ΗΠΑ Στις βόρειες ακτές του Όρεγκον

[mpiftex]

Συνεχίσαμε προς το νότο, δεν είχαμε πολύ ώρα μπροστά μας, προτού θα έπρεπε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Κάναμε μια μικρή στάση στην παραλία Hug Point αλλά το νερό ήταν αρκετά ψηλά και δεν μπορούσαμε να πάμε στις σπηλιές εκεί. Κάναμε και κάποιες ακόμα μικρές στάσεις για να χαζέψουμε τη θέα. Παντού το τοπίο ήταν μοναδικό, άλλοτε η θέα της θάλασσας και των ακτών και άλλοτε τα πυκνά δάση.

​

Φτάσαμε στο Oswald Park άλλο ένα δάσος/πάρκο. Αφήσαμε το αυτοκίνητο και από το μονοπάτι μέσα στο δάσος αρχίσαμε να κατεβαίνουνε προς την παραλία. Περιτριγυρισμένοι από δέντρα ηλικίας 100 χρόνων και άνω και ύψος που δεν το χωράει ο νους σου, προσπεράσαμε ποτάμια, γέφυρες και τεράστιους κορμούς δέντρων μέχρι που φτάσαμε στην παραλία. Και αυτή η παραλία είναι στέκι των surfers. Μάλιστα μέχρι πέρυσι μπορούσες να κατασκηνώσεις μέσα στο δάσος αλλά πλέον απαγορεύεται λόγω κάποιον δέντρων που έπεσαν στο χώρο της κατασκήνωσης.

​

Κάπου εκεί ήταν ώρα να γυρίσουμε προς τα πίσω. Συνεχίσαμε να πηγαίνουμε νότια, στον παράκτιο αυτοκινητόδρομο χαζεύοντας την θέα. Προσπεράσαμε αρκετές επαρχιακές πόλεις μέχρι που φτάσαμε στο Tillamook όπου και πήραμε το δρόμο προς την ενδοχώρα. Για δεκάδες χιλιόμετρα οδηγούσαμε μέσα στο δάσος Tillamook State Forest, που με μεγάλη μου έκπληξη έμαθα πως είχε καεί τη δεκαετία του '40 και παρ'ολα αυτά σήμερα τίποτα δεν μαρτυράει την καταστροφή αυτή. Το δάσος αναγεννήθηκε πλήρως. Σιγά σιγά καταλαβαίνω γιατί το Oregon είναι η δεύτερη πιο πράσινη πολιτεία των ΗΠΑ (μετά το μικροσκοπικό Vermont). Κάποια στιγμή φτάσαμε στον αυτοκινητόδρομο 26 και εκεί ξεκίνησε το βαρετό μέρος της διαδρομής, μέσω πυκνής ανά διαστήματα ομίχλης στο σύγχρονο και πλατύ αυτοκινητόδρομο μέχρι που φτάσαμε πίσω στο Portland.

​

Η πρώτη μου εκδρομή στη χώρα ήταν σύντομη και δεν πρόλαβα να τη χορτάσω. Και σίγουρα ο πολιτισμός εδώ δεν είναι κάτι το άγνωστο ή το περίεργο και εξωτικό σαν αυτά που αναζητώ συνήθως στα ταξίδια μου. Παρόλα αυτά οι φυσικές ομορφιές που αντίκρισα ήταν εκπληκτικές και με αποζημίωσαν πλήρως ενώ με κάναν να αδημονώ να την εξερευνήσω περισσότερο.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6

First Προηγούμενη 6 of 6

Go to chapter

Go

[ΕΡΣΗ]

Συνέχισε! Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διαδρομή και περιμένω με ανυπομονησία!

 

[αθηνα123]

και γω περιμενω

 

[go2dbeach]

Επισης σε ακολουθω mpiftex σε αυτη την ενδιαφερουσα διαδρομη..περιμενω συνεχεια.

 

[taver]

Γράψε, γράψε, να βλέπω τι έχασα ο βλάκας που δεν επισκέφτηκα το Portland όσο είχα την ευκαιρία (επί 10 χρόνια σχεδόν με παρακάλαγε ο φίλος μου που σπούδαζε εκεί...)

 

[xenos]

Καλα εγω περιμενω να τελειωσεις την ιστορια-οδηγο για το siam reap,
και συ μου γυρνας στο Ορεγκον
Παντα τετοια ομορφα και μακρινα ταξιδια να εχεις φιλε mpiftex!!!
Tωρα περιμενω Ορεγκον........

 

[mpiftex]

Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον! Η συνέχεια σύντομα...

go2dbeach αν περιμένεις παραλίες και θάλασσες για μπάνιο θα απογοητευτείς!! θα δεις photos σύντομα και θα καταλάβεις!

taver μια επισκεψούλα στο Portland θα μπορούσες να την έχεις κάνει! Το τρομερό με αυτή την πόλη είναι πως είναι αρκετά μεγάλη για να έχει όλες τις ανέσεις μιας μεγάλης πόλης αλλά έχει την αίσθηση μικρής. Εδώ ο κόσμος λέει ακόμα καλημέρα στο δρόμο και περνάει ώρες στο συνοικιακό καφέ με τους φίλους του. Άσε που είναι και η πιο πράσινη πόλη των ΗΠΑ, το πάρκο τους εδώ είναι δάσος! Η πόλη των ρόδων, της μπύρας, των γεφυρών (11 γέφυρες στον ένα ποταμό και 3 στον άλλο), των ποδηλάτων! Επίσης έχει σε απόσταση 1-2 ωρών θάλασσα για surf, ποτάμι σε φαράγγι για windsurf, βουνό για ski και snowboard και φυσικά ατελείωτα δάση για πεζοπορίες!
Μιας και η ιστορία αυτή δεν είναι για το Portland, μαλλόν θα πρέπει να αρχίσω να γράφω νέα!

Xenos και'γω θέλω να την τελειώσω την ιστορία της Καμπότζης αλλά έλα που μπήκα σε νέες περιπέτειες! Και δεν έχω μαζί μου τις σημειώσεις μου από Καμπότζη που το κάνει ακόμα πιο δύσκολο! Αλλά θα την τελειώσω κάποια στιγμή και αυτή!! Ή μήπως να περιμένω μέχρι να πάω στα νησάκια εκεί κάτω στο νότο και να τα γράψω μετά όλα μαζί;

 

[go2dbeach]

go2dbeach αν περιμένεις παραλίες και θάλασσες για μπάνιο θα απογοητευτείς!! θα δεις photos σύντομα και θα καταλάβεις!

mpiftex το ξερω και δεν περιμενω να ακουσω περιγραφες απο τα μερη που μου αρεσουν. Αλλα διαβαζω ολες τις ιστοριες που εχουν ενδιαφερον ανεξαρτητα απο ποιο μερος ειναι.Εξαλλου με αυτα που γραφεις για δαση ,φαραγγια,ποταμια και μπιρες ηδη νιωθω ανυπομονη για τη συνεχεια!
Ωστε απο αυτο το Πορτλαντ μας εγραφες για τις μπιρες του κοσμου.Κι εγω που νομιζα οτι εγραφες απο το Πορτλαντ της Τζαμαικα!
Η φυση δειχνει πλουσια και ομορφη , θελουμε κι αλλες φωτο

 

[mpiftex]

Astoria, Όρεγκον

Η Astoria είναι μια μικρή πόλη με 10.000 κάτοικους και υπήρξε στο παρελθόν πολύ σημαντικό λιμάνι, αφού η θέση της τη καθιστούσε κομβικό σημείο για τα πλοία που έρχονταν από τη θάλασσα και για αυτά που μέσω του ποταμού κινούνταν προς το εσωτερικό της χώρας. Πλέον είναι μια ήσυχη πόλη που προσπαθεί να διεκδικήσει μια θέση στον τουριστικό χάρτη μαζί με τις άλλες παραλιακές πόλεις του Oregon. Είναι επίσης γνωστή από διάφορες ταινίες που έχουν γυριστεί εδώ, όταν το Hollywood έκανε ακόμη τα γυρίσματα σε αληθινές τοποθεσίες και όχι σε τεράστια studio και με ψηφιακά γραφικά. Κάποιες από τις πιο γνωστές ταινίες που γυρίστηκαν εδώ είναι η αγαπημένη παιδική περιπέτεια The Goonies, τα δύο Free Willie και άλλες.

Το μεγαλύτερο και ίσως μοναδικό αξιοθέατο της πόλης είναι το Astoria Column, ένας πύργος ύψους 35μέτρων στην κορυφή του λόφου της πόλης. Κατασκευάστηκε το 1926 και πάνω του υπάρχουν αναπαραστάσεις από 14 ιστορικά γεγονότα του Oregon. Δυστυχώς τη μέρα που πήγαμε ο πύργος ήταν κλειστός για συντήρηση και δεν καταφέραμε να ανέβουμε στη κορυφή για να θαυμάσουμε τη θέα. Και από τη βάση του όμως η θέα δεν είναι καθόλου άσχημη, παρά την ομίχλη, αφού μπορείς να δεις την πόλη, τη τεράστια γέφυρα που ενώνει την Astoria με την Washington πάνω από το ποταμό και τις γύρω επαρχιακές περιοχές.

Ο πύργος της Αστόρια και η θέα από το λόφο
​

Στη συνέχεια κατεβήκαμε στο λιμάνι όπου και αφήσαμε το αυτοκίνητο για να κάνουμε βόλτα. Η προβλήτα έχει μετατραπεί σε ένα μικρό τουριστικό κέντρο, με μια σειρά από εστιατόρια χτισμένα σε δοκάρια πάνω στο νερό. Λόγω της εποχής και του κρύου, αν και Κυριακή ο κόσμος ήταν λίγος και τα περισσότερα μαγαζιά κλειστά. Εκεί δίπλα στο ποτάμι είναι και η γραμμή του μικροσκοπικού τραμ το οποίο λειτουργεί ακόμη και αποπνέει άρωμα μιας άλλης εποχής, δίπλα στις παλιές αποθήκες του λιμανιού και τις εγκαταλελειμμένες πλέον κονσερβοποιίες ψαριών. Δυστυχώς δεν κατάφερα να δω τα ελεύθερα θαλάσσια λιοντάρια που ακούγαμε συνεχώς κάτω από τα κτίσματα σε δοκάρια παρά μόνο ένα, πολύ βιαστικά, την ώρα που κολυμπούσε. Περπατώντας στο εσωτερικό της πόλης απολαμβάνεις την ατμόσφαιρα παλιάς πόλης, με τα εκατοντάδες σπίτια Βικτωριανής εποχής, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι διατηρητέα.

Αστόρια
​

Μετά τη βόλτα μας στην Astoria, ήταν ώρα να προχωρήσουμε προς το νότο. Η εποχή δεν ήταν σύμμαχος μας αφού νυχτώνει πολύ νωρίς. Μετά από λίγα μίλια, φτάσαμε στον Ειρηνικό ωκεανό! Ψάξαμε να βρούμε το ναυάγιο του Peter Iredale, το κουφάρι ενός εμπορικού ιστιοφόρου πλοίου μήκους 87 μέτρων, που λόγω τις πυκνής ομίχλης ένα βράδυ του 1906, ξεβράστηκε στη στεριά, στοιχειώνοντας από τότε την παραλία στην οποία βρίσκεται. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να βρούμε το δρόμο που οδηγεί στην παραλία. Προσπεράσαμε το φρούριο Clatsop και συνεχίσαμε νότια, με τον Ειρηνικό στα δεξιά μας, χωρίς όμως να είναι ορατός. Έτσι κάπου στο Butterfield, κάναμε δεξιά και σταματήσαμε για λίγο στην ερημική αλλά τεράστια παραλία Del Rey. Η συννεφιά, η ομίχλη και τα παγωμένα νερά φυσικά υπενθύμιζαν πως αυτή δεν είναι η τυπική επίσκεψη στην παραλία για μπανάκι! Συνεχίσαμε και φτάσαμε στο Seaside.

Η παραλία Del Rey
​

 

[mpiftex]

Η φυση δειχνει πλουσια και ομορφη , θελουμε κι αλλες φωτο

Η ιστορία ανεβαίνει παράλληλα και στο blog μου. Εκεί λόγω ευκολίας έχω κάνει καλύτερη μορφοποίηση του κειμένου και έχω προσθέσει περισσότερες φωτογραφίες.

 

[mpiftex]

Seaside, Όρεγκον

Όπως αποκαλύπτει το όνομα, το Seaside είναι παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο. Είναι για το Portland ότι είναι το Coney Island για τη Νέα Υόρκη. Έχει θάλασσα, τεράστια παραλία, λούνα πάρκ, μαγαζιά με σουβενίρ ενώ ο παραθαλάσσιος δρόμος αποτελείτε από μια σειρά από ξενοδοχεία με θέα τη θάλασσα. Το καλοκαίρι φιλοξενεί ένα από τα μεγαλύτερα τουρνουά beach volley στον κόσμο. Παρ'όλα αυτά δεν έχει κάποιο αξιοθέατο. Το μόνο που έχει αυτή η πόλη είναι η τεράστια σε μήκος και σε πλάτος παραλία και ο παραλιακός πεζόδρομος που όσοι δεν θέλουν να λερώσουν τα πόδια τους με άμμο προτιμούν και περπατάνε πάνω κάτω. Αν και το καλοκαίρι η πόλη σφύζει από ζωή, όταν πήγαμε εμείς ήταν πολύ χαλαρά. Εκατοντάδες κόσμου έκανε τη βόλτα του στην παραλία περιμένοντας το ηλιοβασίλεμα, κάτι που αποτελεί καθημερινή συνήθεια ακόμα και για τους ντόπιους. Η πόλη έχει επίσης ένα ενυδρείο το οποίο όμως μας είπαν πως είναι μέτριο και έτσι δεν επισκεφτήκαμε. Αφού κάναμε τη βόλτα μας και εμείς στην παραλία, χαζεύοντας την αγριεμένη θάλασσα και προσπερνώντας δεκάδες sand dollars (ένα είδος στρογγυλού αστερία), που είχαν εμφανιστεί λόγω της χαμηλής παλίρροιας που είχε τραβήξει το νερό της θάλασσας δεκάδες μέτρα μέσα, με το το ήλιο να πέφτει στον ωκεανό, συνεχίσαμε με προορισμό την Cannon Beach.

Seaside
​

Ανάμεσα στο Seaside και την Cannon Beach βρίσκεται το Ecola State Park, ένα πάρκο που περιλαμβάνει δάσος και μια σειρά από κόλπους με παραλίες. Αν και πλέον είχε σχεδόν σκοτεινιάσει και έπρεπε να αφήσουμε την εξερεύνηση του πάρκου για την επόμενη μέρα, ήταν η σωστή ώρα για το ηλιοβασίλεμα και δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να πάμε να το δούμε στο σημείο του πάρκου με την ωραιότερη θέα, που βρίσκεται δεκάδες μέτρα πάνω από τα βράχια. Δεξιά και αριστερά μας ανάμεσα στην ομίχλη βλέπαμε τις γειτονικές παραλίες, από κάτω μας τα κύματα έσκαγαν αγριεμένα πάνω στα βράχια ενώ ευθεία μπροστά μας ο απέραντος Ειρηνικός ωκεανός μόλις είχε καταπιεί τον ήλιο του οποίου οι τελευταίες ακτίνες έβαφαν τον ουρανό με δεκάδες κοκκινωπές αποχρώσεις. Ο αέρας ήταν μανιασμένος και έκανε τα μάτια μας να δακρύζουν από το κρύο και γι'αυτό σύντομα ξαναβρεθήκαμε στο αυτοκίνητο και διανύσαμε τα λιγοστά εναπομείναντα μίλια ως την Cannon Beach..

Η θέα από το viewpoint του Ecola State park
​

 

[varioAthens]

Πολύ ωραίες οι περιγραφές σου! Φαντάζομαι έχει και συνέχεια ε???