Κροατία Σερβία Χριστούγεννα στην πόλη ,Πάσχα στο χωριό

[damasta]

Ενα μηνα μετα το Πασχαλινο οδικο ταξιδι στην Ιστρια-Κροατια η συχνοτερη ερωτηση που μου γινεται ειναι:"Μα πως επελεξες αυτον τον προορισμο;”

Η απαντηση δεν ειναι απλη ουτε ο ενικος τυχαιος.

Τα ταξιδια δεν αποτελεσαν μερος της κουλτουρας με την οποια μεγαλωσαμε(τοσο ο συζυγος οσο και εγω) αλλα απο την πρωτη στιγμη που συναντηθηκαμε αποτελεσε αμοιβαιο παθος.Με καθε τροπο , με καθε μεσο και αφορμη απλως ταξιδευαμε.

Πασχα ομως και να μην πας στο χωριο;Να ξεκινησεις για ενα τοπο που δεν θα εχουν αρνια στη σουβλα ,κοκκινα αυγα ,τσουρεκια και μολις εχουν γιορτασει το Πασχα;Και Ντουμπροβνικ δεν θα πας; Ασε που τα τοσα χιλιομετρα κλονιζαν την αυτοπεποιθηση του οδηγου μας.

Ελα ομως που η ξεμυαλισμενη διαβαζα επιμελως travelstories (μεταξυ αλλων) με ιδιαιτερη αδυναμια στα οικογενειακα road trips!!!

Το προβλημα με τα οικογενειακα ταξιδια (γονεις +παιδια)ειναι οτι με την ενηλικωση των παιδιων γινεται δυσκολοτερη η πραγματοποιηση τους και ηθελα να εχουμε μια τετοια εμπειρια ολοι μαζι.

Ο τοπος Istria-Vukovar ηταν διακαης ποθος μου απο τα χρονια του Balkan Expres.

Εβαλα λοιπον τις παραπανω επιθυμιες μου ,προσθεσα τις πιθανες επιθυμιες και των υπολοιπων μελων της οικογενειας ,εφτιαξα ενα προγραμμα και προετοιμαστηκα για ολων των ειδων τις αντιρρησεις.

Με το πρωτο ακουσμα η κορη ενθουσιαστηκε ,ο γιος ειπε “ΟΚ”, ενω ο συζυγος μετα απο ενα δυο αδυναμες αντιρρησεις συναινεσαι προθυμα.....Για μερες ρωταγα και ξαναρωταγα “εισαι σιγουρος;”,”θα παμε οτι και να γινει;” . Απιστευτο το ποσο ευκολο ηταν.Απο την επομενη μερα αρχισε και η πρακτικη οργανωση του ταξιδιου.

Το ταξιδι μολις ειχε ξεκινησει.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• …

  Go to chapter

  Go
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[vasiliss]

Καλή αρχή @damasta με τη συγγραφή ταξιδιωτικών ιστοριών.
Ελπίζω να έχουμε αναλυτική περιγραφή του ταξιδιού και περισσότερες φωτογραφίες και να μη μείνουμε μόνο στις γενικές πληροφορίες.

 

[damasta]

Ενα μηνα μετα το Πασχαλινο οδικο ταξιδι στην Ιστρια-Κροατια η συχνοτερη ερωτηση που μου γινεται ειναι:"Μα πως επελεξες αυτον τον προορισμο;”

Η απαντηση δεν ειναι απλη ουτε ο ενικος τυχαιος.

Τα ταξιδια δεν αποτελεσαν μερος της κουλτουρας με την οποια μεγαλωσαμε(τοσο ο συζυγος οσο και εγω) αλλα απο την πρωτη στιγμη που συναντηθηκαμε αποτελεσε αμοιβαιο παθος.Με καθε τροπο , με καθε μεσο και αφορμη απλως ταξιδευαμε.

Πασχα ομως και να μην πας στο χωριο;Να ξεκινησεις για ενα τοπο που δεν θα εχουν αρνια στη σουβλα ,κοκκινα αυγα ,τσουρεκια και μολις εχουν γιορτασει το Πασχα;Και Ντουμπροβνικ δεν θα πας; Ασε που τα τοσα χιλιομετρα κλονιζαν την αυτοπεποιθηση του οδηγου μας.

Ελα ομως που η ξεμυαλισμενη διαβαζα επιμελως travelstories (μεταξυ αλλων) με ιδιαιτερη αδυναμια στα οικογενειακα road trips!!!

Το προβλημα με τα οικογενειακα ταξιδια (γονεις +παιδια)ειναι οτι με την ενηλικωση των παιδιων γινεται δυσκολοτερη η πραγματοποιηση τους και ηθελα να εχουμε μια τετοια εμπειρια ολοι μαζι.

Ο τοπος Istria-Vukovar ηταν διακαης ποθος μου απο τα χρονια του Balkan Expres.

Εβαλα λοιπον τις παραπανω επιθυμιες μου ,προσθεσα τις πιθανες επιθυμιες και των υπολοιπων μελων της οικογενειας ,εφτιαξα ενα προγραμμα και προετοιμαστηκα για ολων των ειδων τις αντιρρησεις.

Με το πρωτο ακουσμα η κορη ενθουσιαστηκε ,ο γιος ειπε “ΟΚ”, ενω ο συζυγος μετα απο ενα δυο αδυναμες αντιρρησεις συναινεσαι προθυμα.....Για μερες ρωταγα και ξαναρωταγα “εισαι σιγουρος;”,”θα παμε οτι και να γινει;” . Απιστευτο το ποσο ευκολο ηταν.Απο την επομενη μερα αρχισε και η πρακτικη οργανωση του ταξιδιου.

Το ταξιδι μολις ειχε ξεκινησει.

 

[damasta]

Οσοι ισχυριζονται οτι το μισο ταξιδι ειναι η οργανωση του εχουν δικιο.

Εχουμε και λεμε λοιπον :

χρονος διεξαγωγης 20/4/2019 με 3/5/2019

τοπος ειπαμε Β.Κροατια απο ανατολικα μεχρι δυτικα

διαμονες......ολες κλειστηκαν μεσω booking.com με απαραιτητα χαρακτηριστικα να διαθετουν

parking,free wi-fi , μικρη κουζινα και δωρεαν ακυρωση.

τσεκαρα ταξιδιωτικα εγγραφα (ταυτοτητες) καθως και για το μετεφορικο μας μεσο (Ζαφειρης με το ονομα) .Ο Ζαφειρης πηγε και επισκεψη στον μηχανικο του για εναν προ ταξιδιωτικο ελεγχο .

Ολα λοιπον ετοιμα.Το μονο που απεμενε ηταν να φτασει η πολυποθητη ημερομηνια.Η αναμονη περασε με συνεχεις ελεγχους της προγνωσης του καιρου και με ευχες και ταματα να μην υπαρξει αναποδια τελευταιας στιγμης.Ειχα φτασει σε τετοιο σημειο ωστε οταν με ρωταγαν “τι θα κανετε το Πασχα” απαντουσα αοριστα και γενικα, απο τον φοβο για το κακο το ματι!!!!

Και εφτασε το Σαββατο του Λαζαρου.Αφου τελειωσαμε καποιες τελευταιες υποχρεωσεις, το απογευμα αναχωρισαμε χαλαρα με προορισμο την Λαμια.Δυο ωρες αργοτερα η οικογενεια ηταν και παλι ολη μαζι μετα απο αρκετο καιρο.Η χαρα ηταν εξισου μεγαλη με την ανυπομονησια του αυριανου ταξιδιου.Ετσι υπνος νωρις για να ξυπνησουμε νωρις .Τα χιλιομετρα αναμενονταν αρκετα με την διασχιση δυο συνοριακων περασματων να προκαλουν μια καποια ανυσηχια.

Κυριακη 21/4/2019

6.30 λυσαμε χειροφρενο και ξεκινησαμε.Ο δρομος τετοια μερα και τετοια ωρα ηταν ερημικος.Η συννεφια μας διευκολυνε .Σε μια σταση που καναμε καπου στο υψος του Πλαταμωνα το κρυο ηταν τσουχτερο για εμας τους νοτιους.Και χωρις να το καταλαβουμε φτασαμε στα συνορα.Εδω απαραιτητη σταση αποτελουν τα Duty free.Πιο πολυ για χαζεμα και τουαλετα.Παρολα αυτα τσιμπησαμε και δυο τεραστιων διαστασεων toblorone.Γευομαστε απο ενα κομματακι, τις βαζουμε στο ψυγειακι αυτοκινητου που εχουμε μαζι μας ,γυριζουμε τα ρολογια μας 1 ωρα πισω και συνεχιζουμε για τα διοδια της γειτονος Β.Μακεδονιας.Η συμφωνια των Πρεσπων ειναι προσφατη και οι γεινονες εχουν προεδρικες εκλογες.Οι αντιδρασεις και απο τις δυο πλευρες ειναι γνωστες ,γεγονος που μας προκαλει μια νευρικοτητα για την αντιμετωπιση που θα εχουμε αρχικα στο συνοριακο περασμα.Παρα το ψαρωτικο υφος του συνοριοφυλακα ζητημα εαν η ολη διαδικασια διηρκησε 5 λεπτα.Αναθαρρουμε και συνεχιζουμε.Ο δρομος συνεχιζει ερημος παροτι ειναι μερα εκλογων για την χωρα.Ο καιρος οσο ανεβαινουμε γινεται ηλιολουστος και ζεσταινει.Χωρις κανενα προβλημα πληρωνουμε τα διοδια που συνανταμε ενω το τοπιο δεν εχει κατι το ενδιαφερον.

Εκτος απο το σημειο που ο δρομος συναντα τον Βαρδαρη.

Πλησιαζοντας στα Σκοπια οι ταμπελες με το νεο ονομα της εθνικης οδου ειναι βανδαλισμενες και στις γεφυρες υπαρχουν συνθηματα εναντιον της συμφωνιας.Οσο ομως προχωρουμε και μπαινουμε στις μουσουλμανικες περιοχες τιποτα απο αυτα δεν υπαρχει πια. 2 ωρες μετα αποχαιρετουμε τη γειτονα και βρισκομαστε μπροστα στα συνορα της φιλης Σερβιας. Εδω υπαρχει μια μικρη ουρα που μας δινει την δυνατοτητα να παρατηρησουμε οτι στην ακρη του δρομου ,διπλα και πριν τα φυλακια υπαρχει σταση.Περιμενει αρκετος κοσμος .Οι γυναικες φορουν μαντιλα.Οσο περιμαναμε υπαρχει συνεχης ροη .Ανθρωποι ερχονται και φευγουν με ταξι και λεωφορεια.

Μπαινουμε τελικα στην χωρα και λιγο μετα σε ενα κλειστο βενζιναδικο κανουμε την πρωτη μας σταση.Η θερμοκρασια ειχε ανεβει ,τσιμπολογαμε κατι ελαφρυ και συνεχιζουμε.

Το πιο δυσκολο οδηγικα σημειο ηταν το κομματι του δρομου που ακομα βρισκεται υπο κατασκευη.Θυμηθειτε τα Τεμπη ,πολλαπλασιαστε τα σε χιλιομετρα και εχετε την κατασταση του δρομου.Η ανακουφιση ηταν μεγαλη γιατι δεν ειχε καθολου κινηση ή φορτηγα. Βεβαια απο την αλλη στο τελος του δρομου υπηρχε μπλοκο της τροχαιας και εκοβε κλησεις σε οσους ξεθαρεβαν και παραβιαζαν τα ορια.

Κι ετσι χωρις απροοπτα φτανουμε στον πρωτο μας σταθμο:την Nis

Το θερμομετρο δειχνει 30 βαθμους,ο ηλιος λαμπει και ολος ο κοσμος βρισκεται εξω με φιλους και γνωστους και χαιρεται την ημερα.Το καταλυμα μας βρισκεται διπλα στο ποταμι σε αποσταση αναπνοης απο το φρουριο. Τακτοποιουμαστε και εμφανιζεται το εξης διλλημα:μαγειρευουμε και τρωμε ή πρωτα παμε βολτα;Με συνοπτικες και δημοκρατικες διαδικασιες αποφασιζουμε πρωτα βολτα.

Επισκεπτομαστε το Φρουριο και στην συνεχεια περπαταμε στα πεζοδρομημενα στενα της παλιας πολης.Τα παρτερια την πλατεια κατω απο το φρουριο ειναι στολισμενα με συνθεσεις στις οποιες κυριαρχουν οι τουλιπες και μας ξετρελαινουν.

Κανουμε λιγο συναλλαγμα ,αγοραζουμε κανα δυο μπυρες και πριν επιστρεψουμε καθομαστε στην οχθη του ποταμου απολαμβανοντας τον ηλιο και χαζευοντας τον κοσμο.

Η δυση του ηλιου εχει ξεκινησει και η μερα μας φτανει στο τελος της.Επιτελους τρωμε, επικοινωνουμε με Ελλαδα ,βλεπουμε λιγο το προγραμμα της αυριανης μερας και μια γεματη μερα φτανει στο τελος της.

 

[damasta]

Δευτερα 22/4/2019

Το οτι τα παραθυρα ειχαν εξωτερικα στορια βοηθησε στο να ξεκουραστουμε πολυ καλα.

Η σημερινη μερα προβλεπονταν εξισου ζεστη και εμεις ειχαμε να διανυσουμε τα ιδια ποσοτικα χιλιομετρα με την προηγουμενη .Πφφ...παιχνιδακι!!Αμ ,δε.......

Κατα τις 9.00 ξεκινησαμε, εχοντας μεγαλη περιεργεια για τα διοδια με το χαρτακι.

Ο δρομος σημερα ειχε καποια κινηση αλλα δεν δωσαμε μεγαλη σημασια.Βελιγραδι θα πηγαινουν ,υποθεσαμε.Στο ΣΕΑ της EKO καναμε μια σταση απαραιτητη για ολους συμπεριλαμβανομενου του Ζαφειρη. Ο κοσμος ηταν καμποσος.ΙΧ και οικογενειες με τις γυναικες μαντηλοφορεμενες .Στις γυναικειες τουαλετες η αναμονη πλησιαζε τα 20 λεπτα.Εντυπωση μας εκαναν δυο νεαρες,αδυνατες κοπελες που εαν το χρωμα των ρουχων τους δεν ηταν μπορντω και πρασινο αντιστοιχα θα νομιζες οτι ηταν μοναχες.

Συνεχισαμε με κατευθυνση το Βελιγραδι.Εαν δεν θελεις να σταματησεις σε ΣΕΑ ,η αλλη επιλογη ειναι οι στασεις με χημικες τουαλετες.Πριν το Βελιγραδι δωσαμε το χαρτακι μας και πληρωσαμε τα διοδια.Πολυ ωραιο συστημα!!!Στους χαρτες ειχα δει οτι υπαρχει δρομος περιφεριακος της πολης.Ομως καπου χασαμε την παρακαμψη κι ετσι την διασχισαμε .Η κινηση ηταν σημαντικη αλλα τι στο καλο ευκαιρια να πουμε οτι πηγαμε και Βελιγραδι.

Αφησαμε πισω μας το Βελιγραδι αλλα οχι και την κινηση.Σαν να μεγαλωνε.Με μια πιο προσεκτικη παρατηρηση τα αμαξια γυρω μας εχουν πινακιδες Γερμανικες,Αυστριακες ,καποια Ιταλικες,λιγα Βοσνιας και Σλοβενιας ενω αρχισαν να αυξανονται και οι νταλικες.Φτανοντας στα διοδια πριν τα συνορα η κατασταση ειχε δυσκολεψει.

Στα Σερβικα συνορα τα ιδια,στην συνεχεια στα Κροατικα κι αλλη αναμονη ενω στον πρωτο σταθμο διοδιων επι Κροατικου εδαφους η κατασταση επιδεινωνεται απο ενα αμαξι που εχει μεινει ακριβως λιγο πριν.Εαν βαλεις μαζι και την ζεστη ειναι μια κολαση και τα νευρα τσιτωμενα.

Μεχρι το Zagreb η κινηση ηταν εντονη και η οδηγηση χρειαζονταν μια μεγαλυτερη προσοχη.

Αργα το απογευμα φτασαμε στο καταλυμα μας ομολογω αρκετα ζαλισμενοι.Παρολο που οι πρωτες εικονες της πολης μας ειχαν εντυπωσιασει ουτε λογος για να βολταρουμε οπως εχτες.

Βεβαια μια ωρα αργοτερα βρισκομαστε στην κεντρικη πλατεια του Zagreb.Τα μαγαζια ειναι κλειστα και το πληθος ανθρωπων που κυκλοφορει ειναι ντυμενο γιορτινα.Δευτερα του Πασχα εδω.

Σουλατσαρουμε στην κατω πολη ,χαζευοντας τις βιτρινες ,τους ανθρωπους και θαυμαζοντας τα ανθοστολιστα παρκα .Κι εδω οι τουλιπες κυριαρχουν.

Ο ηλιος εχει χαθει πια οταν επιστρεφουμε στο διαμερισμα.Ευτυχως εχουν κι εδω εξωτερικα στορια τα παραθυρα.

 

[damasta]

Τριτη 23/04/2019

Η σημερινη μερα ειναι αφιερωμενη στο Zagreb.

O καιρος ομως εχει αλλαξει.Καμια σχεση με τα χτεσινα 25αρια.Εχει βρεξει και ο κοσμος που περνα κρατα ομπρελα ,ενω η θερμοκρασια ειναι 10 βαθμους χαμηλοτερη.Με τα αναλογα αξεσουαρ λοιπον βγαινουμε ξεκουραστοι για να γνωρισουμε την πολη.

Πρωτος στοχος ειναι να αλλαξουμε μερικα χρηματα.Περπαταμε χαζευοντας τα κτιρια ,τον κοσμο που σημερα τρεχει για τις δουλειες του,και τις τιμες συναλλαγματος.

Εκει καπου συνανταμε την Σερβικη ορθοδοξη εκκλησια της πολης και εχει λειτουργεια.Οι παπαδες στο ιερο ειναι περισσοτεροι απο τους πιστους.Καθομαστε λιγο μηπως καταλαβουμε κατι ενω τα ανυπομονα παιδια μας φευγουν δινοντας μας ραντεβου στην πηγη στην πλατεια.

Εχουμε αλλαξει μερικα χρηματα αλλα λεμε να δοκιμασουμε και την τραπεζα πανω στην πλατεια για καλυτερη ισοτιμια.Αλλα συστηματα εδω.Τα γραφεια-σταντ ειναι αριθμημενα,μπαινοντας υπαρχει αυτοματο μηχανημα απο το οποιο παιρνεις χαρτακι αναλογα με την υπηρεσια που χρειαζεσαι,καθεσαι στους καναπεδες στο κεντρο της αιθουσας και οταν ο φωτεινος πινακας αναψει με τις ενδειξεις του κουπονιου σου τοτε εξυπηρετησαι.Πραγματι η ισοτιμια ηταν καλυτερη ,ειχε ομως προμηθεια ενω χρειαζοσουν αυστηρα διαβατηριο.Η υπαλληλος μας προετρεψε να απευθυνθουμε στα ανταλλακτηρια πισω απο την τραπεζα.

Μια με την λειτουργια και στο καπακι με την τραπεζα υπηρξε εντονος εκνευρισμος απο τα τεκνα. Ετσι ξεκινησαμε για την επανω πολη αρχιζοντας απο τον καθεδρικο ναο και οτι εχει απομεινει απο την πρωτη οχυρωση της πολης εκει διπλα.

Μετα κατευθηνθηκαμε στην αγορα (Dolac). Αυτο που δεν ηξερα ηταν οτι ακριβως κατω απο την υπαιθρια αγορα με τα ζαρζαβατικα υπαρχει και κλειστη αγορα με ειδη φουρνου,αυγα ,νωπα κρεατα ,αλλαντικα και τουρσια,πολλα τουρσια.Καναμε τις αγορες μας(κιμα για το μεσημερι και σαλαμι απο την baranja)και με μια τυροπιτα στο χερι γυρισαμε τις δυο αγορες ψαχνοντας συγχρονος και για κανα σουβενιρ

Φευγοντας απο τις αγορες βρεθηκαμε μπροστα σε μια εισοδο απο τα τουνελ που σκοπο ειχαν την προστασια των κατοικων της πολης κατα την διαρκεια του Α ΠΠ.

Θεωρω βεβαιο οτι θα μπουμε και παρασυρω πισω μου την οικογενεια.Διαισθανομαι μια καποια διστακτικοτητα αλλα επιλεγω να μην δωσω σημασια.Στην εξοδο που βγαινουμε υπαρχει ψυκτης νερου, καθως και δημοσιες ,δωρεαν, απιστευτα καθαρες τουαλετες.

Βγαινουμε σε ενα παρκακι με ενα μονοπατι ανηφορικο που καταληγει στον πεζοδρομο Strossmayerow. Καπως ανορθοδοξος τροπος για να προσεγγισουμε την πανω πολη.

Εδω βρισκονται ολα τα κυβερνητικα κτιρια καθως και η διασημη εκκλησια του Αγ.Στεφανου με τα πολυχρωμα πλακακια.

Ακριβως στην εξοδο του οδοντωτου βρισκεται ο πυργος του Λοτρστακ.Στο ισογειο στεγαζεται info office,ενω η κορυφη του ειναι επισκεψιμη εναντι αντιτιμου.Την ωρα που φτασαμε ομως κοσμος μαζευονταν κατω του.Η ωρα ηταν σχεδον 12.00.Ωρα για τον κανονιοβολισμο.Ολες οι καμπανες της πολης συντονιζονται μαζι του.

(δυστυχως δεν ξερω πώς να ανεβασω το βιντεακι που εχω)


Στην συνεχεια περναμε απο την κλειστη ελληνικη καθολικη εκκλησια των Αγ.Κυριλλου και Μεθοδιου που η καμπανα της ακομα χτυπα.

Βγαινουμε απο την Πετρινη Πυλη και κατηφοριζουμε προς την κατω πολη.Αναφερω για τα μουσεια που υπαρχουν κοντα ομως παρολο που ειμαστε 4 υπαρχουν 5 γνωμες.Η στιγμη επιβαλει ανασυνταξη.

Διενεργειται μινι συμβουλιο και αποφασιζεται:α)αγορα παγωτου στο χερι ως γνησιοι τουριστες

β)τα παιδια θα επισκεφτουν το μουσειο των βασανιστηριων

και γ)τα “ροντια”(απο το γεροντια)θα κανουν συναλλαγμα,θα πανε super και θα επιστρεψουν στο διαμερισμα να επιμεληθουν του γευματος.Τελος ,συναντηση στο μεσημεριανο τραπεζι και ξανα εξοδο το απογευμα.

Η αναζητηση για συναλλαγμα μας πηγαινει σε μια μερια της πολης με αλλο υφος και χρωμα .Με πιο χαμηλα κτιρια απο τη μια μερια και τεραστια βιομηχανικα απο την αλλη.Τελειωνοντας με το συναλλαγμα σειρα εχει το super.Αφου τελειωσαμε και με αυτο παιρνουμε το δρομο προς το διαμερισμα κανοντας ομως μια μεγαλη παρακαμψη.

Φτανουμε στο διαμερισμα μολις 15 λεπτα πριν απο τα παιδια.Ο ενθουσιασμος ειναι φανερος απο ολους μας.Η προετοιμασια του φαγητου καθως και το γευμα που ακολουθει εχει χαρουμενη ατμοσφαιρα.

Το απογευμα ο καιρος εχει βαρυνει.Σιγουρα θα βρεξει το βραδυ.Βγαινουμε με κατευθυνση το σηδιροδρομικο σταθμο.Καθε λιγο και λιγακι σταματαμε κοιτωντας ψηλα και σχολιαζοντας τους στολισμους των κτιριων ενω για αλλη μια φορα μας εντυπωσιαζει η οδηγικη συμπεριφορα των πολιτων(οι πεζοι περνουν τους δρομους μονο απο διαβασεις ή απο φαναρια με την αναλογη ενδειξη ακομα και εαν ο δρομος ειναι ερημος).Τελικα πιανει βροχη και εχουμε μονο δυο ομπρελες μαζι μας.Η βροχη δυναμωνει αλλα μονο εμας μας απασχολει αυτο.Οι κατοικοι της πολης συνεχιζουν να κανουν ποδηλατο,να βγαζουν τα ζωα τους βολτα ή και να περπατουν εχοντας απλως οι περισσοτεροι μια κουκουλα στο κεφαλι τους.

Εχει πια νυχτωσει.Η μερα τελειωνει με την ρητη δηλωση της κορης οτι θα ηθελε να ζησει σε τουτη την πολη.

 

[damasta]

Τεταρτη 24/4/2019

Η σημερινη μερα ηταν αφιερωμενη στις λιμνες Πλιβιτσε.

Γνωριζοντας την επισκεψιμοτητα τους ηθελα να ημαστε εκει πριν τις 11.00.Ειχα συνεννοηθει με την οικοδεσποινα μας στην Rakovica να αφησουμε τις βαλιτσες μας και να επιστρεψουμε μετα την επισκεψη στις λιμνες για το check-in.Γι αυτο και η αναχωρηση εγινε αρκετα πρωϊ.Ευτυχως η προβλεψη του καιρου σε σχεση με την χτεσινη ημερα ειχε “πιθανη βροχη”.Οι δρομοι ηταν βρεγμενοι αλλα ο ουρανος ηταν καθαρος.Βεβαια βγαινοντας στην εθνικη η ορατοτητα ηταν περιορισμενη λογω ομιχλης.Ομως οσο η ωρα περνουσε και η μερα ζεσταινε η διαυγεια επανηρθε.

Ακριβως σε 2 ωρες οπως ειχα υπολογισει φτασαμε στο καταλυμα .Η σπιτονοικοκυρα μας ενημερωσε οτι μπορουσαμε να κανουμε αμεσα check-in και καπου εκει πιασαμε την κουβεντα.Εαν προσθεσεις οτι ξεχασα και τα χρηματα εκει και χρειαστηκε να κανουμε δυο φορες τον δρομο τελικα βρεθηκαμε μπροστα στο γκισε εισητηριων στις11.30.Η ταμιας μας ενημερωσε οτι θα μπορουσαμε να μπουμε στις 14.00.Μετα το πρωτο σοκ, βγαλαμε τα εισητηρια και κοιταξαμε για μια γωνια να κατσουμε.Αποδειχτηκε οτι ειμασταν υπερβολικα ντυμενοι.Ενω στην αρχη ειχε μια ευχαριστη συννεφια στην συνεχεια της ημερας εβγαλε εναν υπερλαμπρο ηλιο και ζεστη.Ειχα υποτιμησει τον ογκο του κοσμου πιστευοντας οτι αφου το Πασχα ειχε περασει και ακομα ηταν μεσα ανοιξης θα ηταν πολυ πιο χαλαρα.Επισης ηξερα οτι ενα μηνα πριν ειχε ανοιξει on-line προπωληση εισητηριων με προβλημα τις πρωτες ημερες ,αλλα δεν ξαναελεγξα στην συνεχεια την λειτουργια του.

Σχολιαζοντας οσους και οτι βλεπαμε γυρω μας ,τσιμπολογωντας απο τα διαφορα που ειχαμε μαζι μας ,εφτασε η ωρα να μπουμε.Η ουρα που σχηματιστηκε μπροστα απο την εισοδο 1 ηταν μεγαλη αλλα η ροη της με το που ανοιξε αμεση.

Μπαινοντας μεσα μειναμε αφωνοι αρχικα απο το πληθος και στην συνεχεια απο το θεαμα.Ακολουθωντας το πληθος ,προσπαθωνταςνα μεινουμε κοντα και να βγαλουμε καποιες φωτογραφιες της προκοπης φτασαμε στα ριζα του μεγαλου καταρρακτη.

Στην συνεχεια πηραμε τον δρομο για την μεγαλη λιμνη και το ηλεκτροκινητο καραβι.Τι να πω!! .Εκει βγηκε ο Ελληνας απο μεσα μας.Βλεποντας το πληθος των γκρουπ ανακατευθηκαμε με ενα απο αυτα με την προοπτικη να βρεθουμε μπροστα του.Η συνοδος-διερμηνεας μας πηρε χαμπαρι και αρχισε να μας μιλα στα κροατικα με υφος.”Δεν σε καταλαβαινω ματια μου”με ενα χαμογελο ηταν η αυτολεξη απαντηση που ελαβε .Αλλαξε γλωσσα και υφος προσπαθωντας να μας κανει ειτε να παμε πισω απο το γκρουπ,ειτε να παμε με τα ποδια περιμετρικα της λιμνης στο σημειο οπου τα καραβακια αδειαζουν.Αμετακινητοι στις θεσεις μας με χαμογελο παντα, δικαιολογηθηκαμε “δεν ξεραμε -δεν καταλαβαμε-θελουμε να κανουμε το περασμα με το καραβακι”και ετσι με τις ευχες της παραμειναμε μπροστα απο το γκρουπ.Σε 3/4 της ωρας επιτελους μπαιναμε κι εμεις στο καραβι για το περασμα.

Εξ αρχης η προθεση μας ηταν να κανουμε την διαδρομη C .Ετσι συνεχιζουμε για τις πανω λιμνες.

Ο κοσμος εδω σαφως λιγοτερος .Σε καποια σημεια μαλιστα αναρωτιομασταν εαν ημασταν στο σωστο δρομο.

Αυτο το κομματι μας αποζημιωσε πραγματικα.Μεχρι εκεινη την στιγμη κλαιγαμε για τα χρηματα και τον χρονο που ειχαμε διαθεσει στο παρκο .Φτανοντας στη σταση για το ηλεκτροκινητο τρενο-πουλμαν ,εφτανε κι αυτο.

Χωρις καθολου αναμονη λοιπον ξεκινησε η επιστροφη προς την εισοδο που ειχαμε μπει.Το τρενο γεμισε ,για να αδειασει και να ξαναγεμισει στην εισοδο 2.Βλεπεις ηταν το προ τελευταιο δρομολογιο.Πριν την εξοδο και ενω ο ηλιος εδυε ειχαμε την τελευταια θεαση στον μεγαλο καταρρακτη.

Στο παρκινγκ μεχρι να πληρωσουμε και να βγουμε ο ηλιος ειχε δυσει πια.Απο την κουραση δεν ειχαμε κουραγιο για τιποτα περα απο το να πλυθουμε και να ξεκουρασουμε τα κατακοπα κορμια μας.Τσιμπησαμε οτι ετοιμο ειχαμε μαζι μας και με συνοπτικες διαδικασιες τελειωσαμε την μερα μας.

 

[damasta]

Πεμπτη 25/4/2019

Το ξυπνημα αυτο το πρωινο εγινε με βιαιο τροπο.Τα παραθυρα ειχαν ανατολικο προσανατολισμο και ανυπαρκτες σχεδον κουρτινες.Οποτε ο ηλιος μας καλημεριζει μεσα στα ματια.Αδυνατον να κοιμηθουμε παραπανω.Ας ειναι το μονο ,ευχομαι ενδομυχα και ετοιμαζω τα πραγματα μας.

Σημερα φτανουμε Ιστρια.Διαμονη για τις επομενες 4 μερες στο Rovinj.

Ο δρομος που θα ακολουθησουμε ειναι ο παραλιακος .

Ξεκιναμε λοιπον και 30λεπτα μετα ξεκινα η αναβαση.Ο δρομος ειναι ολο φουρκετες αλλα ευτυχως χωρις κινηση.Η ελλειψη κινησης σε συνδιασμο με το GPS που εχει ενδειξη μεχρι να βγουμε στην θαλασσα4 ωρες!!! προκαλουν εκνευρισμο στο εταιρο “ροντι”.Οτι και να λεω,οσα επιχειρηματα και να φερνω δεν με πιστευει οτι maximum χρονος ειναι 2 ωρες.Δεν λεω ,εχω δωσει κι εγω δικαιωματα στο παρελθον αλλα ελεος τοση αμφισβητηση πια.Ευτυχως σε λιγο και χωρια βλεπουμε και αμαξια και πουλμαν.Δοξασι ο Θεος!!!Να και η θαλασσα.Τα παντα θυμιζουν κατι απο Ελλαδα.

Την πρωτη σταση ηθελα να την κανουμε στο Senj.Aλλα καποιος πρεπει να μας κυνηγαγε.Δεν εξηγειται αλλιως ο τροπος με τον οποιο ο οδηγος μας εστριψε χωρις να σταματησει παρα αρκετα πιο μακρυα.

Για να αποφυγουμε κι αλλες τετοιες στιγμες στην σταση που κανουμε κανω μια ενημερωση για το υπολοιπο προγραμμα, παιρνει εγκριση και συνεχιζουμε.Οι παλιοι οικοισμοι ξεχωριζουν με την γραφικοτητα τους ενω στο παραλιακο μετωπο υπαρχουν και νεοι, καθαρα τουριστικοι ,κλειστοι ακομα .

Και φτανουμε στην Rijeka.

Σκοπος ειναι να παραμεινουμε παραλιακα και να κανουμε σταση στην Opatija.Ομως κι εδω ονειρο ηταν και παει.Καπου μπερδευομαστε και καταληγουμε στην εθνικη που επιθυμουσα να αποφυγουμε.Εκεινη την στιγμη το παιρνω αποφαση οτι δεν ειναι η μερα μου και συνεχιζουμε τον δρομο μας για τον τελικο προορισμο μας

Φτανουμε αρκετα νωριτερα απο την ωρα που εχω υπολογισει αλλα αρκετα ταλαιπωρημενοι απο την ελλειψη υπνου και την απογοητευση.Η ξεκουραση κρινεται απαραιτητη.

Στον γυρισμο επισκεπτομαστε ενα super.Εκει εχουμε μια αναπαντεχη συναντηση με εναν παππου ο οποιος μου μιλαει κροατικα στο σταντ οπου και οι δυο διαλεγουμε ντοματες.Πλησιαζοντας η υπολοιπη οικογενεια, καταλαβαινει οτι ειμαστε ξενοι και η επομενη κινηση του ειναι να μας ρωτησει την εθνικοτητα μας χρησιμοποιωντας ιταλικα και γερμανικα.Οταν καταλαβαινει οτι ειμαστε Ελληνες το προσωπο του φωτιζεται.Με καθε τροπο μας λεει οτι ηταν παντρεμενος για 40 χρονια με Ελληνιδα απο την Ξάνθη ,μακαριτισσα πια και προσπαθει να θυμηθει λεξεις και μας ευχεται: “ευχαριστω”,”καλημερα”,”καληνυχτα”.

Ο πιο γλυκος τροπος για να τελειωσει μια οχι και τοσο καλη μερα.

 

[damasta]

Παρασκευη 26/4/2019

Εαν κοιταξεις στον χαρτη την Κροατια παραξενευεσαι για το ποσο περιεργα απλωνεται.Μοιαζει με ενα γαμα .Σε ολο το παραλιακο μετωπο εχουμε αναπτυξη οικισμων κατα την Ρωμαϊκη περιοδο και στην συνεχεια βρεθηκαν κατω απο την ενετικη κυριαρχια. Ακολουθως περασαν στην Αυστροουγγρικη κυριαρχια , μετα τον Α ΠΠ στην Ιταλια,μετα τον Β ΠΠ εγιναν μερος της Γιουκοσλαβιας και σημερα μετα τον διαμελισμο αυτης αποτελουν μερος της Κροατιας.

Το μεγαλυτερο μερος της ιστοριας τους λοιπον αυτοι οι τοποι βρισκονταν κατω απο την επιρροη των Ιταλων.Στην χερσονησο της Ιστριας δε, λογω του γεωγραφικου αναγλυφου ακομα και η ρυμοτομικη αναπτυξη των χωριων και των πολεων παρομοιαζουν με αυτη των ιταλικων πολεων (μικρη Τοσκανη τη λεν).Προσθεσε και την διαφημιση που οι ιδιοι κανουν σε τρουφα,ελαιολαδο και κρασι και οι ομοιοτητες γινονται περισσοτερες.

Ξεκιναμε λοιπον για να ανακαλυψουμε την πολυδιαφημισμενη ομορφια του τοπου.Εαν ο καιρος μας αφησει.Για σημερα προβλεπεται βροχη απο τα νοτια προς τα βορεια.

Σας θυμιζει κατι η εκκλησια;

Αρχικα παμε στο Motovun.Θεωρειται ως το πιο καλοδιατηρημενο.Δινουμε 20 k στο παρκινγκ και μας λενε οτι μπορουμε να ανεβουμε με το αυτοκινητο κοντα στην πυλη του χωριου με παραμονη οση ωρα θελουμε.Χαιρομαστε .Κερδιζουμε και χρονο ετσι, απο την εναλλακτικη να κανουμε ολη αυτη την ανηφορα με τα ποδια.Εκει υπαρχει και μια καντινα που φτιαχνει “λουκουμαδες”.Δεν μυριζει καθολου λαδιλα και φαινονται λαχταριστοι.Θυμαμαι στην αναζητηση σχετικα με χαρακτηριστικα γλυκα της Κροατιας ,εβγαινε πρωτο.Αγοραζουμε λοιπον και μπαινουμε στο χωριο.Αμεσως καταλαβαινεις οτι το μερος δεν κατοικειται.Λειτουργει με τον τουρισμο.

Φτανουμε στην κεντρικη πλατεια και κατευθυνομαστε στα τειχη.αμαν ...τί ειναι τουτο; καμερες και ηλεκτρονικες θυρες σαν αυτες στο μετρο; 15k εκαστος για να αναιβεις ,να δεις την θεα απο εκει και να βγαλεις φωτογραφιες.Μην φανταστεις οτι μιλαμε για τειχος σαν του Ντουμπροβνικ.Ε ..οχι ...δεν θα παρουμε.Ενιωσα να με εκμεταλλευονται και επρεπε να ειμαι και συγκρατημενη στις αντιδρασεις μου.Αλλωστε μην ξεχναμε ...εγω τους εσυρα εκει πανω.

Το χωριο ηταν γεματο μαγαζια σχετικα με την τρουφα.Μπηκαμε σε ενα απο αυτα και δοκιμασαμε καποια προϊοντα .Την τρουφα ή την λατρευεις ή την απεχθανεσαι.Εμεις το δευτερο.Συναντησαμε και ενα ταχυδρομειο ανοιχτο και σκεφτηκα να στειλουμε μια καρτα στον εαυτο μας μια και μεχρι εκεινη την στιγμη δεν ειχαμε βρει κατι αξιολογο για σουβενιρ.Και ω..εκπληξη .Να το μαγνητακι μας.

Ειναι ωρα να φυγουμε ,να προλαβουμε τον καιρο.

Το επομενο χωριο που θελω να παμε ειναι το Grozjan.Oμως ο καιρος πιεζει.Εχει αρχισει και μαζευει.

Συνεχιζουμε λοιπον για Novigrad.Εδω εχει παρκομετρα που δεχονται ειτε κερματα ειτε χαρτονομισματα αλλα δεν δινουν ρεστα.Αφου τακτοποιουμε το θεμα ,εχει βγει και ηλιος ,ξεκιναμε για να περιηγηθουμε το μερος.Ειναι εμφανες οτι προκειται για ενα “ψαροχωρι” για τα δεδομενα της περιοχης.

Ο ουρανος στα νοτια εχει μαυρισει και εμεις κατευθυνομαστε για εκει.

Επομενος σταθμος το Porec.Ειναι ενα απο τα διαχρονικα κεντρα της Ιστριας.Εδω υπαρχουν αρχαιοτητες που δειχνουν την υπαρξη σημαντικης εμπορικης και πολιτιστικης δραστηριοτητας απο την ρωμαϊκη ,βυζαντινη και ενετικη περιοδο.Τα κτιρια και το μεγεθος της πολης το μαρτυρουν.Κυριο αξιοθετο η Βασιλικη του Αγ.Ευφρασιου με τα βυζαντινα ψηφιδωτα της.Στον δρομο εχει αρχισει να βρεχει και μαλιστα δυνατα .Η πολη εχει δυο μεγαλα παρκιγκ σε αποσταση απο την εισοδο της πολης .Τωρα βρεχει καταρακτωδως ,τα προσπερναμε και φτανουμε στην εισοδο της πολης.Η ξαφνικη βροχη αναγκαζει τους επισκεπτες να τρεπονται σε φυγη ,γεγονος που μας ευννοει οσο αφορα το παρκινγ.Παιρνουμε ομπρελες, φοραμε αδιαβροχα και προσπαθω να πληρωσω στο ατιμο το παρκομετρο.Μα να μην δεχεται με τιποτα τα κερματα!!Ρωτω αριστερα ,ρωτω δεξια ,ολο σε ανηξερους τουριστες πεφτω.Η βροχη συνεχιζεται αμειωτη και η οικογενεια εχει αρχισει να πιεζει για αποχωρηση.Αυτα τα βυζαντινα ψηφιδωτα ομως μου εχουν γινει εμμονη..Ετσι σε μια τελευταια προσπαθεια προτεινω να περιμενουν στο αμαξι μεχρι να ελεγξω λιγο τις ακριβεις ωρες λειτουργειας της εκκλησιας.Με συνοδεια υιου και βροχης βρισκομαι στο γκισε εισητηριων.Μεχρι να ρωτησω και να μου απαντησουν ,οσο αποτομα ειχε ερθει η βροχη,τοσο αποτομα ειχε σταματησει. Στον γυρισμο η περιπτερου στην γωνια μου δινει τα φωτα της για τα παρκομετρα, κι ολα καλα.

Στις οικογενειακες selfie που βγαλαμε στην εξοδο μας απο την πολη τα χαμογελα μας εφταναν ως τα αυτια.Μαλλον καλα περασαμε.

Επιστρεφουμε στη βαση μας ,ξεκουραζομαστε λιγο και με την αδεια των παιδιων μας βγαινουμε ενα ραντεβουδακι στην στολισμενη με φωτα πια πολη.

Στην επιστροφη βλεπουμε τί κανουν σε οσους δεν πληρωνουν παρκινγκ:προστιμο στο παμπριζ και ακινητοποιηση με δαγκανα στην ροδα.

Δεν αστιευονται εδω.

 

[damasta]

Σαββατο 27/4/2019

Η μερα ξημερωσε παλι ανοιξη.Καλο αυτο.Στο προγραμμα μας σημερα κατευθυνομαστε νοτια.

Στην Pula.Την πολη με τις περισσοτερες ρωμαϊκες αρχαιοτητες.

Πιο γνωστο απο αυτες η αρενα της.Φτανουμε ,παρκαρουμε ακριβως απεξω απο αυτη κι αρχιζει το μαρτυριο του παρκομετρου.Εδω εχουμε παρεα,προηγουνται αλλοι πριν απο εμας.Καθε πολη εχει επιλεξει διαφορετικη τεχνολογια.Το συγκεκριμενο μηχανημα δεχεται μονο κερματα!!Ευτυχως στο παρκο υπαρχει περιπτερο .Κι εδω περιπτερου.Της εξηγω οτι θελω να χαλασω χρηματα για το παρκομετρο και εκπληκτη ακουω την απαντηση της.Μπορουμε να πληρωσουμε ,λεει ,και σε αυτην.Πραγματι ,μας ζητα τον αριθμο πινακιδας ,ποσο χρονο θα μεινουμε,πληρωνουμε, παιρνουμε το χαρτακι και πριν το τοποθετησουμε στο αμαξι παρατηρουμε οτι πανω αναγραφονται ολα τα στοιχεια που μας ζητησε.

Τωρα ειμαστε ετοιμοι για την πολη.Οχι!!!Επειγουσα αναγκη ,χρειαζομαστε τουαλετα.Ακριβως απεναντι απο την εισοδο της αρενας εχει ενα καφε και διπλα ακριβως τις δημοσιες τουαλετες.Υπαλληλος του δημου βρισκεται στην εισοδο τους και ελεγχει οτι πραγματι ριχνεις το αντιτιμο (5k)που αναγραφεται στην πορτα μεσα στο ειδικο κουτι.Αποδυκνειονται λιγα τα χρηματα για την καθαριοτητα αλλα και τις επιπλεον παροχες της.

Ξεκιναμε για το φρουριο στην κορυφη το οποιο ειναι κατασκευης Αυστροουγγρικης.Περναμε απο την Διδυμη πυλη, απο το μουσειο (κλειστο,ανακαινιζεται),την Πυλη του Ηρακλη,και φτανουμε στην Πυλη των Σεργιων.Εκει μια μπαντα παιζει τζαζ μουσικη.

Θυμηθηκα μια ταμπελα που ειχα δει την πρωτη μερα στο Rovinj και ειχα ψαξει για επιπλεον πληροφοριες,αλλα η μανια τους να τα αναγραφουν παντου μονο στα κροατικα δεν μου επετρεψε να καταλαβω πολλα πραγματα,περα απο το οτι θα υπηρχαν διαφορες δρασεις σε ολες τις πολεις της Ιστριας καθημερινα.Μετα απο ενα ευχαριστο μουσικο διαλλειμα ανηφοριζουμε για το φρουριο.

Η θεα της πολης ειναι πανοραμικη.Καταλαβαινεις οτι η πολη αυτη εχει κι αλλες δραστηριοτητες περα απο τον τουρισμο.

Σιγα-σιγα κατεβαινουμε.Επομενη σταση ειναι η ορθοδοξη εκκλησια του Αγ.Νικολαου.Με αρχη κτισης τον 6ο αιωνα ,αποδοθηκε στην ορθοδοξη κοινοτητα που δημιουργηθηκε απο Ελληνες προσφυγες στα τελη του 15ου αιωνα.Το τεμπλο καθως και οι εικονες αναγονται απο εκεινη την περιοδο.Τωρα ανηκει στο Σερβικο πατριαρχειο.Η εκκλησια ειναι ανοιχτη και την ετοιμαζουν για την Ανασταση.Πριν φυγουμε ευχομαστε στα ελληνικα Χριστος Ανεστη στον νεαρο παπα.Καταλαβαινει οτι ειμαστε Ελληνες και αρχιζει να το ψελνει στην γλωσσα μας.

Σιγα σιγα κατευθυνομαστε στην πλατεια οπου υπηρχε το ρωμαϊκο φορουμ.Εκει βρισκεται ο Ναος της Ρωμης και του Αυγουστου καθως και η Δημαρχεια κτισμενη πανω και με υλικα απο το συγκροτημα αυτου του ναου.

Στην συνεχεια χανομαστε στα στενα της πολης.

Για το τελος αφησαμε την αρενα.Εδω υπηρχε διχογνωμια .Οι μισοι θελαν επισκεψη εντος της και οι αλλοι μισοι ειναι καθετα αντιθετοι.Με συνοπτικες διαδικασιες αποφασιζεται ολοι να κανουν οτι επιθυμουν και ραντεβου στο αμαξι την ωρα της αναχωρισης.

Ειναι καταμεσημερο πια.Επιστρεφουμε χωρις να επισκεφτουμε καποιο απο τα χωρια που υπαρχουν αριστερα δεξια της διαδρομης μας.Ομως η μερα ειναι τοσο ομορφη και το Rovinj εχει γωνιες που δεν εχουμε εξερευνησει ακομα. Κριμα να μεινουμε μεσα.

Παρολο που δεν επισκεφθηκαμε τα χωρια που προσωπικα θα ηθελα, η μερα με φιλοδωρισε με μια φωτογραφια που περιλαμβανει ολα τα συναισθηματα που αυτο το ταξιδι μας εκανε να νιωσουμε.

 

[damasta]

Κυριακη 29/4/2019

Εφτασε Κυριακη του Πασχα.Πρωτη φορα βρισκομαστε σε μερος που τιποτα δεν μας θυμιζει εστω λιγο Πασχα.Ουτε καν ο καιρος.Μια και , οσφρηση και γευση ,αποτελουν μερος των αναμνησεων, εχω προνοησει με ενα πασχαλινο ψωμι(εχει τα αρωματα του τσουρεκιου αλλα ειναι ψωμι)και αυγα βραστα για τσουγκρισμα.

Σημερα θελουμε να χορτασουμε το Rovinj.

Η οικια που μενουμε βρισκεται σε μια περιοχη νεοδμητη ,θα ελεγα.Τα σπιτια ειναι διορωφα το πολυ,εχουν κηπους με λουλουδια και δεντρα(αμυγδαλιες ,κερασιες κ.α.)με μικτη χρηση.Αλλου καταλαβαινεις οτι ειναι η κυρια κατοικια τους ,αλλου τα προετοιμαζουν να δεχθουν τουριστες,αλλου οπως στο δικο μας στο ενα μενουν και το δευτερο το νοικιαζουν.Βρισκεται σε αποσταση αναπνοης απο το παρκο της πολης οσο και απο την ιδια την παλια πολη.

Κατευθυνομαστε στο παρκο.Πλησιαζοντας παρατηρουμε εντονη κινητικοτητα .Απο οσα βλεπουμε καταλαβαινουμε οτι εχει αγωνα δρομου.Οι δρασεις που λεγαμε.

Περιμενουμε να εχουμε απαγορευσεις αλλα τιποτα απο αυτα δεν συμβαινει.Ολοι ειναι παντου με σεβασμο στον διπλανο τους.Οικογενειες ,παρεες παιδιων με ποδηλατα,ζευγαρια εξακολουθουν να κανουν την βολτα τους στον ιδιο δρομο που τρεχουν οι δρομεις,μεχρι και αμαξια ειδαμε να περνανε.Οι γονεις παροτρυνουν τα παιδια τους να επευφημουν τους αθλητες οι οποιοι το χαιρονται. Ποσο περιεργο μου φαινεται. Και να ηταν μονο αυτο.Απεναντι απο την εισοδο του παρκου υπαρχει ξενοδοχειο με πισινες .Καμμια μαντρα δεν υπαρχει εκει .Ο χωρος ειναι ελευθερα προσπελασιμος.Στην πραγματικοτητα τα ξενοδοχεια ειναι τρια!!αλλα πουθενα δεν υπαρχουν μαντρες !!!Πού ακουστηκε ξανα αυτο!!!!!

Τελικα παντα υπαρχει κι αλλος τροπος να γινονται τα πραγματα.

Περπαταμε ρουφωντας εικονες .Μια μικρη αδιαθεσια στελνει τα παιδια σπιτι.Εμεις μενουμε για μια μικρη βολτα ακομα.Μπαινουμε στα στενα της παλιας πολης.Ο κοσμος ειναι ασυγκριτα πολυς σημερα.Σε ενα μαγαζι , κουβεντα την κουβεντα πιανουμε συζητηση με τον καταστημταρχη.

Καταλαβαινουμε οτι η αρχικη εκπληξη του στο οτι ειμαστε Ελληνες εχει να κανει στο οτι μας θεωρει “παλαβους”.

Ο ιδιος εχει επισκεφτει αρκετες φορες την Ελλαδα και την εκθειαζει(θαλλασες,φαγητο,ανθρωπους)

Δεν καταλαβαινει γιατι στο καλο καναμε τοσα χιλιομετρα για να επισκεφθουμε τον τοπο του!!!!

Θελαμε να συμπληρωσουμε το Πασχαλινο μας τραπεζι με κατι γλυκο αλλα ζαχαροπλαστειο δεν υπαρχει πουθενα και αρχιζει να ψιχαλιζει.Γρηγορα -γρηγορα αγοραζουμε τεσσερα παγωτα και μολις που προλαβαινουμε να μπουμε στο σπιτι πριν πιασει κανονικη βροχη.

Μεχρι το τελος της μερας ο καιρος θυμιζει χειμωνα.Η θερμοκρασια πεφτει και εξω ριχνει νερο με το τουλουμι.Η σκεψη μας ειναι στην αυριανη μερα.Ξεκιναει η επιστροφη.

 

[damasta]

Δευτερα 29/4/2019

Οι χειροτεροι εφιαλτες μου πραγματοποιηθηκαν.Ολο το βραδυ εβρεχε καταρακτωδως και ξημερωνοντας δεν λεει να κοψει.Υπο βροχη λοιπον φορτωνουμε το αμαξι,η σπιτονοικοκυρα μας αποχαιρετα με ενα αναμνηστικο δωρακι και ξεκιναμε για τον επομενο προορισμο.

Πισω στον χρονο οταν εψαχνα πώς να χωρισω τον δρομο επιστροφης μου φανηκε καλη ιδεα η επισκεψη στο Vukovar.Φοβηθηκα ομως οτι θα ηταν πολυ μικρο κι ετσι προσανατολιστικα προς την πρωτευουσα της περιοχης το Osijiek.Πληροφοριες πολλες (οσες για τα υπολοιπα μερη) δεν καταφερα να συλλεξω.Παρολα αυτα ειχα στο μυαλο μου ενα δυο πραγματα που θα μπορουσαμε να επισκεφθουμε στην γυρω περιοχη.Αλλα σκεφθηκα οτι και η ιδια η πολη ως πρωτευουσα θα ειχε καποια κινηση, ενα ενδιαφερον.

Μεχρι τον κομβο της Rijeka η βροχη συνεχιζει αμειωτη.Μετα αλλαξε καπως ο καιρος και μια ψιχαλιζει, μια σταματα.Στο υψος του Zagreb δε ,μια φωτεινη δεσμη πεφτει πανω του σαν να σε καλει.Μεχρι το υψος του αεροδρομιου η ορατοτητα εχει χαθει απο την σφοδροτητα της βροχης.

Ειχαμε συμφωνησει για μια επισκεψη στην πολη του Dakovo πριν την αφιξη μας στο Osijek.Καπου εκει ακουω τον συζυγο να λεει “ξεχνα το”. Με τετοια βροχη ουτε εγω εχω ορεξη.Και συνεχισαμε ετσι μεχρι την διασταυρωση.Η εθνικη συνεχιζει μεχρι το Οsijek.Εκει εξοφλεις και τα διοδια .Ε ντυπωση μας κανει οτι ο υπαλληλος μας μιλαει γερμανικα.Εδω δεν εχει βρεξει ακομα .

Φτανουμε στο διαμερισμα μας. Η οικοδεσποινα ειναι πολυ φιλικη και εχει ορεξη για κουβεντα.Μας ενημερωνει για την περιοχη(επιμενει στον εθνικο δρυμο kopacki rit),την βοηθαμε στον χειρισμο των ελλ.ταυτοτητων μας(μην παθει πανικο οπως η προηγουμενη στο Rovinj) και ξεκιναμε για μια πρωτη γνωριμια με την πολη.

Εχω νιωσει την ελλειψη ενθουσιασμου απο τις πρωτες εικονες.Η περιοχη ειναι φανερο οτι ειναι γεωργικη. Παρολα αυτα με τις ομπρελες στο χερι προχωρουμε προς το κεντρο.Καπως φτιαχνουν τα πραγματα.

Καπου εκει κανουν την εμφανιση τους οι πυργοι του καθεδρικου της πολης.Πολλα απο αρχιτεκτονικη δεν ξερω, ομως ειναι εμφανης ο γοτθικος ρυθμος του.Πλησιαζουμε ,οι πορτες ειναι κλειστες.Το αισθημα του εντυπωσιασμου ακολουθειται απο την απογοητευση.

Προχωρουμε και βγαινουμε στο ποταμι της πολης τον Δραβο.Περπατωντας παραποταμια συνανταμε την γνωστη πεζογεφυρα που ενωνει της δυο οχθες,την πολη με το παρκο της.

Συνεχιζουμε μεχρι το φρουριο .Εχει ξεκινησει να βρεχει αλλα κανουμε μια συντομη επισκεψη.Εδω κυκλοφορει πολυ νεολαια.Ολα τα κτιρια ειναι πανεπιστημια!!!

Αποφασιζουμε να παρουμε τον δρομο της επιστροφης.παιρνοντας τον συντομο δρομο της κεντρικης λεωφορου.Ειναι καταστολιστη με κτιρια σε ρυθμο αρτ-νουβω.

Βρεχει για τα καλα πια.Κανουμε μια σταση στο σουπερ της κεντρικης πλατειας και περνωντας μπροστα απο τον καθεδρικο με σκυμενο το κεφαλι ακουω μια φωνη να λεει: “εε,μαμα,η πορτα ειναι ανοιχτη”.Η αντιδραση μου υπηρξε αντικειμενο σχολιασμου,καζου και γελιου για τις επομενες ημερες.Χωρις κουβεντα ή νευμα επιταχυνω προς την ανοιχτη πορτα.Μπαινω μεσα και αντικρυζω μια απιστευτη ομορφια.Τα παραθυρα ειναι στολισμενα με βιτρο.Απο την μια μερια βλεπουμε την πορεια προς την Σταυρωση και απο την αλλη μερια την Γεννηση.Αλλα και ολη η εκκλησια ειναι στολισμενη με αγιογραφιες.Μεσα καθονται μια χουφτα ηληκιωμενες κυριες .Ειναι φανερο οτι θα εχει λειτουργεια.Απο σεβασμο δεν βγαζουμε φωτογραφιες και αποχωρουμε αθορυβα.

Η βροχη και η κουραση μας εχουν τσακισει.

Η μερα μας τελειωνει με την ευχη το ξημερωμα να ειναι τουλαχιστον στεγνο.