Alobar
Member
- Μηνύματα
- 41
- Likes
- 155
Περιεχόμενα
Ενότητα 2.
Σάββατο πρωί. Μία μέρα για να δούμε ολόκληρη την πόλη. Κάτω από άλλες συνθήκες θα έπρεπε να ξεκινήσουμε πιο νωρίς, αλλά το κρύο μας αποδιοργάνωσε τελείως. Είναι και το πρώτο ταξίδι του Φ. στο εξωτερικό και δεν είναι ακόμα προετοιμασμένος για τέτοια. Κατά τις δώδεκα και μετά από μια μικρή στάση για καφέ ξεκινάμε να βλέπουμε την επιβλητική πόλη της Ρίγα. Το επίθετο αυτό νομίζω μπορεί να περιγράψει καλύτερα αυτή την πόλη, με τις εκκλησίες της που μοιάζουν σαν να προσπαθούν να αγγίξουν τον ουρανό, τα art Nouveau κτίρια, τα μαγευτικά κανάλια, τα λιθόστρωτα δρομάκια.
Μέχρι τις 8 έχουμε περπατήσει ολόκληρη την πόλη. Τα αξιοθέατα είναι αρκετά, αλλά βρίσκονται κοντά μεταξύ τους. Από την Εθνική όπερα της Λετονίας (η Λετονία φημίζεται για την όπερα της) μέχρι τη Riga town hall square, από το Freedom monument μέχρι τον ναό του Αγίου Πέτρου. Στο ναό του αγίου Πέτρου μπορείς να πληρώσεις 5 ευρώ και να δεις την φαντασμαγορική θέα της Ρίγα, όπως μας ενημερώνει ένας ντόπιος. Δεν χρειάστηκαν πολλά λεπτά για να αποφασίσουμε να μην ανέβουμε στο ναό του Άγιου Πέτρου, το ταξίδι είναι low budget βλέπεις..
Σουλατσάραμε αρκετά στην παλιά πόλη. Είδαμε τα κανάλια της για λίγο και ύστερα κατευθυνθήκαμε προς την απέναντι πλευρά, διασχίζοντας μια από τις γέφυρες που συνδέουν τα δύο κομμάτια της πόλης. Εκεί βρίσκεται το Soviet Victory Memorial, μνημείο που ενοχλεί κάποιους Λετονούς, αλλά πραγματικά εντυπωσιακό. Παίρνοντας το δρόμο του γυρισμού, νιώθουμε ότι έχουμε δει το μεγαλύτερο κομμάτι της Riga. Αύριο σίγουρα θα περάσουμε τη μέρα κάνοντας μια μικρή βόλτα στη παλιά πόλη και κυρίως στα κανάλια της. Όσον αφορά το σημερινό βράδυ , λίγο το κρύο λίγο η κούραση θα μας οδηγήσουν στο να κάτσουμε μέσα. Δεν θα δούμε και πολύ την περιβόητη νυχτερινή ζωή της Riga.
Ο Φ. με βρίζει για το ότι περπατάμε όλη μέρα και δεν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας. Αγανακτισμένος περιγράφει στον J. τα παράπονα του για να πάρει μετά από λίγο την τόσο αναμενόμενη απάντηση (που έχω βαρεθεί να ακούω τους τελευταίους μήνες).
<<Για αυτό όλος ο κόσμος λέει τους Έλληνες τεμπέληδες>>.
***Εκτός θέματος***
Έχει φτάσει βράδυ και η ώρα μας βρίσκει να μιλάμε με τον J. η καλύτερα ο J. να μας εξομολογείται την ιστορία της ζωής του. Ο J. ήταν ο πιο περίεργος host που μου έχει τύχει μέχρι στιγμής, ευγενικός, φιλόξενος, αλλά περίεργος. Η ζωή του μοιάζει βγαλμένη από ταινία, αν και με την πρώτη επαφή δεν το καταλαβαίνεις αυτό. Ο J. λοιπόν αρχικά στα 18 πήγε να σπουδάσει ιατρική, όντας γόνος γιατρών. Μετά από δύο χρόνια εντατικού διαβάσματος και παντελούς απουσίας προσωπικής ζωής αποφασίζει ότι η ιατρική δεν είναι η επιστήμη που θέλει να ακολουθήσει και αρχίζει να σπουδάζει φιλοσοφία. Τέσσερα χρόνια αργότερα και μια διπλωματική πριν το πτυχίο του, αποφασίζει ότι έχει στερηθεί πολλά όλα αυτά τα χρόνια, ότι τα πανεπιστήμια δεν προσφέρουν ουσιαστική γνώση και ότι ο ίδιος δεν έχει ζήσει στην ουσία μέχρι τώρα, παρατάει τη φιλοσοφία και μεταναστεύει στο Λονδίνο για να δουλέψει και να ζήσει. Ύστερα από ένα χρόνο καταλαβαίνει ότι το να δουλέψεις και να ζήσεις είναι αδύνατο, επιστρέφει στη Ρίγα και αρχίζει να σπουδάζει νομική, να δουλεύει και να τελειώνει παράλληλα τη διπλωματική του (στην Φιλοσοφική). Το πτυχίο της φιλοσοφικής το πήρε εν τέλει τη νομική ακόμα προσπαθεί να την τελειώσει στα 30 τώρα πια. Παράλληλα κάνει και μεταπτυχιακό στη φιλοσοφική.
Το θετικό όμως είναι ότι δουλεύει σε δικηγορικό γραφείο. Το πώς είναι μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα ιστορία. Όταν ο J. επέστρεψε από την Αγγλία βρήκε δουλειά σαν security στο αεροδρόμιο της Ρίγα, ενώ παράλληλα άρχιζε την νομική και τέλειωνε τη φιλοσοφική. Οι σπουδές πήγαιναν πολύ αργά, αλλά τα λεφτά ήταν καλά. Ώσπου μια μέρα λίγο μετά την αρχή της βάρδιας του κατά τις 6 το πρωί ο J. αγουροξυπνημένος λέει σε ένα Λιθουανό να πετάξει τα δυο μπουκάλια αλκοόλ που είχε στη βαλίτσα του, στα σκουπίδια. Ο Λιθουανός μπριζώνει ο αγουροξυπνημένος J. δεν έχει καταλάβει τίποτα. Βγάζει τα μπουκάλια και τα σπάει με δύναμη μπροστά στον J. με αποτέλεσμα κάποια μικρά κοψίματα στο πρόσωπο και τρεις μήνες σχεδόν απουσία όρασης, να ναι καλά δηλαδή τα γυαλιά του, γιατί τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Τέλος πάντων ο θύτης εξαφανίστηκε (ο J. τον ψάχνει ακόμα, όμως κανείς δεν του δίνει τα στοιχεία του), το θύμα πήγε στο νοσοκομείο και δεν μπορούσε σχεδόν να χρησιμοποιήσει τα μάτια του για τρεις μήνες και το αεροδρόμιο τον αντάμειψε με την απόλυση του. Ο J. όμως δεν το έβαλε κάτω και μετά από δυο τρία δικαστήρια κατάφερε να πάρει αρκετά λεφτά από την εταιρία και να κερδίσει την καινούργια του δουλειά, έστω και χωρίς πτυχίο. Κάθε τι για καλό!
Σάββατο πρωί. Μία μέρα για να δούμε ολόκληρη την πόλη. Κάτω από άλλες συνθήκες θα έπρεπε να ξεκινήσουμε πιο νωρίς, αλλά το κρύο μας αποδιοργάνωσε τελείως. Είναι και το πρώτο ταξίδι του Φ. στο εξωτερικό και δεν είναι ακόμα προετοιμασμένος για τέτοια. Κατά τις δώδεκα και μετά από μια μικρή στάση για καφέ ξεκινάμε να βλέπουμε την επιβλητική πόλη της Ρίγα. Το επίθετο αυτό νομίζω μπορεί να περιγράψει καλύτερα αυτή την πόλη, με τις εκκλησίες της που μοιάζουν σαν να προσπαθούν να αγγίξουν τον ουρανό, τα art Nouveau κτίρια, τα μαγευτικά κανάλια, τα λιθόστρωτα δρομάκια.
Μέχρι τις 8 έχουμε περπατήσει ολόκληρη την πόλη. Τα αξιοθέατα είναι αρκετά, αλλά βρίσκονται κοντά μεταξύ τους. Από την Εθνική όπερα της Λετονίας (η Λετονία φημίζεται για την όπερα της) μέχρι τη Riga town hall square, από το Freedom monument μέχρι τον ναό του Αγίου Πέτρου. Στο ναό του αγίου Πέτρου μπορείς να πληρώσεις 5 ευρώ και να δεις την φαντασμαγορική θέα της Ρίγα, όπως μας ενημερώνει ένας ντόπιος. Δεν χρειάστηκαν πολλά λεπτά για να αποφασίσουμε να μην ανέβουμε στο ναό του Άγιου Πέτρου, το ταξίδι είναι low budget βλέπεις..
Σουλατσάραμε αρκετά στην παλιά πόλη. Είδαμε τα κανάλια της για λίγο και ύστερα κατευθυνθήκαμε προς την απέναντι πλευρά, διασχίζοντας μια από τις γέφυρες που συνδέουν τα δύο κομμάτια της πόλης. Εκεί βρίσκεται το Soviet Victory Memorial, μνημείο που ενοχλεί κάποιους Λετονούς, αλλά πραγματικά εντυπωσιακό. Παίρνοντας το δρόμο του γυρισμού, νιώθουμε ότι έχουμε δει το μεγαλύτερο κομμάτι της Riga. Αύριο σίγουρα θα περάσουμε τη μέρα κάνοντας μια μικρή βόλτα στη παλιά πόλη και κυρίως στα κανάλια της. Όσον αφορά το σημερινό βράδυ , λίγο το κρύο λίγο η κούραση θα μας οδηγήσουν στο να κάτσουμε μέσα. Δεν θα δούμε και πολύ την περιβόητη νυχτερινή ζωή της Riga.
Ο Φ. με βρίζει για το ότι περπατάμε όλη μέρα και δεν μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας. Αγανακτισμένος περιγράφει στον J. τα παράπονα του για να πάρει μετά από λίγο την τόσο αναμενόμενη απάντηση (που έχω βαρεθεί να ακούω τους τελευταίους μήνες).
<<Για αυτό όλος ο κόσμος λέει τους Έλληνες τεμπέληδες>>.
***Εκτός θέματος***
Έχει φτάσει βράδυ και η ώρα μας βρίσκει να μιλάμε με τον J. η καλύτερα ο J. να μας εξομολογείται την ιστορία της ζωής του. Ο J. ήταν ο πιο περίεργος host που μου έχει τύχει μέχρι στιγμής, ευγενικός, φιλόξενος, αλλά περίεργος. Η ζωή του μοιάζει βγαλμένη από ταινία, αν και με την πρώτη επαφή δεν το καταλαβαίνεις αυτό. Ο J. λοιπόν αρχικά στα 18 πήγε να σπουδάσει ιατρική, όντας γόνος γιατρών. Μετά από δύο χρόνια εντατικού διαβάσματος και παντελούς απουσίας προσωπικής ζωής αποφασίζει ότι η ιατρική δεν είναι η επιστήμη που θέλει να ακολουθήσει και αρχίζει να σπουδάζει φιλοσοφία. Τέσσερα χρόνια αργότερα και μια διπλωματική πριν το πτυχίο του, αποφασίζει ότι έχει στερηθεί πολλά όλα αυτά τα χρόνια, ότι τα πανεπιστήμια δεν προσφέρουν ουσιαστική γνώση και ότι ο ίδιος δεν έχει ζήσει στην ουσία μέχρι τώρα, παρατάει τη φιλοσοφία και μεταναστεύει στο Λονδίνο για να δουλέψει και να ζήσει. Ύστερα από ένα χρόνο καταλαβαίνει ότι το να δουλέψεις και να ζήσεις είναι αδύνατο, επιστρέφει στη Ρίγα και αρχίζει να σπουδάζει νομική, να δουλεύει και να τελειώνει παράλληλα τη διπλωματική του (στην Φιλοσοφική). Το πτυχίο της φιλοσοφικής το πήρε εν τέλει τη νομική ακόμα προσπαθεί να την τελειώσει στα 30 τώρα πια. Παράλληλα κάνει και μεταπτυχιακό στη φιλοσοφική.
Το θετικό όμως είναι ότι δουλεύει σε δικηγορικό γραφείο. Το πώς είναι μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα ιστορία. Όταν ο J. επέστρεψε από την Αγγλία βρήκε δουλειά σαν security στο αεροδρόμιο της Ρίγα, ενώ παράλληλα άρχιζε την νομική και τέλειωνε τη φιλοσοφική. Οι σπουδές πήγαιναν πολύ αργά, αλλά τα λεφτά ήταν καλά. Ώσπου μια μέρα λίγο μετά την αρχή της βάρδιας του κατά τις 6 το πρωί ο J. αγουροξυπνημένος λέει σε ένα Λιθουανό να πετάξει τα δυο μπουκάλια αλκοόλ που είχε στη βαλίτσα του, στα σκουπίδια. Ο Λιθουανός μπριζώνει ο αγουροξυπνημένος J. δεν έχει καταλάβει τίποτα. Βγάζει τα μπουκάλια και τα σπάει με δύναμη μπροστά στον J. με αποτέλεσμα κάποια μικρά κοψίματα στο πρόσωπο και τρεις μήνες σχεδόν απουσία όρασης, να ναι καλά δηλαδή τα γυαλιά του, γιατί τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Τέλος πάντων ο θύτης εξαφανίστηκε (ο J. τον ψάχνει ακόμα, όμως κανείς δεν του δίνει τα στοιχεία του), το θύμα πήγε στο νοσοκομείο και δεν μπορούσε σχεδόν να χρησιμοποιήσει τα μάτια του για τρεις μήνες και το αεροδρόμιο τον αντάμειψε με την απόλυση του. Ο J. όμως δεν το έβαλε κάτω και μετά από δυο τρία δικαστήρια κατάφερε να πάρει αρκετά λεφτά από την εταιρία και να κερδίσει την καινούργια του δουλειά, έστω και χωρίς πτυχίο. Κάθε τι για καλό!