Μάλτα Στο νησί των Ιπποτών!

[Georgia86]

Δεύτερη μέρα: Βαλέτα / Κήποι Μπαράκα

Το επόμενο πρωί σηκωθήκαμε γεμάτοι διάθεση για εξερεύνηση. Είχα δει από την προηγούμενη ένα μαγαζί με σφολιατοειδή και πετάχτηκα να πάρω τοπικές λιχουδίες. Πήρα κοτόπιτα και μια λουκανικόπιτα και από το 24ώρο σούπερ μάρκετ σοκολατούχο γάλα. Αποφασίσαμε να πάρουμε πάλι το λεωφορείο αλλά αυτή την φορά ήταν γεμάτο με κόσμο και έκανε αρκετή περισσότερη ώρα να φτάσει στο τέρμα. Τώρα που ήταν ημέρα καταλάβαμε πως αυτό το τέρμα είναι η αφετηρία όλων των λεωφορείων της βαλέτας. Θαυμάσαμε για ακόμα μια φορά το σιντριβάνι και από εκεί πήραμε τον ίδιο δρόμο όπως εχθές.

Η αρχική πύλη χτίστηκε το 1569 αλλά έκτοτε έχει ξανά χτιστεί πάρα πολλές φορές με τελευταία πριν μερικά χρόνια. Περνώντας την πύλη στα δεξιά σου θα δεις το Κοινοβούλιο που χτίστηκε πρόσφατα και αποτελεί ένα εντυπωσιακό δείγμα μπουταλισμού και δίπλα του η βασιλική όπερα της Μάλτας, ότι δηλαδή έχει απομείνει. Στον χώρο κάνουν συχνά συναυλίες και παραστάσεις.

Προχωρήσαμε όπως και εχθές προς τον Καθεδρικό του Αγίου Ιωάννη όπως και εχθές αλλά σήμερα είχε και πολλούς τουρίστες να μας ακολουθούν. Επισκεφτήκαμε πάλι κάποια από τα πράγματα που είχαμε δει το προηγούμενο βράδυ αλλά και μερικά καινούργια μέση όπως την εθνική βιβλιοθήκη. Η βιβλιοθήκη καθιερώθηκε το 1776 από τον Emmanuel Marie des Neiges de Rohan-Polduc ο οποίος ήταν μέγας μάγιστρος στο τάγμα του Άγιου Ιωάννου για να μπορεί να στεγαστεί η συλλογή του ιππότη Louis Guérin de Tencin. Είναι ένα «μαζεμένο» κτήριο νεοκλασικής αρχιτεκτονικής με το άγαλμα της βασίλισσας Βικτωρίας στην μέση της πλατείας και δύο βήματα από την πλατεία δημοκρατίας και την αυλή του παλατιού του μάγιστρου.

Από εκεί περπατήσαμε μέχρι τους κήπους του κάτω Μπαρακά. Πρόκειται για έναν μικρό κήπο με μπόλικο πράσινο και εξαιρετική θέα προς το μνημείο αφιερωμένο στα θύματα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου αλλά και στο λιμάνι και στις 3 πόλεις. Ότι πρέπει για να χαλαρώσεις κάτω από την σκιά των δέντρων και να ξεκουράσεις λίγο τα πόδια σου μετά από το περπάτημα. Ο καιρός ήταν πολύ ζεστός με έντονη ηλιοφάνεια και μέχρι να φτάσουμε είχαμε ιδρώσει για τα καλά, βεβαίως μέχρι τώρα είχε αλλάξει τόσες φορές, τι τρελός ο καιρός της Μάλτας!

Μετά από τους Κάτω Μπαρακά ήρθε η ώρα να πάμε στους Άνω Μπαρακά, βεβαίως τα πήραμε ανάποδα καθώς άμα βρίσκεσαι στο κέντρο της Βαλέτας η πιο λογική επιλογή είναι να ξεκινήσεις με τους Άνω. Αρκετά μεγαλύτερος σε μέγεθος ο κήπος αυτός, προσφέρει καλύτερη θέα προς τις τρεις πόλης αλλά επίσης δίνει και την δυνατότητα κάθε δώδεκα το πρωί και τέσσερις το μεσημέρι να παρακολουθήσεις τον πυροβολισμό του κανονιού. Επίσης έχει μερικά μνημεία/πλακέτες αφιερωμένες στην ουγγρική άνοιξη και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Έχει αρκετούς τουρίστες που θαυμάζουν την θέα, αλλά όχι τόσους για να μην μπορείς να ευχαριστηθείς τους κήπους.

Η μικρή ήθελε να πιεί σοκολάτα και έτσι επισκεφτήκαμε το Starbucks, κάτι που δεν κάνω ποτέ στην Αθήνα! Ήρθε η ώρα για φαί και κατευθυνθήκαμε στο ρεστοράν ortygia για Ιταλικό. Ελάχιστες οι επιλογές και καταλήξαμε σε μια μπολωνέζ και κάτι άλλα ζυμαρικά που δεν θυμάμαι το όνομα τους. Εγω κάνω καλύτερη μπολωνεζ και για τα λεφτά που κόστισαν δεν μπορώ να πω πως έμεινα ευχαριστημένη. Από εκεί αποφασίσαμε να πάμε στο Hard Rock café όπως κάνουμε σε κάθε ταξίδι μας στο εξωτερικό. Είχε αρκετό περπάτημα για να φτάσουμε μέχρι την προκυμαία, δεν ξέρω γιατί το ανοίξανε τόσο μακριά από το κέντρο. Δεν ξέρω αν είχε άλλα μαγαζιά εκεί αλλά όταν πήγαμε εμείς ήταν το μόνο που λειτουργούσε. Πήρα ίσως την χειρότερη σοκολάτα που έχω πιεί σε μαγαζί και ο άντρας μου μια μπύρα και με το μωρό που κοιμόταν απολαύσαμε την ηρεμία και ξεκούραση. Μετά από καμία ώρα καλέσαμε ταξί για να μας πάει Sliema. Το βράδυ θα μέναμε τοπικά και θέλαμε να αράξουμε στο δωμάτιο μας.

Με το που νύχτωσε βγήκαμε και εμείς σιγά σιγά μέχρι το κέντρο της Sliema γιατί είχαμε διαβάσει για ένα καλό ρεστοράν που θέλαμε να δοκιμάσουμε. Πρώτα όμως κάναμε την βόλτα μας στην προκυμαία. Τι όμορφο να ζεις κοντά σε θάλασσα, να ακούς τον παφλασμό της, να την βλέπεις και να ηρεμεί η ψυχή σου. Δυστυχώς το ρεστοραν δεν είχε καθόλου τραπέζια και έπρεπε να κλεισεις δύο μέρες πριν, όποτε κλείσαμε για Τετάρτη και φύγαμε ψάχνοντας κάτι ανοικτό για να φάμε. Βρήκαμε ένα μαγαζί με πίτσες κι παραγγείλαμε ο καθένας από μια. Μας έκανε εντύπωση πως δυο μέρες στο νησί δεν έχουμε καταφέρει να φάμε παραδοσιακό φαί. Μέτριες οι πίτσες αλλά σε σχέση με τα άλλα πιάτα που έχουμε φάει ήταν σε νορμάλ τιμή Ελλάδος. Φάγαμε και μετά πήραμε την ανηφόρα προς το σπίτι. Πριν ανεβούμε επάνω περάσαμε από το 24ώρο για να πάρουμε γάλα για το μωρό και πάλι σπίτι για ξεκούραση.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 6
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Aidonia]

Eπισκευτήκαμε την Μάλτα πριν 3 χρόνια για 6 μέρες και ήταν πάρα πολύ όμορφα. Κυρίως η Βαλέτα αλλά και η πόλη Marsaskala και Μντίνα . Αναμένω την συνέχεια
Μντίνα

 

[Georgia86]

Eπισκευτήκαμε την Μάλτα πριν 3 χρόνια για 6 μέρες και ήταν πάρα πολύ όμορφα. Κυρίως η Βαλέτα αλλά και η πόλη Marsaskala και Μντίνα . Αναμένω την συνέχεια
Μντίνα

Ναι , είναι μια όμορφη χώρα! Τώρα ανεβάζω την δευτέρα μέρα

 

[Georgia86]

Δεύτερη μέρα: Βαλέτα / Κήποι Μπαράκα

Το επόμενο πρωί σηκωθήκαμε γεμάτοι διάθεση για εξερεύνηση. Είχα δει από την προηγούμενη ένα μαγαζί με σφολιατοειδή και πετάχτηκα να πάρω τοπικές λιχουδίες. Πήρα κοτόπιτα και μια λουκανικόπιτα και από το 24ώρο σούπερ μάρκετ σοκολατούχο γάλα. Αποφασίσαμε να πάρουμε πάλι το λεωφορείο αλλά αυτή την φορά ήταν γεμάτο με κόσμο και έκανε αρκετή περισσότερη ώρα να φτάσει στο τέρμα. Τώρα που ήταν ημέρα καταλάβαμε πως αυτό το τέρμα είναι η αφετηρία όλων των λεωφορείων της βαλέτας. Θαυμάσαμε για ακόμα μια φορά το σιντριβάνι και από εκεί πήραμε τον ίδιο δρόμο όπως εχθές.

Η αρχική πύλη χτίστηκε το 1569 αλλά έκτοτε έχει ξανά χτιστεί πάρα πολλές φορές με τελευταία πριν μερικά χρόνια. Περνώντας την πύλη στα δεξιά σου θα δεις το Κοινοβούλιο που χτίστηκε πρόσφατα και αποτελεί ένα εντυπωσιακό δείγμα μπουταλισμού και δίπλα του η βασιλική όπερα της Μάλτας, ότι δηλαδή έχει απομείνει. Στον χώρο κάνουν συχνά συναυλίες και παραστάσεις.

Προχωρήσαμε όπως και εχθές προς τον Καθεδρικό του Αγίου Ιωάννη όπως και εχθές αλλά σήμερα είχε και πολλούς τουρίστες να μας ακολουθούν. Επισκεφτήκαμε πάλι κάποια από τα πράγματα που είχαμε δει το προηγούμενο βράδυ αλλά και μερικά καινούργια μέση όπως την εθνική βιβλιοθήκη. Η βιβλιοθήκη καθιερώθηκε το 1776 από τον Emmanuel Marie des Neiges de Rohan-Polduc ο οποίος ήταν μέγας μάγιστρος στο τάγμα του Άγιου Ιωάννου για να μπορεί να στεγαστεί η συλλογή του ιππότη Louis Guérin de Tencin. Είναι ένα «μαζεμένο» κτήριο νεοκλασικής αρχιτεκτονικής με το άγαλμα της βασίλισσας Βικτωρίας στην μέση της πλατείας και δύο βήματα από την πλατεία δημοκρατίας και την αυλή του παλατιού του μάγιστρου.

Από εκεί περπατήσαμε μέχρι τους κήπους του κάτω Μπαρακά. Πρόκειται για έναν μικρό κήπο με μπόλικο πράσινο και εξαιρετική θέα προς το μνημείο αφιερωμένο στα θύματα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου αλλά και στο λιμάνι και στις 3 πόλεις. Ότι πρέπει για να χαλαρώσεις κάτω από την σκιά των δέντρων και να ξεκουράσεις λίγο τα πόδια σου μετά από το περπάτημα. Ο καιρός ήταν πολύ ζεστός με έντονη ηλιοφάνεια και μέχρι να φτάσουμε είχαμε ιδρώσει για τα καλά, βεβαίως μέχρι τώρα είχε αλλάξει τόσες φορές, τι τρελός ο καιρός της Μάλτας!

Μετά από τους Κάτω Μπαρακά ήρθε η ώρα να πάμε στους Άνω Μπαρακά, βεβαίως τα πήραμε ανάποδα καθώς άμα βρίσκεσαι στο κέντρο της Βαλέτας η πιο λογική επιλογή είναι να ξεκινήσεις με τους Άνω. Αρκετά μεγαλύτερος σε μέγεθος ο κήπος αυτός, προσφέρει καλύτερη θέα προς τις τρεις πόλης αλλά επίσης δίνει και την δυνατότητα κάθε δώδεκα το πρωί και τέσσερις το μεσημέρι να παρακολουθήσεις τον πυροβολισμό του κανονιού. Επίσης έχει μερικά μνημεία/πλακέτες αφιερωμένες στην ουγγρική άνοιξη και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Έχει αρκετούς τουρίστες που θαυμάζουν την θέα, αλλά όχι τόσους για να μην μπορείς να ευχαριστηθείς τους κήπους.

Η μικρή ήθελε να πιεί σοκολάτα και έτσι επισκεφτήκαμε το Starbucks, κάτι που δεν κάνω ποτέ στην Αθήνα! Ήρθε η ώρα για φαί και κατευθυνθήκαμε στο ρεστοράν ortygia για Ιταλικό. Ελάχιστες οι επιλογές και καταλήξαμε σε μια μπολωνέζ και κάτι άλλα ζυμαρικά που δεν θυμάμαι το όνομα τους. Εγω κάνω καλύτερη μπολωνεζ και για τα λεφτά που κόστισαν δεν μπορώ να πω πως έμεινα ευχαριστημένη. Από εκεί αποφασίσαμε να πάμε στο Hard Rock café όπως κάνουμε σε κάθε ταξίδι μας στο εξωτερικό. Είχε αρκετό περπάτημα για να φτάσουμε μέχρι την προκυμαία, δεν ξέρω γιατί το ανοίξανε τόσο μακριά από το κέντρο. Δεν ξέρω αν είχε άλλα μαγαζιά εκεί αλλά όταν πήγαμε εμείς ήταν το μόνο που λειτουργούσε. Πήρα ίσως την χειρότερη σοκολάτα που έχω πιεί σε μαγαζί και ο άντρας μου μια μπύρα και με το μωρό που κοιμόταν απολαύσαμε την ηρεμία και ξεκούραση. Μετά από καμία ώρα καλέσαμε ταξί για να μας πάει Sliema. Το βράδυ θα μέναμε τοπικά και θέλαμε να αράξουμε στο δωμάτιο μας.

Με το που νύχτωσε βγήκαμε και εμείς σιγά σιγά μέχρι το κέντρο της Sliema γιατί είχαμε διαβάσει για ένα καλό ρεστοράν που θέλαμε να δοκιμάσουμε. Πρώτα όμως κάναμε την βόλτα μας στην προκυμαία. Τι όμορφο να ζεις κοντά σε θάλασσα, να ακούς τον παφλασμό της, να την βλέπεις και να ηρεμεί η ψυχή σου. Δυστυχώς το ρεστοραν δεν είχε καθόλου τραπέζια και έπρεπε να κλεισεις δύο μέρες πριν, όποτε κλείσαμε για Τετάρτη και φύγαμε ψάχνοντας κάτι ανοικτό για να φάμε. Βρήκαμε ένα μαγαζί με πίτσες κι παραγγείλαμε ο καθένας από μια. Μας έκανε εντύπωση πως δυο μέρες στο νησί δεν έχουμε καταφέρει να φάμε παραδοσιακό φαί. Μέτριες οι πίτσες αλλά σε σχέση με τα άλλα πιάτα που έχουμε φάει ήταν σε νορμάλ τιμή Ελλάδος. Φάγαμε και μετά πήραμε την ανηφόρα προς το σπίτι. Πριν ανεβούμε επάνω περάσαμε από το 24ώρο για να πάρουμε γάλα για το μωρό και πάλι σπίτι για ξεκούραση.

 

[kpafos]

στα εγκληματα πηρα κ εγω μια πρωτη εικονα της Μαλτας

αγαπημενος προορισμος

 

[Georgia86]

Ναι, κάπως έτσι γεννήθηκε η απορία μου για την Μάλτα!

 

[Georgia86]

Τρίτη μέρα: Μντίνα / Ραμπάτ

Την επόμενη το πρωί σηκωθήκαμε νωρίς. Είχαμε σχεδιάσει να πάμε στην Μντίνα και Ραμπάτ, δυο πολύ γνωστές τοποθεσίες της χώρας. Καλέσαμε ένα ταξί για να μας πάει και με την έκπτωση 50% δεν δώσαμε πολλά γύρω στα 12 ευρώ και φτάσαμε μετά από περίπου είκοσι λεπτά. Η Ραμπάτ έχει χτιστεί πάνω από αρχαία ρωμαϊκή πόλη και είναι εμφανές ότι πρόκειται για μια αρχαία περιοχή.

Ακολουθήσαμε τις πινακίδες μέχρι τις κατακόμβες. Στον ίδιο δρόμο είναι και οι δύο και ρωτώντας έναν κύριο εκεί μας είπε πως αν μας ενδιαφέρει η τέχνη να προτιμήσουμε τις κατακόμβες της Αγίας Άγκαθα αλλά εμείς προτιμήσαμε τις κατακόμβες του Αγίου Παύλου. Πληρώσαμε έξι ευρώ ο καθένας, το μωρό είναι δωρεάν. Αφήσαμε το καρότσι στην είσοδο και προχωρήσαμε σε έναν ανοικτό χώρο που βρίσκονταν διάφορα «σπιτάκια» είσοδοι προς τις κατακόμβες. Οι κατακόμβες ανακαλύφθηκαν το 1894 και χρονολογούνται γύρω στον 3ο αιώνα π.Χ. Ενώ στην πραγματικότητα είναι όλες ενωμένες με διάφορα μικρά περάσματα, εμείς για να πάμε από το ένα κομμάτι τους στο άλλο πρέπει να βγαίνουμε στην επιφάνεια και να ξανακατεβαίνουμε πάλι. Στην μικρή άρεσε πολύ «η φωλίτσα μας» όπως έλεγε τις κατακόμβες. Δεν κατεβήκαμε και στις 24 γιατί λίγο πολύ όλες έμοιαζαν μεταξύ τους. Μετά έμαθα πως στις κατακόμβες της Αγίας Αγκάθα υπήρχαν πολύ ωραία fresco της εποχής και πως στις κατακόμβες είχε και σκελετούς, όποτε η εμπειρία είναι πιο «αυθεντική».

Από εκεί προχωρήσαμε προς το κέντρο της Ραμπάτ και την Βασιλική του Αγίου Παύλου. Πρόκειται για βασιλική πολλών αιώνων με την τελευταία φόρα που χτίστηκε εκ νέου να είναι το 1726. Καθίσαμε σε ένα παγκάκι και πετάχτηκα σε ένα μικρό μαγαζί δίπλα στην πλατειά που βρίσκεται απέναντι από την βασιλική και πήρα μερικά κανόλι, το γνωστό Σικελιανό γλυκό. Δεν ξέρω κατά πόσο ήταν αυθεντική η συνταγή αλλά το δικό μου με φιστίκι μου άρεσε.

Σηκωθήκαμε και με τα πόδια πήγαμε μέχρι την είσοδο της Μντίνας. Προσπαθήσαμε να βγάλουμε όσες περισσότερες φωτογραφίας μπορούσαμε αλλά σε αντίθεση με ότι είχαμε δει ως τώρα, ήταν γεμάτη η περιοχή από τουρίστες. Λίγο πριν την είσοδο είχε κούνιες και αφήσαμε την μικρή να παίξει όσο ήθελε πριν μπούμε.
Με το που περνάς την είσοδο καταλαβαίνεις πως επρόκειτο για μια πολύ παλιά καστροπολιτεία, η αρχαία πρωτεύουσα της Μάλτας. Χτισμένη στρατηγικά σε λόφο, η πόλη αυτή υπήρξε το διαμάντι της χώρας. Από εκεί και πέρα ξεδιπλώνεται η «σιωπηλή» πόλη σε όλο το μεγαλείο της. Χτισμένη με έντονα τα αραβικά της στοιχεία αλλά και με Μπαρόκ επιρροές η Mdina θα σε μαγέψει με το χρώμα των κτηρίων της και τα σοκάκια της που σε πηγαίνουν σε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο. Μάλιστα αν έβλεπες και Game of thrones, θα αναγνώριζες και μερικά από τα τοπία όπου γυρίστηκε η σειρά

Είχαμε βρει ένα ρεστοράν που θέλαμε να φάμε και κατευθύναμε προς εκεί. Οι τιμές ακριβές και το φαί μέτριο (πήραμε κουνέλι και φιλέτο μοσχάρι) αλλά αυτό που μας χάλασε την εμπειρία ήταν το tantrum που είχε η μικρή. Αναγκάστηκα να βγω έξω ώστε να μην ενοχλήσω του θαμώνες. Γενικά ήταν ένα πολύ αγχωτικό γεύμα αλλά μια ωραία εκδρομή στην αρχαία αυτή πόλη. Μετά το γεύμα, συνεχίσαμε για λίγο το περπάτημα στην Mdina. Σίγουρα δεν είναι μια πόλη που θα ήθελα να επισκεφτώ με 40 βαθμούς το καλοκαίρι.

Βγαίνοντας σταματήσαμε πάλι στις κούνιες για να παίξει η μικρή. Η ζέστη ήταν κάπως ενοχλητική αλλά διαχειρίσιμη. Μετά πήραμε ταξί για να γυρίσουμε στο δωμάτιο μας για ξεκούραση.
Το απόγευμα πήραμε πάλι το λεωφορείο για την Βαλέτα. Θέλαμε να την περπατήσουμε και εκτός του κέντρου. Κατεβήκαμε μέχρι τα τοίχοι της, περπατήσαμε μέχρι το ύψος της Βασιλικής της Παναγίας του Όρους Κάρμελ. Το καμπαναριό της είναι υπό κατασκευή οπότε χαλάει και την «θέα» αλλά το βράδυ η πόλη έχει μια άλλη χάρη. Δεν είναι υπερβολικά φωτισμένη, ίσως και το αντίθετο. Σε σχέση με άλλες πόλεις την βρήκα αρκετά «σκοτεινή». Από εκεί ανεβήκαμε προς το κέντρο. Πήραμε παγωτάκι από ένα μαγαζί στο κεντρικό δρόμο της Βαλέτα και γυρίσαμε την περιοχή. Όταν ήρθε η ώρα για να γυρίσουμε σπίτι καλέσαμε ένα ταξί, πάλι από την εφαρμογή Bolt και σε δύο λεπτά είχε φτάσει. Γυρίσαμε στην Σλιέμα και φάγαμε πάλι στο τουρκικό. Πήραμε κάτι εξαιρετικά wrap με κοτόπουλο! Βεβαίως το καθένα είχε εφτά ευρώ κάπως τσιμπημένα, αλλά πολύ νόστιμα.

 

[Smaragda53]

κανελόνι

Εννοείς κανολι?

 

[Georgia86]

Εννοείς κανολι?

Nαι χαχαχα θα το διόρθωσε το autocorrector

 

[Georgia86]

Τέταρτη μέρα: Μαρσασλόκκ


Μετά το πρωινό που μου είχε γίνει συνήθεια πλέον καλέσαμε ένα ταξί για να πάμε στο παραδοσιακό ψαροχώρι Μαρσασλόκκ.

Ο καιρός ήταν εξαίσιος σήμερα, ότι πρέπει για βόλτες στην θάλασσα. Η μικρή δεν είχε καλή διάθεση όταν φτάσαμε, γκρίνιαζε συνεχώς και γενικά μας δυσκόλευε αρκετά. Παρόλα αυτά προσπαθήσαμε να της φτιάξουμε το κέφι και σιγά σιγά καταφέραμε να την κάνουμε να ηρεμήσει. Στην προκυμαία είχαν ένα μικρό παζάρι, όπως τα δικά μας πανηγύρια. Η μικρή ξετρελάθηκε με όλα τα παιχνιδάκια που είχε εκεί αλλά και με ένα από τα σνακ που βρήκαμε σε έναν άλλο πάγκο. Κάτι σαν μεγάλα caprice, πήρα τρία από αυτά και κόστισαν οκτώ ευρώ!! Όχι μόνο μας έγδυσαν αλλά μας έγδαραν κιόλας.

Η θέα ήταν φανταστική. Οι πολύχρωμες βάρκες, η μπλε θάλασσα και ο πεντακάθαρος ουρανός σε έκαναν να νομίζεις πως ήσουν σε κάποιο ελληνικό νησί. Και όπως σε κάθε ελληνικό νησί περνώντας μπροστά από μια από τις πολλές ταβέρνες ακούσαμε ελληνικά τραγούδια, συγκεκριμένα Οικονομόπουλο! Βγάλαμε πολλές φωτογραφίες, προχωρήσαμε πάνω κάτω την προκυμαία και επισκεφτήκαμε μια πλατεία για να δούμε την εκκλησία της κυρίας μας από την Πομπηία (αν το μετέφρασα σωστά από τα αγγλικά) χτισμένη στο τέλος του 19ο αιώνα για να καλύψει τις ανάγκες των ψαράδων που είχαν αρχίσει να χτίζουν πιο κοντά στην θάλασσα. Στην προκυμαία είχε και ένα ωραίο άγαλμα ενός ψαρά.

Αρχίσαμε να πεινάμε και επιλέξαμε ένα από τα πιο φτηνά ρεστοράν που βρήκαμε γιατί οι τιμές ήταν στα ύψη με την τιμή μιας μερίδας καλαμαράκια να φτάνει και τα 22 ευρώ. Παραγγείλαμε μια μερίδα καλαμαράκια και δυο πιάτα από την παραδοσιακή ψαρόσουπα. Η σούπα ήταν απλά ζωμός με ένα δυο κομματάκια ψάρι αλλά πολύ νόστιμη, άρεσε και στην μικρή πολύ, και τα καλαμαράκια πολύ διαφορετικά από αυτά που έχω συνηθίσει αλλά εξίσου νόστιμα. Μετά το φαί καλέσαμε πάλι ένα bolt ταξί και γυρίσαμε στο δωμάτιο μας.

Το απόγευμα κατεβήκαμε με τα πόδια μέχρι το κέντρο της Σιέλμα. Κάναμε πάλι βόλτες στην περιοχή με την μικρή να λατρεύει την ελευθερία να τρέξει όπου θέλει. Είχαμε κράτηση σε ένα ρεστοράν για το οποίο είχαμε διαβάσει τα καλύτερα και ανυπομονούσαμε να φάμε. Το ρεστοράν ήταν γεμάτο κόσμο. Οι σερβιτόροι τρέχανε συνεχώς παρόλα αυτά δεν άργησαν καθόλου να μας εξυπηρετήσουν. Παραγγείλαμε μια παραδοσιακή ψαρόσουπα, κουνέλι μαγειρεμένο σε κρασί και το παραδοσιακό χοιρινό με πατάτες. Ο άντρας μου ξετρελάθηκε με την σούπα, ήταν γεμάτη ψάρι και λαχανικά. Εγώ λάτρεψα την σως που είχε το κουνέλι αλλά το χοιρινό που παρήγγειλα ήταν καλύτερο νομίζω από τα τρία πιάτα. Οι τιμές ήταν λογικές μέσα στα πλαίσια της Μάλτας.
Μετά το φαί προχωρήσαμε μέχρι το σπίτι με τα πόδια για να χωνέψουμε κιόλας. Την επόμενη μέρα θα παίρναμε το ferry για την Βαλέτα.

 

[Georgia86]

Πέμπτη μέρα: Βαλέτα, Τρεις Πόλεις


Η μέρα ήταν συννεφιασμένη. Φοβηθήκαμε ότι θα βρέξει άλλα στην Μάλτα ο καιρός δεν ήταν καθόλου σταθερός όποτε δεν δώσαμε και πολύ βάση. Κατεβήκαμε με τα πόδια μέχρι το λιμάνι στην Σιελμα και περπατήσαμε μέχρι το κάστρο. Τελικά δεν έβρεξε αλλά μάλιστα έκανε αρκετή ζέστη. Βγάλαμε ένα σωρό φωτογραφίες με θέα την βαλέτα και προχωρήσαμε μέχρι το ferry.

Δεν είχε καθόλου κόσμο στην αρχή αλλά μέσα σε δέκα λεπτά είχε μαζευτεί ένα σωρό κόσμος. Το εισιτήριο κόστισε 1 ευρώ και πενήντα λεπτά, η μικρή δεν πλήρωσε. Μπήκαμε αρκετά εύκολα με το καρότσι, το αφήσαμε κάτω και ανεβήκαμε να δούμε την θέα. Πολύ όμορφη και σύντομη διαδρομή.

Κατεβήκαμε και αποφασίσαμε αφού μας τρέλανε η μικρή να φάμε ένα παγωτό. Δυο κανονικού μεγέθους cornetto και ένα μεγάλο κόστισαν 12 ευρώ!

Από εκεί φύγαμε για βόλτα στο κέντρο για να βρούμε που θα φάμε και καταλήξαμε σε ένα ιταλικό για φρέσκα μακαρόνια. Πήραμε ένα πιάτο με κόκκινη σάλτσα και ένα με παραδοσιακή καρμπονάρα με ταλιατέλες. Η μικρή δεν ήθελε να φάει αλλά μόλις έφτασε το πιατάκι με την παρμεζάνα έπιασε να τρώει το τυρί που της αρέσει πολύ. Είχε πλησιάσει η Είχαμε σκοπό να δούμε την τελετή των κανονιών στους κήπους Άνω Μπαρακά. Στις 12.00 και στις 16.00 γίνεται αναπαράσταση κανονιοβολισμού αλλά δυστυχώς χάσαμε την πρώτη και είχαμε σκοπό να επισκεφτούμε την δεύτερη στις 16.00 η ώρα. Μιας και είχαμε αρκετό χρόνο αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το καθεδρικό του αγίου Ιωάννου. Ζητήθηκε η κατασκευή του καθεδρικού από το Τάγμα του Αγίου Ιωάννη για να τιμήσουν τον άγιο Ιωάννη. Η κατασκευή του διήρκησε μεταξύ 1573 και 1578 και τον σχεδιασμό της ανάλαβε ο αρχιτέκτονας Girolamo Cassar ο οποίος φημολογείτο πως ταξίδεψε μέχρι την Ρόδο για να παραλάβει τα σχέδια από μια εκκλησία που του είχε αρέσει πολύ σαν βάση για τον καθεδρικό. Η είσοδος είναι δωρεάν για παιδιά και για τους ενήλικες είναι 15 ευρώ και αξίζει να τα δώσεις γιατί πρόκειται για τον πιο όμορφο καθεδρικό που έχω δει. Στην είσοδο σου δίνουν και ακουστικά, πήραμε και για την μικρή που τις άρεσαν πάρα πολύ. Ο καθεδρικός είναι γεμάτος με έργα διάσημων καλλιτεχνών με τον πιο διάσημο να είναι ο Caravaggio με το γνωστό του έργο «Ο αποκεφαλισμός του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή». Υπάρχουν οκτώ παρεκκλήσια αφιερωμένα στα άλλα τάγματα ιπποτών της Ευρώπης. Πραγματικά φανταστικό μέρος και το προτείνω ανεπιφύλακτα αν επισκεφτείτε την Μάλτα.

Από εκεί φύγαμε για βόλτα στο κέντρο για να βρούμε που θα φάμε και καταλήξαμε σε ένα ιταλικό για φρέσκα μακαρόνια. Πήραμε ένα πιάτο με κόκκινη σάλτσα και ένα με παραδοσιακή καρμπονάρα με ταλιατέλες. Η μικρή δεν ήθελε να φάει αλλά μόλις έφτασε το πιατάκι με την παρμεζάνα έπιασε να τρώει το τυρί που της αρέσει πολύ. Είχε πλησιάσει η ώρα για να επισκεφτούμε τους άνω κήπους του Μπαρακά για τα κανόνια αλλά ακόμα δεν είχα αγοράσει το καθιερωμένο βιβλίο για αυτό το ταξίδι οπότε με την βοήθεια του google βρήκα ένα κοντινό βιβλιοπωλείο και πήρα ένα. Με το βιβλίο παραμάσχαλα και τις κοιλιές μας γεμάτες ξεκινήσαμε για τους κήπους.

Όταν φτάσαμε δεν είχε καθόλου κόσμο οπότε καθίσαμε για να ευχαριστηθούμε την θέα. Είχε αρκετό αέρα και στην μικρή άρεσε να τρέχει ελεύθερη στους κήπους. Σιγά-σιγά ξεκίνησε να έρχεται ο κόσμος και έπιασε όλες τις θέσεις μπροστά και πάνω από τα κανόνια, δεν κατάφερα δυστυχώς να το δω τον κανονιοβολισμό αλλά τον άκουσα και ήταν απίστευτα δυνατός! Μαύρος καπνός ανέβηκε μέχρι επάνω και έκανε όλο τον τόπο να μυρίζει μπαρούτι.

Από εκεί πήραμε και το ασανσέρ για κατέβουμε κάτω και να πάμε στο λιμανάκι για να πάρουμε το πλοίο προς τις τρείς πόλεις. Το εισιτήριο για το πλοίο κοστίζει 2 ευρώ και το ferry σε αφήνει στην Senglea, απέναντι από την Birgu που θέλαμε να επισκεφτούμε. Προχωρήσαμε λίγο δίπλα από την θάλασσα αλλά δεν θέλαμε να δούμε κάτι στη Senglea. Σκεφτόμασταν πως θα πάμε απέναντι γιατί ήταν πολύς ο δρόμος και εμείς ήμασταν κουρασμένοι αλλά ρωτώντας δυο ανθρώπους που προχωρούσαν κοντά μας μας είπαν ότι υπάρχει γέφυρα λίγο πιο πέρα που θα μας πάει αμέσως στην Birgu. Υπάρχουν πράγματα να δει κανείς στην περιοχή, εμείς θέλαμε μια πιο χαλαρή βόλτα όποτε είδαμε μερικές εκκλησίες, προχωρήσαμε μέσα στα στενάκια και καταλήξαμε να πίνουμε φρέσκους χυμούς στην μαρίνα. Η μικρή είχε κοιμηθεί όποτε απολαύσαμε τον χυμό μας με την ησυχία μας. Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε καλέσαμε πάλι ένα ταξί που μας πήγε με άνεση μέχρι το σπίτι μας. Αυτό ήταν το τελευταίο μας βράδυ στην Μάλτα, πόσο γρήγορα πέρασε το ταξίδι μας!

Μετά από μερικές ώρες ξεκούρασης βγήκαμε για μια βραδινή βόλτα στην Σιέλμα. Προχωρήσαμε μέχρι το St Julian, δίπλα από την θάλασσα. Η Μάλτα είναι ένας υπέροχος καλοκαιρινός προορισμός, ωραίες παραλίες και γενικά πολύ κοντινές σε μας εικόνες. Μετά την βόλτα για ακόμα μια φορά τιμήσαμε τα υπέροχα wraps με γύρο κοτόπουλο λίγο πριν πάμε να μαζέψουμε τα πράγματα μας.

 

[Georgia86]

Έκτη μέρα: Βαλέτα / Αναχώρηση


Το αεροπλάνο μας έφευγε αργά το βράδυ αλλά εμείς έπρεπε να αδειάσουμε το δωμάτιο μας μέχρι τις δώδεκα. Ο host μας έδωσε την άδεια να αφήσουμε τα πράγματα μας στην είσοδο της πολυκατοικίας και εμείς για τελευταία φορά πήραμε το λεωφορείο για την Βαλέτα. Κάναμε την βόλτα μας για τελευταία φορά στα σοκάκια της Βαλέτας, επισκεφτήκαμε την αγορά Is-Suq Tal-Belt όπου κατεβήκαμε μέχρι το σούπερ μάρκετ για να πάρουμε γάλα για την μικρή, ρίξαμε μια βόλτα στα ρεστοράν και συμφωνήσαμε να επιστρέψουμε για φαί. Κατεβήκαμε μέχρι την θάλασσα για να επισκεφτούμε το φρούριο του Αγίου Έλμου και το εθνικό πολεμικό μουσείο.

Το φρούριο είναι προσεγμένο και καλά συντηρημένο, επίσης έχει εξαιρετική θέα προ την θάλασσα. Για να επισκεφτείς το μουσείο πρέπει να ανέβεις κάτι σκάλες όποτε δεν μπορούσαμε να πάρουμε το καρότσι μαζί μας. Το αφήσαμε πίσω από μια do not enter αλυσίδα γιατί δεν υπήρχε συγκεκριμένος χώρος. Για να δεις όλο το μουσείο περνούσες από το ένα δωμάτιο στο άλλο και σε κάθε δωμάτιο είχε εκθέματα από άλλη περίοδο στην ιστορία της Μάλτας. Μου άρεσε πολύ η ηρεμία στο φρούριο, δεν είχε ιδιαίτερα πολλούς τουρίστες και απλά απολάμβανες την θέα της θάλασσας με το απαλό αεράκι για συντροφιά.

Από εκεί ανεβήκαμε προς το κέντρο της πόλης για φαί στο Is-Suq Tal-Belt. Πρώτα επισκεφτήκαμε το σούπερ μάρκετ και κατά την διαμονή μας στην αγορά θα πήγαινα άλλες δύο φορές για να πάρω σνακ για την μικρή. Εγώ επέλεξα να φάω γλυκόξινο κοτόπουλο με ρύζι ατμού και ο άντρας μου μια πίτσα. Πολύ ωραία και τα δύο. Από εκεί πήγαμε για να ψωνίσουμε λίγα ακόμα αναμνηστικά και πήραμε το ταξί για να πάμε να μαζέψουμε τα πράγματα μας.

Θα είχαμε αρκετή ώρα στην διάθεση μας στο αεροδρόμιο, η μικρή κοιμόταν και έτσι προσπαθήσαμε να βρούμε το Hard Rock Café χωρίς επιτυχία μέχρι που μάθαμε ότι πρέπει να περάσουμε τον έλεγχο πρώτα. Αγοράσαμε για δέκα ευρώ αναμνηστικό 4 μπύρες τοπικές μαζί με ένα ποτήρι και μετά πήγαμε στο Hard Rock Café. Είναι αρκετά μικρό, μια στάση για μπύρα και κάτι να τσιμπήσεις πριν πετάξεις. Δυστυχώς δεν υπήρχε θέση για να κάτσουμε καθώς γινόταν χαμός από κόσμο κι την βγάλαμε κάπως άβολα κι επίσης έκανε φοβερή ζέστη! Πρώτη φορά συναντώ τέτοια ζέστη σε αεροδρόμιο. Όταν ήρθε η ώρα να επιβιβαστούμε μας είχαν ώρα έξω, πότε να μας πηγαίνουν λίγο από εδώ λίγο από εκεί αλλά μετά από ένα εικοσάλεπτο επιτέλους μας έδωσαν το ΟΚ να επιβιβαστούμε. Η πτήση ήταν ομαλή και προσγειωθήκαμε χωρίς κανένα πρόβλημα.

Το ταξίδι στην Μάλτα ήταν αρκετά ξεκούραστο για εμάς, μια ασφαλή επιλογή για έναν Έλληνα που θέλει να ταξιδέψει σε χώρα της Μεσογείου. Δεν μπορώ να πω πως είναι από τα αγαπημένα μου ταξίδια στο εξωτερικό αλλά ήταν αρκετά ωραίο ώστε να μου αφήσει όμορφες αναμνήσεις.