dik-7
Member
- Μηνύματα
- 1.531
- Likes
- 2.157
- Επόμενο Ταξίδι
- Θα δειξει!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησια μπορα μπορα
Περιεχόμενα
Πέμπτη ημέρα του ταξιδιού μας και συνεχίζουμε να καταβροχθίζουμε χιλιόμετρα, αφιερώνοντας την ημέρα μας εξ ολοκλήρου στην περιοχή της λίμνης. Ξεκινήσαμε από το Bregenz, συνεχίσαμε στη πόλη-νησί Lindau, όπου σταματήσαμε και περπατήσαμε στην παραλία, ανεβήκαμε στο φάρο βλέποντας την πόλη από ψηλά και περπατήσαμε στους πεζόδρομους, όπου υπήρχαν μερικά πανέμορφα ζωγραφισμένα κτίρια. Συνεχίσαμε, διασχίζοντας το βόρειο κομμάτι της λίμνης, φθάνοντας ως την πόλη Κονστανζ, όπου επισκεφθήκαμε το ρομανικό καθεδρικό ναό, αλλά και το Μαινάου, γνωστό ως το «νησί των λουλουδιών». Η περιοχή ήταν πραγματικά όμορφη, συναντήσαμε αρκετά γραφικά τοπία, η λίμνη Bodensee προσφέρει πάρα πολλές δραστηριότητες, αλλά οι προσδοκίες μας ήταν ακόμη υψηλότερες.
Η επόμενη ημέρα μας επιφύλασσε και τις μεγαλύτερες εκπλήξεις. Ξεκινήσαμε το πρωί και αφού περάσαμε μερικά ελβετικά χωριουδάκια, όπως το Heiden, βγήκαμε στον αυτοκινητόδρομο της Ζυρίχης με τελικό προορισμό το καταπληκτικό Σαφχάουζεν. Κλασσική μικρή πόλη με πανέμορφα γραφικά σπιτάκια. Η μαγεία όμως κρύβεται αλλού και ειδικότερα στους καταρράκτες του Ρήνου. Λίγο έξω από την πόλη και αφού κατεβήκαμε αρκετά σκαλιά αντικρίσαμε ένα θέαμα μοναδικό. Ορμητικά νερά, υπέροχοι καταρράκτες να σκάνε πάνω σε βράχια και να δημιουργούν ένα μοναδικό υπερθέαμα. Κατεβαίνοντας ακόμη πιο κάτω φθάσαμε στις όχθες του Ρήνου, πήραμε το μικρό πλοιάριο και περάσαμε απέναντι και ήπιαμε καφέ, χαζεύοντας το παιχνίδισμα των νερών. Πριν γυρίσουμε πίσω πήραμε άλλο πλοιάριο και φθάσαμε στο βράχο, όπου σκάνε τα νερά και ανεβήκαμε τα σκαλιά φθάνοντας ως την κορφή του βράχου, όπου κυματίζει η ελβετική σημαία. Όποιος βρεθεί στη γύρω περιοχή σίγουρα πρέπει να επισκεφθεί τους συγκεκριμένους καταράκτες. Συνεχίσαμε το ταξίδι μας μπαίνοντας στη Γερμανία και στο κομμάτι του Μέλανα Δρυμού, όπου το σκούρο πράσινο κυριαρχεί. Κόψαμε δεξιά και κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Τriberg, το οποίο φημίζεται για τα ρολόγια κούκους, αλλά αυτό που συναντήσαμε ήταν ακόμη καλύτερο. Φυσικά και αγοράσαμε ρολόι-κούκο σε ένα από τα πολλά μαγαζιά που πουλάνε χιλιάδες τέτοια και μάλιστα σε πολύ καλύτερες τιμές από οιαδήποτε άλλη πόλη. Χαζέψαμε το σπίτι ρολόι-κούκο, περπατήσαμε το κεντρικό δρόμο του χωριού (βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 850 μέτρα) με τα όμορφα μαγαζάκια και φυσικά περπατήσαμε στο δάσος του χωριού με τους ομώνυμους καταρράκτες, είναι οι πιο υψηλοί του Ρήνου, αλλά κατά πολύ λιγότερο εντυπωσιακοί αυτών του Σαφχάουζεν. Το χωριό ήταν πανέμορφο με αρκετούς τουρίστες να βολτάρουν παρά το ελαφρύ ψιλόβροχο και ειλικρινά κρίμα που δεν είχα κανονίσει μια διανυκτέρευση εκεί, ώστε μετά το πρωινό μου να κάνω μια ακόμη βόλτα μέσα στο δάσος. Μπήκαμε λοιπόν στο αυτοκίνητο και συνεχίσαμε για τον επόμενο σταθμό μας που ήταν η Χαιδελβέργη, με μια ενδιάμεση στάση στην όμορφη λουτρόπολη Μπάντεν-Μπάντεν, αλλά η δυνατή βροχή που έπιασε μας ανάγκασε να φύγουμε άρον-άρον. Το βραδάκι φθάσαμε στη Χαιδελβέργη, μια πόλη με έντονη ζωή όχι μόνο λόγω των τουριστών αλλά και των φοιτητών, καθώς εκεί βρίσκεται ένα από τα παλαιότερα πανεπιστήμια. Μετά από μια βραδινή βόλτα στον μεγαλύτερο πεζόδρομο της Ευρώπης, όπως μας είπαν, μήκους 1500 μέτρων, πήγαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε τις ομορφιές της πόλης το πρωί.
Και όντως η Heidelberg δεν μας απογοήτευσε. Είναι μια πραγματικά πανέμορφη πόλη χτισμένη στις δύο όχθες του ποταμού Neckar. Πρώτος μας σταθμός ήταν το κάστρο, στο οποίο ανεβήκαμε με το τελεφερίκ. Από τα ερείπια του κάστρου και το παλάτι του Φρειδερίκου έχεις την αίσθηση ότι θα ξεπηδήσουν οι ιππότες και θα δώσουν μάχες από το παρελθόν. Στο κάστρο φιλοξενείται και ένα ενδιαφέρον μουσείο φαρμακευτικής. Συνεχίσαμε με το τελεφερίκ ως το molkenkur και με το παλαιό τρενάκι-τελεφερικ ανεβήκαμε ως το λόφο του Konigstyhl, όπου υπάρχει ένα μικρό δάσος και υπαίθρια παιχνίδια για τα παιδιά, ενώ η θέα προς την πόλη είναι υπέροχη. Εν συνεχεία κατηφορίσαμε στο κέντρο της παλαιάς πόλης είδαμε το υπέροχο Δημαρχείο, το παλαιό και νέο πανεπιστήμιο και τη βιβλιοθήκη, το ναό του Αγίου Πνεύματος και το ναό των Ιησουιτών. Περπατήσαμε και ξαναπερπάτησαμε στον πεζόδρομο και τα όμορφα στενάκια του, φάγαμε εξαιρετικό ιταλικό φαγητό σε ένα εστιατόριο με κουζίνα από την Τοσκάνη, όπως μαρτυρά και το όνομα του. Είδαμε τη παλαιά γέφυρα, κάναμε βόλτα στον ποταμό με τα πλοιάρια και χαρήκαμε όλες τις ομορφιές μιας από τις πιο όμορφες πόλεις της Γερμανίας.
Η τελευταία ημέρα του ταξιδιού μας περιελάμβανε μια βόλτα στον άλλο λόφο της πόλης και δη στο κομμάτι που υπάρχει και ο δρόμος των φιλοσόφων και τελευταίες βόλτες στην παλαιά πόλη. Το μεσημεράκι αναχωρήσαμε για την Φρανκφούρτη, η οποία δεν μάς άρεσε καθόλου (ναι υπάρχουν άσχημες πόλεις και στη Γερμάνία) και μετά από ένα γεύμα στην κεντρική πλατεία της πόλης με τον ναό (ίσως το μόνο αξιόλογο αξιοθέατο της πόλης), πήγαμε στο αεροδρόμιο (ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης) και πήραμε την απογευματινή πτήση της επιστροφής, χορτασμένοι από πανέμορφες αναμνήσεις, πανέμορφα τοπία, κάστρα, λίμνες και λιβάδια αλλά και από μπύρες, λουκάνικα και λοιπά κρεατικά. Σίγουρα κάποια στιγμή θα επιστρέψω!
Η επόμενη ημέρα μας επιφύλασσε και τις μεγαλύτερες εκπλήξεις. Ξεκινήσαμε το πρωί και αφού περάσαμε μερικά ελβετικά χωριουδάκια, όπως το Heiden, βγήκαμε στον αυτοκινητόδρομο της Ζυρίχης με τελικό προορισμό το καταπληκτικό Σαφχάουζεν. Κλασσική μικρή πόλη με πανέμορφα γραφικά σπιτάκια. Η μαγεία όμως κρύβεται αλλού και ειδικότερα στους καταρράκτες του Ρήνου. Λίγο έξω από την πόλη και αφού κατεβήκαμε αρκετά σκαλιά αντικρίσαμε ένα θέαμα μοναδικό. Ορμητικά νερά, υπέροχοι καταρράκτες να σκάνε πάνω σε βράχια και να δημιουργούν ένα μοναδικό υπερθέαμα. Κατεβαίνοντας ακόμη πιο κάτω φθάσαμε στις όχθες του Ρήνου, πήραμε το μικρό πλοιάριο και περάσαμε απέναντι και ήπιαμε καφέ, χαζεύοντας το παιχνίδισμα των νερών. Πριν γυρίσουμε πίσω πήραμε άλλο πλοιάριο και φθάσαμε στο βράχο, όπου σκάνε τα νερά και ανεβήκαμε τα σκαλιά φθάνοντας ως την κορφή του βράχου, όπου κυματίζει η ελβετική σημαία. Όποιος βρεθεί στη γύρω περιοχή σίγουρα πρέπει να επισκεφθεί τους συγκεκριμένους καταράκτες. Συνεχίσαμε το ταξίδι μας μπαίνοντας στη Γερμανία και στο κομμάτι του Μέλανα Δρυμού, όπου το σκούρο πράσινο κυριαρχεί. Κόψαμε δεξιά και κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Τriberg, το οποίο φημίζεται για τα ρολόγια κούκους, αλλά αυτό που συναντήσαμε ήταν ακόμη καλύτερο. Φυσικά και αγοράσαμε ρολόι-κούκο σε ένα από τα πολλά μαγαζιά που πουλάνε χιλιάδες τέτοια και μάλιστα σε πολύ καλύτερες τιμές από οιαδήποτε άλλη πόλη. Χαζέψαμε το σπίτι ρολόι-κούκο, περπατήσαμε το κεντρικό δρόμο του χωριού (βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 850 μέτρα) με τα όμορφα μαγαζάκια και φυσικά περπατήσαμε στο δάσος του χωριού με τους ομώνυμους καταρράκτες, είναι οι πιο υψηλοί του Ρήνου, αλλά κατά πολύ λιγότερο εντυπωσιακοί αυτών του Σαφχάουζεν. Το χωριό ήταν πανέμορφο με αρκετούς τουρίστες να βολτάρουν παρά το ελαφρύ ψιλόβροχο και ειλικρινά κρίμα που δεν είχα κανονίσει μια διανυκτέρευση εκεί, ώστε μετά το πρωινό μου να κάνω μια ακόμη βόλτα μέσα στο δάσος. Μπήκαμε λοιπόν στο αυτοκίνητο και συνεχίσαμε για τον επόμενο σταθμό μας που ήταν η Χαιδελβέργη, με μια ενδιάμεση στάση στην όμορφη λουτρόπολη Μπάντεν-Μπάντεν, αλλά η δυνατή βροχή που έπιασε μας ανάγκασε να φύγουμε άρον-άρον. Το βραδάκι φθάσαμε στη Χαιδελβέργη, μια πόλη με έντονη ζωή όχι μόνο λόγω των τουριστών αλλά και των φοιτητών, καθώς εκεί βρίσκεται ένα από τα παλαιότερα πανεπιστήμια. Μετά από μια βραδινή βόλτα στον μεγαλύτερο πεζόδρομο της Ευρώπης, όπως μας είπαν, μήκους 1500 μέτρων, πήγαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε τις ομορφιές της πόλης το πρωί.
Και όντως η Heidelberg δεν μας απογοήτευσε. Είναι μια πραγματικά πανέμορφη πόλη χτισμένη στις δύο όχθες του ποταμού Neckar. Πρώτος μας σταθμός ήταν το κάστρο, στο οποίο ανεβήκαμε με το τελεφερίκ. Από τα ερείπια του κάστρου και το παλάτι του Φρειδερίκου έχεις την αίσθηση ότι θα ξεπηδήσουν οι ιππότες και θα δώσουν μάχες από το παρελθόν. Στο κάστρο φιλοξενείται και ένα ενδιαφέρον μουσείο φαρμακευτικής. Συνεχίσαμε με το τελεφερίκ ως το molkenkur και με το παλαιό τρενάκι-τελεφερικ ανεβήκαμε ως το λόφο του Konigstyhl, όπου υπάρχει ένα μικρό δάσος και υπαίθρια παιχνίδια για τα παιδιά, ενώ η θέα προς την πόλη είναι υπέροχη. Εν συνεχεία κατηφορίσαμε στο κέντρο της παλαιάς πόλης είδαμε το υπέροχο Δημαρχείο, το παλαιό και νέο πανεπιστήμιο και τη βιβλιοθήκη, το ναό του Αγίου Πνεύματος και το ναό των Ιησουιτών. Περπατήσαμε και ξαναπερπάτησαμε στον πεζόδρομο και τα όμορφα στενάκια του, φάγαμε εξαιρετικό ιταλικό φαγητό σε ένα εστιατόριο με κουζίνα από την Τοσκάνη, όπως μαρτυρά και το όνομα του. Είδαμε τη παλαιά γέφυρα, κάναμε βόλτα στον ποταμό με τα πλοιάρια και χαρήκαμε όλες τις ομορφιές μιας από τις πιο όμορφες πόλεις της Γερμανίας.
Η τελευταία ημέρα του ταξιδιού μας περιελάμβανε μια βόλτα στον άλλο λόφο της πόλης και δη στο κομμάτι που υπάρχει και ο δρόμος των φιλοσόφων και τελευταίες βόλτες στην παλαιά πόλη. Το μεσημεράκι αναχωρήσαμε για την Φρανκφούρτη, η οποία δεν μάς άρεσε καθόλου (ναι υπάρχουν άσχημες πόλεις και στη Γερμάνία) και μετά από ένα γεύμα στην κεντρική πλατεία της πόλης με τον ναό (ίσως το μόνο αξιόλογο αξιοθέατο της πόλης), πήγαμε στο αεροδρόμιο (ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης) και πήραμε την απογευματινή πτήση της επιστροφής, χορτασμένοι από πανέμορφες αναμνήσεις, πανέμορφα τοπία, κάστρα, λίμνες και λιβάδια αλλά και από μπύρες, λουκάνικα και λοιπά κρεατικά. Σίγουρα κάποια στιγμή θα επιστρέψω!
