geolof
Member
- Μηνύματα
- 6
- Likes
- 21
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνια
Είμαι αναγνώστης σας εδώ και αρκετό καιρό αλλά είναι η πρώτη μου απόπειρα να δημοσιεύσω κάτι. Φανατικός των ταξιδιών εδώ και μια δεκαετία, η αλήθεια είναι ότι πριν ξεκινήσω για ένα ταξίδι μπαίνω και ψάχνω πληροφορίες συνήθως από το forum. Είναι σίγουρο ότι κάποιος θα έχει γράψει κάτι για σχεδόν κάθε σημείο του πλανήτη. Έτσι και εγώ όταν ξεκίνησα να ψάχνω για το Πεκίνο από τα πρώτα που έκανα ήταν να μπω στο travelStories για να βρω πληροφορίες και χρήσιμα tips. Ο λόγος που γράφω είναι γιατί οι πληροφορίες για την Κινά και το Πεκίνο είναι λιγάκι παρωχημένες, αυτό είτε επειδή τα πράγματα στην Κίνα αλλάζουν με ραγδαίους ρυθμούς, είτε γιατί κάποιος από τους φίλους είχε καιρό να επισκεφτεί το Πεκίνο.
Παρακάτω θα σας αναφέρω κάποια πραγματάκια που ίσως σας φανούν χρήσιμα αν αποφασίσετε να επισκεφτείτε το Πεκίνο.
Αρχικά με την αποβίβαση από το αεροπλάνο θα χρειαστεί να κάνετε 2 πράγματα. Για τους «ξένους» υπάρχουν μηχανήματα στα οποία σκανάρουν τα δακτυλικά σου αποτυπώματα. Βάζεις στην ειδική υποδοχή το διαβατήριο σου. Σου βγάζει την γλώσσα του διαβατηρίου ( ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά κλπ) και σου δίνει οδηγίες για το πώς να σκανάρεις τα δακτυλικά σου αποτυπώματα. Το χαρτί που σου βγάζει μαζί με την κίτρινη κάρτα που θα συμπληρώσεις χειρόγραφα με τα στοιχεία σου, το που θα μείνεις κλπ την δίνεις στην υπάλληλο στο κισέ, όπου σου σκανάρει το διαβατήριο και σε βγάζει φωτογραφίες. Κανονικό φακέλωμα δηλαδή. Γενικά παίρνεις μια καλή πρώτη γεύση ότι τα προσωπικά σου δεδομένα στην Κίνα δεν είναι και τόσο προσωπικά.
INTERNET: Η πρόσβαση σε γνωστά μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ως επί των πλείστων απαγορευμένη. Ξεχάστε λοιπόν Facebook, Google maps, messenger, viber, whatsapp, instagram, twitter κλπ. Ο μόνος τρόπος για να μπείτε σε αυτές τις σελίδες είναι μέσω VPN. Εγώ χρησιμοποίησα το VPN Express. Είναι αρκετά καλό και το καλύτερο είναι πως αν το χρησιμοποιήσεις λιγότερο από 30 ήμερες, μπορείς να το ακυρώσεις και να πάρεις τα χρήματα σου πίσω. ( με μια απλή συνομιλία στο chat τους)
Η μονή εφαρμογή που λειτουργεί άψογα στην Κίνα είναι το Wechat. Οπότε καλό θα ήταν να το κατεβάσετε και να κάνετε έναν λογαριασμό εκεί. Είναι πολύ απλό. Είναι βασικά κάτι σαν whatsapp ή viber. Μονό που οι Κινέζοι το χρησιμοποιούν κατά κόρον για να τα πάντα. Ακόμα και να πληρώνουν. Το χρησιμοποιούν σαν wallet και μέσω QR Code πληρώνουν και μεταφέρουν χρήματα. Αν καταφέρετε να βάλετε χρήματα μέσα θα σας φανεί εξαιρετικά χρήσιμο. Εγώ δυστυχώς δεν τα κατάφερα (ήθελε μεγάλη διαδικασία) αλλά είχε ο φίλος που επισκέφτηκα.
Για να έχω ιντερνέτ στο κινητό, πήρα κινέζικο νούμερο, (δεν το βρίσκεις και ιδιαίτερα εύκολα η αλήθεια) και αγόρασα ένα πακέτο με 5 gigabyte με περίπου 50 γουάν ( κάτι λιγότερο από 7 ευρώ). Δεν μου χρέωσαν τίποτε άλλο. Χρειάστηκε φυσικά το διαβατήριο και την τελευταία μέρα πήγα και ακύρωσα την σύνδεση. Έπειτα κατάλαβα ότι δεν χρειαζόταν. Μου είπαν ότι αν δεν το ακύρωνα θα έμπαινα σε μια «μαύρη λίστα» και την επόμενη φορά που θα ζητούσα αριθμό από την δική τους εταιρία δεν θα μου έδιναν.
Κάποιες από τις εφαρμογές που θα χρειαστείτε:
1) ΜΕΤRΟΜΑΝ: offline οδηγός μετρό. Με πάνω από 16 γραμμές μετρό και με σταθμούς συνεχώς να αυξάνονται, η εφαρμογή αυτή θα σας βοηθήσει να βρείτε την συντομότερη διαδρομή από σταθμό σε σταθμό μετρό.
2) MAPS.ME: Κάτι αντίστοιχο με το Google maps μονό που πιάνει στην Κινά, μιας και η Κυβέρνηση έχει απαγορεύσει την πρόσβαση στο Google maps. Κατεβαστέ τους χάρτες της πόλης για να έχετε άμεση πρόσβαση ( έχει και ελληνικά)
3) Euro to Chinese EUR – CNY: Εφαρμογή που σε βοηθά να μετατρέπεις τα γουαν σε ευρώ και αντίστροφα. Για να έχεις μια εικόνα όταν σου λένε ότι αυτό κάνει 20 γουαν κλπ.
4) Pleco: Εφαρμογή – λεξικό για λέξεις από Αγγλικά σε Κινέζικα και αντίστροφα. Οι περισσότεροι Κινέζοι δεν μιλάνε Αγγλικά όποτε καλό θα ήταν να δείξεις κάποιες λέξεις τουλάχιστον να μπορέσεις να συνεννοηθείς ( όπως νερό, φαγητό, κλπ). Λειτουργεί offline.
5) Google Translate: Χρήσιμη εφαρμογή που σου λύνει τα χεριά (αλλά νομίζω ότι χρειάζεται ιντερνέτ). Δεν την χρησιμοποίησα εγώ αλλά είδα ότι την χρησιμοποιούσαν.
6) Didi: Είναι κάτι σαν το Uber ή το taxibeat αλλά για το Πεκίνο. Σου επιτρέπει να καλέσεις ταξί ή αμάξι για να μετακινηθείς. Γενικά το ταξί είναι πολύ φθηνό στο Πεκίνο. Επειδή όμως δεν την είχα εγκαταστήσει εγώ αλλά ο φίλος που ζει εκεί δεν ξέρω τι ακριβώς χρειάζεται (λογαριασμός wechat για πληρωμή κλπ).
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ: Όπως είπαμε και πιο πάνω, ο κύριος τρόπος μετακίνησης στην πόλη είναι με το Μετρό. Βγάζεις μια κάρτα που κοστίζει περίπου 20 γουαν (2,5 ευρώ) και την φορτώνεις με χρήματα σε μηχανήματα στους σταθμούς των μετρό. Η μετακίνηση είναι πάμφθηνη στην πόλη (3-4 γουαν ανά διαδρομή) και εξαρτάται από την απόσταση που θα πας. Στην είσοδο χτυπάς την κάρτα και στην έξοδο σου ξαναχτυπάς και σου αφαιρεί το πόσο. Πριν την είσοδο στους σταθμούς του μετρό γίνεται σωματικός έλεγχος, περνάς μαγνητικές πύλες (για τυχόν επικίνδυνα αντικείμενα) και X-RAYs την τσάντα σου. ΚΑποιες φορές μπορεί να σου ελέγξουν και τα υγρά που κουβαλάς (νερό- αναψυκτικά).
Το μετρό τους είναι πολύ σύγχρονο, κλιματιζόμενο (ευτυχώς) και πολύ καθαρό. Είναι αυτόματο (χωρίς οδηγό) και έχει διπλή πόρτα για να μπεις. Έτσι ξέρεις που πρέπει να περιμένεις για να ανοίξει η πόρτα. Συνήθως γίνεται χαμός τα πρωινά που ο κόσμος πηγαίνει στην δουλεία του. Και μια από τις πολυσύχναστες γραμμές είναι η γραμμή #2 (είναι κυκλική). Στους σταθμούς τα ονόματα είναι γραμμένα και στα αγγλικά. Μέσα έχει επίσης τις στάσεις και στα αγγλικά και τις αναγγέλλουν κάθε φορά και στα αγγλικά, όποτε είναι αρκετά εύκολο αν έχεις το νου σου. Οι τελευταίοι συρμοί είναι λίγο μετά τα μεσάνυχτα.
Η πόλη έχει και λεωφορεία αλλά δεν μπήκα μέσα. Ένας άλλος τρόπος είναι τα τουτ-τουτ. Είναι σαν ταξί-μηχανάκια. Επειδή οι κινέζοι δεν έχουν οδική συμπεριφορά δεν θα τα πρότεινα. Είναι κίνδυνος θάνατος. Επίσης μου φανήκαν πολύ τουριστικά και ακριβά... Αν κάποιος έχει ανέβει ας μου πει την εμπειρία του.
Τα ταξί όπως έγραψα και πιο πάνω είναι πολύ φθηνά. Από το αεροδρόμιο προς το διαμέρισμα που έμενα, κάπως έξω μακριά από το κέντρο,(απόσταση περίπου 25-30 λεπτά) βραδύ με βαλίτσα πλήρωσα, με τα διόδια, 120 γουαν (15 ευρώ περίπου). Αν πάρετε ταξί και σας ζητήσει τα διόδια (κάποιοι οδηγοί ζητάνε, κάποιοι όχι το κόστος είναι 10 γουαν). Τα διόδια είναι για να βγεις από το αεροδρόμιο. Γενικά για τις τεράστιες αποστάσεις της πόλης, το ταξί είναι μια πολύ καλή λύση ( ειδικά αν τα καλείς μέσω της εφαρμογής Didi που είπαμε πιο πάνω ). Γλυτώνεις χρόνο και γίνεται η δουλεία σου. Προσοχή τα πρωινά θα έχει κίνηση. Οι ταξιτζήδες, όπως και οι περισσότεροι στην κινέζοι, δεν μιλάνε αγγλικά, όποτε καλό θα ήταν να έχεις μια κάρτα από το ξενοδοχείο ή την διεύθυνση που θα μένεις.
ΠΛΗΡΩΜΕΣ: Όλα γίνονται μέσω της εφαρμογής Wechat. Σχεδόν όλοι πληρώνουν μέσω αυτής της εφαρμογής. Η επόμενη εναλλακτική είναι με μετρητά. Εγώ έκανα συνάλλαγμα στην Bank of China. Δεν ξέρω αν μπορείς να κάνεις και στα ξενοδοχεία. Επίσης για χρήματα μπορείς να κάνεις ανάληψη από την χρεωστική σου κάρτα με 1% επιβάρυνση και ελάχιστο 2 ευρώ και μέγιστο 5 ευρώ. ( π.χ. αν σηκώσεις γουαν άξιας 300 ευρώ θα χρεωθείς 3 ευρώ, το 1%. Αν σηκώσεις άξιας 50 ευρώ θα χρεωθείς 2 ευρώ και ας είναι το 1% τα 0,50 ευρώ. Το ίδιο και αν σηκώσεις γουαν άξιας π.χ. 1000 ευρώ. Εκεί θα χρεωθείς το μέγιστο που είναι 5 ευρώ). Τώρα όσον αφόρα τις κάρτες: MasterCard και Visa δεν περνάνε σχεδόν πουθενά. Εκεί χρησιμοποιούν την Union Pay. Με την MasterCard πλήρωσα μονό στα Starbucks και στα McDonalds. Η προμήθεια που σου κρατάνε για αγορές μέσω χρεωστικής- πιστωτικής είναι 1% της άξιας. – Αυτό έγινε το 2018. Μετά από χρόνια μπορεί και να μην ισχύει –
Όποτε αν έχεις στο μυαλό σου ότι μπορείς να κάνεις αγορές με την κάρτα σου, μάλλον θα δυσκολευτείς. Πρόσεξε μονό στις συναλλαγές σου με μετρητά μην βρεθείς με πλαστά γουαν.
ΑΠΑΤΕΣ: Το Πεκίνο είναι μια πόλη ήσυχη πόλη και γενικά δεν θα συναντήσεις κάποιον απατεώνα ή κλεφτή. Αυτό που πρέπει να έχεις στο μυαλό σου είναι για τις βασικές απατεωνιές είναι οι εξής:
1. Τα πλαστά γουαν. Ξέρω είναι δύσκολο να το ξεχωρίσεις αλλά σε κάποιες περιπτώσεις φαίνεται αν ένα χαρτονόμισμα είναι πλαστό. Αν υποψιαστείς ότι είναι πλαστό ζήτα ένα άλλο.
2. Σε καμία περίπτωση μην δώσεις την κάρτα σου όταν είναι να πληρώσεις σε κατάστημα. Για τον φόβο των Ιουδαίων καλό θα ήταν να βάλεις εσύ την κάρτα στο μηχάνημα και το pin.
3. Γυναίκες έξω από την Απαγορευμένη Πόλη: Ένα από τα κυριότερα αξιοθέατα είναι η Απαγορευμένη Πόλη ( tips και συμβολές για την είσοδο και για αλλά αξιοθέατα θα σας πω παρακάτω). Για να βγεις και να επιστρέψεις στο μετρό ή στο Μουσείο ή στην Τίνα Αν Μεν πρέπει να ακολουθούσης μια συγκεκριμένη πορεία. (δεν μπορείς να βγεις από εκεί που μπήκες). Εκεί, στα Χουτογκ (που για μένα δεν αξίζουν), θα σας πλησιάσουν κυρίες με μεγάλα μαύρα γυαλιά και θα σας αρχίσουν να σας μιλάνε στα Αγγλικά. Πράγματι περίεργο για το Πεκίνο αλλά μην τσιμπήσετε. Πλησιάζουν συνήθως μοναχικούς άνδρες τουρίστες και τους πιάνουν την κουβέντα. Τους πείθουν να πάνε σε κάποια καφέ ή τσάι και εκεί τους χρεώνουν απίστευτα ποσά (1000+ γουαν) για μια «εμπειρία τσαγιού». Οι κατάλογοι φυσικά είναι στα κινέζικα και ο τουρίστας δεν καταλαβαίνει τίποτα. Φοράνε μαύρα γυαλιά για να κρύψουν την ηλικία τους... Προσοχή!
4. Φοιτητές αρχιτεκτονικής: Κάτι αντίστοιχο με τις γυναίκες με τα γυαλιά είναι και οι «φοιτητές αρχιτεκτονικής». Κάτι παιδάκια που μιλάνε αγγλικά προσπαθούν με δωράκια ή δωρεάν να σας πείσουν να πάτε να δείτε μια έκθεση με πινάκες ή κάτι τέτοιο. Και μετά σας χρεώνουν για αγορές ή για είσοδο.
5. Τουκ-Τουκ: αν αποφασίσετε ότι δεν μπορείτε να περπατήσετε και να πάρετε τουκ- τουκ (τα μηχανάκια- ταξί θάνατος) ξανασκεφτείτε το. Συνήθως για να σας δελεάσουν σας λένε ότι με 10-20 γουαν θα σας κάνουν μια ξενάγηση στα βασικά αξιοθέατα και αντί αυτού σας πηγαίνουν σε μια μακρινή άσχετη τοποθεσία μέσα στα Χουτόνγκ και σας παράτανε εκεί. Εκτός αν τους δώσετε 100-200 γουαν.
6. Αγορές στα Market: Συνήθως είναι κάτι σαν ατραξιόν αλλά οι αγορές στα market (Pear Market και Silk market) είναι κάτι που πολύ πιθανών να σας εκμεταλλευτούν. Τα προϊόντα είναι μαϊμού. Το ξέρεις, το ξέρουν και δεν ντρέπονται να το πουν. Παρ όλα αυτά, επάνω δεν γραφούν τιμή. Ξεκινάνε το παζάρι με μια εξωπραγματική τιμή για προϊόντα – ρούχα- αναμνηστικά. Συνήθως είναι το 10% αυτό που σου ζητάνε. Καλό θα ήταν αν δεν θέλεις να αγοράσεις κάτι να μην μπεις στην διαδικασία να το παζαρέψεις. Ποτέ δεν θα βγουν χαμένοι. Θα πας να φύγεις και θα σε κυνηγάνε λέγοντας σου να τους πεις μια τιμή αλλά ποτέ δεν βγαίνουν χαμένοι. Μια συμβουλή για το τι να κάνεις είναι να σκεφτείς πόσο θα έδινες στην Ελλάδα γι αυτό που θες (π.χ. 5-6 ευρώ) να κάνεις την αναλογία σε γουαν και να ξεκινήσεις με τιμή λίγα ευρώ πιο κάτω. Έτσι ώστε αν είναι αποφασισμένος να στο παζαρέψει και να στο πουλήσεις να μην το πάρεις παραπάνω απ ότι θα έδινες στην Ελλάδα.
ΜΕΡΗ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ: Φυσικά και η πόλη είναι γεμάτη αξιοθέατα και μέρη να δεις. Πριν αναφερθώ αναλυτικά θα σας πω μερικά πράγματα που πρέπει να προσέξετε ή που μου έκαναν εντύπωση. Καταρχάς για να μπεις σε κάποια δημοφιλή αξιοθέατα ( Τιέν Αν Μεν – Απαγορευμένη Πόλη) περνάς από έλεγχο. Και είναι πολύς ο κόσμος όποτε οπλιστείτε με υπομονή. Χρειάζεται να δείξετε διαβατήριο για να περάσετε τον έλεγχο. Οπότε πουθενά χωρίς διαβατήριο. Αν επισκεφτείτε το Πεκίνο το καλοκαίρι (όπως εγώ) καλό θα ήταν να έχετε μαζί σας καπέλο, γυαλιά και νερό. Ίσως και αντηλιακό γιατί ο ήλιος είναι δυνατός. Οι κινέζοι χρησιμοποιούν πολύ την ομπρέλα για προστασία από τον ήλιο. Νεράκι να αγοράσεις βρίσκεις σχεδόν παντού. Από τα μηχανήματα στους σταθμούς των μετρό μέχρι και μέσα στα αξιοθέατα. Από 3 γουαν μέχρι 6 ή και 10 γουαν (0,50 με 1,5 ευρώ).
Γνώμη μου είναι όταν είναι να βγάλετε εισιτήριο για ένα αξιοθέατο (π.χ. θερινά Ανάκτορα) να βγάλετε το combo ticket. Όλα δηλαδή μαζί συμφέρει γιατί δεν χρειάζεται να περιμένετε σε ουρές για να πληρώνετε ξεχωριστά και θα σας βγει πιο φθηνή.
Θα σας κοιτάνε παράξενα στον δρόμο. Γι αυτούς ένας Ευρωπαίος και δη μελαχρινός με μούσια, ή μια ξανθιά λευκή κοπέλα είναι κάτι που ίσως να μην έχουν ξαναδεί από κοντά στην ζωή τους. πολλοί έρχονται από την ενδοχώρα για εκδρομή στο Πεκίνο τα σαββατοκύριακα). Θα έρχονται συνεχεία να σας ζητάνε να βγάλετε φωτογραφίες μαζί τους. Εκεί θα νιώσετε σαν να είστε διάσημοι. Συνήθως παιδάκια αλλά και μεγαλύτεροι. Αυτό ήταν ένα από τα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση.
ΤΙΕΝ ΑΝ ΜΕΝ: Μεγάλη πλατεία. Είναι διπλά στην Απαγορευμένη Πόλη και το Εθνικό Μουσείο. Εκεί βρίσκεται και το μαυσωλείο του Μάο ΤσεΤουνγκ ( δεν πρόλαβα να πάω όποτε δεν έχω πληροφορίες για το πότε είναι ανοιχτό κλπ)
ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΠΟΛΗ: Ξεκινήστε αρκετά πρωί. Την πρώτη μέρα που πήγα την άφησα για τις 12 το μεσημέρι και δυστυχώς τα εισιτήρια ήταν sold out. Οι Κινέζοι απ’ ότι κατάλαβα μπαίνουν δωρεάν αλλά έχουν περιορισμό στους «ξένους». Όποτε την επόμενη πήγα γύρω στις 09:00. Δεν περιμένεις πολύ για να βγάλεις εισιτήριο. Κάνει περίπου στα 60 γουαν (8 ευρώ) το πλήρες εισιτήριο. Δίνεις το διαβατήριο στο ταμείο, στο σκανάρουν, και με αυτό μπαίνεις μέσα. Απίστευτες ουρές. Πολύς κόσμος. Όποτε καλό θα ήταν να πάτε νωρίς. Θα σας πάρει γύρω στις 3-4 ώρες μέσα. Οι κινέζοι πηγαίνουν από κτήριο σε κτήριο αλλά δεν νομίζω να αξίζουν όλα. (Δεν μπορείς άλλωστε να αφιερώσεις τόσο πολύ χρόνο σε όλα). Κατεβείτε στον σταθμό μετρό Tian’anmen West.
Ακριβώς απέναντι από την έξοδο της Απαγορευμένης Πόλης είναι ένα πάρκο με είσοδο που αξίζει να πάτε για την θεά που έχει ανεβαίνοντας τα σκαλιά και φτάνοντας σε έναν ναό. Βλέπεις όλη την Απαγορευμένη Πόλη από πάνω Tip: Κατεβαίνοντας από τον Ναό με την θεά, έχει ένα αναψυκτήριο που πουλάει και σουβενίρ. Αν έχετε χώρο στο σακίδιο σας αγοράστε από εκεί, έχει πολύ καλές τιμές!!! Θα συγκρίνετε τα ιδία πράγματα που θα βρείτε εκεί με τα υπόλοιπα που πουλάνε αλλού και θα δείτε ότι αξίζει! (ενδεικτικά: Αρκουδάκι Πάντα 10 γουαν -1 ευρώ- Ξύλινο σετ δώρου τσοπστικ 20 γουαν)
ΕΘΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ: Μοντέρνο και σύγχρονο κτήριο έχει την ιστορία της Κίνας και είναι δωρεάν. Ανάσα δροσιά και ξεκούρασης για κάποιον που έχει περπατήσει στην Πλατειά ή στην Απαγορευμένη Πόλη. Και τα τρία αυτά είναι κοντά το ένα διπλά στο άλλο (βεβαία η λέξη διπλά είναι σχετική στο χαώδες και τεράστιο Πεκίνο).
Qianmen Street: Κάτω από το Πλατεία υπάρχει ο σταθμός μετρό Qianmen, όπου αν περπατήσετε λίγο θα συναντήσετε την οδό Qianmen. Είναι ένας όμορφος πεζοδρόμος γεμάτος μαγαζιά και εστιατόρια. Είναι κάτι σαν την δίκια μας Ερμού. Αξίζει να κάνετε μια βόλτα να γυρίσετε τα στενάκια της και να φάτε άφοβα από το street food. (δοκιμάστε πάπια Πεκίνου στο χέρι. Την τυλίγουν σε πιτάκια). Εκεί θα βρείτε και Starbucks ότι πιο κοντινό σε καφέ γιατί το να βρεις καφέ σε αυτήν την πόλη (και μάλιστα κάτι κρύο) με δυσκόλεψε πολύ.
Wangfujing Street: Από την κόκκινη γραμμή και την ομώνυμη στάση μετρό (Wangfujing) ξεκινά άλλος ένας μεγάλος πεζοδρόμος, γεμάτος mall (μπείτε στο Oriental Plaza κατεβείτε κάτω και επιλέξτε ένα από τα δεκάδες τύπου fast food για να φάτε γιατί είναι ότι πιο κοντινό στο δικό μας «κινέζικο». Πληροφορίες για φαγητό αναλυτικότερα παρακάτω). Tip: Ψάξτε για τα ιαπωνικά μαγαζάκια Miniso. Έχουν γκατζετακια και χρήσιμα πραγματάκια πολύ φθηνα. Κάπου στα αριστερά και κάθετα στην κεντρική Wangfujing θα βρείτε τον παραδοσιακό τους πεζόδρομο που πουλάνε όλα αυτά τα αηδιαστικά: Σκορπιούς, αράχνες, σκουλήκια, κατσαρίδες, αστερίες.
Ναός του Ουρανού: Στην μωβ γραμμή στην στάση Tiantan East Gate βρίσκεται ένα υπέροχο τεράστιο πάρκο με τον Ναό του Ουρανού. Βγάλτε εισιτήριο combo για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο. Μέσα τα σουβενίρ που πουλάνε είναι αρκετά ακριβά. Θα σας πάρει γύρω στις 3 ώρες για να γυρίσετε το Πάρκο και να επισκεφτείτε τον Ναό που είναι πανέμορφος και κάτι μοναδικό. Το μόνο πρόβλημα που είχα όταν τέλειωσα την επίσκεψη ήταν ότι έπρεπε να περπατήσω περιμετρικά του πάρκου ( που είναι τεράστιο) γύρω στο 1,5 χιλιόμετρο για να βρεθώ πάλι πίσω και διπλά στο Pearl Market. (από όπου ψώνισα τα σουβενίρ) Tip: αν δοκιμάσετε αυτήν την διαδρομή μπήκε σε supermarket που θα βρείτε στον δρόμο σας. Εκεί μπορείτε να αγοράσετε σε τιμές που θα έπαιρναν και οι κινέζοι, κάποια ζαχαρωτά, τσάι, τσοπστικ κλπ.
Ολυμπιακό Πάρκο aka Φώλια του Πουλιού & Κύβος: Οι Κινέζοι, σε αντίθεση με εμάς, έχουν εκμεταλλευτεί πλήρως την κληρονομία που τους εχει αφήσει πίσω οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2008. Η Φώλια του Πουλιού και ο Κύβος, δυο από τα πιο όμορφα και εντυπωσιακά Στάδια, το ένα διπλά στο άλλο, έχουν γίνει τουριστική ατραξιόν για χιλιάδες επισκέπτες. Με δωρεάν είσοδο μπορείτε να δείτε τα δυο γήπεδα από έξω και να βγάλετε φωτογραφίες. Δίπλα έχει μια τεράστια δάδα και κάτι «εξωγήινους» πύργους. Θα σας πρότεινα να πηγαίνατε απογευματάκι και να περιμένετε μέχρι το βραδάκι που τα κτήρια φωτίζονται και είναι πολύ εντυπωσιακά. Εμείς πήγαμε με ταξί και επιστρέψαμε με μετρό. Στάση Olympic Park.
Θερινά Ανάκτορα: Ίσως ένα από τα πιο ωραία αξιοθέατα στο Πεκίνο. Λίγο μακριά από το κέντρο της πόλης αλλά με άμεση πρόσβαση σε σταθμό μετρό ( Beigongmen) θα πρέπει να αφιερώσεις γύρω στις 3-4 ώρες για να το δεις. Ξανά θα προτείνω να πάρετε το combo ticket. Με το που μπείτε κάνετε δεξιά κατεβαίνετε κάτω παίρνετε το καράβι ( 20 γουάν) και σας πάει στην απέναντι πλευρά όπου περπατάτε με την ησυχία σας και επισκέπτεστε το παλάτι και τους ναούς. Επισκεφτείτε και τον βουδιστικό ναό! ΠΡΟΣΟΧΗ: ΜΗΝ πάρετε τουκ τουκ για να σας πάει στην είσοδο των Ανακτόρων. Θα βγείτε από το μετρό και θα περπατήσετε 200 μετρά. Το Τουκ τουκ θα σας κάνει τον κύκλο.
Ναός του Λάμα & Ναός του Κομφουκίου: Οι δυο ναοί είναι ο ένας δίπλα στον άλλον. Σταθμός μετρό Yonghegong. Αν κάποιος δεν έχει επισκεφτεί βουδιστικό ναό είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Προσωπικά ο ναός του Κομφουκίου δεν μου άρεσε τόσο πολύ αν και είχε πολλά πράγματα στα αγγλικά όπου μπορούσες να δεις. (Tip: Εγώ ξεκίνησα με τον ναό του Κομφουκίου. Στην επιστροφή για τον Ναό του Δαλάι Λάμα έχει μαγαζάκι με σουβενίρ – βιβλιοπωλείο. Έχει καλές τιμές για σουβενίρ και μικρά πραγματάκια για αγορά).
Στον Ναό του Λάμα θα δείτε ανθρώπους να προσεύχονται και να προσκυνούν αγάλματα και θα εντυπωσιαστείτε από τον τελευταίο τεράστιο Βούδα. Δεν είμαι σίγουρος αλλά νομίζω ότι δεν επιτρέπονται φωτογραφίες όταν προσεύχονται.
ΣΙΝΙΚΟ ΤΕΙΧΟΣ: Το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Το Σινικό Τείχος. Μην κάνετε το λάθος και πατέ στο κλασσικό μέρος του Σινικού Τείχους που πάνε όλοι. Στο Badaling. Εντάξει, δεν έχω πάει, αλλά αξίζει να αφιερώσετε μια βράδια και επισκεφτείτε το χωριό Gubei και το Simatai Great Wall. Το χωριό είναι πανέμορφο, έχει χτιστεί μόνο και μόνο για το Σινικό Τείχος. Για να μπεις πληρώνεις είσοδο, αλλά αξίζει. Οι άνθρωποι έχουν κάνει φοβερή δουλεία. Όλο το χωριό είναι γεμάτο ξενοδοχεία, εστιατόρια μαγαζιά σε παραδοσιακό κινέζικο στυλ. Μέσα έχουν φτιάξει πάρκα, λίμνες και ποτάμια. Εντάξει είναι λίγο ακριβό για να μείνεις μέσα αλλά έχει και δωμάτια έξω από το χωριό. (Εμείς δώσαμε 44 ευρώ για ένα δίκλινο όταν μέσα στο χωριό ζητούσαν 150-180 ευρώ την βραδιά). Αν συνεννοηθείς από πριν σε πάει και σε φέρνει αμάξι στο χωριό. Για να πας στο Gubei παίρνεις λεωφορείο. Κάνει περίπου 2μιση ώρες και το τελευταίο λεωφορείο φεύγει από το χωριό για Πεκίνο στις 7 το απόγευμα (σε περίπτωση που θες να δεις μονό το χωριό). Αν πάρεις ταξί για να επιστρέψεις στο Πεκίνο, θα σου πάρει γύρω στα 50 ευρώ. Ανεβαίνεις στο Σινικό τείχος με τελεφερίκ ( 90 γουαν να πας και 90 να κατεβείς) και βλέπεις ένα κομμάτι του τείχους χωρίς πολύ κόσμο και τουρίστες. Το αυθεντικό.
ΦΑΓΗΤΟ: Το φαγητό στο Πεκίνο ήταν ένα πρόβλημα. Απέχει πολύ από αυτό που έχεις δοκιμάσει σε κάποιο κινεζικό εστιατόριο στην Ελλάδα ή στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Θα χωρίσω την κατηγορία «φαγητό» σε τρείς κατηγορίες, ανάλογα το είδος του φαγητού. Γενικά το φαγητό δεν μου φάνηκε ακριβό στο Πεκίνο.
Α) Street food: Τι σόι ταξιδιώτης είσαι αν δεν μπεις στον πειρασμό να δοκιμάσεις φαγητό δρόμου; Από τα πρώτα street food που δοκίμασα ήταν το πρωινό. Πιτάκια σε στυλ κρέπας, με αβγό, κρεμμύδι και μια «βάση» σαν παστέλι. Δεν ήταν άσχημο. Γενικά έχει πολύ φαγητό δρόμου. Όπως έγραψα και πιο πάνω, κάπου στα αριστερά και κάθετα στην κεντρική Wangfujing θα βρείτε τον παραδοσιακό τους πεζόδρομο που πουλάνε όλα αυτά τα αηδιαστικά. Σκορπιούς, αράχνες, σκουλήκια, κατσαρίδες, αστερίες, σκουλήκια σε καλαμάκι. Επίσης, τρωγανε σαν λιχουδιά κομμάτια κόκαλου. Δεν δοκίμασα... Είναι για τους extreme του είδους. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι για να μπορέσεις να θρέψεις έναν πληθυσμό 2 δις και να μην πεθάνει από ασιτία θα πρέπει να φας και πράγματα που εμείς ούτε θα δοκιμάζαμε... Είδα πολλοί κινέζοι, ειδικά τα παιδιά, να τρώνε σε σουβλάκι, ζαχαρωμένα φρούτα (σαν φιρίκια). Μια άλλη κατηγορία είναι οι φούρνοι- ζαχαροπλαστεία. Δοκίμασα κάποια ψωμιά, με επικάλυψη τυριού, πικάντικο ή μη, καθώς και κάποια ταρτάκια με γέμιση κρέμας τυριού, τα οποία με εξέπληξαν ευχάριστα. Όσο για το πρωινό που πρόσφερε το κατάλυμα στο Gubai: νουντλς, ψωμάκια ατμού, μπαμπού και βραστά αβγά. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΦΕΣ: Μην περιμένετε σε καμία περίπτωση να βρείτε την ποσότητα των καφέ που έχουμε στην Ελλάδα. Ούτε την ποιότητα. Ειδικά ο κρύος καφές είναι είδος υπό εξαφάνιση. Ότι πιο κοντα σε καφέ θα βρείτε σε Starbucks και Costa Café.
B) Φαγητό σε εστιατόρια: Σε γενικές γραμμές το φαγητό στα εστιατόρια είναι φθηνό. Έφαγα και σε «κυριλέ» εστιατόριο ( 200 γουαν – 25 ευρώ περιπου το άτομο) αλλά και σε πιο νορμάλ και οι τιμές μου φάνηκαν αρκετά καλές. ( 100 γουαν 12 ευρώ το πολύ το άτομο). Θα πρέπει να φας οπωσδήποτε Πάπια Πεκίνου. Στα καλά εστιατόρια στην κόβουν και στην φιλετάρουν μπροστά σου, ενώ σου φέρνουν και ένα πιάτο σαν «φοντί» όπου πάνω έχει πιτάκια και γύρω του κάποιες σως ή κάποια λαχανικά (μπαμπού, καρότο, αγγουράκι). Από τα πιο παράξενα που δοκίμασα ήταν η σαλάτα με μέδουσα. Μια άλλη κατηγορία που είδα ότι παραγγέλνανε πολύ στα εστιατόρια είναι το Hot-pot. Σε ένα καζάνι σου φέρνουν μπροστά σου άψητα κρέατα τα οποία τα βράζεις εσύ ή τα ψήνεις εσύ. Δεν δοκίμασα γιατί δεν μου είπαν και τα καλύτερα. Την μοναδική φορά που τα δοκίμασαν οι υπόλοιποι δεν είχαν και το καλύτερο βραδύ τους. Το ρύζι είναι κάτι που δεν λείπει από την κουζίνα τους. Ατμού ή τηγανητό. Μην περιμένετε να βρείτε πιρούνι. Αν δεν το ζητήσεις δεν στο φέρνουν. Μπορεί και στα πιο οικονομικά εστιατόρια να μην έχουν καν...
Γ) Fast food: Μια πολύ καλή επιλογή είναι το γρήγορο φαγητό. Εκτός από τα κλασσικά McDonalds και KFC, υπάρχουν και οι πιο παραδοσιακές επιλογές. τα κινέζικα fast food Υπάρχουν άπειρα σε κάτω ορόφους των mall. Έχει αμέτρητες επιλογές από ασιατικές κουζίνες. Πολύ καλή και φθηνή λύση για να δοκιμάσει κάποιος ασιατικό. Για να παραγγείλεις παίρνεις πρώτα μια κάρτα 10 γουαν την οποία «φορτώνεις» με χρήματα, και αν την επιστρέφεις σου επιστρέφουν και τα 10 γουάν. Χαρακτηριστικά δοκίμασα μια μερίδα νουντλς με αβγό και μπεικον ( πολύ κοντα στις γεύσεις που έχουμε συνηθίσει) και μια 6αδα νταμπλινγκς με κρέας με 4 ευρώ. (Oriental Plaza - Wangfujing). Μια άλλη πρόταση ( που έχω υιοθετήσει στα τελευταία μου ταξίδια) είναι να δοκιμάζω να τρωω McDonalds ή KFC, άλλα τα «δικά» τους burger.Οι τιμές λίγο τσιμπημένες για τα κινεζικά πρότυπα αλλά έτυχε να δοκιμάσω τα τοπικά Burgers τους και να δω να πουλάνε μέχρι και McCrab ( καβούρι α λα McDonalds).
ΤΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ: Από ένα σημείο και μετά καταλαβαίνεις να γίνεσαι το σημείο ενδιαφέροντος. Ειδικά αν μπεις στο μετρό ή αν βρεθείς σε γειτονιές πέρα από το κέντρο του Πεκίνου. Είχε πλάκα που θέλανε να βγουν φωτογραφίες μαζί μου. Αν βρεθείτε στην Τιεν Αν Μεν και κάτσετε για 5 λεπτά σίγουρα θα έρθει κάποιος και θα σας ζητήσει να φωτογραφηθείτε μαζί του. 9/10 δεν ξέρουν κατά που πέφτει η Ελλάδα. Κάτι πολύ ενοχλητικό είναι ότι οι Κινέζοι όπου βρεθούν φτύνουν. Και όχι μόνο φτύνουν αλλά μαζεύουν πρώτα ότι έχουν από μύξες και ροχάλες και μετά φτύνουν... Τα κινέζικα είναι μια δύσκολη γλώσσα. Και ανάλογα την προφορά πολλές φορές αλλάζει και το νόημα. Αλλά αν ξέρεις 2-3 λέξεις κλειδιά μπορείς τουλάχιστον να έχεις μια επαφή.
1. Νί Χάο= Γεια σου/ Καλημέρα
2. Σί σι έ = Ευχαριστώ
3 Πούκατσι = Παρακαλώ
4. Ντι Μπουντόν= Δεν καταλαβαίνω
Παρακάτω θα σας αναφέρω κάποια πραγματάκια που ίσως σας φανούν χρήσιμα αν αποφασίσετε να επισκεφτείτε το Πεκίνο.
Αρχικά με την αποβίβαση από το αεροπλάνο θα χρειαστεί να κάνετε 2 πράγματα. Για τους «ξένους» υπάρχουν μηχανήματα στα οποία σκανάρουν τα δακτυλικά σου αποτυπώματα. Βάζεις στην ειδική υποδοχή το διαβατήριο σου. Σου βγάζει την γλώσσα του διαβατηρίου ( ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά κλπ) και σου δίνει οδηγίες για το πώς να σκανάρεις τα δακτυλικά σου αποτυπώματα. Το χαρτί που σου βγάζει μαζί με την κίτρινη κάρτα που θα συμπληρώσεις χειρόγραφα με τα στοιχεία σου, το που θα μείνεις κλπ την δίνεις στην υπάλληλο στο κισέ, όπου σου σκανάρει το διαβατήριο και σε βγάζει φωτογραφίες. Κανονικό φακέλωμα δηλαδή. Γενικά παίρνεις μια καλή πρώτη γεύση ότι τα προσωπικά σου δεδομένα στην Κίνα δεν είναι και τόσο προσωπικά.
INTERNET: Η πρόσβαση σε γνωστά μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ως επί των πλείστων απαγορευμένη. Ξεχάστε λοιπόν Facebook, Google maps, messenger, viber, whatsapp, instagram, twitter κλπ. Ο μόνος τρόπος για να μπείτε σε αυτές τις σελίδες είναι μέσω VPN. Εγώ χρησιμοποίησα το VPN Express. Είναι αρκετά καλό και το καλύτερο είναι πως αν το χρησιμοποιήσεις λιγότερο από 30 ήμερες, μπορείς να το ακυρώσεις και να πάρεις τα χρήματα σου πίσω. ( με μια απλή συνομιλία στο chat τους)
Η μονή εφαρμογή που λειτουργεί άψογα στην Κίνα είναι το Wechat. Οπότε καλό θα ήταν να το κατεβάσετε και να κάνετε έναν λογαριασμό εκεί. Είναι πολύ απλό. Είναι βασικά κάτι σαν whatsapp ή viber. Μονό που οι Κινέζοι το χρησιμοποιούν κατά κόρον για να τα πάντα. Ακόμα και να πληρώνουν. Το χρησιμοποιούν σαν wallet και μέσω QR Code πληρώνουν και μεταφέρουν χρήματα. Αν καταφέρετε να βάλετε χρήματα μέσα θα σας φανεί εξαιρετικά χρήσιμο. Εγώ δυστυχώς δεν τα κατάφερα (ήθελε μεγάλη διαδικασία) αλλά είχε ο φίλος που επισκέφτηκα.
Για να έχω ιντερνέτ στο κινητό, πήρα κινέζικο νούμερο, (δεν το βρίσκεις και ιδιαίτερα εύκολα η αλήθεια) και αγόρασα ένα πακέτο με 5 gigabyte με περίπου 50 γουάν ( κάτι λιγότερο από 7 ευρώ). Δεν μου χρέωσαν τίποτε άλλο. Χρειάστηκε φυσικά το διαβατήριο και την τελευταία μέρα πήγα και ακύρωσα την σύνδεση. Έπειτα κατάλαβα ότι δεν χρειαζόταν. Μου είπαν ότι αν δεν το ακύρωνα θα έμπαινα σε μια «μαύρη λίστα» και την επόμενη φορά που θα ζητούσα αριθμό από την δική τους εταιρία δεν θα μου έδιναν.
Κάποιες από τις εφαρμογές που θα χρειαστείτε:
1) ΜΕΤRΟΜΑΝ: offline οδηγός μετρό. Με πάνω από 16 γραμμές μετρό και με σταθμούς συνεχώς να αυξάνονται, η εφαρμογή αυτή θα σας βοηθήσει να βρείτε την συντομότερη διαδρομή από σταθμό σε σταθμό μετρό.
2) MAPS.ME: Κάτι αντίστοιχο με το Google maps μονό που πιάνει στην Κινά, μιας και η Κυβέρνηση έχει απαγορεύσει την πρόσβαση στο Google maps. Κατεβαστέ τους χάρτες της πόλης για να έχετε άμεση πρόσβαση ( έχει και ελληνικά)
3) Euro to Chinese EUR – CNY: Εφαρμογή που σε βοηθά να μετατρέπεις τα γουαν σε ευρώ και αντίστροφα. Για να έχεις μια εικόνα όταν σου λένε ότι αυτό κάνει 20 γουαν κλπ.
4) Pleco: Εφαρμογή – λεξικό για λέξεις από Αγγλικά σε Κινέζικα και αντίστροφα. Οι περισσότεροι Κινέζοι δεν μιλάνε Αγγλικά όποτε καλό θα ήταν να δείξεις κάποιες λέξεις τουλάχιστον να μπορέσεις να συνεννοηθείς ( όπως νερό, φαγητό, κλπ). Λειτουργεί offline.
5) Google Translate: Χρήσιμη εφαρμογή που σου λύνει τα χεριά (αλλά νομίζω ότι χρειάζεται ιντερνέτ). Δεν την χρησιμοποίησα εγώ αλλά είδα ότι την χρησιμοποιούσαν.
6) Didi: Είναι κάτι σαν το Uber ή το taxibeat αλλά για το Πεκίνο. Σου επιτρέπει να καλέσεις ταξί ή αμάξι για να μετακινηθείς. Γενικά το ταξί είναι πολύ φθηνό στο Πεκίνο. Επειδή όμως δεν την είχα εγκαταστήσει εγώ αλλά ο φίλος που ζει εκεί δεν ξέρω τι ακριβώς χρειάζεται (λογαριασμός wechat για πληρωμή κλπ).
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ: Όπως είπαμε και πιο πάνω, ο κύριος τρόπος μετακίνησης στην πόλη είναι με το Μετρό. Βγάζεις μια κάρτα που κοστίζει περίπου 20 γουαν (2,5 ευρώ) και την φορτώνεις με χρήματα σε μηχανήματα στους σταθμούς των μετρό. Η μετακίνηση είναι πάμφθηνη στην πόλη (3-4 γουαν ανά διαδρομή) και εξαρτάται από την απόσταση που θα πας. Στην είσοδο χτυπάς την κάρτα και στην έξοδο σου ξαναχτυπάς και σου αφαιρεί το πόσο. Πριν την είσοδο στους σταθμούς του μετρό γίνεται σωματικός έλεγχος, περνάς μαγνητικές πύλες (για τυχόν επικίνδυνα αντικείμενα) και X-RAYs την τσάντα σου. ΚΑποιες φορές μπορεί να σου ελέγξουν και τα υγρά που κουβαλάς (νερό- αναψυκτικά).
Το μετρό τους είναι πολύ σύγχρονο, κλιματιζόμενο (ευτυχώς) και πολύ καθαρό. Είναι αυτόματο (χωρίς οδηγό) και έχει διπλή πόρτα για να μπεις. Έτσι ξέρεις που πρέπει να περιμένεις για να ανοίξει η πόρτα. Συνήθως γίνεται χαμός τα πρωινά που ο κόσμος πηγαίνει στην δουλεία του. Και μια από τις πολυσύχναστες γραμμές είναι η γραμμή #2 (είναι κυκλική). Στους σταθμούς τα ονόματα είναι γραμμένα και στα αγγλικά. Μέσα έχει επίσης τις στάσεις και στα αγγλικά και τις αναγγέλλουν κάθε φορά και στα αγγλικά, όποτε είναι αρκετά εύκολο αν έχεις το νου σου. Οι τελευταίοι συρμοί είναι λίγο μετά τα μεσάνυχτα.
Η πόλη έχει και λεωφορεία αλλά δεν μπήκα μέσα. Ένας άλλος τρόπος είναι τα τουτ-τουτ. Είναι σαν ταξί-μηχανάκια. Επειδή οι κινέζοι δεν έχουν οδική συμπεριφορά δεν θα τα πρότεινα. Είναι κίνδυνος θάνατος. Επίσης μου φανήκαν πολύ τουριστικά και ακριβά... Αν κάποιος έχει ανέβει ας μου πει την εμπειρία του.
Τα ταξί όπως έγραψα και πιο πάνω είναι πολύ φθηνά. Από το αεροδρόμιο προς το διαμέρισμα που έμενα, κάπως έξω μακριά από το κέντρο,(απόσταση περίπου 25-30 λεπτά) βραδύ με βαλίτσα πλήρωσα, με τα διόδια, 120 γουαν (15 ευρώ περίπου). Αν πάρετε ταξί και σας ζητήσει τα διόδια (κάποιοι οδηγοί ζητάνε, κάποιοι όχι το κόστος είναι 10 γουαν). Τα διόδια είναι για να βγεις από το αεροδρόμιο. Γενικά για τις τεράστιες αποστάσεις της πόλης, το ταξί είναι μια πολύ καλή λύση ( ειδικά αν τα καλείς μέσω της εφαρμογής Didi που είπαμε πιο πάνω ). Γλυτώνεις χρόνο και γίνεται η δουλεία σου. Προσοχή τα πρωινά θα έχει κίνηση. Οι ταξιτζήδες, όπως και οι περισσότεροι στην κινέζοι, δεν μιλάνε αγγλικά, όποτε καλό θα ήταν να έχεις μια κάρτα από το ξενοδοχείο ή την διεύθυνση που θα μένεις.
ΠΛΗΡΩΜΕΣ: Όλα γίνονται μέσω της εφαρμογής Wechat. Σχεδόν όλοι πληρώνουν μέσω αυτής της εφαρμογής. Η επόμενη εναλλακτική είναι με μετρητά. Εγώ έκανα συνάλλαγμα στην Bank of China. Δεν ξέρω αν μπορείς να κάνεις και στα ξενοδοχεία. Επίσης για χρήματα μπορείς να κάνεις ανάληψη από την χρεωστική σου κάρτα με 1% επιβάρυνση και ελάχιστο 2 ευρώ και μέγιστο 5 ευρώ. ( π.χ. αν σηκώσεις γουαν άξιας 300 ευρώ θα χρεωθείς 3 ευρώ, το 1%. Αν σηκώσεις άξιας 50 ευρώ θα χρεωθείς 2 ευρώ και ας είναι το 1% τα 0,50 ευρώ. Το ίδιο και αν σηκώσεις γουαν άξιας π.χ. 1000 ευρώ. Εκεί θα χρεωθείς το μέγιστο που είναι 5 ευρώ). Τώρα όσον αφόρα τις κάρτες: MasterCard και Visa δεν περνάνε σχεδόν πουθενά. Εκεί χρησιμοποιούν την Union Pay. Με την MasterCard πλήρωσα μονό στα Starbucks και στα McDonalds. Η προμήθεια που σου κρατάνε για αγορές μέσω χρεωστικής- πιστωτικής είναι 1% της άξιας. – Αυτό έγινε το 2018. Μετά από χρόνια μπορεί και να μην ισχύει –
Όποτε αν έχεις στο μυαλό σου ότι μπορείς να κάνεις αγορές με την κάρτα σου, μάλλον θα δυσκολευτείς. Πρόσεξε μονό στις συναλλαγές σου με μετρητά μην βρεθείς με πλαστά γουαν.
ΑΠΑΤΕΣ: Το Πεκίνο είναι μια πόλη ήσυχη πόλη και γενικά δεν θα συναντήσεις κάποιον απατεώνα ή κλεφτή. Αυτό που πρέπει να έχεις στο μυαλό σου είναι για τις βασικές απατεωνιές είναι οι εξής:
1. Τα πλαστά γουαν. Ξέρω είναι δύσκολο να το ξεχωρίσεις αλλά σε κάποιες περιπτώσεις φαίνεται αν ένα χαρτονόμισμα είναι πλαστό. Αν υποψιαστείς ότι είναι πλαστό ζήτα ένα άλλο.
2. Σε καμία περίπτωση μην δώσεις την κάρτα σου όταν είναι να πληρώσεις σε κατάστημα. Για τον φόβο των Ιουδαίων καλό θα ήταν να βάλεις εσύ την κάρτα στο μηχάνημα και το pin.
3. Γυναίκες έξω από την Απαγορευμένη Πόλη: Ένα από τα κυριότερα αξιοθέατα είναι η Απαγορευμένη Πόλη ( tips και συμβολές για την είσοδο και για αλλά αξιοθέατα θα σας πω παρακάτω). Για να βγεις και να επιστρέψεις στο μετρό ή στο Μουσείο ή στην Τίνα Αν Μεν πρέπει να ακολουθούσης μια συγκεκριμένη πορεία. (δεν μπορείς να βγεις από εκεί που μπήκες). Εκεί, στα Χουτογκ (που για μένα δεν αξίζουν), θα σας πλησιάσουν κυρίες με μεγάλα μαύρα γυαλιά και θα σας αρχίσουν να σας μιλάνε στα Αγγλικά. Πράγματι περίεργο για το Πεκίνο αλλά μην τσιμπήσετε. Πλησιάζουν συνήθως μοναχικούς άνδρες τουρίστες και τους πιάνουν την κουβέντα. Τους πείθουν να πάνε σε κάποια καφέ ή τσάι και εκεί τους χρεώνουν απίστευτα ποσά (1000+ γουαν) για μια «εμπειρία τσαγιού». Οι κατάλογοι φυσικά είναι στα κινέζικα και ο τουρίστας δεν καταλαβαίνει τίποτα. Φοράνε μαύρα γυαλιά για να κρύψουν την ηλικία τους... Προσοχή!
4. Φοιτητές αρχιτεκτονικής: Κάτι αντίστοιχο με τις γυναίκες με τα γυαλιά είναι και οι «φοιτητές αρχιτεκτονικής». Κάτι παιδάκια που μιλάνε αγγλικά προσπαθούν με δωράκια ή δωρεάν να σας πείσουν να πάτε να δείτε μια έκθεση με πινάκες ή κάτι τέτοιο. Και μετά σας χρεώνουν για αγορές ή για είσοδο.
5. Τουκ-Τουκ: αν αποφασίσετε ότι δεν μπορείτε να περπατήσετε και να πάρετε τουκ- τουκ (τα μηχανάκια- ταξί θάνατος) ξανασκεφτείτε το. Συνήθως για να σας δελεάσουν σας λένε ότι με 10-20 γουαν θα σας κάνουν μια ξενάγηση στα βασικά αξιοθέατα και αντί αυτού σας πηγαίνουν σε μια μακρινή άσχετη τοποθεσία μέσα στα Χουτόνγκ και σας παράτανε εκεί. Εκτός αν τους δώσετε 100-200 γουαν.
6. Αγορές στα Market: Συνήθως είναι κάτι σαν ατραξιόν αλλά οι αγορές στα market (Pear Market και Silk market) είναι κάτι που πολύ πιθανών να σας εκμεταλλευτούν. Τα προϊόντα είναι μαϊμού. Το ξέρεις, το ξέρουν και δεν ντρέπονται να το πουν. Παρ όλα αυτά, επάνω δεν γραφούν τιμή. Ξεκινάνε το παζάρι με μια εξωπραγματική τιμή για προϊόντα – ρούχα- αναμνηστικά. Συνήθως είναι το 10% αυτό που σου ζητάνε. Καλό θα ήταν αν δεν θέλεις να αγοράσεις κάτι να μην μπεις στην διαδικασία να το παζαρέψεις. Ποτέ δεν θα βγουν χαμένοι. Θα πας να φύγεις και θα σε κυνηγάνε λέγοντας σου να τους πεις μια τιμή αλλά ποτέ δεν βγαίνουν χαμένοι. Μια συμβουλή για το τι να κάνεις είναι να σκεφτείς πόσο θα έδινες στην Ελλάδα γι αυτό που θες (π.χ. 5-6 ευρώ) να κάνεις την αναλογία σε γουαν και να ξεκινήσεις με τιμή λίγα ευρώ πιο κάτω. Έτσι ώστε αν είναι αποφασισμένος να στο παζαρέψει και να στο πουλήσεις να μην το πάρεις παραπάνω απ ότι θα έδινες στην Ελλάδα.
ΜΕΡΗ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ: Φυσικά και η πόλη είναι γεμάτη αξιοθέατα και μέρη να δεις. Πριν αναφερθώ αναλυτικά θα σας πω μερικά πράγματα που πρέπει να προσέξετε ή που μου έκαναν εντύπωση. Καταρχάς για να μπεις σε κάποια δημοφιλή αξιοθέατα ( Τιέν Αν Μεν – Απαγορευμένη Πόλη) περνάς από έλεγχο. Και είναι πολύς ο κόσμος όποτε οπλιστείτε με υπομονή. Χρειάζεται να δείξετε διαβατήριο για να περάσετε τον έλεγχο. Οπότε πουθενά χωρίς διαβατήριο. Αν επισκεφτείτε το Πεκίνο το καλοκαίρι (όπως εγώ) καλό θα ήταν να έχετε μαζί σας καπέλο, γυαλιά και νερό. Ίσως και αντηλιακό γιατί ο ήλιος είναι δυνατός. Οι κινέζοι χρησιμοποιούν πολύ την ομπρέλα για προστασία από τον ήλιο. Νεράκι να αγοράσεις βρίσκεις σχεδόν παντού. Από τα μηχανήματα στους σταθμούς των μετρό μέχρι και μέσα στα αξιοθέατα. Από 3 γουαν μέχρι 6 ή και 10 γουαν (0,50 με 1,5 ευρώ).
Γνώμη μου είναι όταν είναι να βγάλετε εισιτήριο για ένα αξιοθέατο (π.χ. θερινά Ανάκτορα) να βγάλετε το combo ticket. Όλα δηλαδή μαζί συμφέρει γιατί δεν χρειάζεται να περιμένετε σε ουρές για να πληρώνετε ξεχωριστά και θα σας βγει πιο φθηνή.
Θα σας κοιτάνε παράξενα στον δρόμο. Γι αυτούς ένας Ευρωπαίος και δη μελαχρινός με μούσια, ή μια ξανθιά λευκή κοπέλα είναι κάτι που ίσως να μην έχουν ξαναδεί από κοντά στην ζωή τους. πολλοί έρχονται από την ενδοχώρα για εκδρομή στο Πεκίνο τα σαββατοκύριακα). Θα έρχονται συνεχεία να σας ζητάνε να βγάλετε φωτογραφίες μαζί τους. Εκεί θα νιώσετε σαν να είστε διάσημοι. Συνήθως παιδάκια αλλά και μεγαλύτεροι. Αυτό ήταν ένα από τα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση.
ΤΙΕΝ ΑΝ ΜΕΝ: Μεγάλη πλατεία. Είναι διπλά στην Απαγορευμένη Πόλη και το Εθνικό Μουσείο. Εκεί βρίσκεται και το μαυσωλείο του Μάο ΤσεΤουνγκ ( δεν πρόλαβα να πάω όποτε δεν έχω πληροφορίες για το πότε είναι ανοιχτό κλπ)
ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΠΟΛΗ: Ξεκινήστε αρκετά πρωί. Την πρώτη μέρα που πήγα την άφησα για τις 12 το μεσημέρι και δυστυχώς τα εισιτήρια ήταν sold out. Οι Κινέζοι απ’ ότι κατάλαβα μπαίνουν δωρεάν αλλά έχουν περιορισμό στους «ξένους». Όποτε την επόμενη πήγα γύρω στις 09:00. Δεν περιμένεις πολύ για να βγάλεις εισιτήριο. Κάνει περίπου στα 60 γουαν (8 ευρώ) το πλήρες εισιτήριο. Δίνεις το διαβατήριο στο ταμείο, στο σκανάρουν, και με αυτό μπαίνεις μέσα. Απίστευτες ουρές. Πολύς κόσμος. Όποτε καλό θα ήταν να πάτε νωρίς. Θα σας πάρει γύρω στις 3-4 ώρες μέσα. Οι κινέζοι πηγαίνουν από κτήριο σε κτήριο αλλά δεν νομίζω να αξίζουν όλα. (Δεν μπορείς άλλωστε να αφιερώσεις τόσο πολύ χρόνο σε όλα). Κατεβείτε στον σταθμό μετρό Tian’anmen West.
Ακριβώς απέναντι από την έξοδο της Απαγορευμένης Πόλης είναι ένα πάρκο με είσοδο που αξίζει να πάτε για την θεά που έχει ανεβαίνοντας τα σκαλιά και φτάνοντας σε έναν ναό. Βλέπεις όλη την Απαγορευμένη Πόλη από πάνω Tip: Κατεβαίνοντας από τον Ναό με την θεά, έχει ένα αναψυκτήριο που πουλάει και σουβενίρ. Αν έχετε χώρο στο σακίδιο σας αγοράστε από εκεί, έχει πολύ καλές τιμές!!! Θα συγκρίνετε τα ιδία πράγματα που θα βρείτε εκεί με τα υπόλοιπα που πουλάνε αλλού και θα δείτε ότι αξίζει! (ενδεικτικά: Αρκουδάκι Πάντα 10 γουαν -1 ευρώ- Ξύλινο σετ δώρου τσοπστικ 20 γουαν)
ΕΘΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ: Μοντέρνο και σύγχρονο κτήριο έχει την ιστορία της Κίνας και είναι δωρεάν. Ανάσα δροσιά και ξεκούρασης για κάποιον που έχει περπατήσει στην Πλατειά ή στην Απαγορευμένη Πόλη. Και τα τρία αυτά είναι κοντά το ένα διπλά στο άλλο (βεβαία η λέξη διπλά είναι σχετική στο χαώδες και τεράστιο Πεκίνο).
Qianmen Street: Κάτω από το Πλατεία υπάρχει ο σταθμός μετρό Qianmen, όπου αν περπατήσετε λίγο θα συναντήσετε την οδό Qianmen. Είναι ένας όμορφος πεζοδρόμος γεμάτος μαγαζιά και εστιατόρια. Είναι κάτι σαν την δίκια μας Ερμού. Αξίζει να κάνετε μια βόλτα να γυρίσετε τα στενάκια της και να φάτε άφοβα από το street food. (δοκιμάστε πάπια Πεκίνου στο χέρι. Την τυλίγουν σε πιτάκια). Εκεί θα βρείτε και Starbucks ότι πιο κοντινό σε καφέ γιατί το να βρεις καφέ σε αυτήν την πόλη (και μάλιστα κάτι κρύο) με δυσκόλεψε πολύ.
Wangfujing Street: Από την κόκκινη γραμμή και την ομώνυμη στάση μετρό (Wangfujing) ξεκινά άλλος ένας μεγάλος πεζοδρόμος, γεμάτος mall (μπείτε στο Oriental Plaza κατεβείτε κάτω και επιλέξτε ένα από τα δεκάδες τύπου fast food για να φάτε γιατί είναι ότι πιο κοντινό στο δικό μας «κινέζικο». Πληροφορίες για φαγητό αναλυτικότερα παρακάτω). Tip: Ψάξτε για τα ιαπωνικά μαγαζάκια Miniso. Έχουν γκατζετακια και χρήσιμα πραγματάκια πολύ φθηνα. Κάπου στα αριστερά και κάθετα στην κεντρική Wangfujing θα βρείτε τον παραδοσιακό τους πεζόδρομο που πουλάνε όλα αυτά τα αηδιαστικά: Σκορπιούς, αράχνες, σκουλήκια, κατσαρίδες, αστερίες.
Ναός του Ουρανού: Στην μωβ γραμμή στην στάση Tiantan East Gate βρίσκεται ένα υπέροχο τεράστιο πάρκο με τον Ναό του Ουρανού. Βγάλτε εισιτήριο combo για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο. Μέσα τα σουβενίρ που πουλάνε είναι αρκετά ακριβά. Θα σας πάρει γύρω στις 3 ώρες για να γυρίσετε το Πάρκο και να επισκεφτείτε τον Ναό που είναι πανέμορφος και κάτι μοναδικό. Το μόνο πρόβλημα που είχα όταν τέλειωσα την επίσκεψη ήταν ότι έπρεπε να περπατήσω περιμετρικά του πάρκου ( που είναι τεράστιο) γύρω στο 1,5 χιλιόμετρο για να βρεθώ πάλι πίσω και διπλά στο Pearl Market. (από όπου ψώνισα τα σουβενίρ) Tip: αν δοκιμάσετε αυτήν την διαδρομή μπήκε σε supermarket που θα βρείτε στον δρόμο σας. Εκεί μπορείτε να αγοράσετε σε τιμές που θα έπαιρναν και οι κινέζοι, κάποια ζαχαρωτά, τσάι, τσοπστικ κλπ.
Ολυμπιακό Πάρκο aka Φώλια του Πουλιού & Κύβος: Οι Κινέζοι, σε αντίθεση με εμάς, έχουν εκμεταλλευτεί πλήρως την κληρονομία που τους εχει αφήσει πίσω οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2008. Η Φώλια του Πουλιού και ο Κύβος, δυο από τα πιο όμορφα και εντυπωσιακά Στάδια, το ένα διπλά στο άλλο, έχουν γίνει τουριστική ατραξιόν για χιλιάδες επισκέπτες. Με δωρεάν είσοδο μπορείτε να δείτε τα δυο γήπεδα από έξω και να βγάλετε φωτογραφίες. Δίπλα έχει μια τεράστια δάδα και κάτι «εξωγήινους» πύργους. Θα σας πρότεινα να πηγαίνατε απογευματάκι και να περιμένετε μέχρι το βραδάκι που τα κτήρια φωτίζονται και είναι πολύ εντυπωσιακά. Εμείς πήγαμε με ταξί και επιστρέψαμε με μετρό. Στάση Olympic Park.
Θερινά Ανάκτορα: Ίσως ένα από τα πιο ωραία αξιοθέατα στο Πεκίνο. Λίγο μακριά από το κέντρο της πόλης αλλά με άμεση πρόσβαση σε σταθμό μετρό ( Beigongmen) θα πρέπει να αφιερώσεις γύρω στις 3-4 ώρες για να το δεις. Ξανά θα προτείνω να πάρετε το combo ticket. Με το που μπείτε κάνετε δεξιά κατεβαίνετε κάτω παίρνετε το καράβι ( 20 γουάν) και σας πάει στην απέναντι πλευρά όπου περπατάτε με την ησυχία σας και επισκέπτεστε το παλάτι και τους ναούς. Επισκεφτείτε και τον βουδιστικό ναό! ΠΡΟΣΟΧΗ: ΜΗΝ πάρετε τουκ τουκ για να σας πάει στην είσοδο των Ανακτόρων. Θα βγείτε από το μετρό και θα περπατήσετε 200 μετρά. Το Τουκ τουκ θα σας κάνει τον κύκλο.
Ναός του Λάμα & Ναός του Κομφουκίου: Οι δυο ναοί είναι ο ένας δίπλα στον άλλον. Σταθμός μετρό Yonghegong. Αν κάποιος δεν έχει επισκεφτεί βουδιστικό ναό είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Προσωπικά ο ναός του Κομφουκίου δεν μου άρεσε τόσο πολύ αν και είχε πολλά πράγματα στα αγγλικά όπου μπορούσες να δεις. (Tip: Εγώ ξεκίνησα με τον ναό του Κομφουκίου. Στην επιστροφή για τον Ναό του Δαλάι Λάμα έχει μαγαζάκι με σουβενίρ – βιβλιοπωλείο. Έχει καλές τιμές για σουβενίρ και μικρά πραγματάκια για αγορά).
Στον Ναό του Λάμα θα δείτε ανθρώπους να προσεύχονται και να προσκυνούν αγάλματα και θα εντυπωσιαστείτε από τον τελευταίο τεράστιο Βούδα. Δεν είμαι σίγουρος αλλά νομίζω ότι δεν επιτρέπονται φωτογραφίες όταν προσεύχονται.
ΣΙΝΙΚΟ ΤΕΙΧΟΣ: Το καλύτερο το άφησα για το τέλος. Το Σινικό Τείχος. Μην κάνετε το λάθος και πατέ στο κλασσικό μέρος του Σινικού Τείχους που πάνε όλοι. Στο Badaling. Εντάξει, δεν έχω πάει, αλλά αξίζει να αφιερώσετε μια βράδια και επισκεφτείτε το χωριό Gubei και το Simatai Great Wall. Το χωριό είναι πανέμορφο, έχει χτιστεί μόνο και μόνο για το Σινικό Τείχος. Για να μπεις πληρώνεις είσοδο, αλλά αξίζει. Οι άνθρωποι έχουν κάνει φοβερή δουλεία. Όλο το χωριό είναι γεμάτο ξενοδοχεία, εστιατόρια μαγαζιά σε παραδοσιακό κινέζικο στυλ. Μέσα έχουν φτιάξει πάρκα, λίμνες και ποτάμια. Εντάξει είναι λίγο ακριβό για να μείνεις μέσα αλλά έχει και δωμάτια έξω από το χωριό. (Εμείς δώσαμε 44 ευρώ για ένα δίκλινο όταν μέσα στο χωριό ζητούσαν 150-180 ευρώ την βραδιά). Αν συνεννοηθείς από πριν σε πάει και σε φέρνει αμάξι στο χωριό. Για να πας στο Gubei παίρνεις λεωφορείο. Κάνει περίπου 2μιση ώρες και το τελευταίο λεωφορείο φεύγει από το χωριό για Πεκίνο στις 7 το απόγευμα (σε περίπτωση που θες να δεις μονό το χωριό). Αν πάρεις ταξί για να επιστρέψεις στο Πεκίνο, θα σου πάρει γύρω στα 50 ευρώ. Ανεβαίνεις στο Σινικό τείχος με τελεφερίκ ( 90 γουαν να πας και 90 να κατεβείς) και βλέπεις ένα κομμάτι του τείχους χωρίς πολύ κόσμο και τουρίστες. Το αυθεντικό.
ΦΑΓΗΤΟ: Το φαγητό στο Πεκίνο ήταν ένα πρόβλημα. Απέχει πολύ από αυτό που έχεις δοκιμάσει σε κάποιο κινεζικό εστιατόριο στην Ελλάδα ή στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Θα χωρίσω την κατηγορία «φαγητό» σε τρείς κατηγορίες, ανάλογα το είδος του φαγητού. Γενικά το φαγητό δεν μου φάνηκε ακριβό στο Πεκίνο.
Α) Street food: Τι σόι ταξιδιώτης είσαι αν δεν μπεις στον πειρασμό να δοκιμάσεις φαγητό δρόμου; Από τα πρώτα street food που δοκίμασα ήταν το πρωινό. Πιτάκια σε στυλ κρέπας, με αβγό, κρεμμύδι και μια «βάση» σαν παστέλι. Δεν ήταν άσχημο. Γενικά έχει πολύ φαγητό δρόμου. Όπως έγραψα και πιο πάνω, κάπου στα αριστερά και κάθετα στην κεντρική Wangfujing θα βρείτε τον παραδοσιακό τους πεζόδρομο που πουλάνε όλα αυτά τα αηδιαστικά. Σκορπιούς, αράχνες, σκουλήκια, κατσαρίδες, αστερίες, σκουλήκια σε καλαμάκι. Επίσης, τρωγανε σαν λιχουδιά κομμάτια κόκαλου. Δεν δοκίμασα... Είναι για τους extreme του είδους. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι για να μπορέσεις να θρέψεις έναν πληθυσμό 2 δις και να μην πεθάνει από ασιτία θα πρέπει να φας και πράγματα που εμείς ούτε θα δοκιμάζαμε... Είδα πολλοί κινέζοι, ειδικά τα παιδιά, να τρώνε σε σουβλάκι, ζαχαρωμένα φρούτα (σαν φιρίκια). Μια άλλη κατηγορία είναι οι φούρνοι- ζαχαροπλαστεία. Δοκίμασα κάποια ψωμιά, με επικάλυψη τυριού, πικάντικο ή μη, καθώς και κάποια ταρτάκια με γέμιση κρέμας τυριού, τα οποία με εξέπληξαν ευχάριστα. Όσο για το πρωινό που πρόσφερε το κατάλυμα στο Gubai: νουντλς, ψωμάκια ατμού, μπαμπού και βραστά αβγά. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΦΕΣ: Μην περιμένετε σε καμία περίπτωση να βρείτε την ποσότητα των καφέ που έχουμε στην Ελλάδα. Ούτε την ποιότητα. Ειδικά ο κρύος καφές είναι είδος υπό εξαφάνιση. Ότι πιο κοντα σε καφέ θα βρείτε σε Starbucks και Costa Café.
B) Φαγητό σε εστιατόρια: Σε γενικές γραμμές το φαγητό στα εστιατόρια είναι φθηνό. Έφαγα και σε «κυριλέ» εστιατόριο ( 200 γουαν – 25 ευρώ περιπου το άτομο) αλλά και σε πιο νορμάλ και οι τιμές μου φάνηκαν αρκετά καλές. ( 100 γουαν 12 ευρώ το πολύ το άτομο). Θα πρέπει να φας οπωσδήποτε Πάπια Πεκίνου. Στα καλά εστιατόρια στην κόβουν και στην φιλετάρουν μπροστά σου, ενώ σου φέρνουν και ένα πιάτο σαν «φοντί» όπου πάνω έχει πιτάκια και γύρω του κάποιες σως ή κάποια λαχανικά (μπαμπού, καρότο, αγγουράκι). Από τα πιο παράξενα που δοκίμασα ήταν η σαλάτα με μέδουσα. Μια άλλη κατηγορία που είδα ότι παραγγέλνανε πολύ στα εστιατόρια είναι το Hot-pot. Σε ένα καζάνι σου φέρνουν μπροστά σου άψητα κρέατα τα οποία τα βράζεις εσύ ή τα ψήνεις εσύ. Δεν δοκίμασα γιατί δεν μου είπαν και τα καλύτερα. Την μοναδική φορά που τα δοκίμασαν οι υπόλοιποι δεν είχαν και το καλύτερο βραδύ τους. Το ρύζι είναι κάτι που δεν λείπει από την κουζίνα τους. Ατμού ή τηγανητό. Μην περιμένετε να βρείτε πιρούνι. Αν δεν το ζητήσεις δεν στο φέρνουν. Μπορεί και στα πιο οικονομικά εστιατόρια να μην έχουν καν...
Γ) Fast food: Μια πολύ καλή επιλογή είναι το γρήγορο φαγητό. Εκτός από τα κλασσικά McDonalds και KFC, υπάρχουν και οι πιο παραδοσιακές επιλογές. τα κινέζικα fast food Υπάρχουν άπειρα σε κάτω ορόφους των mall. Έχει αμέτρητες επιλογές από ασιατικές κουζίνες. Πολύ καλή και φθηνή λύση για να δοκιμάσει κάποιος ασιατικό. Για να παραγγείλεις παίρνεις πρώτα μια κάρτα 10 γουαν την οποία «φορτώνεις» με χρήματα, και αν την επιστρέφεις σου επιστρέφουν και τα 10 γουάν. Χαρακτηριστικά δοκίμασα μια μερίδα νουντλς με αβγό και μπεικον ( πολύ κοντα στις γεύσεις που έχουμε συνηθίσει) και μια 6αδα νταμπλινγκς με κρέας με 4 ευρώ. (Oriental Plaza - Wangfujing). Μια άλλη πρόταση ( που έχω υιοθετήσει στα τελευταία μου ταξίδια) είναι να δοκιμάζω να τρωω McDonalds ή KFC, άλλα τα «δικά» τους burger.Οι τιμές λίγο τσιμπημένες για τα κινεζικά πρότυπα αλλά έτυχε να δοκιμάσω τα τοπικά Burgers τους και να δω να πουλάνε μέχρι και McCrab ( καβούρι α λα McDonalds).
ΤΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΤΥΠΩΣΗ: Από ένα σημείο και μετά καταλαβαίνεις να γίνεσαι το σημείο ενδιαφέροντος. Ειδικά αν μπεις στο μετρό ή αν βρεθείς σε γειτονιές πέρα από το κέντρο του Πεκίνου. Είχε πλάκα που θέλανε να βγουν φωτογραφίες μαζί μου. Αν βρεθείτε στην Τιεν Αν Μεν και κάτσετε για 5 λεπτά σίγουρα θα έρθει κάποιος και θα σας ζητήσει να φωτογραφηθείτε μαζί του. 9/10 δεν ξέρουν κατά που πέφτει η Ελλάδα. Κάτι πολύ ενοχλητικό είναι ότι οι Κινέζοι όπου βρεθούν φτύνουν. Και όχι μόνο φτύνουν αλλά μαζεύουν πρώτα ότι έχουν από μύξες και ροχάλες και μετά φτύνουν... Τα κινέζικα είναι μια δύσκολη γλώσσα. Και ανάλογα την προφορά πολλές φορές αλλάζει και το νόημα. Αλλά αν ξέρεις 2-3 λέξεις κλειδιά μπορείς τουλάχιστον να έχεις μια επαφή.
1. Νί Χάο= Γεια σου/ Καλημέρα
2. Σί σι έ = Ευχαριστώ
3 Πούκατσι = Παρακαλώ
4. Ντι Μπουντόν= Δεν καταλαβαίνω
