Ταϊλάνδη Ταϋλάνδη: πλανεύτρα εσύ και μάγισσα...

[GTS]

Ο πιο ωραίος τρόπος να κλείσει η μικρή μας Οδύσσεια, ήταν ένα ωραίο νυχτερινό μπάνιο στα υπέροχα και φιλόξενα νερά της Maenam, υπό το φως του γεμάτου φεγγαριού, καθώς την επομένη θα είχαμε πανσέληνο...

Mε τις πετσέτες μας αράξαμε κατόπιν στο διπλανό Chill Out Cafe και είχαμε τη πρώτη συγκλονιστική γαστρονομική μας εμπειρία: ακόμα θυμάμαι το πρώτο μου φοβερό pad thai (με κοτόπουλο ή χοιρινό δε θυμάμαι)....αμέσως γεννήθηκε μία τεράστια αγάπη για τη κουζίνα αυτής της χώρας, καθώς δε νομίζω να άφησα πιάτο και γεύση που να μη δοκιμάσω τις επόμενες ημέρες, μεσημέρι-βράδυ! Η τιμή του ήταν 2 μόλις ευρώ....πίνοντας παράλληλα μία Chang, εκστασιασμένος από το φαγητό, το φεγγάρι, τη παραλία και τη σκέψη ότι το δωμάτιο με περίμενε 5 μέτρα μακριά μας, πήγαμε επιτέλους για ύπνο.....τα καλύτερα ερχόντουσαν για μας, ήδη η Ταϋλάνδη με είχε εκπλήξει ευχάριστα. Και πού να ήξερα ο δύσμοιρος!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7
• …

  Go to chapter

  Go
• 23

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 23

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[GTS]

Πριν το ταξίδι, τη Ταϋλάνδη τη σνόμπαρα ελαφρώς. Ε, βλέπετε ο νεοπλουτισμός των Σεϋχελλών μου είχε σηκώσει τη μύτη ψηλά . Είμαι και δύσκολος ο άτιμος: θέλω φύση, σεβασμό στο περιβάλλον, καθαριότητα. Ότι ακριβώς δεν βρίσκω στη χώρα μου και μου λείπει.

Και μπορώ να πω ότι εκεί, στο πάλαι ποτέ Σιάμ, βρήκα πολύ περισσότερα....ευτυχώς που τόσων μηνών προετοιμασία για το ταξίδι, τόσο διάβασμα, δε καταφεραν να με προετοιμάσουν για αυτό που ζήσαμε και είδαμε. Γιατί η Ταϋλάνδη σου δίνει τελικά πολλά περισσότερα από αυτά που φαντάζεσαι....

Έτσι μπήκα και εγώ στο κλαμπ των Ταϋλανδόπληκτων και πολύ το χαίρομαι!

 

[GTS]

Το ταξίδι μέσω Μπαχρέιν για Μπανγκόκ, ήταν κουραστικό και μονότονο...τα αεροπλάνα τίποτε το ιδιαίτερο σε inflight entertainment, αλλά ευτυχώς η αναμονή στο αεροδρόμιο του Μπαχρέιν ήταν μικρή: ενώ προβλεπόταν αναμονή 5 ωρών, φύγαμε μετά από μόλις 1 ώρα!

Ευτυχώς βέβαια, διότι τα μαγαζιά στο αεροδρόμιο ήταν λίγα και φτωχά, σε σχέση με του Ντουμπάι, όπου φανταζόμουν κάτι ανάλογο. Καμία σχέση και σύγκριση φυσικά μεταξύ των γειτονικών Αραβικών κόσμων....φτωχός συγγενής το Μπαχρέιν, όπως θα περιγράψω και πολύ αργότερα, αφού διανυκτερεύσαμε στην επιστροφή και είδα περισσότερα πράγματα.

Άφιξη λοιπόν στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ πουρνό-πουρνό στις 10, κουρασμένοι φυσικά και κατευθείαν στο counter της Bangkok Airways: η πτήση μας είναι στις 16.30, μπορείτε να μας βάλετε νωρίτερα πλιζ?

Νοου! Ντεν ιπάρχουν θέσις!

Να και κάτι που δεν πρόβλεψα: 19 ώρες ταξιδίου και είχαμε ακόμα δρόμο....

Αφού λοιπόν τσιμπήσαμε κατιτίς στο αεροδρόμιο (δοκιμάζοντας εγώ κατευθείαν Ταϋλανδέζικη κουζίνα με θαλάσσινα-νόστιμο αλλά τίποτε δε προμήνυε αυτό που θα επακολουθούσε γαστρονομικά), αποφασίσαμε να βγούμε στη Μπανγκόκ μία σύντομη βόλτα περίπου 2 ωρών....να η ευκαιρία!!

 

[go2dbeach]

Ποπκορν και κοκα κολα ,πρωτη θεση στον καναπε και ειμαι ολη αυτια!

 

[GTS]

Για τη Μπανγκόκ ήμουν εντελώς απροετοίμαστος...δεν είχα κοιτάξει ούτε μία τόσο δα πληροφορία, αφού το πρόγραμμα έλεγε Σαμούι....έριξα λοιπόν μία γρήγορη ματιά στο χάρτη, είδα πού περίπου συγκεντρώνονται πολλά μνημεία και πήραμε τη γραμμή εξπρές, με 5 ευρώ περίπου το άτομο (πολύ ακριβά δηλ.) και μετά από περίπου 45 λεπτά φτάσαμε στη χαώδη Khaosan road.

Κατάκοποι και ταλαιπωρημένοι, περπατήσαμε όσο άντεχαν τα πόδια μας μέσα σε μία αποπνικτική ατμόσφαιρα, κάψα ανακατεμένη με υγρασία και γαρνιρισμένη με καυσαέριο. Κόλαση.

Ούτε που θυμάμαι τι μνημεία είδαμε, όλα πάντως ήταν στη περιοχή του βασιλικού παλατιού...περάσαμε από ωραία μνημεία σε πλατείες, αγορές με φρούτα, δρόμους που διέσχιζες με μεγάλη προσοχή χωρίς διαβάσεις. Περιπλανηθήκαμε σε υπαίθριες αγορές, με μυρωδίες από αρωματικά κεριά, φαγητό και πού και πού μπόχα από τις αποχετεύσεις.

Εγώ άντεχα και λίγο ακόμα στην επιστροφή να δω και την αγορά στη Khaosan road, αλλά η Mrs δεν άντεχε άλλο τη ζέστη και την ατμόσφαιρα. Μην έχοντας και άλλο χρόνο στη διάθεσή μας, πήραμε το ίδιο λεωφορείο της επιστροφής και στην ασφάλεια του αεροδρομίου και του lounge της Bangkok Airways, γευτήκαμε φρούτα, μικρά ετοιματζίδικα εδέσματα και καφέ, πριν την πολυπόθητη πτήση....

 

[mpiftex]

Η αφήγηση μόλις μπήκε στον διάδρομο απογείωσης... τώρα φαντάζομαι θα γκαζώσει και θα απογειωθεί!! Περιμένω με ανυπομονησία να διαβάσω για τις στιγμές σου στα νησιά της Ταιλάνδης (για να τις συγκρίνω με τις αντίστοιχες δικές μου) αλλά κυρίως την αφήγηση και τις πληροφορίες για τη Μαλαισία!!!

 

[GTS]

Πώς διαγράφουμε μηνύματα?


Μάλλον κατάφερα να εμφανίσω το κείμενο 3 φορές

Ευχαριστώ

 

[GTS]

Σαμούι, επιτέλους!!!

Το μικρό αεροπλάνο της Bangkok Air απογειώθηκε και έκανε στροφή προς νότο στο κόλπο της Ταϋλάνδης. Το πλάνο μας γέμισε θάλασσα και από μικρά νησάκια στα αριστερά....τα έτοιμα εδέσματα σερβιρίστηκαν, μαζί με καφέ (ω ναι, πάλι) και σε μία ώρα είχαμε προσγειωθεί στο κουκλίστικο αεροδρόμιο του Σαμούι....

Παραλάβαμε τις αποσκευές και κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο, με την ταμπέλα να μας καλωσορίζει στο καταπράσινο Σαμούι!



Κλείσαμε μία θέση στο μίνιβαν του αεροδρομίου για τη παραλία που σκόπευα να μείνουμε, τη Maenam beach στα βόρεια του νησιού....τους είπα σε πιο κατάλυμα ήθελα περίπου να μας αφήσουν και λίγο πριν νυχτώσει, γύρω στις 6 και κάτι μας αφήσανε στα Moonhut bungalows, δύο ταλαιπωρημένα κορμιά με βαλίστες τεράστιες αλλά ευτυχώς με γερά ροδάκια.

Δωμάτιο όμως καπούτ! Εκτός από κάποια πίσω στο κήπο, μακριά λίγο από τη παραλία, τα οποία δε συζήτησα καν να δω. Ονειρευόμουν beachfront τόσο καιρό ή έστω λίγο πιο πίσω από την χρυσαφένια άμμο της Maenam.

Με τις λιγοστές δυνάμεις που είχα, ξεκίνησα μόνος στη παραλία να βρω την επόμενή μου επιλογή. Δίπλα ακριβώς, ήταν ένα πολυτελές resort, με έναν γάμο να έχει τελεστεί και με στολισμένο το τραπέζι των νεόνυμφων, με ροδοπέταλα στην άμμο, σημάδι ότι το ζευγάρι έφτασε εκεί με βαρκούλα για ποτό στους κήπους του resort.

Το προσπέρασα, αφού τα οικονομικά δωμάτια ξεκίναγαν αμέσως μετά, σχεδόν στο κέντρο της ημικυκλικής παραλίας. Δίπλα ακριβώς από ένα μπαράκι με ψάθινη οροφή, σκαλάκια ανέβαιναν σε ένα μικρό κηπάκο, όπου βρήκα τελικώς τον οικοδεσπότη μας.

"Έχετε δωμάτια?" ψέλλισα, ελπίζοντας να μην ακούσω όχι ή να μη μου δείξει κάτι στη μέση του πουθενα. Εγώ θα έβρισκα δυνάμεις, αλλά πλέον νύχτωνε και το βάδισμα στην παχιά άμμο δεν ήταν και το πλέον ξεκούραστο!

Αφού του προσδιόρισα ότι επιθυμώ κάτι με ανεμιστήρα και όχι με το απεχθές air-condition, μου έδειξε δωματιάκια στη σειρά εκεί στον μικρό κήπο με 7 ευρώ. "Κάτι καλύτερο και ακριβότερο?" του αντέτεινα και με πήγε επιτέλους σε αυτό ακριβώς που είχα ονειρευτεί, ένα μικρό, αλλά καθαρό beachfront bungalow, με τίμημα 14 ευρώ.

Αφού με πήγε και παραλάβαμε τη Mrs και τις βαλίτσες, εγκατασταθήκαμε όπως όπως στο δωματιάκι μας: 29 ώρες μετά την αναχώρηση από την Αθήνα....επιτέλους!!!

 

[renata]

κουνουπιέρα ειχε??
κάνε λίγο πιό γρήγορα ....και μετά ????????????

 

[GTS]

Σωστή επισήμανση Ρενάτα! Κουνουπιέρα δεν είχε το καθαρό αλλά ταπεινό μας δωμάτιο, αλλά ουδεμία ανησυχία: τα κουνούπια μάλλον έχουν μεταναστεύσει από τις παραλίες της Ταϋλάνδης, αφού δε με τσίμπησε ούτε ένα....

 

[GTS]

Ο πιο ωραίος τρόπος να κλείσει η μικρή μας Οδύσσεια, ήταν ένα ωραίο νυχτερινό μπάνιο στα υπέροχα και φιλόξενα νερά της Maenam, υπό το φως του γεμάτου φεγγαριού, καθώς την επομένη θα είχαμε πανσέληνο...

Mε τις πετσέτες μας αράξαμε κατόπιν στο διπλανό Chill Out Cafe και είχαμε τη πρώτη συγκλονιστική γαστρονομική μας εμπειρία: ακόμα θυμάμαι το πρώτο μου φοβερό pad thai (με κοτόπουλο ή χοιρινό δε θυμάμαι)....αμέσως γεννήθηκε μία τεράστια αγάπη για τη κουζίνα αυτής της χώρας, καθώς δε νομίζω να άφησα πιάτο και γεύση που να μη δοκιμάσω τις επόμενες ημέρες, μεσημέρι-βράδυ! Η τιμή του ήταν 2 μόλις ευρώ....πίνοντας παράλληλα μία Chang, εκστασιασμένος από το φαγητό, το φεγγάρι, τη παραλία και τη σκέψη ότι το δωμάτιο με περίμενε 5 μέτρα μακριά μας, πήγαμε επιτέλους για ύπνο.....τα καλύτερα ερχόντουσαν για μας, ήδη η Ταϋλάνδη με είχε εκπλήξει ευχάριστα. Και πού να ήξερα ο δύσμοιρος!!

 

[GTS]

Goooooodmooornign Maenaaammm!!!

Δε νομίζω ότι υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τη γαλήνη και την ομορφιά που πρωτοαντίκρισα, αγουροξυπνημένος το επόμενο πρωϊ...


Η Maenam είναι μία υπέροχη παραλία, από αυτές που στην Ελλάδα θα βάζαμε στο πάνθεον των καλύτερων παραλιών μας, με μία μόνο εξαίρεση, τα μη διαυγή αλλά πεντακάθαρα νερά της. Χοντρή και χρυσαφένια άμμος μέσα-έξω, με βάθος για άνετο κολύμπι, ανακατεύει το βυθό με αποτέλεσμα να μην υπάρχει διαύγεια πέρα του 1 μέτρου...σίγουρα δεν είναι η καλύτερη παραλία που κολύμπησα και έμεινα, αλλά για τα μέτρα του Σαμούι δεν ήταν καθόλου μα καθόλου κακή επιλογή αφού προσέφερε δύο βασικά ζητούμενα:

1) Φτηνές τιμές σε bungalows (beachfront με 700B δηλ. 14 ευρώ!)
2) Άνετο και χωρίς φόβο κοραλλιών-πετρών βραδινό μπάνιο....κακομάθαμε βλέπετε στις Σεϋχέλλες!

Επιπλέον, πληρούσε και τρίτο κριτήριο, αναπάντεχο και καλοδεχούμενο: πίσω από τα bungalows δεν βρισκόταν ο κεντρικός δρόμος της Maenam, αλλά μία γειτονιά ντόπιων, με τα δρομάκι της, τους κηπάκους της, τα λουλούδια της, έναν πανέμορφο μικρό κινέζικο ναό και πάνω απ'όλα, ησυχία και ηρεμία....αντιθέτως στη Chaweng, μετά το κατάλυμα έβγαινες στο χαμό, στο κεντρικό της δρόμο με μαγαζιά, αυτοκίνητα και συνεχή κορναρίσματα...

Καθώς λοιπόν ξημέρωνε η 2η ημέρα μας στο Σαμούι, ήταν ώρα για άλλες παραλίες και απολαύσεις...και φυσικά, πρώτη ενδιαφέρουσα στο δρόμο μας ήταν η περίφημη παραλία της Chaweng, όπου επηρεασμένος από τις πηγές μου περίμενα τα χειρότερα....πόσο λάθος είχα....