Γεωργία Φλερταροντας τη Γεωργία

[paulie_walnuts]

Την τελευταία φορά παντού με κάρτα. Όπου δεν δεχόντουσαν άπλα έφευγα. Μονό για μασάζ στα λουτρά έδωσα ρευστό σε ευρώ και μάλιστα νομίσματα.

Στα λουτρά κ μας μας είπαν εξαρχής ότι πληρώνουμε με κάρτα κ αν θέλουμε μασάζ μόνο κας, τιφλιδα πάντως έχει παντού ανταλλακτήρια χωρίς μεγάλες αποκλίσεις στην τιμή

 

[Earth Citizen]

Είναι συμπαθητικό για ένα διήμερο/τριήμερο, πολύ οικονομικό, με καλό φαγητό, κρασί και κοντινές εκδρομές, ως εκεί. Δε τίθεται θέμα σύγκρισης -αν και δεν έχω πάει Τυφλίδα- αλλά ως επιλογή είναι τίμια.

Αυτό (έχοντας πάει και Τιφλίδα).

 

[billstamaniac]

Για Μπατούμι τι γνώμη έχετε αξίζει πόσες μέρες χρειάζονται αρκεί μονοήμερη ;

 

[gioannis13]

Batumi.....? For a life !

 

[North66]

Για Μπατούμι τι γνώμη έχετε αξίζει πόσες μέρες χρειάζονται αρκεί μονοήμερη ;

Ναι αξίζει. Κανόνισε να αφιερώσεις μία ολόκληρη μέρα στην πόλη, άρα μάλλον θες δύο βράδια διαμονή. Πήγαινε ή έλα Τιφλίδα με το γρήγορο τρένο.

 

[paulie_walnuts]

Δεν πρόλαβα να το επισκεφτώ αλλά έχω σκοπό για ένα δεύτερο 4ημερο από κιουταισι για να δούμε μπατουμι τραπεζουντα

 

[apodrasi]

Γράφω συστάσεις για εστιατόρια, όσο ακόμα τα θυμάμαι:
Οι καλύτερες γεύσεις στο Μπατούμι, Lurji Sufra. Το πικάντικο κοτόπουλο μέσα σε "fresh cream" που κοχλάζει και οι μελιτζάνες με καρύδι και ρόδι, κόλαση. Καρακέντρο, με τιμές νορμάλ, όπως σε όλη τη Γεωργία. Πουθενά δεν μου φάνηκε το φαγητό εξευτελιστικά φτηνό, με εξαίρεση την Τσάλκα.
Στο Κουταΐσι το Weihenstephan Kutaisi-Beer Museum. Το όνομα παραπλανεί, λίγες οι μπύρες, μεγάλη ποικιλία σε φαγητά. Πολύ ωραίος χώρος και νόστιμες γεωργιανές γεύσεις, αν και μου έπεσε λίγο βαρύ το φαγητό (ή εγώ το παράκανα). Στα συν του το ωράριο, ανοιχτό 24/7, ό,τι πρέπει για γαλατάδικες πτήσεις.
Στη Μέστια, αρκετά καλό το Laila πάνω στην πλατεία. Πήγαμε συστημένοι, ίσως υπάρχουν και καλύτερα. Τα χινκάλι του Sunset δεν με έπεισαν, ούτε στην Ελλάδα με πείθουν προφανώς (γεωργιανό της Παρασκευοπούλου, στην πλατεία Θυμαρακίων).
Στην Τσάλκα η Pontia! Κλασικά γεωργιανά και ποντιακά πιάτα, γευστικότατα και πάμφθηνα. Παρότι μεγάλος χώρος, στις ώρες αιχμής πρέπει να περιμένεις λίγο για τραπέζι. Χρειάζεται να πω ότι παραγγείλαμε στα ελληνικά;
Στην υπέροχη Τυφλίδα δεν έχω κάτι να συστήσω, από νύχτα σε νύχτα με φαγητό στο χέρι. Ήταν το Sakhli στα υπ' όψιν, αλλά πού χρόνος.

 

[Cyclops]

Γράφω συστάσεις για εστιατόρια, όσο ακόμα τα θυμάμαι:
Οι καλύτερες γεύσεις στο Μπατούμι, Lurji Sufra. Το πικάντικο κοτόπουλο μέσα σε "fresh cream" που κοχλάζει και οι μελιτζάνες με καρύδι και ρόδι, κόλαση. Καρακέντρο, με τιμές νορμάλ, όπως σε όλη τη Γεωργία. Πουθενά δεν μου φάνηκε το φαγητό εξευτελιστικά φτηνό, με εξαίρεση την Τσάλκα.
Στο Κουταΐσι το Weihenstephan Kutaisi-Beer Museum. Το όνομα παραπλανεί, λίγες οι μπύρες, μεγάλη ποικιλία σε φαγητά. Πολύ ωραίος χώρος και νόστιμες γεωργιανές γεύσεις, αν και μου έπεσε λίγο βαρύ το φαγητό (ή εγώ το παράκανα). Στα συν του το ωράριο, ανοιχτό 24/7, ό,τι πρέπει για γαλατάδικες πτήσεις.
Στη Μέστια, αρκετά καλό το Laila πάνω στην πλατεία. Πήγαμε συστημένοι, ίσως υπάρχουν και καλύτερα. Τα χινκάλι του Sunset δεν με έπεισαν, ούτε στην Ελλάδα με πείθουν προφανώς (γεωργιανό της Παρασκευοπούλου, στην πλατεία Θυμαρακίων).
Στην Τσάλκα η Pontia! Κλασικά γεωργιανά και ποντιακά πιάτα, γευστικότατα και πάμφθηνα. Παρότι μεγάλος χώρος, στις ώρες αιχμής πρέπει να περιμένεις λίγο για τραπέζι. Χρειάζεται να πω ότι παραγγείλαμε στα ελληνικά;
Στην υπέροχη Τυφλίδα δεν έχω κάτι να συστήσω, από νύχτα σε νύχτα με φαγητό στο χέρι. Ήταν το Sakhli στα υπ' όψιν, αλλά πού χρόνος.

Πώς ήταν η εμπειρία στην Τσαλκα? Και που κινηθηκατε στην περιοχή? Έχει παραμείνει το ελληνικό στοιχείο?

 

[duty_free]

Διάβασα «Τσαλκα», θυμηθηκα κατι παππουδιστικες αφηγησεις και με δεδομένο ένα (ας πουμε οσονουπω) Κουταΐσι (συν Θεώ) ηλεγξα χαρτη. Δεν είναι αποτρεπτικα μακρυά αλλά εχοντας νοιωσει τον αγγουρη να με ζοριζει επωδυνα (ταξιδεύσας στην Γεωργια, από Τυφλίδα για Ερεβαν) δεν το επιχειρώ ουτε σαν σκεψη. Κρίμας.

 

[apodrasi]

Πώς ήταν η εμπειρία στην Τσαλκα? Και που κινηθηκατε στην περιοχή? Έχει παραμείνει το ελληνικό στοιχείο?

Στην Τσάλκα συγκινητικά!
Βρήκα αγγλόφωνο οδηγό-ξεναγό από το ξενοδοχείο, την ίδια μέρα πήγαμε και Gori (μόνο στο μουσείο).
Μετά το μεσημέρι βρεθήκαμε στην Τσάλκα, αρχικά διασχίσαμε τη γυάλινη γέφυρα-"διαμάντι" που έχει προσελκύσει πρόσφατα επισκέπτες στην πρώην "αδιάφορη" περιοχή. Ύστερα μέσα στο κεφαλοχώρι μόνο, δεν υπήρχε χρόνος για τα γύρω χωριά, άλλωστε αμφέβαλα αν θα συναντήσω οτιδήποτε. Ωστόσο μπαίνοντας βλέπω πινακίδα στα ελληνικά και ένα αγροτικό με την ελληνική σημαία στην καρότσα, σε ψηλά κοντάρια από τη μια μεριά της καρότσας η ελληνική κι από την άλλη η γεωργιανή, αναθάρρησα. Μετά βλέπουμε σε ένα καφενεδάκι να κάθονται γεροντάκια και ελληνική σημαία στην τζαμαρία πίσω τους. Πλησιάσαμε, ρώτησα αν είναι Έλληνες, "Ναι, Έλληνες" μου λέει ο κυρ Αντώνης "τι κάνετε;" με άψογη προφορά. Τελικά άλλα ελληνικά δεν ήξερε, όπως μου εξήγησε ο εγγονός του, ο κυρ Αντώνης μιλάει τα τουρκοποντιακά κι αυτός και παρέα του. Ο εγγονός Αντώνης είναι μαθητής Λυκείου στη Θεσσαλονίκη. Μιλάει ελληνικά, τουρκικά, ρωσικά, γεωργιανά και αγγλικά. Αυτός γεννήθηκε στην Ελλάδα, τα πρώτα του ξαδέλφια είτε στην Κύπρο, είτε στη Μεγάλη Βρετανία, είτε στην Τυφλίδα, άλλη γλώσσα μιλάει με τον καθέναν! Το παιδί απόρησε πώς ξέραμε για την Τσάλκα. Είπε πως σχεδόν όλοι στην ηλικία των γονιών του έχουν φύγει για Ελλάδα, Κύπρο και Αγγλία, κάποιες δεκάδες ηλικιωμένοι έχουν μείνει μόνιμοι κάτοικοι. Οι περισσότεροι φεύγοντας πούλησαν τα σπίτια τους. Ηθελημένα ή μη δεν είμαι βέβαιη, γιατί ο ξεναγός μάς είπε μετά πως εκεί έχουν μετεγκατασταθεί Γεωργιανοί από Κασμπέγκι και Σβανέτι. Επίσης ο ξεναγός (δικηγόρος) εξέφρασε την απορία πώς οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν φρόντισαν να στείλουν δασκάλους ελληνικών και στην Τσάλκα αλλά και στην Τυφλίδα που και υπάρχουν ακόμα κάποιοι Έλληνες και οι Γεωργιανοί θα ενδιαφέρονταν να μάθουν, εάν ήταν δωρεάν. Συνεχίζω για τον κυρ Αντώνη: ήταν γεωπόνος και υπεύθυνος δενδροφύτευσης της περιοχής, η δε γυναίκα του λογίστρια. Η δική του οικογένεια και λίγες ακόμη δεν σκοπεύουν να πουλήσουν τα σπίτια τους, αφού τα εγγόνια έρχονται κάθε καλοκαίρι από Ελλάδα και Κύπρο, όπως πηγαίνουμε εμείς στα χωριά μας. Επιβεβαίωσε και ο μικρός Αντώνης πως δεν θα ήθελε να πουλήσουν. Μας έστειλαν στην εκκλησία και στην Pontia (το εστιατόριο).
Η εκκλησία μεγάλη αλλά πολύ φτωχική. Στον περίβολο 3-4 μνήματα με ελληνικά ονόματα, μάλλον τιμητικώς θαμμένοι εκεί, καθώς και μια δεμένη αγελάδα στον περίβολο. Έρχονται και για την Ανάσταση από την Ελλάδα, λέει.
Για την pontia έγραψα σε προηγούμενο ποστ. Κάπου χαθήκαμε χαζά, ρωτήσαμε έναν ντόπιο Γεωργιανό πού είναι το εστιατόριο και μας απάντησε "α, πάτε στους Έλληνες; Είναι καλό, τρώμε συχνά εκεί". Πράγματι, σε λίγο γέμισε από επισκέπτες της γέφυρας. Η Pontia και οι κόρες της μιλούσαν ελληνικά μεταξύ τους όταν δεν ήθελαν να τους ακούσουν οι πελάτες. Ζουν στην Ελλάδα. Το εστιατόριο το κρατάει τον χειμώνα η γιαγιά της οικογένειας και το καλοκαίρι έρχεται η νέα γενιά από την Ελλάδα για βοήθεια.
Γυρίσαμε το βράδυ στην Τυφλίδα με την αίσθηση πως ήρθαμε σε επαφή με τους τελευταίους εναπομείναντες.

Αντίθετα, στο Μπατούμι που ζούσαν χρόνια αρμονικά Γεωργιανοί και Έλληνες, που από την ελληνική κοινότητα συνέλαβαν την ιδέα της μετατροπής της ελώδους περιοχής σε λουτρόπολη, που το πρώτο μη ξύλινο κτίριο που χτίστηκε ήταν ο "Άγιος Νικόλαος των Ελλήνων", εκεί κανένα πρόσφατο ίχνος, με εξαίρεση λίγα κλειστά παραμελημένα αρχοντόσπιτα. Φυσικά δεν μιλάει ελληνικά ούτε ο εφημέριος της εκκλησίας. Ο συγκεκριμένος ναός παραμένει περιποιημένος και με πολλούς πιστούς.

Αν κάποιος ενδιαφέρεται περαιτέρω, μπορεί να ψάξει τη δουλειά της Eka Tchkoidze.

Αυτάα. Κάποια στιγμή θα ανεβάσω φωτογραφίες Τσάλκας.

Διάβασα «Τσαλκα», θυμηθηκα κατι παππουδιστικες αφηγησεις και με δεδομένο ένα (ας πουμε οσονουπω) Κουταΐσι (συν Θεώ) ηλεγξα χαρτη. Δεν είναι αποτρεπτικα μακρυά αλλά εχοντας νοιωσει τον αγγουρη να με ζοριζει επωδυνα (ταξιδεύσας στην Γεωργια, από Τυφλίδα για Ερεβαν) δεν το επιχειρώ ουτε σαν σκεψη. Κρίμας.

View attachment 507969

Με το ταξιδεύσας με μπέρδεψες λίγο. Πήγες ή θα πας; Θεωρώ ότι θα πας από τα λοιπά συμφραζόμενα και μάλιστα οδηγώντας. Όπως βλέπεις, καμιά ενενηνταριά χιλιόμετρα είναι από Τυφλίδα. Ξανασκέψου το για ένα απόγευμα. Κι εγώ από Γερεβάν ξεκίνησα το όλο ταξίδι, χωρίς αυτοκίνητο.
Θα σου πρότεινα οργανωμένη, το Get Your Guide ή το Budget Georgia περιλαμβάνει την Τσάλκα σε μια εκδρομή του από Τυφλίδα, μαζί με τη Μτσχέτα νομίζω. Αλλά επέλεξα την οργανωμένη Μτσχέτα με Chronicles of Georgia, γιατί δεν ήξερα αν με την οργανωμένη θα είχα χρόνο να μιλήσω με κόσμο ή θα μας πήγαιναν μόνο στη γέφυρα. Νομίζω τελικά πως τους φέρνουν και μέσα στην Τσάλκα για φαγητό, ρώτα τους! Έτσι χρυσοπληρώθηκε αγγλόφωνος οδηγός/ξεναγός, ώστε την ίδια μέρα Gori (μόνο για το μουσείο) και Τσάλκα, ξεκινώντας από/ καταλήγοντας σε Τυφλίδα. Μετάνιωσα μάλιστα που αρκέστηκα στην Τσάλκα και δεν επιχείρησα και Αβρανλό. Όλα τα άλλα τα ξαναβρίσκεις...

 

[duty_free]

Στην Τσάλκα συγκινητικά!
Βρήκα αγγλόφωνο οδηγό-ξεναγό από το ξενοδοχείο, την ίδια μέρα πήγαμε και Gori (μόνο στο μουσείο).
Μετά το μεσημέρι βρεθήκαμε στην Τσάλκα, αρχικά διασχίσαμε τη γυάλινη γέφυρα-"διαμάντι" που έχει προσελκύσει πρόσφατα επισκέπτες στην πρώην "αδιάφορη" περιοχή. Ύστερα μέσα στο κεφαλοχώρι μόνο, δεν υπήρχε χρόνος για τα γύρω χωριά, άλλωστε αμφέβαλα αν θα συναντήσω οτιδήποτε. Ωστόσο μπαίνοντας βλέπω πινακίδα στα ελληνικά και ένα αγροτικό με την ελληνική σημαία στην καρότσα, σε ψηλά κοντάρια από τη μια μεριά της καρότσας η ελληνική κι από την άλλη η γεωργιανή, αναθάρρησα. Μετά βλέπουμε σε ένα καφενεδάκι να κάθονται γεροντάκια και ελληνική σημαία στην τζαμαρία πίσω τους. Πλησιάσαμε, ρώτησα αν είναι Έλληνες, "Ναι, Έλληνες" μου λέει ο κυρ Αντώνης "τι κάνετε;" με άψογη προφορά. Τελικά άλλα ελληνικά δεν ήξερε, όπως μου εξήγησε ο εγγονός του, ο κυρ Αντώνης μιλάει τα τουρκοποντιακά κι αυτός και παρέα του. Ο εγγονός Αντώνης είναι μαθητής Λυκείου στη Θεσσαλονίκη. Μιλάει ελληνικά, τουρκικά, ρωσικά, γεωργιανά και αγγλικά. Αυτός γεννήθηκε στην Ελλάδα, τα πρώτα του ξαδέλφια είτε στην Κύπρο, είτε στη Μεγάλη Βρετανία, είτε στην Τυφλίδα, άλλη γλώσσα μιλάει με τον καθέναν! Το παιδί απόρησε πώς ξέραμε για την Τσάλκα. Είπε πως σχεδόν όλοι στην ηλικία των γονιών του έχουν φύγει για Ελλάδα, Κύπρο και Αγγλία, κάποιες δεκάδες ηλικιωμένοι έχουν μείνει μόνιμοι κάτοικοι. Οι περισσότεροι φεύγοντας πούλησαν τα σπίτια τους. Ηθελημένα ή μη δεν είμαι βέβαιη, γιατί ο ξεναγός μάς είπε μετά πως εκεί έχουν μετεγκατασταθεί Γεωργιανοί από Κασμπέγκι και Σβανέτι. Επίσης ο ξεναγός (δικηγόρος) εξέφρασε την απορία πώς οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν φρόντισαν να στείλουν δασκάλους ελληνικών και στην Τσάλκα αλλά και στην Τυφλίδα που και υπάρχουν ακόμα κάποιοι Έλληνες και οι Γεωργιανοί θα ενδιαφέρονταν να μάθουν, εάν ήταν δωρεάν. Συνεχίζω για τον κυρ Αντώνη: ήταν γεωπόνος και υπεύθυνος δενδροφύτευσης της περιοχής, η δε γυναίκα του λογίστρια. Η δική του οικογένεια και λίγες ακόμη δεν σκοπεύουν να πουλήσουν τα σπίτια τους, αφού τα εγγόνια έρχονται κάθε καλοκαίρι από Ελλάδα και Κύπρο, όπως πηγαίνουμε εμείς στα χωριά μας. Επιβεβαίωσε και ο μικρός Αντώνης πως δεν θα ήθελε να πουλήσουν. Μας έστειλαν στην εκκλησία και στην Pontia (το εστιατόριο).
Η εκκλησία μεγάλη αλλά πολύ φτωχική. Στον περίβολο 3-4 μνήματα με ελληνικά ονόματα, μάλλον τιμητικώς θαμμένοι εκεί, καθώς και μια δεμένη αγελάδα στον περίβολο. Έρχονται και για την Ανάσταση από την Ελλάδα, λέει.
Για την pontia έγραψα σε προηγούμενο ποστ. Κάπου χαθήκαμε χαζά, ρωτήσαμε έναν ντόπιο Γεωργιανό πού είναι το εστιατόριο και μας απάντησε "α, πάτε στους Έλληνες; Είναι καλό, τρώμε συχνά εκεί". Πράγματι, σε λίγο γέμισε από επισκέπτες της γέφυρας. Η Pontia και οι κόρες της μιλούσαν ελληνικά μεταξύ τους όταν δεν ήθελαν να τους ακούσουν οι πελάτες. Ζουν στην Ελλάδα. Το εστιατόριο το κρατάει τον χειμώνα η γιαγιά της οικογένειας και το καλοκαίρι έρχεται η νέα γενιά από την Ελλάδα για βοήθεια.
Γυρίσαμε το βράδυ στην Τυφλίδα με την αίσθηση πως ήρθαμε σε επαφή με τους τελευταίους εναπομείναντες.

Αντίθετα, στο Μπατούμι που ζούσαν χρόνια αρμονικά Γεωργιανοί και Έλληνες, που από την ελληνική κοινότητα συνέλαβαν την ιδέα της μετατροπής της ελώδους περιοχής σε λουτρόπολη, που το πρώτο μη ξύλινο κτίριο που χτίστηκε ήταν ο "Άγιος Νικόλαος των Ελλήνων", εκεί κανένα πρόσφατο ίχνος, με εξαίρεση λίγα κλειστά παραμελημένα αρχοντόσπιτα. Φυσικά δεν μιλάει ελληνικά ούτε ο εφημέριος της εκκλησίας. Ο συγκεκριμένος ναός παραμένει περιποιημένος και με πολλούς πιστούς.

Αν κάποιος ενδιαφέρεται περαιτέρω, μπορεί να ψάξει τη δουλειά της Eka Tchkoidze.

Αυτάα. Κάποια στιγμή θα ανεβάσω φωτογραφίες Τσάλκας.


Με το ταξιδεύσας με μπέρδεψες λίγο. Πήγες ή θα πας; Θεωρώ ότι θα πας από τα λοιπά συμφραζόμενα και μάλιστα οδηγώντας. Όπως βλέπεις, καμιά ενενηνταριά χιλιόμετρα είναι από Τυφλίδα. Ξανασκέψου το για ένα απόγευμα. Κι εγώ από Γερεβάν ξεκίνησα το όλο ταξίδι, χωρίς αυτοκίνητο.
Θα σου πρότεινα οργανωμένη, το Get Your Guide ή το Budget Georgia περιλαμβάνει την Τσάλκα σε μια εκδρομή του από Τυφλίδα, μαζί με τη Μτσχέτα νομίζω.

Πήγα το 2019 και η εμπειρία στο ταξίδι Τυφλίδα Ερεβάν ήταν χάλια, οπότε τωρα, στο οσονουπω Αθήνα Κουταΐσι, το να κάνω Κουταΐσι Τσάλκα, μου φαίνεται απίθανο.

 

[paefstra]

Επίσης ο ξεναγός (δικηγόρος) εξέφρασε την απορία πώς οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν φρόντισαν να στείλουν δασκάλους ελληνικών και στην Τσάλκα αλλά και στην Τυφλίδα που και υπάρχουν ακόμα κάποιοι Έλληνες και οι Γεωργιανοί θα ενδιαφέρονταν να μάθουν, εάν ήταν δωρεάν.

...

Απο περιεργεια το τσεκαρα. Υπαρχει ελληνικο δημοτικο στην Τιφλιδα και αποσπουν δασκαλους. Δεν μπορουν ομως να φοιτησουν ενηλικες που απλα ενδιαφερονται.