Σύρος, όπως λέμε λουκουμάκι

[KonTiki]

Σκαλοπάτι & Τυροκροκέτα

Απολαμβάνοντας το πρωινό κρουασάν της επόμενης ημέρας σχεδιάζαμε να επισκεφτούμε την Άνω Σύρο. Χτισμένη στον λόφο του Σαν Τζώρτζη, με καταπληκτική θέα, στενά σοκάκια που οριοθετούσαν τα πολλά πολλά σκαλοπάτια μέχρι την κορυφή.

Παρένθεση: κάποτε θέλησα ν' ανέβω στο Παλαμήδι στο Ναύπλιο. Τσούκου τσούκου τα 9.999.999 σκαλοπατάκια ο αγύμναστος (και ελαφρά φαγωμένος) έφτασα ψηλά και κορδώθηκα σε στυλ "φέρτε μου τη σημαία τώρα να τη στήσω και φτιάξτε κι ένα μπετονένιο στύλο να σκαλίσω το υψόμετρο και τ'αρχικά μου". Ήταν τότε που το βλέμμα μου έπεσε στην πίσω πλευρά του κάστρου που είχε δρόμο και τα λεωφορεία ανέβαζαν άνετα και ξεκούραστα τον κόσμο...

Αφού διαστάυρωσα αυτή τη φορά με το γκαρσόνι, τον μανάβη κι έναν πιτσιρικά που παραλίγο να με κάνει σκόνη με το ποδήλατό του οτι δεν υπάρχει δρόμος που να σε ανεβάζει στο ψηλότερο σημείο (ή έστω ένα λιφτ βρε παιδί μου) αποδέχτηκα την μοίρα μου, πάρκαρα έξω σχεδόν απο την κεντρική είσοδο της Άνω Σύρου και εκείνο το απόγευμα αφεθήκαμε στην γοητεία της!

Απλά ξελογιάστρα. Περάσαμε απο τους ναούς και τα ξωκλήσσια, την έκθεση παραδοσιακών επαγγελμάτων και εργαλείων, βγάλαμε και ξαναβγάλαμε φωτό στα σκαλοπάτια αλλά και με φόντο το Αιγαίο. Απο τις πιο ρομαντικές βόλτες που έχω κάνει με την γυναίκα που πάτησε το pause στην ξέφρενη ζωή μου. Απαραίτητη στάση στο μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη και στην μικρή πλατεία με την προτομή του μουσικοσυνθέτη. Ακούσματα που ο παππούλης μου είχε φροντίσει να έχω απο μικρός...

Ενώ σουρούπωνε γλυκά, μια απίστευτη μυρωδιά φρεσκοτηγανισμένης ...τυροκροκέτας (που σαν λάτρης ξεχωρίζω ανάμεσα σε χιλιάδες μυρωδιές) μας οδήγησε στην ταβέρνα του Λιλή. Τραπέζι έξω αριστερά (επίθεση δηλαδή) στο Αιγαίο που άναβε τα φώτα του. Και όπως παραγγέλναμε κάποτε στην Κύπρο: μεζέδες! Δοκιμάσαμε και το ωραίο τυρί Σαν Μιχάλη, ενώ την τιμητική τους είχαν φυσικά οι τυροκροκέτες προκειμένου να επιστρέψει η χαμένη ενέργεια της ανάβασης και να έρθουμε στα ίσια μας.

Ναι, θα ξανανέβαινα χωρίς δισταγμό ξανά και ξανά την Άνω Σύρο!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[canf]

τα πηγες χαρμα

ωραιοτατα μας τα λες!!

 

[fenia42]

Σύρος, το αγαπημένο μου Κυκλαδονήσι.
Τα πας περήφημα. Εύγε !

 

[pattyyy]

Χμμμ...Σύρος! Τέλεια! Για πες, για πες...Τα λες ωραία!

 

[KonTiki]

Ούζο και Σωσίβιο

Ας βάλουμε ένα ουζάκι με 2μισι παγάκια τώρα για να εισέλθουμε στα πιο ωραία της Συριανής μας ιστορίας...

Είχαμε πάρει που λέτε σβάρνα τις παραλίες της δυτικής Σύρου ξεκινώντας απο το νότο και ανεβαίνοντας. Το καλοκαιρινό μελτεμάκι ήταν εκεί για να μας υπενθυμίσει οτι είναι πολύ δυνατότερο απο μια ομπρέλα αγορασμένη στα ψαρ-φουρ. Αφού ζήτησα συγνώμη απο ένα τουρίστα στην παραλία Κίνι που παραλίγο να χάσει το μάτι του απο την... ιπτάμενη κατακίτρινη ομπρέλλα μας, πήρα την σύντροφο του μονοπατιού της ζωής μου για μια περιπλάνηση μέχρι τον μόλο και τα ψαροκάϊκα. "Για μεταφορά στις βόρειες παραλίες καλέστε τον Νικόλα στο 693...." διαβάσαμε σε μια επιγραφή στο μόλο. Υποσχέθηκα να τσεκάρω τί είναι αυτές οι βόρειες παραλίες μόλις γυρίζαμε στο στρατηγείο των υπο πλήρη εξέλιξη διακοπών μας. Τα πολλά κύματα που είχε ο κόλπος στο Κίνι μας πρόσφεραν άπειρα παιχνίδια και η θάλασσα που κατάπιαμε έκανε πιο γευστικό το μεσημεριανό στο ταβερνάκι!

Το απόγευμα στο δωμάτιο, άνοιξα χάρτες και εντόπισα τις βόρειες προσιτές απο τραχύ χωματόδρομο ή καϊκι παραλίες. Αετός - Λία - Γράμματα. Τα Γράμματα ήταν σκαλίσματα ευχαριστιών προς τους Θεούς απο τους κλασσικούς και πρώιμους βυζαντινούς χρόνους. Ευχαριστίες γιατί σώθηκαν απο την μανία της θάλασσας με τα όποια πλωτά μέσα είχαν τότε. Η μπουκιά χαλβαδόπιτας είχε μείνει μέσα στο φουσκωμένο μάγουλό μου καθώς διάβαζα πλήρως απορροφημένος. Φύγαμε! ελάλησα και την επόμενη το πρωί είμασταν στον μόλο στο Κίνι με προμήθειες, μια ωραία canon A380 και φυσικά το κινητό για να πάρουμε τον captain Νικόλα. "Αφήνω κάποιους και είμαι εκεί σε μισή ώρα" μας απάντησε...

Όταν είσαι νέος (κάτω απο 30 τότε) δεν λογαριάζεις και πολλά. Η θάλασσα μέσα στον κόλπο στο Κίνι πρέπει να κυμάτιζε ήδη στα 6 μποφώρ, ενώ απο τα "προβατάκια" παραέξω το Αγαίο έτρεχε τουλάχιστον με 7 Ήταν όμως αργά και το αυγολέμονο ήδη είχε πέσει στη λαχταριστή σουπίτσα - no way back!

Σχεδόν στην ώρα του και ο καπτα-Νικόλας με ένα πλαστικό 5-6 μέτρων με εσω-λέμβιες τον αριθμό 2. Πρώτο Γλουπ! Ο ηλιοκαμένος νεαρός σχετικά στην ηλικία καπετάνιος μας φαινόταν σίγουρος. Μαζί μας στο πλεούμενο ανέβηκαν 2 παληκάρια Έλληνες που θα κατέβαιναν στον Αετό και μια οικογένεια Γερμανών. Εντάξει, δεν έψαχνα για το σωσίβιο αλλά κάποιο ...τρακ το είχα εγώ ο θαλασσόλυκος( όταν έβαλε μπροστά.

Το συγκλονιστικό τουρ μας μέχρι να ισιώσουμε και να καταλάβουμε τί γινόταν γύρω μας περιελάμβανε αμήχανα επιφωνήματα "εεεεεεεεπ" όταν καβαλούσαμε το κύμα και "οοοοοοοοοοοοοπ" όταν το κατεβαίναμε. Ο κάπτεν άσος. Έδινε δύναμη όταν ανέβαινε στο κύμα και έσβηνε όταν κατέβαινε απο αυτό. Αφήσαμε τους νέους στο πρώτο στοπ στον Αετό και μετά από κανα 20 λεπτο παρόμοιας πλεύσης παράλληλα με τις πανέμορφες δυτικές ακτές της Σύρου βρεθήκαμε στον μαγικό κολπίσκο των Γραμμάτων!

Κι εκεί καταλάβαμε γιατί έγραφαν τις ευχαριστίες του οι ναυτικοί. Αν στο Αιγαίο ακριβώς απ'έξω είχε φτάσει τα 8 μποφώρ, μέσα στα Γράμματα ήταν - πιστέψτε με - πισίνα! Έσκισα την πρόχειρη διαθήκη που συνέτασσα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και βούτηξα στα κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ά νερά. Εμείς, η οικογένεια των Γερμανών και μια οικογένεια ξεχασμένων Ελλήνων που είχαν κατασκηνώσει μέσα στα δέντρα πίσω απο την συγκλονιστική παραλία και που ο κάπτεν τους έφερνε προμήθειες.

Μπάνιο - ρηλάξα - κάψιμο - παιχνίδια - βουτιές απο βράχους σε μια σχεδόν ολόδική μας παραλία. Είχαμε ραντεβού με τον κάπτεν το απόγευμα στις 6μισι αλλά ευχόμασταν να είχαμε τη δυνατότητα να μείνουμε 2-3 μέρες. Όταν ήρθε να μας παραλάβει για την επιστροφή δώσαμε υπόσχεση να ξανάρθουμε στο επόμενό μας ταξίδι στη Σύρο και γιατί όχι να δοκιμάζαμε και τα μονοπάτια που φτάνουν σε αυτές τις παρθένες βόρειες παραλίες.

Ο κάπτεν είχε τον τρόπο του. Λίγο πριν βγούμε στα ανοικτά και αρχίσει να σπινιάρει στα κύματα, βγάζει απο το ντουλάπι μια νταμιτζάνα ούζο και πλαστικά ποτηράκια και αρχίζει να σερβίρει εμάς και τους Γερμανούς......το ταξίδι ...χικ... κύλησε υπέροχα...χικ... λάδι η θάλασσα...χικ...και αυτοί οι Γερμανοί..χικ...πολύ χιουμορίστες βρε παιδί μου...χικ

Την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε στην Άνω Σύρο και ήδη μέτραγα σκαλοπάτια. Ας πιω λίγο ουζάκι πριν συνεχίσω Γειά μας!



_|_

 

[canf]

σπουδαια και η συνεχεια!!!

ανυπομονω για την αγαπημενη Ανω Συρο!!

 

[pattyyy]

Μμμμ...Κρυφοί, δυσπρόσιτοι κολπίσκοι! Το αγαπημένο μου! Θα το έχω στα υπόψιν!

 

[Joanna]

Άραγε, πως θα είναι τώρα αυτή η δύσβατη βόρεια παραλία ΓΡΑΜΜΑΤΑ που περιγράφεις? Ελπίζω να παραμένει το ίδιο ωραία..φεύγω για Σύρο τον δεκαπενταύγουστο για πέντε μέρες και θα ήθελα να την επισκεφτώ..κι αν έχει μελτέμια, που θα έχει,ακόμα καλύτερα για να πάμε εκεί..

 

[KonTiki]

Άραγε, πως θα είναι τώρα αυτή η δύσβατη βόρεια παραλία ΓΡΑΜΜΑΤΑ που περιγράφεις? Ελπίζω να παραμένει το ίδιο ωραία..φεύγω για Σύρο τον δεκαπενταύγουστο για πέντε μέρες και θα ήθελα να την επισκεφτώ..κι αν έχει μελτέμια, που θα έχει,ακόμα καλύτερα για να πάμε εκεί..

Μια θαυμάσια λοιπόν ευκαιρία να μας κάνεις ένα update και να νοσταλγήσουμε και πάλι αυτά τα μέρη. Άσφαλτος πάντως δεν πιστεύω να έχει φτάσει μέχρι εκεί. Μια στοιχειώδη οργάνωση να έχεις και θα περάσεις τέλεια (νερό - φρούτο - σάντουιτς και φυσικά ουζάκι για το ταξίδι!!)

 

[fenia42]

Tα λες (γραφεις) πολύ ωραία !

 

[Joanna]

Μια θαυμάσια λοιπόν ευκαιρία να μας κάνεις ένα update και να νοσταλγήσουμε και πάλι αυτά τα μέρη. Άσφαλτος πάντως δεν πιστεύω να έχει φτάσει μέχρι εκεί. Μια στοιχειώδη οργάνωση να έχεις και θα περάσεις τέλεια (νερό - φρούτο - σάντουιτς και φυσικά ουζάκι για το ταξίδι!!)

Μακάρι να πάνε όλα καλά και να περάσουμε τέλεια..θα έχετε σίγουρα ενημέρωση και φρέσκα νέα, έτσι ώστε, το χειμώνα και όχι μόνο, να νοσταλγούμε μαζί τη Σύρο..

 

[KonTiki]

Σκαλοπάτι & Τυροκροκέτα

Απολαμβάνοντας το πρωινό κρουασάν της επόμενης ημέρας σχεδιάζαμε να επισκεφτούμε την Άνω Σύρο. Χτισμένη στον λόφο του Σαν Τζώρτζη, με καταπληκτική θέα, στενά σοκάκια που οριοθετούσαν τα πολλά πολλά σκαλοπάτια μέχρι την κορυφή.

Παρένθεση: κάποτε θέλησα ν' ανέβω στο Παλαμήδι στο Ναύπλιο. Τσούκου τσούκου τα 9.999.999 σκαλοπατάκια ο αγύμναστος (και ελαφρά φαγωμένος) έφτασα ψηλά και κορδώθηκα σε στυλ "φέρτε μου τη σημαία τώρα να τη στήσω και φτιάξτε κι ένα μπετονένιο στύλο να σκαλίσω το υψόμετρο και τ'αρχικά μου". Ήταν τότε που το βλέμμα μου έπεσε στην πίσω πλευρά του κάστρου που είχε δρόμο και τα λεωφορεία ανέβαζαν άνετα και ξεκούραστα τον κόσμο...

Αφού διαστάυρωσα αυτή τη φορά με το γκαρσόνι, τον μανάβη κι έναν πιτσιρικά που παραλίγο να με κάνει σκόνη με το ποδήλατό του οτι δεν υπάρχει δρόμος που να σε ανεβάζει στο ψηλότερο σημείο (ή έστω ένα λιφτ βρε παιδί μου) αποδέχτηκα την μοίρα μου, πάρκαρα έξω σχεδόν απο την κεντρική είσοδο της Άνω Σύρου και εκείνο το απόγευμα αφεθήκαμε στην γοητεία της!

Απλά ξελογιάστρα. Περάσαμε απο τους ναούς και τα ξωκλήσσια, την έκθεση παραδοσιακών επαγγελμάτων και εργαλείων, βγάλαμε και ξαναβγάλαμε φωτό στα σκαλοπάτια αλλά και με φόντο το Αιγαίο. Απο τις πιο ρομαντικές βόλτες που έχω κάνει με την γυναίκα που πάτησε το pause στην ξέφρενη ζωή μου. Απαραίτητη στάση στο μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη και στην μικρή πλατεία με την προτομή του μουσικοσυνθέτη. Ακούσματα που ο παππούλης μου είχε φροντίσει να έχω απο μικρός...

Ενώ σουρούπωνε γλυκά, μια απίστευτη μυρωδιά φρεσκοτηγανισμένης ...τυροκροκέτας (που σαν λάτρης ξεχωρίζω ανάμεσα σε χιλιάδες μυρωδιές) μας οδήγησε στην ταβέρνα του Λιλή. Τραπέζι έξω αριστερά (επίθεση δηλαδή) στο Αιγαίο που άναβε τα φώτα του. Και όπως παραγγέλναμε κάποτε στην Κύπρο: μεζέδες! Δοκιμάσαμε και το ωραίο τυρί Σαν Μιχάλη, ενώ την τιμητική τους είχαν φυσικά οι τυροκροκέτες προκειμένου να επιστρέψει η χαμένη ενέργεια της ανάβασης και να έρθουμε στα ίσια μας.

Ναι, θα ξανανέβαινα χωρίς δισταγμό ξανά και ξανά την Άνω Σύρο!


_|_