Κίνα Τουρκία Ταξίδι στην Κίνα με τον άγνωστο κορονοϊό

[Δημήτρης X.]

Ημέρα 6η

Η μέρα ξεκίνησε παρά πολύ νωρίς καθώς στις 7:00 έπρεπε να είμασταν έτοιμοι και να πάμε στο λεωφορείο του πρακτορείου, για την εκδρομή μας στο Σινικό Τείχος.

Την εκδρομή την κλείσαμε από το ξενοδοχείο με γκρουπ και κόστος 40€ και το οποίο είναι πολύ πιο οικονομικό από ότι είχαμε βρει στο διαδίκτυο (50-60€), για το συγκεκριμένο κομμάτι του τείχους που θέλαμε να επισκεφτούμε.

Αφού απολαύσαμε το καλό πρωινό του ξενοδοχείου, ξεχυθήκαμε στα σοκάκια του hutong να βρούμε το λεωφορείο μας. Γενικά μέσα στα hutong με δυσκολία περνάνε αυτοκίνητα, πόσο μάλλον λεωφορεία. Οπότε το λεωφορείο θα βρισκόταν σε μια λεωφόρο έξω από το hutong και θα κάναμε μία απόσταση 10 λεπτών για το βρούμε.

Το λεωφορείο μας ήταν παρκαρισμένο και γεμάτο κόσμο από τα υπόλοιπα ξενοδοχεία του hutong. Μόλις μαζευτήκαμε όλοι, το λεωφορείο ξεκίνησε. Δεν θα πηγαίναμε με αυτό όμως μέχρι τον τελικό προορισμό. Το λεωφορείο θα μας πήγαινε σε ένα άλλο σημείο συγκέντρωσης, όπου ήταν και από άλλες περιοχές του Πεκίνου μαζεμένα λεωφορεία, και εκεί θα γινόταν ο τελικός διαχωρισμός.

Ο διαχωρισμός θα γινόταν ανάλογα με το τμήμα του Σινικού Τείχους που θα επισκεπτόταν ο καθένας.

Τα πιο γνωστά σημεία του τείχους για να επισκεφτείς είναι το Badaling, το Mutianyu και το Jinshanling. Φυσικά υπάρχουν πολλά περισσότερα καθώς το τείχος εκτείνεται σε μια απόσταση 9.000 ή 21.000 χιλιομέτρων, ανάλογα πια τμήματα μετράει κανείς. Δεν γνωρίζω ακριβώς πως γίνεται ο διαχωρισμός.

To Badaling είναι το πιο γνωστό τμήμα του τείχους, καθώς είναι το πιο κοντινό στο Πεκίνο και αρκετά αναπαλαιωμένο σε πάρα πολλά σημεία. Για αυτό και είναι το μέρος στο οποίο οι ορδές των τουριστών είναι τεράστιες.

Το Mutianyu είναι το αμέσως επόμενο σε φήμη και απόσταση, και βρίσκεται μέσα στο δάσος. Επίσης έχει τελεφερίκ και μια τσουλήθρα οπότε είναι και πιο διασκεδαστικό για τους επισκέπτες.

Εμείς αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το πιο μακρινό και “άγριο” κομμάτι του Σινικού Τείχους, το Jinshanling.

Jinshanling σημαίνει “χρυσό βουνό” και θα καταλάβετε στις επόμενες φωτογραφίες τον λόγο της ονομασίας του. Η απόσταση με το λεωφορείο είναι περίπου 3-4 ώρες η κάθε διαδρομή, ανάλογα με την κίνηση στο Πεκίνο και πόση ώρα θα κάνεις να βγεις από αυτό. Ξεναγός μας στο λεωφορείο ήταν, ο Μπεν και ήταν αρκετά ευχάριστος. Μας έδωσε πολλές πληροφορίες σχετικά με την ιστορία του Πεκίνου, του τείχους και φυσικά συμβουλές για τις επόμενες ημέρες μας στην πόλη.

Το σημείο υποδοχής είναι μακριά από το τείχος καθώς σε αυτό θα ανεβαίναμε με το τελεφερίκ. Είμασταν μόνο 1 λεωφορείο καθώς, όπως είχαμε διαβάσει και από πριν, το συγκεκριμένο κομμάτι λόγω της απόστασης του από το Πεκίνο αλλά και της δυσκολίας του, δεν το προτιμάνε οι τουρίστες. Ο χρόνος που κάνεις όμως για να έρθεις και η κούραση που σου προκαλεί, ανταμείβονται πλήρως με αυτό που σου προσφέρει. Τουλάχιστον, αυτό λένε όλοι.

Μετά από περίπου 15 λεπτά με το τελεφερίκ, θα ανεβαίναμε στην βάση του βουνού. Από εκεί θα ακολουθούσαμε ένα μονοπατάκι και θα βγαίναμε σε ένα προπύργιο του τείχους και θα ανεβαίναμε επάνω.

Το θέαμα που συναντάς είναι κάτι το πρωτόγνωρο. Η ομορφιά του τοπίου είναι απαράμιλλη.

Η απόσταση που θα διανύαμε ήταν περίπου 6 χιλιόμετρα και θα το κάναμε περίπου σε 3 ώρες με αρκετές στάσεις.

Η δυσκολία σε κάποια σημεία είναι πάρα πολύ μεγάλη καθώς το μεγαλύτερο κομμάτι του τείχους σε αυτό το σημείο δεν είναι φτιαγμένο και είναι αρκετά δύσκολο να περπατάς πάνω σε σπασμένες πλάκες. Επίσης υπάρχουν σημεία με πολύ απότομα σκαλιά που στην ουσία κάνεις αναρρίχηση.

Την διαδρομή την κάναμε με την ησυχία μας και δεν μας πίεζε κανείς, Είχαμε και την επιλογή να πηγαίνουμε μαζί με τον Μπεν και το υπόλοιπο γκρουπ, αλλά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε μόνοι μας.

Στην διαδρομή που ακολουθήσαμε υπήρχαν ελάχιστοι πλανόδιοι πωλητές με νερά, αναψυκτικά, σνακς και τουριστικά είδη.

Η διαδρομή, δυστυχώς, από ένα σημείο και μετά γίνεται αρκετά κουραστική και χάνεις την διάθεση να περπατήσεις και να απολαύσεις αυτό που σου προσφέρει το τοπίο. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα ότι θα είναι τόσο απαιτητικό σε φυσική κατάσταση.

Βέβαια αν ήταν να διαλέξω ξανά, στο ίδιο κομμάτι θα πήγαινα.

Μετά από 3 ώρες πεζοπορίας πάνω στο τείχος, φτάσαμε στο τέρμα του κομματιού όπου και μας περίμενε και το υπόλοιπο γκρουπ μαζί με τον Μπεν

Από εδώ, θα κατεβαίναμε ένα μονοπάτι μισής ώρα περίπου προς το σταθμό εξόδου και θα πηγαίναμε με το λεωφορείο σε ένα ταβερνείο για φαγητό.

Το φαγητό δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο αλλά με την κούραση που είχαμε ήταν ότι έπρεπε. Φυσικά συμπεριλαμβανόταν στη τιμή της εκδρομής και ήταν σαν μπουφές. Αφού το γεύμα τέλειωσε ανεβήκαμε πάλι στο λεωφορείο και το οποίο μας μετέφερε πίσω στο Πεκίνο.

Αφού φτάσαμε πίσω στο Πεκίνο και είχαμε κοιμηθεί σε όλη την διάρκεια της διαδρομής, η εκδρομή ολοκληρώθηκε σε έναν σταθμό του μετρό κοντά στο κέντρο.

Ήταν περίπου 21:00 και αποφασίσουμε ότι η ημέρα ήταν αρκετά κουραστική αλλά παράλληλα εκπληκτική όποτε αποφασίσαμε μετά από μία βόλτα στις λίμνες, να πάμε για ξεκούραση.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 16

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 16

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Δημήτρης X.]

Ημέρα 1η

Η πιο οικονομική λύση για την άφιξη μας στην Κίνα, ήταν η Σανγκάη με πτήση της SAS μέσω Κοπεγχάγης.

Το εισιτήριο αγοράστηκε με 40000 μίλια και 40€.

Όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο Πούντονγκ και πριν περάσουμε τον έλεγχο διαβατηρίου, είχε ΑΤΜ της HSBC. Μακάρι να είχα βγάλει χρήματα τότε, διότι αυτό θα μου κόστιζε 2 ώρες περίπου.

Αφού περάσαμε τον έλεγχο, ψάξαμε να βρούμε και να αγοράσουμε μία κάρτα SIM ώστε να μπορέσουμε να πλοηγηθούμε. Αφού αγοράστηκε η κάρτα, μεταβήκαμε προς τον σταθμό των τρένων για να πάρουμε το Maglev (υποτίθεται είναι το πιο γρήγορο τρένο στον κόσμο και σε λίγα λεπτά σε πάει στο κέντρο της πόλης). Εκεί, είτε στον γκισέ είτε στους αυτόματους πωλητές, δεν δεχόντουσαν κάρτες πάρα μόνο μετρητά. Αν είχα βγάλει χρήματα από το ΑΤΜ της HSBC όπως ανέφερα νωρίτερα, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Δεν το είχα κάνει όμως. Το να μετάβουμε πάλι στο Terminal και να βρούμε ΑΤΜ, μας κόστισε 2 ώρες καθώς το αεροδρόμιο είναι αχανές.

Για την διαμονή μας στην Σανγκάη, διαλέξαμε να μείνουμε για 4 βράδια στο Campanile Shanghai Bund Hotel με κόστος 276€. H περιοχή είναι δίπλα στο πιο ωραίο μέρος της Σανγκάης, στο Yu Garden και κοντά στην προκυμαία. Για τα δεδομένα της πόλης, το ξενοδοχείο ήταν πάρα πολύ καλό και οικονομικό.

Το Maglev ήταν απίστευτα γρήγορο και δεν καταλάβαινες τίποτα από το εσωτερικό. Μου έκανε τεράστια εντύπωση η θέα του προάστιού της Σανγκάης. Εκατοντάδες (ίσως και χιλιάδες) εργατικές πολυκατοικίες η μία δίπλα στην άλλη. Όλες το ίδιο σχήμα. Όλες το ίδιο χρώμα. Το Maglev πήγαινε με 400-500 χλμ την ώρα και επί 15 λεπτά έβλεπες έξω από το παράθυρο την ίδια πολυκατοικία, ξανά και ξανά…

Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο ήταν αργά το απόγευμα και μετά από λίγη ξεκούραση, ξεκινήσαμε για την πρώτη μας βόλτα.

Καθώς είμασταν πολύ κοντά, η πρώτη βόλτα θα γινόταν στο Βund. Την προκυμαία της Σανγκάης η οποία είναι η πιο τουριστική και πολυφωταγραφημένη περιοχή της πόλης.

Είναι πραγματικά απίστευτο το συναίσθημα όταν αντικρίζεις το παραπάνω θέαμα. Η φωτογραφία δεν μπορεί να μεταφέρει αυτό που πραγματικά βλέπεις και νιώθεις. Όσο θα μέναμε στην Σανγκάη, κάθε βραδύ για κλείσιμο, θα αράζαμε σε ένα παγκάκι στην προκυμαία για 1 ώρα τουλάχιστον και απλά θα χαζεύαμε.

Στης συνέχεια προχωρήσαμε παραλιακά. Καθ΄ όλη την διάρκεια της διαδρομής είχε πάρα πολύ κόσμο.

Μόλις φτάσαμε στον πιο κεντρικό δρόμο της πόλης, NanJing. Είναι ο δρόμος με όλα τα ακριβά μαγαζιά και όπου γίνεται πανικός από λαμπερές προσόψεις και φωτεινές πινακίδες.

Επειδή ήταν αργά και πεινάγαμε, μπήκαμε σε ένα από τα πολλά mall που υπάρχουν και κάτσαμε για φαγητό. Δεν θυμάμαι ακριβώς τι φάγαμε το πρώτο βράδυ, μόνο το ότι ήταν πολύ φθηνό και δεν ξέρω ακριβώς τι είχε μέσα το πιάτο.

Αφού τέλειωσε και το φαγητό, πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε προς τα πίσω και το Yu Garden.

Το μετρό στην Σανγκάη είναι απίστευτο. Είναι καθαρό, γρήγορο και φθηνό. Η κάθε διαδρομή κοστίζει 10-30 λεπτά του ευρώ και διαλέγεις τον προορισμό για να βγει η τιμή. Η είσοδος σου επιτρέπεται μετά από σκανάρισμα αποσκευών και μετά από έλεγχο, όπως ακριβώς στα αεροδρόμια.

Φτάνοντας στο Yu Garden, μεταφέρεσαι αυτόματα σε μία άλλη περίοδο. Η περιοχή αυτή στην ουσία είναι η παλιά πόλη τη Σανγκάης και η οποία είναι γεμάτη εστιατόρια και μαγαζιά. Οι Κινέζοι την έχουν φωταγωγήσει απίστευτα και το αποτέλεσμα είναι το παρακάτω.

Λόγω του ότι η ώρα ήταν ήδη προχωρημένη και είμασταν από ταξίδι, αφού γυρίσαμε όλο το Yu Garden, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο.

 

[psilos3]

Πολύ καλή η ιδέα σου να γράψεις για ένα προορισμό που φαντάζει πλέον επιστημονική φαντασία να πάει κάποιος με όσα έχουν γίνει τη τελευταία διετία.
Ελπίζω κι εύχομαι να μας φανεί χρήσιμη σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς είναι μια χώρα με τεράστιο ενδιαφέρον!

 

[Δημήτρης X.]

Είναι χώρα με τόσα πράγματα να δεις που πραγματικά δεν ξέρεις τι να πρωτοκανεις. Είχα μια ανησυχία ότι δεν θα θυμάμαι λεπτομέρειες του ταξιδιού λόγω του ότι έχει περάσει καιρός αλλά βλέπωντας τις φωτογραφίες, μου έρχονται όλα σαν ήταν χθες.

 

[psilos3]

Είχα μια ανησυχία ότι δεν θα θυμάμαι λεπτομέρειες του ταξιδιού λόγω του ότι έχει περάσει καιρός αλλά βλέπωντας τις φωτογραφίες, μου έρχονται όλα σαν ήταν χθες.

Έτσι γίνεται πάντα, αυτός είναι ίσως κι ένας από τους πολύ ωραίους λόγους συγγραφής μιας ιστορίας!

 

[Δημήτρης X.]

Ημέρα 2η

Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε αρκετά αργά, καθώς οι ώρες που κοιμηθήκαμε λόγω της κούρασης από το ταξίδι την προηγουμένη ήμερα, ήταν πολλές.

Το πρόγραμμα σήμερα θα είχε εξερεύνηση στην πόλη και ότι προκύψει.

Δεν είχαμε πρωινό στο ξενοδοχείο, αλλά τα μάρκετ έχουν τα πάντα και είναι πολύ φθηνά. Αν καταλάβεις βέβαια τι αγοράζεις διότι οι συσκευασίες τους είναι πολύ παραπλανητικές.

Αφού πήραμε το μετρό, κατεβήκαμε εκεί που τελειώνει ο δρόμος NanJing, στην Πλατεία του Λαού.

Την περίοδο που πήγαμε, είχαν εκδηλώσεις και γιόρταζαν τα 70 χρόνια από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας από τον Μάο.

Το πάρκο δεν ήταν κάτι το σπουδαίο και θα έλεγα ότι ήταν και λίγο αδιάφορο.

Με δωρεάν είσοδο και δίπλα στο πάρκο, βρισκόταν το Μουσείο της Σανγκάης. Ούτε εκεί βρήκα κάποιο ιδιαίτερο έκθεμα που να μου τραβήξει την προσοχή. Ανεβήκαμε στην ταράτσα όμως που έχει ένα καφέ και χαζέψαμε λίγο την θέα.

Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε στον κεντρικό δρόμο NanJing και ξεκινήσαμε ξανά την εξερεύνηση του.

Οι τιμές στα επώνυμα προϊόντα στα καταστήματα εκεί, θα έλεγα ότι είναι ακριβώς ίδιες με τις ευρωπαϊκές.

Και την σημερινή ημέρα, εμπιστευτήκαμε ένα από τα αμέτρητα mall για να δοκιμάσουμε την Κινεζική κουζίνα.

Είχε πλέον βραδιάσει και φτάσαμε στην προκυμαία. Νωρίτερα όταν ανέφερα ότι όσο θα είμασταν Σανγκάη, κάθε βράδυ θα καθόμασταν σε ένα παγκάκι και θα χαζεύαμε, παρακάτω είναι ο λόγος.

Δεν θυμάμαι ακριβώς κάθε πότε, αλλά αρκετά συχνά οι ουρανοξύστες της Σανγκάης είχαν ένα καταπληκτικό show με φώτα. Μόλις το show με τα φώτα τέλειωσε, αποφασίσαμε να περάσουμε απέναντι από ένα υπόγειο τούνελ που υπάρχει και να δούμε τους ουρανοξύστες από κοντά.

Το τούνελ αυτό είναι το Bund Sightseeing Tunnel και είναι στην ουσία ένας μικρός συρμός που περνάει μέσα από ένα τούνελ γεμάτο led φώτα και φωτορυθμικά.

Φτάνοντας απέναντι στην περιοχή με τους ουρανοξύστες, που ονομάζεται Pudong, όπου στην ουσία είναι το οικονομικό κέντρο της Σανγκάης, αντικρίζεις το σήμα κατατεθέν της πόλης, τον Orient Pearl TV Tower.

Είχαμε στο πρόγραμμα να ανέβουμε σε έναν από τους ουρανοξύστες και ήταν αρκετά δύσκολο στον διαλέξουμε σε ποιον απ΄όλους. Τελικά ανεβήκαμε στον πιο ψηλό ουρανοξύστη της Κίνας και 2ο σε ολόκληρο τον κόσμο εκείνη την εποχή (δεν ξέρω αν εκεί αλλάξει τώρα), τον Shanghai Tower.

O Πύργος της Σαγκάης είχε με ρεκόρ Γκίνες, τον πιο γρήγορο ανελκυστήρα στον κόσμο. Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες αλλά ανεβήκαμε στον τελευταίο όροφο όπου ήταν το Observation desk σε 40-50 δευτερόλεπτα.

Η θέα από τον ψηλότερο ουρανοξύστη της Κίνας είναι η παρακάτω.

Απέναντι από τους ουρανοξύστες, εκεί που βρίσκεται η προκυμαία δηλαδή, είναι τα Αποικιοκρατικά κτήρια και είναι όλα φωταγωγημένα.

Αφού κάτσαμε για καμία ώρα, ήρθε ξανά η ώρα της επιστροφής στο ξενοδοχείο.

 

[Δημήτρης X.]

Ημέρα 3η

Η ημέρα θα ήταν αφιερωμένη στον πολιτισμό. Θα πηγαίναμε σε 2 μουσεία,1 βουδιστικό ναό, στην Γαλλική συνοικία και στην παλιά πόλη.

Να αναφέρω σε αυτό το σημείο, ότι η περιοχή που μέναμε, ήταν πολύ ασφαλής παρόλο που δεν ήταν και η καλύτερη συνοικία. Καθώς βγαίναμε από το ξενοδοχείο, στα δεξιά ήταν ένας μεγάλος αυτοκινητόδρομος με μια μεγάλη γέφυρα. Μπροστά απ΄το ξενοδοχείο είχε ένα τεράστιο πάρκο. Στα αριστερά μας ήταν ένα τετράγωνο με πολύ παλιές και σχεδόν διαλυμένες κατοικίες οπού σε πολλά σπίτια δεν είχαν νερό. Μου έκανε τεράστια εντύπωση το πως ήταν παντρεμένη αυτή η περιοχή, τα παλιά σπίτια και ακριβώς διπλά ουρανοξύστες και αυτοκινητόδρομοι.

Το πρώτο μουσείο στο οποίο θα πηγαίναμε, ήταν το μουσείο τέχνης της Κίνας και το οποίο στεγάζεται σε ένα πολύ εντυπωσιακό κτήριο, που είχε φτιαχτεί σαν εκθεσιακό κέντρο το 2010.

Απέξω είναι πολύ εντυπωσιακό και δυστυχώς το κινητό μου δεν είχε ευρυγώνια κάμερα ώστε να μπορέσω να το χωρέσω ολόκληρο στο πλάνο. Στο εσωτερικό είχε κυρίως εκθέματα σύγχρονης τέχνης και τα οποία ήταν αρκετά ενδιαφέροντα. Το εισιτήριο ήταν πολύ φθηνό αλλά την συγκεκριμένη ημέρα μπήκαμε δωρεάν, καθώς ήταν η πρώτη του μήνα. Καθόλου άσχημα.

Το δεύτερο μουσείο στο οποίο πήγαμε, ήταν το μουσείο φυσικής ιστορίας της Σανγκάης. Δεν υπάρχει περίπτωση όταν πάω στο εξωτερικό που έχει μουσείο φυσικής ιστορίας να μην το επισκεφθώ καθώς τα εκθέματα αυτά είναι μοναδικά και τεράστιας αξίας. Στο μουσείο απέξω είχε εκατοντάδες μικρά παιδάκια, στοιχισμένα το ένα δίπλα στο άλλο και φορώντας σχολική ενδυμασία, έτοιμα να μπουν μέσα.

Το κτήριο στο οποίο στεγάζεται το μουσείο είναι ολοκαίνουργιο και μοντέρνο. Είναι φτιαγμένο με ένα περίεργό πλέγμα και πολλά τζαμιά.

Tα εκθέματα του μουσείου είναι δεινόσαυροι, βαλσαμωμένα ζώα, ορυκτά, κομμάτια από μετεωρίτες κτλ.

Είναι πάρα πολύ ωραίο μουσείο και το κατατάσσω 2ο στις προτιμήσεις μου, μετά από το μουσείο φυσικής ιστορίας της Βιέννης.

Το λιοντάρι είναι πάρα πολύ αστείο και το έχω δει πάρα πολλές φορές σε memes στο internet.

Μετά από αρκετές ώρες στο μουσείο φυσικής ιστορίας είχε έρθει η ώρα να επισκεφτούμε έναν βουδιστικό ναό.

O Jade Buddha Temple βρίσκεται μερικές στάσεις από το μουσείο φυσικής ιστορίας. Ήταν ο πρώτος βουδιστικός ναός / μοναστήρι που επισκέπτομαι και μου άρεσε πολύ. Είχε αρκετούς μοναχούς και τουρίστες. Την ώρα που πήγαμε γινόντουσαν κάποιες τελετές και ο χώρος ήταν πλημμυρισμένος με διάφορα αρώματα από θυμιατά που καιγόντουσταν.

Μου έκανε εντύπωσή η θέα του ναού αναμεσά στις τεράστιες πολυκατοικίες της περιοχής. Ο ναός είναι περίπου 200 ετών και έχει πάρει το όνομα του από 2 αγάλματα του Βούδα που έχει στο εσωτερικό και είναι φτιαγμένα από νεφρίτη.

Μετά από αρκετή ώρα, αποχωρήσαμε από τον ναό και ο προορισμός μας θα ήταν η Γαλλική συνοικία για φαγητό και σουβενίρ.

Η Γαλλική συνοικία, ήταν ο τόπος διαμονής των Γάλλων αποικιοκρατών της Σανγκάης. Είναι γεμάτο με κτήρια ευρωπαϊκού στυλ. Πλέον έχει πολλά εστιατόρια, καφέ και μαγαζιά με σουβενίρ. Η πρώτη προσπάθεια παζαριού που έκανα στα μαγαζιά με τα σουβενίρ ήταν πλήρως αποτυχημένη καθώς ήμουν πολύ σφιγμένος και ντρεπόμουν να παζαρέψω.

Καθώς είχε νυχτώσει και μετά από ένα χορταστικό γεύμα σε ένα μαγαζάκι, αποχωρήσαμε προς τη περιοχή διαμονής μας. Σειρά θα είχε άλλη μία φορά το Yu Garden αλλά με περισσότερη ενέργεια και διάθεση.

Το Yu Garden μου φάνηκε ακόμα πιο εντυπωσιακό, από ότι μου είχε φανεί την πρώτη ημέρα.

Μετά από 2 μέρες που είχαμε εξοικειωθεί περισσότερο με την Κινεζική κουζίνα, σειρά είχαν διάφορα street food της παλιάς πόλης. Δεν θυμάμαι να έφαγα κάτι και να μην μου άρεσε.

Μετά από μία μεγάλη βόλτα αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο.

Λίγο πριν φτάσουμε, περάσαμε από μία πλατεία και η οποία ήταν γεμάτη από κόσμο. Η ώρα ήταν κάπου 10-11 το βραδύ. Μόλις φτάσαμε στο κέντρο της κυκλικής πλατείας που ήταν γεμάτη κόσμο, πάθαμε ένα μικρό σοκ. Ήταν απλοί πολίτες που είχαν μαζευτεί για διάφορες δραστηριότητες. Στη μία πλευρά έκαναν πολεμικές τέχνες, στην άλλη πλευρά παιδιά χορεύανε κάτι σαν χιπ χοπ και στο κέντρο χορεύανε παραδοσιακούς κινέζικους χώρους παίζοντας μουσική από ένα τεράστιο ηχείο. Το θέαμα ήταν καταπληκτικό και καθίσαμε καμία ώρα να τους χαζεύουμε τρώγοντας τα ντάμπλιγκς που είχαμε πάρει από το Yu Garden για το ξενοδοχείο.

Ήθελα να ρωτήσω στο ξενοδοχείο αν γνώριζαν κάτι σχετικά, αν ήταν κάτι συγκεκριμένο εκείνη την ημέρα ή αν είναι κάτι που γίνεται τακτικά.

Η μέρα ήταν πολύ γεμάτη από δραστηριότητες, γεύσεις, εικόνες και είχαμε μία τεράστια αίσθηση ικανοποίησης.

Η επόμενη ημέρα θα ήταν και η τελευταία στην Σανγκάη και θα την αφιερώναμε σε μια υδάτινη πόλη…

 

[Δημήτρης X.]

Ημέρα 4η

Η 4η και τελευταία ημέρα στην Σανγκάη ξημέρωσε. Σήμερα το πρόγραμμα είχε επίσκεψη σε μία από τις πολλές υδάτινες πόλεις της Σανγκάης.

Υπάρχουν αρκετές πόλεις που μπορείς να διαλέξεις για να πας. Εμείς μετά από αναζήτηση στο διαδίκτυο, επιλέξαμε το Zhujiajiao, καθώς ήταν 40-50 λεπτά απευθείας με το μετρό.

Ο σταθμός του μετρό είναι έξω από την πόλη και θέλει περίπου 15 λεπτά περπάτημα. Στην αρχή δεν σε ενθουσιάζει αυτό που βλέπεις και σίγουρα δεν θυμίζει αυτό που έχεις δει σε φωτογραφίες. Όσο όμως μπαίνεις μέσα στην υδάτινη πόλη, το τοπίο αλλάζει.

Στο αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ στην «ασφάλεια» της Κίνας. Όπου και αν είχαμε πάει μέχρι στιγμής, νιώθαμε 100% ασφάλεια. Δεν υπήρχε καμία περίεργη κίνηση. Καμία περίεργη συμπεριφορά. Είτε σε κάποιο σκοτεινό σοκάκι είτε στον δρόμο. Γιατί;

Η απάντηση είναι οι κάμερες. Δεν υπάρχει κανένα σημείο στη Κίνα που να μην έχει κάμερα να καταγράφει την κάθε σου κίνηση. Μέχρι και σε αυτό το άδειο σοκάκι της υδάτινης πόλης, υπήρχαν κάμερες. Το ερώτημα που μου δημιουργήθηκε ήταν, πουλάς την ελευθέρια σου για την ασφάλεια;

Πλησιάζοντας περισσότερο στο εσωτερικό της υδάτινης πόλης, ξεπροβάλουν και τα πρώτα μαγαζιά. Το συγκεκριμένο μαγαζί είχε ζωντανές χελώνες χωρίς καβούκι και καβούρια, έτοιμα προς πώληση. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν ευχάριστο το θέαμα.

Η πόλη του Zhujiajiao είναι μία από τις πολλές αρχαίες υδάτινες πόλεις που έχει η περιοχή καθώς είναι γεμάτη με κανάλια που δημιουργούνται από τις γύρω λίμνες και ποταμιά.

Είχε πάρα πού κόσμο, σε ασφυχτικό βαθμό σε κάποια σημεία και ήταν όλοι Κινέζοι. Γενικά μέχρι εκείνη την στιγμή, δεν είχα δει κανένα δυτικό τουρίστα. Μόνο Κινέζους.

Φυσικά από μία γραφική υδάτινη πόλη δεν θα μπορούσε να λείπει και η ν1 ατραξιόν, η βαρκάδα.

Μετά από μία μεγάλη βόλτα στην πόλη αποφασίσαμε να επισκεφτούμε για ξεκούραση τους κήπους Kezhi της πόλης.

Γενικά τέτοιοι κήποι υπήρχαν παντού στις πόλεις τις Κίνας και είναι μικρές οάσεις στο χάος των πόλεων αυτών.

Μετά από μια ωραία βόλτα στους κήπους, βγήκαμε πάλι έξω προς το χάος την υδάτινης πόλης και σειρά είχε να δοκιμάσουμε και εδώ το φαγητό του δρόμου. Είχε πάρα πολλά μαγαζιά και οι μυρωδιές σου έσπαγαν την μύτη.

Προφανώς δεν υπάρχει πουθενά αγγλική μετάφραση ή περιγραφή οπότε δεν έχεις ιδέα τι τρως.

Αφού φάγαμε κάτι το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι καρδία τυλιγμένη σε αμπελόφυλλα, αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω στην Σανγκάη.

Update. Αν είχα τότε το κινητό που έχω τώρα, τα πραγματα θα ήταν όλα πολύ πιο ευκολα.

Αύριο ήταν η μέρα όπου θα φεύγαμε νωρίς το πρωί με το bullet train και το οποίο θα μας μετέφερε σε 4μισι ώρες στο Πεκίνο, την αυτοκρατορική πόλη της Κίνας.

 

[Δημήτρης X.]

Πριν συνεχιστεί η ιστορία σχετικά με την άφιξη μας στο Πεκίνο, θα ήθελα να προσθέσω μερικές φωτογραφίες και βίντεο από την Σανγκάη.

------------------------------------------------

H πλατεία που χόρευαν οι Κινέζοι

Θέα της προκυμαίας και των αποικιοκρατικών κτιρίων

To show με τα φώτα από τους ουρανοξύστες

Η θέα από τις βάσεις των ουρανοξυστών

Bund Sightseeing Tunnel

Φωτογραφίες από την περιοχή του ξενοδοχείου

Η είσοδος του Μουσείου Τέχνης της Σανγκάης

Μία πλατεία που είχε 3 τεράστιες πολυκατοικίες γύρω γύρω (δεν φαίνονται στην φωτογραφία!)

Στην είσοδο του Μουσείου Φυσικής ιστορίας (τα παιδάκια δεν φόραγαν σχολική ενδυμασία όπως είχα αναφέρει νωρίτερα!)

Βίντεο από τα εκθέματα του μουσείου

Από τον ναό του Βούδα

Από την πόλη του Zhujiajiao

 

[Δημήτρης X.]

Ημέρα 5η

Μετά από 4 υπέροχες ημέρες στην Σανγκάη, ήρθε η ώρα να αποχωρήσουμε.

Η Σανγκάη είναι μία πόλη τεράστια, πανέμορφη και πολύ ισορροπημένη. Οι ουρανοξύστες συνδυάζονται με τα αποικιοκρατικά κτήρια. Το παλιό με το καινούργιο. Παντού υπάρχει χρώμα, έντονα φωτά, μυρωδιές, αμέτρητος κόσμος και ιστορία σε κάθε γωνία.

Ένας travel blogger σε ένα βίντεο του που είχα δει πριν το ταξίδι, είχε πει ότι αν έρχεσαι στην Σανγκάη κάθε 10 χρονιά, θα συναντάς μία διαφορετική πόλη κάθε φορά. Το μέλλον θα δείξει.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αφού αποχωρήσαμε από το ξενοδοχείο, μεταβήκαμε στον κεντρικό σταθμό των τρένων. Ο σταθμός δεν έχει καμία σχέση με τους δικούς μας και μοιάζει περισσότερο με αεροδρόμιο. Παραλάβαμε από τον γκισέ τα εισιτήρια και μεταβήκαμε στην πύλη του τρένου μας. Θα συμβούλευα να έρθετε τουλάχιστον 2 ώρες νωρίτερα καθώς είναι αρκετά μεγάλος σταθμός.

Αφού βγήκαμε στην πλατφόρμα, αντικρίσαμε το τρένο με το οποίο θα πηγαίναμε στο Πεκίνο.

Από τρένα έχω εμπειρία μόνο από Italotreno που έχω χρησιμοποιήσει αρκετά στην Ιταλία και τον δικό μας καρβουνιάρη. Αυτό που αντικρίσαμε ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό και κάθισα και το χάζευα αρκετή ώρα.

Το συγκεκριμένο, τρένο ήταν το νεότερο που υπήρχε (τύπου G) και θα έκανε το ταξίδι ανάμεσα στην Σανγκάη και το Πεκίνο, 1300 χιλιόμετρα περίπου, σε 4:30 ώρες. Το εσωτερικό του ήταν αρκετά basic στην economy class που είχαμε κλείσει. Το υπόλοιπο τρένο καθώς και τους κοινόχρηστους χώρους δεν ξέρω πώς ήταν, καθώς δεν σηκώθηκα κατά την διάρκεια του ταξιδιού. Το πιο φθηνό εισιτήριο και το οποίο είχαμε αγοράσει, κόστιζε 87 δολάρια.

H διαδρομή ήταν σχεδόν μία ευθεία και έχω την εντύπωση ότι τεράστια κομμάτια της διαδρομής ήταν σε υπερυψωμένες ράγες που διέσχιζαν τα πάντα. Η κίνηση του τρένου ήταν πόλη ομαλή και δεν καταλάβαινες ότι πήγαινες με 450χλμ την ώρα.

Αφού φτάσαμε στο Πεκίνο, μεταβήκαμε στο μετρό για να κατευθυνθούμε προς το ξενοδοχείο. Το μετρό στο Πεκίνο είναι σαν της Σανγκάης, τεράστιο με πολλές γραμμές, γρήγορο, μοντέρνο, καθαρό, με ασφάλεια αεροδρομίου, αλλά λίγο πιο παλιό. Εδώ μου έκαναν μεγάλη εντύπωση αφίσες που υπήρχαν για να κάνουν recruit παιδάκια για θέσεις εργασίας στους σταθμούς. Τις επόμενες ημέρες είδαμε ότι όντως τους ελέγχους ασφάλειας στις εισόδους, τους πραγματοποιούσαν κατά κύριο λόγο παιδιά, με στολές κτλ που δουλεύαν πλαισιώνοντας ενήλικους.

Για την διαμονή μας στο Πεκίνο, διαλέξαμε να μείνουμε για 6 βράδια στο Beijing Shichahai Shadow Art Performance Hotel, με κόστος 443€ με πρωινό. Ενώ υπήρχαν πάρα πολλά 4άστερα και 5άστερα ξενοδοχεία δυτικού τύπου και πολύ οικονομικά στο κέντρο του Πεκίνου, εμείς διαλέξαμε να μείνουμε σε hutong βόρεια της Απαγορευμένης Πόλης, στην περιοχή Shichahai.

Τα hutong είναι, ας πούμε, οι φτωχογειτονιές του Πεκίνου. Δεν υπάρχουν πολυκατοικίες. Μόνο μικρά σπίτια το ένα δίπλα στο άλλο. Όλα στοιβαγμένα. Είναι γεμάτα μαγαζάκια και με πολύ ζωή. Στην πραγματικότητα είναι κάπως μοιρασμένα τα πράγματα καθώς υπάρχουν φτωχικά σπιτάκια, μαγαζιά, boutique ξενοδοχεία και εστιατόρια. Είναι απολυτά ασφαλές να κυκλοφορείς όσο αργά και αν είναι και για άλλη μια φορά δεν νιώσαμε ποτέ ανασφάλεια.

Το ξενοδοχείο αποδείχτηκε χρυσή επιλογή καθώς κάποτε ήταν ένα παλιό παραδοσιακό σπίτι με αυλή και τώρα είχε μετατραπεί σε πολύ όμορφο και καινούργιο ξενοδοχείο. Το όνομα του το έχει πάρει λόγω του θέματος που έχει και αυτό είναι το θέατρο σκιών. Τις επόμενες ημέρες θα παρακολουθούσαμε και τις δωρεάν παραστάσεις που έδινε ο Master Mao.

Αφού τακτοποιηθήκαμε και κλείσαμε για την επόμενη ημέρα μία ημερήσια στο Σινικό Τέιχος, αποχωρήσαμε και πήγαμε προς την περιοχή των λιμνών.

Σε απόσταση 15 λεπτών περίπου με τα πόδια, βρίσκεται η περιοχή Shichahai με τις 3 λίμνες που ενώνονται. Η περιοχή έχει δραστηριότητες για όλη την ημέρα. Υπάρχουν πολλά μαγαζιά όπως μπαράκια, εστιατόρια και καραόκε. Υπάρχει ένας μεγάλος πεζοδρόμος με τουριστικά μαγαζιά που μπορείς να κάνεις βόλτα και αμέτρητα street food.

Η ώρα όμως ήταν περασμένη και καθώς είμασταν αρκετά κουρασμένοι από το ταξίδι, θα βρίσκαμε ένα μαγαζί να φάμε και να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο καθώς η επομένη ημέρα θα ήταν πολύ κουραστική.

Αφού κάναμε την απαραίτητη εξερεύνηση στην περιοχή, καθίσαμε σε ένα από τα πολλά εστιατόρια που είχε με hot pot. Το hot pot είναι μία μεγάλη παραδοσιακή κατσαρόλα με το υγρό που διαλέγεις να μαγειρέψεις (μείγμα με διάφορα μπαχαρικά, σως κτλ) και στη ουσία παραγγέλνεις τα υλικά που θες και τα μαγειρεύεις εσύ μέσα σε αυτό. Φυσικά δεν υπήρχε πουθενά αγγλική μετάφραση. Η επιλογή των υλικών έγινε μόνο από φωτογραφίες από ένα μικροσκοπικό μενού. Από ότι παραγγείλαμε, μόνο στις πατάτες πέσαμε μέσα. Τα υπόλοιπα ήταν λάθος, όπως τα νουντλς που είχα διαλέξει και τελικά ήταν πέτσα από τόφου.

Αφού το γεύμα ολοκληρώθηκε, κάναμε μία τελευταία βραδινή βόλτα και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο διότι την επόμενη ημέρα, θα πηγαίναμε σε ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα του κόσμου, το Σινικό Τείχος.

 

[Δημήτρης X.]

Ημέρα 6η

Η μέρα ξεκίνησε παρά πολύ νωρίς καθώς στις 7:00 έπρεπε να είμασταν έτοιμοι και να πάμε στο λεωφορείο του πρακτορείου, για την εκδρομή μας στο Σινικό Τείχος.

Την εκδρομή την κλείσαμε από το ξενοδοχείο με γκρουπ και κόστος 40€ και το οποίο είναι πολύ πιο οικονομικό από ότι είχαμε βρει στο διαδίκτυο (50-60€), για το συγκεκριμένο κομμάτι του τείχους που θέλαμε να επισκεφτούμε.

Αφού απολαύσαμε το καλό πρωινό του ξενοδοχείου, ξεχυθήκαμε στα σοκάκια του hutong να βρούμε το λεωφορείο μας. Γενικά μέσα στα hutong με δυσκολία περνάνε αυτοκίνητα, πόσο μάλλον λεωφορεία. Οπότε το λεωφορείο θα βρισκόταν σε μια λεωφόρο έξω από το hutong και θα κάναμε μία απόσταση 10 λεπτών για το βρούμε.

Το λεωφορείο μας ήταν παρκαρισμένο και γεμάτο κόσμο από τα υπόλοιπα ξενοδοχεία του hutong. Μόλις μαζευτήκαμε όλοι, το λεωφορείο ξεκίνησε. Δεν θα πηγαίναμε με αυτό όμως μέχρι τον τελικό προορισμό. Το λεωφορείο θα μας πήγαινε σε ένα άλλο σημείο συγκέντρωσης, όπου ήταν και από άλλες περιοχές του Πεκίνου μαζεμένα λεωφορεία, και εκεί θα γινόταν ο τελικός διαχωρισμός.

Ο διαχωρισμός θα γινόταν ανάλογα με το τμήμα του Σινικού Τείχους που θα επισκεπτόταν ο καθένας.

Τα πιο γνωστά σημεία του τείχους για να επισκεφτείς είναι το Badaling, το Mutianyu και το Jinshanling. Φυσικά υπάρχουν πολλά περισσότερα καθώς το τείχος εκτείνεται σε μια απόσταση 9.000 ή 21.000 χιλιομέτρων, ανάλογα πια τμήματα μετράει κανείς. Δεν γνωρίζω ακριβώς πως γίνεται ο διαχωρισμός.

To Badaling είναι το πιο γνωστό τμήμα του τείχους, καθώς είναι το πιο κοντινό στο Πεκίνο και αρκετά αναπαλαιωμένο σε πάρα πολλά σημεία. Για αυτό και είναι το μέρος στο οποίο οι ορδές των τουριστών είναι τεράστιες.

Το Mutianyu είναι το αμέσως επόμενο σε φήμη και απόσταση, και βρίσκεται μέσα στο δάσος. Επίσης έχει τελεφερίκ και μια τσουλήθρα οπότε είναι και πιο διασκεδαστικό για τους επισκέπτες.

Εμείς αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το πιο μακρινό και “άγριο” κομμάτι του Σινικού Τείχους, το Jinshanling.

Jinshanling σημαίνει “χρυσό βουνό” και θα καταλάβετε στις επόμενες φωτογραφίες τον λόγο της ονομασίας του. Η απόσταση με το λεωφορείο είναι περίπου 3-4 ώρες η κάθε διαδρομή, ανάλογα με την κίνηση στο Πεκίνο και πόση ώρα θα κάνεις να βγεις από αυτό. Ξεναγός μας στο λεωφορείο ήταν, ο Μπεν και ήταν αρκετά ευχάριστος. Μας έδωσε πολλές πληροφορίες σχετικά με την ιστορία του Πεκίνου, του τείχους και φυσικά συμβουλές για τις επόμενες ημέρες μας στην πόλη.

Το σημείο υποδοχής είναι μακριά από το τείχος καθώς σε αυτό θα ανεβαίναμε με το τελεφερίκ. Είμασταν μόνο 1 λεωφορείο καθώς, όπως είχαμε διαβάσει και από πριν, το συγκεκριμένο κομμάτι λόγω της απόστασης του από το Πεκίνο αλλά και της δυσκολίας του, δεν το προτιμάνε οι τουρίστες. Ο χρόνος που κάνεις όμως για να έρθεις και η κούραση που σου προκαλεί, ανταμείβονται πλήρως με αυτό που σου προσφέρει. Τουλάχιστον, αυτό λένε όλοι.

Μετά από περίπου 15 λεπτά με το τελεφερίκ, θα ανεβαίναμε στην βάση του βουνού. Από εκεί θα ακολουθούσαμε ένα μονοπατάκι και θα βγαίναμε σε ένα προπύργιο του τείχους και θα ανεβαίναμε επάνω.

Το θέαμα που συναντάς είναι κάτι το πρωτόγνωρο. Η ομορφιά του τοπίου είναι απαράμιλλη.

Η απόσταση που θα διανύαμε ήταν περίπου 6 χιλιόμετρα και θα το κάναμε περίπου σε 3 ώρες με αρκετές στάσεις.

Η δυσκολία σε κάποια σημεία είναι πάρα πολύ μεγάλη καθώς το μεγαλύτερο κομμάτι του τείχους σε αυτό το σημείο δεν είναι φτιαγμένο και είναι αρκετά δύσκολο να περπατάς πάνω σε σπασμένες πλάκες. Επίσης υπάρχουν σημεία με πολύ απότομα σκαλιά που στην ουσία κάνεις αναρρίχηση.

Την διαδρομή την κάναμε με την ησυχία μας και δεν μας πίεζε κανείς, Είχαμε και την επιλογή να πηγαίνουμε μαζί με τον Μπεν και το υπόλοιπο γκρουπ, αλλά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε μόνοι μας.

Στην διαδρομή που ακολουθήσαμε υπήρχαν ελάχιστοι πλανόδιοι πωλητές με νερά, αναψυκτικά, σνακς και τουριστικά είδη.

Η διαδρομή, δυστυχώς, από ένα σημείο και μετά γίνεται αρκετά κουραστική και χάνεις την διάθεση να περπατήσεις και να απολαύσεις αυτό που σου προσφέρει το τοπίο. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα ότι θα είναι τόσο απαιτητικό σε φυσική κατάσταση.

Βέβαια αν ήταν να διαλέξω ξανά, στο ίδιο κομμάτι θα πήγαινα.

Μετά από 3 ώρες πεζοπορίας πάνω στο τείχος, φτάσαμε στο τέρμα του κομματιού όπου και μας περίμενε και το υπόλοιπο γκρουπ μαζί με τον Μπεν

Από εδώ, θα κατεβαίναμε ένα μονοπάτι μισής ώρα περίπου προς το σταθμό εξόδου και θα πηγαίναμε με το λεωφορείο σε ένα ταβερνείο για φαγητό.

Το φαγητό δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο αλλά με την κούραση που είχαμε ήταν ότι έπρεπε. Φυσικά συμπεριλαμβανόταν στη τιμή της εκδρομής και ήταν σαν μπουφές. Αφού το γεύμα τέλειωσε ανεβήκαμε πάλι στο λεωφορείο και το οποίο μας μετέφερε πίσω στο Πεκίνο.

Αφού φτάσαμε πίσω στο Πεκίνο και είχαμε κοιμηθεί σε όλη την διάρκεια της διαδρομής, η εκδρομή ολοκληρώθηκε σε έναν σταθμό του μετρό κοντά στο κέντρο.

Ήταν περίπου 21:00 και αποφασίσουμε ότι η ημέρα ήταν αρκετά κουραστική αλλά παράλληλα εκπληκτική όποτε αποφασίσαμε μετά από μία βόλτα στις λίμνες, να πάμε για ξεκούραση.

 

[Δημήτρης X.]

Ημέρα 7η

Η 7η ημέρα ξεκίνησε με καταπονημένα πόδια, κατάλοιπο από την εκδρομή στο Σινικό Τείχος την προηγούμενη.

Αφού πήραμε το πρωινό μας στο λόμπι του ξενοδοχείου, ξεκινήσαμε για ένα από τα πιο όμορφα αξιοθέατα του Πεκίνου, τον Ναό του Ουρανού.

Ο Ναός του Ουρανού, είναι ένα τεράστιο αυτοκρατορικό συγκρότημα θρησκευτικών κτιρίων. Τον ναό επισκέπτονταν οι αυτοκράτορες των διάφορων δυναστειών και πραγματοποιούσαν τελετές με προσευχές προς τον ουρανό, για καλή σοδειά. Κατασκευάστηκε περίπου την ίδια περίοδο με την Απαγορευμένη Πόλη και στην οποία θα πηγαίναμε την επόμενη ημέρα.

Στην ουσία είναι ένα τεράστιο πάρκο όπου πηγαίνουν πάρα πολλοί Κινέζοι για περπάτημα, βόλτα και διασκέδαση.

Κατά μήκος των διαδρομών του ναού, υπήρχαν αμέτρητοι Κινέζοι, στην πλειονότητα τους ηλικιωμένοι όπου παίζανε χαρτιά.

Αφού καθίσαμε και τους χαζέψαμε αρκετή ώρα, προχωρήσαμε προς το κύριο αξιοθέατο του συγκροτήματος, την Αίθουσα της Προσευχής για Καλή Σοδειά.

Η Αίθουσα της Προσευχής για Καλή Σοδειά, είναι στην ουσία ένα κυκλικό κτίριο, στο συγκρότημα του ναού. Εκεί ο αυτοκράτορας προσευχόταν για καλή σοδειά.

Γύρω από το κτήριο υπάρχουν και άλλα χτίσματα και διάδρομοι. Όλο το συγκρότημα είναι ένα έργο τέχνης και παντού υπάρχουν αυτές οι μικρές λεπτομέριες που σε κάνουν να τις χαζεύεις όπως αυτά τα μικρά αγαλματάκια που υπήρχαν στις στέγες των κτηρίων.

Αφού ολοκληρώσαμε την εξερεύνηση ολόκληρου του συγκροτήματος, και το οποίο ήταν τεράστιο, αποφασίσαμε να συνδυάσουμε ψώνια και φαγητό.

Ακριβώς απέναντι από το συγκρότημα του ναού βρίσκεται το καινούργιο Hongqiao Pearl Market.

Παλαιοτέρα δεν υπήρχε κτήριο αλλά ήταν μία υπαίθρια αγορά με αμέτρητα μαγαζιά και τα οποία συστεγάστηκαν σε ένα καινούργιο κλειστό κτήριο. Στην ουσία μετέτρεψαν μια τεράστια υπαίθρια αγορά σε ένα κλειστό εμπορικό κέντρο.

Στο εμπορικό, αφού φάγαμε, ξοδέψαμε αμέτρητες ώρες αλλά και Γιουάν, για τις αγορές μας.
Τα μαγαζιά μέσα είναι γεμάτα με ιμιτασιόν προϊόντα και τα παζάρια που σου κάνουν είναι εξαντλητικά. Πριν το ταξίδι είχα δει ένα προϊόν που ήθελα να πάρω και όταν το βρήκα εκεί τρελάθηκα από την χαρά μου. Όταν ρώτησα τον πωλητή πόσο έχει, μου είπε 100€. Με πολύ παζάρι και αφου είχαν μαζευτεί 10 πωλήτες από τα άλλα μαγαζιά και μας κοιτούσαν, τον έριξα στα 50€. Παρακάτω δεν έπεφτε με τίποτα. Του έδειξα ακριβώς το ίδιο αντικείμενο και που είχα δει στο eBay στα 20€ και μου είπε πάρτο από εκεί και με έδιωξε! Τελικά όταν γύρισα Ελλάδα, το παρήγγειλα και ήρθε 2 μήνες μετά.

Αφού τα ψώνια ολοκληρώθηκαν, σειρά είχε να περπατήσουμε στον πιο μεγάλο και εμπορικό δρόμο του Πεκίνου, τον Wangfujing.

Η αλήθεια είναι ότι πάρα τα μεγάλα μαγαζιά, κτήρια και ξενοδοχεία, μου φάνηκε αρκετά αδιάφορος δρόμος. Όσο νύχτωνε, ανάβανε οι πινακίδες neon που υπήρχαν αλλά και πάλι ο δρόμος παρέμενε αδιάφορος.

Καθώς φτάσαμε προς το τέλος του πεζόδρομου, ένιωσα πολύ ανακουφισμένος που δεν είχα διαλέξει να μείνουμε σε κάποιο ξενοδοχείο δυτικού στυλ, σε αυτή την περιοχή.

Αφού φτάσαμε στο ξενοδοχείο, γνωρίζαμε ότι σήμερα ο Master Mao, είχε παράσταση.

Όπως ανάφερα νωρίτερα, το θέμα του ξενοδοχείου και από το οποίο είχε πάρει το όνομα του, ήταν το κινέζικο θέατρο σκιών. Μπορούσες αν ήθελες με έξτρα κόστος να κάνεις μαθήματα με τον δάσκαλο Mao και να φτιάξεις και δικιά σου φιγούρα. Σχεδόν όλοι έφτιαχναν δράκους. Εμείς αποφασίσαμε να μην κάνουμε την συγκεκριμένη δραστηριότητα καθώς ήταν λίγο τσουχτερή. Παρ΄όλα αυτά οι παραστάσεις ήταν δωρεάν και αρκετά διασκεδαστικές.

Αφού φάγαμε ντάμπλιγνς και νουντλς με την συντροφιά του θεάτρου σκιών, η ημέρα ολοκληρώθηκε.