Ninu
Member
- Μηνύματα
- 80
- Likes
- 41
- Επόμενο Ταξίδι
- Λουξεμβούργο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αργεντινή,Αυστραλία
Περιεχόμενα
ΤΕΤΑΡΤΗ ΗΜΕΡΑ
Η εξέλιξη της τελευταίας μέρας μας στη Βέρνη ήταν ιδέα του Ντ. και ήταν συναρπαστική! Αφού πήραμε ένα ελαφρύ πρωινό, φορέσαμε τα αθλητικά μας παπούτσια και περπατήσαμε αυτή τη φορά όχι πάνω από τις γέφυρες αλλά κατά μήκος του ποταμού Άαρε. Ένα μέρος που ενδείκνυται για τρέξιμο, περπάτημα, πικ-νικ και χαλάρωση. Ήταν νωρίς ακόμα και δεν συναντήσαμε πολύ κόσμο στο δρόμο μας. Πατούσαμε πάνω στα ξερά, κιτρινισμένα φύλλα, αναπνέαμε αναζωογονητικό οξυγόνο, μυρίζαμε την υγρή γη. Νιώθαμε τόσο τυχεροί για όσα ζούσαμε.
Ολοκληρώσαμε την βόλτα μας περίπου δύο ώρες μετά και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας και όχι για να ξεκουραστούμε. Αφήνοντας μονάχα τα στοιχεία της ταυτότητάς μας και 20 φράγκα εγγύηση, νοικιάσαμε δύο ποδήλατα και κάναμε βόλτα στην πόλη. Ήταν πραγματικά πολύ όμορφη εμπειρία! Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι παρόλο που η πόλη έχει πολλά ανηφορικά σημεία και είναι πλακόστρωτη σε άλλα, υπάρχουν πολλά ποδήλατα στην πόλη, υπάρχει σεβασμός τόσο στον ποδηλάτη όσο και στον πεζό, δεν είναι επικίνδυνη η οδήγηση ποδήλατου γιατί το οδικό ποδηλατικό δίκτυο είναι οργανωμένο και δεν είναι απαραίτητο να αλυσοδένει κανείς το ποδήλατό του, φοβούμενος μην του το κλέψουν. Υπάρχει ειδικός μηχανισμός που κλειδώνει το ποδήλατο και δεν του επιτρέπει να κινείται κι όλο αυτό είναι επαρκές. Τέλος, παρόλο που είναι ακριβή χώρα η Ελβετία και παρόλο που σε άλλες πόλεις του εξωτερικού η βόλτα με το ποδήλατο κοστίζει ακριβά, εμείς επιστρέφοντας τα ποδήλατα μετά από τρεις ώρες βόλτα πήραμε τα 20 φράγκα μας πίσω. Πράγμα, που δεν ισχύει, βέβαια, για ενοικίαση για περισσότερες ώρες ή και μέρες. Αξίζει, επίσης να αναφέρω ότι οι άνθρωποι που μας εξυπηρέτησαν ήταν πολύ φιλικοί, κατατοπιστικοί και έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και έκπληξη όταν άκουσαν ότι είμαστε Έλληνες.
Τα διαμαρτυρόμενα στομάχια μας οδήγησαν τα βήματά μας στο πιο κοντινό εστιατόριο. Αφού ικανοποιήσαμε την πείνα μας, βγήκαμε για να αποχαιρετίσουμε την πόλη και επιστρέψαμε με βαριά καρδιά στο ξενοδοχείο που θα μας φιλοξενούσε για τελευταίο βράδυ.
ΠΕΜΠΤΗ ΗΜΕΡΑ
Το επόμενο πρωί μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή αυτή τη φορά προς τα πίσω βρεθήκαμε και πάλι στην πολύβουη Βασιλεία. Αυτή η πόλη δεν είχε τίποτα το κοινό με την Βέρνη. Γεμάτη κόσμο, γεμάτη τουρίστες, πιο κοσμοπολίτικη, πιο ζωντανή, πιο φιλική προς τον ξένο. Και συν τοις άλλοις φθηνότερη. Το πιο όμορφο σημείο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η γέφυρα πάνω από τον Ρήνο. Πήραμε από ένα κομμάτι πίτσα και καθίσαμε στις κερκίδες να απολαύσουμε τον μεσημεριανό ήλιο. Γύρω μας είχε πολύ κόσμο, ωστόσο επικρατούσε μια ησυχία μοναδική. Το εξέλαβα σαν σεβασμό προς τους πλησίον.
Είχαμε μόνο δύο μέρες στη διάθεσή μας, έτσι προσπαθήσαμε να τις εκμεταλλευτούμε γυρνώντας όσο πιο πολύ μπορούσαμε. Αυτό που μας ενδιέφερε πιο πολύ ήταν να τριγυρίσουμε στους δρόμους της Βασιλείας, να νιώσουμε τον παλμό της πόλης. Ανεβήκαμε τυχαία και χωρίς χάρτη έναν από τους εμπορικούς δρόμους κοντά στο Δημαρχείο. Ο δρόμος μας οδήγησε σε ένα υπαίθριο πανηγύρι. Τριγύρω είδαμε πάγκους με λογής-λογής πράγματα, από παιδικά παιχνίδια, μέχρι προϊόντα telemarketing, φαγητά, λουκάνικα, κλπ. Στην άκρη του χώρου είχε ένα λούνα παρκ. Ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος, έβλεπες γύρω σου παντού χαμόγελα, κόσμο όχι απαραίτητα ευτυχισμένο, τουλάχιστον όμως ήρεμο. Μέχρι να τελειώσουμε την μέρα μας συναντήσαμε άλλα δύο λούνα παρκ, όλα γεμάτα κόσμο και πραγματικά ένιωσα να ξυπνάει το παιδί μέσα μου, συναίσθημα που δεν ένιωσα ούτε στα Universal Studios.
Kόντευε δέκα το βράδυ, έτσι αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε με τραμ στο ξενοδοχείο. Το ξενοδοχείο μας ήταν πίσω από το σταθμό των τρένων. Ήταν μόλις δύο αστέρων αλλά ήταν υπέροχο. Πολύ πιο μοντέρνο και περιποιημένο από εκείνο της Βέρνης, αν και πιο ακριβό. Μας κόστισε 110 ευρώ τη βραδιά χωρίς πρωινό, το βρήκαμε μέσω booking και στη ρεσεψιόν πληρώσαμε ένα ποσό, αν θυμάμαι καλά γύρω στα 3,50 φράγκα για τα δημοτικά τέλη, που όμως συμπεριλάμβανε την μεταφορά με οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο για όλη τη διάρκεια της διαμονής μας. Οπότε, ουσιαστικά, δεν υπήρχε διαφορά, γιατί την επόμενη μέρα πήραμε το λεωφορείο από το σταθμό για να μας οδηγήσει στο αεροδρόμιο.
Την επόμενη μέρα, παρακολουθώντας από το παράθυρο του αεροπλάνου την Ελβετία να απομακρύνεται, μια σκέψη μόνο είχε κολλήσει στο μυαλό μου.
Σ' αυτήν την χώρα θέλω να επιστρέψω.
Η εξέλιξη της τελευταίας μέρας μας στη Βέρνη ήταν ιδέα του Ντ. και ήταν συναρπαστική! Αφού πήραμε ένα ελαφρύ πρωινό, φορέσαμε τα αθλητικά μας παπούτσια και περπατήσαμε αυτή τη φορά όχι πάνω από τις γέφυρες αλλά κατά μήκος του ποταμού Άαρε. Ένα μέρος που ενδείκνυται για τρέξιμο, περπάτημα, πικ-νικ και χαλάρωση. Ήταν νωρίς ακόμα και δεν συναντήσαμε πολύ κόσμο στο δρόμο μας. Πατούσαμε πάνω στα ξερά, κιτρινισμένα φύλλα, αναπνέαμε αναζωογονητικό οξυγόνο, μυρίζαμε την υγρή γη. Νιώθαμε τόσο τυχεροί για όσα ζούσαμε.
Ολοκληρώσαμε την βόλτα μας περίπου δύο ώρες μετά και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας και όχι για να ξεκουραστούμε. Αφήνοντας μονάχα τα στοιχεία της ταυτότητάς μας και 20 φράγκα εγγύηση, νοικιάσαμε δύο ποδήλατα και κάναμε βόλτα στην πόλη. Ήταν πραγματικά πολύ όμορφη εμπειρία! Δεν χρειάζεται να αναφέρω ότι παρόλο που η πόλη έχει πολλά ανηφορικά σημεία και είναι πλακόστρωτη σε άλλα, υπάρχουν πολλά ποδήλατα στην πόλη, υπάρχει σεβασμός τόσο στον ποδηλάτη όσο και στον πεζό, δεν είναι επικίνδυνη η οδήγηση ποδήλατου γιατί το οδικό ποδηλατικό δίκτυο είναι οργανωμένο και δεν είναι απαραίτητο να αλυσοδένει κανείς το ποδήλατό του, φοβούμενος μην του το κλέψουν. Υπάρχει ειδικός μηχανισμός που κλειδώνει το ποδήλατο και δεν του επιτρέπει να κινείται κι όλο αυτό είναι επαρκές. Τέλος, παρόλο που είναι ακριβή χώρα η Ελβετία και παρόλο που σε άλλες πόλεις του εξωτερικού η βόλτα με το ποδήλατο κοστίζει ακριβά, εμείς επιστρέφοντας τα ποδήλατα μετά από τρεις ώρες βόλτα πήραμε τα 20 φράγκα μας πίσω. Πράγμα, που δεν ισχύει, βέβαια, για ενοικίαση για περισσότερες ώρες ή και μέρες. Αξίζει, επίσης να αναφέρω ότι οι άνθρωποι που μας εξυπηρέτησαν ήταν πολύ φιλικοί, κατατοπιστικοί και έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον και έκπληξη όταν άκουσαν ότι είμαστε Έλληνες.
Τα διαμαρτυρόμενα στομάχια μας οδήγησαν τα βήματά μας στο πιο κοντινό εστιατόριο. Αφού ικανοποιήσαμε την πείνα μας, βγήκαμε για να αποχαιρετίσουμε την πόλη και επιστρέψαμε με βαριά καρδιά στο ξενοδοχείο που θα μας φιλοξενούσε για τελευταίο βράδυ.
ΠΕΜΠΤΗ ΗΜΕΡΑ
Το επόμενο πρωί μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή αυτή τη φορά προς τα πίσω βρεθήκαμε και πάλι στην πολύβουη Βασιλεία. Αυτή η πόλη δεν είχε τίποτα το κοινό με την Βέρνη. Γεμάτη κόσμο, γεμάτη τουρίστες, πιο κοσμοπολίτικη, πιο ζωντανή, πιο φιλική προς τον ξένο. Και συν τοις άλλοις φθηνότερη. Το πιο όμορφο σημείο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η γέφυρα πάνω από τον Ρήνο. Πήραμε από ένα κομμάτι πίτσα και καθίσαμε στις κερκίδες να απολαύσουμε τον μεσημεριανό ήλιο. Γύρω μας είχε πολύ κόσμο, ωστόσο επικρατούσε μια ησυχία μοναδική. Το εξέλαβα σαν σεβασμό προς τους πλησίον.
Είχαμε μόνο δύο μέρες στη διάθεσή μας, έτσι προσπαθήσαμε να τις εκμεταλλευτούμε γυρνώντας όσο πιο πολύ μπορούσαμε. Αυτό που μας ενδιέφερε πιο πολύ ήταν να τριγυρίσουμε στους δρόμους της Βασιλείας, να νιώσουμε τον παλμό της πόλης. Ανεβήκαμε τυχαία και χωρίς χάρτη έναν από τους εμπορικούς δρόμους κοντά στο Δημαρχείο. Ο δρόμος μας οδήγησε σε ένα υπαίθριο πανηγύρι. Τριγύρω είδαμε πάγκους με λογής-λογής πράγματα, από παιδικά παιχνίδια, μέχρι προϊόντα telemarketing, φαγητά, λουκάνικα, κλπ. Στην άκρη του χώρου είχε ένα λούνα παρκ. Ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος, έβλεπες γύρω σου παντού χαμόγελα, κόσμο όχι απαραίτητα ευτυχισμένο, τουλάχιστον όμως ήρεμο. Μέχρι να τελειώσουμε την μέρα μας συναντήσαμε άλλα δύο λούνα παρκ, όλα γεμάτα κόσμο και πραγματικά ένιωσα να ξυπνάει το παιδί μέσα μου, συναίσθημα που δεν ένιωσα ούτε στα Universal Studios.
Kόντευε δέκα το βράδυ, έτσι αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε με τραμ στο ξενοδοχείο. Το ξενοδοχείο μας ήταν πίσω από το σταθμό των τρένων. Ήταν μόλις δύο αστέρων αλλά ήταν υπέροχο. Πολύ πιο μοντέρνο και περιποιημένο από εκείνο της Βέρνης, αν και πιο ακριβό. Μας κόστισε 110 ευρώ τη βραδιά χωρίς πρωινό, το βρήκαμε μέσω booking και στη ρεσεψιόν πληρώσαμε ένα ποσό, αν θυμάμαι καλά γύρω στα 3,50 φράγκα για τα δημοτικά τέλη, που όμως συμπεριλάμβανε την μεταφορά με οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο για όλη τη διάρκεια της διαμονής μας. Οπότε, ουσιαστικά, δεν υπήρχε διαφορά, γιατί την επόμενη μέρα πήραμε το λεωφορείο από το σταθμό για να μας οδηγήσει στο αεροδρόμιο.
Την επόμενη μέρα, παρακολουθώντας από το παράθυρο του αεροπλάνου την Ελβετία να απομακρύνεται, μια σκέψη μόνο είχε κολλήσει στο μυαλό μου.
Σ' αυτήν την χώρα θέλω να επιστρέψω.