katkats
Moderator
- Μηνύματα
- 9.599
- Likes
- 12.420
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν. Αμερική
Περιεχόμενα
Μερικά ακόμα πραγματάκια για το νησί:
Πανηγύρι Αγίου Παντελεήμονα
Με τις γιορτές και τους αγίους δεν τα πάω καλά. Σε πανηγύρια δεν πάω, εκτός κι αν πέσω πάνω τους. Αυτό ακριβώς συνέβη και με τον Άγιο Παντελεήμονα. Είναι πολιούχος του νησιού και γιορτάζεται στις 27 Ιουλίου στο ομώνυμο μοναστήρι. Τρεις μέρες πριν αρχίζουν οι εορτασμοί και σταματάνε μια μέρα μετά με τις Κούπες στο Μεγάλο Χωριό. Όλοι μιλάνε γι' αυτό. Ο δήμος βάζει λεωφορεία για το μοναστήρι όπου γίνεται γλέντι με κρασί και φαΐ το βράδυ της παραμονής και ανήμερα. Δεν πήγαμε, δεν ξέρω πως μπορεί να ήταν. Πετύχαμε όμως τις Κούπες στις 28. Οι Κούπες είναι μια γιορτή που γίνεται στην πλατεία του Μεγάλου Χωρίου, με ορχήστρα, φαΐ που ετοιμάζουν οι ντόπιοι και το κερνάνε και ποτό από το καφενείο. Μου άρεσε που βρέθηκα εκεί. Με λίγα λόγια πρόκειται για ένα παλιό έθιμο, κατά το οποίο όποιος σηκωνόταν να χορέψει άφηνε το κατιτίς του στην κούπα της εκκλησίας. Ήταν ένας τρόπος επίδειξης των οικογενειών του νησιού αλλά λειτουργούσε και ως ευκαιρία για τα πρώτα φλερτ.
Διαμονή
Σίγουρα στα Λιβάδια και σίγουρα σε δωμάτια που να βρίσκονται πάνω στον παραθαλάσσιο πεζόδρομο. Οι φίλοι μας είχαν ήδη μείνει σε ένα τέτοιο για δυο καλοκαίρια και βεβαίως κλείσαμε και εμείς εκεί. Η παραλία ήταν στα πέντε μέτρα. Για κάποιες μέρες δεν κάναμε τίποτα άλλο εκτός από τη διαδρομή δωμάτιο – παραλία και αντίστροφα και μια μικρή βόλτα εκεί κοντά για φαΐ και ποτό. Σωστός παραθερισμός!
Επίσης, αν ενδιαφέρεστε για free camping δείτε παρακάτω στις παραλίες
Παραλίες
Λιβάδια: Όλα τα ενοικιαζόμενα, αλλά και τα καφέ και οι ταβέρνες (!) που βρίσκονται στο πεζόδρομο έχουν ξαπλώστρες στην παραλία, οι οποίες μετά λύπης παραδέχομαι ότι είναι απαραίτητες λόγω του χοντρού βότσαλου. Ένα ακόμα αξεσουάρ που προτείνω ανεπιφύλακτα είναι τα παπούτσια θαλάσσης ή τα βατραχοπέδιλα, αλλιώς το μπες – βγες από τη θάλασσα μπορεί να είναι επώδυνο για άμαθες στα βότσαλα πατούσες. Παρόλο που το λιμάνι είναι δίπλα, είναι πολύ καθαρά μέσα, έξω και αρκετά ζεστά.
Έριστος - Free camping: Η Έριστος είναι μια μεγάλη παραλία με άμμο, η οποία είναι ουσιαστικά χωρισμένη στη μέση. Η μισή χρησιμοποιείται για ελεύθερο κάμπινγκ. Δεν έμεινα (πήγα για μπάνιο). Έχει αρκετές σκιές, τουαλέτες χτιστές (ολόκληρο οίκημα!), καντίνα που πουλάει έως και παγωτά και φαίνεται να έχει και κάποιες ταβέρνες κοντά και μίνι μάρκετ. Η παραλία πολύ καθαρή και μέσα και έξω από τη θάλασσα. Το Μεγάλο Χωριό δεν είναι πολύ μακριά. Υπάρχει και σχετικά συχνή συγκοινωνία με το δημοτικό λεωφορείο.
Πρόκειται για το πιο "οργανωμένο" ελεύθερο κάμπινγκ που έχω δει. Το μόνο κακό με τέτοιες καλές φάσεις είναι ότι, ως είθισται, οι καλές θέσεις είναι κρατημένες από πολύ νωρίς από αυτούς που πάνε εκεί χρόνια.
Τέλος υπάρχει και η παραλία της Πλάκας, την οποία δεν επισκεφτήκαμε. Οι φίλοι μας είπανε ότι είναι καλή και επίσης μαζεύει φρικαμπίντες.
Για φαγητό
Τράτα: ψαροταβέρνα στα Λιβάδια, πάνω στο δρόμο για Μεγάλο Χωριό. Ο ιδιοκτήτης, ο οποίος ψήνει και τα ψάρια σε μια εξωτερική ψησταριά σχεδόν στην είσοδο του μαγαζιού, μπορεί να σας πληροφορήσει, με το που θα μπείτε, για τα ψάρια που έχει, αλλά και για την τιμή τους, προτού καν καθίσετε στο τραπέζι! Σερβίρουν επίσης κι άλλα ψαρικά (πχ. σημιακό γαριδάκι), καθώς και μαγειρευτά που όμως δεν δοκιμάσαμε.
Άρμενο: ταβέρνα στα Λιβάδια, στον παραλιακό πεζόδρομο. Έχει κάποια πιάτα που ξεφεύγουν κάπως από τα συνηθισμένα μια ταβέρνας σε νησί.
Μιχάλης: ταβέρνα στα Λιβάδια, σε εσωτερικό δρόμο. Με μεγάλη αυλή. Για μαγειρευτά, αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας.
Κάστρο: ταβέρνα στο Μεγάλο Χωριό, με θέα στο κόλπο της Ερίστου. Πολύ ωραία παϊδάκια κατσίκι και κρεατικά γενικότερα (παρόλο που δεν είμαστε φαν του είδους ξετρελαθήκαμε).
Επίσης, κάτσαμε και στο Καφενείο Ομόνοια για ρακή, κοντά στην πλατεία στα Λιβάδια
αλλά και σε αυτό που είναι στο Μεγάλο Χωριό, πάνω από την πλατεία, το οποίο έχει θέα στην παραλία της Έριστου. Τα προτείνω και τα δυο.
Ποτό – καφέ
Το νησί σίγουρα δεν φημίζεται για την νυχτερινή του ζωή.
Στα Λιβάδια εντοπίσαμε δυο καφέ - μπαρ (Ινώ, Μικρό καφέ), τα οποία ήταν ανεκτά για ένα – δυο ποτά. Τα υπόλοιπα, κατευθείαν από το ψυγείο του δωματίου μας, τα πίναμε στις ξαπλώστρες της παραλίας.
Ιδιαίτερη εμπειρία είναι το μπαρ στο εγκαταλειμμένο Μικρό Χωριό. Εμείς πήγαμε εκεί βράδυ, αν και πρέπει να είναι ανοιχτό και την μέρα. Πήραμε το βανάκι του μπαρ από τα Λιβάδια, το οποίο κάνει τακτικά δρομολόγια πηγαινέλα από τις 11μμ. Ένα τμήμα του δρόμου μέχρι το Μικρό Χωριό είναι χωματόδρομος και το βράδυ θέλει προσοχή. Το μπαρ έχει την τύχη να είναι κομμάτι του πιο εξωπραγματικού σκηνικού: ερειπωμένα και μισογκρεμισμένα σπίτια που φωτίζονται ατμοσφαιρικά. Αυτό είναι και το κυριότερο ατού του. Αν έπαιζε και λίγο πιο ταιριαστή με το χώρο μουσική, σε χαμηλότερη ένταση... Πάντως μια επίσκεψη στο Μικρό Χωριό είναι επιβεβλημένη και ίσως καλύτερα το απόγευμα.
Θα ξαναπάω?
Μάλλον όχι. Μείναμε μια ολόκληρη εβδομάδα εκεί, νομίζω ότι την βγάλαμε την υποχρέωση.
Εννοείται ότι το νησί δεν είναι για τόσες μέρες, εκτός αν υπάρχει καλή παρέα ή θέλετε οικογενειακές διακοπές παραθερισμού. Για μια ήσυχη ανάπαυλα, δυο – τρεις μέρες είναι αρκετές. Πάρτε υπόψη σας και την απόσταση από τον Πειραιά, αν ξεκινήσετε από εκεί. Από την άλλη μεριά, το καλό με αυτό το νησί είναι ότι έχει καλή σύνδεση με τη Νίσυρο (η οποία ήταν αποκάλυψη για μένα) και με τη Σύμη και τη Ρόδο.
Έτσι μπορείτε να τη συνδυάσετε πολύ εύκολα με άλλα νησιά των Δωδεκανήσων και να πορτοκαλίσετε ακόμα ένα νησί στον χάρτη σας!
Πανηγύρι Αγίου Παντελεήμονα
Με τις γιορτές και τους αγίους δεν τα πάω καλά. Σε πανηγύρια δεν πάω, εκτός κι αν πέσω πάνω τους. Αυτό ακριβώς συνέβη και με τον Άγιο Παντελεήμονα. Είναι πολιούχος του νησιού και γιορτάζεται στις 27 Ιουλίου στο ομώνυμο μοναστήρι. Τρεις μέρες πριν αρχίζουν οι εορτασμοί και σταματάνε μια μέρα μετά με τις Κούπες στο Μεγάλο Χωριό. Όλοι μιλάνε γι' αυτό. Ο δήμος βάζει λεωφορεία για το μοναστήρι όπου γίνεται γλέντι με κρασί και φαΐ το βράδυ της παραμονής και ανήμερα. Δεν πήγαμε, δεν ξέρω πως μπορεί να ήταν. Πετύχαμε όμως τις Κούπες στις 28. Οι Κούπες είναι μια γιορτή που γίνεται στην πλατεία του Μεγάλου Χωρίου, με ορχήστρα, φαΐ που ετοιμάζουν οι ντόπιοι και το κερνάνε και ποτό από το καφενείο. Μου άρεσε που βρέθηκα εκεί. Με λίγα λόγια πρόκειται για ένα παλιό έθιμο, κατά το οποίο όποιος σηκωνόταν να χορέψει άφηνε το κατιτίς του στην κούπα της εκκλησίας. Ήταν ένας τρόπος επίδειξης των οικογενειών του νησιού αλλά λειτουργούσε και ως ευκαιρία για τα πρώτα φλερτ.
Διαμονή
Σίγουρα στα Λιβάδια και σίγουρα σε δωμάτια που να βρίσκονται πάνω στον παραθαλάσσιο πεζόδρομο. Οι φίλοι μας είχαν ήδη μείνει σε ένα τέτοιο για δυο καλοκαίρια και βεβαίως κλείσαμε και εμείς εκεί. Η παραλία ήταν στα πέντε μέτρα. Για κάποιες μέρες δεν κάναμε τίποτα άλλο εκτός από τη διαδρομή δωμάτιο – παραλία και αντίστροφα και μια μικρή βόλτα εκεί κοντά για φαΐ και ποτό. Σωστός παραθερισμός!
Επίσης, αν ενδιαφέρεστε για free camping δείτε παρακάτω στις παραλίες
Παραλίες
Λιβάδια: Όλα τα ενοικιαζόμενα, αλλά και τα καφέ και οι ταβέρνες (!) που βρίσκονται στο πεζόδρομο έχουν ξαπλώστρες στην παραλία, οι οποίες μετά λύπης παραδέχομαι ότι είναι απαραίτητες λόγω του χοντρού βότσαλου. Ένα ακόμα αξεσουάρ που προτείνω ανεπιφύλακτα είναι τα παπούτσια θαλάσσης ή τα βατραχοπέδιλα, αλλιώς το μπες – βγες από τη θάλασσα μπορεί να είναι επώδυνο για άμαθες στα βότσαλα πατούσες. Παρόλο που το λιμάνι είναι δίπλα, είναι πολύ καθαρά μέσα, έξω και αρκετά ζεστά.
Έριστος - Free camping: Η Έριστος είναι μια μεγάλη παραλία με άμμο, η οποία είναι ουσιαστικά χωρισμένη στη μέση. Η μισή χρησιμοποιείται για ελεύθερο κάμπινγκ. Δεν έμεινα (πήγα για μπάνιο). Έχει αρκετές σκιές, τουαλέτες χτιστές (ολόκληρο οίκημα!), καντίνα που πουλάει έως και παγωτά και φαίνεται να έχει και κάποιες ταβέρνες κοντά και μίνι μάρκετ. Η παραλία πολύ καθαρή και μέσα και έξω από τη θάλασσα. Το Μεγάλο Χωριό δεν είναι πολύ μακριά. Υπάρχει και σχετικά συχνή συγκοινωνία με το δημοτικό λεωφορείο.
Πρόκειται για το πιο "οργανωμένο" ελεύθερο κάμπινγκ που έχω δει. Το μόνο κακό με τέτοιες καλές φάσεις είναι ότι, ως είθισται, οι καλές θέσεις είναι κρατημένες από πολύ νωρίς από αυτούς που πάνε εκεί χρόνια.
Τέλος υπάρχει και η παραλία της Πλάκας, την οποία δεν επισκεφτήκαμε. Οι φίλοι μας είπανε ότι είναι καλή και επίσης μαζεύει φρικαμπίντες.
Για φαγητό
Τράτα: ψαροταβέρνα στα Λιβάδια, πάνω στο δρόμο για Μεγάλο Χωριό. Ο ιδιοκτήτης, ο οποίος ψήνει και τα ψάρια σε μια εξωτερική ψησταριά σχεδόν στην είσοδο του μαγαζιού, μπορεί να σας πληροφορήσει, με το που θα μπείτε, για τα ψάρια που έχει, αλλά και για την τιμή τους, προτού καν καθίσετε στο τραπέζι! Σερβίρουν επίσης κι άλλα ψαρικά (πχ. σημιακό γαριδάκι), καθώς και μαγειρευτά που όμως δεν δοκιμάσαμε.
Άρμενο: ταβέρνα στα Λιβάδια, στον παραλιακό πεζόδρομο. Έχει κάποια πιάτα που ξεφεύγουν κάπως από τα συνηθισμένα μια ταβέρνας σε νησί.
Μιχάλης: ταβέρνα στα Λιβάδια, σε εσωτερικό δρόμο. Με μεγάλη αυλή. Για μαγειρευτά, αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας.
Κάστρο: ταβέρνα στο Μεγάλο Χωριό, με θέα στο κόλπο της Ερίστου. Πολύ ωραία παϊδάκια κατσίκι και κρεατικά γενικότερα (παρόλο που δεν είμαστε φαν του είδους ξετρελαθήκαμε).
Επίσης, κάτσαμε και στο Καφενείο Ομόνοια για ρακή, κοντά στην πλατεία στα Λιβάδια
αλλά και σε αυτό που είναι στο Μεγάλο Χωριό, πάνω από την πλατεία, το οποίο έχει θέα στην παραλία της Έριστου. Τα προτείνω και τα δυο.
Ποτό – καφέ
Το νησί σίγουρα δεν φημίζεται για την νυχτερινή του ζωή.
Στα Λιβάδια εντοπίσαμε δυο καφέ - μπαρ (Ινώ, Μικρό καφέ), τα οποία ήταν ανεκτά για ένα – δυο ποτά. Τα υπόλοιπα, κατευθείαν από το ψυγείο του δωματίου μας, τα πίναμε στις ξαπλώστρες της παραλίας.
Ιδιαίτερη εμπειρία είναι το μπαρ στο εγκαταλειμμένο Μικρό Χωριό. Εμείς πήγαμε εκεί βράδυ, αν και πρέπει να είναι ανοιχτό και την μέρα. Πήραμε το βανάκι του μπαρ από τα Λιβάδια, το οποίο κάνει τακτικά δρομολόγια πηγαινέλα από τις 11μμ. Ένα τμήμα του δρόμου μέχρι το Μικρό Χωριό είναι χωματόδρομος και το βράδυ θέλει προσοχή. Το μπαρ έχει την τύχη να είναι κομμάτι του πιο εξωπραγματικού σκηνικού: ερειπωμένα και μισογκρεμισμένα σπίτια που φωτίζονται ατμοσφαιρικά. Αυτό είναι και το κυριότερο ατού του. Αν έπαιζε και λίγο πιο ταιριαστή με το χώρο μουσική, σε χαμηλότερη ένταση... Πάντως μια επίσκεψη στο Μικρό Χωριό είναι επιβεβλημένη και ίσως καλύτερα το απόγευμα.
Θα ξαναπάω?
Μάλλον όχι. Μείναμε μια ολόκληρη εβδομάδα εκεί, νομίζω ότι την βγάλαμε την υποχρέωση.
Εννοείται ότι το νησί δεν είναι για τόσες μέρες, εκτός αν υπάρχει καλή παρέα ή θέλετε οικογενειακές διακοπές παραθερισμού. Για μια ήσυχη ανάπαυλα, δυο – τρεις μέρες είναι αρκετές. Πάρτε υπόψη σας και την απόσταση από τον Πειραιά, αν ξεκινήσετε από εκεί. Από την άλλη μεριά, το καλό με αυτό το νησί είναι ότι έχει καλή σύνδεση με τη Νίσυρο (η οποία ήταν αποκάλυψη για μένα) και με τη Σύμη και τη Ρόδο.
Έτσι μπορείτε να τη συνδυάσετε πολύ εύκολα με άλλα νησιά των Δωδεκανήσων και να πορτοκαλίσετε ακόμα ένα νησί στον χάρτη σας!
