ikarialover
Member
- Μηνύματα
- 678
- Likes
- 851
Εισαγωγή
Χαιρετώ όλα τα μέλη! Επανέρχομαι στο φόρουμ, μετά από αρκετό καιρό απουσίας, με αφορμή το πρόσφατο ταξίδι μου με αυτοκίνητο στην Τοσκάνη της Ιταλίας, για να δώσω κι εγώ κάποια τιπς σε όσους ενδιαφέρονται να κάνουν ένα ανάλογο ταξίδι.
Φυσικά, πριν την αναχώρηση διάβασα ενδελεχώς όλα όσα είχαν προτείνει οι συμφορουμίτες και ομολογώ ότι με βοήθησαν πολύ στον σχεδιασμό και την οργάνωση του ταξιδιού.
Η παρούσα ιστορία, λοιπόν, θα έχει τη μορφή ταξιδιωτικών συμβουλών/οδηγιών αναφορικά με την ενοικίαση αυτοκινήτου, το φαγητό, τη διαμονή, το κόστος και δεν θα αναφερθώ αναλυτικά σε αξιοθέατα ή στις εντυπώσεις μου. Εννοείται ότι η περιοχή αυτή της Ιταλίας είναι ονειρεμένη, αλλά σας αφήνω να το ανακαλύψετε μόνοι σας!
Πρόγραμμα – μέρη που επισκεφτήκαμε
Το ταξίδι διήρκεσε 7 μέρες και η πορεία που είχαμε χαράξει στον χάρτη (ύστερα από πολύ διάβασμα) ήταν η εξής:
- Άφιξη στην Μπολόνια. Το αεροδρόμιο της Μπολόνια επιλέχτηκε, καθότι οι πτήσεις από και προς Αθήνα ήταν φτηνότερες σε σχέση με τη Ρώμη και απείχε περίπου 1,5 ώρα από τη Φλωρεντία. Η Πίζα είναι επίσης μια καλή επιλογή, αν καταφέρετε να βρείτε οικονομικά εισιτήρια.
- 2,5 μέρες Φλωρεντία. Η Φλωρεντία είναι μία πόλη κόσμημα, η οποία περπατιέται εύκολα. Σε δύο μέρες γυρίζεις άνετα το ιστορικό κέντρο βλέποντας τα βασικά αξιοθέατα. Αν θέλεις να συμπεριλάβεις στο πρόγραμμά σου και περισσότερα μουσεία, τότε επιβάλλεται να κάτσεις 3 μέρες ή και περισσότερο. Εμείς μέσα σε 2 ολόκληρες μέρες και ένα επιπλέον απόγευμα είδαμε όλη την πόλη συν το Ουφίτσι και τον Καθεδρικό. Προτιμήστε να βγάλετε από πριν μέσω διαδικτύου το εισιτήριό σας για το Ουφίτσι, για να αποφύγετε τις μεγάλες ουρές και να μπείτε αμέσως σχεδόν στο μουσείο. Εμείς το είχαμε κλείσει περίπου 20 μέρες πριν.
- 1 μέρα για την Πίζα και τη Λούκα. Επιλέξαμε να βγάλουμε από πριν το εισιτήριο για την ανάβαση στον κεκλιμένο πύργο μέσω διαδικτύου. Εξάλλου, επειδή είναι καθορισμένος ο αριθμός των ατόμων που ανεβαίνουν κάθε φορά σε συγκεκριμένη ώρα, είναι απαραίτητη η κράτηση των εισιτηρίων από πριν. Στην Πίζα επισκεφτήκαμε μόνο το Campo dei Miracoli και το εισιτήριο περιλάμβανε την ανάβαση στον πύργο και την είσοδο στο Ντουόμο. Η Λούκα είναι πανέμορφη πόλη, εμείς της αφιερώσαμε ένα ολόκληρο απόγευμα έως και το βράδυ. Αν, όμως, έχετε χρόνο, θα σύστηνα να τη δείτε περισσότερο.
- Μονοήμερη εκδρομή στα Cinque Terre. Περισσότερα θα αναφέρω σε ειδικό κεφάλαιο.
- 1 μέρα επίσκεψη στα χωριά κοντά στη Σιένα: San Gimignano, Montepulciano και Bagno Vignoni (νότια της Σιένας).
Στο Μοντεπουλτσιάνο, όπου νιώθεις ότι μεταφέρεσαι στα χρόνια της Αναγέννησης, έχει απίστευτες ανηφόρες και κατηφόρες. Λάβετε το υπόψη σας, καλύτερα να το επισκεφτείτε απόγευμα που θα έχει πέσει λίγο ο ήλιος και η ζέστη, διαφορετικά θα ζοριστείτε λιγάκι.
Τις θερμές πηγές στο Bagno Vignoni τις σύστηνε μέλος του φόρουμ, του οποίου το όνομα δεν θυμάμαι τώρα. Το υπερευχαριστώ, όπως και να έχει, γιατί μας ενθουσίασε! Καταρχάς, η διαδρομή από τη Σιένα ως εκεί διέσχιζε το εκπληκτικό τοπίο της κοιλάδας Orcia, το οποίο προστατεύει η UNESCO ως μνημείο εθνικής κληρονομιάς, γεμάτο κυπαρίσσια, αγροικίες στην κορυφή των λόφων κτλ. Στο χωριό αυτό καθαυτό θερμά θειούχα νερά αναβλύζουν μέσα από τα βράχια και πέφτουν σαν καταρράκτες από την κορυφή του λόφου. Το επισκεφτήκαμε απόγευμα και δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο να κάνουμε μπάνιο. Μας ενθουσίασε, όμως, η ομορφιά του μέρους, η ηρεμία (επιτέλους ένα μέρος με ελάχιστο κόσμο!), το χρώμα των νερών στις μικρές λιμνούλες που δημιουργούνταν και το αυθεντικό τοσκανικό τοπίο των γύρω λόφων.
- 1 πρωινό επίσκεψη στη Σιένα και η υπόλοιπη μέρα αφιερωμένη στα χωριά του Chianti (Castellina in Chianti, Radda in Chianti). Απογευματινή βόλτα στο Monteriggioni.
Εδώ να προσθέσω ότι αρχικά ήλπιζα να προλάβουμε να δούμε πολύ περισσότερα χωριά γύρω από τη Σιένα. Όμως, αφενός οι αποστάσεις είναι μεγαλύτερες από ό,τι φαίνονται στον χάρτη με τις στροφές κτλ., αφετέρου από τον φόβο μη φάμε κάποια κλήση λόγω υπερβολικής ταχύτητας (όλοι- γνωστοί και άγνωστοι στο διαδίκτυο- τόνιζαν πόσο σημαντικό είναι να πηγαίνεις εντός των ορίων ταχύτητας και ότι οι κλήσεις πέφτουν βροχή) ήμαστε υποχρεωμένοι να πηγαίνουμε με αρκετά χαμηλές ταχύτητες (ειδικά κοντά στα χωριά τα όρια κυμαίνονταν στα 35 – 40 χλμ.). Επιπλέον, η υπερβολική ζέστη και υγρασία του Αυγούστου, μήνα κατά τον οποίο έγινε το ταξίδι, πραγματικά μας εξάντλησαν. Έτσι, χωριά που βρίσκονταν αρκετά στα νότια (π.χ. Pitigliano, Montemerano) δεν καταφέραμε τελικά να τα δούμε.
Ενοικίαση αυτοκινήτου – πάρκινγκ
Νοικιάσαμε αμάξι από την εταιρεία Leasys, από την οποία μείναμε αρκετά ευχαριστημένοι.
Γνωρίζαμε από πριν για την οδηγική συμπεριφορά των Ιταλών. Ωστόσο, η πραγματικότητα μας εξέπληξε αρνητικά. Εκτός του ότι τρέχουν σαν δαιμονισμένοι, είναι και απίστευτα αγενείς. Ενώ ήμαστε αποφασισμένοι, όπως ανέφερα και πιο πάνω, να τηρούμε τα όρια ταχύτητας, για να μην πάρουμε κάποια κλήση, οι Ιταλοί οδηγοί δεν μας άφησαν σε χλωρό κλαρί!
Κάθε φορά που αποφάσιζαν να μας προσπεράσουν, μας αναβόσβηναν τα φώτα ή κόρναραν ή έκαναν χειρονομίες ή έσκυβαν να δουν ποιος οδηγεί ή όλα αυτά μαζί! Το αποκορύφωμα ήταν στην εθνική οδό, όπου τεράστια τριαξονικά φορτηγά μας αναβόσβηναν τα φώτα και κολλούσαν κυριολεκτικά στον προφυλακτήρα μας, γιατί πηγαίναμε αργά για τα γούστα τους! Σημειωτέον ότι αν π.χ. το όριο ταχύτητας ήταν 110 χλμ. πηγαίναμε με 100, δεν είναι ότι δηλαδή τους καθυστερούσαμε τόσο πολύ…
Οι περισσότερες πόλεις της Τοσκάνης έχουν πεζοδρομήσει τα ιστορικά τους κέντρα και έτσι απαγορεύεται να μπουν αυτοκίνητα (οι λεγόμενες ζώνες ztl, zona a traffico limitato). Επομένως, είσαι υποχρεωμένος να αφήσεις το αμάξι σε πάρκινγκ. Ακόμα και τα μικρά χωριά όπως το Bagno Vignoni ή η Castellina in Chianti έχουν πάρκινγκ για τα αυτοκίνητα περιμετρικά του πεζοδρομημένου κέντρου. Τουλάχιστον είναι αρκετά οργανωμένοι και συνήθως υπάρχουν αρκετά πάρκινγκ και αντίστοιχες πινακίδες που σε κατευθύνουν. Για τα πάρκινγκ τα κόστη κυμαίνονταν ανάλογα την περιοχή.
Ενδεικτικά:
Στην Πίζα προτιμήστε το πάρκινγκ που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο Campo dei Miracoli, επί της 8, Via Vecchia di Barbaricina. Για περίπου 3 ώρες πληρώσαμε 6 ευρώ πάρκινγκ.
Στη Λούκα παρκάραμε στο πάρκινγκ Palatucci, κοντά στην πύλη San Donato.
Στη Σιένα το Parking Il Campo είναι πολύ βολικό, αλλά αν πάτε μετά τις 11 το πρωί, φοβάμαι ότι δεν θα βρείτε θέση, τουλάχιστον την high season. Για περίπου 3 ώρες πληρώσαμε 8 ευρώ.
Το Σαν Τζιμινιάνο, όπως αναμέναμε, είναι πανέμορφο αλλά Αύγουστο μήνα γινόταν ο πανικός, ειδικά στα πάρκινγκ περιμετρικά του χωριού. Υπολογίστε ότι θα χάσετε χρόνο ψάχνοντας θέση στάθμευσης (παρόλο που υπάρχουν τουλάχιστον 9 πάρκινγκ). Σημείωση: τα πάρκινγκ έχουν μια άλφα απόσταση από το κέντρο του χωριού. Αν θελήσετε να πάρετε λεωφορείο, θα πρέπει το εισιτήριο του πάρκινγκ να το επικυρώσετε σε ένα ειδικό μηχάνημα στην είσοδο του πάρκινγκ και θα χρησιμεύσει και ως εισιτήριο του λεωφορείου. Σε αυτό το ειδικό μηχάνημα, επιλέγετε πόσα άτομα είστε (π.χ. 1, 2 ή 3 κτλ.) και στο τέλος, όταν πάτε να πληρώσετε για τη στάθμευση, πληρώνετε και το αντίτιμο των εισιτηρίων του λεωφορείου. Το παρκινγκ μας κόστισε περίπου 8 ευρώ για 4 ώρες.
Αντίστοιχα, αν επισκεφτεί κάποιος το Monteriggioni σε ώρα αιχμής, θα είναι αναγκασμένος να παρκάρει στο κάτω πάρκινγκ και να ανέβει όλη την ανηφόρα ως το χωριό. Επομένως, καλύτερα νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα, για να παρκάρετε στο πάνω πάρκινγκ, δίπλα στο χωριό.
Υπολογίστε ότι στα πάρκινγκ, τουλάχιστον το καλοκαίρι, δεν υπάρχει χρέωση μεταξύ 8 το βράδυ και 8 το πρωί.
Τέλος, μια πονεμένη ιστορία ήταν η βενζίνη. Στο εξωτερικό, στις περισσότερες χώρες, για να φουλάρεις το αμάξι εξυπηρετείσαι μόνος σου και δεν υπάρχει υπάλληλος για να βοηθήσει. Το πρόβλημα είναι ότι στα περισσότερα βενζινάδικα στην Τοσκάνη οι οδηγίες ήταν στα ιταλικά. Έτσι, την πρώτη φορά που πήγαμε να βάλουμε βενζίνη και χρησιμοποιήσαμε την κάρτα μας, το μηχάνημα ΠΡΩΤΑ τράβηξε 100 ευρώ ως εγγύηση για το ποσό που θα βάζαμε, μετά μας άφησε να βάλουμε βενζίνη και στο τέλος ΕΠΙΠΛΕΟΝ τράβηξε το ακριβές αντίτιμο από την κάρτα. Πάθαμε ένα μίνι εγκεφαλικό, γιατί πουθενά αλλού δεν είχαμε δει πρώτα να τραβάει χρήματα όσα του έρθει και μετά να ορίζεις ακριβώς το ποσό που θες. Τελικά, τα 100 αυτά ευρώ ξαναμπήκαν την άλλη μέρα στην κάρτα, αλλά όσο να είναι αποτελεί μια έκπληξη, οπότε για όσους δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με αυτό το σύστημα, το αναφέρω για να γλιτώσουμε τα καρδιακά επεισόδια.
Φλωρεντία
Στη Φλωρεντία και στη Σιένα επιλέξαμε, λόγω αυτοκινήτου, να μείνουμε εκτός κέντρου, για να αποφύγουμε το ZTL, δηλαδή το ιστορικό κέντρο που είναι για τους πεζούς. Υποτίθεται ότι τα ξενοδοχεία που βρίσκονται μέσα στο ιστορικό κέντρο ειδοποιούν την αστυνομία ότι έχεις κάνει κράτηση και δίνουν τις πινακίδες σου, ώστε να μην πάρεις κλήση, αλλά εμείς φοβηθήκαμε κατά πόσον θα ήταν αποτελεσματικοί και συνεπείς και έτσι κλείσαμε εκτός κέντρου.
Στη Φλωρεντία ένα αξιοπρεπές ξενοδοχείο για τα χρήματα που δώσαμε ήταν το Hotel Ungherese, το οποίο με έξτρα χρέωση σου εξασφάλιζε θέση για το αμάξι σε φυλασσόμενο πάρκινγκ. Επομένως, τις 2 μέρες που περάσαμε στη Φλωρεντία δεν χρησιμοποιήσαμε καθόλου το αυτοκίνητο. Το ξενοδοχείο έχει δίπλα στάση λεωφορείου που μας βόλεψε.
Στην πόλη μετακινηθήκαμε με λεωφορείο και με τα πόδια. Το εισιτήριο του λεωφορείου κοστίζει 1,5 ευρώ αν το πάρεις από τα κιόσκια, τα Tabachi. Αν το αγοράσεις από τον οδηγό είναι ακριβότερο.
Επιβάλλεται επίσκεψη στην Piazzale Michelangelo για να θαυμάσει κανείς τη Φλωρεντία να λούζεται στο φως του ηλιοβασιλέματος. Το λεωφορείο που σε οδηγεί εκεί (και το παίρνεις από στάσεις κοντά στη Ponte alla Caraia) είναι το 12 και το 13. Με τα πόδια είναι αρκετή η ανηφόρα και δεν το συστήνω.
Μια συμφορουμίτισσα είχε αναφέρει ορθά και την πληροφορία ότι στον Καθεδρικό της Φλωρεντίας ζητείται από τις γυναίκες να μη φοράνε αμάνικα μπλουζάκια ή κοντές φούστες και σορτς. Ομοίως και οι άντρες να μη φορούν πολύ κοντό σορτς. Ήταν χρήσιμη η συμβουλή της και τη μεταφέρω. Οι γυναίκες της παρέας φροντίστε να έχει ένα μαντήλι ή μια εσάρπα για να τυλίξετε τα πόδια ή τους ώμους σας πριν μπείτε. Βέβαια, μέσα δεν είδα να κάνουν παρατηρήσεις, αλλά παντού είχε πινακίδες με τις αντίστοιχες υποδείξεις.
Φαγητό:
- Για φαγητό επισκεφτήκαμε την Trattoria Antico Fattore, δίπλα στην Πινακοθήκη Ουφίτσι. Έφαγα τα πιο νόστιμα ζυμαρικά με μανιτάρια που δοκίμασα σε όλο το ταξίδι! Το συστήνω, ιδιαίτερα μετά από μια βόλτα στο μουσείο!
- Επίσης, ένα βράδυ κάτσαμε στο Ristorante Buca San Giovanni (Piazza di San Giovanni, 8), ακριβώς δίπλα στον Καθεδρικό. Φοβήθηκα ότι θα θύμιζε λίγο Πλάκα η φάση, αλλά το φαγητό, χωρίς να σε απογειώνει, ήταν αξιοπρεπές και φυσικά το να κάθεσαι δίπλα στην Santa Maria del Fiore και το Βαπτιστήριο και να χτυπούν οι καμπάνες είναι αξέχαστη εμπειρία!
- Τέλος, μια μέρα θέλαμε να δοκιμάσουμε τα πανίνι Αll' antico Vinaio, για τα οποία είχαμε διαβάσει τόσα πολλά! Η ουρά όμως, που εκτεινόταν τουλάχιστον 40 μέτρα, μας απέτρεψε και έτσι μπήκαμε στο ακριβώς διπλανό La Fettunta (Via dei Neri, 72). Απίστευτο πανίνι (δοκίμασα ένα με προσούτο, καπνιστό τυρί και κρέμα μανιταριών), τεράστιο, ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΙΜΟ και οικονομικό (περίπου 5 ευρώ το σάντουιτς). Να πάτε οπωσδήποτε.
- Ωραίο ήταν και το πανίνι στην Antica Porchetteria (28, Via Porta Rossa – πολύ κεντρικό σημείο), ένα τοσοδούλι μαγαζάκι-καντίνα που σερβίρει αποκλειστικά σάντουιτς με τραγανό χοιρινό που στο κόβει εκείνη την ώρα. Αρκετά νόστιμο και αυτό (περίπου 7 ευρώ το σάντουιτς).
Γλυκά:
Θέλαμε να δοκιμάσουμε πολλά από τα γλυκά που είχαν προτείνει συμφορουμίτες και είχα βρει στο διαδίκτυο, αλλά too many sweets – so little time!! Οπότε τρώγαμε τουλάχιστον 2 ημερησίως, σαν αντιβίωση ένα πράγμα (ευτυχώς που περπατούσαμε όλη μέρα δηλαδή)!
1. Πρώτον και κύριον, απαραίτητη στάση η Gelateria dei Neri (Via dei Neri). Για μένα το καλύτερο παγωτό στη Φλωρεντία και ένα από τα καλύτερα παγωτά που έχω φάει στη ζωή μου… Και οικονομικότατο: 2,5 ευρώ οι δύο μπάλες. Το συστήνω όσο δεν πάει!
2. 2η στάση στη Gelateria La Carraia (Piazza Nazario Sauro, 25, Firenze) πίσω από την Ponte alla Carraia. Και εκεί τέλεια παγωτά, φαινόταν η ποιότητα των υλικών.
3. Venchi (Piazza del Mercato Nuovo, 6 – έχει και αλλού). Και αυτό πολύ καλό παγωτό, θα πέσει σίγουρα το μάτι σας από τις ουρές που σχηματίζονται απέξω. Δεν ξέρω αν αξίζει η τόση αναμονή, εμείς πάντως το πετύχαμε ένα πρωί ψιλοάδειο και ήταν αρκετά νόστιμο.
4. Καφέ Gilli. Ιστορικό ζαχαροπλαστείο, πάνω στην Piazza della Republica. Ακριβούτσικο και τα γλυκά απλά αξιοπρεπή, αλλά εκεί κάθεσαι για την ατμόσφαιρα, το χάζι στην πλατεία και την εξυπηρέτηση.
Λούκα
Και στη Λούκα, όπως στις περισσότερες πόλεις της Τοσκάνης, απαγορεύεται η είσοδος στο ιστορικό κέντρο της πόλης με αυτοκίνητο. Για να αποφύγουμε, λοιπόν, να περιπλέξουμε τα πράγματα, επιλέξαμε να μείνουμε εκτός πόλης και συγκεκριμένα σε ένα εξαιρετικό Bed & Breakfast, το Ιl Callare. Ήταν η ευχάριστη έκπληξη του ταξιδιού και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Ήταν πεντακάθαρο, οικονομικότατο για τις παροχές του, με τεράστιο δωμάτιο και 10 λεπτά με το αυτοκίνητο από την πόλη.
Η Λούκα είναι μια πανέμορφη πόλη, πολύ γραφική, ό,τι πρέπει για μια μονοήμερη εκδρομή και νομίζω ότι αξίζει να τη συμπεριλάβει κάποιος στο πρόγραμμά του.
Highlight της πόλης η περίκλειστη piazza dell' anfiteatro στο κέντρο, η οποία ουσιαστικά ήταν η αρένα του ρωμαϊκού αμφιθεάτρου στην αρχαιότητα και η είσοδος σε αυτή γίνεται από τις στοές μέσω των οποίων έμπαιναν οι μονομάχοι στην αρένα. Το βράδυ είναι πολύ γραφικά και ρομαντικά και έχει πάμπολλες επιλογές για φαγητό ή γλυκό. Εμείς επιλέξαμε την πιτσαρία Old Charlie πάνω στην πλατεία, και παρόλο που φοβήθηκα μήπως ήταν τουριστοπαγίδα, τελικά ήταν αξιοπρεπέστατη. Και μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το παγωτάκι ακριβώς δίπλα, στην Gelateria Anfiteatro!
Η Λούκα απέχει περίπου μισή ώρα από τη Πίζα και είναι ιδανική ως σταθμός για να εξερευνήσετε τη γύρω περιοχή.
Σιένα και πέριξ
Για τους ίδιους λόγους (ιστορικό κέντρο όπου απαγορεύονται τα αυτοκίνητα) επιλέξαμε και στη Σιένα να μείνουμε εκτός πόλης. Βέβαια, δεν μείναμε τόσο ικανοποιημένοι από το ξενοδοχείο, πάντως μείναμε στην περιοχή του Montarioso για όποιον ενδιαφέρεται, μόλις 10 λεπτά από τη Σιένα.
Για την πόλη δεν έχω πολλά να προσθέσω σε όσα έχουν ήδη γράψει οι συμφορουμίτες. Πολύ όμορφη και φυσικά πολύ τουριστική, ειδικά την περίοδο που πήγαμε εμείς (μέσα Αυγούστου), οπότε και όλοι οι Σιενέζοι ήταν επί ποδός για την προετοιμασία του Palio, των γνωστών ιπποδρομιών. Στη Σιένα δοκίμασα επιτέλους και το παγωτό της αλυσίδας GROM (κάτι σαν τη δική μας Δωδώνη), για το οποίο είχα τόσα ακούσει. Δεν μπορώ να πω, όμως, ότι ξετρελάθηκα, ήταν απλά νόστιμο.
Τα χωριά του Chianti είναι όμορφα και γραφικά: όπως ανέφερα και πιο πάνω επισκεφτήκαμε τα Castellina in Chianti και Radda in Chianti. Όμως, πιο πολύ αξίζουν, κατά τη γνώμη μου, οι διαδρομές στην περιοχή: τα τοπία με τους αμπελώνες στις πλαγιές και οι αγροικίες με τα κυπαρίσσια στις κορυφές των λόφων. Για μένα αυτά συνιστούν την εικόνα της αυθεντικής Τοσκάνης. Για αυτόν τον λόγο θεωρώ ότι η ενοικίαση αυτοκινήτου δίνει τη δυνατότητα να απολαύσει κανείς με την ηρεμία του και τους δικούς του ρυθμούς την τοσκανική φύση. Εμείς απολαύσαμε το τοπικό κρασί στο εστιατόριο Il Fondaccio στην Castellina in Chianti, όπου φάγαμε πραγματικά πολύ ωραία.
Επίσης, στην περιοχή γύρω από τη Σιένα βρίσκεται και το μικροσκοπικό χωριουδάκι Monteriggioni. Χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου, περιβάλλεται από τείχη, τα οποία του δίνουν την εικόνα ενός μικρού κάστρου. Θεωρώ ότι επιβάλλεται η επίσκεψη, καθώς είναι από τα πιο όμορφα χωριά της περιοχής, αλλά επειδή έχει ένα μικρό πάρκινγκ έξω από το χωριό και τα υπόλοιπα βρίσκονται στους πρόποδες του λόφου, προτιμήστε να πάτε νωρίς το απόγευμα, ώστε αφενός να έχει "σπάσει" ο κόσμος και αφετέρου αν χρειαστεί να ανέβετε τον λόφο, να μην ταλαιπωρηθείτε από τη ζέστη και τον ήλιο στην ανηφόρα.
Στο Montepulciano, όπου όπως προανέφερα έχει αρκετά απότομες ανηφόρες, πέσαμε σε ένα φεστιβάλ μουσικής. Κόσμος συνέρρεε για να παρακολουθήσει συναυλίες, να ακούσει μουσικούς του δρόμου και φυσικά να δοκιμάσει το ξακουστό ντόπιο κρασί Vino Nobile di Montepulciano. Εμείς το απολαύσαμε συνοδεία των τοπικών ζυμαρικών pici στο εστιατόριο Quattro Venti. Φυσικά, λόγω του φεστιβάλ γινόταν ο πα-νι-κός και παρόλο που έχει τουλάχιστον 9 τεράστια πάρκινγκ γύρω από το χωριό, κάναμε τουλάχιστον μισή ώρα για να βρούμε να παρκάρουμε εκείνο το αυγουστιάτικο απόγευμα.
Τέλος, στο χωριό σταρ της ευρύτερης περιοχής, το San Gimignano, το Μανχάταν του Μεσαίωνα, προετοιμαστείτε ψυχολογικά για τις ορδές των τουριστών. Φυσικά αξίζει τη φήμη του 100%. Υπολογίστε αρκετές ώρες, για να το γυρίσετε και να χαθείτε στα στενά του. Για μένα αξίζει και η ανάβαση στον torre grossa, τον υψηλότερο πύργο. Δεδομένου ότι είχαμε ανέβει και στην Πίζα, ψιλοτσιγκουνευόμουν στην αρχή τα χρήματα για το εισιτήριο, αλλά τελικά απολαμβάνεις από την κορυφή μια τελείως διαφορετική οπτική γωνία του μεσαιωνικού αυτού χωριού.
Και επειδή μέρα χωρίς gelato, είναι χαμένη μέρα
, δοκιμάσαμε το παγωτό στη διάσημη στα πέρατα της γης και βραβευμένη gelateria Dondoli, στην οποία οι ουρές έφταναν μέχρι έξω από το μαγαζί. Ε λοιπόν, ήταν το μοναδικό παγωτό που με απογοήτευσε στην Τοσκάνη! Ίσως περίμενα πολλά, ίσως είχα υπερβολικές απαιτήσεις λόγω όλου αυτού του χαμού, ίσως επέλεξα λάθος γεύση.. Όπως και να έχει, για μένα είναι τελευταίο στην κατάταξη με τα παγωτά που δοκιμάσαμε σε αυτό το ταξίδι, τα οποία - πιστέψτε με - ήταν πολλά!! (Για την ιστορία την πρώτη θέση καταλαμβάνει η Gelateria dei Neri στη Φλωρεντία και την αναφέρω και στο αντίστοιχο κεφάλαιο).
Cinque terre
Τα χωριά στην περιοχή Cinque Terre τα είχα δει παλιότερα σε φωτογραφίες και είχα κυριολεκτικά πάθει την πλάκα μου!!! Αποτελούσαν, λοιπόν, έναν ταξιδιωτικό προορισμό - όνειρο για μένα. Όταν προετοιμαζόμουν για το ταξίδι στην Τοσκάνη και συνειδητοποίησα ότι τα χωριουδάκια βρίσκονταν σχετικά κοντά (περίπου 1,5 ώρα) στη Λούκα ενθουσιάστηκα! Και έτσι αποφασίστηκε να αφιερώσουμε μια ολόκληρη μέρα στην περιοχή.
Βέβαια, όταν διάβαζα σχετικές πληροφορίες είχα διχαστεί. Άλλοι έλεγαν ότι άξιζε περισσότερο η Vernazza, άλλοι το Riomaggiore κ.ο.κ. Τελικά καταφέραμε να επισκεφτούμε και τα πέντε χωριά και ομολογώ ότι άξιζαν όλα και με το παραπάνω. Τώρα, αν εσείς έχετε πιο περιορισμένο χρόνο στη διάθεσή σας, νομίζω ότι τα Vernazza, Manarola και Riomaggiore είναι must. Το λιγότερο γραφικό είναι το Monterosso με την τεράστια παραλία του, που θυμίζει λίγο Λούτσα το κατακαλόκαιρο, αλλά έχει κι αυτό μια γοητεία και αποτελεί κλασικό θερινό θέρετρο της Ιταλικής ριβιέρας. Πάντως, το Manarola και το Riomaggiore έχουν ανηφόρες και είναι και αρκετά μεγάλα, αν θέλετε να τα γυρίσετε. Εμείς τα επισκεφτήκαμε μια μέρα με απίστευτο καύσωνα, οπότε γυρίσαμε αρκετά τα πρώτα τρία (Manarola, Riomaggiore και Corniglia), αλλά περιοριστήκαμε στο κέντρο της Vernazza, ενώ κάναμε μόνο μια σύντομη στάση για να θαυμάσουμε την παραλία του Monterosso.
Παρακαλώ σημειώστε ευλαβικά την ακόλουθη πληροφορία: το καλοκαίρι τα χωριά αυτά έχουν κόσμο. Πολύ κόσμο. Πάρα πολύ κόσμο. Θα περπατάτε και θα πέφτετε πάνω σε Κινέζους, Γάλλους, Γιαπωνέζους, Ρώσους και όλες τις φυλές της γης. Οπότε πάρτε βαθιά ανάσα και οπλιστείτε με υπομονή, γιατί τα χωριουδάκια είναι πανέμορφα.
Για να φτάσετε στην περιοχή υπάρχουν οι ακόλουθοι τρόποι:
Χαιρετώ όλα τα μέλη! Επανέρχομαι στο φόρουμ, μετά από αρκετό καιρό απουσίας, με αφορμή το πρόσφατο ταξίδι μου με αυτοκίνητο στην Τοσκάνη της Ιταλίας, για να δώσω κι εγώ κάποια τιπς σε όσους ενδιαφέρονται να κάνουν ένα ανάλογο ταξίδι.
Φυσικά, πριν την αναχώρηση διάβασα ενδελεχώς όλα όσα είχαν προτείνει οι συμφορουμίτες και ομολογώ ότι με βοήθησαν πολύ στον σχεδιασμό και την οργάνωση του ταξιδιού.
Η παρούσα ιστορία, λοιπόν, θα έχει τη μορφή ταξιδιωτικών συμβουλών/οδηγιών αναφορικά με την ενοικίαση αυτοκινήτου, το φαγητό, τη διαμονή, το κόστος και δεν θα αναφερθώ αναλυτικά σε αξιοθέατα ή στις εντυπώσεις μου. Εννοείται ότι η περιοχή αυτή της Ιταλίας είναι ονειρεμένη, αλλά σας αφήνω να το ανακαλύψετε μόνοι σας!
Πρόγραμμα – μέρη που επισκεφτήκαμε
Το ταξίδι διήρκεσε 7 μέρες και η πορεία που είχαμε χαράξει στον χάρτη (ύστερα από πολύ διάβασμα) ήταν η εξής:
- Άφιξη στην Μπολόνια. Το αεροδρόμιο της Μπολόνια επιλέχτηκε, καθότι οι πτήσεις από και προς Αθήνα ήταν φτηνότερες σε σχέση με τη Ρώμη και απείχε περίπου 1,5 ώρα από τη Φλωρεντία. Η Πίζα είναι επίσης μια καλή επιλογή, αν καταφέρετε να βρείτε οικονομικά εισιτήρια.
- 2,5 μέρες Φλωρεντία. Η Φλωρεντία είναι μία πόλη κόσμημα, η οποία περπατιέται εύκολα. Σε δύο μέρες γυρίζεις άνετα το ιστορικό κέντρο βλέποντας τα βασικά αξιοθέατα. Αν θέλεις να συμπεριλάβεις στο πρόγραμμά σου και περισσότερα μουσεία, τότε επιβάλλεται να κάτσεις 3 μέρες ή και περισσότερο. Εμείς μέσα σε 2 ολόκληρες μέρες και ένα επιπλέον απόγευμα είδαμε όλη την πόλη συν το Ουφίτσι και τον Καθεδρικό. Προτιμήστε να βγάλετε από πριν μέσω διαδικτύου το εισιτήριό σας για το Ουφίτσι, για να αποφύγετε τις μεγάλες ουρές και να μπείτε αμέσως σχεδόν στο μουσείο. Εμείς το είχαμε κλείσει περίπου 20 μέρες πριν.
- 1 μέρα για την Πίζα και τη Λούκα. Επιλέξαμε να βγάλουμε από πριν το εισιτήριο για την ανάβαση στον κεκλιμένο πύργο μέσω διαδικτύου. Εξάλλου, επειδή είναι καθορισμένος ο αριθμός των ατόμων που ανεβαίνουν κάθε φορά σε συγκεκριμένη ώρα, είναι απαραίτητη η κράτηση των εισιτηρίων από πριν. Στην Πίζα επισκεφτήκαμε μόνο το Campo dei Miracoli και το εισιτήριο περιλάμβανε την ανάβαση στον πύργο και την είσοδο στο Ντουόμο. Η Λούκα είναι πανέμορφη πόλη, εμείς της αφιερώσαμε ένα ολόκληρο απόγευμα έως και το βράδυ. Αν, όμως, έχετε χρόνο, θα σύστηνα να τη δείτε περισσότερο.
- Μονοήμερη εκδρομή στα Cinque Terre. Περισσότερα θα αναφέρω σε ειδικό κεφάλαιο.
- 1 μέρα επίσκεψη στα χωριά κοντά στη Σιένα: San Gimignano, Montepulciano και Bagno Vignoni (νότια της Σιένας).
Στο Μοντεπουλτσιάνο, όπου νιώθεις ότι μεταφέρεσαι στα χρόνια της Αναγέννησης, έχει απίστευτες ανηφόρες και κατηφόρες. Λάβετε το υπόψη σας, καλύτερα να το επισκεφτείτε απόγευμα που θα έχει πέσει λίγο ο ήλιος και η ζέστη, διαφορετικά θα ζοριστείτε λιγάκι.
Τις θερμές πηγές στο Bagno Vignoni τις σύστηνε μέλος του φόρουμ, του οποίου το όνομα δεν θυμάμαι τώρα. Το υπερευχαριστώ, όπως και να έχει, γιατί μας ενθουσίασε! Καταρχάς, η διαδρομή από τη Σιένα ως εκεί διέσχιζε το εκπληκτικό τοπίο της κοιλάδας Orcia, το οποίο προστατεύει η UNESCO ως μνημείο εθνικής κληρονομιάς, γεμάτο κυπαρίσσια, αγροικίες στην κορυφή των λόφων κτλ. Στο χωριό αυτό καθαυτό θερμά θειούχα νερά αναβλύζουν μέσα από τα βράχια και πέφτουν σαν καταρράκτες από την κορυφή του λόφου. Το επισκεφτήκαμε απόγευμα και δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο να κάνουμε μπάνιο. Μας ενθουσίασε, όμως, η ομορφιά του μέρους, η ηρεμία (επιτέλους ένα μέρος με ελάχιστο κόσμο!), το χρώμα των νερών στις μικρές λιμνούλες που δημιουργούνταν και το αυθεντικό τοσκανικό τοπίο των γύρω λόφων.
- 1 πρωινό επίσκεψη στη Σιένα και η υπόλοιπη μέρα αφιερωμένη στα χωριά του Chianti (Castellina in Chianti, Radda in Chianti). Απογευματινή βόλτα στο Monteriggioni.
Εδώ να προσθέσω ότι αρχικά ήλπιζα να προλάβουμε να δούμε πολύ περισσότερα χωριά γύρω από τη Σιένα. Όμως, αφενός οι αποστάσεις είναι μεγαλύτερες από ό,τι φαίνονται στον χάρτη με τις στροφές κτλ., αφετέρου από τον φόβο μη φάμε κάποια κλήση λόγω υπερβολικής ταχύτητας (όλοι- γνωστοί και άγνωστοι στο διαδίκτυο- τόνιζαν πόσο σημαντικό είναι να πηγαίνεις εντός των ορίων ταχύτητας και ότι οι κλήσεις πέφτουν βροχή) ήμαστε υποχρεωμένοι να πηγαίνουμε με αρκετά χαμηλές ταχύτητες (ειδικά κοντά στα χωριά τα όρια κυμαίνονταν στα 35 – 40 χλμ.). Επιπλέον, η υπερβολική ζέστη και υγρασία του Αυγούστου, μήνα κατά τον οποίο έγινε το ταξίδι, πραγματικά μας εξάντλησαν. Έτσι, χωριά που βρίσκονταν αρκετά στα νότια (π.χ. Pitigliano, Montemerano) δεν καταφέραμε τελικά να τα δούμε.
Ενοικίαση αυτοκινήτου – πάρκινγκ
Νοικιάσαμε αμάξι από την εταιρεία Leasys, από την οποία μείναμε αρκετά ευχαριστημένοι.
Γνωρίζαμε από πριν για την οδηγική συμπεριφορά των Ιταλών. Ωστόσο, η πραγματικότητα μας εξέπληξε αρνητικά. Εκτός του ότι τρέχουν σαν δαιμονισμένοι, είναι και απίστευτα αγενείς. Ενώ ήμαστε αποφασισμένοι, όπως ανέφερα και πιο πάνω, να τηρούμε τα όρια ταχύτητας, για να μην πάρουμε κάποια κλήση, οι Ιταλοί οδηγοί δεν μας άφησαν σε χλωρό κλαρί!
Κάθε φορά που αποφάσιζαν να μας προσπεράσουν, μας αναβόσβηναν τα φώτα ή κόρναραν ή έκαναν χειρονομίες ή έσκυβαν να δουν ποιος οδηγεί ή όλα αυτά μαζί! Το αποκορύφωμα ήταν στην εθνική οδό, όπου τεράστια τριαξονικά φορτηγά μας αναβόσβηναν τα φώτα και κολλούσαν κυριολεκτικά στον προφυλακτήρα μας, γιατί πηγαίναμε αργά για τα γούστα τους! Σημειωτέον ότι αν π.χ. το όριο ταχύτητας ήταν 110 χλμ. πηγαίναμε με 100, δεν είναι ότι δηλαδή τους καθυστερούσαμε τόσο πολύ…Οι περισσότερες πόλεις της Τοσκάνης έχουν πεζοδρομήσει τα ιστορικά τους κέντρα και έτσι απαγορεύεται να μπουν αυτοκίνητα (οι λεγόμενες ζώνες ztl, zona a traffico limitato). Επομένως, είσαι υποχρεωμένος να αφήσεις το αμάξι σε πάρκινγκ. Ακόμα και τα μικρά χωριά όπως το Bagno Vignoni ή η Castellina in Chianti έχουν πάρκινγκ για τα αυτοκίνητα περιμετρικά του πεζοδρομημένου κέντρου. Τουλάχιστον είναι αρκετά οργανωμένοι και συνήθως υπάρχουν αρκετά πάρκινγκ και αντίστοιχες πινακίδες που σε κατευθύνουν. Για τα πάρκινγκ τα κόστη κυμαίνονταν ανάλογα την περιοχή.
Ενδεικτικά:
Στην Πίζα προτιμήστε το πάρκινγκ που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο Campo dei Miracoli, επί της 8, Via Vecchia di Barbaricina. Για περίπου 3 ώρες πληρώσαμε 6 ευρώ πάρκινγκ.
Στη Λούκα παρκάραμε στο πάρκινγκ Palatucci, κοντά στην πύλη San Donato.
Στη Σιένα το Parking Il Campo είναι πολύ βολικό, αλλά αν πάτε μετά τις 11 το πρωί, φοβάμαι ότι δεν θα βρείτε θέση, τουλάχιστον την high season. Για περίπου 3 ώρες πληρώσαμε 8 ευρώ.
Το Σαν Τζιμινιάνο, όπως αναμέναμε, είναι πανέμορφο αλλά Αύγουστο μήνα γινόταν ο πανικός, ειδικά στα πάρκινγκ περιμετρικά του χωριού. Υπολογίστε ότι θα χάσετε χρόνο ψάχνοντας θέση στάθμευσης (παρόλο που υπάρχουν τουλάχιστον 9 πάρκινγκ). Σημείωση: τα πάρκινγκ έχουν μια άλφα απόσταση από το κέντρο του χωριού. Αν θελήσετε να πάρετε λεωφορείο, θα πρέπει το εισιτήριο του πάρκινγκ να το επικυρώσετε σε ένα ειδικό μηχάνημα στην είσοδο του πάρκινγκ και θα χρησιμεύσει και ως εισιτήριο του λεωφορείου. Σε αυτό το ειδικό μηχάνημα, επιλέγετε πόσα άτομα είστε (π.χ. 1, 2 ή 3 κτλ.) και στο τέλος, όταν πάτε να πληρώσετε για τη στάθμευση, πληρώνετε και το αντίτιμο των εισιτηρίων του λεωφορείου. Το παρκινγκ μας κόστισε περίπου 8 ευρώ για 4 ώρες.
Αντίστοιχα, αν επισκεφτεί κάποιος το Monteriggioni σε ώρα αιχμής, θα είναι αναγκασμένος να παρκάρει στο κάτω πάρκινγκ και να ανέβει όλη την ανηφόρα ως το χωριό. Επομένως, καλύτερα νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα, για να παρκάρετε στο πάνω πάρκινγκ, δίπλα στο χωριό.
Υπολογίστε ότι στα πάρκινγκ, τουλάχιστον το καλοκαίρι, δεν υπάρχει χρέωση μεταξύ 8 το βράδυ και 8 το πρωί.
Τέλος, μια πονεμένη ιστορία ήταν η βενζίνη. Στο εξωτερικό, στις περισσότερες χώρες, για να φουλάρεις το αμάξι εξυπηρετείσαι μόνος σου και δεν υπάρχει υπάλληλος για να βοηθήσει. Το πρόβλημα είναι ότι στα περισσότερα βενζινάδικα στην Τοσκάνη οι οδηγίες ήταν στα ιταλικά. Έτσι, την πρώτη φορά που πήγαμε να βάλουμε βενζίνη και χρησιμοποιήσαμε την κάρτα μας, το μηχάνημα ΠΡΩΤΑ τράβηξε 100 ευρώ ως εγγύηση για το ποσό που θα βάζαμε, μετά μας άφησε να βάλουμε βενζίνη και στο τέλος ΕΠΙΠΛΕΟΝ τράβηξε το ακριβές αντίτιμο από την κάρτα. Πάθαμε ένα μίνι εγκεφαλικό, γιατί πουθενά αλλού δεν είχαμε δει πρώτα να τραβάει χρήματα όσα του έρθει και μετά να ορίζεις ακριβώς το ποσό που θες. Τελικά, τα 100 αυτά ευρώ ξαναμπήκαν την άλλη μέρα στην κάρτα, αλλά όσο να είναι αποτελεί μια έκπληξη, οπότε για όσους δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με αυτό το σύστημα, το αναφέρω για να γλιτώσουμε τα καρδιακά επεισόδια.
Φλωρεντία
Στη Φλωρεντία και στη Σιένα επιλέξαμε, λόγω αυτοκινήτου, να μείνουμε εκτός κέντρου, για να αποφύγουμε το ZTL, δηλαδή το ιστορικό κέντρο που είναι για τους πεζούς. Υποτίθεται ότι τα ξενοδοχεία που βρίσκονται μέσα στο ιστορικό κέντρο ειδοποιούν την αστυνομία ότι έχεις κάνει κράτηση και δίνουν τις πινακίδες σου, ώστε να μην πάρεις κλήση, αλλά εμείς φοβηθήκαμε κατά πόσον θα ήταν αποτελεσματικοί και συνεπείς και έτσι κλείσαμε εκτός κέντρου.
Στη Φλωρεντία ένα αξιοπρεπές ξενοδοχείο για τα χρήματα που δώσαμε ήταν το Hotel Ungherese, το οποίο με έξτρα χρέωση σου εξασφάλιζε θέση για το αμάξι σε φυλασσόμενο πάρκινγκ. Επομένως, τις 2 μέρες που περάσαμε στη Φλωρεντία δεν χρησιμοποιήσαμε καθόλου το αυτοκίνητο. Το ξενοδοχείο έχει δίπλα στάση λεωφορείου που μας βόλεψε.
Στην πόλη μετακινηθήκαμε με λεωφορείο και με τα πόδια. Το εισιτήριο του λεωφορείου κοστίζει 1,5 ευρώ αν το πάρεις από τα κιόσκια, τα Tabachi. Αν το αγοράσεις από τον οδηγό είναι ακριβότερο.
Επιβάλλεται επίσκεψη στην Piazzale Michelangelo για να θαυμάσει κανείς τη Φλωρεντία να λούζεται στο φως του ηλιοβασιλέματος. Το λεωφορείο που σε οδηγεί εκεί (και το παίρνεις από στάσεις κοντά στη Ponte alla Caraia) είναι το 12 και το 13. Με τα πόδια είναι αρκετή η ανηφόρα και δεν το συστήνω.
Μια συμφορουμίτισσα είχε αναφέρει ορθά και την πληροφορία ότι στον Καθεδρικό της Φλωρεντίας ζητείται από τις γυναίκες να μη φοράνε αμάνικα μπλουζάκια ή κοντές φούστες και σορτς. Ομοίως και οι άντρες να μη φορούν πολύ κοντό σορτς. Ήταν χρήσιμη η συμβουλή της και τη μεταφέρω. Οι γυναίκες της παρέας φροντίστε να έχει ένα μαντήλι ή μια εσάρπα για να τυλίξετε τα πόδια ή τους ώμους σας πριν μπείτε. Βέβαια, μέσα δεν είδα να κάνουν παρατηρήσεις, αλλά παντού είχε πινακίδες με τις αντίστοιχες υποδείξεις.
Φαγητό:
- Για φαγητό επισκεφτήκαμε την Trattoria Antico Fattore, δίπλα στην Πινακοθήκη Ουφίτσι. Έφαγα τα πιο νόστιμα ζυμαρικά με μανιτάρια που δοκίμασα σε όλο το ταξίδι! Το συστήνω, ιδιαίτερα μετά από μια βόλτα στο μουσείο!
- Επίσης, ένα βράδυ κάτσαμε στο Ristorante Buca San Giovanni (Piazza di San Giovanni, 8), ακριβώς δίπλα στον Καθεδρικό. Φοβήθηκα ότι θα θύμιζε λίγο Πλάκα η φάση, αλλά το φαγητό, χωρίς να σε απογειώνει, ήταν αξιοπρεπές και φυσικά το να κάθεσαι δίπλα στην Santa Maria del Fiore και το Βαπτιστήριο και να χτυπούν οι καμπάνες είναι αξέχαστη εμπειρία!
- Τέλος, μια μέρα θέλαμε να δοκιμάσουμε τα πανίνι Αll' antico Vinaio, για τα οποία είχαμε διαβάσει τόσα πολλά! Η ουρά όμως, που εκτεινόταν τουλάχιστον 40 μέτρα, μας απέτρεψε και έτσι μπήκαμε στο ακριβώς διπλανό La Fettunta (Via dei Neri, 72). Απίστευτο πανίνι (δοκίμασα ένα με προσούτο, καπνιστό τυρί και κρέμα μανιταριών), τεράστιο, ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΙΜΟ και οικονομικό (περίπου 5 ευρώ το σάντουιτς). Να πάτε οπωσδήποτε.
- Ωραίο ήταν και το πανίνι στην Antica Porchetteria (28, Via Porta Rossa – πολύ κεντρικό σημείο), ένα τοσοδούλι μαγαζάκι-καντίνα που σερβίρει αποκλειστικά σάντουιτς με τραγανό χοιρινό που στο κόβει εκείνη την ώρα. Αρκετά νόστιμο και αυτό (περίπου 7 ευρώ το σάντουιτς).
Γλυκά:
Θέλαμε να δοκιμάσουμε πολλά από τα γλυκά που είχαν προτείνει συμφορουμίτες και είχα βρει στο διαδίκτυο, αλλά too many sweets – so little time!! Οπότε τρώγαμε τουλάχιστον 2 ημερησίως, σαν αντιβίωση ένα πράγμα (ευτυχώς που περπατούσαμε όλη μέρα δηλαδή)!
1. Πρώτον και κύριον, απαραίτητη στάση η Gelateria dei Neri (Via dei Neri). Για μένα το καλύτερο παγωτό στη Φλωρεντία και ένα από τα καλύτερα παγωτά που έχω φάει στη ζωή μου… Και οικονομικότατο: 2,5 ευρώ οι δύο μπάλες. Το συστήνω όσο δεν πάει!
2. 2η στάση στη Gelateria La Carraia (Piazza Nazario Sauro, 25, Firenze) πίσω από την Ponte alla Carraia. Και εκεί τέλεια παγωτά, φαινόταν η ποιότητα των υλικών.
3. Venchi (Piazza del Mercato Nuovo, 6 – έχει και αλλού). Και αυτό πολύ καλό παγωτό, θα πέσει σίγουρα το μάτι σας από τις ουρές που σχηματίζονται απέξω. Δεν ξέρω αν αξίζει η τόση αναμονή, εμείς πάντως το πετύχαμε ένα πρωί ψιλοάδειο και ήταν αρκετά νόστιμο.
4. Καφέ Gilli. Ιστορικό ζαχαροπλαστείο, πάνω στην Piazza della Republica. Ακριβούτσικο και τα γλυκά απλά αξιοπρεπή, αλλά εκεί κάθεσαι για την ατμόσφαιρα, το χάζι στην πλατεία και την εξυπηρέτηση.
Λούκα
Και στη Λούκα, όπως στις περισσότερες πόλεις της Τοσκάνης, απαγορεύεται η είσοδος στο ιστορικό κέντρο της πόλης με αυτοκίνητο. Για να αποφύγουμε, λοιπόν, να περιπλέξουμε τα πράγματα, επιλέξαμε να μείνουμε εκτός πόλης και συγκεκριμένα σε ένα εξαιρετικό Bed & Breakfast, το Ιl Callare. Ήταν η ευχάριστη έκπληξη του ταξιδιού και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Ήταν πεντακάθαρο, οικονομικότατο για τις παροχές του, με τεράστιο δωμάτιο και 10 λεπτά με το αυτοκίνητο από την πόλη.
Η Λούκα είναι μια πανέμορφη πόλη, πολύ γραφική, ό,τι πρέπει για μια μονοήμερη εκδρομή και νομίζω ότι αξίζει να τη συμπεριλάβει κάποιος στο πρόγραμμά του.
Highlight της πόλης η περίκλειστη piazza dell' anfiteatro στο κέντρο, η οποία ουσιαστικά ήταν η αρένα του ρωμαϊκού αμφιθεάτρου στην αρχαιότητα και η είσοδος σε αυτή γίνεται από τις στοές μέσω των οποίων έμπαιναν οι μονομάχοι στην αρένα. Το βράδυ είναι πολύ γραφικά και ρομαντικά και έχει πάμπολλες επιλογές για φαγητό ή γλυκό. Εμείς επιλέξαμε την πιτσαρία Old Charlie πάνω στην πλατεία, και παρόλο που φοβήθηκα μήπως ήταν τουριστοπαγίδα, τελικά ήταν αξιοπρεπέστατη. Και μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το παγωτάκι ακριβώς δίπλα, στην Gelateria Anfiteatro!
Η Λούκα απέχει περίπου μισή ώρα από τη Πίζα και είναι ιδανική ως σταθμός για να εξερευνήσετε τη γύρω περιοχή.
Σιένα και πέριξ
Για τους ίδιους λόγους (ιστορικό κέντρο όπου απαγορεύονται τα αυτοκίνητα) επιλέξαμε και στη Σιένα να μείνουμε εκτός πόλης. Βέβαια, δεν μείναμε τόσο ικανοποιημένοι από το ξενοδοχείο, πάντως μείναμε στην περιοχή του Montarioso για όποιον ενδιαφέρεται, μόλις 10 λεπτά από τη Σιένα.
Για την πόλη δεν έχω πολλά να προσθέσω σε όσα έχουν ήδη γράψει οι συμφορουμίτες. Πολύ όμορφη και φυσικά πολύ τουριστική, ειδικά την περίοδο που πήγαμε εμείς (μέσα Αυγούστου), οπότε και όλοι οι Σιενέζοι ήταν επί ποδός για την προετοιμασία του Palio, των γνωστών ιπποδρομιών. Στη Σιένα δοκίμασα επιτέλους και το παγωτό της αλυσίδας GROM (κάτι σαν τη δική μας Δωδώνη), για το οποίο είχα τόσα ακούσει. Δεν μπορώ να πω, όμως, ότι ξετρελάθηκα, ήταν απλά νόστιμο.
Τα χωριά του Chianti είναι όμορφα και γραφικά: όπως ανέφερα και πιο πάνω επισκεφτήκαμε τα Castellina in Chianti και Radda in Chianti. Όμως, πιο πολύ αξίζουν, κατά τη γνώμη μου, οι διαδρομές στην περιοχή: τα τοπία με τους αμπελώνες στις πλαγιές και οι αγροικίες με τα κυπαρίσσια στις κορυφές των λόφων. Για μένα αυτά συνιστούν την εικόνα της αυθεντικής Τοσκάνης. Για αυτόν τον λόγο θεωρώ ότι η ενοικίαση αυτοκινήτου δίνει τη δυνατότητα να απολαύσει κανείς με την ηρεμία του και τους δικούς του ρυθμούς την τοσκανική φύση. Εμείς απολαύσαμε το τοπικό κρασί στο εστιατόριο Il Fondaccio στην Castellina in Chianti, όπου φάγαμε πραγματικά πολύ ωραία.
Επίσης, στην περιοχή γύρω από τη Σιένα βρίσκεται και το μικροσκοπικό χωριουδάκι Monteriggioni. Χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου, περιβάλλεται από τείχη, τα οποία του δίνουν την εικόνα ενός μικρού κάστρου. Θεωρώ ότι επιβάλλεται η επίσκεψη, καθώς είναι από τα πιο όμορφα χωριά της περιοχής, αλλά επειδή έχει ένα μικρό πάρκινγκ έξω από το χωριό και τα υπόλοιπα βρίσκονται στους πρόποδες του λόφου, προτιμήστε να πάτε νωρίς το απόγευμα, ώστε αφενός να έχει "σπάσει" ο κόσμος και αφετέρου αν χρειαστεί να ανέβετε τον λόφο, να μην ταλαιπωρηθείτε από τη ζέστη και τον ήλιο στην ανηφόρα.
Στο Montepulciano, όπου όπως προανέφερα έχει αρκετά απότομες ανηφόρες, πέσαμε σε ένα φεστιβάλ μουσικής. Κόσμος συνέρρεε για να παρακολουθήσει συναυλίες, να ακούσει μουσικούς του δρόμου και φυσικά να δοκιμάσει το ξακουστό ντόπιο κρασί Vino Nobile di Montepulciano. Εμείς το απολαύσαμε συνοδεία των τοπικών ζυμαρικών pici στο εστιατόριο Quattro Venti. Φυσικά, λόγω του φεστιβάλ γινόταν ο πα-νι-κός και παρόλο που έχει τουλάχιστον 9 τεράστια πάρκινγκ γύρω από το χωριό, κάναμε τουλάχιστον μισή ώρα για να βρούμε να παρκάρουμε εκείνο το αυγουστιάτικο απόγευμα.
Τέλος, στο χωριό σταρ της ευρύτερης περιοχής, το San Gimignano, το Μανχάταν του Μεσαίωνα, προετοιμαστείτε ψυχολογικά για τις ορδές των τουριστών. Φυσικά αξίζει τη φήμη του 100%. Υπολογίστε αρκετές ώρες, για να το γυρίσετε και να χαθείτε στα στενά του. Για μένα αξίζει και η ανάβαση στον torre grossa, τον υψηλότερο πύργο. Δεδομένου ότι είχαμε ανέβει και στην Πίζα, ψιλοτσιγκουνευόμουν στην αρχή τα χρήματα για το εισιτήριο, αλλά τελικά απολαμβάνεις από την κορυφή μια τελείως διαφορετική οπτική γωνία του μεσαιωνικού αυτού χωριού.
Και επειδή μέρα χωρίς gelato, είναι χαμένη μέρα
, δοκιμάσαμε το παγωτό στη διάσημη στα πέρατα της γης και βραβευμένη gelateria Dondoli, στην οποία οι ουρές έφταναν μέχρι έξω από το μαγαζί. Ε λοιπόν, ήταν το μοναδικό παγωτό που με απογοήτευσε στην Τοσκάνη! Ίσως περίμενα πολλά, ίσως είχα υπερβολικές απαιτήσεις λόγω όλου αυτού του χαμού, ίσως επέλεξα λάθος γεύση.. Όπως και να έχει, για μένα είναι τελευταίο στην κατάταξη με τα παγωτά που δοκιμάσαμε σε αυτό το ταξίδι, τα οποία - πιστέψτε με - ήταν πολλά!! (Για την ιστορία την πρώτη θέση καταλαμβάνει η Gelateria dei Neri στη Φλωρεντία και την αναφέρω και στο αντίστοιχο κεφάλαιο).Cinque terre
Τα χωριά στην περιοχή Cinque Terre τα είχα δει παλιότερα σε φωτογραφίες και είχα κυριολεκτικά πάθει την πλάκα μου!!! Αποτελούσαν, λοιπόν, έναν ταξιδιωτικό προορισμό - όνειρο για μένα. Όταν προετοιμαζόμουν για το ταξίδι στην Τοσκάνη και συνειδητοποίησα ότι τα χωριουδάκια βρίσκονταν σχετικά κοντά (περίπου 1,5 ώρα) στη Λούκα ενθουσιάστηκα! Και έτσι αποφασίστηκε να αφιερώσουμε μια ολόκληρη μέρα στην περιοχή.
Βέβαια, όταν διάβαζα σχετικές πληροφορίες είχα διχαστεί. Άλλοι έλεγαν ότι άξιζε περισσότερο η Vernazza, άλλοι το Riomaggiore κ.ο.κ. Τελικά καταφέραμε να επισκεφτούμε και τα πέντε χωριά και ομολογώ ότι άξιζαν όλα και με το παραπάνω. Τώρα, αν εσείς έχετε πιο περιορισμένο χρόνο στη διάθεσή σας, νομίζω ότι τα Vernazza, Manarola και Riomaggiore είναι must. Το λιγότερο γραφικό είναι το Monterosso με την τεράστια παραλία του, που θυμίζει λίγο Λούτσα το κατακαλόκαιρο, αλλά έχει κι αυτό μια γοητεία και αποτελεί κλασικό θερινό θέρετρο της Ιταλικής ριβιέρας. Πάντως, το Manarola και το Riomaggiore έχουν ανηφόρες και είναι και αρκετά μεγάλα, αν θέλετε να τα γυρίσετε. Εμείς τα επισκεφτήκαμε μια μέρα με απίστευτο καύσωνα, οπότε γυρίσαμε αρκετά τα πρώτα τρία (Manarola, Riomaggiore και Corniglia), αλλά περιοριστήκαμε στο κέντρο της Vernazza, ενώ κάναμε μόνο μια σύντομη στάση για να θαυμάσουμε την παραλία του Monterosso.
Παρακαλώ σημειώστε ευλαβικά την ακόλουθη πληροφορία: το καλοκαίρι τα χωριά αυτά έχουν κόσμο. Πολύ κόσμο. Πάρα πολύ κόσμο. Θα περπατάτε και θα πέφτετε πάνω σε Κινέζους, Γάλλους, Γιαπωνέζους, Ρώσους και όλες τις φυλές της γης. Οπότε πάρτε βαθιά ανάσα και οπλιστείτε με υπομονή, γιατί τα χωριουδάκια είναι πανέμορφα.
Για να φτάσετε στην περιοχή υπάρχουν οι ακόλουθοι τρόποι:
- Με πλοιαράκι. Αν δεν κάνω λάθος, φεύγουν από την κοντινή La Spezia και μόνο τη θερινή περιόδο και όταν ο καιρός το επιτρέπει. Το μόνο χωριό που δεν είναι προσβάσιμο από τη θάλασσα είναι η Corniglia, αφού είναι χτισμένη ψηλά και δεν έχει λιμάνι - προβλήτα. Εμείς δεν επιλέξαμε αυτόν τον τρόπο πρόσβασης, γιατί θεωρήσαμε περιοριστικό το να σε αφήνουν μόνο στο λιμάνι και να μην μπορείς να δεις την Corniglia. Τα δρομολόγια και οι τιμές υπάρχουν στην ιστοσελίδα της εταιρείας που πραγματοποιεί τα δρομολόγια: https://www.incinqueterre.com/en/timetable-fares-boats-cinque-terre
- Με αμάξι. Ωστόσο, μέσα στα χωριά απαγορεύονται τα αυτοκίνητα, ενώ τα πάρκινγκ είναι λιγοστά και βρίσκονται έξω από τα χωριά. Στη Manarola π.χ. το πάρκινγκ βρίσκεται στην κορυφή της πλαγιάς όπου είναι το χωριό και είναι τόσο μακριά και τόσο μεγάλη η ανηφόρα που πραγματικά λυπήθηκα όσους είχαν έρθει με αμάξι. Στο πάρκινγκ του Monterosso, από την άλλη δεν έπεφτε καρφίτσα, ήταν απίστευτα γεμάτο από ό,τι είδαμε.
- Με τρένο. Αυτός ήταν και ο τρόπος που επιλέξαμε που μας φάνηκε πολύ βολικός και εξυπηρετικός. Όλα τα χωριά συνδέονται μεταξύ τους με σιδηροδρομική γραμμή, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις περνάει μέσα από αυτά. Το τρένο ουσιαστικά μοιάζει περισσότερο με μετρό. Αγοράζεις ένα ημερήσιο εισιτήριο (16 ευρώ το άτομο) αν θυμάμαι καλά και ανεβαίνεις και κατεβαίνεις σε όποια στάση και σε όποιο χωριό θέλεις. Μάλιστα, τις ώρες αιχμής τα τρένα περνούσαν πολύ συχνά, σχεδόν κάθε 10 με 15 λεπτά (υπάρχουν ηλεκτρονικοί πίνακες που σε κατατοπίζουν για το πότε θα περάσει το επόμενο, αλλά υπάρχουν και σχετικοί χάρτες με τα χρονοδιαγράμματα). Η Corniglia είναι το μόνο χωριό που δεν έχει πρόσβαση από τη θάλασσα, οπότε ο σταθμός του τρένου βρίσκεται στο επίπεδο της θάλασσας: παίρνετε το λεωφορειάκι που βρίσκεται έξω από τον σταθμό και σαρδελοποιημένοι φτάνετε στο χωριό. Συμβουλή που βρήκαμε στο φόρουμ και εμάς μας φάνηκε πολύτιμη: οι περισσότεροι αφήνουν το αμάξι στη La Spezia, για να πάρουν το τρένο, με αποτέλεσμα το καλοκαίρι μετά τις 10 το πρωί οι διαθέσιμες θέσεις για πάρκινγκ να είναι ανύπαρκτες. Προκειμένου να βρούμε λοιπόν πάρκινγκ, παρκάραμε στο Levanto, όπου ήταν πιο νορμάλ τα πράγματα, και έτσι ακολουθήσαμε την αντίθετη φορά του τρένου (Levanto προς Riomaggiore). Ήταν πραγματικά σωτήριο!
- Για να δείτε τα χωριά υπάρχουν και πεζοπορικά μονοπάτια που τα συνδέουν. Η πιο σύντομη και γραφική διαδρομή συνδέει το Riomaggiore με τη Manarola και ονομάζεται “Via dell’Amore”. Για την είσοδο στα μονοπάτια απαιτείται εισιτήριο, που εκδίδει το Εθνικό πάρκο (υπάρχουν διαφορετικές κάρτες με διαφορετικές χρεώσεις ανάλογα το μονοπάτι και τη διαδρομή). Αναλυτικές πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στον σύνδεσμο https://www.incinqueterre.com/en/trail-number2-blue. Την εποχή που πήγαμε όμως, πέρα από τη ζέστη, η γραφική διαδρομή ήταν κλειστή λόγω κατολισθήσεων, οπότε δεν προτιμήσαμε αυτόν τον τρόπο, για να δούμε τα χωριά.
Last edited by a moderator:
θα ηθελα να μου προτεινετε καποια εταιρεια για να νοικιασω αυτοκινητο απο μπολονια για να παω τοσκανη και γυρω γυρω στα μερη που εχετε ηδη αναφερει.βρηκα μια σελιδα στο ιντερνετ rentalcars.com απλα δεν ξερω ποσο αξιοπιστη ειναι.ευχαριστω πολυ
