StellAnna
Member
- Μηνύματα
- 921
- Likes
- 367
- Επόμενο Ταξίδι
- Αίγυπτος επιτέλους!!!!!!!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μποτσουάνα? Γιατί όχι?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο ( Σαντιάγκο, η πρωτεύουσα)
- Κεφάλαιο 3ο ( Σαντιάγκο, η πόλη)
- Κεφάλαιο 4ο (Valparaiso = Η κοιλάδα του παραδείσου)
- Κεφάλαιο 5ο (Vina del Mar = ο αμπελώνας της θάλασσας)
- Κεφάλαιο 6ο (Τα σπίτια-μουσεία του Πάμπλο Νερούντα)
- Κεφάλαιο 7ο (La Chascona)]Ενα απόγευμα του 1951 ο Νερούντα και η τότε ερωμένη του Matilde Urrutia, περπατούσαν στην Bellavista, στο Σαντιάγκο όταν άκουσαν τον ήχο του νερού να πέφτει από το κανάλι, δίπλα σε ένα μικρό σπιτάκι. Αυτός ο ήχος τον μάγεψε και τον περιέγραψε αργότερα σε ένα ποίημά του, σαν «[I]το νερό που τρέχει γράφοντας στη δική του γλώσσα[/I
- Κεφάλαιο 8ο (La Sebastiana)
- Κεφάλαιο 9ο (Isla Negra)
- Κεφάλαιο 10ο (Επίλογος)
Και είναι,πιστέψτε το....
Ερωτικό,νοσταλγικό, πανέμορφο, εντυπωσικό, με μια λέξη, αξέχαστο.
Απλώνεται σε 45 λόφους και αγναντεύει τον Ειρηνικό.
Επάνω στους λόφους κρέμμεται το ρομαντικό κομμάτι, με τα στενά δρομάκια, τις ανηφοριές και τις κατηφοριές, τα σκαλάκια και τους κρεμμαστούς κήπους των σπιτιών. Τα σπίτια, αυτά του αποικιακού ρυθμού, αλλά και αυτά χωρίς στυλ, τα μικρόσπιτα, τα χαμόσπιτα, τα μοναδικά αρχοντικά, όλα όμως σε ένα σύνολο ασυναγώνιστης χρωματικής παλέτας προστατεύονται, όπως και το σύνολο του οικοδομικου πλέγματος, από την Ουνέσκο, ως πόλη παγκόσμιας κληρονομιάς.
Σε αυτή την περιοχή βρίσκεται ένα ακόμα σπίτι του Πάμπλο Νερούντα, η LaSebastiana.
To περπάτημα στους δρόμους αποκαλύπτει την αργή αφύπνηση από τη λήθη της εγκατάλειψης. Τα σπίτια αναπαλαιώνονται, βάφονται και μετατρέπονται είτε σε κατοικίες ευπόρων, είτε σε μικρά ρομαντικά ξενοδοχεία. Η άνω πόλη σιγά σιγά βρίσκει το ρυθμό της και κατηφορίζοντας, παίρνει το τελεφερίκ για να φτάσει στο παραθαλάσιο κομμάτι της.
Υπάρχουν 5 τελεφερίκ, ή ασανσέρ, όπως θέλετε πέστε τα, εκ των οποίων τα δύο συντηρήθηκαν και λειτουργούν μέχρι τώρα, περιμένοντας να ολοκληρωθεί και η αποκατάσταση των άλλων.
100 πέσος κάνει η διαδρομή 1 λεπτού. Δηλαδή το 1/10 του δολαρίου.
Μέσα σε 1 λεπτό φτάνεις στην καρδιά της πόλης.
΄Αλλη εικόνα. Νεοκλασικά κτίρια, οικονομική δύναμη, πολυκοσμία, αγορά, πλατείες με αγάλματα, μεγάλοι δρόμοι, το λιμάνι.
Αυτό το λιμάνι ήταν το πιο μεγάλο και το πιο ονομαστό της δυτικής νοτίου αμερικής, μέχρι που άνοιξε η διώρυγα του Παναμά.
΄Εδωσε πλούτη και φήμη στην πόλη που άρχισε να δημιουργείται το 1536 και οριστικοποίησε το όνομά της από τον ίδιο τον Pedro de Valdivia.
Valparaiso, Η κοιλάδα του παραδείσου. Από τους διεθνείς ταξιδευτές πήρε διάφορα ονόματα, όπως «το κόσμημα του Ειρηνικού», ή «το μικρό Σαν Φρανσίσκο».
Ο περιορισμός των εμπορικών δραστηριοτήτων λόγω της διώρυγας του Παναμά, έφερε την παρακμή, αλλά η πόλη δεν έσβυσε.
Το Valparaiso έχει πολλές πρωτιές.
Εδώ ιδρύθηκε το παλαιότερο Χρηματιστήριο της Νοτίου Αμερικής.
Εδώ και το πρώτο εθελοντικό τμήμα πυροσβεστικής της ηπείρου
Εδώ η πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη
Εδώ και η πρώτη ισπανόφωνη εφημερίδα παγκοσμίως που συνεχίζει την έκδοσή της μέχρι σήμερα.
Η Χιλιανή ηγεσία το 2003 αποφάσισε να απονείμει στην πόλη τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Χιλής και να στεγάσει εδώ το νέο Υπουργείο Πολιτισμού της χώρας.
Η κάτω πόλη αποπνέει δύναμη και οικονομική ευμάρεια. Τα κτίρια στιβαρά, τεράστια, στεγάζουν τράπεζες κατά κύριο λόγο και μεγάλες εταιρείες.
Τα μαγαζιά επώνυμα, γεμάτα τουρίστες που πληρώνουν σε τιμές Ελλάδος και βάλε....
Λίγο πιο πέρα και το ελληνικό σχολείο, που διατηρεί το όνομά του στα ελληνικά ‘ΕΛΛΑΔΑ’ και ιδρύθηκε το 1957.
Λειτουργεί ακόμα, διατηρώντας όλο τον ελληνικό εσωτερικό του διάκοσμο, αλλά χωρίς ελληνόπουλα και χωρίς ελληνική γλώσσα.
Τα ισπανικά αντηχούν στο πρόσωπο του Ποσειδώνα και χάνονται στις πτυχές της εσθήτας της Αθηνάς.
Η πόλη, επειδή δεν αναπτύχθηκε ως πόλη αλλά μεγάλωσε γύρω από το λιμάνι, δεν έχει κεντρική πλατεία.
Παρ΄ όλα αυτά σε διάφορες πλατείες υπάρχουν αγάλματα και μνημεία.
Στην πιο κεντρική, θα λέγαμε, απέναντι από το γαλάζιο κτίριο του λιμενικού, ορθώνεται το μνημείο του ναυτικού. Λίγο πριν τη βάση του, ένα άνοιγμα στην πλατεία σε κατεβάζει με λίγα σκαλοπάτια στα απομεινάρια ενός ναυαγίου, ενός ξύλινου πλοίου που βρέθηκε όταν έφτιαχναν την πλατεία, η οποία δημιουργήθηκε πάνω σε εκτεταμένες προσχώσεις.
Εάν κάποιος έχει τη δυνατότητα να προγραμματίσει το ταξίδι του στη Χιλή πρέπει όπως δήποτε να συμπεριλάβει μια διανυκτέρευση στο Valparaiso.
Η νυκτερινή ζωή είναι καλή και μποέμικη και αυτό τα λέει όλα.
Για τους ταξιδευτές που θα ΄ρθουν εδώ την περιοχή των Χριστουγέννων, η πόλη του επιφυλάσει εκπλήξεις, χαρές και ατελείωτη κουλτούρα.
Το 2001 μια νέα φιέστα δημιουργήθηκε και ήδη έφτιαξε παράδοση.
Αρχίζει στις 28 Δεκεμβρίου. Οι δρόμοι γεμίζουν με καλλιτέχνες που δημιουργούν για τον κόσμο. Ομάδες παίζουν θεατρικά παντού και τα σκαλοπάτια μετατρέπονται σε κερκίδες για αυτούς που παρακολουθεί ελεύθερα τα δρώμενα. Ποιητές απαγγέλουν ποιήματα σε καφέ και μπιστρό.Δημοφιλείς τραγουδιστές, τραγουδούν σε πλατείες και πάρκα. Μουσική πανδεσία από όλα τα είδη, τέρπει τους επισκέπτες.
Οι εκδηλώσεις κορυφώνονται στις 31 Δεκεμβρίου με μεγάλη παρέλαση, η οποία διατρέχει την πόλη. Το βράδυ της πρωτοχρονιάς το Δημαρχείο προσφέρει ένα φαντασμαγορικό θέαμα με βεγγαλικά. Αυτό είναι και το σύνθημα για την έναρξη μια ξέτρελλης νύχτας. ΄Οποιος την ανακαλύψει θα είναι και τυχερός.....
Στο Valparaiso φτάνεις από το Σαντιάγκο σε 120 χιλιόμετρα, με έναν δρόμο άψογης ευρωπαϊκής κατασκευής, πληρώνοντας κάθε λίγο και λιγάκι διόδια.
Η διαδρομή είναι πανέμορφη. Δάση, πεδιάδες και αμπελώνες. Σ΄αυτούς θα σταματήσεις για να δοκιμάσεις κρασιά. Η δοκιμή πληρώνεται, επιβεβαιώνοντας ότι στη Χιλή τίποτε δεν προσφέρεται.
Ερωτικό,νοσταλγικό, πανέμορφο, εντυπωσικό, με μια λέξη, αξέχαστο.
Απλώνεται σε 45 λόφους και αγναντεύει τον Ειρηνικό.
Επάνω στους λόφους κρέμμεται το ρομαντικό κομμάτι, με τα στενά δρομάκια, τις ανηφοριές και τις κατηφοριές, τα σκαλάκια και τους κρεμμαστούς κήπους των σπιτιών. Τα σπίτια, αυτά του αποικιακού ρυθμού, αλλά και αυτά χωρίς στυλ, τα μικρόσπιτα, τα χαμόσπιτα, τα μοναδικά αρχοντικά, όλα όμως σε ένα σύνολο ασυναγώνιστης χρωματικής παλέτας προστατεύονται, όπως και το σύνολο του οικοδομικου πλέγματος, από την Ουνέσκο, ως πόλη παγκόσμιας κληρονομιάς.
Σε αυτή την περιοχή βρίσκεται ένα ακόμα σπίτι του Πάμπλο Νερούντα, η LaSebastiana.
To περπάτημα στους δρόμους αποκαλύπτει την αργή αφύπνηση από τη λήθη της εγκατάλειψης. Τα σπίτια αναπαλαιώνονται, βάφονται και μετατρέπονται είτε σε κατοικίες ευπόρων, είτε σε μικρά ρομαντικά ξενοδοχεία. Η άνω πόλη σιγά σιγά βρίσκει το ρυθμό της και κατηφορίζοντας, παίρνει το τελεφερίκ για να φτάσει στο παραθαλάσιο κομμάτι της.
Υπάρχουν 5 τελεφερίκ, ή ασανσέρ, όπως θέλετε πέστε τα, εκ των οποίων τα δύο συντηρήθηκαν και λειτουργούν μέχρι τώρα, περιμένοντας να ολοκληρωθεί και η αποκατάσταση των άλλων.
100 πέσος κάνει η διαδρομή 1 λεπτού. Δηλαδή το 1/10 του δολαρίου.
Μέσα σε 1 λεπτό φτάνεις στην καρδιά της πόλης.
΄Αλλη εικόνα. Νεοκλασικά κτίρια, οικονομική δύναμη, πολυκοσμία, αγορά, πλατείες με αγάλματα, μεγάλοι δρόμοι, το λιμάνι.
Αυτό το λιμάνι ήταν το πιο μεγάλο και το πιο ονομαστό της δυτικής νοτίου αμερικής, μέχρι που άνοιξε η διώρυγα του Παναμά.
΄Εδωσε πλούτη και φήμη στην πόλη που άρχισε να δημιουργείται το 1536 και οριστικοποίησε το όνομά της από τον ίδιο τον Pedro de Valdivia.
Valparaiso, Η κοιλάδα του παραδείσου. Από τους διεθνείς ταξιδευτές πήρε διάφορα ονόματα, όπως «το κόσμημα του Ειρηνικού», ή «το μικρό Σαν Φρανσίσκο».
Ο περιορισμός των εμπορικών δραστηριοτήτων λόγω της διώρυγας του Παναμά, έφερε την παρακμή, αλλά η πόλη δεν έσβυσε.
Το Valparaiso έχει πολλές πρωτιές.
Εδώ ιδρύθηκε το παλαιότερο Χρηματιστήριο της Νοτίου Αμερικής.
Εδώ και το πρώτο εθελοντικό τμήμα πυροσβεστικής της ηπείρου
Εδώ η πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη
Εδώ και η πρώτη ισπανόφωνη εφημερίδα παγκοσμίως που συνεχίζει την έκδοσή της μέχρι σήμερα.
Η Χιλιανή ηγεσία το 2003 αποφάσισε να απονείμει στην πόλη τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Χιλής και να στεγάσει εδώ το νέο Υπουργείο Πολιτισμού της χώρας.
Η κάτω πόλη αποπνέει δύναμη και οικονομική ευμάρεια. Τα κτίρια στιβαρά, τεράστια, στεγάζουν τράπεζες κατά κύριο λόγο και μεγάλες εταιρείες.
Τα μαγαζιά επώνυμα, γεμάτα τουρίστες που πληρώνουν σε τιμές Ελλάδος και βάλε....
Λίγο πιο πέρα και το ελληνικό σχολείο, που διατηρεί το όνομά του στα ελληνικά ‘ΕΛΛΑΔΑ’ και ιδρύθηκε το 1957.
Λειτουργεί ακόμα, διατηρώντας όλο τον ελληνικό εσωτερικό του διάκοσμο, αλλά χωρίς ελληνόπουλα και χωρίς ελληνική γλώσσα.
Τα ισπανικά αντηχούν στο πρόσωπο του Ποσειδώνα και χάνονται στις πτυχές της εσθήτας της Αθηνάς.
Η πόλη, επειδή δεν αναπτύχθηκε ως πόλη αλλά μεγάλωσε γύρω από το λιμάνι, δεν έχει κεντρική πλατεία.
Παρ΄ όλα αυτά σε διάφορες πλατείες υπάρχουν αγάλματα και μνημεία.
Στην πιο κεντρική, θα λέγαμε, απέναντι από το γαλάζιο κτίριο του λιμενικού, ορθώνεται το μνημείο του ναυτικού. Λίγο πριν τη βάση του, ένα άνοιγμα στην πλατεία σε κατεβάζει με λίγα σκαλοπάτια στα απομεινάρια ενός ναυαγίου, ενός ξύλινου πλοίου που βρέθηκε όταν έφτιαχναν την πλατεία, η οποία δημιουργήθηκε πάνω σε εκτεταμένες προσχώσεις.
Εάν κάποιος έχει τη δυνατότητα να προγραμματίσει το ταξίδι του στη Χιλή πρέπει όπως δήποτε να συμπεριλάβει μια διανυκτέρευση στο Valparaiso.
Η νυκτερινή ζωή είναι καλή και μποέμικη και αυτό τα λέει όλα.
Για τους ταξιδευτές που θα ΄ρθουν εδώ την περιοχή των Χριστουγέννων, η πόλη του επιφυλάσει εκπλήξεις, χαρές και ατελείωτη κουλτούρα.
Το 2001 μια νέα φιέστα δημιουργήθηκε και ήδη έφτιαξε παράδοση.
Αρχίζει στις 28 Δεκεμβρίου. Οι δρόμοι γεμίζουν με καλλιτέχνες που δημιουργούν για τον κόσμο. Ομάδες παίζουν θεατρικά παντού και τα σκαλοπάτια μετατρέπονται σε κερκίδες για αυτούς που παρακολουθεί ελεύθερα τα δρώμενα. Ποιητές απαγγέλουν ποιήματα σε καφέ και μπιστρό.Δημοφιλείς τραγουδιστές, τραγουδούν σε πλατείες και πάρκα. Μουσική πανδεσία από όλα τα είδη, τέρπει τους επισκέπτες.
Οι εκδηλώσεις κορυφώνονται στις 31 Δεκεμβρίου με μεγάλη παρέλαση, η οποία διατρέχει την πόλη. Το βράδυ της πρωτοχρονιάς το Δημαρχείο προσφέρει ένα φαντασμαγορικό θέαμα με βεγγαλικά. Αυτό είναι και το σύνθημα για την έναρξη μια ξέτρελλης νύχτας. ΄Οποιος την ανακαλύψει θα είναι και τυχερός.....
Στο Valparaiso φτάνεις από το Σαντιάγκο σε 120 χιλιόμετρα, με έναν δρόμο άψογης ευρωπαϊκής κατασκευής, πληρώνοντας κάθε λίγο και λιγάκι διόδια.
Η διαδρομή είναι πανέμορφη. Δάση, πεδιάδες και αμπελώνες. Σ΄αυτούς θα σταματήσεις για να δοκιμάσεις κρασιά. Η δοκιμή πληρώνεται, επιβεβαιώνοντας ότι στη Χιλή τίποτε δεν προσφέρεται.
Attachments
Last edited by a moderator:
