ΗΠΑ Τα διηπειρωτικά μου: West Pack (Νέα Υόρκη)

[kalspiros]

Επ, εσύ ψηλέ, ήρθε η σειρά σου. Καιρός να πάμε ψηλά. Καιρός να αναβαθμιστούν οι απόψεις. Ψηλέ ερχόμαστε…

Empire State Building. Βρίσκεται πρώτο στην σειρά των γεγονότων και των εικόνων. Εύκολη υπόθεση από την 27η να ανεβείς στην 34η. Το κτήριο για άλλη μια φορά δεν μου φανερώνει το απίστευτο ύψος του, δεν ξέρω ίσως φταίει ο στραβισμός. Μάλλον εντυπωσιάζομαι από την γενικότερη εικόνα της πόλης και τούτο δω χάνει την αξία του. Εκεί όμως που μου βάζει τα γυαλιά είναι στην καθαρότητα των επιφανειών του. Το κτίριο, αν και 80 χρονών πλέον, φαίνεται σαν καινούριο. Από κει οδεύουμε προς την Herald Square, ευρέως γνωστή από το Macy’s το μεγαλύτερο πολυκατάστημα του κόσμου (ή τουλάχιστον έτσι μου είπαν, δεν το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι) κι από κει, αργά και βασανιστικά προσεγγίζουμε την Times. Λίγο χάζεμα στην Broadway, ξανά χάζεμα στην Broadway (η οποία σε αυτό της το ύψος βρίσκεται στην καλύτερή της φόρμα) ώσπου να βρεθούμε στην πολυπόθητη Timeeees…

Ξέρετε κάτι, έχω βαρεθεί να βλέπω σε κάθε λογής χολιγουντιανή ταινία, την κάθε χαζογκόμενα και το κάθε μουρόχαβλο να έρχονται πρώτη φορά στην Νέα Υόρκη, και να αναλαμβάνει το (κατά τύχη) κάμπριο του κολλητού-ής την ξενάγηση στην πόλη. To πως κάθε φορά όλα ξεκινάνε και τελειώνουν με το αποχαυνωμένο βλακόμουτρο του out-towner μπροστά στην times παραμένει, για τα γούστα μου, μια απεχθείς σκηνή στην εκάστοτε ταινία. Λοιπόν να ‘μαι και γω κι η αφεντιά μου στην Times. Μια πλάγια τομή στην ουσία δύο μεγάλων δρόμων (7th και Broadway) μαζί με 4 κάθετες. Η αποθέωση της διαφήμισης, της πολυχρωμίας, της τεχνολογίας και της… ηχητικής! Ολόκληρες κυρτές προσόψεις κτηρίων είναι οθόνες προβολής, ηχεία από το υπερπέραν αναμεταδίδουν τα όσα βλέπεις, ο NASDAQ στριφογυρίζει περιχαρείς σε διάφορες προσόψεις και διαφημίσεις! Πάσης φύσεως διαφημίσεις! Αλλά ειλικρινά, δεν πρόκειται και για κανένα τρελό επίτευγμα. Δεν θα έρθεις στην Νέα Υόρκη για την Times μόνο (όπως π.χ. κάποιοι λαοί έρχονται στην Αθήνα για το Mall και το Allou (οικογένειες δεν θίγουμε)) γιατί αν όντως έχει τσιμπήσει το δούλεμα της χαζογκόμενας και του μουρόχαβλου πιο πάνω, απλώς να σε ενημερώσω ότι και το Βουκουρέστι έχει κάτι ανάλογο!!! (αστειεύομαι). Νομίζω ότι θα ήθελα να την δω υπό βροχή. Και σίγουρα την προτιμώ έτσι, με την Broadway πεζοδρομημένη! Όμως κάτι γίνεται σε εκείνη την τζαμαρία. Εκεί στα δεξιά. Πολύς κόσμος μαζεμένος και 5 επιπλέον Έλληνες συμβάλλουν σε αυτό. Ο πιο γλοιώδης απ’ όλους καταφέρνει, ως γνήσιο χέλι, να ξετρυπώσει και να φτάσει πρώτος. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, όταν πλέον η κοντοκουρεμένη ξανθιά ύπαρξη εντός της τζαμαρίας μου χαρίζει το ανφάς της, με στεντόρεια και αδιαπραγμάτευτη φωνή, απαιτώ από τους υπόλοιπους τέσσερις να πλησιάσουν για να θαυμάσουν την Annie Lennox.. Punct…

Γλυκά από το Magnolia Bakery. Ένα μικρούτσικο κτίριο μεσοτοιχία με τον κουνιάδο του, τον Rockefeller (μόνο ένας κουνιάδος θα κατάφερνε να διεκδικήσει τούτο το σπιτάκι δίπλα στο μεγαθήριο).

Εδώ τι τρώμε? Cheesecake. Ό,τι τύπο κι αν φανταστείτε θα τον βρείτε. Και μετά το γλυκό, ανεβαίνουμε στο Rockefeller όπου με συνοπτικές διαδικασίες να πω ότι απολαύσαμε την θέα στην πόλη. Δεν μπορώ να επαναλαμβάνομαι αν και ήδη το κάνω.

Θα σταθώ λοιπόν απλώς στο φαντασμαγορικό ασανσέρ που θα σας ανεβάσει στο top of the rocks (το παρατηρητήριο του block). Το φρεάτιο στο οποίο κινούνται τα ασανσέρ είναι γεμάτο λαμπάκια. Και κατά την διάρκεια ανόδου μπορείς να το δεις καθώς η οροφή του ασανσέρ είναι διάφανη (τώρα θα μου πείτε, το φαντασμαγορικό θα ήταν να είχαν και το πάτωμα διάφανο.. όλοι με τις σκάλες θα πηγαίνανε!!)

Και βγαίνουμε αγαπητοί στην Πέμπτη Λεωφόρο κοντά στο ύψος του καπιταλιστικού και αγοραστικού προσκυνήματος. Ό,τι υπάρχει αμφότερα της Πέμπτης μέχρι το Central Park, απαιτεί βαρβάτες τσέπες. Εδώ συναντήσαμε και μερικά από τα πιο ιδιαίτερα και ευφάνταστα (και αφάνταστα!) καταστήματα που έχω δει. Πάμε όμως. Central Park.

Άντε τώρα, τι να πω? Δε λέω τίποτα. Παραθέτω φωτογραφία και στην υγειά σας:

Μέσα στο πάρκο ακολουθήστε και τους πιο μικρούς δρόμους, τους πιο απομονωμένους και δεν πειράζει αν χαθείτε. Εμείς τουλάχιστον δεν χαθήκαμε αν και υπήρχα εγώ στην παρέα, το ζωντανό GPS (Έρση σε περιμένω…)

Η ακούραστη ομάδα ξεκουκουτσιάσματος του μήλου δεν σταματά εδώ. Παίρνει το μετρό (με την Metro Card βεβαίως όπου δεν νοείται παραμονή μιας εβδομάδας στην πόλη χωρίς την αγορά της) και κατεβαίνει στην γειτονιά meatpacking με το αδιαφιλονίκητο φαβορί, το High Line Park. Μη ρωτάτε όμως πολλά. Τελικά δεν το είδα.. κλαψ.

Το βράδυ θα πάτε στο 230 της Πέμπτης και θα ανεβείτε στην ταράτσα και θα πιείτε το ποτό σας. Τέλος.

Στην συνέχεια, εμείς κατεβήκαμε στο Katz’s το οποίο, να με συγχωράτε, αλλά δε μου άρεσε. Και βέβαια η επιλογή της τονοσαλάτας ήταν τραγική, συμφωνώ. Καλά, πάτε να το δείτε αλλά εγώ γενικότερα δεν το προτείνω. Και αγαπητοί φίλοι, τούτη η μέρα θα κλείσει με ποδαρόδρομο 3 χιλιομέτρων από τo Lower East Side στο Flatiron District! Αλλά τι πειράζει? Άλλωστε η πόλη περπατείται… (inner joke)

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 8
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ευαγγελια]

Αλλος με τη βαρκα μας............ Δεν εχω τιποτα να πω... Ταυτιζομαι μαζι σου!
Ποτε ξαναπαμε?? εεεεεε
Υπαρχει και μια αλλη λυση....... (αν και λες δε θες να μεινεις στο Μανχαταν)
εε καλα ας μεινεις στο Queens , στο Brooklyn , στο wherever !!!
Green Card Lottery, US Green Card Online Application Services, USAFIS

 

[kalspiros]

ΚΑΤ' ΑΡΧΗΝ: ΦΙΛΑΔΕΛΦΙΑ

Ενθουσιασμός ανείπωτος όταν ανάμεσα από τα σύννεφα ξεπρόβαλε ο Καναδάς. Πλέον η αφεντιά μου πέρασε σε άλλη ήπειρο, την Αμερική. Άδεια χώρα ακατοίκητη. Και μετά συννεφιά.
Άρχιζε να σουρουπώνει όταν εντόπισα τα πρώτα σπίτια. Μετά με κλεφτές ματιές έβλεπα την πόλη και χάριν εναέριας κίνησης, το αεροπλάνο ήταν αναγκασμένο (μετά μεγάλης μας τέρψης) να στριφογυρνάει για κανά 20λεπτο πάνω από την πόλη. Αποτέλεσμα, την είδαμε ολόκληρη. Προσγείωση και πρώτη επαφή με το αμερικάνικο Immigration (ποιοι είναι οι φίλοι σου, τι δουλειά κάνεις, βάλε δάκτυλο, βάλε παλάμη, τώρα το άλλο δάκτυλο, φωτογραφία, γκράκ γκράκ, «καλώς ήρθατε στην Αμερική».. Μωρέ! Καλώς σας βρήκα!)
Φτάνοντας έξω η παρέα σκορπίζεται στους πέντε (τρεις για την ακρίβεια) ανέμους. Εγώ κι η Μαρία (ξαδέρφη είναι Ιωάννα μου, χαλάρωσε λίγο) με ταξιτζή μάλλον δυτικοαφρικανό (αν και στο τέλος αποδείχθηκε.. Έλληνας) προσεγγίζουμε το ξενοδοχείο από μπλοκαρισμένους αυτοκινητοδρόμους και δρόμους γεμάτους φανάρια. Όλη αυτή την ώρα, το παρκόμετρο βρίσκεται καρφωμένο στο 28,50 + 1,00 extras. Φτάνουμε. Του δίνω 30, «πόσα να κρατήσω», «κράτα τα όλα», «καλά δεν θα μου δώσεις και τίποτ’ άλλο?», «έε ξέρω γω έχω ένα δολάριο ακόμα, πάρτο», «ένα δολάριο μου δίνεις μόνο? Σήκω φύγε από το ταξί μου! Πάρε και τις βαλίτσες μόνος σου!»
Αν τον συγκεκριμένο ταρίφα τον ονόμαζες απλώς ιδιαίτερο και όχι θρασύ τότε σίγουρα τους ρεσεψιονίστ θα τους συγκατέλεγες στους εμετικά ευγενικούς! Το δωμάτιο του Radisson, θηρίο. Έξω τώρα.
Η πόλη κάτι σαν να μου θυμίζει. Στενοί δρόμοι, κυρίως χαμηλά κτίρια από το χαρακτηριστικό τούβλο.

2-3 δρόμους παρά πάνω και βγαίνουμε στην Market street. Όσο πεντακάθαρη μπορείτε να φανταστείτε και άλλο τόσο. Τα πάντα γυαλίζουν. Ακόμα και τα παλιά κτίρια φαίνονται σαν μπανιαρισμένα. Ουρανοξύστες με άμεσες επιρροές από Ντόχα και Μανάμα (χαχαχα καλά λέμε και καμιά μ...κία που και που!!).

Η βόλτα συνεχίζεται μέχρι το landmark «LOVE»

και από εκεί στην λεωφόρο με τις σημαίες και το μουσείο στο βάθος. Επιστροφή στην κεντρική πλατεία με το δημαρχείο του οποίου ο πύργος είναι ορατός σχεδόν από παντού. Οδεύουμε προς το παλιό κέντρο της πόλης αλλά, καθώς δεν έχω πραγματικά ιδέα πόσες ώρες ή μέρες είμαι ξάγρυπνος, απλώς αισθάνομαι πολύ βαρύς για να συνεχίσω. Φαΐ σε τελευταίο Βιετναμέζικο στην Chinatown και με τα πόδια πίσω. Ξαπλώνω και ξυπνάω αυτόματα. Μόνο που ήδη είχαν περάσει 8 ώρες χωρίς να καταλάβω τίποτα.
Αν και μικρή στο μέγεθος, αποπνέει έναν ναρκισσισμό. Τα πάρκα και οι πλατείες της είναι μεγαλεπήβολα. Συγκεκριμένα η πλατεία μπροστά από το μουσείο (ή για να καταλαβαινόμαστε, μπροστά από τις σκάλες που ανεβοκατεβαίνει ο Ρόκυ (το έμαθα, δεν το ‘ξερά!)) πρέπει να έχει το μέγεθος του Παγκρατίου. Στα παρόδια πάρκα, υπάλληλοι του δήμου με μεγάλους φυσητήρες, συγκεντρώνουν τα πεσμένα φύλλα σε ένα σημείο ώστε να τα συλλέξει μια σκούπα. Τα μισά πάρκα κίτρινα και άλλα πράσινα. Να κάνετε μια βόλτα πίσω από το μουσείο όπου η θέα προς τον ποταμό είναι πανέμορφη.
Το κέντρο της πόλης το περπατήσαμε απ’ άκρη σ’ άκρη και χρειάζεσαι περίπου 35 λεπτά για να το κάνεις αυτό. Η «άλλη» λοιπόν άκρη είναι το παλιό κέντρο της πόλης. Εκεί βρίσκεται πλειάδα αξιοθέατων: Η πλατεία Ανεξαρτησίας, η καμπάνα της Ελευθερίας, ο Traveller, το Visitor center, ο Samion, η πρώτη και η δεύτερη τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών. Όλα τα κτίρια εντός της πλατείας είναι χτισμένα με κόκκινο τούβλο και είναι πραγματικά καλαίσθητα.

Θα ξεκινήσουμε τις ξεναγήσεις μας πρώτα πρώτα μπαίνοντας στο μουσείο της καμπάνας της Ελευθερίας. Όμορφος χώρος με γυάλινες επιφάνειες, καθαρός και ευήλιος. Μπορεί να μην ταίριαζε το τόσο γυαλί με την υπόλ….. Sorry. Εδώ πρέπει να σας μιλήσω για το μουσείο έ? Καλά. Έ τι να πω? Είχε κάτι ιστορίες που βαρέθηκα να διαβάσω και σε περίοπτη θέση στο βάθος του «μουσείου» βρισκόταν το απόλυτο αξιοθέατο, ένα μαγευτικό έκθεμα σύμβολο της πόλης αλλά και της χώρας ολόκληρης, μάρτυρας των μεγάλων στιγμών τούτου του έθνους: μια.. καμπάνα… πφφφ.. άντε πάμε έξω τώρα..
Στην συνέχεια έχουμε ξενάγηση στους χώρους της πρώτης εθνοσυνέλευσης, της αίθουσας όπου συντάχθηκε το declaration of independence και γενικότερα στους χώρους όπου «γεννήθηκε» τούτη η χώρα. Ο ξεναγός πολύ κεφάτος και επικοινωνιακός μας παρέδωσε την ιστορία με χιούμορ.
Τέλος στριφογυρίζουμε στα πάρκα και τις πλατείες της περιοχής πριν επιδοθούμε σε τρελές βόλτες στο νέο κέντρο. Ξενοδοχείο και ποδαράτο βεβαίως ως τον σταθμό των τρένων (30th street station). Φυγή για Νέα Υόρκη.
Μέσα στο βράδυ ξεπροβάλλει ανάμεσα από μια θάλασσα φωτός ένας άσπρος πύργος. Σε σχετική ερώτηση έλαβα την απάντηση: «είναι το Empire State Building»…

 

[pattyyy]

Και Τόκιο και Νέα Υόρκη! Πραγματικά μας κακομαθαίνεις!!!:xmas_razz:

 

[ευαγγελια]

Οχι πως δεν μαρεσει η Φιλαδελφεια σου, αλλα να :xmas_redface: περιμενω να ξημερωσει και να μου πεις για την αγαπημενη μου.....:xmas_mrgreen:

 

[Twinkie]

Άλλαλα τα χείλη....Σπυρέτο, χείμαρρος είσαι! Πάρα πολύ μου αρέσει όπως τα περιγράφεις όλα....Είναι αποτύπωμα συναισθημάτων, χωρίς σκέψη ένα θαυμάσιο συνοθύλλευμα! Εύγε!

 

[kalspiros]

ΑΣΤΥΦΙΛΙΑ

Κατά τα λεγόμενα, μια από τις πόλεις που προσμένουν οι περισσότεροι να δούνε, είναι η Νέα Υόρκη. Από πραγματικό ενδιαφέρον ή από συνήθεια δεν έχει σημασία. Προσωπικά ένοιωσα τούτο το βάρος. Όπως είπα και στην αρχή, κάποια στιγμή γίνεσαι έρμαιο των προσδοκιών δικών σου ή και ξένων. Άρα, για την δικιά μου ιδιοσυγκρασία, τίποτα δεν θα μπορούσε να κάνει η Νέα Υόρκη για να με γονατίσει από έκπληξη καθώς το καλάθι που κρατούσα δεν ήταν καθόλου μικρό. Και ιδού:

Η πρώτη επαφή έχει πολύ φως και μια καθαριότητα που μου έκανε εντύπωση. Τα ψηλά κτίρια που επιβάλλονται στο βλέμμα σου είναι πεντακάθαρα. Το Empire State Building π.χ. το είχα στο νου μου σαν ένα μεταλλικό κατασκεύασμα, σκουρόχρωμο και καταθλιπτικό. Δεν είναι όμως έτσι, λάμπει εκείνο όπως και όλα τα κτίρια τριγύρω. Προσανατολιζόμαστε και αρχίζουμε να κατεβαίνουμε την Broadway, 5 άτομα φορτωμένα με βαλίτσες. Το βλέμμα χαμηλά, στα πρόσωπα και στους ανθρώπους και σε καμιά διασταύρωση με Σταμάτη, ελαφρύ χάζεμα. Αποκομίζω αρνητικές εικόνες. Δεν μου αρέσει. Πολύς κόσμος ενώ τα κύρια κτίρια που βλέπω έχοντας το βλέμμα χαμηλά, είναι άσχημα και κακοσυντηρημένα. Βεβαίως όμως υπάρχει εκείνη η ατμόσφαιρα. Τα φώτα, τα πάντα όλα εδώ μέσα σε αυτή την πόλη. Οι άνθρωποι τριγύρω, ένα potpourri από όλο τον κόσμο.

Φτάνουμε λοιπόν στο ξενοδοχείο και ανεβαίνουμε στα δωμάτια. Στην συνέχεια πρώτη γνωριμία με το βραδινό Madison Park όπου το New York Life Insurance company, το New York state appellate court αλλά κυρίως το εντυπωσιακότατο Metropolitan life insurance company, κοσμούν την ανατολική πλευρά του πάρκου. Δεν ξέρω όμως γιατί παραμένει ένας αρνητισμός στην ατμόσφαιρα. Τα βλέπω με μια ματιά, απλώς σαν κουτιά και προχωρώ παρακάτω. Πρώτη βόλτα μας στην πόλη όπου ο Traveller αναλαμβάνει χρέη ξεναγού καθώς είναι και ο μόνος ο οποίος έχει κινηθεί στην πόλη. Πρώτη του επιλογή λοιπόν, η βραδινή Brooklyn Bridge. Για να φτάσουμε όμως στα Pier, θα πρέπει να περιπλανηθούμε και λίγο στην πόλη… Άρα πολύ ορθά μας ταΐζει με εκλεκτή πίτσα σε πιτσαρία στην Little Italy (Traveller και Samion παρακαλείστε αν προτίθεστε να μας δώσετε το όνομα του εστιατορίου καθώς εγώ βρισκόμουν σε nirvana και δεν συγκράτησα) και πολύ προβλέψιμα (αλλά μη ορθά) ακολουθούν τις συστάσεις μου να κατεβούμε με τα πόδια στην γέφυρα. Η αλήθεια είναι ότι την είχα μπανίσει την αρκετή απόσταση και ήθελα να περπατήσω λίγο στην πόλη μπας κι αλλάξω γνώμη. Δεν άλλαξα. Ναι πολύς κόσμος, ναι πολυπολιτισμική αλλά για κανένα λόγο μια πόλη που θα επέλεγα να μείνω. Πολύ πρώιμα όλα αυτά. Ας προχωρήσουμε. Μέσα λοιπόν από διάφορους δρόμους καταλήγουμε παράπλευρα της Fulton με θέα την επιβλητική και εντυπωσιακά ψηλή (σε σχέση με το τι περίμενα) γέφυρα του Brooklyn. Το βράδυ φωτισμένη και πραγματικά όμορφη, βλέπε κάτω. Επιστροφή στο ξενοδοχείο.

Τι να πω τώρα για το επόμενο πρωινό δεν ξέρω. Πρόκειται σίγουρα όμως για την απόλυτη τομή στο ταξίδι μου. Τομή στο τι πίστευα και πιστεύω για την Νέα Υόρκη αλλά και τομή για την απαιτούμενη διαύγεια που χρειάζεται όταν ταξιδεύουμε σε νέα μέρη. Ας αρχίσω.

Όχι λόγω του πραγματικά ανυπάρκτου για τον οργανισμό μου, jet lug, αλλά μάλλον λόγω συμπλήρωσης του απαιτούμενου ύπνου, στις 06:30 είμαι όρθιος. Και τι καλύτερο από μια πρωινή και ήρεμη βόλτα σε όλα τα μέρη που θέλω να επισκεφτώ στα πέριξ, μόνος μου, με την μουσική μου και δύο ολόκληρες ώρες. Κατεβαίνω από το ξενοδοχείο και βγαίνω στην 27η. Δεν είδα τίποτα αλλά είδα τα πάντα.

Τίποτα ιδιαίτερο αλλά μόνο απλή, καθημερινή, συμπυκνωμένη πληροφορία για την ρουτίνα αυτής της πόλης. Ο ήλιος έχει γεμίσει κάθε γωνιά τις 27ης. Είναι χαμηλά. Η θερμοκρασία σωστή. Και ξεκινάμε. Μια στάση στην 5η όπου παρακολουθώ τις συνήθειες των κατοίκων και μια ματιά νότια προς το Flatiron.

Στην συνέχεια ένα εικοσάλεπτο στην τομή της 5ης με την Broadway όπου απλώς παρατηρούσα τα κτίρια και τους ανθρώπους. Ίσως συνεπαρμένος λόγω της Ιδέας της Νέας Υόρκης. Σαφέστατα αντιτίθεμαι σε κάποια που πρέσβευα παραπάνω αλλά ποιός νοιάζεται επιτέλους??!!! Τι να λέμε, σε συνεπαίρνει και σε καθηλώνει. Δεν ψάχνω άλλα «πως» και «γιατί». Περπατάω μέχρι το block beautiful, μια γειτονιά με καλαίσθητα σπίτια στην 19η μεταξύ Park και 3ης, καταλήγω μπροστά στο East River εν μέσω της ιδιαίτερης γειτονιάς Stuyvesant λόγω των ομοιόμορφων κτιρίων της σε σχήμα σταυρού. Δρομείς παντού ξεκινάνε την ημέρα τους πριν πάνε δουλειά. Περιφέρομαι ασκόπως στην περιοχή και επιστρέφω ξενοδοχείο με τεράστιο χαμόγελο.

Εξαφανίζω από τα πρόσωπα αδερφού και ξαδέρφης την όποια αμφιβολία είχαν για την πόλη κι εκείνοι από την χθεσινή βόλτα. Βγείτε έξω και δείτε!! Και η συγκεκριμένη μέρα έμελε να ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και έντονες καθώς στριμώξαμε 5η, Rockefeller, Times Square, Central Park κ.α....

 

[ευαγγελια]

Τι?? Τοσο λιγο?? μονο αυτο?? Πανω που αρχισες να με ξεσηκωνεις!!!
Δεν ειναι τελειο το πρωινο ξυπνημα και η βολτα την οποια συνεχιζεις,συνεχιζεις μεχρι να φτασεις στο ποταμι??
Δεν ειναι τελειο που στην αρχη λες" χμ,ετσι ειναι η ΝΥ? Δε με τρελλαινει.."
και καθως περναει ο καιρος λες" Θεε μου,ποσο γοητευτικη ειναι..την λατρευω"

Υ.Γ μηπως το ονομα Lombardi's pizza σου θυμιζει κατι?? Λες να φαγατε εκει??
Lombardi's Pizza

 

[kalspiros]

Ε ρε Ευαγγελία είσαι εγγύηση!!! Όντως εκεί φάγαμε!!

Γοητευτική??? Την λατρεύεις??? Μπάαα έχουμε πολύ δρόμο … Μέχρι το τέλος της ιστορίας, ποιος ξέρει, μπορεί και να καταλήξουμε κάπου προς τα εκεί!!!

 

[ευαγγελια]

μα..ξεχνιεται τετοια pizza ??

 

[GTS]

Lombardi's Pizza στη Little Italy, απλά κορυφαία.

Όπως επίσης και το :: KESTE PIZZERIA :: στο Village.

Τα έχουμε δώσει εδώ http://www.travelstories.gr/%F4%E1%...3%E9-%E1%F0%EB%DC.html?garpg=10#content_start

 

[ioanna karagianni]

Ήρθα και εγώ λοιπόν αν και ποτέ ως τώρα δεν είχα ενδιαφερθεί για ιστορίες από την ΝΥ, ωραία η βόλτα μας ως τώρα, και η ξαδερφούλα συμπαθέστατη. Άντε τώρα δεν πάμε σιγά σιγά Rockefeller, Times Square, Central Park κ.α.;