πολίτες και η ανεργεία δεν μαστίζει τη χώρα.
Δεν συναντάς πουθενά παιδιά να επετούν,και δεν νομίζω να υπάρχουν
και να μην φαίνονται λόγω θερέτρου.
Εμείς τουλάχιστον κινηθήκαμε ατομικά και γυρίσαμε πολλά μη τουριστικά μέρη.
όχι για τα ζώα που φιλοξενεί,όσο για την απίστευτη τροπική του βλάστηση.
Πεζοπορία κάτω από αιωνόβια δέντρα δίπλα σε ρυάκια ,με μοναδικό ήχο
για συντροφιά ,αυτό των πουλιών.
Το συγκεκριμένο τμήμα του πάρκου έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε
να μπορεί ο επισκέπτης να χάνεται βαθιά στη ζούγκλα.
Μονοπάτια από ξύλο και σχοινί σε οδηγούν βαθιά σ ένα φαράγγι ,όπου μπορείς
με την ησυχία σου ν απολαύσεις τη φύση.
Μην σας φαίνεται παράξενο σ ένα πάρκο χιλιάδων επισκεπτών πως μπορεί να ναι
εφεικτό κάτι τέτοιο.
Οι περισσότεροι καταλύουν στο καφέ του πάρκου.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν τελειώνουν την περιήγησή τους εκεί και συνεχίζουν
και στο τμήμα που δεν υπάρχουν κλουβιά.
Οι γιγάντιες χελώνες βρίσκονται σε ανοικτό χώρο και μπορείς
να περπατήσεις ανάμεσά τους.
Κάποιες απ αυτές ήταν έως και 120 ετών.
Σεβαστήκαμε λοιπόν τα χρόνια τους και την ηρεμία τους
κι εκτός από ελάχιστες φωτογραφίες δεν τις ενοχλήσαμε περισσότερο.
Οι κροκόδειλοι δεν πτοήθηκαν με την παρουσία μας.Ο περιορισμένος
χώρος τους εξάλλου δεν τους επέτρεπε και πολλά κουνήματα.
Οι μόνοι ζωηροί κάτοικοι του πάρκου ήταν οι πίθηκοι Μακάκα.
Σας βεβαιώ ότι το βιντεάκι του Λάκη είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Στη συνέχεια της εξόρμησης γνωρίσαμε 'ολη τη Νότια πλευρά
του νησιού.Η φύση εδώ έχει κάνει το θαύμα της.
Παραλίες λευκές,κολπίσκοι με διαυγή νερά και οι ντόπιοι κάτω
από τα δέντρα απολαμβάνουν το μεσημεριανό τους.
Χωριά αυθεντικά που ο τουρισμός δεν τα έχει αλλοιώσει ακόμα.
Το τοπίο μοναδικό στις εκβολές του ποταμού Riviere Noire,
ο οποίος διασχίζει σχεδόν ολόκληρο το νησί.
Στο διάβα του παιρνά μέσα από φαράγγια,σχηματίζοντας
καραράκτες και λίμνες.Αυτά μπορεί κάποιος να τα δει μόνο
αν βγει από τον κεντρικό δρόμο και περιπλανηθεί στους χωματόδρομους και τα μη τουριστικά μέρη.
Κάποιοι από μας το κάναμε και δεν το μετανιώσαμε.
Χαλάλι η ταλαιπωρία.
Riviere Noire ακόμα,λέγεται και ο εθνικός δρυμός τους ο οποίος
έχει περιοριστεί στο κέντρο του νησιού.Δάσος υπό προστασία
που κάποτε κάλυπτε τα πάντα.
Στην ίδια περιοχή βρίσκεται και η ιερή λίμνη των Ινδουιστών
το Grand Bassin.Μέρος όπου πηγαίνουν οι πιστοί για προσευχή
και εξαγνισμό.Εντύπωση μας έκανε το θεόρατο άγαλμα της Σίβα.
Έχει μεταφερθεί στο Μαυρίκιο από την Ινδία και το ύψος του
είναι αν δεν κάνω λάθος 42 μέτρα.
Το μέγεθος δεν αλλάζει ποτέ για την συγκεκριμένη θεότητα.
Η διαδρομή από τη λίμνη στο Chamarel-τη γη με τα 7 χρώματα-
μοναδική.Δρόμος στενός όλο στροφές αλλά αξίζει να το δεις.
Πολύ κοντά βρίσκονται και οι καταράκτες Chamarel οι πιο γνωστοί
του νησιού.
Οι άνθρωποι του Μαυρίκιου ζεστοί και χαμογελαστοί.
Εξυπηρετικοί με τους επισκέπτες και σε καμία περίπτωση δουλοπρεπής.
Κάπου είχα διαβάσει ότι πισω από την πολυτέλεια και την λάμψη
των resort υπάρχει φτώχια.
Ναι αυτό είναι αλήθεια όπως άλλωστε συμβαίνει παντού,αλλά θα πρέπει
να πω ότι πουθενά,τουλάχιστον όσων είδα εγώ,δεν υπήρχε εξαθλίωση.
Το βιοτικό τους επίπεδο είναι τέτοιο ,που τους επιτρέπει να ζουν
με αξιοπρέπεια.Καρ αρχήν δικαίωμα στη μόρφωση έχουν όλοι
οι πολίτες και η ανεργεία δεν μαστίζει τη χώρα.
Δεν συναντάς πουθενά παιδιά να επετούν,και δεν νομίζω να υπάρχουν
και να μην φαίνονται λόγω θερέτρου.
Εμείς τουλάχιστον κινηθήκαμε ατομικά και γυρίσαμε πολλά μη τουριστικά μέρη.
Περιμενω την συνεχεια με λεπτομερειες.
χαίρομαι που είναι κατάλληλο το νησί για τους μικρούς επισκέπτες γιατί όταν περνούν καλά αυτοί στις διακοπές εμείς περνάμε καλύτερα..
