Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 10.228
- Likes
- 55.455
- Επόμενο Ταξίδι
- Nipon-Αλάσκα-Yellowstone
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Με πολλή ευκολία ομαδοποιουνται άνθρωποι και καταστάσεις. "Αυτές δεν είναι φιλίες " πχ. Οι μισοί μου φίλοι είναι άνθρωποι που γνώρισα σε ταξίδια. Την άλλη εβδομάδα θα ξαναταξιδεψω με τη φίλη μου τη Γιαπωνέζα για πολλοστή φορά τα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια, γνωριστήκαμε σε καμπ εθελοντικής εργασίας στη Δανία και σαν κι αυτη έχω μερικές δεκάδες άλλους φίλους. Και με πολλούς περισσότερους ναι είχα επιδερμικη επαφη ή μετά το συνταξιδεμα χαθήκαμε η δε βρήκαμε λόγο να συνεχίσουμε να έχουμε επαφή, δεν υπαρχει λόγος. Τώρα που το σκέφτομαι οι πρώτες επιλογές μου για ταξίδι είναι φίλοι που γνωριστήκαμε σε ταξίδι, πλην ενός.
Για τα σοσιαλ μυδια δεν ξέρω γιατί δεν τα παρακολουθώ αλλά αν όλα είναι τόσο χάλια γιατί τα βλέπει ο κόσμος, για να τα κράξει? Φαντάζομαι κάποιο ενδιαφέρον θα έχουν και οι ινφλουενσερς και οι φεησμπουκαδες κλπ. Κάποιες ιδέες θα παίρνει ο κόσμος από αυτούς. Οχι; Τους παρακολουθούν επειδή τους θεωρούν χαζούς;
Όσες φορές ταξίδεψα σόλο (πολλές! αν αθροισω τις μέρες βγαίνουν φανταζομαι μερικά χρόνια από τη ζωή μου) έγινε επειδή δεν ακολούθησε κάποιος από τους φίλους μου. Αν μπορούσα να μοιραστώ το ταξιδι με κάποιον από αυτούς θα το έκανα. Ποτε δεν ένιωσα ότι χάνω κάτι επειδή ταξίδεψα με κάποιον, αν θέλουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό απλά χωριζομαστε όπως όταν θες να δεις άλλη ταινία από το συγκάτοικο σου. Κατανοώ όμως κι όσους τη βρίσκουν έτσι, μόνοι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Ως κατόρθωμα δεν το είδα το ταξίδι ποτέ, προνόμιο είναι, όπως το να τρως καλό φαγητό. Ζω σε μια χώρα που η πλειοψηφία των ανθρώπων και των φίλων μου δεν έχουν ταξιδέψει ποτε και μάλλον δε θα το κάνουν και ποτέ, για πολλούς είναι και νομικά αδύνατον. Όταν με ρωτάνε πού πήγα και τι είδα δε με κοιτάνε ως κάποιον που εκανε κάτι δύσκολο, αλλά ως κάποιον τυχερό. Και πάλι αν κάποιος το βρίσκει ως κατόρθωμα, μαζί του ειμαι, άποψη του και σεβαστή όπως το νιώθει ο καθένας, θα πω εγώ στον άλλο πώς ήταν το ταξίδι του; Αν κάποιος το βλέπει ως κάποιο είδος προσωπικής πρόκλησης, μπράβο του, μαζί του είμαι, ο,τι νομίζει ο άνθρωπος.
Και για τα οργανωμένα ταξίδια την ίδια γνώμη έχω, επειδή έχω κάνει και άπειρα για επαγγελματικους λόγους το βρίσκω λίγο αστείο που κάποιοι θεωρούν ότι στο οργανωμένο βλέπεις "λιγοτερα" ή λιγότερο ενδιαφεροντα πράγματα η ότι κατάλαβες τη χώρα λιγότερο. Μπορεί να συμβαίνει, μπορεί και όχι, πχ έχω γνωρίσει άπειρους που ήρθαν μόνοι τους στην Κουβα και σοκαρίστηκα από το ότι δεν κατάλαβαν σχεδόν τιποτε από τον τρόπο ζωής και σκέψης των ντόπιων, είχαν έρθει με μια ιδέα ήδη και στο μυαλό τους την επιβεβαίωσαν κι όλα καλά. Μπορεί κι εγώ σε κάποιες χώρες να έπαθα το ίδιο, ποιος ξερει; Και ποιος νοιάζεται; Εγώ ταξιδεύω κυρίως λόγω περιέργειας (δηλαδή για τον ίδιο λόγο που διαβάζω η βλέπω ένα ντοκιμαντέρ) αν ο άλλος ταξιδεύει για να δοκιμάσει τον εαυτό του, να βρει παρέα, να φάει καλά, να τα δείξει στο ινσταγκραμ ή για να δει συναυλίες η να γράψει χιλιόμετρα στη μοτοσικλέτα του κι έτσι "τη βρισκει", χίλια μπράβο από μένα. Γιασαν του μάγκα.
Για τα σοσιαλ μυδια δεν ξέρω γιατί δεν τα παρακολουθώ αλλά αν όλα είναι τόσο χάλια γιατί τα βλέπει ο κόσμος, για να τα κράξει? Φαντάζομαι κάποιο ενδιαφέρον θα έχουν και οι ινφλουενσερς και οι φεησμπουκαδες κλπ. Κάποιες ιδέες θα παίρνει ο κόσμος από αυτούς. Οχι; Τους παρακολουθούν επειδή τους θεωρούν χαζούς;
Όσες φορές ταξίδεψα σόλο (πολλές! αν αθροισω τις μέρες βγαίνουν φανταζομαι μερικά χρόνια από τη ζωή μου) έγινε επειδή δεν ακολούθησε κάποιος από τους φίλους μου. Αν μπορούσα να μοιραστώ το ταξιδι με κάποιον από αυτούς θα το έκανα. Ποτε δεν ένιωσα ότι χάνω κάτι επειδή ταξίδεψα με κάποιον, αν θέλουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό απλά χωριζομαστε όπως όταν θες να δεις άλλη ταινία από το συγκάτοικο σου. Κατανοώ όμως κι όσους τη βρίσκουν έτσι, μόνοι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Ως κατόρθωμα δεν το είδα το ταξίδι ποτέ, προνόμιο είναι, όπως το να τρως καλό φαγητό. Ζω σε μια χώρα που η πλειοψηφία των ανθρώπων και των φίλων μου δεν έχουν ταξιδέψει ποτε και μάλλον δε θα το κάνουν και ποτέ, για πολλούς είναι και νομικά αδύνατον. Όταν με ρωτάνε πού πήγα και τι είδα δε με κοιτάνε ως κάποιον που εκανε κάτι δύσκολο, αλλά ως κάποιον τυχερό. Και πάλι αν κάποιος το βρίσκει ως κατόρθωμα, μαζί του ειμαι, άποψη του και σεβαστή όπως το νιώθει ο καθένας, θα πω εγώ στον άλλο πώς ήταν το ταξίδι του; Αν κάποιος το βλέπει ως κάποιο είδος προσωπικής πρόκλησης, μπράβο του, μαζί του είμαι, ο,τι νομίζει ο άνθρωπος.
Και για τα οργανωμένα ταξίδια την ίδια γνώμη έχω, επειδή έχω κάνει και άπειρα για επαγγελματικους λόγους το βρίσκω λίγο αστείο που κάποιοι θεωρούν ότι στο οργανωμένο βλέπεις "λιγοτερα" ή λιγότερο ενδιαφεροντα πράγματα η ότι κατάλαβες τη χώρα λιγότερο. Μπορεί να συμβαίνει, μπορεί και όχι, πχ έχω γνωρίσει άπειρους που ήρθαν μόνοι τους στην Κουβα και σοκαρίστηκα από το ότι δεν κατάλαβαν σχεδόν τιποτε από τον τρόπο ζωής και σκέψης των ντόπιων, είχαν έρθει με μια ιδέα ήδη και στο μυαλό τους την επιβεβαίωσαν κι όλα καλά. Μπορεί κι εγώ σε κάποιες χώρες να έπαθα το ίδιο, ποιος ξερει; Και ποιος νοιάζεται; Εγώ ταξιδεύω κυρίως λόγω περιέργειας (δηλαδή για τον ίδιο λόγο που διαβάζω η βλέπω ένα ντοκιμαντέρ) αν ο άλλος ταξιδεύει για να δοκιμάσει τον εαυτό του, να βρει παρέα, να φάει καλά, να τα δείξει στο ινσταγκραμ ή για να δει συναυλίες η να γράψει χιλιόμετρα στη μοτοσικλέτα του κι έτσι "τη βρισκει", χίλια μπράβο από μένα. Γιασαν του μάγκα.
