Γερμανία Ταξίδι στη Γερμανία πάνω σε 4 ρόδες

[Rosa]

Δήμο, δεν ξέρω αν το έχεις αναφέρει κάπου αλλού...Τι φωτογραφική χρησιμοποιείς???

 

[dimosf]

Δήμο, δεν ξέρω αν το έχεις αναφέρει κάπου αλλού...Τι φωτογραφική χρησιμοποιείς???

(κάπου έχει αναφερθεί αλλά άντε βρέστο......)
Τίποτα ιδιαίτερο. Μια SONY Cyber-shot, DSC-V3

 

[Rosa]

(κάπου έχει αναφερθεί αλλά άντε βρέστο......)
Τίποτα ιδιαίτερο. Μια SONY Cyber-shot, DSC-V3

Οι φωτογραφίες σου είναι πάντα εξαιρετικές! Θα μου πεις, τι να σου κάνει το μηχάνημα, αν δεν έχεις από μόνος σου την καλλιτεχνική ματιά???
(Γι αυτό κι εγώ θέλω μια, που να καλύπτει τις δικές μου αδυναμίες...:roll

 

[dimosf]

Ημέρα 9η
LEIPZIG
Η Σαξονία, μέχρι το 1918 υπήρξε βασίλειο, ισάξιο και ισότιμο της Πρωσίας. Οι ηγεμόνες της στόλισαν τις μεγάλες πόλεις με σπουδαία οικοδομήματα, που παρά τις καταστροφές κατά τον Β΄Π.Π. αποκαταστάθηκαν και στέκουν περήφανα δίπλα στα σύγχρονά τους. Αυτό φαίνεται κυρίως στην πρωτεύουσά της τη Δρέσδη αλλά όχι μόνο.
Τη μέρα εκείνη πήγαμε να δούμε τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του κρατιδίου, την ιστορική Λειψία (Leipzig), μια από τις σπουδαιότερες πόλεις της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Το όνομά της το είχα ακούσει για πρώτη φορά πολλά χρόνια πριν σαν αναφορά στις Εκδόσεις Λειψίας. Όχι τυχαία βέβαια. Για τη Γερμανία η Λειψία εκτός από μεγάλη εμπορική πόλη είναι και κέντρο πολιτισμού και μάθησης με πανεπιστήμιο που υπάρχει από το 1409! Σαν σημαντικό κέντρο της τυπογραφίας και του εμπορίου βιβλίων φιλοξενεί την Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας. Μέσα στην πόλη πολλά κτίρια δηλώνουν αυτές τις πνευματικές της ιδιότητές. Όπερα, Αίθουσες Συναυλιών, Μουσεία για μεγάλους μουσικούς, βιβλιοθήκες, χώροι εκθέσεων βιβλίων κλπ.
Η επίσκεψη μας άρχισε από τη δεύτερη σημαντικότερη εκκλησία της πόλης, τον Αγ. Θωμά (Thomaskirche) του 1212 που όμως ξαναχτίστηκε σε γοτθικό ρυθμό τον 15ο αι.

Από το 1723 ως το θάνατό του το 1750 ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ ήταν Κάντορας, δηλ. διευθυντής της παιδικής εκκλησιαστικής χορωδίας, της Τομάνερκορ (Thomanerchor), διάσημης και παλιάς όσο και η εκκλησία. Στο πάτωμα του Ιερού βρίσκεται ο τάφος του μεγάλου αυτού συνθέτη.

Μέσα στην εκκλησία, σε ένα μικρότερο χώρο υπάρχει μια μικρή συλλογή μουσικών οργάνων μαζί με εκκλησιαστικά ξυλόγλυπτα.

Τα βιτρό του ναού δείχνουν τον μεγάλο Κάντορα σε στιγμές δράσης και έξω από το ναό υπάρχει ένα μεγαλοπρεπές άγαλμά του.
Μετά το ναό πήγαμε προς τα βόρεια όπου υπάρχουν στενοί πλακόστρωτοι πεζόδρομοι με εστιατόρια και καφέ. Κάτσαμε κάπου να φάμε και στη συνέχεια πήγαμε προς τα ανατολικά στην μεγάλη πλατεία Markt όπου είναι και το παλιό Δημαρχείο (AltesRathaus), κτίριο του 1557, ένα από τα πρώτα τυπικά Δημαρχεία Γερμανικής Αναγέννησης.

Σήμερα στεγάζει το Δημοτικό Ιστορικό Μουσείο με μια αίθουσα αφιερωμένη στον άλλο μεγάλο συνθέτη που συνδέεται με την πόλη, τον Φέλιξ Μέντελσον-Μπαρτόλντι, που διηύθυνε τη συμφωνική ορχήστρα από το 1835 μέχρι το θάνατό του το 1847. Πίσω από το Δημαρχείο είναι η μικρή πλατεία Naschmarkt στη βόρεια πλευρά της οποίας υπάρχει ένα σχετικά μικρό χαριτωμένο μπαρόκ κτίριο, το παλιό χρηματιστήριο που σήμερα λειτουργεί σαν αίθουσα συναυλιών.

Μπροστά του υπάρχει ένα άγαλμα του Γκαίτε, που συνδέεται με την πόλη μιας και τοποθετεί την υπόθεση του Φάουστ εκεί. Λίγο πιο ανατολικά βρίσκεται η σημαντικότερη εκκλησία της πόλης, η εκκλησία του Αγ. Νικολάου (Nikolaikirche) του 16ου αι. Στο εσωτερικό οι λευκές νεοκλασικές κολώνες καταλήγουν σε κιονόκρανα σε σχήμα φύλλων φοίνικα.

Γύρω από την εκκλησία είναι μερικά εντυπωσιακά κτίρια.

Στα νοτιοανατολικά η τεράστια πλατεία Augustusplatz περιβάλλεται από κτίρια σχετικά με τη μουσική όπως η Όπερα και η Νέα αίθουσα Συναυλιών (NeuesGewandhaus) της διάσημης σε όλο τον κόσμο Gewandhausorchester. Και κτίρια όμως του Πανεπιστημίου και έτσι συμπληρώνεται η σχέση με τα γράμματα.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό στη Λειψία είναι οι Εμπορικές Στοές. Στις αρχές του 20ου αι., φτιάχτηκαν εμπορικά κτίρια με όμορφες στοές σε στυλ αρ νουβό οι γνωστές σαν Passagen. Οι πιο γνωστές είναι οι SteibsHof, SpecksHof, και MadlerPassage, στα υπόγεια της οποίας, σε ένα κελάρι (AuerbachKeller) βάζει ο Γκαίτε τους Φάουστ και Μεφιστοφελή να συναντιόνται και να γλεντούν με τους μαθητές τους. Της ίδιας εποχής είναι και ο Hauptbahnhof, ο μεγαλύτερος σιδηροδρομικός σταθμός της Ευρώπης.
Περπατήσαμε λοιπόν κι εμείς στους δρόμους του παλιού κέντρου, μπήκαμε στις στοές, στα σύγχρονα εμπορικά κέντρα, είδαμε και θαυμάσαμε κτίρια διαφόρων ρυθμών με πιο εντυπωσιακά αυτά της Αρ Νουβό, όπως το κτίριο της Εμπορικής Τράπεζας

και το Βιενέζικου στυλ Ρίκβετ Καφέ και φυσικά ψωνίσαμε!! Πριν φύγουμε, πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο, περάσαμε έξω από το εντυπωσιακό Νέο Δημαρχείο.

Ένα πραγματικά πολύ ωραίο κτίριο!
Αργά το απόγευμα φύγαμε και πήγαμε κατευθείαν στο Βερολίνο. Παρκάραμε στο χώρο του Κέντρου Πολιτισμού και πήγαμε απέναντι στο εντυπωσιακότατο, γυάλινο SonyCenter όπου είχαμε ραντεβού με άλλους δυο φίλους Γερμανούς, που μένουν στην άλλη μεριά της χώρας αλλά βρίσκονταν εκείνες τις μέρες στο Βερολίνο. Κάτσαμε σε ένα Βαυαρέζικο μέσα στο SonyCenter και απολαύσαμε μαζί ένα υπέροχο δείπνο.

Περισσότερες φωτογραφίες Picasa Web Albums - dimos 3 - GERMANY-Potsd...

 

[dimosf]

Ημέρα 10η

ΛΙΜΝΕΣ, ΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Την τελευταία μέρα στην περιοχή του Βερολίνου και στη Γερμανία γενικότερα είχαμε κανονίσει επίσκεψη στη Δρέσδη. Επειδή όμως μας είχαν όλους κουράσει οι πόλεις, στη διάρκεια του πρωινού έπεσε η ιδέα και έγινε ομόφωνα δεκτή να την περάσουμε με κάτι πιο «φυσικό». Βάλαμε κάτω τους οδηγούς και βρήκαμε δύο εναλλακτικές λύσεις. Λίμνη Wansee, πολύ κοντά εκεί που μέναμε και Εθνικό Πάρκο και Περιοχή Προστασίας της Βιόσφαιρας της UNESCOSpreewald, περίπου 100χμ. ΝΑ προς την κατεύθυνση της Δρέσδης και της Πολωνίας. Ξεκινήσαμε λοιπόν από την πρώτη, να δούμε τι είναι και θα βλέπαμε.
Η ευρύτερη περιοχή γύρω από το Βερολίνο έχει πολλά νερά. Ποτάμια μικρά ή μεγαλύτερα, λίμνες, βάλτους και κανάλια. Πολλά από αυτά έχουν αξιοποιηθεί σαν χώροι αναψυχής και διακοπών. Φτάσαμε στην Wansee, μια μικρή πολύ γραφική πόλη με έντονο τον χαρακτήρα του παραθεριστικού κέντρου. Φτάσαμε στη «λίμνη».

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μεγάλο πλάτεμα του ποταμού Χάφελ που σχηματίζει έναν κόλπο και εκεί τα νερά στέκονται σχηματίζοντας αυτή τη λίμνη. Γύρω-γύρω εγκαταστάσεις για σπορ (ιστιοπλοΐα, σέρφινγκ, κανό κλπ) αλλά και για κολύμπι. Κολύμπι!!! Δέκα χρόνια να είχα να μπω για κολύμπι σε εκείνα τα νερά δεν έμπαινα. Μια λέξη μου έρχεται μόνο. «ΜΠΙΧΛΑ»!!! Ένα ατέλειωτο πράσινο χαλί από άλγες κάλυπτε το νερό κάνοντάς το σιχαμερό. Και όμως κάνανε μπάνιο και παιχνιδάκια στην ακρολιμνιά!

Πραγματικά δεν πίστευα στα μάτια μου. Έχω κολυμπήσει σε λίμνη αλλά ήταν καθαρά. Όχι βέβαια σαν τη θάλασσά μας αλλά τέλος πάντων όχι και αυτό το χάλι. Ευτυχώς που το τοπίο ήταν πολύ όμορφο και σε αποζημίωνε. Γι αυτό και κάτσαμε για λίγο και μετά γραμμή για το Spreewald.
Είχαμε αποφασίσει η εκδρομή μας αυτή να μην έχει καθόλου αυτοκινητόδρομο. Μόνο επαρχιακούς δρόμους. Έτσι περάσαμε από λιγότερο ή περισσότερο γραφικά χωριά, όμορφες εξοχές και φτάσαμε στην μικρή, ήσυχη πόλη Luben.

Σταματήσαμε στο κέντρο να ρωτήσουμε που είναι οι βάρκες. Εκεί αγοράσαμε και τοπικά λικέρ φτιαγμένα από βότανα ή φρούτα των τοπικών δασών.
Η πόλη αυτή είναι μια πόλη μέσα στο νερό.

Στην περιοχή αυτή ο ποταμός Spree, αυτός που περνά μέσα από το Βερολίνο, σχηματίζει ένα είδος εσωτερικού δέλτα. Χωρίζεται σε αμέτρητα μικρά κανάλια που κυλούν αργά ενώ τη σκιά του ρίχνει ένα πυκνό παρυδάτιο δάσος από σκλήθρα, λεύκες, ιτιές και φλαμουριές.

Μέχρι τις αρχές του 19ου αι. η περιοχή ήταν εκτός πεπατημένης μιας και δεν υπήρχαν δρόμοι και οι κάτοικοι κυκλοφορούσαν με προιάρια, βάρκες δηλαδή με επίπεδο πυθμένα. Τότε οι Βερολινέζοι, ψάχνοντας για τόπους με ησυχία την ανακάλυψαν και σιγά-σιγά έγινε ένας πολύ δημοφιλής, για τους ντόπιους κυρίως, προορισμός. Η καλύτερη εμπειρία είναι μια βόλτα με μια από αυτές τις βάρκες ανάμεσα σε σπιτάκια με πολύ όμορφους κήπους,

κάτω από γέφυρες,

αλλά και άγρια βλάστηση με δέντρα ή καλαμιώνες. Τη βάρκα κουμαντάρει ένας βαρκάρης με ένα μακρύ κοντάρι κάτι σαν τους γονδολιέρηδες σε Γερμανική όμως εκδοχή.

Η βόλτα διαρκεί περίπου δύο ώρες και κάνει στάση σε διάφορα μικρά μαγαζιά για ένα πρόχειρο κολατσιό με λουκάνικα, καμιά μπύρα ή αναψυκτικό.

Στη βάρκα μπαίνουν περίπου 15-16 άτομα. Στη δική μας τη βάρκα όλοι οι υπόλοιποι ήταν γερμανοί. Έτσι από αυτά που έλεγε ο βαρκάρης, κάτι σαν ξενάγηση αλλά και καλαμπούρια, δεν καταλαβαίναμε λέξη. Βέβαια η μαγεία του τοπίου δεν χρειαζόταν λόγια. Ποια λόγια μπορούν να το περιγράψουν; Ή ποια λόγια μπορούν να περιγράψουν την αίσθηση μιας ξαφνικής καταιγίδας εν μέσω μιας ηλιόλουστης μέρας.

Όταν ξέσπασε η καταιγίδα πρώτα ο βαρκάρης μοίρασε ομπρέλες αλλά επειδή δυνάμωσε άπλωσε πάνω από τα κεφάλια μας ένα πλαστικό μέχρι να φτάσουμε να χωθούμε κάτω από μια γέφυρα. Το τι γέλιο έπεσε κάτω από το πλαστικό δε λέγεται. Ούτε βέβαια περιγράφεται η αίσθηση ηρεμίας μετά την καταιγίδα. Πολύ ενδιαφέρουσα ήταν η εμπειρία με τις δεξαμενές. Σε κάποια σημεία το νερό έχει διαφορά ύψους δημιουργώντας μικρούς καταρράκτες. Για να μπορούν να περνάνε οι βάρκες στη μια άκρη του καναλιού έχουν φτιάξει μια δεξαμενή. Η βάρκα μπαίνει μέσα και ανάλογα την πορεία της σε σχέση με την πορεία του νερού η δεξαμενή γεμίζει, αν πρόκειται να «ανέβει» η βάρκα, ή αδειάζει αν πρόκειται να «κατέβει».

Τη διαδικασία αυτή την κάνει ένας άνθρωπος υπεύθυνος γι αυτό. Όταν η δεξαμενή ανοίγει και η βάρκα φεύγει ο κόσμος που είναι μέσα σ’ αυτή αφήνει πάνω στο τσιμεντένιο στηθαίο λίγα νομίσματα για την εξυπηρέτηση. Μιμούμενοι τους Γερμανούς κάναμε κι εμείς το ίδιο. Στη διαδρομή οι βάρκες συναντιόνται και οι βαρκάρηδες ανταλλάσσουν πειράγματα μεταξύ τους (το καταλάβαμε από το ύφος αλλά και τα γέλια των συνεπιβατών μας). Η βόλτα μας τέλειωσε μετά από δύο ώρες στο σημείο από όπου ξεκινήσαμε. Ήταν από τις ομορφότερες στιγμές σε όλο μας το ταξίδι στη Γερμανία και γι αυτό το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Και φυσικά η συνέχεια. Γιατί η περιοχή έχει άλλο έναν άσσο στο μανίκι της. Τα αγγουράκια τουρσί.

Είναι η τοπική σπεσιαλιτέ, τη φτιάχνουν παντού, τη σερβίρουν παντού και την πουλάνε παντού. Και είναι ένα τουρσί που δεν είναι ξινό. Θα έλεγα κάπως γλυκό αλλά πάντως πεντανόστιμο. Κάτσαμε να φάμε τη χοληστερίνη μας αλλά με συνοδευτικό αγγουράκι. Πήραμε και κάποια φυλλάδια σχετικά με την περιοχή και απομεσήμερο πια ξεκινήσαμε για την επιστροφή. Πάντα από επαρχιακούς δρόμους κάναμε μια στάση στην όχθη μιας λίμνης σε ένα κάμπινγκ για καφέ και γυρίσαμε στο δικό μας όταν πια είχε αρχίσει να νυχτώνει. Τελευταία βραδιά δεν βγήκαμε. Κάτσαμε δίπλα στο κανάλι φάγαμε και ήπιαμε τις μπύρες μας χωρίς την έγνοια της οδήγησης. Άλλωστε αυτή η μέρα ήταν η μέρα του νερού. Να μην τη νοθεύσουμε προς το τέλος της με λίγο μπύρα;
Έτσι τέλειωσε το ταξίδι μας στη Γερμανία. Το πρώτο σε αυτή την πανέμορφη χώρα. Ελπίζω σύντομα να ακολουθήσουν κι άλλα. Το 2009 ίσως στην άλλη πλευρά της Γερμανίας.
Το ταξίδι μας αυτό ήταν μια μοναδική εμπειρία, γνωρίσαμε υπέροχα μέρη και απίστευτα αξιοθέατα, είχε έντονη τη μυρωδιά της σύγχρονης ιστορίας αλλά και μας έδειξε την αποφασιστικότητα των Γερμανών να ξεπεράσουν τις όποιες μαύρες σελίδες και να προχωρήσουν αισιόδοξα μπροστά. Αυτό το είδαμε περισσότερο στο Βερολίνο, μια πόλη φιλικότατη για τον άνθρωπο, με πολύ, μα πάρα πολύ πράσινο παντού, που μπορεί να μη με ξετρέλανε αλλά μου άρεσε και κυρίως με έκανε να δω, να σκεφτώ και να προβληματιστώ. Οι φίλοι μας οι Γερμανοί στη Βαυαρία μας βοήθησαν πολύ και έκαναν το ταξίδι μας ακόμα πιο όμορφο και ενδιαφέρον και γι αυτό τους ευχαριστούμε από καρδιάς. Και φυσικά η παρέα μας. Μια παρέα δοκιμασμένη εδώ και δεκαετίες, αναντικατάστατη και πολυαγαπημένη!
Την επομένη θα άρχιζε η επιστροφή από άλλα μέρη και άλλες χώρες αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία!! Και πάλι εις το επανιδείν Γερμανία!! AufWiedersehen!!!

Περισσότερες φωτογραφίες Picasa Web Albums - dimos 3 - GERMANY-Potsd...

 

[msmaria]

Το Βερολίνο ήταν πραγματικά μαγευτικό...το ερωτεύτηκα!!
Πιστευω να τα καταφέρω να επανέλθω με την δική μου 7ήμερη ιστορία...

απλά τέλειο!!!

 

[mariap.]

Περιμένω τις πληροφορίες σου γιατί θα πάω βερολίνο τα χριστούγεννα

 

[vpg]

Πολύ ωραία διήγηση με ιδιαίτερα χρήσιμες πληροφορίες και πανέμορφες φωτογραφίες!
Zήλεψα τη βαρκάδα στο Luben!Η φωτογραφία με το σπιτάκι στις όχθες του ποταμού φανταστική!Πού ζούνε οι άνθρωποι!Άλλη ποιότητα ζωής...

 

[dimosf]

Σε ευχαριστώ! Όντως ήταν καταπληκτικά. Όταν όμως είπα τα ίδια ακριβώς στο Γερμανό φίλο που μας φιλοξένησε στη Νυρεμβέργη και ο οποίος ξέρει πολύ καλά την Ελλάδα και την αγαπάει ξέρεις τι μου απάντησε;
"Ναι, αλλά εδώ έχει πολύ υγρασία. Εσείς έχετε τον ήλιο". Ο καθένας τελικά ότι του λείπει.

 

[GKCAPO]

.....................Ο καθένας τελικά ότι του λείπει.[/quote]
Φίλε Δήμο τελικά .....υπάρχει ή δεν υπάρχει ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ (πχ. βάσει 100 παραμέτρων ποιότητας...) καλύτερο και λιγότερο καλό μέρος να ζεις, να δουλεύεις, να δημιουργείς ?
Ή τελικά η άποψη είναι μόνο Υποκειμενική ?
(με την ευκαιρία: εξαιρετική η ταξιδιωτική ιστορία σου!!!)

 

[dimosf]

Τι να σου πω. Μπορεί κάτι να είναι αντικειμενικό όταν αφορά κάθε έναν ξεχωριστά;

 

[GKCAPO]

Τι να σου πω. Μπορεί κάτι να είναι αντικειμενικό όταν αφορά κάθε έναν ξεχωριστά;

Τότε μήπως να δούμε τις ..στατιστικές, τα ποσοστά, τις πλειοψηφίες, τις πολλαπλές παραμέτρους επιλογής...κλπ. Αν ρωτήσει ένας νέος που δεν έχει ακόμα "τακτοποιηθεί", βολευτεί, δημιουργηθεί....: που να εγκατασταθώ? δεν πρέπει να δώσουμε μια ενδεικτική κατεύθυνση? Π.Χ. βάσει δημοσιογραφικών δημοσκοπήσεων το Βανκούβερ βγήκε πρώτη πόλη σε ...φιλικότητα (δεν θυμάμαι) Έχω μια φίλη που γεννήθηκε και έζησε πολλά χρόνια εκεί, που (σύμπτωση!!!) μου μιλάει για την μεγάλη υγρασία του.