EKAR
Member
- Μηνύματα
- 16
- Likes
- 162
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΟΡΔΑΝΙΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018
Ένα ταξίδι στη μέση Ανατολή αρχές του Δεκέμβρη είναι ότι καλύτερο για να υποδεχτούμε τον
χειμώνα.
Έτσι λοιπόν με RYNAIR στις 2:00μ.μ. πετάμε από Αθήνα για Ιορδανία κατευθείαν στο
αεροδρόμιο της Aqaba.
Οι 2:30 ώρες πέρασαν εύκολα και στις 5 ακριβώς προσγειωθήκαμε στην Aqaba.
Στο αεροδρόμιο μας περίμενε το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει από τη
Ελλάδα για τρείς μέρες 120 ευρώ.Μάρκα αυτοκινήτου BAIC ούτε που την ξέρουμε,
πολύ καλό αυτοκίνητο όμως, δυνατό με foul extra.
Το κέντρο της Aqaba είναι πολύ κοντά από το αεροδρόμιο και γι αυτό πήγαμε μια βόλτα.
Ωραία διαδρομή ανάμεσα σε φοίνικες και πολλά φώτα.
Είναι μια ζωντανή πόλη ,πολύ τουριστική και πολύ σύγχρονη.Κάναμε δηνάρια
1ευρώ =0,80 δηνάρια και πήγαμε στο super market Carrefur
που τα περισσότερα είδη ήταν ευρωπαϊκά
.
Προμηθευτήκαμε νερά και ότι χρειαζόμαστε από φαγητά γιατί τις επόμενες μέρες
θα είμαστε πολλές ώρες στους δρόμους και σε ερήμους.
Έτοιμοι πια και από προμήθειες ξεκινήσαμε για την Πέτρα που βρίσκεται και το ξενοδοχείο
που έχουμε κλείσει.Aqaba Πέτρα είναι περίπου 180 χλμ.
Η εθνική οδός πολύ καλή με φορτηγά μόνο και κυρίως βυτιοφόρα.
Όταν βγήκαμε από την εθνική και στρίψαμε για Πέτρα στο δρόμο ήμασταν εντελώς μόνοι.
Ο δρόμος σκοτεινός χωρίς φώτα και ήταν λίγο τρομακτικά
γιατί δεν ξεχωρίζαμε τίποτα από το τοπίο.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο που βρίσκεται στη πόλη Wadi Musa που είναι και η
κοντινότερη πόλη στο αρχαιολογικό χώρο της Πέτρας και διαθέτει πολλά ξενοδοχεία
και εστιατόρια για τους τουρίστες. Κάναμε μια σύντομη βόλτα στο κεντρικό δρόμο της πόλης
που είναι συγκεντρωμένα αρκετά εστιατόρια,και επιλέξαμε να καθίσουμε
σ΄ένα με τις καλύτερες κριτικές.
Πράγματι ήταν πολύ καλό, με πολύ κόσμο και όλοι τους πολύ ευγενικοί και
πρόθυμοι να μας εξυπηρετήσουν.Φάγαμε καλά και άκρως παραδοσιακά.
ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018
Ξυπνήσαμε πολύ νωρίς για να έχουμε χρόνο να επισκεφτούμε περισσότερα μέρη.
Με μια πρώτη ματιά από το παράθυρο του ξενοδοχείο το τοπίο είναι πρωτόγνωρο
και εντυπωσιακό, πράγμα που δεν διαπιστώσαμε το προηγούμενο βράδυ.
Έτσι ενθουσιασμένοι και πολύ περίεργοι για το τι πρόκειται να δούμε
ξεκινήσαμε για το αρχαιολογικό χώρο της Πέτρας.Είναι πολύ κοντά.
Παρκάραμε στο δωρεάν πάρκινγκ που βρίσκεται εκεί και ακριβώς στις 8:00π.μ.
μπαίνουμε στη Πέτρα
Πριν αρχίσουμε την περιήγηση μας στην Πέτρα θα ήθελα να αναφέρω δύο λόγια
για την μοναδικά λαξευμένη μέσα σε βράχο πόλη.Κρυμμένη στην έρημο, σε ένα φαράγγι,
η αρχαία πόλη είναι λαξευμένη σε κόκκινους βράχους από ψαμμίτη για αυτό και την αποκαλούν
και Ροζ Πόλη.
Σ’ αυτήν την αρχαία πόλη που μετρά πάνω από 2000 χρόνια βρισκόταν το σταυροδρόμι
των καραβανιών που περνούσαν φορτωμένα με μπαχαρικά,
υφάσματα και αρώματα από τη μακρινή Ασία.Χρονολογείται από τον
3ο αιώνα π.Χ.και είναι δημιούργημα της αραβικής φυλής των Ναβαταίων
που βρήκαν ένα τρόπο να μαζεύουν το πολύτιμο νερό και η πόλη αναπτύχθηκε,
ταχύτατα και άκμασε μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια.
Η αρχιτεκτονική της πόλης έχει έντονη την επίδραση των Ελλήνων και των Ρωμαίων
Οι δρόμοι των καραβανιών άλλαξαν και οι κάθε λογής επιδρομείς
επιτέθηκαν στην Πέτρα στερώντας της τα πλούτη της
.Σιγά σιγά η πόλη σιώπησε και χάθηκε στη λήθη της ιστορίας
.Όλα αυτά μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα,όταν ένας Ελβετός εξερευνητής
ο J.L.Burckhardt αποφάσισε να εξερευνήσει τα βάθη της ερήμου αναζητώντας
χαμένους θησαυρούς και έτσι ανακάλυψε την πόλη της Πέτρας.
Η Πέτρα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς,
προστατευόμενο από την UNESCO που άντεξε στα βάθη αιώνων και είναι
ένα από τα 7 σύγχρονα θαύματα του κόσμου.
Αφού λοιπόν πληρώσαμε είσοδο 100 δηνάρια για δύο άτομα( γύρω στα 60 ευρώ το άτομο ),
για τα παιδιά μέχρι 12 ετών είναι δωρεάν κατηφορίζουμε το χωμάτινο μονοπάτι που που
οδηγεί στο φαράγγι Σικ.Εκεί υπάρχουν άλογα και άμαξες που μπορούν να σε πάνε μέχρι
την αρχή του φαραγγιού.
Επιμένουν πάρα πολύ οι οδηγοί τους λέγοντας κιόλας ότι είναι στην τιμή της εισόδου,
αλλά στο τέλος σου ζητάνε extra χρήματα.Εννοείται δεν τα προτιμήσαμε γιατί θέλαμε
να απολαύσουμε από την αρχή τη διαδρομή.Εξάλλου δεν είναι και μακριά.
Μπαίνοντας στο φαράγγι που στην πραγματικότητα είναι ένας ενιαίος βράχος
με ύψος εκατοντάδων μέτρων που από σεισμούς άνοιξε στα δύο, και έχει μήκος
1200 μέτρα και πλάτος από 3 έως 10 μέτρα αρχίζει η περιήγηση.
Όλη η διαδρομή είναι υπέροχη.Με δέος κοιτάς γύρω τους χρωματισμούς
των βράχων και διακρίνεις τους περίεργους σχηματισμούς τους, όπως ένας
βράχος ψάρι και ένας βράχος ελέφαντας.
Συνεχίζουμε την πεζοπορία και όταν κάποια στιγμή το φαράγγι στενεύει,
στη σχισμή ανάμεσα σε δύο πανύψηλους βράχους ξεπροβάλλει το
περίφημο Θησαυροφυλάκιο,με τις κορινθιακές κολώνες,τη συγκλονιστική
αρχιτεκτονική του,και τις ανάγλυφες διακοσμητικές λεπτομέρειες,που ποικίλουν
,από λουλούδια μέχρι αρχαιοελληνικές και αιγυπτιακές θεότητες.
Σκαλισμένο,όπως και τα υπόλοιπα κτίρια της Πέτρας,σε ένα θεόρατο
βράχο,πάνω από 40 μέτρα ύψος το θησαυροφυλάκιο, σύμφωνα με τους
μελετητές πρόκειται για τον επιβλητικό τάφο του φιλέλληνα βασιλιά των
Ναβαταίων Αρέτα Γ΄.
Το δέος που σου προκαλεί όταν το αντικρίζεις είναι μεγάλο και το
μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το απολαύσεις και να το αποθανατίσεις.
Φωτογραφίες αμέτρητες, καθώς η ώρα που φτάσαμε είναι καταπληκτική,
και είμαστε από τους πρώτους,χωρίς πολύ κόσμο και είναι όλο δικό μας.
Παντού τριγύρω μας Βεδουίνοι,με τις παραδοσιακές ενδυμασίες
οι περισσότεροι,προσφέρουν τις υπηρεσίες τους,άλλοι πηγαίνοντας
βόλτες με τις καμήλες,άλλοι πουλώντας είδη λαϊκής τέχνης και άλλοι
σε ξεναγούν στην πόλη αλλά και σε υποδεικνύουν διάφορα σημεία
πάνω σε ψηλούς βράχους για τέλειες φωτογραφίες.
Διαλέξαμε και εμείς ένα νεαρό οδηγό που μας οδήγησε σε ένα πανύψηλο βράχο
ακριβώς απέναντι από το θησαυροφυλάκιο.Ένα πολύ καλό και ευγενικό
παλικάρι μας βοήθησε πολύ να σκαρφαλώσουμε στο βράχο και να
διασχίσουμε τα στενά μονοπάτια.Μετά από 10-15 λεπτά ορειβασίας
φτάσαμε στην κορυφή του βράχου από όπου
η θέα ήταν καταπληκτική
.
Ήταν ακριβώς η στιγμή που οι πρώτες αχτίδες του ήλιου πέφτανε
πάνω στο Θησαυροφυλάκιο που το φωτίζουν και το κάνουν μοναδικό
.Εκεί μας περίμενε μια σκηνή ένα υποτιθέμενο μαγαζάκι βεδουίνων
που πρόσφερε στους επισκέπτες τσάι και άργιλε όπως και το παραδοσιακό
χαλί πάνω στο βράχο για το ντεκόρ της φωτογραφίας.
Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και θαυμάσαμε το
Θησαυροφυλάκιο καθώς και την υπόλοιπη πόλη κατεβήκαμε το βράχο
με την πολύτιμη βοήθεια του οδηγού μας, που κόστισε 20 δηνάρια.
Συνεχίσαμε την περίηγηση στην υπόλοιπη πόλη με τους Βεδουίνους
ξεναγούς να μας ακολουθούν με καμήλες ή χωρίς, θέλοντας να μας
οδηγήσουν σ΄άλλα απομακρυσμένα αξιοθέατα όπως το μοναστήρι
και σε άλλα πολλά.
Όσο μπορούσαμε τους αγνοούσαμε και χωρίς να απομακρυνθούμε
πολύ φτάσαμε στο θέατρο.Ένα ρωμαικό θέατρο που είχε χωρητικότητα
4000 θεατών,γεγονός που δείχνει το μέγεθος και το πολιτιστικό επίπεδο
της Πέτρας.Στη διαδρομή υπάρχουν και οι υπαίθριοι μικροπωλητές με
σουβενίρ, τσιμπημένα βέβαια.
Μετά το θέατρο δεν συνεχίσαμε στα υπόλοιπα αξιοθέατα
γιατί δεν είχαμε πολύ χρόνο καθότι έπρεπε να πάμε στο Wadi Ram.
Ακολουθήσαμε το δρόμο για Aqaba που ήταν μια διαδρομή με
πολλές ανηφόρες και το μόνο που βλέπαμε ήταν πέτρες και
βουνά και μικρά χωριουδάκια.
Το Wadi Ram απέχει από την Πέτρα 120χλμ, και πρόκειται
για μια προστατευμένη έρημο στο νότιο τμήμα της Ιορδανίας
.Στην έρημο αυτή κατοικούσαν κάποτε οι Ναβαταίοι,οι οποίοι
έχουν αφήσει τα χνάρια τους σε πολλές επιγραφές αλλά και σε σκαλιστά βράχια.
Σήμερα, στο Wadi Ram ζούνε μόνιμα πολλοί βεδουίνοι που
προσφέρουν πολλές ταξιδιωτικές εμπειρίες στους επισκέπτες.
Φτάνοντας στο camp του Wadi Ram συναντήσαμε ένα οδηγό
-ξεναγό που μιλούσε καλά αγγλικά και ξεκινήσαμε το σαφάρι στην έρημο.
Σε ειδικά διαμορφωμένο όχημα άρχισε η ξενάγηση στην έρημο.
Από τα πρώτα λεπτά καταλαβαίνεις πόσο εντυπωσιακά και
μοναδικά είναι όλα γύρω σου.
Ακολουθώντας ένα νοητό δρόμο που γνωρίζει καλά ο
οδηγός μας στη ροδαλή άμμο κάνουμε στάσεις σε διάφορα
σημεία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον,όπως όταν συναντήσαμε τις
καμήλες με τις οποίες τα παιδιά κάνανε βόλτα.
Ξεχωριστά επίσης ήταν το φαράγγι με τις σκαλιστές
επιγραφές των Ναβαταίων,με αναπαραστάσεις από
σκηνές κυνηγιού και κοπαδιών ,ο τεράστιος αμμόλοφος
που είναι ιδανικός για sandboarding, τη <<Μικρή Γέφυρα >>
καθώς και άλλους εκπληκτικούς γεωλογικούς σχηματισμούς.
Ο ήλιος πέφτει και βάφει ακόμα πιο κόκκινη τη γη.Μαζί του
πέφτει και η θερμοκρασία.
Όσο πλησιάζει η ώρα του ηλιοβασιλέματος ο ξεναγός μας
πηγαίνει σε ένα ιδανικό λόφο για να απολαύσουμε και να
αποθανατίσουμε το ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα της ερήμου
που προκαλεί δέος.Ήταν υπέροχα!
Ακριβώς κάτω από το λόφο υπάρχει ένας από τους
πολλούς ειδικούς τουριστικούς καταυλισμούς των Βεδουίνων
σε σκηνές από πολύχρωμα υφάσματα από μαλλί.
Εκεί μας ετοίμασαν το βραδινό δείπνο.
Στην αρχή μας οδήγησαν στο <<σαλόνι>>του καταυλισμού,
μια τεράστια σκηνή που στη μέση υπήρχε το τζάκι στο οποίο
καθίσαμε τριγύρω εμείς και οι άλλοι ένοικοι του καταυλισμού που ήταν από
διάφορες χώρες.Μας πρόσφεραν τσάι και γίναμε όλοι μια παρέα
μοιράζοντας τις εντυπώσεις μας.Ήταν και αυτό μια ξεχωριστή εμπειρία.
Στις έξι ακριβώς το φαγητό είναι έτοιμο.Αφού είδαμε πώς
το βγάλανε μέσα από την άμμο,περάσαμε στην τραπεζαρία
σε μια άλλη σκηνή εξίσου μεγάλη, αλλά σ΄αυτή υπήρχαν μικρά
τραπέζια και ο μπουφές,όπου απολαύσαμε το παραδοσιακό
φαγητό zarb.
Το περίφημο zarb λοιπόν περιλάμβανε κομμάτια
ψητού κοτόπουλου συνοδευμένα με ρύζι,πατάτες,
κρεμμύδια και άλλα λαχανικά που σιγοψήνονταν για
αρκετή ώρα σε ένα όρυγμα κάτω από την καυτή άμμο.
Πραγματικά όλα ήταν πεντανόστιμα και δεν τα χορταίναμε.
Αφου τελειώσαμε το φαγητό μας,είχε πια νυχτώσει και
έπρεπε να φύγουμε.Το βράδυ στην έρημο κάνει κρύο
.Η θερμοκρασία στους 8 βαθμούς οπότε μπήκαμε μέσα
στο αγροτικό για να επιστρέψουμε στην έξοδο του camp.
Εκεί αποχαιρετήσαμε τον οδηγό μας, που μείναμε πολύ ε
υχαριστημένοι μαζί του και ξεκινήσαμε για την Πέτρα.
Ζήσαμε ξεχωριστές στιγμές ,φανταστικές εμπειρίες που
θα μας μείνουν αξέχαστες.
Το σαφάρι κόστιζε 75 δηνάρια,η είσοδος στην έρημο
10 δηνάρια για τους ενήλικες τα παιδιά ήταν δωρεάν,
η βόλτα με την καμήλα 15 δηνάρια το άτομο και το φαγητό
15 δηνάρια επίσης το άτομο.
ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018
Σήμερα ξεκινήσαμε τη μέρα μας πιο χαλαρά, χωρίς να
έχουμε την πίεση του χρόνου.Πάμε στη νεκρά θάλασσα που απέχει από την Πέτρα 210χλμ.
Ακολουθήσαμε τον επαρχιακό δρόμο που αποδείχτηκε
πολύ δύσκολος.Στο δρόμο προς τα εκεί ,το τοπίο είναι
βιβλικό.Ανεβήκαμε και κατεβήκαμε βουνά με τεράστιες
ανηφόρες, με στροφές πολύ απότομες και συνεχόμενες
σ΄ένα πολύ στενό δρόμο.
Μετά απ΄όλα αυτά καταφέραμε να φτάσουμε στο χαμηλότερο
σημείο της γης, στα 400 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας στη νεκρά θάλασσα.
Στην ουσία πρόκειται για μια μακρόστενη λίμνη που οι όχθες της βρέχουν απ΄τη
μια πλευρά το Ισραηλ και απ΄την άλλη την Ιορδανία.Έχει πλάτος 17 χλμ και μήκος 77
,τα νερά είναι ζεστά ,με τεράστια περιεκτικότητα σε αλάτι με αποτέλεσμα κανένα
είδος ζωής να μην μπορεί να επιβιώσει σε αυτήν και το σώμα των κολυμβητών
να επιπλέει χωρίς προσπάθεια στο νερό.
Για να κάνουμε μπάνιο στη νεκρά θάλασσα πρέπει να επιλέξουμε ένα από τα
πολλά ξενοδοχεία που έχουν κτιστεί κατά μήκος της και διαθέτουν οργανωμένη
παραλία.Οι τιμές είναι αρκετά τσιμπημένες αλλά επειδή δεν είναι full sezon κα
ι δεν έχει κόσμο κάνουν και καλύτερες τιμές.
Σταματάμε σ΄ένα καλό ξενοδοχείο στο Crowne Plaza και μας λένε
ότι το μπάνιο στη νεκρά θάλασσα και το ντουζ στο ξενοδοχείο που
επιβάλλεται κοστίζει 40 δηνάρια για τους ενήλικες και 20 για τα παιδιά.
Με το που πάμε να φύγουμε επειδή ήταν ακριβό ,κατευθείαν έριξαν
την τιμή στο μισό.
Τεράστιο και πολυτελής ξενοδοχείο χωρίς καθόλου κόσμο.
Στην παραλία είμαστε μόνοι μας.Έχει λίγη συννεφιά αλλά κάνει ζέστη
,ότι πρέπει για μπάνιο.
Βουτώντας στα νερά της νεκράς θάλασσας αναμετριέσαι με ένα
μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο,την βαρύτητα.
Είναι αδύνατο να βουλιάξεις.
Η αίσθηση είναι ανεπανάληπτη.Το νερό είναι ευχάριστα ζεστό,
η υφή ελαιώδης και το δέρμα τσούζει λίγο από την περιεκτικότητα του αλατιού
.Δεν κολυμπάς, πραγματικά επιπλέεις.Μόνο μη κάνεις το λάθος και βουτήξεις το κεφάλι.
Το αλάτι είναι τόσο πολύ που μένει πάνω σου και ότι ακουμπάς μετά ασπρίζει.
Μετά το μπάνιο επιβάλλεται η επάλειψη σε όλο το σώμα με λάσπη της Νεκράς Θάλασσας.
Σου την προσφέρουν εκεί απλόχερα.
Η κατάμαυρη λάσπη θεωρείται ιαματική καθώς περιέχει
ευεργετικά συστατικά για το δέρμα και το κάνει βελούδινο.
Aφού απολαύσαμε την ιδιαίτερη αυτή εμπειρία κάναμε
ντουζ στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους του ξενοδοχείου
και αναχωρήσαμε για τον Ιορδάνη ποταμό.
Για να επισκεφτείς τον Ιορδάνη ποταμό δεν
επιτρέπεται να πας μόνος, αλλά με οργανωμένο γκρουπ.
Αφήσαμε λοιπόν το αυτοκίνητο,βγάλαμε εισιτήριο που κόστιζε
12 δηνάρια το άτομο ,τα παιδιά είναι δωρεάν και μαζί με ξεναγό
μπήκαμε σ΄ένα μίνι λεωφορείο για να μας πάει στον Ιορδάνη ποταμό.
Η περιοχή είναι αυστηρά στρατιωτική και παντού
υπάρχουν στρατιώτες που επιτηρούν τον τόπο.
Πλησιάζοντας πρώτα σταματήσαμε στο μοναδικό μαγαζάκι
που υπάρχει για να αγοράσουμε τα απαραίτητα σουβενίρ, καθώς
και την άσπρη ποδιά όσοι θελήσουν να βαπτιστούν εκεί.
’Επειτα συνεχίζουμε για λίγο ακόμα με το μίνι
λεωφορείο και μετά, με τα πόδια προχωράμε σε στενό
μονοπάτι και φτάνουμε στο Ιορδάνη ποταμό.Η διαδρομή μέχρι
το Βαπτιστήριον του Χριστού και τον Ιορδάνη ποταμό,προσφέρει ένα
μοναδικό πανόραμα των Αγίων Τόπων,καθώς το μάτι ταξιδεύει πάνω από
τον ποταμό,που αποτελεί το φυσικό σύνορο Ιορδανίας και Ισραήλ.
Το νερό στο ποτάμι έχει μειωθεί σημαντικά
και στο ακριβές σημείο που βαπτίστηκε ο Χριστός
δεν έχει καθόλου νερό.Ο συγκεκριμένος χώρος είναι περιφραγμένος
και δεν επιτρέπεται να περάσουμε από εκεί.Για μας όμως επειδή είμαστε
Έλληνες ο ξεναγός έκανε μια εξαίρεση και μας άφησε να περάσουμε την
περίφραξη και να πλησιάσουμε και να περπατήσουμε στο ακριβές σημείο
που βαπτίστηκε ο Χριστός.Μεγάλη η τιμή και το δέος που βρεθήκαμε εκεί.
Προχωράμε και φτάνουμε στο Βαπτιστήριο
και στο σημείο που οι πιστοί χριστιανοί βαπτίζονται στο ιερό ποταμό.
Το νερό είναι λίγο και αρκετά βρώμικο.Ακριβώς εκεί
δεσπόζει και η Ελληνική εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του
Βαπτιστή που είναι προσφορά του Ιδρύματος Νιάρχου.Και
εδώ υπάρχουν στρατιώτες φρουροί,καθώς η απέναντι όχθη του ποταμού ανήκει στο Ισραήλ.
Σε μακρινή απόσταση υπάρχουν και άλλες χριστιανικές εκκλησίες από άλλες χώρες.
Εντυπωσιασμένοι και με μια αγαλλίαση στην ψυχή μας
αποχαιρετούμε και τον Ιορδάνη ποταμό.
Επειδή άρχισε να νυχτώνει αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στη
Πέτρα από την εθνική οδό,και όχι από τον άσχημο επαρχιακό
δρόμο που είχαμε διανύσει.
Οπότε πήγαμε μέχρι το Αμμάν ,το οποίο και είδαμε λίγο αν και
βράδυ.Είναι πολύ μεγάλη και ζωντανή πόλη με πολύ κόσμο
και κίνηση και αυτό που μας έκανε πολύ εντύπωση είναι τα πολλα κορναρίσματα.
Έτσι βγήκαμε στην εθνική και θέλουμε 260χλμ.μέχρι την
Πέτρα.Πολύ καλός δρόμος με πολλά φώτα και με αρκετή κίνηση.
Υπάρχει πολύ αστυνομία χωρίς όμως να κάνουν ελέγχο.
Οι οδηγοί λίγο επικίνδυνοι,αλλά φτάσαμε καλά.
ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018
Πολύ πρωί αποχαιρετούμε την Πέτρα και πάμε Aqaba για να απογειωθούμε για Αθήνα.
Ιορδανία τέλος, τέλειο ταξίδι, πλούσιες και συγκλονιστικές εμπειρίες.
Ο κόσμος πολύ ευγενικός και πολύ φιλικός.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2018
Ένα ταξίδι στη μέση Ανατολή αρχές του Δεκέμβρη είναι ότι καλύτερο για να υποδεχτούμε τον
χειμώνα.
Έτσι λοιπόν με RYNAIR στις 2:00μ.μ. πετάμε από Αθήνα για Ιορδανία κατευθείαν στο
αεροδρόμιο της Aqaba.
Οι 2:30 ώρες πέρασαν εύκολα και στις 5 ακριβώς προσγειωθήκαμε στην Aqaba.
Στο αεροδρόμιο μας περίμενε το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει από τη
Ελλάδα για τρείς μέρες 120 ευρώ.Μάρκα αυτοκινήτου BAIC ούτε που την ξέρουμε,
πολύ καλό αυτοκίνητο όμως, δυνατό με foul extra.
Το κέντρο της Aqaba είναι πολύ κοντά από το αεροδρόμιο και γι αυτό πήγαμε μια βόλτα.
Ωραία διαδρομή ανάμεσα σε φοίνικες και πολλά φώτα.
Είναι μια ζωντανή πόλη ,πολύ τουριστική και πολύ σύγχρονη.Κάναμε δηνάρια
1ευρώ =0,80 δηνάρια και πήγαμε στο super market Carrefur
που τα περισσότερα είδη ήταν ευρωπαϊκά
.Προμηθευτήκαμε νερά και ότι χρειαζόμαστε από φαγητά γιατί τις επόμενες μέρες
θα είμαστε πολλές ώρες στους δρόμους και σε ερήμους.
Έτοιμοι πια και από προμήθειες ξεκινήσαμε για την Πέτρα που βρίσκεται και το ξενοδοχείο
που έχουμε κλείσει.Aqaba Πέτρα είναι περίπου 180 χλμ.
Η εθνική οδός πολύ καλή με φορτηγά μόνο και κυρίως βυτιοφόρα.
Όταν βγήκαμε από την εθνική και στρίψαμε για Πέτρα στο δρόμο ήμασταν εντελώς μόνοι.
Ο δρόμος σκοτεινός χωρίς φώτα και ήταν λίγο τρομακτικά
γιατί δεν ξεχωρίζαμε τίποτα από το τοπίο.
Φτάσαμε στο ξενοδοχείο που βρίσκεται στη πόλη Wadi Musa που είναι και η
κοντινότερη πόλη στο αρχαιολογικό χώρο της Πέτρας και διαθέτει πολλά ξενοδοχεία
και εστιατόρια για τους τουρίστες. Κάναμε μια σύντομη βόλτα στο κεντρικό δρόμο της πόλης
που είναι συγκεντρωμένα αρκετά εστιατόρια,και επιλέξαμε να καθίσουμε
σ΄ένα με τις καλύτερες κριτικές.
Πράγματι ήταν πολύ καλό, με πολύ κόσμο και όλοι τους πολύ ευγενικοί και
πρόθυμοι να μας εξυπηρετήσουν.Φάγαμε καλά και άκρως παραδοσιακά.
ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018
Ξυπνήσαμε πολύ νωρίς για να έχουμε χρόνο να επισκεφτούμε περισσότερα μέρη.
Με μια πρώτη ματιά από το παράθυρο του ξενοδοχείο το τοπίο είναι πρωτόγνωρο
και εντυπωσιακό, πράγμα που δεν διαπιστώσαμε το προηγούμενο βράδυ.
Έτσι ενθουσιασμένοι και πολύ περίεργοι για το τι πρόκειται να δούμε
ξεκινήσαμε για το αρχαιολογικό χώρο της Πέτρας.Είναι πολύ κοντά.
Παρκάραμε στο δωρεάν πάρκινγκ που βρίσκεται εκεί και ακριβώς στις 8:00π.μ.
μπαίνουμε στη Πέτρα
Πριν αρχίσουμε την περιήγηση μας στην Πέτρα θα ήθελα να αναφέρω δύο λόγια
για την μοναδικά λαξευμένη μέσα σε βράχο πόλη.Κρυμμένη στην έρημο, σε ένα φαράγγι,
η αρχαία πόλη είναι λαξευμένη σε κόκκινους βράχους από ψαμμίτη για αυτό και την αποκαλούν
και Ροζ Πόλη.
Σ’ αυτήν την αρχαία πόλη που μετρά πάνω από 2000 χρόνια βρισκόταν το σταυροδρόμι
των καραβανιών που περνούσαν φορτωμένα με μπαχαρικά,
υφάσματα και αρώματα από τη μακρινή Ασία.Χρονολογείται από τον
3ο αιώνα π.Χ.και είναι δημιούργημα της αραβικής φυλής των Ναβαταίων
που βρήκαν ένα τρόπο να μαζεύουν το πολύτιμο νερό και η πόλη αναπτύχθηκε,
ταχύτατα και άκμασε μέχρι τα ρωμαϊκά χρόνια.
Η αρχιτεκτονική της πόλης έχει έντονη την επίδραση των Ελλήνων και των Ρωμαίων
Οι δρόμοι των καραβανιών άλλαξαν και οι κάθε λογής επιδρομείς
επιτέθηκαν στην Πέτρα στερώντας της τα πλούτη της
.Σιγά σιγά η πόλη σιώπησε και χάθηκε στη λήθη της ιστορίας
.Όλα αυτά μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα,όταν ένας Ελβετός εξερευνητής
ο J.L.Burckhardt αποφάσισε να εξερευνήσει τα βάθη της ερήμου αναζητώντας
χαμένους θησαυρούς και έτσι ανακάλυψε την πόλη της Πέτρας.
Η Πέτρα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς,
προστατευόμενο από την UNESCO που άντεξε στα βάθη αιώνων και είναι
ένα από τα 7 σύγχρονα θαύματα του κόσμου.
Αφού λοιπόν πληρώσαμε είσοδο 100 δηνάρια για δύο άτομα( γύρω στα 60 ευρώ το άτομο ),
για τα παιδιά μέχρι 12 ετών είναι δωρεάν κατηφορίζουμε το χωμάτινο μονοπάτι που που
οδηγεί στο φαράγγι Σικ.Εκεί υπάρχουν άλογα και άμαξες που μπορούν να σε πάνε μέχρι
την αρχή του φαραγγιού.
Επιμένουν πάρα πολύ οι οδηγοί τους λέγοντας κιόλας ότι είναι στην τιμή της εισόδου,
αλλά στο τέλος σου ζητάνε extra χρήματα.Εννοείται δεν τα προτιμήσαμε γιατί θέλαμε
να απολαύσουμε από την αρχή τη διαδρομή.Εξάλλου δεν είναι και μακριά.
Μπαίνοντας στο φαράγγι που στην πραγματικότητα είναι ένας ενιαίος βράχος
με ύψος εκατοντάδων μέτρων που από σεισμούς άνοιξε στα δύο, και έχει μήκος
1200 μέτρα και πλάτος από 3 έως 10 μέτρα αρχίζει η περιήγηση.
Όλη η διαδρομή είναι υπέροχη.Με δέος κοιτάς γύρω τους χρωματισμούς
των βράχων και διακρίνεις τους περίεργους σχηματισμούς τους, όπως ένας
βράχος ψάρι και ένας βράχος ελέφαντας.
Συνεχίζουμε την πεζοπορία και όταν κάποια στιγμή το φαράγγι στενεύει,
στη σχισμή ανάμεσα σε δύο πανύψηλους βράχους ξεπροβάλλει το
περίφημο Θησαυροφυλάκιο,με τις κορινθιακές κολώνες,τη συγκλονιστική
αρχιτεκτονική του,και τις ανάγλυφες διακοσμητικές λεπτομέρειες,που ποικίλουν
,από λουλούδια μέχρι αρχαιοελληνικές και αιγυπτιακές θεότητες.
Σκαλισμένο,όπως και τα υπόλοιπα κτίρια της Πέτρας,σε ένα θεόρατο
βράχο,πάνω από 40 μέτρα ύψος το θησαυροφυλάκιο, σύμφωνα με τους
μελετητές πρόκειται για τον επιβλητικό τάφο του φιλέλληνα βασιλιά των
Ναβαταίων Αρέτα Γ΄.
Το δέος που σου προκαλεί όταν το αντικρίζεις είναι μεγάλο και το
μόνο που έχεις να κάνεις είναι να το απολαύσεις και να το αποθανατίσεις.
Φωτογραφίες αμέτρητες, καθώς η ώρα που φτάσαμε είναι καταπληκτική,
και είμαστε από τους πρώτους,χωρίς πολύ κόσμο και είναι όλο δικό μας.
Παντού τριγύρω μας Βεδουίνοι,με τις παραδοσιακές ενδυμασίες
οι περισσότεροι,προσφέρουν τις υπηρεσίες τους,άλλοι πηγαίνοντας
βόλτες με τις καμήλες,άλλοι πουλώντας είδη λαϊκής τέχνης και άλλοι
σε ξεναγούν στην πόλη αλλά και σε υποδεικνύουν διάφορα σημεία
πάνω σε ψηλούς βράχους για τέλειες φωτογραφίες.
Διαλέξαμε και εμείς ένα νεαρό οδηγό που μας οδήγησε σε ένα πανύψηλο βράχο
ακριβώς απέναντι από το θησαυροφυλάκιο.Ένα πολύ καλό και ευγενικό
παλικάρι μας βοήθησε πολύ να σκαρφαλώσουμε στο βράχο και να
διασχίσουμε τα στενά μονοπάτια.Μετά από 10-15 λεπτά ορειβασίας
φτάσαμε στην κορυφή του βράχου από όπου
η θέα ήταν καταπληκτική
.
Ήταν ακριβώς η στιγμή που οι πρώτες αχτίδες του ήλιου πέφτανε
πάνω στο Θησαυροφυλάκιο που το φωτίζουν και το κάνουν μοναδικό
.Εκεί μας περίμενε μια σκηνή ένα υποτιθέμενο μαγαζάκι βεδουίνων
που πρόσφερε στους επισκέπτες τσάι και άργιλε όπως και το παραδοσιακό
χαλί πάνω στο βράχο για το ντεκόρ της φωτογραφίας.
Αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και θαυμάσαμε το
Θησαυροφυλάκιο καθώς και την υπόλοιπη πόλη κατεβήκαμε το βράχο
με την πολύτιμη βοήθεια του οδηγού μας, που κόστισε 20 δηνάρια.
Συνεχίσαμε την περίηγηση στην υπόλοιπη πόλη με τους Βεδουίνους
ξεναγούς να μας ακολουθούν με καμήλες ή χωρίς, θέλοντας να μας
οδηγήσουν σ΄άλλα απομακρυσμένα αξιοθέατα όπως το μοναστήρι
και σε άλλα πολλά.
Όσο μπορούσαμε τους αγνοούσαμε και χωρίς να απομακρυνθούμε
πολύ φτάσαμε στο θέατρο.Ένα ρωμαικό θέατρο που είχε χωρητικότητα
4000 θεατών,γεγονός που δείχνει το μέγεθος και το πολιτιστικό επίπεδο
της Πέτρας.Στη διαδρομή υπάρχουν και οι υπαίθριοι μικροπωλητές με
σουβενίρ, τσιμπημένα βέβαια.
Μετά το θέατρο δεν συνεχίσαμε στα υπόλοιπα αξιοθέατα
γιατί δεν είχαμε πολύ χρόνο καθότι έπρεπε να πάμε στο Wadi Ram.
Ακολουθήσαμε το δρόμο για Aqaba που ήταν μια διαδρομή με
πολλές ανηφόρες και το μόνο που βλέπαμε ήταν πέτρες και
βουνά και μικρά χωριουδάκια.
Το Wadi Ram απέχει από την Πέτρα 120χλμ, και πρόκειται
για μια προστατευμένη έρημο στο νότιο τμήμα της Ιορδανίας
.Στην έρημο αυτή κατοικούσαν κάποτε οι Ναβαταίοι,οι οποίοι
έχουν αφήσει τα χνάρια τους σε πολλές επιγραφές αλλά και σε σκαλιστά βράχια.
Σήμερα, στο Wadi Ram ζούνε μόνιμα πολλοί βεδουίνοι που
προσφέρουν πολλές ταξιδιωτικές εμπειρίες στους επισκέπτες.
Φτάνοντας στο camp του Wadi Ram συναντήσαμε ένα οδηγό
-ξεναγό που μιλούσε καλά αγγλικά και ξεκινήσαμε το σαφάρι στην έρημο.
Σε ειδικά διαμορφωμένο όχημα άρχισε η ξενάγηση στην έρημο.
Από τα πρώτα λεπτά καταλαβαίνεις πόσο εντυπωσιακά και
μοναδικά είναι όλα γύρω σου.
Ακολουθώντας ένα νοητό δρόμο που γνωρίζει καλά ο
οδηγός μας στη ροδαλή άμμο κάνουμε στάσεις σε διάφορα
σημεία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον,όπως όταν συναντήσαμε τις
καμήλες με τις οποίες τα παιδιά κάνανε βόλτα.
Ξεχωριστά επίσης ήταν το φαράγγι με τις σκαλιστές
επιγραφές των Ναβαταίων,με αναπαραστάσεις από
σκηνές κυνηγιού και κοπαδιών ,ο τεράστιος αμμόλοφος
που είναι ιδανικός για sandboarding, τη <<Μικρή Γέφυρα >>
καθώς και άλλους εκπληκτικούς γεωλογικούς σχηματισμούς.
Ο ήλιος πέφτει και βάφει ακόμα πιο κόκκινη τη γη.Μαζί του
πέφτει και η θερμοκρασία.
Όσο πλησιάζει η ώρα του ηλιοβασιλέματος ο ξεναγός μας
πηγαίνει σε ένα ιδανικό λόφο για να απολαύσουμε και να
αποθανατίσουμε το ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα της ερήμου
που προκαλεί δέος.Ήταν υπέροχα!
Ακριβώς κάτω από το λόφο υπάρχει ένας από τους
πολλούς ειδικούς τουριστικούς καταυλισμούς των Βεδουίνων
σε σκηνές από πολύχρωμα υφάσματα από μαλλί.
Εκεί μας ετοίμασαν το βραδινό δείπνο.
Στην αρχή μας οδήγησαν στο <<σαλόνι>>του καταυλισμού,
μια τεράστια σκηνή που στη μέση υπήρχε το τζάκι στο οποίο
καθίσαμε τριγύρω εμείς και οι άλλοι ένοικοι του καταυλισμού που ήταν από
διάφορες χώρες.Μας πρόσφεραν τσάι και γίναμε όλοι μια παρέα
μοιράζοντας τις εντυπώσεις μας.Ήταν και αυτό μια ξεχωριστή εμπειρία.
Στις έξι ακριβώς το φαγητό είναι έτοιμο.Αφού είδαμε πώς
το βγάλανε μέσα από την άμμο,περάσαμε στην τραπεζαρία
σε μια άλλη σκηνή εξίσου μεγάλη, αλλά σ΄αυτή υπήρχαν μικρά
τραπέζια και ο μπουφές,όπου απολαύσαμε το παραδοσιακό
φαγητό zarb.
Το περίφημο zarb λοιπόν περιλάμβανε κομμάτια
ψητού κοτόπουλου συνοδευμένα με ρύζι,πατάτες,
κρεμμύδια και άλλα λαχανικά που σιγοψήνονταν για
αρκετή ώρα σε ένα όρυγμα κάτω από την καυτή άμμο.
Πραγματικά όλα ήταν πεντανόστιμα και δεν τα χορταίναμε.
Αφου τελειώσαμε το φαγητό μας,είχε πια νυχτώσει και
έπρεπε να φύγουμε.Το βράδυ στην έρημο κάνει κρύο
.Η θερμοκρασία στους 8 βαθμούς οπότε μπήκαμε μέσα
στο αγροτικό για να επιστρέψουμε στην έξοδο του camp.
Εκεί αποχαιρετήσαμε τον οδηγό μας, που μείναμε πολύ ε
υχαριστημένοι μαζί του και ξεκινήσαμε για την Πέτρα.
Ζήσαμε ξεχωριστές στιγμές ,φανταστικές εμπειρίες που
θα μας μείνουν αξέχαστες.
Το σαφάρι κόστιζε 75 δηνάρια,η είσοδος στην έρημο
10 δηνάρια για τους ενήλικες τα παιδιά ήταν δωρεάν,
η βόλτα με την καμήλα 15 δηνάρια το άτομο και το φαγητό
15 δηνάρια επίσης το άτομο.
ΚΥΡΙΑΚΗ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018
Σήμερα ξεκινήσαμε τη μέρα μας πιο χαλαρά, χωρίς να
έχουμε την πίεση του χρόνου.Πάμε στη νεκρά θάλασσα που απέχει από την Πέτρα 210χλμ.
Ακολουθήσαμε τον επαρχιακό δρόμο που αποδείχτηκε
πολύ δύσκολος.Στο δρόμο προς τα εκεί ,το τοπίο είναι
βιβλικό.Ανεβήκαμε και κατεβήκαμε βουνά με τεράστιες
ανηφόρες, με στροφές πολύ απότομες και συνεχόμενες
σ΄ένα πολύ στενό δρόμο.
Μετά απ΄όλα αυτά καταφέραμε να φτάσουμε στο χαμηλότερο
σημείο της γης, στα 400 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας στη νεκρά θάλασσα.
Στην ουσία πρόκειται για μια μακρόστενη λίμνη που οι όχθες της βρέχουν απ΄τη
μια πλευρά το Ισραηλ και απ΄την άλλη την Ιορδανία.Έχει πλάτος 17 χλμ και μήκος 77
,τα νερά είναι ζεστά ,με τεράστια περιεκτικότητα σε αλάτι με αποτέλεσμα κανένα
είδος ζωής να μην μπορεί να επιβιώσει σε αυτήν και το σώμα των κολυμβητών
να επιπλέει χωρίς προσπάθεια στο νερό.
Για να κάνουμε μπάνιο στη νεκρά θάλασσα πρέπει να επιλέξουμε ένα από τα
πολλά ξενοδοχεία που έχουν κτιστεί κατά μήκος της και διαθέτουν οργανωμένη
παραλία.Οι τιμές είναι αρκετά τσιμπημένες αλλά επειδή δεν είναι full sezon κα
ι δεν έχει κόσμο κάνουν και καλύτερες τιμές.
Σταματάμε σ΄ένα καλό ξενοδοχείο στο Crowne Plaza και μας λένε
ότι το μπάνιο στη νεκρά θάλασσα και το ντουζ στο ξενοδοχείο που
επιβάλλεται κοστίζει 40 δηνάρια για τους ενήλικες και 20 για τα παιδιά.
Με το που πάμε να φύγουμε επειδή ήταν ακριβό ,κατευθείαν έριξαν
την τιμή στο μισό.
Τεράστιο και πολυτελής ξενοδοχείο χωρίς καθόλου κόσμο.
Στην παραλία είμαστε μόνοι μας.Έχει λίγη συννεφιά αλλά κάνει ζέστη
,ότι πρέπει για μπάνιο.
Βουτώντας στα νερά της νεκράς θάλασσας αναμετριέσαι με ένα
μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο,την βαρύτητα.
Είναι αδύνατο να βουλιάξεις.
Η αίσθηση είναι ανεπανάληπτη.Το νερό είναι ευχάριστα ζεστό,
η υφή ελαιώδης και το δέρμα τσούζει λίγο από την περιεκτικότητα του αλατιού
.Δεν κολυμπάς, πραγματικά επιπλέεις.Μόνο μη κάνεις το λάθος και βουτήξεις το κεφάλι.
Το αλάτι είναι τόσο πολύ που μένει πάνω σου και ότι ακουμπάς μετά ασπρίζει.
Μετά το μπάνιο επιβάλλεται η επάλειψη σε όλο το σώμα με λάσπη της Νεκράς Θάλασσας.
Σου την προσφέρουν εκεί απλόχερα.
Η κατάμαυρη λάσπη θεωρείται ιαματική καθώς περιέχει
ευεργετικά συστατικά για το δέρμα και το κάνει βελούδινο.
Aφού απολαύσαμε την ιδιαίτερη αυτή εμπειρία κάναμε
ντουζ στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους του ξενοδοχείου
και αναχωρήσαμε για τον Ιορδάνη ποταμό.
Για να επισκεφτείς τον Ιορδάνη ποταμό δεν
επιτρέπεται να πας μόνος, αλλά με οργανωμένο γκρουπ.
Αφήσαμε λοιπόν το αυτοκίνητο,βγάλαμε εισιτήριο που κόστιζε
12 δηνάρια το άτομο ,τα παιδιά είναι δωρεάν και μαζί με ξεναγό
μπήκαμε σ΄ένα μίνι λεωφορείο για να μας πάει στον Ιορδάνη ποταμό.
Η περιοχή είναι αυστηρά στρατιωτική και παντού
υπάρχουν στρατιώτες που επιτηρούν τον τόπο.
Πλησιάζοντας πρώτα σταματήσαμε στο μοναδικό μαγαζάκι
που υπάρχει για να αγοράσουμε τα απαραίτητα σουβενίρ, καθώς
και την άσπρη ποδιά όσοι θελήσουν να βαπτιστούν εκεί.
’Επειτα συνεχίζουμε για λίγο ακόμα με το μίνι
λεωφορείο και μετά, με τα πόδια προχωράμε σε στενό
μονοπάτι και φτάνουμε στο Ιορδάνη ποταμό.Η διαδρομή μέχρι
το Βαπτιστήριον του Χριστού και τον Ιορδάνη ποταμό,προσφέρει ένα
μοναδικό πανόραμα των Αγίων Τόπων,καθώς το μάτι ταξιδεύει πάνω από
τον ποταμό,που αποτελεί το φυσικό σύνορο Ιορδανίας και Ισραήλ.
Το νερό στο ποτάμι έχει μειωθεί σημαντικά
και στο ακριβές σημείο που βαπτίστηκε ο Χριστός
δεν έχει καθόλου νερό.Ο συγκεκριμένος χώρος είναι περιφραγμένος
και δεν επιτρέπεται να περάσουμε από εκεί.Για μας όμως επειδή είμαστε
Έλληνες ο ξεναγός έκανε μια εξαίρεση και μας άφησε να περάσουμε την
περίφραξη και να πλησιάσουμε και να περπατήσουμε στο ακριβές σημείο
που βαπτίστηκε ο Χριστός.Μεγάλη η τιμή και το δέος που βρεθήκαμε εκεί.
Προχωράμε και φτάνουμε στο Βαπτιστήριο
και στο σημείο που οι πιστοί χριστιανοί βαπτίζονται στο ιερό ποταμό.
Το νερό είναι λίγο και αρκετά βρώμικο.Ακριβώς εκεί
δεσπόζει και η Ελληνική εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του
Βαπτιστή που είναι προσφορά του Ιδρύματος Νιάρχου.Και
εδώ υπάρχουν στρατιώτες φρουροί,καθώς η απέναντι όχθη του ποταμού ανήκει στο Ισραήλ.
Σε μακρινή απόσταση υπάρχουν και άλλες χριστιανικές εκκλησίες από άλλες χώρες.
Εντυπωσιασμένοι και με μια αγαλλίαση στην ψυχή μας
αποχαιρετούμε και τον Ιορδάνη ποταμό.
Επειδή άρχισε να νυχτώνει αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στη
Πέτρα από την εθνική οδό,και όχι από τον άσχημο επαρχιακό
δρόμο που είχαμε διανύσει.
Οπότε πήγαμε μέχρι το Αμμάν ,το οποίο και είδαμε λίγο αν και
βράδυ.Είναι πολύ μεγάλη και ζωντανή πόλη με πολύ κόσμο
και κίνηση και αυτό που μας έκανε πολύ εντύπωση είναι τα πολλα κορναρίσματα.
Έτσι βγήκαμε στην εθνική και θέλουμε 260χλμ.μέχρι την
Πέτρα.Πολύ καλός δρόμος με πολλά φώτα και με αρκετή κίνηση.
Υπάρχει πολύ αστυνομία χωρίς όμως να κάνουν ελέγχο.
Οι οδηγοί λίγο επικίνδυνοι,αλλά φτάσαμε καλά.
ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018
Πολύ πρωί αποχαιρετούμε την Πέτρα και πάμε Aqaba για να απογειωθούμε για Αθήνα.
Ιορδανία τέλος, τέλειο ταξίδι, πλούσιες και συγκλονιστικές εμπειρίες.
Ο κόσμος πολύ ευγενικός και πολύ φιλικός.
