Ιταλία Στου Πάδου την πεδιάδα!!

[dimosf]

«Ω! Ρωμαίο Ρωμαίο! Γιατί να είσαι ο Ρωμαίος;………………»
Καπουλέτοι και Μοντέγοι. Δύο οικογένειες της Βερόνα με μακροχρόνια βεντέτα που έμελλε όμως να μείνουν στην ιστορία χάρη στην πένα ενός άγγλου θεατρικού συγγραφέα. Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ ήταν αυτός που μέσα από την αθάνατη ερωτική του τραγωδία «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» έκανε αθάνατη αυτή τη βεντέτα αλά και την πόλη, πράγμα φυσικά που οι σύγχρονοι Ιταλοί δεν άφησαν ανεκμετάλλευτο.
Βερόνα λοιπόν ο προορισμός μας για εκείνη τη μέρα. Η πόλη αυτή της Βόρειας Ιταλίας, στην πραγματικότητα δεν είχε ανάγκη το θρύλο των δύο ερωτευμένων. Έχει τόσα σπουδαία μνημεία αλλά και ενδιαφέροντα που είναι οπωσδήποτε ένας προορισμός για όποιον επισκέπτεται την περιοχή αυτή της χώρας. Είναι χτισμένη σε μια διπλή φουρκέτα (ένα S) που κάνει ο ποταμός Αδίγης (Adige), που κατεβαίνει από τους Δολομίτες για να ενωθεί με την Αδριατική θάλασσα στην περιοχή της Βενετίας.

Το σπουδαιότερο μνημείο της Βερόνας είναι η διάσημη Αρένα της. Ένα από τα καλύτερα σωζόμενα Ρωμαϊκά αμφιθέατρα του κόσμου, του 1ου μ.Χ. αι., που χρησιμοποιείται και σήμερα για το διεθνούς φήμης καλοκαιρινό φεστιβάλ όπερας με ανεπανάληπτες παραγωγές στις οποίες συμμετέχουν οι διασημότεροι λυρικοί τραγουδιστές του καιρού μας.
Από εκεί ξεκινήσαμε κι εμείς την επίσκεψή μας στην πόλη. Όχι μέσα γιατί ήταν κλειστή αλλά στην πλατεία μαμούθ που βρίσκεται μπροστά της. Την PiazzaBra.

Στην πλατεία αυτή μπήκαμε περνώντας από μια πύλη στο τείχος που βρίσκεται απέναντι από την Αρένα.

Δεξιά είναι το νεοκλασικό Δημαρχιακό μέγαρο. Στο γραφείο τουρισμού πήραμε έντυπα και χάρτες της πόλης και ξεκινήσαμε. Ακολουθώντας τον πολύ εμπορικό πεζόδρομο ViaMazziniκαι πριν φτάσουμε στην PiazzadelleErbe, την αρχαία ρωμαϊκή αγορά, καρδιά σήμερα της παλιάς πόλης, κάναμε μια μικρή παράκαμψη προς τα δεξιά να κάνουμε και εμείς το τουριστικό μας καθήκον. Στον αριθμό 27 της ViaCappelloείναι ένα πανδοχείο του 13ου αι. Πολύ αργότερα άνοιξαν στον 1ο όροφο ένα παράθυρο με ένα μπαλκόνι και να το σπίτι της Ιουλιέτας (!!!). Μεγάλη απάτη δηλαδή.

Ο κόσμος όμως όλος πάει να δει, να κολλήσει με τσίχλα (!) ένα σημείωμα έρωτα (σίχαμα!!!!) να πληρώσει για να ανέβει στο μπαλκόνι για μια φωτογραφία και φυσικά να αγκαλιάσει το μπρούτζινο άγαλμα της θρυλικής ηρωίδας που είναι στην αυλή, χαϊδεύοντας το στήθος της για γούρι (!!).
Η PiazzadelleErbe, όπου πήγαμε μετά, έχει γύρω πολλά καφέ και μέσα ένα μεγάλο αριθμό πάγκων που πουλάνε οτιδήποτε, κυρίως τουριστικά. Μέσα στην πλατεία υπάρχουν διάφορα μικρότερα μνημεία. Το Καπιτέλο, βήμα από το οποίο στον μεσαίωνα ανακοίνωναν διάφορα διατάγματα. Το Μπερλίνα, πάνω στο οποίο τον 16ο αι έδεναν τους κατάδικους και τους πετούσαν σάπια φρούτα και λαχανικά (!), η στήλη με το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου

και η Μαντόνα της Βερόνα, κρήνη του 16ου αι. με ένα γυναικείο ρωμαϊκό άγαλμα στην κορφή. Στην ανατολική γωνιά είναι η Αψίδα του Πλευρού, με το πλευρό της φάλαινας, που σύμφωνα με τον θρύλο θα πέσει όταν από κάτω περάσει παντρεμένη παρθένα (δεν έχουν ταίρι οι Ιταλοί!!). Εμείς πάντως περάσαμε άφοβα!!
Μετά τον καφέ στην πλατεία και μέσα από άλλες πλατείες, όπως την καταπληκτική PiazzadeiSignori, και στενά δρομάκια φτάσαμε στο ποτάμι στα βόρεια του κέντρου.

Το ποτάμι έχει διάφορες γέφυρες όπως την PontePietra

και απέναντι και άλλο κομμάτι της παλιάς πόλης με κτίρια, κάστρα και εκκλησίες. Γυρνώντας προς την PiazzaBra σταματήσαμε σε ένα φαστφουντάδικο για κάτι πρόχειρο και μπήκαμε στο λεωφορείο για τη πριγκίπισσα της γαστρονομίας της Βόρειας Ιταλίας, την Parma!
Θεωρείται η πιο ευημερούσα Ιταλική πόλη με ιδιαίτερη λατρεία στο καλό φαΐ. Είναι άλλωστε η πατρίδα δύο πολύ γνωστών ιταλικών εδεσμάτων.

Του προσούτο Πάρμας (το γνωστό αλλαντικό) και της Παρμεζάνας, του μοναδικού αυτού τυριού. Στην πόλη αυτή πήγαμε ίσα για ένα καφέ, μιας και η Βερόνα μας έφαγε όλη τη μέρα. Έτσι δεν κάτσαμε πολύ.

Απλά λίγη βόλτα να δούμε λίγο από την πόλη, χωρίς να πάμε σε κανένα από τα διάσημα μνημεία της, μερικές φωτογραφίες και μετά στο ξενοδοχείο για το αποχαιρετιστήριο δείπνο. Την επομένη αναχωρούσαμε για την πατρίδα. Βέβαια δεν είχαμε τελειώσει με την Ιταλία!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[renata]

Dimos παντα υπέροχος !!! και με πλούσιες φωτό.,,
μου είχεις λείψει!!

 

[dimosf]

Κυριακή (των Βαΐων)

Ξεκινήσαμε μετά το πρωινό για επίσκεψη σε δύο παραλίμνιες λίμνες, σε δύο διαφορετικές χώρες. Πρώτα Ελβετία και Lugano.
Περάσαμε έξω από το Μιλάνο και πήραμε το δρόμο για Ελβετία. Στα σύνορα σταματάμε για έλεγχο και μπαίνουμε στη χώρα των «παχιών αγελάδων»! Ήμαστε στο Ιταλόφωνο Καντόνι Ticinoκαι περίπου 15χμ μετά τα σύνορα φτάνουμε στη λίμνη Luganoκαι σε άλλα τόσα μπαίνουμε στην πόλη. Η ώρα είναι περίπου 11 το πρωί και μόλις έχει σχολάσει η εκκλησία. Γιορτή μεγάλη για όλους τους Χριστιανούς και βλέπουμε έξω από τις εκκλησίες καλοντυμένο κόσμο να κρατά, αντί για βάγια, κλαδιά ελιάς(!!!!!) Ελιές στις Άλπεις; Είναι δυνατόν; Κι όμως! Λίγο μετά βλέπουμε έξω από ένα ξενοδοχείο τεράστιες γλάστρες, σα μικρά βαρέλια, με ολόκληρα δέντρα ελιάς! Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που βλέπω. Όταν σταματάμε και κατεβαίνουμε, πάω, κατά την προσφιλή μου συνήθεια στο Γραφείο Τουρισμού, που παρ’ όλο που είναι Κυριακή, είναι ανοικτό, να πάρω έντυπα. Παίρνω και ένα φυλλάδιο που μιλάει για την ιστορία της καλλιέργειας της ελιάς στην περιοχή!!!!!!Επειδή το κλίμα είναι αρκετά ήπιο στις ζεστές κοιλάδες που δημιουργούνται γύρω από τις λίμνες φαίνεται ότι η ελιά μεταφέρθηκε (κάπου διάβασα από Έλληνες, αλλά κρατάω τις επιφυλάξεις μου. Πιθανά από τους Ρωμαίους) από τα αρχαία χρόνια. Το εξωφρενικό που είδα στο φυλλάδιο ήταν ένας πίνακας με τις ποικιλίες που καλλιεργούνται στην περιοχή. Ανάμεσα στις άλλες και Kalamon, Koroneiki, Throumbaκλπ!!!!! Απίστευτο ε;; Πάντα πίστευα ότι η ελιά δεν ευδοκιμούσε πάνω από τις παραλιακές περιοχές της Αδριατικής (είχα δει στα παράλια της Σλοβενίας). Άλλο ένα στερεότυπο που κατέρρευσε!!!
Μετά από αυτές τις πρώτες (σοκαριστικές) εντυπώσεις ξεκινήσαμε τη βόλτα μας. Η πόλη είναι πολύ όμορφη με μεγάλο μέτωπο πάνω στη λίμνη, μέτωπο γεμάτο πλατείες, πεζόδρομους και λουλούδια. Και φυσικά λίγο παρά έξω όμορφες επαύλεις.

Στο βάθος ένας βράχος δημιουργεί ένα πολύ εντυπωσιακό φόντο για όποιον κοιτάει τη λίμνη. Αλλά και το εσωτερικό της πόλης είναι πολύ όμορφο. Πεζόδρομοι παντού και πλατείες που περιτριγυρίζονται από όμορφα κτίρια. Τις μέρες εκείνες σε όλη την πόλη υπήρχαν εντυπωσιακά μπρούτζινα γλυπτά μιας πολύ μεγάλης υπαίθριας έκθεσης καλλιτεχνών από διάφορες χώρες. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα εικόνα!
Πολλές βόλτες λοιπόν, ακόμα πιο πολλές φωτογραφίες, αρκετά ψώνια (πολύ σοκολάτα η Ελβετία!!!) και στο τέλος φαΐ στα Mc Donald’s στον «παρλιακό».
Πήγε μεσημέρι όμως και ήρθε η ώρα να γυρίσουμε στην Ιταλία. Όχι όμως μακριά. Μπαίνουμε στο λεωφορείο, γυρνάμε προς τα πίσω, περνάμε και πάλι τα σύνορα και σε ελάχιστα χιλιόμετρα φτάνουμε στην άλλη παραλίμνια πόλη. Como.
Η ομώνυμη λίμνη που μοιάζει με άνθρωπο που βαδίζει με μεγάλες δρασκελιές θεωρείται από τις ομορφότερες της Ιταλίας.

Στο νοτιοδυτικότερο άκρο της η πόλη. Στα αριστερά της ένα τελεφερίκ ανεβάζει τον κόσμο στην πόλη Brunateπου βρίσκεται σε ένα πλάτωμα πάνω ακριβώς από το Comoμε απρόσκοπτη θέα!! Όμορφη πόλη το Como με ωραίους πεζόδρομους και κτίρια.

Έξω από τον καθεδρικό μια ομάδα έψελνε ύμνους για τη γιορτή και μοίραζε στους περαστικούς μικρές «περγαμηνές» με προσευχές και μικρά κλαδάκια ελιάς!! Να τη πάλι η ελιά!! Το αστείο όμως της υπόθεσης είναι ότι είχαν ένα γαϊδουράκι ντυμένο με ένα χρυσαφί πανί. Είναι τρελοί αυτοί οι Ιταλοί!!!! Λίγο παρακάτω είδαμε και το Caffe Greco. Σε μια πλατεία κάτσαμε για ένα καφέ και μετά γυρνώντας προς το αυτοκίνητο,

μπήκαμε να δούμε και τον καθεδρικό με τα ωραία βιτρό και τις ταπισερί.
Αργά το βράδυ γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για φαΐ και ύπνο (χωρίς διασκέδαση εκείνη τη βραδιά)!

 

[dimosf]

Μεγάλη Δευτέρα

Ντυθήκαμε τα καλά μας, πήραμε τα δώρα που είχαμε φέρει μαζί μας και μετά το πρωινό ξεκινήσαμε για τη μικρή πόλη Casalmaggiore. Είναι παραλίμνια, στη βόρεια πλευρά του Πάδου στην επαρχία της Cremona. Στην πόλη αυτή βρισκόταν το σχολείο που συνεργαζόμασταν και επρόκειτο να επισκεφτούμε εκείνη τη μέρα.

Φτάσαμε σε μια μεγάλη πλατεία και σταματήσαμε μπροστά από ένα εντυπωσιακό κτίριο. Επρόκειτο για το δημαρχείο και η πλατεία ήταν η κεντρική της πόλης. Στο πεζοδρόμιο είδαμε την Daniela που την είχαμε γνωρίσει λίγους μήνες πριν στη Δουνκέρκη, στη Γαλλία, μαζί με τον Carlo.. να μας περιμένουν. Αγκαλιές, φιλιά συστάσεις και όλοι μαζί οι εκπαιδευτικοί πήγαμε για ένα καφέ. Οι μαθητές με δύο καθηγητές Ιταλούς κάτσανε στην πλατεία για μια πρώτη γνωριμία με την πόλη. Μετά τον καφέ ξεκινήσαμε για το σχολείο.

Εκεί είχαμε τη μεγάλη έκπληξη. Η μπάντα του Δήμου μας υποδέχτηκε παιανίζοντας!!! Δεν μου έχει τύχει από τότε ξανά. Σπουδαία υποδοχή. Οι μαθητές κράταγαν πανό με την Ελληνική σημαία και καλωσορίσματα σε Ελληνικά και Ιταλικά, δημοσιογράφοι είχαν έρθει να καλύψουν το γεγονός και για λίγο αισθανθήκαμε κάπως διαφορετικά. Συστηθήκαμε εκατέρωθεν και μπήκαμε στον προθάλαμο του σχολείου όπου έγιναν κάποιες στοιχειώδεις εκδηλώσεις. Μερικά λόγια από τους δύο Διευθυντές (ο Αντώνης, ο αρχηγός μας μετείχε μεταφράζοντας με μεγάλο ενθουσιασμό. Σα μικρό παιδί έκανε!), ανταλλαγές δώρων και μετά εμείς παρουσιάσαμε μερικούς χορούς. Ακολούθως έγινε η συνήθης επίσκεψη στις τάξεις,

στην ώρα της γυμναστικής οι μαθητές μας συμμετείχαν σε αγώνες ποδοσφαίρου και βόλεϊ και στο τέλος είχαμε κεράσματα. Είχε μεσημεριάσει όταν πήγαμε για φαΐ εκεί κοντά σε μια εστία που έτρωγαν οι υπάλληλοι του Δήμου. Μετά το φαΐ είχαμε μια πολύ ωραία δραστηριότητα που είχαν ετοιμάσει. Παιχνίδι προσανατολισμού στο παραποτάμιο δάσος!

Αφού περπατήσαμε περίπου μισή ώρα σε αγροτικούς δρόμους μαζευτήκαμε Ιταλοί και Έλληνες μαθητές έξω από έναν αχυρώνα και ο Carloέδωσε οδηγίες. Οι ομάδες ήταν μικτές. Είχε κρύψει διάφορα αντικείμενα σε κάποια σημεία στο δάσος, είχε φτιάξει λεπτομερείς χάρτες και με μια πυξίδα οι μαθητές προσπαθούσαν με πολύ ενθουσιασμό να τα βρουν.​

Πάνω από μια ώρα κράτησε το παιχνίδι. Είχε πολύ ζέστη και έτσι εγώ με τον Αντώνη, που δεν έλειπε στιγμή, και τον Carlo κάτσαμε στη σκιά του αχυρώνα. Τον ρώτησα για τα αναχώματα που έβλεπα και μου εξήγησε ότι ήταν για τις πλημύρες του ποταμού. Ήταν σε τρία επίπεδα και όταν το νερό έφτανε το τρίτο τότε η πόλη θα εκκενώνονταν, πράγμα που δε θυμόταν να έχει συμβεί ποτέ. Τα παιδιά τέλειωσαν και γυρίσαμε με τα πόδια, κάνοντας μια μεγάλη βόλτα μέσα από την πόλη. Στενά δρομάκια, όμορφα κτίρια και μικρές πλατείες παντού. Όπως δηλαδή σχεδόν όλες οι Ιταλικές πόλεις, μικρές και μεγάλες. Συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία και πήγαμε για άλλη μια φορά στο σχολείο. Ήρθε η ώρα να αποχαιρετιστούμε. Πάλι αγκαλιές και φιλιά (μου έκανε εντύπωση που τα παιδιά είχαν συγκινηθεί) και πάλι στο λεωφορείο για την πρωτεύουσα της επαρχίας την Cremona.​

Η πόλη αυτή είναι μια μικρή, ήσυχη επαρχιακή πόλη που όμως είναι ιδιαίτερα γνωστή σε όσους ασχολούνται με τη μουσική και ιδιαίτερα με τα έγχορδα με δοξάρι, της οικογένειας του βιολιού δηλαδή. Εκεί στα μέσα του 16ου αι. ξεκίνησε μια παράδοση που έκανε την πόλη διάσημη. Ο AndreaAmati, οι γιοί του Antonio και Girolamo, ο εγγονός του Nicoloκαι οι μαθητές του τελευταίου AntonioStradivari και GiuseppeGuarneriείναι οι λαμπροί εκφραστές της. Της τέχνης κατασκευής του βιολιού. Τα όργανα της οικογένειας του βιολιού (βιολιά, βιόλες, τσέλα) αλλά και οι κιθάρες και τα μαντολίνα που βγήκαν από εκείνα τα χέρια, και ειδικά του Stradivari(1644-1737), που έφτιαξε περίπου 1200 όργανα, θεωρούνται αξεπέραστα από τεχνική και ήχο. Κάθε μεγάλος βιρτουόζος αυτών των οργάνων ονειρεύεται αν όχι να αποκτήσει , τουλάχιστον να παίξει έστω μια φορά με ένα από τα ελάχιστα όργανα που έχουν απομείνει.
AntoniusStradivariusCremonensis είναι η υπογραφή που φέρουν τα όργανα που έφτιαξε ο μεγάλος οργανοποιός αλλά και πολλές μεταγενέστερες απομιμήσεις. Σήμερα η παράδοση αυτή είναι πολύ ζωντανή στην πόλη, όπου εκτός από ένα μουσείο σχετικό με τα όργανα, υπάρχει μια σχολή και πολλά εργαστήρια που παράγουν πάνω από χίλια χειροποίητα εξαιρετικής ποιότητας όργανα.
Σουρούπωνε όταν φτάσαμε. Η πόλη έχει μια πολύ όμορφη πλατεία που περιβάλλεται από αναγεννησιακά δημόσια κτίρια, ένα βαπτιστήριο και τον επιβλητικό καθεδρικό στη μια άκρη του οποίου υπάρχει ο ψηλότερος πύργος ρολογιού στην Ιταλία.

Φτιαγμένος από τούβλα είναι τόσο ψηλός που τον είχαμε δει να ξεχωρίζει στον ορίζοντα αρκετά χιλιόμετρα πριν φτάσουμε στην πόλη. Κάναμε τις βόλτες μας, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και κάτσαμε σε μια πλατεία δίπλα στην κεντρική να φάμε πίτσα. Πίτσα να γλύφεις τα δάχτυλά σου. ΥΠΕΡΟΧΗ!!!! Εκεί τέλειωσε και αυτή η τόσο γεμάτη με συγκινήσεις μέρα! Buonanotte!!!

 

[dimosf]

Μεγάλη Τρίτη

«Ω! Ρωμαίο Ρωμαίο! Γιατί να είσαι ο Ρωμαίος;………………»
Καπουλέτοι και Μοντέγοι. Δύο οικογένειες της Βερόνα με μακροχρόνια βεντέτα που έμελλε όμως να μείνουν στην ιστορία χάρη στην πένα ενός άγγλου θεατρικού συγγραφέα. Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ ήταν αυτός που μέσα από την αθάνατη ερωτική του τραγωδία «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» έκανε αθάνατη αυτή τη βεντέτα αλά και την πόλη, πράγμα φυσικά που οι σύγχρονοι Ιταλοί δεν άφησαν ανεκμετάλλευτο.
Βερόνα λοιπόν ο προορισμός μας για εκείνη τη μέρα. Η πόλη αυτή της Βόρειας Ιταλίας, στην πραγματικότητα δεν είχε ανάγκη το θρύλο των δύο ερωτευμένων. Έχει τόσα σπουδαία μνημεία αλλά και ενδιαφέροντα που είναι οπωσδήποτε ένας προορισμός για όποιον επισκέπτεται την περιοχή αυτή της χώρας. Είναι χτισμένη σε μια διπλή φουρκέτα (ένα S) που κάνει ο ποταμός Αδίγης (Adige), που κατεβαίνει από τους Δολομίτες για να ενωθεί με την Αδριατική θάλασσα στην περιοχή της Βενετίας.

Το σπουδαιότερο μνημείο της Βερόνας είναι η διάσημη Αρένα της. Ένα από τα καλύτερα σωζόμενα Ρωμαϊκά αμφιθέατρα του κόσμου, του 1ου μ.Χ. αι., που χρησιμοποιείται και σήμερα για το διεθνούς φήμης καλοκαιρινό φεστιβάλ όπερας με ανεπανάληπτες παραγωγές στις οποίες συμμετέχουν οι διασημότεροι λυρικοί τραγουδιστές του καιρού μας.
Από εκεί ξεκινήσαμε κι εμείς την επίσκεψή μας στην πόλη. Όχι μέσα γιατί ήταν κλειστή αλλά στην πλατεία μαμούθ που βρίσκεται μπροστά της. Την PiazzaBra.

Στην πλατεία αυτή μπήκαμε περνώντας από μια πύλη στο τείχος που βρίσκεται απέναντι από την Αρένα.

Δεξιά είναι το νεοκλασικό Δημαρχιακό μέγαρο. Στο γραφείο τουρισμού πήραμε έντυπα και χάρτες της πόλης και ξεκινήσαμε. Ακολουθώντας τον πολύ εμπορικό πεζόδρομο ViaMazziniκαι πριν φτάσουμε στην PiazzadelleErbe, την αρχαία ρωμαϊκή αγορά, καρδιά σήμερα της παλιάς πόλης, κάναμε μια μικρή παράκαμψη προς τα δεξιά να κάνουμε και εμείς το τουριστικό μας καθήκον. Στον αριθμό 27 της ViaCappelloείναι ένα πανδοχείο του 13ου αι. Πολύ αργότερα άνοιξαν στον 1ο όροφο ένα παράθυρο με ένα μπαλκόνι και να το σπίτι της Ιουλιέτας (!!!). Μεγάλη απάτη δηλαδή.

Ο κόσμος όμως όλος πάει να δει, να κολλήσει με τσίχλα (!) ένα σημείωμα έρωτα (σίχαμα!!!!) να πληρώσει για να ανέβει στο μπαλκόνι για μια φωτογραφία και φυσικά να αγκαλιάσει το μπρούτζινο άγαλμα της θρυλικής ηρωίδας που είναι στην αυλή, χαϊδεύοντας το στήθος της για γούρι (!!).
Η PiazzadelleErbe, όπου πήγαμε μετά, έχει γύρω πολλά καφέ και μέσα ένα μεγάλο αριθμό πάγκων που πουλάνε οτιδήποτε, κυρίως τουριστικά. Μέσα στην πλατεία υπάρχουν διάφορα μικρότερα μνημεία. Το Καπιτέλο, βήμα από το οποίο στον μεσαίωνα ανακοίνωναν διάφορα διατάγματα. Το Μπερλίνα, πάνω στο οποίο τον 16ο αι έδεναν τους κατάδικους και τους πετούσαν σάπια φρούτα και λαχανικά (!), η στήλη με το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου

και η Μαντόνα της Βερόνα, κρήνη του 16ου αι. με ένα γυναικείο ρωμαϊκό άγαλμα στην κορφή. Στην ανατολική γωνιά είναι η Αψίδα του Πλευρού, με το πλευρό της φάλαινας, που σύμφωνα με τον θρύλο θα πέσει όταν από κάτω περάσει παντρεμένη παρθένα (δεν έχουν ταίρι οι Ιταλοί!!). Εμείς πάντως περάσαμε άφοβα!!
Μετά τον καφέ στην πλατεία και μέσα από άλλες πλατείες, όπως την καταπληκτική PiazzadeiSignori, και στενά δρομάκια φτάσαμε στο ποτάμι στα βόρεια του κέντρου.

Το ποτάμι έχει διάφορες γέφυρες όπως την PontePietra

και απέναντι και άλλο κομμάτι της παλιάς πόλης με κτίρια, κάστρα και εκκλησίες. Γυρνώντας προς την PiazzaBra σταματήσαμε σε ένα φαστφουντάδικο για κάτι πρόχειρο και μπήκαμε στο λεωφορείο για τη πριγκίπισσα της γαστρονομίας της Βόρειας Ιταλίας, την Parma!
Θεωρείται η πιο ευημερούσα Ιταλική πόλη με ιδιαίτερη λατρεία στο καλό φαΐ. Είναι άλλωστε η πατρίδα δύο πολύ γνωστών ιταλικών εδεσμάτων.

Του προσούτο Πάρμας (το γνωστό αλλαντικό) και της Παρμεζάνας, του μοναδικού αυτού τυριού. Στην πόλη αυτή πήγαμε ίσα για ένα καφέ, μιας και η Βερόνα μας έφαγε όλη τη μέρα. Έτσι δεν κάτσαμε πολύ.

Απλά λίγη βόλτα να δούμε λίγο από την πόλη, χωρίς να πάμε σε κανένα από τα διάσημα μνημεία της, μερικές φωτογραφίες και μετά στο ξενοδοχείο για το αποχαιρετιστήριο δείπνο. Την επομένη αναχωρούσαμε για την πατρίδα. Βέβαια δεν είχαμε τελειώσει με την Ιταλία!

 

[dimosf]

Μεγάλη Τετάρτη

Το πρωί που σηκωθήκαμε έβρεχε. Η Ιταλία μας αποχαιρετούσε με δάκρυα!! Φορτώσαμε και ξεκινήσαμε. Μέχρι το απόγευμα που θα φεύγαμε από την Anconaείχαμε χρόνο να περάσουμε να δούμε λίγο από άλλο ένα αστέρι της Βόρειας Ιταλίας. Την πόλη με τα πολλά προσωνύμια. LaGrassa(η χοντρή, για τη γαστρονομία της) LaDotta(η μορφωμένη, για το αρχαιότερο Ιταλικό πανεπιστήμιο) και LaRossa (η κόκκινη, για τις αριστερές της πεποιθήσεις). Bologniaλοιπόν, η πρωτεύουσα της EmiliaRomagna. Μια σπουδαία πόλη με πλούσια ιστορία και ένα πολύ έντονο παρόν στα πράγματα της Ιταλίας. Πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά! Χτισμένη σε καίριο σημείο είναι οδικός και σιδηροδρομικός κόμβος μεταξύ βορρά, νότου και δύσης.
Το λεωφορείο μας άφησε κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό. Ο σταθμός αυτός έγινε γνωστός όταν το 1980.έγινε η μεγάλη βομβιστική επίθεση με πολλά θύματα (August 1980 Bologna bombing - Wikipedia, the free encyclopedia).

Πήραμε την Viadell’ Indipendenza, περάσαμε μια εντυπωσιακή πύλη και περπατήσαμε στα γνωστά στεγασμένα πεζοδρόμια της πόλης όπου υπάρχουν κάθε είδους μαγαζιά. Αυτό όμως που τραβάει την προσοχή είναι ο μεγάλος αριθμός καταστημάτων τροφίμων και μάλιστα με φρέσκα ζυμαρικά. Μην ξεχνάμε ότι μια από τις πιο διάσημες σάλτσες, αυτή με τον κιμά, είναι η σάλτσα μπολονέζα! Συνεχίζοντας με ψιλόβροχο (να η χρησιμότητα των στοών, πράγμα που μπορεί να το διαπιστώσει κανείς και ζώντας στην Πάτρα, όπου στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους τα πεζοδρόμια είναι στεγασμένα, προφανώς ιταλική επίδραση) φτάσαμε στην πιο γνωστή και κεντρική PiazzaNettuno με το πανέμορφο σιντριβάνι με τον Ποσειδώνα το FontanadellNettuno.

Γύρω από την πλατεία υπάρχουν πολύ εντυπωσιακά κτίρια, όπως το PalazzoComunale.

Στη διπλανή πλατεία (στην πραγματικότητα συνέχεια της προηγούμενης) PiazzaMaggiore, ακόμα πιο όμορφα όπως το PalazzodelPodestaκαι ο ναός του SanPetronio, ο μεγαλύτερος ναός της πόλης αφιερωμένος στον πολιούχο της. Ο χρόνος που είχαμε ήταν πολύ περιορισμένος. Πήγαμε μέχρι το γραφείο τουρισμού για λίγα έντυπα και μερικά ψώνια και όσο οι υπόλοιποι κάθισαν για ένα καφέ, εγώ πετάχτηκα μέχρι το κοντινό Μουσείο Μεσαιωνικής Τέχνης.

Στεγάζεται σε ένα Palazzo και έχει μερικά πολύ ενδιαφέροντα δείγματα της τέχνης εκείνης της εποχής.

Εκκλησιαστικής και κοσμικής.
Ουσιαστικά εκεί τέλειωσε και το ταξίδι μας στην Ιταλία. Σε λιγότερο από τρεις ώρες μπαίναμε στο SuperfastV. Το ταξίδι μας για άλλη μια φορά ήταν πολύ καλό και την άλλη μέρα το μεσημέρι αφήναμε την Πάτρα για Αθήνα. Λίγο μετά το Ρίο κάναμε μια στάση για φαΐ (φαστ φουντ) και το απόγευμα παραδίναμε τα παιδιά στους γονείς και εμείς πήγαμε στους δικούς μας για να περάσουμε όλοι καλές γιορτές με πρόσωπα αγαπημένα, στους δικούς μας αγαπημένους χώρους. Ήταν ένα πολύ καλό ταξίδι που έδωσε πολλά σε όλους μας. Μικρούς και μεγάλους. Καλό Πάσχα!!!


Υ.Γ. Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε την πρώτη εβδομάδα του Απριλίου του 2004. Ξεκινήσαμε την Πέμπτη πριν κλείσουν τα σχολεία και γυρίσαμε τη Μεγάλη Πέμπτη. Το Πάσχα Ορθοδόξων και Καθολικών ήταν την ίδια ημερομηνία.



Περισσότερες φωτογραφίες: Λευκώματα Ιστού Picasa - dimos-abroad 2 - ITALY, 2-7/4/...
και Λευκώματα Ιστού Picasa - dimos-abroad 2 - SWITZERLAND-L...

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Ευρώπης.

 

[pattyyy]

Aπολαυστική η αφήγηση σου Δήμο! Τυχερά τα παιδάκια στο σχολείο σας!

 

[rumi]

πραγματικα απολαυστικη,υπεροχη αφηγηση.και το φωτογραφικο υλικο φανταστικο!!!!!