Ισπανία Ταξίδι στην υπέροχη Μαδρίτη

[gelf]

9. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21-02-2014


Παρασκευή, μετά το πρωινό, φωτογράφιση στο κέντρο της πόλης, checkout, ταξί, αεροδρόμιο Barajas, καλή πτήση 03.45 ωρών, αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, σπίτι ύστερα από δύο περίπου ώρες, αποθήκευση φωτογραφιών.




10. ΕΠΙΛΟΓΟΣ


Μπορεί να έγινα αρκετές φορές κουραστικός επειδή είναι η πρώτη ιστορία που καταγράφω. Στις επόμενες ιστορίες θα είμαι ιδιαίτερα συνοπτικός.

Συμπερασματικά αναφέρω ότι η Μαδρίτη είναι μια πόλη που την αγάπησα για τους παρακάτω λόγους:


1. Οι πολίτες της είναι απίστευτα ευγενικοί συγκρινόμενοι με αυτούς άλλων μεγαλουπόλεων συμπεριλαμβανομένης και της αγαπημένης μου Βαρκελώνης.

2. Το αρχικό κόστος είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Ενδεικτικά αναφέρω ότι σε τάπας μπαρ στην calledecolόn (μεταξύ της plazadeldosdemayo και της plazadechueca) το αρχικό κόστος ήταν 2,40 ευρώ (1,00 ευρώ το ποτήρι κρασί – 1,40 ευρώ το ποτήρι η μπύρα συνοδευόμενα από ένα πιατάκι μύδια ή χαμόν ή καλαμάρια κλπ).

3. Μεγάλο ποσοστό των πολιτών της, φαινόταν να έχει ιδιαίτερη μόρφωση, όπως διαπίστωσα από παρακολούθηση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. Επίσης δεν ενοχλούσαν τον πλησίον τους, ενώ χαρακτηριστικά αναφέρω ότι σε περίπτωση που έβλεπαν ότι ήθελες να φωτογραφίσεις υποβοηθούσαν στη "δημιουργία".

4. Τα μουσεία της είναι από μόνα τους ισχυρός λόγος για να επισκεφθείς και να αγαπήσεις τη Μαδρίτη.

5. Οι βόλτες στην παλιά πόλη τα πολλά μπαράκια, τα εστιατόρια είναι και αυτά από μόνα τους ισχυρός λόγος για να επισκεφθείς και να αγαπήσεις τη Μαδρίτη.

6. Η Μαδρίτη δεν είναι κομπλεξική πόλη. Χαρακτηριστικό είναι ότι όπου υπήρχαν φανέλες της Ρεάλ και της Αθλέτικο, υπήρχαν και φανέλες της Μπαρτσελόνα, φαινόμενο το οποίο δεν το παρατηρούσες στη Βαρκελώνη (έβλεπες μόνο φανέλες της Μπαρτσελόνα).

7. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς λειτουργούν άψογα. Χαρακτηριστικό είναι ότι ταξί χρησιμοποίησα (σε αντίθεση με άλλα ταξίδια μου) μόνο δύο φορές και συγκεκριμένα από αεροδρόμιο – ξενοδοχείο και ξενοδοχείο – αεροδρόμιο.

8. Δεν υπήρχε ζήτημα ασφάλειας. Η αστυνόμευση ήταν εμφανής τόσο στα πολυσύχναστα μέρη, όσο και κατά τις μεταμεσονύκτιες ώρες.

9. Εκτός των παραπάνω διαπιστώσεων από μέσα μου βγήκε ότι η Μαδρίτη είναι μαι πόλη που σου ανοίγει τη ψυχή. Δεν είναι τυχαίο ότι ύστερα από μία εβδομάδα ταξίδεψα στην αγαπημένη μου ελληνική πόλη – τα Χανιά - όπου και αναφώνησα ότι είμαι ευτυχής που σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα βρέθηκα σε δύο πόλεις που σου ανοίγουν τη ψυχή.

Άλλωστε και ο μεγάλος διανοητής Καζαντζάκης, στο έργο του «Ταξιδεύοντας Ισπανία» αναφέρει για τη Μαδρίτη: «χαρούμενη, ανοιχτόκαρδη όαση απάνω στο τραχύ έρημο οροπέδιο. Η υψηλότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης, η πιο κοντά στον ουρανό.»



ΤΕΛΟΣ

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9

First Προηγούμενη 9 of 9

Go to chapter

Go

[gelf]

Ορισμένες φωτογραφίες από την πρώτη ημέρα:

 

[gelf]

3, ΣΑΒΒΑΤΟ 15-02-2014


Μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο, σε αίθουσα στον 7ο όροφο, με θέα στις στέγες του κέντρου της πόλης, κατευθυνθήκαμε κατ αρχήν στην Plaza de la puerta del Sol και με τα ΜΜΜ πήραμε μια πρώτη εξωτερική εικόνα από το μουσείο centro de arte reina Sohia, από το σιδηροδρομικό σταθμό Atocha, από το μουσείο Prado, από την puerta de Toledο και από το palazio Real. Μεγάλη εντύπωση μας προκάλεσε ο αιγυπτιακός ναός του debond τον οποίο δώρισε η αιγυπτιακή κυβέρνηση στην Ισπανία για τη βοήθεια την οποίαν προσέφεραν οι Ισπανοί μηχανικοί στη διάσωση μνημείων κατά την κατασκευή του φράγματος του Ασουάν.

Από το μνημείο αυτό προχωρήσαμε προς την Plaza de Espanaστο κέντρο της οποίας είναι το άγαλμα του Θερβάντες (ενώ από κάτω και σε μικρότερο μέγεθος είναι τα αγάλματα του Δον Κιχώτη είναι με το άλογό του και του Σάντσο Πάντσα με το γαιδαρό του – το κατά Καζαντζάκη διττό πρόσωπο της Ισπανίας).

Η Plaza de Espana μεταξύ των άλλων περιβάλλεται και από δύο ψηλά κτίρια το Edificio de Espana (26 ορόφων) και το Torre de Madrid (33ορόφων) μνημεία του πολυετούς φρανκικού καθεστώτος. Δίπλα στην Plaza de Espana είναι το παλάτι, όπου και περιπλανηθήκαμε σύντομα στους εξωτερικούς χώρους.

Μετά την περιήγησή μας στους ως άνω χώρους κατευθυνθήκαμε ανατολικά και στη συνέχεια βόρεια όπου μέσω των λεωφόρων (κατ ουσίαν ενιαίων) paseo de regoletos και paseo de lacastellanaκαταλήξαμε στο στάδιο Σαντιάγκο Μπερναμπέου (έδρα της Ρεάλ Μαδρίτης) από όπου στρίψαμε κατ αρχήν ανατολικά και στη συνέχεια άμεσα νότια, ώστε να κινηθούμε κατά μήκος της calle de Serano με τα ακριβότερα – όπως λένε - καταστήματα της Μαδρίτης, τα οποία άλλωστε δεν με ενδιαφέρουν και συγκεκριμένα με αφήνουν παγερά αδιάφορο ως αντικαταναλωτικό τύπο. Επίσης στο νότιο τμήμα της calle de Serano υπάρχει το αρχαιολογικό μουσείο το οποίο όμως δεν επισκέφθηκα.

Με τα πολλά καταλήξαμε στην plaza Colon, όπου υπάρχει και το Hard Rock Café της Μαδρίτης και μετά από μία έως δύο ώρες ξεκούρασης με φαγητό συνοδεία τσέχικης βαρελίσιας μπύρας Budweiser, αποφασίσαμε να κινηθούμε νοτιοδυτικά προς το ξενοδοχείο μας για προσωρινή ανάπαυση.

Από την plaza Colon λοιπόν και ύστερα από ένα σύντομο ποτό στο café Gijόn, μέσω της calle del almirante, της plaza de Chueca, της calle de Augusto Figueroaκαι της calle Fuencaral φθάσαμε στην οδό Gran Viaστο ύψος του κτιρίου της Telephonika.

Από την GranVia ακολουθήσαμε τον πεζόδρομο calle de la Monteraκαι με δυσκολία – λόγω της απίστευτης κίνησης – πυκνότητας (ανά τ.μ.) πεζών και αφού περάσαμε την Plaza de la puerta del Sol και παρακολουθήσαμε μουσικούς του δρόμου στην plaza Jacinto Benavente καταλήξαμε στο ξενοδοχείο κατά τις 22.00 για ξεκούραση.

Κατά τις 00.30 τη νύχτα και μετά από ανασυγκρότηση βγαίνοντας από το ξενοδοχείο και κυκλοφορώντας στη γειτονιά, πήγαμε στην ταβέρνα (calle deBarcelona) kaixo (βάσκικη) για φαί, συμπαθητική και οικονομική (50 ευρώ περίπου για δύο άτομα με 2 μπουκάλια κρασί), χωρίς όμως τίποτα το ιδιαίτερο, ενώ στη συνέχεια καταλήξαμε σε μπαράκι στην plaza de Santa Ana (lateral), όπου το κοκταίηλ είχε 6 ευρώ και το ποτήρι cardhu 11 ευρώ (άνω των ελληνικών τιμών - τεράστια όμως ποσότητα ανά μερίδα). Και το βράδυ αυτό (όπως και το προηγούμενο) εντύπωση μου έκαναν αφ' ενός το πλήθος του κόσμου που έβγαινε από τα θέατρα κατά τις 00.30, αλλά και οι ουρές που δημιουργούντο κατά τις 02.00 για την είσοδο σε κλαμπ, ουρές που δεν υπήρχαν μετά τις 02.30.

 

[gelf]

4. ΚΥΡΙΑΚΗ 16-02-2014


Την Κυριακή μετά το πρωινό από βόλτα στο κέντρο, κατά το μεσημέρι επισκεφθήκαμε το μουσείο centro de arte reina sofia.

Επειδή ήταν Κυριακή η είσοδος ήταν ελεύθερη (πιθανώς από κάποια ώρα και μετά). Εδώ και πολλά χρόνια είχα τάξει στον εαυτό μου ότι δεν θα επισκεπτόμουν ξανά ποτέ μουσεία πλην αυτών της Μαδρίτης. Τήρησα λοιπόν το λόγο μου και έτσι βρέθηκα στο. μουσείο centro de arte reina sofia. Επισημαίνεται ότι στο centro de arte reina sofia, εκτός από τα εκπληκτικά έργα των μεγάλων ζωγράφων (το να βλέπεις σε πραγματικό μέγεθος τον πίνακα του Πικάσο Γκερνίκα - 1937, ανατριχιάζεις), Πικάσο, Νταλί, Μιρό ή/και λοιπών δημιουργών (Γκονζάλεθ), μεγάλη εντύπωση μου έκανε ότι σε αίθουσες είχε προβολή των αριστουργημάτων του κινηματογράφου σε σκηνοθεσία του μεγάλου Luis Bunuel (1900-1983) και συγκεκριμένα αυτών των οποίων τη σκηνογραφία είχε αναλάβει ο Σαλβαντόρ Νταλί. Ύστερα από τέσσερις δημιουργικές ώρες στο μουσείο, βγαίνοντας από αυτό ξεκουραστήκαμε σε ένα μπαρ – εστιατόριο, το οποίο είχε δύο αστέρια Michelin. Αφού ξεκουραστήκαμε πήγαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό Atocha, για να ρωτήσουμε για τα δρομολόγια προς και από Τολέδο τα οποία πιθανώς πραγματοποιούσαμε τις επόμενες ημέρες. Εκεί πληροφορηθήκαμε – μέσω των ευγενικών υπαλλήλων του σταθμού - ότι το πήγαινε του τραίνου προς Τολέδο είναι κάθε 2ωρο και συγκεκριμένα 08.20, 10.20,12.20, 14.20 ενώ η επιστροφή είναι επίσης κατά 2ωρο και συγκεκριμένα 15.30, 17.30, 19.30 κλπ. Θαυμάσαμε το σταθμό με τον απίστευτο εσωτερικό του κήπο και αναρτημένες αφίσες για τα 400 χρόνια του ElGreco.


Έξω από τον σταθμό γέλασα πολύ με το μπυροποδήλατο (ειδικό για Άγγλους) το οποίο βέβαια είχα συναντήσει και σε άλλες πόλεις (Βερολίνο κλπ).


Στη συνέχεια ανηφορίσαμε από το σταθμό Atocha προς την Paseo del Prado είδαμε τόσο το συντριβάνι της Κυβέλης όσο και αυτό του Ποσειδωνα, φωτογραφίσαμε το κτίριο τηλεποικοινωνιών

καθώς και άλλα κτίρια όπως το κτίριο Metropolis

και καταλήξαμε σε ένα tapas bar στην calle de la cruz (2 ευρώ το ποτήρι κρασί και 4 ευρώ τα καλαμαράκια) όπου μετά από 4 κρασιά συνοδευόμενα από καλαμαράκια αισθανθήκαμε καλύτερα και φθάσαμε τονωμένοι στο ξενοδοχείο,

Το βράδυ βγήκαμε να δούμε τη φωτισμένη plaza Mayorκαι τελικά καταλήξαμε στο bar de galliegos, στην οδό Cuchilleros με νόστιμα ψαρικά (ο λογαριασμός για δύο άτομα 70 ευρώ με δύο μπουκάλια κρασί).


Μετά και τα σχετικά ποτά στο απέναντι μπαράκι και τη βόλτα στη νυκτερινή Μαδρίτη, η οποία ήταν πολύ ήσυχη σε σχέση με τις δύο (Παρασκευοσάββατο) προηγούμενες βραδιές και ενώ η ώρα προσέγγιζε 02.00πμ καταλήξαμε στο ξενοδοχείο. .

 

[gelf]

5. ΔΕΥΤΕΡΑ 17-02-2014


Τη Δευτέρα αποφασίσαμε να περπατήσουμε προς παλάτι και στη συνέχεια στο πλησίον αυτού μεσαιωνικό κέντρο της πόλης. Κατ αρχήν και κατόπιν απλής νύξης ο ευγενέστατος ρεσεψιονίστ μας άλλαξε το δωμάτιο σε μπροστινό πολύ ευρύχωρο και με υπέροχο βιτρό στο τζάμι χωρίς επί πλέον χρέωση. Μετά την τακτοποίησή μας προχωρήσαμε προς την περιοχή του παλατιού μέσω της calle del Arenal με στάση στην plaza del Isabel II και στην plaza de Oriente, οι οποίες διαχωρίζονται από το βασιλικό θέατρο ένα εξάπλευρο κτίριο. Ευχάριστη εντύπωση κάνουν οι σειρές αγαλμάτων της plaza de Oriente, αγάλματα τα οποία αρχικά προοριζόντουσαν για τις στέγες του παλατιού σκέψη η οποία εγκαταλείφθηκε (ορθώς) όταν τέθηκε ζήτημα στατικής επάρκειας. Από την περιήγηση στο παλάτι και στον καθεδρικό ναό προχωρήσαμε προς την plaza de la Paja και plaza de san Andres (μεσαιωνικό κέντρο της πόλης).

Μέσω της calle de la Cava Baja φθάσαμε στην calle Cuchilleros, στο αγαπημένο μας μπαράκι cafe Kee, το οποίο συνδύαζε ωραίο περιβάλλον (στο ισόγειο όπου λειτουργούσε ως μπαρ), όμορφη κλασσική jazz μουσική, βαρελίσια μπύρα Leffe, καλό κόκκινο κρασί και μία από τις δύο αγαπημένες μου μάρκες malt whisky (Cardhu).

Αφού χαλαρώσαμε από το πολύωρο περπάτημα και τονωθήκαμε, κάναμε ένα σύντομο πέρασμα από την αγορά San Miguel, φάγαμε ελαφρότατα και συνεχίσαμε στην plaza de la Villa, όπου από πεζόδρομους και στενούς δρόμους της παλιάς πόλης καταλήξαμε στο ξενοδοχείο μας.


Μετά από ολιγόωρη ξεκούραση περάσαμε από το casa patas (calle de la Canizares – παράλληλος και μετά από τρεις δρόμους ανατολικά από αυτόν του ξενοδοχείου μας), για φλαμέγκο σύμφωνα με τις κάρτες που υπήρχαν στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου. Αφού ήπιαμε από ένα κρασί υπήρξε διχογνωμία για το αν το μαγαζί είναι τουριστικοποιημένο ή όχι και έτσι προχωρήσαμε προς την calle de las Huertas, όπου παρ όλο που είχα διαβάσει σε διάφορους οδηγούς ότι είναι πολυσύχναστη και θορυβώδης, ήταν δρόμος ιδιαίτερα ήσυχος, πιθανώς λόγω Δευτέρας και λόγω χειμώνα. Κατά την περιήγησή μας συναντήσαμε ένα γωνιακό μπαράκι το Elhecho (calle de las Huertas 60) με όμορφο περιβάλλον σχετικά καλή μουσική και ποικιλία ποτών (carhdu σε μεγάλη δόση 6 ευρώ, daiquiri 5 ευρώ). Στη συνέχεια ανεβήκαμε την calle de las Huertas προκειμένου να δούμε πως είχαν φωτίσει καθημερινή την plaza del Santa Ana

και την plaza Mayor

και επειδή συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είχαμε φάει τίποτα ιδιαίτερο μετά το πρωινό, τα βήματά μας οδήγησαν πάλι στην calle de Cucilleros και στο εστιατόριο Sobrino de Botin, το κατά βιβλίο Guiness αρχαιότερο εστιατόριο του κόσμου.

Παρ όλο ότι είχα το φόβο ότι δε θα βρίσκαμε τραπέζι ή ότι η εξυπηρέτηση θα ήταν ανεπαρκής, λόγω και της ώρας αιχμής (23.00) μας υποδέχθηκαν το τραπέζι που μας πρότειναν ήταν σε πολύ καλή θέση. Το φαγητό – παρά το ότι το εστιατόριο αυτό το αναφέρουν όλοι οι τουριστικοί οδηγοί – ήταν σχεδόν άριστο και το κοστολόγιό του ανήλθε σε 80 ευρώ συμ/νων και δύο μπουκαλιών από υπέροχο κόκκινο κρασί.

Μετά το φαγητό και αφού είμαστε από τους τελευταίους πελάτες του μαγαζιού, το οποίο μας άφησε άριστη εντύπωση παρά τον τουριστικό χαρακτήρα του, περπατήσαμε στην plaza Mayor, όπου μας στενοχώρησαν οι πολλοί άστεγοι της Μαδρίτης που βρίσκουν καταφύγιο για ύπνο, πάνω σε χαρτόκουτα, στις στοές της πλατείας. Είναι προφανές ότι στην Ισπανία η επίθεση των τραπεζών βρήκε τους πολίτες απόλυτα απροετοίμαστους.

 

[gelf]

6. ΤΡΙΤΗ 18-02-2014


Την Τρίτη επισκεφθήκαμε κατ αρχήν το πάρκο del Retiro, όπου με το μετρό σταματήσαμε στη στάση Retiro. Αφού φωτογραφίσαμε την puerta del Alcala

μπήκαμε στο πάρκο από τη βορειοδυτική πλευρά, οπότε διασχίζοντας την Avenida de Mexico φθάσαμε στη λίμνη του πάρκου.

Επισημαίνεται ότι όλοι οι οδοί του πάρκου έχουν ονομασίες των ισπανόφωνων χωρών της λατινικής Αμερικής.

Εκεί είδαμε βαρκάδες αλλά και έφιππους αστυνομικούς σε διαρκείς περιπολίες. Μετά από βόλτα στο πάρκο και αφού περάσαμε από το παλάθιο δε κριστάλ, (κατασκευασμένο από σίδηρο και γυαλί)

καταλήξαμε στο museo del prado.

Για ορθολογική επίσκεψη λόγω της πληθώρας των πινάκων, σκόπιμο είναι στην είσοδο, να παραλάβεις ένα plano του μουσείου και να επικεντρωθείς στα εκθέματα τα οποία σε ενδιαφέρουν. Επισημαίνεται ότι ο κάθε πίνακας έχει αναφορά τόσο στα ισπανικά όσο και στα αγγλικά. Επικεντρώθηκα κυρίως στη μαύρη περίοδο του Γκόγια, αλλά και στη λοιπή συλλογή Γκόγια, στη συλλογή Βελάσκεθ και στους Φλαμανδούς και Ιταλούς (Ρούμπενς, Τιντορέτο, Τιτσιάνο, Μποτιτσέλι κλπ). Κατόπιν αυτών πολύ κουρασμένοι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας, μετά από μικρή στάση σε τάπας μπαρ για ελαφρύ φαγητό και κρασάκι. Μετά από τις χαλαρωτικές διαδικασίες (ντους, οριζοντίωση, παρακολούθηση από την TV του δωματίου του πρώτου ημιχρόνου Μάντσεστερ Σίτι – Μπαρτσελόνα) αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στο κέντρο της πόλης. Έτσι φωτογράφισα νυκτερινά την plaza Mayor, την plaza de la Villa,

την plaza del Santa Ana κλπ.

Κατά τις 01.30,πριν πάω στο ξενοδοχείο, πέρασα από ένα μπαράκι στην plazadel Santa Ana, όπου ήπια μία μπύρα συνοδευόμενη από δύο carhdu. Εκεί σχολιάσαμε με τον μπάρμαν τόσο τα αποτελέσματα της ημέρας στο Τσάμπιονς λιγκ, όσο και τη διακύμανση στην τιμολόγηση των ποτών (μπύρα ποτήρι 1.40 ευρώ, carhdu 9 ευρώ).

 

[gelf]

7. ΤΕΤΑΡΤΗ 19-02-2014


Αποφασίσαμε έτσι ώστε οι δύο τελευταίες ημέρες στη Μαδρίτη να είναι ημέρες χαλάρωσης. Κατ αρχήν – και κατόπιν του πρωινού - πήραμε το μετρό (εισιτήρια 10 διαδρομών) και κατεβήκαμε στη στάση Portazgo, όπου και το γήπεδο της Rayo Vayiecano.

Μετά την αγορά των σχετικών αναμνηστικών (οι άνθρωποι έμειναν έκπληκτοι, που είχαν οπαδούς από τόσο μακριά – προ διημέρου είχε συμβεί και το άτυχο αποτέλεσμα με τη Barcelona, 6άρα) με το μετρό φθάσαμε στη στάση Bilbao περιπλανηθήκαμε στη Malasana, στην plaza del dos de mayo.


Η περιοχή διαθέτει και ελληνικό στοιχείο

αλλά και ζωντάνια (τον τελευταίο καιρό ακούω κυρίως αφρικάνικη μουσική).

Άλλωστε στην περιοχή αυτή της πόλης αναπτύχθηκε το κίνημα Movida μετά την πτώση (φυσικό θάνατο) του Φράνκο. Από τους χαρακτηριστικούς εκπροσώπους του κινήματος αυτού το οποίο ξεκίνησε κατά τα τέλη της 10ετίας του 1970, είναι ο διάσημος σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδόβαρ.

Κατευθυνόμενοι νότια καταλήξαμε στην calle Colόn και συγκεκριμένα στο bar Sidi, - στέκι κατοίκων της περιοχης - για κρασάκι μπυρίτσα και ξεκούραση. Εκεί παρατηρήσαμε ότι το αρχικό κόστος είναι ιδιαίτερα χαμηλό και συγκεκριμένα 2,40 ευρώ (1,00 ευρώ το ποτήρι κρασί – 1,40 ευρώ το ποτήρι η μπύρα συνοδευόμενα από ένα πιατάκι μύδια ή χαμόν ή καλαμάρια κλπ).

Αφού ήπιαμε αρκετά κρασάκια κατευθυνθήκαμε νότια στη chocolateria San Gines. Η σοκολάτα ήταν νόστιμη αλλά το μαγαζί ήταν γεμάτο και είχε πολλούς τουρίστες.
Μετά από ξεκούραση στο ξενοδοχείο περπατήσαμε στο κέντρο της πόλης, φάγαμε και ήπιαμε μπύρες Paulaner, στην cervezeria Alemana, (από τα αγαπημένα στέκια του Έρνεστ Χεμινγουέι) η οποία βρίσκεται στην plaza del Santa Ana 6. Προχωρημένη ώρα (μετά τις 02.30) αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο.

 

[gelf]

8. ΠΕΜΠΤΗ 20-02-2014


Ημέρα χαλάρωσης αλλά και εμπέδωσης και αυτή. Μετά το πρωινό κατηφορίσαμε από την plaza Tirso de Molina


προς Lavapies (κέντρο μεταναστών κυρίως από Νότια Αμερική και Αφρική).


Από εκεί με το μετρό (εισιτήρια 10 διαδρομών metrobus) κατευθυνθήκαμε προς τον ποταμό Μανθανάρες (σταθμός Piramides). Εδώ θα ανοίξω μία παρένθεση. Το νερό το υπέρ αγαπώ και γι αυτό άλλωστε επέλεξα να κατοικώ μόνιμα δίπλα σε αυτό. Σε κάθε πόλη ή ευρύτερη περιοχή που ταξιδεύω, επιδιώκω το συντομότερο να βρεθώ κοντά στο νερό (είτε θάλασσα, είτε λίμνη, είτε ποτάμι). Όταν άρχισα να διαβάζω για τη Μαδρίτη, εν όψει του ταξιδιού, παρατήρησα με έκπληξη, ότι σχεδόν κανείς τουριστικός οδηγός δεν αναφέρει τον ποταμό Μανθανάρες, ούτε επίσης και οι τουριστικοί χάρτες τον παρουσιάζουν, ακόμη και αυτοί που προσφέρουν τα γραφεία πληροφοριών στο αεροδρόμιο. Όλοι οι χάρτες διακόπτονται βόρεια του ποταμού.Έτσι διερευνώντας για στοιχεία του ποταμού ανακάλυψα κατ ουσία μόνο ανέκδοτα, δηλαδήχαρακτηρισμούς ως ξεροπήγαδο, ότι όσο και αν ψάξεις δεν μπορείς να τον βρεις, ότι είναι ο μοναδικός ποταμός της Ευρώπης που έχει το πλεονέκτημα να είναι πλωτός με άλογο και άμαξα, ότι ο αυτοκράτορας έκανε τη γέφυρα – ο διάδοχός του θα κάνει τον ποταμό κλπ. Παραθέτω σχετική φωτογραφία για να κρίνετε κατά πόσο ευσταθούν τα παραπάνω.

Πάντως ο μεγάλος δημιουργός Γκόγια, τα τελευταία του (μαύρα χρόνια) τα έζησε δίπλα στον ποταμό Μανθανάρες.

Βέβαια από τότε έχουν γίνει έργα ενίσχυσης και εμπλουτισμού. Επισημαίνεται ότι δίπλα στον ποταμό βρίσκεται το στάδιο Vicente Calderon, έδρα της Αθλέτικο Μαδρίτης όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες.
Γενικά η περιοχή γύρω από την όμορφη γέφυρα, τον ποταμό, το γήπεδο και τις πυραμίδες, μου φάνηκε ανθρώπινη, απλωτή και με πολλούς κοινόχρηστους χώρους.


Από την περιοχή των πυραμίδων, με το μετρό κατευθυνθήκαμε στην περιοχή La Latina (κατεβήκαμε στον ομώνυμο σταθμό), όπου και η Mercado de la Sebada, μεγαλύτερη από τη Mercado San Miguel. Επίσης η περιοχή – το άκρο της είναι τμήμα της μεσαιωνικής πόλης – είναι γεμάτη από μπαρ και εστιατόρια.


Στη συνέχεια με το μετρό κατευθυνθήκαμε βόρεια-βορειοανατολικά, έως το σταθμό Ventas, στην plaza de toros de las Ventas όπου και βρίσκεται μία από τις ωραιότερες αρένες στον κόσμο, η κατασκευή της οποίας ολοκληρώθηκε το έτος 1929.

Μετά την περιήγηση πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε στο σταθμό Alonso Martinez, για βόλτα στην περιοχή βόρεια της Gran Via, σταματήσαμε σε tapas-barτης calle de Hortaleza, χαλαρώσαμε πίνοντας κρασάκι και τρώγοντας καλαμαράκι και στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε νότια έως την Gran Via, όπου με το μετρό πήγαμε στο ξενοδοχείο.




Μετά από ξεκούραση και ανασύνταξη, ξεκινήσαμε για την τελευταία νυκτερινή εξόρμηση στη Μαδρίτη και με το μετρό κατεβήκαμε στη στάση Gran Via.

Αφού περπατήσαμε στους πεζόδρομους μεταξύ Gran Viaκαι plaza de la puerta de lsol, εμπεδώσαμε τα φωταγωγημένα κτίρια των πεζόδρομων των πλατειών και κυρίως της Gran Via,



προχωρήσαμε προς νότο, στο ατμοσφαιρικό μπαρ Galdos, το οποίο είναι επί της calle de los Madrazo, πρώτη νότια παράλληλη της calle de Alcala.Το μπαρ αυτό εκτός από την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα είχε live καλή μουσική. Οι τιμές του ήταν πολύ λογικές (ποτήρι carhdu 8 ευρώ – ποτήρι rioha3 ευρώ).


Μετά τα μεσάνυχτα αποχωρήσαμε και προχωρώντας προς το ξενοδοχείο, σταματήσαμε για να φάμε ουρά ταύρου με συνοδεία καλής (όχι βέβαια live) μουσικής κυρίως φλαμένγκο στο bar- taberna –latia Cebolla-tapas επί της calle de laCruz 27 (δύο μερίδες με δύο μπουκάλια κρασί περί τα 40 ευρώ).

Ευχαριστημένοι επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας.

 

[gelf]

9. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21-02-2014


Παρασκευή, μετά το πρωινό, φωτογράφιση στο κέντρο της πόλης, checkout, ταξί, αεροδρόμιο Barajas, καλή πτήση 03.45 ωρών, αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος, σπίτι ύστερα από δύο περίπου ώρες, αποθήκευση φωτογραφιών.




10. ΕΠΙΛΟΓΟΣ


Μπορεί να έγινα αρκετές φορές κουραστικός επειδή είναι η πρώτη ιστορία που καταγράφω. Στις επόμενες ιστορίες θα είμαι ιδιαίτερα συνοπτικός.

Συμπερασματικά αναφέρω ότι η Μαδρίτη είναι μια πόλη που την αγάπησα για τους παρακάτω λόγους:


1. Οι πολίτες της είναι απίστευτα ευγενικοί συγκρινόμενοι με αυτούς άλλων μεγαλουπόλεων συμπεριλαμβανομένης και της αγαπημένης μου Βαρκελώνης.

2. Το αρχικό κόστος είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Ενδεικτικά αναφέρω ότι σε τάπας μπαρ στην calle de colόn (μεταξύ της plaza del dos de mayo και της plaza de chueca) το αρχικό κόστος ήταν 2,40 ευρώ (1,00 ευρώ το ποτήρι κρασί – 1,40 ευρώ το ποτήρι η μπύρα συνοδευόμενα από ένα πιατάκι μύδια ή χαμόν ή καλαμάρια κλπ).

3. Μεγάλο ποσοστό των πολιτών της, φαινόταν να έχει ιδιαίτερη μόρφωση, όπως διαπίστωσα από παρακολούθηση καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. Επίσης δεν ενοχλούσαν τον πλησίον τους, ενώ χαρακτηριστικά αναφέρω ότι σε περίπτωση που έβλεπαν ότι ήθελες να φωτογραφίσεις υποβοηθούσαν στη "δημιουργία" δηλαδή έκαναν το κάθε τι για να μην οχλήσουν.

4. Τα μουσεία της, είναι από μόνα τους, ένας ισχυρός λόγος για να επισκεφθείς και να αγαπήσεις τη Μαδρίτη.

5. Οι βόλτες στην παλιά πόλη τα πολλά μπαράκια, τα εστιατόρια είναι και αυτά από μόνα τους ένας ακόμα ισχυρός λόγος για να επισκεφθείς και να αγαπήσεις τη Μαδρίτη.

6. Η Μαδρίτη δεν είναι κομπλεξική πόλη. Χαρακτηριστικό είναι ότι όπου υπήρχαν φανέλες της Ρεάλ και της Αθλέτικο, υπήρχαν και φανέλες της Μπαρτσελόνα, φαινόμενο το οποίο δεν το παρατηρούσες στη Βαρκελώνη (έβλεπες μόνο φανέλες της Μπαρτσελόνα).

7. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς λειτουργούν άψογα. Χαρακτηριστικό είναι ότι ταξί χρησιμοποίησα (σε αντίθεση με άλλα ταξίδια μου) μόνο δύο φορές και συγκεκριμένα από αεροδρόμιο – ξενοδοχείο και ξενοδοχείο – αεροδρόμιο.

8. Δεν υπήρχε ζήτημα ασφάλειας. Η αστυνόμευση ήταν εμφανής τόσο στα πολυσύχναστα μέρη, όσο και κατά τις μεταμεσονύκτιες ώρες.

9. Εκτός των παραπάνω διαπιστώσεων από μέσα μου βγήκε ότι η Μαδρίτη είναι μαι πόλη που σου ανοίγει τη ψυχή. Δεν είναι τυχαίο ότι ύστερα από μία εβδομάδα ταξίδεψα στην αγαπημένη μου ελληνική πόλη – τα Χανιά - όπου και αναφώνησα ότι είμαι ευτυχής που σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα βρέθηκα σε δύο πόλεις που σου ανοίγουν τη ψυχή.

Άλλωστε και ο μεγάλος διανοητής Καζαντζάκης, στο έργο του «Ταξιδεύοντας Ισπανία» αναφέρει για τη Μαδρίτη: «χαρούμενη, ανοιχτόκαρδη όαση απάνω στο τραχύ έρημο οροπέδιο. Η υψηλότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης, η πιο κοντά στον ουρανό.»



ΤΕΛΟΣ

 

[makisg]

ευχαριστούμε για την όμορφη περιγραφή και τις πανέμορφες φωτογραφίες.

 

[gelf]

Μάκη, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.

 

[GioCede]

Το προηγουμενο καλοκαιρι βρεθηκα και εγω με τη σειρα μου στη φιλικη Μαδριτη κ εχω να πω οτι συμφωνω απολυτα με οσα εγραψες ειδικα για τους κατοικους της οπου με οσους συνομιλησα με χαρα κ ευγενεια με κατατοπησαν σε οτι ζητησα.
Ευχαριστω που μεσω της περιγραφης σου θυμηθηκα κ εγω το δικο μου ταξιδι.