Τοιχογραφίες τριών διαστάσεων

[Φώτης/Ταξιδιωτης]

Malacca Μαλαισιας

Ιπο Μαλαισιας

 

[Φώτης/Ταξιδιωτης]

Chengdu China

Στη Κίνα δεν υπάρχουν και πολλές τοιχογραφίες αλλά πέτυχα σε μια παλιά κομμουνιστική συνοικία το παρακάτω

Στη συγκεκριμένη γειτονιά/ μεγάλο τετράγωνο είδα και χειράμαξα! Ελαφρώς ψιλό εγκαταλελειμένα κτίρια ωστόσο υπήρχαν παρκαρισμένα όμως και καινούργια καλά κινέζικα αμάξια.Παραλληλα πολλά στενό/ δρομάκια οδηγούσαν σε αδιέξοδο.

 

[alma]

Βαθύ στην αγαπημένη Κάλυμνο.

 

[Klair]

Νομός Κυκλάδων
Νάξος​

Ένα απομονωμένο ακρωτήριο στα νοτιοδυτικά της Νάξου περιβάλλεται από τους πιο όμορφους όρμους και παραλίες. Η περιοχή χαρακτηρίζεται από κεδροδάσος και χρυσαφένια ψιλή άμμο που σχηματίζει αμμόλοφους. Περιλαμβάνει μερικές ειδυλλιακές αμμώδεις παραλίες όπως: Αλυκό, Χαβάη, Μικρολίμανο. Το τοπίο δεν φημίζεται μόνο για τους απομονωμένους και απάνεμους κόλπους του. Σχεδόν, στο κέντρο της χερσονήσου βρίσκεται ένα εγκαταλελειμμένο και ημιτελές ξενοδοχείο πραγματικό ορόσημο της περιοχής.

Παραλία Μικρολίμανο​

Παραλία Μικρολίμανο​

Παραλία Αλυκό​

Φτάνοντας δηλαδή στο Αλυκό, το πρώτο πράγμα που συναντά κανείς είναι τα ερείπια μιας προσπάθειας ανέγερσης ενός ξενοδοχειακού συγκροτήματος που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Αυτή, λοιπόν, τη δασική έκταση με το σπάνιο για τη Μεσόγειο κεδροδάσος και τις εξίσου μοναδικές αμμοθίνες, η χούντα των Συνταγματαρχών θέλησε να την πουλήσει σε Βέλγους επιχειρηματίες, προκειμένου να γίνουν επενδύσεις στην Ελλάδα. Οι Βέλγοι επενδυτές ξεκίνησαν, το 1968, την εγκατάσταση μιας ξενοδοχειακής μονάδας. Όμως, χάρη στην κινητοποίηση και την παρέμβαση κάποιων ευσυνείδητων δημοσίων υπαλλήλων και κατοίκων, το έργο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Ο δικαστικός αγώνας για το Αλυκό διήρκησε 65 χρόνια (1946 - 2010) και η τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου (1417/2010) απέρριψε την αίτηση αναίρεσης που υπέβαλαν οι καταπατητές κατά της απόφασης του Εφετείου Αιγαίου. Η παραλία παραμένει μέχρι και σήμερα δημόσια και ανοιχτή για όλους, όπως και τα ερείπια των κτιρίων των Βέλγων, που παραμένουν εκεί ασυντήρητα προσδίδοντας στον χώρο και το φυσικό περιβάλλον την εικόνα της εγκατάλειψης.

Ο διεθνώς αναγνωρισμένος καλλιτέχνης WD (Wild Drawing) δημιουργός της περίφημης «Κουκουβάγιας» στην Αθήνα, εμπνεύστηκε από το σκηνικό του εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου στο Αλυκό της Νάξου και δημιούργησε ένα υπαίθριο Μουσείο. Ο Ινδονήσιος καλλιτέχνης ανακάλυψε το κτίριο αυτό το 2015 στις αναζητήσεις που κάνει ανά τον κόσμο. Την πρώτη φορά δημιούργησε μόνος του τρία έργα. Ένα από αυτά είναι το παρακάτω:

Τίτλος έργου: No Place Like Home, Έτος: 2015​

Το έργο με τίτλο Unconditional Love (2015) που απεικονίζει το τρυφερό φιλί ενός πιθήκου σε έναν άλλον ήταν αρκετά ξεθωριασμένο και δεν το φωτογράφησα (κακώς-το μετάνοιωσα).

Πηγή φωτογταφίας: https://wetravel.gr/naxos-alyko-eikastiki-dimiourgia-tou-wd/​

Τη δεύτερη φορά ξαναβρέθηκε στο νησί ως επίσημος προσκεκλημένος του Φεστιβάλ Νάξου 2018 και το Σάββατο 23 Ιουνίου 2018 παρουσία και του διοργανωτή του Φεστιβάλ Νάξου του κ. Βαζαίου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της ατομικής υπαίθριας έκθεσης με όνομα «Unruly Days» («Απείθαρχες Μέρες»). Ο WD δίνοντας βάση στα χρώματα και εμπνεόμενος από τον ζωικό κόσμο μετέτρεψε το εγκαταλελειμμένο ξενοδοχειακό συγκρότημα, δίπλα στο κεδροδάσος του Αλυκού της Νάξου, σε μια υπαίθρια έκθεση έργων με πολλαπλές τοιχογραφίες. Χρειάστηκε μόνο μια εβδομάδα για την υλοποίηση οκτώ νέων τοιχογραφιών, που έγιναν γρήγορα σημείο αναφοράς και εν τέλει αναπόσπαστο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας και του περιβάλλοντα χώρου.

Ο «αφοσιωμένος, εργασιομανής», όπως τον περιγράφουν κοιμόταν με sleeping bag στην παραλία προκειμένου να τελειώσει τα έργα του και να προλάβει και τις υπόλοιπες, διεθνείς υποχρεώσεις του.

Τίτλος έργου: Beaching, Έτος: 2018​

Τίτλος έργου: Sea Breeze, Έτος: 2018​

Τίτλος έργου: Elf, Έτος: 2018​

Τίτλος έργου: Expectancy, Έτος: 2018​

Τίτλος έργου: Madness, Έτος: 2018​

Τίτλος έργου: Third Eye, Έτος: 2018​

Το mural αυτό (Third eye) έδωσε στον WD την πρώτη θέση διεθνώς, ανάμεσα στα επτά καλύτερα murals για τον μήνα Ιούλιο 2018, λόγω της μη συνηθισμένης 3D τεχνικής απόδοσης των έργων της Street Art σε φυσικό περιβάλλον και όχι ηλεκτρονικό.

Στους τοίχους του εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου έχουν προστεθεί και πολλά άλλα έργα-graffiti μέσα στα χρόνια:

Πηγή πληροφοριών: Report: Street Art Naxos - μία επισκόπηση των έργων στο «Ερειπωμένο Ξενοδοχείο της Νάξου» (2020) – Crime Times

 

[Nikos1986]

Τοιχογραφία στο Κεμπέκ, όπου λίγο μετά διαπίστωσα ότι οι προσωπογραφίες ήταν υπαρκτών ανθρώπων από την ιστορία της πόλης

 

[katkats]

Το ακρως διαφωτιστικό ποστ της @Klair (με τον ανέλπιστο σύνδεσμο στο τέλος) μου θύμισε κάτι πολύ παρόμοιο στα Βατερά της Λέσβου.
Μέσες άκρες η ιστορία έχει ως εξής: Πολύ αφελής ή αεριτζης επενδυτής αρχίζει να χτίζει μεγάλο ξενοδοχείο για τα δεδομένα της περιοχής, μακριά από τον οικισμό σε ύψωμα. Το εγκαταλείπει όμως στα μπετά και έκτοτε γίνεται θέμα συζήτησης στις παρέες κάθε καλοκαίρι μέχρι που κούρασε και ξεχάστηκε. Το 2013 μια παρέα από το πουθενά αποφάσισε και υλοποίησε ένα φεστιβάλ στα Βατερά το Beach Street Festival. Με συναυλίες events στην παραλία ΚΑι workshop βαψιματος με γκράφιτι του ερειπιου. Μιλάμε για πρωτοπορεία για τα στάνταρντςτου τόπου! Το φεστιβάλ επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά και τέλος.
Δεν έχω δικές μου φωτογραφίες. Βάζω την τοποθεσία και το Facebook του φεστιβάλ όπου θα βρείτε ωραίο βιντεάκι https://m.facebook.com/beachstreetfestival/
Plus ένα άρθρο που ξέρει να πει πιο πολλά.ΤΑ GRAFFITI ΤΩΝ ΒΑΤΕΡΩΝ: (ένας ακόμα λόγος για να επισκεφτείτε την περιοχή)

 

[Iris_90]

Κάννες , Ζαν Πωλ Μπελμοντό

 

[Iris_90]

Κάννες Μέρος 2ο , ένα grafiti αφιερωμένο στην τέχνη του κινηματογράφου

 

[Klair]

Πριν λίγες μέρες ανέβασα ένα post με τα graffiti στο εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο του Αλυκού της Νάξου. Σήμερα διαβάζω την παρακάτω ευχάριστη είδηση: Τέλος στο «ξενοδοχείο-φάντασμα» στο Αλυκό. Πενήντα χρόνια αυθαιρεσίας γκρεμίζονται. Η χούντα και ο δικαστικός γολγοθάς.

Ένα από τα πιο εμβληματικά κουφάρια του ελληνικού τουρισμού, το μισοτελειωμένο ξενοδοχειακό συγκρότημα στο Αλυκό Νάξου, κατεδαφίζεται έπειτα από πενήντα χρόνια αδράνειας, δικαστικών μαχών και περιβαλλοντικής καταστροφής.

Το παράνομο κτίσμα των 8.800 τ.μ., που χτίστηκε τη δεκαετία του ’70 με άδειες της δικτατορίας μέσα στο προστατευόμενο κεδροδάσος, αποτέλεσε για δεκαετίες σύμβολο αυθαιρεσίας.

Σήμερα, με υπογεγραμμένη σύμβαση ύψους 458.535 ευρώ, το Δημόσιο προχωρά στην κατεδάφιση, ανοίγοντας τον δρόμο για αναγέννηση του οικοσυστήματος.

Η υπόθεση του Αλυκού είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο αργά κινείται η ελληνική Δικαιοσύνη σε περιβαλλοντικά ζητήματα.

Η κατεδάφιση του αυθαιρέτου στο Αλυκό δεν σταματά στα μπετά. Η μελέτη προβλέπει πλήρη αποκατάσταση του χώρου. Θα γίνουν φυτεύσεις με κέδρους και άλλα ενδημικά είδη, ώστε να ενισχυθεί το μοναδικό οικοσύστημα.

Ο προσωρινός εργοταξιακός δρόμος θα ξηλωθεί, για να αποκατασταθεί το φυσικό ανάγλυφο. Στόχος είναι η επαναφορά του κεδροδάσους που έχει υποστεί σοβαρές πιέσεις τις τελευταίες δεκαετίες.

Το πλήρες άρθρο εδώ:

Το ξενοδοχείο-φάντασμα στο Αλυκό. 50 χρόνια αυθαιρεσίας