Ινδία Στην Ινδία της παραφροσύνης ζήσαμε μία περιπέτεια!!

[sif.....]

Δελχί επιστροφή για τις τελευταίες μέρες του ταξιδιού μας και για το Holi festival!!


Αφού κοιμηθήκαμε μέχρι τις 10:00 για να συνέλθουμε πήραμε το μετρό(κόστος μόλις 40 ρούπιες) για να πάμε στο ναο Lotus Temple.(Στάση Kalkaji mandir)
Ο ναός έχει κερδίσει πολυάριθμα αρχιτεκτονικά βραβεία για την αρχιτεκτονική του και είναι ένας οίκος λατρείας της θρησκείας Μπαχάι.
Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1986 και είναι διάσημος για το μοναδικό του σχήμα που θυμίζει τεράστιο λουλούδι λωτού

Κατασκευασμένος από λευκό μάρμαρο από την Πεντέλη παρακαλώ όπως και άλλοι ναοί της συγκεκριμένης θρησκείας. Ο Μπαχαολά με καταγωγή από την Τεχεράνη που ήταν και ο εμπνευστής της συγκεκριμένης θρησκείας θέλησε όλοι οι άνθρωποι να ενωθούν σε μια θρησκεία και να σβήσει η έχθρα και το μίσος μεταξύ των θρησκειών και να σταματήσουν όλα αυτά τα εγκλήματα στο βωμό της πίστης.

Δεν υπάρχει εισιτήριο για την είσοδο σας όμως απαγορεύεται να έχετε μαζί σας κάμερα έτσι ο Κωνσταντίνος έμεινε να περιμένει έξω μέχρι να βγω εγώ να κρατήσω την τσάντα και να μπει εκείνος.
Θα χρειαστεί να βγάλετε τα παπούτσια σας και απαγορεύεται να βγάλετε φωτογραφίες στο εσωτερικό του ναού.
Προσωπικά που άρεσε το σκεπτικό του να βρίσκομαι σε ένα χώρο προσευχής με ανθρώπους από διάφορες θρησκείες.
Φύγαμε από εκεί με το μετρο ξανά και σταματήσαμε στη στάση για το jama Masjid που δεν είχαμε καταφέρει να δούμε την προηγούμενη φορά.
Για να γλιτώσουμε το εισιτήριο έμεινε έξω ο ένας κρατώντας φωτογραφικές και κινητά και έτσι καταφέραμε να δούμε το τζαμί.Θα χρειαστεί να βγάλετε τα παπούτσια σας και αν φοράτε βερμούδα να καλύψετε τα πόδια σας με ένα κάλυμμα που θα σας δώσουν.
Έπειτα πήγαμε για φαγητό στο εστιατόριο του Karim που βρίσκεται κοντά για να διαπιστώσουμε ότι το διπλανό Al Jawahar είναι καλύτερο και ο χώρος του πιο καθαρός και περιποιημένος.
Πάντως και εδώ τα nan ήταν εξαιρετικά και οι τιμές σχετικά ίδιες. Να επισημάνω ότι και στα δύο εστιατόρια σε ώρες αιχμής θα συναντήσετε ουρές και μπορεί να περιμένετε για να καθίσετε.

Συνεχίσαμε με βόλτα στην αγορά των μπαχαρικών για να κάνουμε τα ψώνια μας στην οδό Chandni Chowk.
Βρήκαμε αρκετά καλές τιμές και ψώνισα ένα μίγμα από μπαχαρικά ιδανικό για ρύζι αλλά και τσάι με άρωμα μάνγκο.Σε όλα τα μαγαζιά πάνω κάτω έχουν τις ίδιες τιμές και δεν βρήκαμε μεγάλες διαφορές.

Μετά παρατηρήσαμε σε όλους τους δρόμους να έχουν στηθεί μάζες από ξύλα στα οποία γυναίκες έκαναν προσφορές.
Πρόκειται για το έθιμο Holika dahan που γίνεται την παραμονή του Holi festival όπου στήνονται μεγάλες μάζες από ξύλα τα οποία καίνε το βράδυ και συμβολίζει το κάψιμο του διαβόλου.
Θυμίζει το δικό μας έθιμο με το κάψιμο του Ιούδα.

Σε κάποια σημεία είδαμε κόσμο παρότι ήταν παραμονή του Holi festival να παίζουν με τα χρώματα να τραγουδάνε και να χορεύουν σε ρυθμούς ξέφρενουςΕμείς δεν πήραμε βέβαια μέρος κρατούσαμε τις δυνάμεις μας για την επόμενη μέρα.
Πήγανε πίσω στο ξενοδοχείο νωρίς και προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε με τον Μπάμπη που βρισκόταν στην Άγκρα όμως δεν είχε ίντερνετ και κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο.
Μας είχε φάει η αγωνία μέχρι που μας πήρε τηλέφωνο κατά τις 22:00 και μας είπε ότι θα αργήσουν αφού σταματούσαν σε κάθε ναό που έβρισκαν και τελικά γύρισε στις 03:00 το βράδυ.
Ξημέρωσε και επιτέλους ήταν η μέρα του Holi festival και αφού ετοιμαστήκαμε πήραμε τα πολεμοφόδια μας περίπου 1 κιλό χρώμα σε σκόνη σε πολλά χρώματα και πήραμε τουκ τουκ για το Asiad tower που βρίσκεται περιπου 13 χλμ από το κέντρο της πόλης.
Εκεί γινόταν μια εκδήλωση με μουσική και ποτό σε μια πιο τουριστική εκδοχή του Holi festival βέβαια όμως το διασκέδασα και με το παραπάνω.Ονομάζεται Holi Moo και είχαμε κλείσει εισιτήρια μέσω διαδικτύου με κόστος 2000 Ρούπιες τιμή που περιελάμβανε και ένα σακουλάκι χρώμα και όση μπύρα ήθελες.
Πρόκειται για την περίφημη γιορτή των χρωμάτων που συμβαίνει σε όλη την χώρα μια μέρα το χρόνο σε διαφορετική ημερομηνία πάντα και γιορτάζει τον ερχομό της άνοιξης αλλά και τον ερχομό της Ινδουιστικής θεότητας Κρίσνα από την έρημο νικώντας τον Διάβολο.

Ξέχασα να αναφέρω ότι στην πορεία μας προς την εκδήλωση μας έπιασε λάστιχο με το τουκ τουκ και χρειάστηκε να το σηκώσουμε στην κυριολεξία για να φτιαχτεί.Εν το μεταξύ σε όλη την διαδρομή υπήρχαν πιτσιρικάδες που πετούσαν μπαλόνια γεμάτα νερό και μας έκαναν μούσκεμα μέχρι να φτάσουμε

Υπήρχαν τέσσερις σκηνές με διαφορετική μουσική η καθεμία με ροκ, παραδοσιακή Ινδική, ραπ αλλά και ποπ που συγκέντρωσε και τον περισσότερο κόσμο που πραγματικά ξεσάλωσε!!
Η άφθονη μπύρα βλέπετε έκανε την δουλειά της

Υπήρχαν πολλά σταντ όπου μπορούσες να αγοράσεις φαγητό όμως σε υψηλές τιμές.Τσιμπήσαμε κάτι ελαφρύ όντας γεμάτοι χρώματα κάτι που ήταν κάπως όμως πεινούσαμε αρκετά.
Πολλοί κρατούσαν νεροπίστολα που έριχναν νερό οπότε προσοχή στα κινητά σας αν θελήσετε να πάτε βάλτε τα σε αδιάβροχες θήκες και επίσης προσέξτε να φορέσετε ρούχα που δεν σας νοιάζει να καταστραφούν καθώς δεν νομίζω να καθαρίσουν!

Οι μόνοι με καθαρά ρούχα ήταν η ορχήστρα που έπαιζε παραδοσιακή μουσική.

Διασκεδάσαμε με την ψυχή μας και έπειτα γυρίσαμε με το μετρό στο ξενοδοχείο που είχε ξεκινήσει τη λειτουργία του αφού λόγω του Holi festival ήταν κλειστό μέχρι τις 14:00.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο όπου πασχίζαμε να αφαιρέσουμε από πάνω μας τα χρώματα και ειδικά το κόκκινο χρώμα παρέμενε!!Αφού βγάλαμε το πετσί μας από το τρίψιμο τελικά τα καταφέραμε και πέσαμε για ύπνο για ξεκούραση.
Το απόγευμα βγήκαμε μια μικρή βόλτα για να τσιμπήσουμε κάτι ελαφρύ και διαπιστώσαμε ότι ο πόλεμος των χρωμάτων είχε τελειώσει.
Η επόμενη μέρα ήταν και η τελευταία του ταξιδιού μας και ξεκίνησε με επίσκεψη στο ναό Σιχ Gurudwara Shri Bangla Sahib μια θρησκεία που έχει επιρροές κυρίως από τον Ινδουισμό αλλά και από το Ισλάμ.
Για να μπείτε στο Ναό θα πρέπει να βγάλετε τα παπούτσια σας και να καλύψετε το κεφάλι σας με ένα μαντήλι που θα σας δώσουν.

Ο Σιχισμός είναι μονοθεϊστική θρησκεία η οποία βασίζεται στις διδασκαλίες των Γκουρού με πρώτο τον Νάνακ Ντεβ και των 9 διαδόχων του.Σε αντίθεση με τον Ινδουισμό δεν πιστεύουν σε είδωλα και αγάλματα πάρα μόνο στα γραπτά.

Μέσα στις υποχρεώσεις ενός Σιχ είναι να μην κόψει τα μαλλιά του ,απαγορεύεται η κατανάλωση αλκοόλ, έχουν καλυμμένο το κεφάλι με το χαρακτηριστικό τουρμπάνι κ.α. όμως εμένα αυτό που με εντυπωσίασε είναι ότι προσφέρουν γεύματα καθημερινα σε χιλιάδες ανθρώπους ανεξαρτήτως θρησκείας. Επίσης υποστηρίζουν την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων και αν και αποτελούν μειονότητα στην χώρα με μόλις 1% με 2% θα δείτε πολλούς και παρατηρήσαμε ότι όλοι βρίσκονται σε καλή οικονομική κατάσταση.
Παρακολουθήσαμε την λειτουργία τους που την κάνει ο Γκουρού με την συνοδεία μουσικής,και κάθε ναός διαθέτει ένα Γκουρού.

Το απόγευμα ήταν και αυτό αφιερωμένο στην θρησκεία των Σιχ αφού το τουρ που είχαμε ξεκινήσουμε μέσα στον άλλο μεγάλο ναό της πόλης τον Gurudwara Sis Ganj Sahib το οποίο πραγματοποιήσαμε με την Delhi Food Tour
http://www.delhifoodwalks.com/
και είχαμε την ευκαιρία να δούμε το χώρο παρασκευής των γευμάτων που ταΐζουν καθημερινά περίπου 25.000 άτομα!!

Η είσοδος στον χώρο δεν επιτρέπεται πάρα μόνο για όσους συμμετέχουν στο Food tour και πραγματικά μιλάμε για μεγάλες αποθήκες με τρόφιμα τα οποία μαγειρεύονται σε τεράστια σκεύη που τα κουβαλούσαν πάνω σε καρότσια καθώς ήταν ασήκωτα.

Μέσα στο ναο είδαμε Σιχ με τεράστια τουρμπάνια στο κεφάλι όμως δεν μας επέτρεψαν να τους φωτογραφίσουμε και το σεβαστήκαμε.
Έπειτα από την επίσκεψη μας στο Ναό φύγαμε για συνεχίσουμε το τουρ το οποίο είχε διάρκεια 4 ώρες σε πολλά σημεία της πόλης.
Δοκιμάσαμε Allo tikki δηλαδή βραστή πατάτα με μπαχαρικά, κρεμμύδια,κόλιανδρο,δυόσμο και ήταν αρκετά γευστικό.

Συνεχίσαμε με Parantha πηγαίνοντας σε ένα στενό με δύο μαγαζιά που έχουν τεράστια ιστορία σε αυτό το πιάτο και τις φωτογραφίες από τους διάσημους Ινδούς που τα έχουν επισκεφθεί να αποδεικνύει την ιστορία τους.
Πρόκειται για μια πίτα τηγανισμένη γεμιστή με ότι εσείς επιλέξετε όπως τυρί,καρότο, αρακά και πολλές άλλες επιλογές τις οποίες συνοδεύουν με μια καυτερή,μια γλυκιά, και ένα πουρέ λαχανικών.

Μετά είχαμε την ευκαιρία να πιούμε ξανά το αγαπημένο μου Lassi ,αυτή την φορά προτίμησα την γεύση τριαντάφυλλο και περιείχε και αμύγδαλα στην κορυφή.

Τσιμπήσαμε και ένα μικρό jalebi που μοιάζει στο σχήμα με το ψωμάκι το πρέτσελ και τρώγεται ζεστό με γλυκιά γεύση αφού είναι σιροπιασμένο με μέλι.
Είχα δοκιμάσει και σε κάποια προηγούμενη μέρα όμως ήταν αηδία αφού είχε ποτίσει στο λάδι ενώ εδώ ήταν γευστικότατο.

Αφήσαμε τα γλυκά και πήγαμε σε ένα μαγαζί που φημίζεται για το butter chicken το οποίο ήταν το πιο νόστιμο κοτόπουλο που δοκιμάσαμε και κυριολεκτικά γλύφαμε τα δάχτυλα μας.

Το γεύμα μας συνεχίστηκε στο εστιατόριο του Karim όπου φάγαμε κεμπάπ τα οποία βέβαια είχαμε δοκιμάσει και στην δική μας επίσκεψη.

Καλή γεύση όμως σας προειδοποιώ ότι έχουν πολλά μπαχαρικά και έχουν αρκετά καυτερή γεύση.

Έπειτα τελειώσαμε με ένα Kheer το οποίο ουσιαστικά μοιάζει με το δικό μας ρυζόγαλο απλά εδώ το ρύζι είναι πολτοποιημένο και περιέχει τριμμένο κάρδαμο, αμύγδαλα ή κασιους και σερβίρεται σε πυλινό βαζάκι.

Έτσι τελείωσε γευστικά το ταξίδι μας το οποίο μας χάρισε πολλές συγκινήσεις, συναρπαστικές εικόνες μα και πολλές φορές μας εξόργισε η βρώμα που επικρατεί και προσωπικά με ενοχλούσε η συνήθεια των περισσότερων να φτύνουν ασταμάτητα!!Είναι μια χώρα που έχει να προσφέρει πολλά στον ταξιδιώτη όμως είναι σίγουρο ότι δεν είναι για όλους καθώς αν είστε μικροφοβικός,συχαίνεστε εύκολα και δεν αντέχετε τις έντονες μυρωδιές μάλλον θα βρείτε πιο πολλά αρνητικά και δεν θα μπορέσετε να ευχαριστηθείτε το ταξίδι σας.
Αυτό ήταν λοιπόν το ταξίδι μας
Ελπίζω παρόλο την αναστάτωση που προκάλεσε η ιστορία μου να σας άρεσε και κυρίως να έδωσε χρήσιμες πληροφορίες για τους μελλοντικούς ταξιδιώτες.
Αυτή ήταν και η τελευταία ιστορία μου εδώ και όσοι θέλετε μπορείτε να διαβάζετε τις ιστορίες μου μέσα από το Site μου TravelSif και μην διστάσετε να στείλετε μήνυμα για τυχόν περαιτέρω πληροφορίες στην ομώνυμη σελίδα μας στο Facebook.
Τώρα δίνουμε βάση στο επόμενο ταξίδι στην Ουγκάντα που έχει φιλανθρωπικό σκοπό και θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις εγώ και η ομάδα που θα ταξιδέψει μαζί μου ώστε να πετύχουμε το στόχο μας να στηρίξουμε όσο μπορούμε τα ορφανοτροφεία στα χωριά Bombo και Monde.
Καλά ταξίδια δε όλους εύχομαι!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[sif.....]

Γκόα: Ο εξωτικός παράδεισος της Ινδίας
Η πτήση για Γκόα από Μουμπάι είχε κλειστεί διαδικτυακά με την Spice Jet με κόστος 29€ και αν και φοβόμαστε για πολύωρη καθυστέρηση είχε μόλις μισή ώρα.
Φτάνοντας τώρα στο αεροδρόμιο Dabolim στην Γκόα πήραμε ταξί για την πόλη Vasco da Gama δίπλα στο αεροδρόμιο μόλις 8 χιλιόμετρα και πήγαμε κοντά στην ψαραγορά όπου είχα συνενοηθεί με κάποιον για να νοικιάσουμε μηχανάκια και να φύγουμε για νότια στην παραλία Patnem δίπλα στην Palolem.Τον πήρα τηλέφωνο εκείνος τα είχε δώσει όλα σαν σωστός επαγγελματίας και ψάξαμε για κανένα μισάωρο δεξιά και αριστερά μέχρι που βρήκαμε δύο Honda Activa με κόστος 350 ρούπιες την ημέρα όταν για να πάρουμε ταξί να μας πάνε στην παραλία που θα μέναμε θέλανε 2500 ρούπιες την διαδρομή που ήταν βέβαια 65 χιλιόμετρα.
Πήραμε τα μηχανάκια συμπληρώνοντας τα απαραίτητα χαρτιά,γεμίσαμε βενζίνη με κόστος 250 ρούπιες ,και με σύμμαχο το Gps του κινητού που για ακόμη ένα ταξίδι στάθηκε σωτήριο πήραμε τους δρόμους.

Η αλήθεια είναι ότι είδαμε πράγματα και θαύματα στους δρόμους με φορτηγό να έρχεται κατά πάνω μας το οποίο τελευταία στιγμή απέφυγα, αγελάδες τις οποίες έπρεπε να αποφύγεις, προειδοποιτικές ταμπέλες για συχνά ατυχήματα που σου έφτιαχναν την διάθεση,μια μετωπική σύγκρουση ενός Ι.Χ. με ένα φορτηγό όμως τέλος καλό όλα καλά φτάσαμε στο διαμέρισμα που θα μας φιλοξενούσε στην παραλία Patnem που βρίσκεται δίπλα στην τουριστική Palolem που σας συμβουλεύω να αποφύγετε.
Ήταν απίστευτο και σας προτείνω αν θελήσετε να μείνετε να επικοινωνήσετε με τον ιδιοκτήτη δωρεάν μέσω της εφαρμογής What's app(00917507322799) που χρησιμοποιούν όλοι στην Ινδία ή μέσω Facebook
https://www.facebook.com/Forestholidayhomes/

Εκείνο που λάτρεψα σε αυτό το διαμέρισμα ήταν ότι από την πίσω πόρτα έβγαινες στην παραλία(Colombo beach)δίπλα ακριβώς στην Patnem και ήταν μόνο για εμάς!!

Έπειτα από το χάος την Μουμπάι εδώ ήταν πραγματικά παράδεισος με το νερό να έχει ιδανική θερμοκρασία και με το ηλιοβασίλεμα να είναι μαγικό!!

Εδώ ήταν που δικαιώθηκα για την επιλογή μου αφού αρχικά είχα σκεφτεί να πάμε βόρεια στην παραλία Anjuna που υπάρχει έντονη νυχτερινή ζωή και κατακλύζετε από Backpackers όμως μετά από την βαβούρα της Μουμπάι δεν θέλαμε να ακούμε πάρα μόνο το κύμα της θάλασσας.
Δείτε το βίντεο στο κανάλι μου για να πάρετε μια γεύση...

Έπειτα από την χαλάρωση το μόνο που θέλαμε ήταν ένα καλό γεύμα.Ακριβώς δίπλα στο διαμέρισμα υπήρχε ένα εστιατόριο όπου καθίσαμε για φαγητό με διαφορά θαλασσινά όπως καβούρια, καλαμάρι,γαρίδες (τα οποία δεν ήταν όπως τα περιμέναμε)και διάφορα συνοδευτικά και ασφαλώς πολύ ντόπια μπύρα Kingfisher!!Και πληρώσαμε το τεράστιο πόσο για τα δεδομένα της χώρας των 7€ ο καθένας!Είπαμε να το ρίξουμε έξω μια φορά και εμείς!!!
Το βραδάκι ήπιαμε και ένα ποτό σε ένα μπαρ στην παραλία με ζωντανή μουσική που δεν έλεγε και πολλά και πήγαμε για ύπνο.
Το πρωί φάγαμε αγγλικό πρωινό (ο θεός να το κάνει )στο ίδιο εστιατόριο...που είναι το μπέικον????

και έπειτα πήγανε μια βόλτα στην παραλία την οποία διασχίσαμε όλη βλέποντας πολλούς να κάνουν μαθήματα γιόγκα και διαλογισμού.
Τι ηρεμία θεέ μου!!!

Εμείς αρκεστήκαμε στην βόλτα μας σε μια παραλία με έντονη βλάστηση που δεν φαντάζεσαι ότι υπάρχει τέτοιο μέρος στην Ινδία.

Η Γκόα αποτελεί προορισμό για διακοπές που συνδυάζονται με σεμινάρια γιόγκα.
Έπειτα εγώ πήγα για ένα μασάζ στο
http://www.swaasthahomespa.com/
το οποίο βρίσκεται πάνω στην παραλία.

Το προσωπικό ήταν εξαιρετικό με ειδίκευση στο αγιουβερδικό μασάζ που είναι θεραπευτικό.Εγώ επέλεξα ένα Aroma Therapy(1500 ρούπιες) για να ξεχάσω τις μυρωδιές της Μουμπάι!!
Σας προτείνω να δοκιμάσετε έστω μια φορά μασάζ στην χώρα σε τιμές όχι βέβαια σαν την Ταϋλάνδη όμως με εξίσου καλή ποιότητα.Να πω βέβαια ότι εδώ τα μασάζ τα κάνει άντρας σε άντρα και αντίστοιχα γυναίκα σε γυναίκα και είναι κάπως όμως εντάξει προσπαθούσα να μην το σκέφτομαι.
Στη συνέχεια αποχαιρετήσαμε τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος με τον οποίο συζητήσαμε λίγη ώρα και φύγαμε για την παραλία Agonda και το επόμενο ξενοδοχείο αυτή την φορά που θα μας φιλοξενούσε το Mariposa Beach Grove
https://www.mariposabeachgrove.com/
το οποίο έχει σπιτάκια πάνω στην παραλία και ήταν και αυτό καταπληκτικό.Το συγκεκριμένο κατάλυμα όπως και το προηγούμενο θα το βρείτε και στο Booking όμως είναι καλύτερα να τους στείλετε μήνυμα στην σελίδα τους μήπως σας κάνουν καλύτερη τιμή καθώς γλιτώνουν το ποσοστό που τους κρατάει η Booking.

Και εδώ μας υποδέχτηκαν εγκάρδια με ένα χυμό για καλοσώρισμα και μας έδωσαν το καλύτερο σπίτι του ξενοδοχείου ακριβώς μπροστά στην παραλία η οποία και αυτή ήταν ήσυχη με καταπράσινο τοπίο.

Να πω βέβαια ότι εδώ δεν έχουν σαν τα νερά της Κρήτης που είναι διάφανα όμως εντάξει μην τα θέλουμε και όλα!!

Αφού απολαύσαμε το μπάνιο μας είπαμε να πάμε για φαγητό σε κάποιο εστιατόριο εκτός παραλίας που ήταν πιο ακριβά και λιγότερο καλή η ποιότητα του φαγητού.Έτσι βρεθήκαμε στο Fatima corner όχι σε μεγάλη απόσταση με το μηχανάκι και φάγαμε εξαιρετικά και σε καλές τιμές.Προσωπικά έφαγα τα καβούρια που τόσο λαχταρούσα όπως τα ήθελα με κόστος μόλις 400 ρούπιες.

Τα παιδιά πήραν ψάρι που ήταν αρκετά καλό όμως με πολλά μπαχαρικά που τελικά καλύπτουν την γεύση του ψαριού όπως είπαν!!!
Μετά πήραμε τα μηχανάκια για να πάμε στην κοντινή παραλία Palolem περίπου 9 χιλιόμετρα όπου διαπιστώσαμε αυτό που σας είπα παραπάνω για να την αποφύγετε.Όμορφη εξίσου όμως γεμάτη ξύλινες βάρκες που πηγαίνουν τους τουρίστες στα κοντινά νησάκια για μπάνιο και για να δουν το ηλιοβασίλεμα μέσα από την θάλασσα,αλλά και πολλούς τουρίστες.

Αφού καθίσαμε για το ηλιοβασίλεμα το οποίο ήταν όμορφο όχι όμως τόσο λαμπερό αφού το νέφος που υπάρχει στην ατμόσφαιρα και το συναντήσαμε σε όλη την χώρα κάλυπτε το χρώμα του ήλιου.

Να πω ότι η Γκόα είναι άλλος κόσμος συγκριτικά με τις άλλες πόλεις,εδώ είναι πεντακάθαρα, προσεγμένα και μάλιστα όπως μας ειπαν σε κάποιες παραλίες απαγορεύεται να πηγαίνουν Ινδοί καθώς όπως καταλαβαίνετε παρενοχλούν τις τουρίστριες.
Έτσι πέρασε και αυτή η μέρα που για μένα ήταν σημαντική καθώς ήταν τα γενέθλια της αγαπημένης μου και έπειτα από 13 χρόνια του ήμαστε μαζί ήταν πρώτη φορά που έλειπα έτσι φρόντισα να της κάνω μια μικρή έκπληξη με ένα βίντεο όπου τραγουδάμε μαζί με το προσωπικό του ξενοδοχείου το τραγούδι των γενεθλίων.

Στη συνέχεια καθίσαμε στο μπαλκόνι στο σπιτάκι μας και ακούγαμε την θάλασσα μέχρι να έρθει η ώρα να χαλαρώσουμε στο κρεβάτι μας.
Την επόμενη μέρα φάγαμε πρωινό στο ξενοδοχείο και τρέξαμε στην παραλία στην οποία αφήσαμε το "στίγμα" μας γράφοντας ένα τεράστιο ΚΡΉΤΗ τραβώντας τα βλέμματα των λιγοστών περαστικών που μας ρωτούσαν ποια γλώσσα είναι καταλήγοντας να τους δείχνουμε φωτογραφίες και παθαίνουν την πλάκα τους βεβαίως!!!

Δεν θέλαμε να χάσουμε στιγμή από το μπάνιο μας αφού σήμερα το απόγευμα θα παίρναμε το δρόμο της επιστροφής για το αεροδρόμιο όπου το βράδυ στις 22:00 θα πετούσαμε για Δελχί αυτή την φορά με την εταιρεία Indigo και κόστος 46€.
Στις 12:30 φύγαμε απο το ξενοδοχείο αφού θέλαμε να κάνουμε την διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο με χαμηλή ταχύτητα και κάνοντας στάσεις για φωτογραφίες και για να πιούμε τίποτα στα μισά της απόστασης ώστε να μειώσουμε την κούραση της οδήγησης κάτω από υψηλές θερμοκρασίες.
Μερικές από τις εικόνες που αντικρύσαμε ήταν μοναδικές από αυτές που με γεμίζουν και με κάνουν να απολαμβάνω την διαφορετικότητα του κάθε τόπου.

Οι στάσεις για φωτογραφίες έκαναν τη διαδρομή πιο ευχάριστη και αυτή την φορά δεν αντιμετωπίσαμε κανένα κίνδυνο.Προτείνω βέβαια την επιλογή της οδήγησης μόνο σε κάποιον με σχετική εμπειρία και την επιλογή του αυτοκινήτου δεν την θεωρώ καλή αφού θα συναντήσετε πολλά φορτηγά που δεν θα μπορείτε να προσπεράστε στους στενούς δρόμους, τουλάχιστον όχι χωρίς κίνδυνο οπότε μόνο μηχανάκι.

Φτάσαμε στις 16:00 ακριβώς στο σημείο που παραλάβαμε τα μηχανάκια τα επιστρέψαμε και πήγαμε για φαγητό σε κάποιο κοντινό μαγαζί με ωραίο φαγητό σε πολύ καλές τιμές αφού δεν ήταν τουριστικό.
Έπειτα σκέφτηκα να ρωτήσουμε αν υπάρχει η επιλογή του λεωφορείου για το αεροδρόμιο για να γλιτώσουμε τις 300 ρούπιες που δώσαμε όταν ήρθαμε και έτυχε εκείνη την στιγμή να βρίσκεται ακριβώς απέναντι το σωστό λεωφορείο το οποίο πήραμε με μόλις 10 ρούπιες καθένας και την ζήσαμε και αυτήν την εμπειρία.

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο όπου μας εντυπωσίασε ότι γίνεται έλεγχος και πριν την είσοδο σας στο χώρο του αεροδρομίου.Το αεροδρόμιο ήταν μικρό όμως καθαρό και για καλή μας τύχη η πτήση μας ήταν στην ώρα της χωρίς καμία καθυστέρηση.
Στο Δελχί θα φτάναμε στις 00:40 όπου θα μας περίμενε ταξί για να μας πάει στο ξενοδοχείο που θα μέναμε τις επόμενες μέρες.Να πω ότι ο πιο οικονομικός τρόπος για να πάτε στην πόλη είναι το μετρό με μόλις 60 ρούπιες όμως ήταν βράδυ και τελειώνει την λειτουργία του στις 23:30 και ξεκίνα στις 04:45.
Η συνέχεια για τις επόμενες μέρες του ταξιδιού μας στο Δελχί σε επόμενο post!

 

[paefstra]

Μηπως γινεται να χωρισεις την ιστορια σε κεφαλαια; ειναι πολυ ενδιαφερουσα αλλα καπως κουραστικο να την παρακολουθησω σε ενα μεγαλο ποστ.

 

[sif.....]

Μηπως γινεται να χωρισεις την ιστορια σε κεφαλαια; ειναι πολυ ενδιαφερουσα αλλα καπως κουραστικο να την παρακολουθησω σε ενα μεγαλο ποστ.

Έχεις δίκιο με συγχωρείς όμως δεν γνωρίζω πως γίνεται!!Θα χωρίσω τις πόλεις σε διαφορετικό post για να είναι λίγο καλύτερα.

 

[skoumpi]

Καλωσόρισες... Σε παρακολουθουσα και από το facebook αλλά από εδώ θα απολαύσω την ιστορία σου πιο άνετα!!!

 

[sif.....]

Δελχί στην πρωτεύουσα που μας τρέλανε!

Φτάσαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο στις 00:40 μας παρέλαβε το ταξί που είχε κανονίσει ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου που θα μας φιλοξενούσε με κόστος 600 ρούπιες, τιμή ακριβή όμως το προχωρημένο της ώρας δεν μας επέτρεπε να πάρουμε το μετρό που κοστίζει μόλις 60 ρούπιες.
Φτάσαμε λοιπόν στο Backpackers heaven Hostel για να μιλήσουμε με τον υπεύθυνο όπου μας εξήγησε ότι η εταιρεία του διαχειρίζεται 3 ξενοδοχεία τα οποία υπάρχουν στον παρακάτω σύνδεσμο
http://www.hotelnewking.com/
και εμάς μας πήγαν στο Hindustan Hostel το οποίο βρισκόταν κοντά και ήταν απαράδεκτο από θέμα καθαριότητας ενώ το Backpackers heaven ήταν καλύτερο όμως δεν υπήρχε διαθεσιμότητα.

Όσον αφορά την τοποθεσία βρισκόταν κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό και ήταν σε καλό σημείο όμως η εμπειρία μας από εκεί ήταν άσχημη καθώς τα σεντόνια ήταν λερωμένα, οι πετσέτες το ίδιο, και το πάπλωμα δεν το συζητώ!!
Ξεπεράσαμε αυτό το πρόβλημα και μόλις ξημέρωσε βγήκαμε για την πρώτη βόλτα μας με κατεύθυνση το τζαμί Masjid χωρίς όμως να μπούμε καθώς μας ζήτησαν 300 ρούπιες εισιτήριο για φωτογραφίες και αν κρατούσες ακόμα και κινητό μαζί σου έπρεπε να κόψεις εισιτήριο και σου έκαναν και σωματικό έλεγχο για να το διαπιστώσουν.Έτσι είπαμε θα πάμε άλλη φορά και αφού αφήσουμε τα κινητά και τις κάμερες στο ξενοδοχείο ή να τα κρατάει ένας όλα περιμένοντας έξω ώστε να μην πληρώσουμε.
Από εκεί πήραμε ποδήλατο ταξί για την εμπειρία όμως το μετανιώσαμε σύντομα βλέποντας τον άνθρωπο να ζορίζεται να μας μεταφέρει...έτσι ο Κωνσταντίνος κατέβηκε και έσπρωχνε στις ανηφόρες και του δώσαμε και κάτι παραπάνω για τον κόπο του.

Έτσι φτάσαμε στο Κόκκινο φρούριο που δεν είχα σκοπό να μπούμε καθώς είχα διαβάσει ότι δεν αξίζει και τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν αλήθεια. Ειδικά αν έχετε στο πρόγραμμα σας το φρούριο της Άγκρα και της Τζαϊπούρ δεν χρειάζεται κατά την γνώμη μου να το επισκεφθείτε και να πληρώσετε το ακριβό εισιτήριο 500 ρούπιες.

Φτιαγμένο από κόκκινο ψαμμόλιθο είναι πολύ επιβλητικό εξωτερικά με τείχη ύψους 21 μέτρων και 2,4 χιλιόμετρα μήκος όμως εσωτερικά δεν με εντυπωσίασε αφού σχεδόν παντού γίνονται εργασίες συντήρησης και βλέπαμε τους χώρους μόνο εξωτερικά.

Τα ιδιωτικά διαμερίσματα σε μορφή περιπτέρων, ενώνονται μεταξύ τους με ένα σύστημα από κανάλια με νερό, γνωστά και ως Nahr-i-Behisht, το ρυάκι του Παράδεισου τα οποία είχαν σκοπό να δροσίζουν το χώρο.

Αντιπροσωπεύει το ζενίθ της τέχνης Mughal που με τον αυτοκράτορα Shah Jahan αναπτύχθηκε όσο ποτέ.

Συνεχίσαμε με επίσκεψη στο μνημείο του Μαχάτμα Γκάντι που βρίσκεται αρκετά κοντά αφού φάγαμε κάτι απλό στο δρόμο επιλέγοντας ένα από τα μαγαζιά που είχαν πολύ κόσμο που έτρωγε, και με κόστος μόλις 20 ρούπιες.

Η επίσκεψη στο μνημείο του ιστορικού ηγέτη της χώρας που έγινε σύμβολο της ειρηνικής διαμαρτυρίας και κατάφερε να οδηγήσει στην ανεξαρτησία την χώρα του διώχνοντας τους Άγγλους αποικιοκράτες.Δυστυχώς βέβαια ένα χρόνο μετά δολοφονήθηκε από ένα ομοθρησκό του εξαιτίας της διαχείρισης του στα θέματα της Μουσουλμανικής μειονότητας και θέλοντας να βοηθήσει στο να ζουν ισότιμα όλοι ανεξαρτήτως θρησκείας.

Ένας πολύ προσεγμένος χώρος που θα χρειαστεί να βγάλετε τα παπούτσια σας και να τα αφήσετε σε ένα χώρο για φύλαξη με μικρό αντίτιμο.
Με εντυπωσίασε η καθαριότητα του χώρου και ο σεβασμός που έδειχναν οι επισκέπτες αποδίδοντας φόρο τιμής σε ένα τόσο ξεχωριστό άνθρωπο.

Ο δολοφόνος του αν και πολλοί πρότειναν να μην εκτελεστεί γιατί έτσι θα ήθελε και ο ίδιος ο Μαχάτμα Γκάντι, όμως μια μέρα μετά εκτελέστηκε η θανατική ποινή.
Φύγαμε από το μνημείο αυτή την φορά με τουκ τουκ το οποίο και θα γινόταν ο αγαπημένος μας τρόπος μετακίνησης για τις επόμενες μέρες.

Πήγαμε για φαγητό σε ένα από τα δύο περίφημα εστιατόρια της πόλης το Al Jawahar που συναγωνίζεται επάξια το διπλανό του Karim και κατά την γνώμη μου είναι καλύτερο αφού δοκιμάσαμε και τα δύο.Βρίσκεται κοντά στο τζαμί Masjid πάνω στο δρόμο και του Karim δίπλα μέσα σε ένα στενό δρομάκι.

Δοκιμάσαμε τα περίφημα κεμπάπ που φημίζεται το μαγαζί μαζί με υπέροχα nan που βλέπετε όλη την διαδικασία που τα ζυμώνουν και τα ψήνουν σε απίστευτες ταχύτητες.

Ο κόσμος κάνει ουρές για να βρει τραπέζι και η ζήτηση είναι τεράστια.Βέβαια οι τιμές είναι υψηλές για τα δεδομένα της χώρας όμως η ποιότητα του φαγητού είναι καλή και αξίζει να έρθετε έστω και μια φορά.
Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην πόλη με βόλτα στα μαγαζιά και συγκεκριμένα στον πιο εμπορικό δρόμο το main bazaar road με πολλά μαγαζιά αγοράζοντας ρούχα και διάφορα αναμνηστικά.
Πριν πάμε στο ξενοδοχείο έπειτα από ώρες περιπλάνησης είπαμε να φάμε κάτι σε ένα μαγαζί που έψηνε στα κάρβουνα και εκεί έγινε το κακό...καθώς ο Μπάμπης το βράδυ έκανε συνέχεια εμετό και δυστυχώς ήταν πολύ εξασθενημένος για να μας ακολουθήσει στην εκδρομή μας στην Άγκρα,την οποία φροντίσαμε βέβαια να επισκεφτεί κάποια άλλη μέρα.
Την εκδρομή μας πραγματοποιήσαμε με την εταιρεία Taj Travel services
http://www.tajtravelservices.com/
η οποία σας παρέχει την μετακίνηση από το Δελχί με αυτοκίνητο μέσω του αυτοκινητόδρομου Yamuna express και σε 3 ώρες ήμασταν στο προορισμό μας έχοντας ξεκινήσει στις 06:00 το πρωί.
Εκτός από την μεταφορά παρέχεται και ιδιωτική ξενάγηση και στο υπέροχο Ταζ Μαχάλ αλλά και στο φρούριο της Άγκρα.
Τα εισιτήρια των μνημείων δεν περιλαμβάνονται στην τιμή.
Η είσοδος στο Taj Mahal κοστίζει 1000 ρούπιες και πραγματικά είναι από τα μνημεία που με μάγεψαν.Μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco και ένα από τα αρχιτεκτονικά θαύματα του κόσμου.

Κατασκευάστηκε από τον Mughal αυτοκράτορα Shah Jahan στην μνήμη της τρίτης του συζύγου, Mumtaz Mahal, ως δείγμα απόλυτης αγάπης του, συντετριμμένος από τον θάνατό της κατά την διάρκεια του τοκετού του 14ου παιδιού τους.

Πρώτα περάσαμε την όμορφη είσοδο από κόκκινο ψαμμόλιθο η οποία ήταν εντυπωσιακή.

Είχαμε περίπου δύο ώρες στην διάθεση μας για να βγάλουμε τις φωτογραφίες μας και να απολαύσουμε το Μαυσωλείο που τολμώ να πω ότι εσωτερικά δεν ήταν όπως το περίμενα.Αρχικά να πω ότι θα βάλετε προστατευτικά στα παπούτσια σας για να μπείτε και απαγορεύεται η φωτογράφιση στο εσωτερικό. Ο εσωτερικός χώρος του αποτελεί οκταγωνικό θάλαμο με ανάγλυφες διακοσμήσεις, στο κέντρο του οποίου βρίσκονται τα δύο κενοτάφια του Σάχη και της αγαπημένης του Μαχάλ που περιβάλλονται από διάτρητο μαρμάρινο κιγκλίδωμα (οι πραγματικοί βέβαια τάφοι τους βρίσκονται στον κήπο) .

Δεξιά του Μαυσωλείου έχει ανεγερθεί τζαμί και αριστερά κτίριο ομοιόμορφο με το τζαμί, λεγόμενο τζαβάμπ, που διατηρεί την αισθητική αρχιτεκτονική ισορροπία.

Τα βλέμματα όμως κλέβει το Μαυσωλείο το οποίο είναι φτιαγμένο από λευκό μάρμαρο το οποίο λάμπει στο φως του ήλιου και καθώς ο ήλιος πέφτει αλλάζει και η απόχρωση του.
Στην συνέχεια πήγαμε στο φρούριο της Άγκρα (2,5 χλμ από το Ταζ Μαχάλ) το οποίο ήταν εντυπωσιακό και μάθαμε υπέροχες πληροφορίες μέσα από την ξενάγηση που κράτησε περίπου μια ώρα. Το εισιτήριο κοστίζει 500 ρούπιες και εδώ τα άξιζε και με το παραπάνω.
Το μεγαλύτερο μέρος του οχυρού χρησιμοποιείται σήμερα από τον Ινδικό στρατό κι είναι κλειστό για το κοινό. Οι επισκέπτες έχουν πρόσβαση μόνο σε ένα τμήμα του περίπου το 20% .

Διαθέτει τέσσερις εισόδους ,δύο όμως απο αυτές θεωρούνται σημαντικότερες ,αυτές είναι η «Πύλη Δελχί» και η «Πύλη Λαχώρη».
Η Πύλη Δελχί είναι η δυτική πύλη και βλέπει προς την πόλη. Θεωρείται η μεγαλύτερη από τις τέσσερις πύλες του οχυρού και εντυπωσιακό δείγμα τέχνης της εποχής του Mughal αυτοκράτορα Akbar. Η Πύλη Λαχώρη είναι επίσης γνωστή ως Πύλη Amar Singh.

Σε κάποια από τα δωμάτια του φρουρίου, συναντάμε Ισλαμικές διακοσμητικές φιγούρες, που απεικονίζουν εικόνες ζωντανών οργανισμών, όπως δράκους, ελέφαντες και πουλιά, αντί για τα συνήθη καλλιγραφικά μοτίβα που επιβάλει η Ισλαμική τέχνη.

Ένας από τους ομορφότερους χώρους του φρουρίου είναι ένας οκταγωνικός πύργος , είναι το Musamman Burj ή Shah-burj, ο οποίος χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Shah Jahan, για την αγαπημένη του σύζυγο. Προσφέρει εκπληκτική θέα στου ποταμό Γιαμούνα και στο Taj Mahal.

Είναι και αυτό Μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την Unesco και θεωρείται ένα εντυπωσιακό μίγμα Ινδουιστικής και Ισλαμικής αρχιτεκτονικής.

Φύγαμε από το φρούριο όντας εντυπωσιασμένοι αλλά και πεινασμένοι...και ο ξεναγός μας, μας πήγε για φαγητό στο καλύτερο εστιατόριο που φάγαμε σε όλο το ταξίδι με εξαιρετικό σέρβις, ορεκτικά τα οποία έρχονται και στα ψήνουν μπροστά σου σε μια μικρή ψησταριά πάνω στο τραπέζι αλλά και μπουφέ που μπορείς να φας όσο θέλεις καθώς η τιμή είναι σταθερή.(780 ρούπιες)χωρίς τα ποτά όμως το άξιζε πραγματικά.

Η συζήτηση μας μαζί του μας έδωσε και όμορφες πληροφορίες και γνωρίσαμε ότι υπάρχει και αυτή η πλευρά της Ινδίας με παιδιά νέα στην ηλικία με ωραίες επιχειρηματικές ιδέες και όραμα αλλά και όνειρα για κάτι μεγαλύτερο.

Αφού τελειώσαμε το εξαίσιο γεύμα μας αποχαιρετήσαμε τον φίλο μας Σαμ με τις καλύτερες ευχές και πήραμε το δρόμο της επιστροφής που κράτησε 3,5 ώρες μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο και να διαπιστώσουμε με μεγάλη χαρά ότι ο φίλος μας ο Μπάμπης ήταν καλύτερα με το στομάχι του και τα χάπια του φυσικού άνθρακα είχαν κάνει σπουδαία δουλειά.
Έτσι βγήκαμε στην αγορά για μια βόλτα,πήγαμε στο ξενοδοχείο που θα μέναμε όταν θα επιστρέφαμε στο Δελχί το City Empire DX για να αφήσουμε για φύλαξη τα σακίδια αφού αύριο είχαμε πτήση για την Τζαϊπούρ και δεν θέλαμε να έχουμε όλα τα πράγματα μαζί μας κάτι που αποδείχτηκε εξαιρετική επιλογή.
Η συνέχεια της ιστορίας για τις μέρες στην Τζαϊπούρ σε επόμενο post.

 

[babaduma]

Μια παρατήρηση - αν μου επιτρέπεις - για τα βίντεο που τραβάς, επειδή το βλέπεις και επαγγελματικά το πράγμα: Όταν θέλεις να δείξεις κάτι -π.χ. το δωμάτιο στο ξενοδοχείο σας στην Γκόα: η κάμερα - νομίζω - πρέπει να δείχνει το δωμάτιο και όχι εσένα, διότι αυτός που το παρακολουθεί δεν βλέπει το δωμάτιο αλλά τη φάτσα σου και - άρα - δεν παίρνει εικόνα αυτού που προωθείς. Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα βίντεο: η κάμερα πρέπει να δείχνει το θέμα - εκτός κι αν το θέμα είναι αυτός που κρατά την κάμερα...

 

[sif.....]

Μια παρατήρηση - αν μου επιτρέπεις - για τα βίντεο που τραβάς, επειδή το βλέπεις και επαγγελματικά το πράγμα: Όταν θέλεις να δείξεις κάτι -π.χ. το δωμάτιο στο ξενοδοχείο σας στην Γκόα: η κάμερα - νομίζω - πρέπει να δείχνει το δωμάτιο και όχι εσένα, διότι αυτός που το παρακολουθεί δεν βλέπει το δωμάτιο αλλά τη φάτσα σου και - άρα - δεν παίρνει εικόνα αυτού που προωθείς. Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα βίντεο: η κάμερα πρέπει να δείχνει το θέμα - εκτός κι αν το θέμα είναι αυτός που κρατά την κάμερα...

Ξέρεις τα βίντεο που τραβάω είναι αυθόρμητα και δεν είναι επαγγελματικά όπως λες, σκοπός είναι να αποτυπώσω τα συναισθήματα της στιγμής και να δώσω εικόνα του που βρίσκομαι,έχουμε επαγγελματικά πλάνα όπου με αυτά θα φτιάξουμε ένα ταξιδιωτικό βίντεο το οποίο όπως αναφέρω θα προσπαθήσω να το έχω έτοιμο σε εύλογο χρονικό διάστημα.Σκοπός δεν είναι η προβολή η δική μου αλλά να μεταδώσω το πάθος μου για τα ταξίδια και με λυπεί πραγματικά που δεν σου άρεσε.

 

[babaduma]

με λυπεί πραγματικά που δεν σου άρεσε.

Δεν είπα ότι δεν μου άρεσε. Αυτό που είπα είναι ότι ενώ μου λες ότι θα μου δείξεις το δωμάτιο, απλά δεν μου το δείχνεις. Λυπάμαι που δεν το κατάλαβες. Το συναίσθημα που θες να δείξεις μια χαρά φαίνεται. Το δωμάτιο δεν φαίνεται και μένω με την απορία!

 

[sif.....]

Δεν είπα ότι δεν μου άρεσε. Αυτό που είπα είναι ότι ενώ μου λες ότι θα μου δείξεις το δωμάτιο, απλά δεν μου το δείχνεις. Λυπάμαι που δεν το κατάλαβες. Το συναίσθημα που θες να δείξεις μια χαρά φαίνεται. Το δωμάτιο δεν φαίνεται και μένω με την απορία!

Μα έχω επισυνάψει τον σύνδεσμο όπου μπορείς να μπεις να δεις φωτογραφίες του δωματίου... εκείνη την στιγμή ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να βουτήξω στην θάλασσα.Έχοντας οδηγήσει τόση ώρα με κίνδυνο της ζωής μου ανυπομονούσα...καταλαβαίνεις.Πάντως αν συνεχίσεις να βλέπεις τα βίντεο μου την 'μούρη' μου θα βλέπεις δεν την γλιτώνεις με τίποτα!!!Και για να μην σε αφήσω με την απορία ορίστε δύο φωτογραφίες από το διαμέρισμα.

 

[sif.....]

Τζαϊπούρ: η ροζ πόλη που μας εντυπωσίασε!!
Η πτήση από Δελχί για Τζαϊπούρ έγινε μέσω της Air India και όπως πάντα την είχαμε κλείσει διαδικτυακά με κόστος 23 ευρώ και για καλή μας τύχη και αυτή ήταν στην ώρα της.
Φτάσαμε και πήραμε τουκ τουκ για το διαμέρισμα που θα μέναμε το οποίο ήταν υπερπολυτελές και βρισκόταν στη πιο ακριβή περιοχή της Τζαϊπούρ εκεί όπου κατοικούν οι πλούσιοι όπως καταλάβαμε αμέσως.

Πρόκειται για το Palm 34 και ο ιδιοκτήτης του, γιατρός στο επάγγελμα, ήταν ο πιο γλυκός άνθρωπος που γνωρίσαμε με ευχάριστη διάθεση και ωραίο χιούμορ.
Αφήσαμε τα πράγματα μας κάναμε ένα μπάνιο και φύγαμε για να δούμε μερικά από τα αξιοθέατα της πόλης.
Δώσαμε 300 ρούπιες σε ένα τουκ τουκ με πολλά παζάρια για να μας πάει στο Jal Mahal γνωστό ως Water Palace.

Πρόκειται για ένα Rajput -Mughal αρχιτεκτονικής παλάτι στο κέντρο της τεχνητής λίμνης Man Sagar. Οι τέσσερις από τους πέντε ορόφους του παλατιού είναι βυθισμένοι μέσα στο νερό.
Αν και δεν είναι επισκέψιμο αξίζει μα περάσετε για να το δείτε.
Έπειτα συνεχίσαμε για το Hawa Mahal ή το παλάτι των Ανέμων.
Χτισμένο το 1799 από τον Maharaja Sawai Singh, ως μέρος του City Palace και προέκταση της Zennana (αίθουσα των γυναικών). Είναι κατασκευασμένο από κόκκινο και ροζ ψαμμίτη κι αποτελείται από πέντε ορόφους. Στο σύνολό τους διαθέτουν περίπου 950 παράθυρα, τα οποία έχουν θέα στην καρδιά του επιχειρηματικού κέντρου της πόλης.

Η πρόσοψή του έχει την μορφή του στέμματος του Θεού Κρίσνα κι ήταν φτιαγμένη έτσι ώστε να επιτρέπει στις γυναίκες του παλατιού να παρατηρούν την καθημερινή ζωή στον δρόμο χωρίς να είναι ορατές από εκεί, μιας και βρίσκονταν πίσω από ένα σκαλιστό πλέγμα που τις προστάτευε από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Υπάρχει δυνατότητα να το επισκεφθείτε και από μέσα με κόστος 200 ρούπιες όμως δεν νομίζω ότι αξίζει οπότε περιπλανηθήκαμε στα μαγαζιά εκεί κοντά.Οι εικόνες που αντικρύσαμε στην Τζαϊπούρ μας είχαν εντυπωσιάσει καθώς πρόκειται για μια πόλη περιποιημένη με όμορφα κτίρια και με λιγότερη φασαρία από το Δελχί και την Μουμπάι.

Προσωπικά μου άρεσε πολύ που έβλεπα ανθρώπους με τις παραδοσιακές φορεσιές τους και γυναίκες και άντρες που έδιναν ένα ωραίο χρώμα στην πόλη.

Στην αγορά είδαμε να πωλούνται και τα χρώματα σε σκόνη για το Holi festival που πλησίαζε και ανυπομονούσαμε να ζήσουμε.

Περάσαμε και από το σταθμό των λεωφορείων για να κλείσουμε εισιτήρια για βραδινό λεωφορείο που χρειαζόμασταν για την επόμενη μέρα για την επιστροφή μας στο Δελχί,όμως μας ζήτησαν 900 ρούπιες και το αφήσαμε για να το ψάξουμε καλύτερα.
Στις 18:30 είχαμε ραντεβού για ένα ακόμα Food Tour με την εταιρεία nomadic Tours
https://www.nomadictoursindia.com/
και αυτό ήταν καλό καθώς φάγαμε 12 διαφορετικές γεύσεις.

Ουσιαστικά βέβαια το τουρ σε πήγαινε σε ένα δρόμο και όχι σε διαφορετικά σημεία της πόλης όμως όλες οι γεύσεις ήταν νόστιμες και διαφορετικές από εκείνες που είχαμε δοκιμάσει.

Ένα από τα πιάτα που ξεχώρισα ήταν τα momos τα οποία έχουν καταγωγή από Θιβέτ και Νεπάλ.Ουσιαστικά πρόκειται για πουγκιά από φρέσκια ζύμη γεμιστά με λαχανικά τα οποία συνοδεύονται με μια καυτερή κόκκινη σάλτσα και μια γλυκιά για όσους δεν θέλουν τις καυτερές γεύσεις.

Το καλύτερο πιάτο με διαφορά ήταν το Panner tikka δηλαδή ένα σουβλάκι με κομμάτια φυτικό τυρί μαριναρισμένα σε μπαχαρικά το οποίο έτρωγες και νόμιζες ότι ήταν κρέας, ουσιαστικά αποτελεί την χορτοφαγική λύση για το γνωστό πιάτο chicken tikka.

Το γεύμα τελείωσε με παγωτό (Kulfi) το οποίο είναι φτιαγμένο από γάλα και έχει ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα.

Πρόκειται για ένα γλύκισμα που εχει προέλευση του από την αυτοκρατορία των Mughal τον 16 αιώνα.
Ο ξεναγός του τουρ μας ήταν και αυτός που μας έδωσε την λύση για το βραδινό λεωφορείο που χρειαζόμασταν για την επόμενη μέρα.Έκλεισε για εμάς τα εισιτήρια διαδικτυακά με κόστος για κρεβάτι σε λεωφορείο 550 ρούπιες και του τα πληρώσαμε σε μετρητά καθώς τις δικές μας κάρτες δεν τις δεχόταν χωρίς να ξέρω το γιατί.Αφού τον ευχαριστήσαμε καλέσαμε ταξί για το διαμέρισμα μας μέσω της εφαρμογής Ola που είναι πολύ διαδεδομένη στην χώρα και ουσιαστικά πρόκειται για προπληρωμένο ταξί και πολλές φορές είδαμε ότι συμφέρει καλύτερα από το τουκ τουκ.
Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε και φάγαμε πρωινό με τον οικοδεσπότη μας ο οποίος όπως κατάλαβα θέλει να έχει άμεση επαφή με τους πελάτες του, όπως μας είπε, να συζητάει μαζί τους να ανταλλάσσει απόψεις και να γνωρίζει νέες κουλτούρες και πολιτισμούς.

Και εμείς βέβαια μάθαμε πολλά από εκείνον και μιας και ήταν της θρησκείας Σιχ δεν έχασα την ευκαιρία να μάθω πολλά από εκείνον για αυτή την θρησκεία που μου κέντρισε το ενδιαφέρον όσο καιρό μελετούσα για το ταξίδι μου.

Έπειτα τον αποχαιρετήσαμε και πήραμε τουκ τουκ για το σημαντικότερο αξιοθέατο της Τζαϊπούρ το φρούριο Amber αφού συμφωνήσαμε με τον οδηγό να μας περιμένει για 2 ώρες και να μας πάει πίσω με κόστος 500 ρούπιες.Ίσως να μπορούσαμε να πετύχουμε και καλύτερη συμφωνία όμως όντας 3 άτομα δεν έβγαινε και μεγάλο το κόστος.

Όσον αφορά το φρούριο τώρα θεωρώ ότι ήταν το καλύτερο που είδαμε στην χώρα συγκριτικά με είναι της Άγκρα και του Δελχί.Το εισιτήριο κοστίζει 500 ρούπιες και μπορείτε να ανεβείτε μέχρι εκεί στην πλάτη ενός ελέφαντα μέχρι τις 11:00 με κόστος 900 ρούπιες το ζευγάρι.Εμείς πήγαμε στις 12:00 οπότε δεν προλάβαμε όμως και με τα πόδια η ανάβαση έγινε πολύ εύκολα.
Για να ταιριάζουμε στο όλο σκηνικό αγοράσαμε και ένα τουρμπάνι που φορούσαν οι Μαχαραγιάδες με μόλις 150 ρούπιες όταν στο κέντρο της Τζαϊπούρ μας ζήτησαν 700!!!

Το Amber fort είναι ένα τεράστιο και εντυπωσιακό σύμπλεγμα φρούριου - παλατιού, το οποίο κατασκευάστηκε με μια μίξη Ινδουιστικής - Μουσουλμανικής και Rajput αρχιτεκτονικής, στο λόφο πάνω από την λίμνη Maota και αποτελείται απο το διαμέρισμα των γυναικών, το φρούριο, την αυλή, το ναό και το παλάτι.

Το Amer Fort μαζί με το Jaigarh Fort (το οποίο βρίσκεται στην κορυφή του «Λόφου των Αετών» - Cheel ka Teela) θεωρούνται ως ενιαίο σύμπλεγμα φρουρίων, καθώς είναι συνδεδεμένα με ένα υπόγειο πέρασμα, το οποίο στο παρελθόν, σε περίπτωση κινδύνου, χρησίμευε για την διαφυγή της βασιλικής οικογένειας από το Amer Fort στο πιο ασφαλές Jaigarh Fort.

Οι εσωτερικοί χώροι του παλατιού αποτελούν αριστουργήματα ζωγραφικής και γλυπτικής τέχνης.

Η περιήγηση σας στο φρούριο θα κρατήσει τουλάχιστον δύο ώρες και αν θέλετε υπάρχουν ξεναγοί που μπορείτε με κάποιο αντίτιμο να σας παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες.

Η Τζαϊπούρ θεωρείται το "Παρίσι της Ινδίας" κάτι που κατά την γνώμη μου δεν έχει καμία βάση όμως αν θεωρήσουμε ότι αυτό ισχύει,εδώ βρίσκεται το σήμα κατατεθέν της σαν τον πύργο του Άιφελ.

Εδώ ήταν που προσπάθησα μέσω του Κωνσταντίνου να πάρω μερικά μαθήματα φωτογραφίας όμως τελικά κατέληξα ότι προτιμώ το κινητό μου καθώς και πανάκριβη είναι μια τέτοια φωτογραφική και η ιδέα του να την κουβαλάω σε όλο το ταξίδι με κουράζει.

Απολαύσαμε το μνημείο αλλά και την θέα από εκεί ψηλά και αφού πέρασαν δύο ώρες πήραμε το δρόμο της επιστροφής για να συναντήσουμε τον οδηγό μας που μας περίμενε.

Φεύγοντας του ζητήσαμε να σταματήσουμε για φωτογραφίες στις καμήλες που υπάρχουν πάνω στο δρόμο για να ανέβει ο Μπάμπης και ο Κωνσταντίνος που δεν είχαν ανάλογη εμπειρία.

Να πω ότι η Τζαϊπούρ άξιζε για να μείνουμε παραπάνω καθώς υπήρχε η δυνατότητα να κάναμε εκδρομή στην έρημο με καμήλες και διαμονή σε σκηνές κάτι που θα ήταν μοναδική εμπειρία, όμως λόγω του Holi festival έπρεπε να γυρίσουμε στο Δελχί.
Φτάνοντας στο κέντρο της πόλης σταθήκαμε τυχεροί αφού συναντήσαμε στο δρόμο ελέφαντες, αυτούς που χρησιμοποιούνται για την ανάβαση στο φρούριο και δεν χάσαμε την ευκαιρία για μια φωτογραφία μαζί τους.

Περάσαμε και μια βόλτα από το παλάτι της πόλης χωρίς όμως να μπούμε μέσα καθώς δεν νομίζω ότι θα βλέπαμε κάτι διαφορετικό και θέλαμε να αφιερώσουμε χρόνο στις αγορές της πόλης.

Έτσι περιπλανηθήκαμε όλη την υπόλοιπη ημέρα και καθίσαμε για φαγητό στην Pizza Hut αφού τα παιδιά δεν άντεχαν άλλο τα μπαχαρικά και την πικάντικη γεύση τις Ινδικής κουζίνας και είπαμε να φάμε μια πίτσα.
Όταν τώρα πήγε 21:30 η ώρα αρχίσαμε να αναζητούμε το σημείο που θα έφευγε το λεωφορείο μας με την βοήθεια του gps προς το σημείο που μας έλεγε το ηλεκτρονικό εισιτήριο μας.Φτάνοντας στο σωστό δρόμο είδαμε να γίνεται πανικός από κόσμο και με δυσκολία καταφέραμε να βρούμε το σημείο.
Οι εικόνες που αντικρύσαμε ήταν απίστευτες με λεωφορεία να φεύγουν με κόσμο να τα έχει καβαλήσει στην κυριολεξία!!

Βλέποντας αυτές τις εικόνες ελπίζαμε το δικό μας λεωφορείο να μην ήταν παρόμοιο και ευτυχώς ήταν πολύ καλύτερο και νομίζω ότι ήταν από τις πιο διαφορετικές εμπειρίες που ζήσαμε!!

Έμοιαζε σαν κοιμάσαι σε κουτί όμως είχε κλιματισμό και είχε και πρίζες για να φορτίσουμε τα κινητά μας.Η δική μου ανησυχία είχε να κάνει με την οδήγηση βράδυ επί 6 ώρες σε Ινδικό δρόμο με τον φόβο ατυχήματος,όμως όλα πήγαν καλά και φτάσαμε στο προορισμό μας.
Φύγαμε στις 23:50 από την Τζαϊπούρ όμως ευτυχώς επιβιβαστήκαμε στις 22:30 αίτηση ξαπλώσαμε για να ξεκουραστούμε,φτάσαμε στις 05:00 στο Δελχί όπου μας άφησαν έξω από την στάση του μετρό Kasmir Gate.
Εκεί ο Μπάμπης έφυγε για να πάει στο σημείο που θα έπαιρνε το λεωφορείο για την Άγκρα που δεν είχε δει μαζί μας λόγω της τροφικής δηλητηρίασης που είχε και εμείς στο ξενοδοχείο μας που για καλή μας τύχη μας έδωσαν το δωμάτιο αμέσως και πήγαμε για μερικές ώρες ύπνο.
Η συνέχεια του ταξιδιού μας σε επόμενο post για τις 3 τελευταίες μέρες στο Δελχί!!

 

[Triplover]

Εμένα προσωπικά δεν με ενοχλεί καθόλου, η παραπομπή και η παρουσίαση της προσωπικής σας ιστοσελίδας. Άλλωστε όποιος έχει μπει στο κόπο να γράψει μία ιστορία, γνωρίζει καλά το χρόνο και την προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί. Συνεπώς, η όποια μικρή "διαφήμιση" για μένα είναι ευπρόσδεκτη. Ωστόσο, εξ αρχής που κάνατε λόγο για χορηγία κτλ, μου δημιουργήθηκε η μία απορία. Πόσες προβολές και γενικώς τι μετρήσιμα στοιχεία δημοσιότητας παρουσιάζει η σελίδα σας, για να σας προσφέρουν τέτοιες παροχές οι επαγγελματίες;