pattyyy
Member
- Μηνύματα
- 1.565
- Likes
- 1.273
- Επόμενο Ταξίδι
- χμ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νότια αφρική
Σάββατο πρωί και με φραπεδάκια ανά χείρας ετοιμαζόμαστε να γνωρίσουμε το νομό Έβρου! Πρώτη στάση πριν αφήσουμε πίσω μας το νομό Ξάνθης είναι η λίμνη Βιστωνίδα. Η μέρα είναι συννεφιασμένη και "ντύνει" τη λίμνη με μελαγχολικά χρώματα. Το τοπίο είναι πολύ γαλήνιο και ατμοσφαιρικό (αν εξαιρέσεις ένα σμήνος από κουνούπια που μας επιτέθηκαν σε κάποια φάση). Μέσα στη λίμνη υπάρχουν 2 νησάκια με εκκλησάκια τα οποία συνδέονται με γεφυράκια. Ήταν πολύ όμορφα και με εικόνες απόκοσμης ομορφιάς χαραγμένες στο μυαλό μας συνεχίσαμε την πορεία μας στο νομό Ροδόπης πλέον.
Συνεχίζουμε λοιπόν έχοντας μπει στην Εγνατία οδό την άνετη διαδρομή. Περνάμε την Κομοτηνή, μπαίνουμε στο νομό Έβρου, αφήνουμε πίσω μας την Αλεξανδρούπολη και ακολουθούμε τις πινακίδες "προς Τουρκία-Σουφλί". Κάποια στιγμή τελειώνει και η Εγνατία κι εμείς συνεχίζουμε απτόοητοι τον ανήφορο. Το τοπίο όλης αυτής της διαδρομής (της διάσχισης της Θράκης ουσιαστικά) είναι όμορφο αλλά λιγάκι βαρετό. Απέραντες, επίπεδες εκτάσεις, πράσινες, αραιοκατοικημένες...Μετά το τέλος της Εγνατίας ανηφορίζουμε σχεδόν παράλληλα με τα σύνορα. Σε ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής η αναλογία ελληνικών-τούρκικων σταθμών στο ράδιο είναι 1-5. Αμάν κάναμε για ν'ακούσουμε ένα ελληνικό χιτάκι!
Μ'αυτά και μ'αυτά φτάσαμε στη Δαδιά και οδεύσαμε προς το ομώνυμο δάσος. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ έξω από το τουριστικό περίπτερο και ξεκινήσαμε τον περίπατο στο δάσος. Υπάρχει σηματοδοτημένη διαδρομή 1 ώρας την οποία συνιστώ ανεπιφύλακτα. Είναι πολύ εύκολη μέσα σε δασικό μονοπάτι με λίγα μόνο σημεία μικρής δυσκολίας. Περπατούσαμε μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο περιτρυγυρισμένοι από ψηλά δέντρα κι ένιωθα κάτι ανάμεσα σε Κοκκινοσκουφίτσα και Γκρέτελ! Σίγουρα πάντως κάτι σε παραμύθι μου έκανε! Μας περικύκλωναν πράσινες φυλλωσιές, μικρά ρυάκια και κελαηδίσματα πουλιών. Παραδεισένια αίσθηση! Μετά λοιπόν από διαδρομή 1 ώρας φτάσαμε στο τέρμα του μονοπατιού. Το παρατηρητήριο αρπακτικών πουλιών! Με τα ειδικά κυάλια απολαύσαμε ένα μοναδικό θέαμα. Θαυμάσαμε διάφορα είδη γυπών να ανοίγουν αγέρωχα τα φτερά τους και να κατακτούν τον ουρανό και άλλους γύπες να κατασπαράζουν ένα άτυχο ελάφι δίπλα σε σκελετούς πρηγούμενων άτυχων ζώων. Νιώθαμε σαν εξερευνητές του national geographic! Μετά από αυτή την όμορφη εμπειρία αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Για καλή μας τύχη έξω από το παρατηρητήριο υπήρχε ένα λεωφορειάκι για να παραλάβει τους μαθητές ενός σχολείου που είχαν εκδράμει στην περιοχή. Το λεωφορειάκι κάνει το δρομολόγιο από το τουριστικό περίπτερο στο παρατηρητήριο για όσους προτιμούν να παρακάμψουν την πεζοπορική διαδρομή. Έτσι λοιπόν επιστρέψαμε ταχύτατα στο αυτοκίνητο καθώς είχε μεσημεριάσει και το φυσιολατρικό ένστικτο είχε μπει σε δεύτερη μοίρα! Βασικό μας μέλιμα ήταν η ανεύρεση τροφής!
Συνεχίσαμε τον ανήφορο και μετά από ένα εικοσάλεπτο προσεγγίσαμε τον τελικό μας στόχο. Διδυμότοιχο! Στο Διδυμότοιχο συναντηθήκαμε με το αδερφάκι μου που είναι φαντάρος στην περιοχή και μετά από σύντομη βολτούλα στο κέντρο της πόλης πήγαμε για φαγητό στα "Κιούπια". Και το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο. Υπέροχα κρεατικά. Ειδικά τα κεφτεδάκια γιαρτογλού που τίμησα ήταν θεϊκά! Φάγαμε λοιπόν του σκασμού, ήπιαμε τα κρασάκια μας, τιμήσαμε βεβαίως βεβαίως και τα κερασμένα γλυκάκια που μας προσέφεραν και μετά απλά δεν μπορούσαμε να κουνηθούμε. Γι'αυτό ήταν απαραίτητο το καφεδάκι σε εγχώρια κεφετέρια στο τέρμα της Ελλάδος! Κάπου λίγο πριν την Τουρκία και τη Βουλγαρία ήμασταν για καφέ με τον αδερφό μου χιλιόμετρα μακριά από τα αχαϊκά εδάφη που έχουμε ζήσει μαζί τα τελευταία 25 χρόνια. Ήταν λίγο σουρεαλιστικό το σκηνικό!
Με ανάμεικτα συναισθήματα χαράς αλλά και μελαγχολίας που άφηνα πίσω τον little brother πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Είχε νυχτώσει πια όταν φτάσαμε στην Ξάνθη. Λίγη ξεκούραση στο ξενοδοχείο, μπανάκι και ξανά έξω. Είναι άλλωστε το τελευταίο μας βράδυ στην πλανεύτρα ανατολίτισσα! Μετά την καθιερωμένη μας περιπλάνηση στο ημίφως στα σοκάκια της, πήγαμε για ένα χαλαρό ποτάκι σε ένα μπαράκι-έκπληξη. Το "Αλχημείον" είναι ένα λιλιπούτειο μπαράκι στην παλιά πόλη, με 5 τραπεζάκια όλα κι όλα, απλή αλλά γουστόζικη διακόσμηση,ρομαντική ατμόσφαιρα, υπέροχη μουσική και μαγικό "άρωμα". Η κουβεντούλα και το κρασάκι ήταν ό,τι έπρεπε για φινάλε αυτής της γεμάτης και απολαυστικής ημέρας...
Συνεχίζουμε λοιπόν έχοντας μπει στην Εγνατία οδό την άνετη διαδρομή. Περνάμε την Κομοτηνή, μπαίνουμε στο νομό Έβρου, αφήνουμε πίσω μας την Αλεξανδρούπολη και ακολουθούμε τις πινακίδες "προς Τουρκία-Σουφλί". Κάποια στιγμή τελειώνει και η Εγνατία κι εμείς συνεχίζουμε απτόοητοι τον ανήφορο. Το τοπίο όλης αυτής της διαδρομής (της διάσχισης της Θράκης ουσιαστικά) είναι όμορφο αλλά λιγάκι βαρετό. Απέραντες, επίπεδες εκτάσεις, πράσινες, αραιοκατοικημένες...Μετά το τέλος της Εγνατίας ανηφορίζουμε σχεδόν παράλληλα με τα σύνορα. Σε ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής η αναλογία ελληνικών-τούρκικων σταθμών στο ράδιο είναι 1-5. Αμάν κάναμε για ν'ακούσουμε ένα ελληνικό χιτάκι!
Μ'αυτά και μ'αυτά φτάσαμε στη Δαδιά και οδεύσαμε προς το ομώνυμο δάσος. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ έξω από το τουριστικό περίπτερο και ξεκινήσαμε τον περίπατο στο δάσος. Υπάρχει σηματοδοτημένη διαδρομή 1 ώρας την οποία συνιστώ ανεπιφύλακτα. Είναι πολύ εύκολη μέσα σε δασικό μονοπάτι με λίγα μόνο σημεία μικρής δυσκολίας. Περπατούσαμε μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο περιτρυγυρισμένοι από ψηλά δέντρα κι ένιωθα κάτι ανάμεσα σε Κοκκινοσκουφίτσα και Γκρέτελ! Σίγουρα πάντως κάτι σε παραμύθι μου έκανε! Μας περικύκλωναν πράσινες φυλλωσιές, μικρά ρυάκια και κελαηδίσματα πουλιών. Παραδεισένια αίσθηση! Μετά λοιπόν από διαδρομή 1 ώρας φτάσαμε στο τέρμα του μονοπατιού. Το παρατηρητήριο αρπακτικών πουλιών! Με τα ειδικά κυάλια απολαύσαμε ένα μοναδικό θέαμα. Θαυμάσαμε διάφορα είδη γυπών να ανοίγουν αγέρωχα τα φτερά τους και να κατακτούν τον ουρανό και άλλους γύπες να κατασπαράζουν ένα άτυχο ελάφι δίπλα σε σκελετούς πρηγούμενων άτυχων ζώων. Νιώθαμε σαν εξερευνητές του national geographic! Μετά από αυτή την όμορφη εμπειρία αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Για καλή μας τύχη έξω από το παρατηρητήριο υπήρχε ένα λεωφορειάκι για να παραλάβει τους μαθητές ενός σχολείου που είχαν εκδράμει στην περιοχή. Το λεωφορειάκι κάνει το δρομολόγιο από το τουριστικό περίπτερο στο παρατηρητήριο για όσους προτιμούν να παρακάμψουν την πεζοπορική διαδρομή. Έτσι λοιπόν επιστρέψαμε ταχύτατα στο αυτοκίνητο καθώς είχε μεσημεριάσει και το φυσιολατρικό ένστικτο είχε μπει σε δεύτερη μοίρα! Βασικό μας μέλιμα ήταν η ανεύρεση τροφής!
Συνεχίσαμε τον ανήφορο και μετά από ένα εικοσάλεπτο προσεγγίσαμε τον τελικό μας στόχο. Διδυμότοιχο! Στο Διδυμότοιχο συναντηθήκαμε με το αδερφάκι μου που είναι φαντάρος στην περιοχή και μετά από σύντομη βολτούλα στο κέντρο της πόλης πήγαμε για φαγητό στα "Κιούπια". Και το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο. Υπέροχα κρεατικά. Ειδικά τα κεφτεδάκια γιαρτογλού που τίμησα ήταν θεϊκά! Φάγαμε λοιπόν του σκασμού, ήπιαμε τα κρασάκια μας, τιμήσαμε βεβαίως βεβαίως και τα κερασμένα γλυκάκια που μας προσέφεραν και μετά απλά δεν μπορούσαμε να κουνηθούμε. Γι'αυτό ήταν απαραίτητο το καφεδάκι σε εγχώρια κεφετέρια στο τέρμα της Ελλάδος! Κάπου λίγο πριν την Τουρκία και τη Βουλγαρία ήμασταν για καφέ με τον αδερφό μου χιλιόμετρα μακριά από τα αχαϊκά εδάφη που έχουμε ζήσει μαζί τα τελευταία 25 χρόνια. Ήταν λίγο σουρεαλιστικό το σκηνικό!
Με ανάμεικτα συναισθήματα χαράς αλλά και μελαγχολίας που άφηνα πίσω τον little brother πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Είχε νυχτώσει πια όταν φτάσαμε στην Ξάνθη. Λίγη ξεκούραση στο ξενοδοχείο, μπανάκι και ξανά έξω. Είναι άλλωστε το τελευταίο μας βράδυ στην πλανεύτρα ανατολίτισσα! Μετά την καθιερωμένη μας περιπλάνηση στο ημίφως στα σοκάκια της, πήγαμε για ένα χαλαρό ποτάκι σε ένα μπαράκι-έκπληξη. Το "Αλχημείον" είναι ένα λιλιπούτειο μπαράκι στην παλιά πόλη, με 5 τραπεζάκια όλα κι όλα, απλή αλλά γουστόζικη διακόσμηση,ρομαντική ατμόσφαιρα, υπέροχη μουσική και μαγικό "άρωμα". Η κουβεντούλα και το κρασάκι ήταν ό,τι έπρεπε για φινάλε αυτής της γεμάτης και απολαυστικής ημέρας...
Attachments
Last edited by a moderator:
του νότου τι ομορφιές έχουμε δω στη Βόρειο Ελλάδα!
), οι φωταγραφίες κι όλο το απαραίτητο γιορτινό κλίμα! Περάσαμε πολύ όμορφα, χαρήκαμε και συγκινηθήκαμε με την ορκομωσία της φίλης μας και φύγαμε με μια πολύ όμορφη ανάμνηση. Ήταν όμως ακόμα σχετικά νωρίς κι έτσι πήγαμε για πρωινό καφεδάκι, πού αλλού; Στην παλιά πόλη! "Ψωμί και σοκολάτα" λέγεται η καφετέρια και είναι υπέροχη! Η διακόσμηση με το ανατολίτικο στυλ με μοντέρνες πινελιές, η θέα από το καναπεδάκι του πάνω ορόφου στα σοκάκια της παλιάς πόλης, ο μπουφές με τα κουλουράκια, το τσάι "οι δρόμοι του μεταξιού" (με πιπέρι, κανέλλα, πιπερόριζα και κάρδαμο), το ψιλόβροχο απ'έξω...'Ολα αυτά συνέθεταν μια εμπειρία απλή αλλά και τόσο απολαυστική μαζί...
