chris7
Member
- Μηνύματα
- 3.099
- Likes
- 23.961
- Επόμενο Ταξίδι
- Λουξεμβούργο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Καναδάς
Οι φωτογραφίες σου είναι καταπληκτικές!!!!!!!!!!!!!!
katkats
Moderator
- Μηνύματα
- 9.631
- Likes
- 12.448
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν. Αμερική
Εκδρομή στη Γάνδη
Την τρίτη μέρα εκδράμαμε στη Γάνδη. Με τρένο. Τα εισιτήρια τα βγάλαμε επιτόπου στο σταθμό. Πολύ θετική εντύπωση μου έκαναν οι υπάλληλοι σε όλους τους σταθμούς. Πολύ υπομονετικοί και επεξηγηματικοί και πάντα πρότειναν τον πιο οικονομικό συνδυασμό για τα εισιτήρια. Εννοείται ότι όλοι ξέρουν τέλεια αγγλικά. Οι Βέλγοι γενικά ανέβηκαν πολύ στοtop10 ανθρωπογεωγραφίας μου μετά από αυτό το ταξίδι.
Η διαδρομή σύντομη. Από τον σταθμό των τρένων Gent – Sint - Pieters κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης με τα πόδια. Ο δρόμος πολύ εύκολος: Βρήκαμε την Koningin Elisabethlaan και συνεχίσαμε όλο ευθεία. Έχει και σήμανση. Με χαλαρό περπάτημα είναι το πολύ 20 λεπτά. Όμως, οι ψιχάλες που άρχισαν να πέφτουν μας έκαναν να επιταχύνουμε το βήμα μας. Η πρώτη εντύπωση από τη Γάνδη πολύ καλή. Δεν είναι "σκηνικό", όπως η Μπριζ. Είναι μια κανονική, όμορφη πόλη που διαθέτει όμως ένα εκτεταμένο μεσαιωνικό κέντρο. Είναι η μεγαλύτερη πανεπιστημιούπολη της Φλάνδρας και το καλοκαίρι φιλοξενεί 10ήμερο φεστιβάλ, το Gentse Feesten όπου, από ότι λένε οι οδηγοί, γίνεται της μουρλής. Στα καθ' ημάς όμως, η βροχή έπεφτε κανονικότατα και με το που φτάσαμε στις τρεις κεντρικές πλατείες, σήμα κατατεθέν της Γάνδης, αρχίσαμε να ψάχνουμε καταφύγιο. Ούτε καλά – καλά το belford δεν είδαμε. Σε ένα στενό πίσω από την Korenmarkt χωθήκαμε σε ένα μαγαζάκι με παλιομοδίτικη διακόσμηση και παραγγείλαμε καφέ. Κρίμα που ακόμα δεν πεινάγαμε γιατί τοPannenkoekenhuis Gwenola ειδικεύεται στις κρέπες και μάλιστα όπως τις κάνουν στη Βρετάνη. Οι υπόλοιποι πελάτες γύρω μας τις τιμούσαν δεόντως. Με το που κόπασε λίγο η βροχή βγήκαμε με τις ομπρέλες έξω και αρχίσαμε να περπατάμε.
Tρεις πλατείες, τρεις πύργοι. Ο πιο ψηλός, το belford (μνημείο Unesco και αυτό).
Είδαμε τα χριστουγεννιάτικα περίπτερα στην Saint Baafs Plein, τον καθεδρικό και καταφύγαμε για λίγο κάτω από το τεράστιο και ανεξήγητα παράταιρο υπόστεγο στην Emile Braun Plein. Μετά βόλτες στο υπόλοιπο ιστορικό κέντρο που έχει όλα τα αξιοθέατα συγκεντρωμένα σε πολύ κοντινές αποστάσεις: είδαμε το δημαρχείο, πήγαμε μέχρι τη μεγάλη Vrijdag markt, όπου είδαμε ότι υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα καφέ και από εκεί βγήκαμε στα κανάλια. Σε αντίθεση με τη Μπριζ, η Γάνδη “βλέπει” προς τα κανάλια.
Είδαμε (εξωτερικά) το κάστρο
και βολτάραμε στα δρομάκια της περιοχής Patershol. Ξεκουραστήκαμε και ζεσταθήκαμε με ένα μπολ σούπας στο Souplounge. Και μετά ξανά βόλτες. Μέχρι που η βροχή ξανάρχισε δυνατή.
Επιστρέψαμε στο σταθμό των τρένων με το τραμ Νο1. Εισιτήρια βγάλαμε από μηχάνημα στη στάση κοντά στην Korrenmarkt. Η επιστροφή στη Μπριζ ήταν λίγο πιο χρονοβόρα γιατί πήραμε τοπικό τρένο που έκανε πολλές στάσεις.
Ασυζητητί, η Γάνδη μας κέρδισε: Πανέμορφη, παλιά και ταυτόχρονα εντελώς εναρμονισμένη στο σήμερα. Με νέους, με λίγους τουρίστες, τουλάχιστον όταν ήμασταν εμείς εκεί και με μέρη που θα θέλαμε σίγουρα να σταματήσουμε για καφέ ή ποτό ή φαγητό. Άνετα την "ανταλλάσσαμε" με τη Μπριζ!
Την τρίτη μέρα εκδράμαμε στη Γάνδη. Με τρένο. Τα εισιτήρια τα βγάλαμε επιτόπου στο σταθμό. Πολύ θετική εντύπωση μου έκαναν οι υπάλληλοι σε όλους τους σταθμούς. Πολύ υπομονετικοί και επεξηγηματικοί και πάντα πρότειναν τον πιο οικονομικό συνδυασμό για τα εισιτήρια. Εννοείται ότι όλοι ξέρουν τέλεια αγγλικά. Οι Βέλγοι γενικά ανέβηκαν πολύ στοtop10 ανθρωπογεωγραφίας μου μετά από αυτό το ταξίδι.
Η διαδρομή σύντομη. Από τον σταθμό των τρένων Gent – Sint - Pieters κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης με τα πόδια. Ο δρόμος πολύ εύκολος: Βρήκαμε την Koningin Elisabethlaan και συνεχίσαμε όλο ευθεία. Έχει και σήμανση. Με χαλαρό περπάτημα είναι το πολύ 20 λεπτά. Όμως, οι ψιχάλες που άρχισαν να πέφτουν μας έκαναν να επιταχύνουμε το βήμα μας. Η πρώτη εντύπωση από τη Γάνδη πολύ καλή. Δεν είναι "σκηνικό", όπως η Μπριζ. Είναι μια κανονική, όμορφη πόλη που διαθέτει όμως ένα εκτεταμένο μεσαιωνικό κέντρο. Είναι η μεγαλύτερη πανεπιστημιούπολη της Φλάνδρας και το καλοκαίρι φιλοξενεί 10ήμερο φεστιβάλ, το Gentse Feesten όπου, από ότι λένε οι οδηγοί, γίνεται της μουρλής. Στα καθ' ημάς όμως, η βροχή έπεφτε κανονικότατα και με το που φτάσαμε στις τρεις κεντρικές πλατείες, σήμα κατατεθέν της Γάνδης, αρχίσαμε να ψάχνουμε καταφύγιο. Ούτε καλά – καλά το belford δεν είδαμε. Σε ένα στενό πίσω από την Korenmarkt χωθήκαμε σε ένα μαγαζάκι με παλιομοδίτικη διακόσμηση και παραγγείλαμε καφέ. Κρίμα που ακόμα δεν πεινάγαμε γιατί τοPannenkoekenhuis Gwenola ειδικεύεται στις κρέπες και μάλιστα όπως τις κάνουν στη Βρετάνη. Οι υπόλοιποι πελάτες γύρω μας τις τιμούσαν δεόντως. Με το που κόπασε λίγο η βροχή βγήκαμε με τις ομπρέλες έξω και αρχίσαμε να περπατάμε.
Tρεις πλατείες, τρεις πύργοι. Ο πιο ψηλός, το belford (μνημείο Unesco και αυτό).
Είδαμε (εξωτερικά) το κάστρο
και βολτάραμε στα δρομάκια της περιοχής Patershol. Ξεκουραστήκαμε και ζεσταθήκαμε με ένα μπολ σούπας στο Souplounge. Και μετά ξανά βόλτες. Μέχρι που η βροχή ξανάρχισε δυνατή.
Επιστρέψαμε στο σταθμό των τρένων με το τραμ Νο1. Εισιτήρια βγάλαμε από μηχάνημα στη στάση κοντά στην Korrenmarkt. Η επιστροφή στη Μπριζ ήταν λίγο πιο χρονοβόρα γιατί πήραμε τοπικό τρένο που έκανε πολλές στάσεις.
Ασυζητητί, η Γάνδη μας κέρδισε: Πανέμορφη, παλιά και ταυτόχρονα εντελώς εναρμονισμένη στο σήμερα. Με νέους, με λίγους τουρίστες, τουλάχιστον όταν ήμασταν εμείς εκεί και με μέρη που θα θέλαμε σίγουρα να σταματήσουμε για καφέ ή ποτό ή φαγητό. Άνετα την "ανταλλάσσαμε" με τη Μπριζ!
Last edited by a moderator:
katkats
Moderator
- Μηνύματα
- 9.631
- Likes
- 12.448
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν. Αμερική
Με ορατό πλέον τον κίνδυνο να έρθουν τα Χριστούγεννα και η χριστουγεννιάτικη ιστορία μου της προηγούμενης χρονιάς να μην έχει ακόμα τελειώσει
αποφάσισα να στρωθώ στο γράψιμο.
αποφάσισα να στρωθώ στο γράψιμο.
katkats
Moderator
- Μηνύματα
- 9.631
- Likes
- 12.448
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν. Αμερική
Βρυξέλλες - Μέρος 1
Μετά από τρεις μέρες στη Μπριζ, αναχωρήσαμε για Βρυξέλλες, με τρένο. Μελετώντας τον χάρτη είχαμε αποφασίσει ότι ο κοντινότερος σταθμός στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει ήταν ο Gare du Nord. Λάθος και μάλιστα μέγα, γιατί οι χάρτες εκτός ότι πολλές φορές δίνουν λάθος εντύπωση για τις αποστάσεις, το κυριότερο είναι ότι δεν δείχνουν τις ανηφόρες και τους λόφους. Εμείς λοιπόν που πρώτη φορά πατάγαμε το πόδι μας στις Βρυξέλλες δεν υποψιαστήκαμε ότι για να φτάσουμε στο ξενοδοχείο έπρεπε πρώτα να σύρουμε τις βαλίτσες μας στην κορυφή του μοναδικού λόφου των Βρυξελλών. Θα μου πείτε: γιατί δεν πήρατε μετρό να βγείτε δίπλα; Γιατί ήμαστε του περπατήματος εμείς και μάλιστα του μαζοχιστικού: με βαλίτσες, μέσα στη βροχή. Α, ναι! Με το που βγήκαμε από τον σταθμό άρχισε να βρέχει, τι άλλο; Η περιοχή αυτού του σταθμού, εντελώς αδιάφορη. Μπήκαμε στις κεντρικές Βρυξέλλες διασχίζοντας το ring που τις ζώνει και μετά από πολλές λοξοδρομήσεις, λαχανιάσματα και τις απαραίτητες βωμολοχίες φτάσαμε: Ηotel du Congres, στον ομώνυμο δρόμο. Πολύ αξιοπρεπής περιοχή, με ελάχιστες όμως επιλογές για φαγητό, ποτό και ψώνια (σούπερ μάρκετ ας πούμε). Ο πιο κοντινός σταθμός μετρό είναι ο Μadou και τρένων ο Centraal. Με πρωινό δίναμε λιγότερο από 70 ευρώ, σε πολύ ωραίο δωμάτιο και αυτό γιατί στις Βρυξέλλες στις αργίες, στα σαββατοκύριακα και στις μέρες των διακοπών του Αυγούστου οι τιμές πέφτουν κατακόρυφα, αφού οι εργαζόμενοι στις εταιρίες και στις υπηρεσίες της EU την κάνουν.
Το μοναδικό αξιοθέατο σε πολύ κοντινή απόσταση από το du Congres είναι η Colonne du Congres, η πλατεία της οποίας επιτρέπει πανοραμική θέα στην πόλη (είπαμε λόφος) και ακριβώς από κάτω αποκαλύπτεται η αιτία των τόσων λοξοδρομήσεων πιο πριν: δυο τεράστιες εγκαταλελειμμένες οικοδομές.
Το πρώτο πράγμα που κάναμε στις Βρυξέλλες ήταν να επισκεφθούμε την Grand Place (Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco). Και καλά κάναμε. Από τις πιο ιδιαίτερες και ωραίες πλατείες που έχω δει.
Η πρόσβαση σε αυτήν γίνεται μέσω στενών δρόμων και γι' αυτό σου δίνει την αίσθηση ότι είναι κρυμμένη. Ανάμεσα στα παλιά συντεχνιακά κτίρια, με τα σκαλωτά αετώματα και την εντυπωσιακή διακόσμηση, δεσπόζει το δημαρχείο. Είναι το πιο παλιό κτίριο της πλατείας (τουλάχιστον η πρόσοψή του), αφού ήταν το μοναδικό κτίριο που άντεξε τον βομβαρδισμό των Γάλλων το 1695. Τα υπόλοιπα κτίρια ξαναφτιάχτηκαν αμέσως μετά.
Μόνη παραφωνία στην πλατεία ήταν η χριστουγεννιάτικη πινελιά του δήμου: ένα μεταμοντέρνο, φτηνιάρικο “δένδρο” φτιαγμένο με σκαλωσιές και πανιά, με φωτορυθμικά και μουσική. Ευτυχώς το είδαμε μόνο το πρώτο βράδυ μας εκεί. Το μεθεπόμενο πρωί το ξηλώσανε (ζήτω! Έμεινε μόνο το show με τα φώτα στα κτίρια της πλατείας που ήταν ωραίο) και έτσι μπορέσαμε να χαρούμε την πλατεία άδεια και να αναγνωρίσουμε και να μελετήσουμε ένα – ένα τα κτίρια των παλιών συντεχνιών.
Το χαζό αξιοθέατο των Βρυξελλών είναι το Manneken Pis, ένα μικρό αγαλματάκι ενός γυμνού αγοριού που ουρεί και κάτι τρέχει στα γύφτικα. Και όμως πλήθος κόσμου ποδοπατιέται για να το βγάλει φωτογραφία και να βγει φωτογραφία μαζί του. Συμπέρασμα: αν το έχεις με το μάρκετινγκ, όπως το έχουν οι Βέλγοι (του έχουν κάνει κουστούμια και μουσείο!), κάνεις ακόμα και το Manneken Pis αξιοθέατο και βγάζεις και ένα κάρο λεφτά από τα άπειρα σουβενίρς. Βρίσκεται κοντά στην Grand Place – ακολουθήστε το πλήθος!
Επίσης πολύ κοντά στην Grand Place, βρίσκονται οι Galeries St-Hubert, ένα σύμπλεγμα στοών με στεγασμένα καταστήματα, το πρώτο που χτίστηκε στην Ευρώπη και η Bourse, το κτίριο του χρηματιστηρίου. Στο τελευταίο πάλι μας τα χάλασαν τα χριστουγεννιάτικα σπιτάκια γιατί είχαν καταλάβει όλη την πλατεία μπροστά πνίγοντας εντελώς το κτίριο. Βέβαια ας μη γκρινιάζουμε πολύ, τα λουκάνικα και οι πατάτες που πουλούσαν τα σπιτάκια υπήρξαν σωτήρια σε κάποιες περιπτώσεις. Ήπιαμε καφέ σε ένα “grand café” το Falstaff, δίπλα στην Bourse, με πολύ ωραίο εσωτερικό art nouveau, αλλά πολύ μίζερο κατ' άλλα (πλαστικά κουταλάκια!!).
Οι δρόμοι γύρω από τη Grand Place δεν μας ενθουσίασαν για βόλτες. Παρ' όλα αυτά ένα πρωί θαυμάσαμε αυτόν, σε ένα “live” που άφησε εποχή:
Περνώντας όμως απέναντι την Blv Anspach Laan βρεθήκαμε σε μέρη που μας άρεσαν περισσότερο. Πρόκειται για την περιοχή γύρω από την πλατεία του St-Géry και της Ste-Catherine, την οποία επισκεφθήκαμε πολλές φορές κατά τη διαμονή μας στις Βρυξέλλες (ακόμα και δυο φορές την ημέρα βρισκόμασταν εκεί). Οι λόγοι: έχει πληθώρα από μπαρ και εστιατόρια, δεν έχει ιδιαίτερη πολυκοσμία και βαβούρα και είναι εύκολο να βρει κανείς πεζόδρομους και πλατείες για να βολτάρει. Η πλατεία του St-Géry δεν φιλοξενεί εκκλησία, παρόλο που αυτό υποδηλώνει το όνομά της. Το κτίσμα που κατέχει το μεγαλύτερο μέρος της πλατείας είναι οι Halles St- Géry, πρώην κρεαταγορά και νυν πολυχώρος, με ένα ψηλό οβελίσκο στη μέση. Φιλοξενεί καφέ, εστιατόριο και χώρους εκθέσεων. Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Γύρω από την πλατεία υπάρχουν πολλά mainstream μπαρ, τα οποία το βράδυ ήταν όλα γεμάτα και ζωντανά, κάτι μας θύμισε αυτό από Αθήνα. Επίσης, στους γύρους δρόμους υπάρχουν πάρα πολλά εστιατόρια και μαγειρεία ασιατικής κουζίνας, μερικά από τα οποία έχουν πολύ οικονομικά μενού, κυρίως το μεσημέρι. Εκεί κοντά, αν βολτάρετε θα πέσετε και πάνω στον “σκύλο που κατουρά”, σοβαρό ανταγωνιστή του Manneken Pis.
Σε μικρή απόσταση με τα πόδια από την πλατεία του St-Géry βρίσκεται η πλατεία της της Ste-Catherine, με την ομώνυμη εκκλησία που είχε σκαλωσιές. Εδώ πάλι μας τα χάλασαν τα χριστουγεννιάτικα σπιτάκια: όχι μόνο καταλάμβαναν όλη την πλατεία, αλλά είχαν φτιάξει και μια περίεργη κατασκευή από πάνω, σαν στέγαστρο με κοντάρια έμοιαζε, και έτσι πάλι δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα. Πάντως το carrousel που είχαν στήσει ήταν από τα πιο ωραία που έχω δει ποτέ. Και άλλα χριστουγεννιάτικα στον πεζόδρομο (Μarché aux Poissons) πίσω από την Ste-Catherine και όλα αυτά κατέληγαν σε μια ρόδα λούνα παρκ. Και εδώ η περιοχή βρίθει εστιατορίων και μπαρ, για όλα τα γούστα και βαλάντια. Από εδώ έως και το St-Géry είναι το κατάλληλο μέρος για να εντρυφήσει κανείς στη φιλοσοφία των brown και locals' cafés.
Μετά από τρεις μέρες στη Μπριζ, αναχωρήσαμε για Βρυξέλλες, με τρένο. Μελετώντας τον χάρτη είχαμε αποφασίσει ότι ο κοντινότερος σταθμός στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει ήταν ο Gare du Nord. Λάθος και μάλιστα μέγα, γιατί οι χάρτες εκτός ότι πολλές φορές δίνουν λάθος εντύπωση για τις αποστάσεις, το κυριότερο είναι ότι δεν δείχνουν τις ανηφόρες και τους λόφους. Εμείς λοιπόν που πρώτη φορά πατάγαμε το πόδι μας στις Βρυξέλλες δεν υποψιαστήκαμε ότι για να φτάσουμε στο ξενοδοχείο έπρεπε πρώτα να σύρουμε τις βαλίτσες μας στην κορυφή του μοναδικού λόφου των Βρυξελλών. Θα μου πείτε: γιατί δεν πήρατε μετρό να βγείτε δίπλα; Γιατί ήμαστε του περπατήματος εμείς και μάλιστα του μαζοχιστικού: με βαλίτσες, μέσα στη βροχή. Α, ναι! Με το που βγήκαμε από τον σταθμό άρχισε να βρέχει, τι άλλο; Η περιοχή αυτού του σταθμού, εντελώς αδιάφορη. Μπήκαμε στις κεντρικές Βρυξέλλες διασχίζοντας το ring που τις ζώνει και μετά από πολλές λοξοδρομήσεις, λαχανιάσματα και τις απαραίτητες βωμολοχίες φτάσαμε: Ηotel du Congres, στον ομώνυμο δρόμο. Πολύ αξιοπρεπής περιοχή, με ελάχιστες όμως επιλογές για φαγητό, ποτό και ψώνια (σούπερ μάρκετ ας πούμε). Ο πιο κοντινός σταθμός μετρό είναι ο Μadou και τρένων ο Centraal. Με πρωινό δίναμε λιγότερο από 70 ευρώ, σε πολύ ωραίο δωμάτιο και αυτό γιατί στις Βρυξέλλες στις αργίες, στα σαββατοκύριακα και στις μέρες των διακοπών του Αυγούστου οι τιμές πέφτουν κατακόρυφα, αφού οι εργαζόμενοι στις εταιρίες και στις υπηρεσίες της EU την κάνουν.
Το μοναδικό αξιοθέατο σε πολύ κοντινή απόσταση από το du Congres είναι η Colonne du Congres, η πλατεία της οποίας επιτρέπει πανοραμική θέα στην πόλη (είπαμε λόφος) και ακριβώς από κάτω αποκαλύπτεται η αιτία των τόσων λοξοδρομήσεων πιο πριν: δυο τεράστιες εγκαταλελειμμένες οικοδομές.
Το πρώτο πράγμα που κάναμε στις Βρυξέλλες ήταν να επισκεφθούμε την Grand Place (Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco). Και καλά κάναμε. Από τις πιο ιδιαίτερες και ωραίες πλατείες που έχω δει.
Η πρόσβαση σε αυτήν γίνεται μέσω στενών δρόμων και γι' αυτό σου δίνει την αίσθηση ότι είναι κρυμμένη. Ανάμεσα στα παλιά συντεχνιακά κτίρια, με τα σκαλωτά αετώματα και την εντυπωσιακή διακόσμηση, δεσπόζει το δημαρχείο. Είναι το πιο παλιό κτίριο της πλατείας (τουλάχιστον η πρόσοψή του), αφού ήταν το μοναδικό κτίριο που άντεξε τον βομβαρδισμό των Γάλλων το 1695. Τα υπόλοιπα κτίρια ξαναφτιάχτηκαν αμέσως μετά.
Μόνη παραφωνία στην πλατεία ήταν η χριστουγεννιάτικη πινελιά του δήμου: ένα μεταμοντέρνο, φτηνιάρικο “δένδρο” φτιαγμένο με σκαλωσιές και πανιά, με φωτορυθμικά και μουσική. Ευτυχώς το είδαμε μόνο το πρώτο βράδυ μας εκεί. Το μεθεπόμενο πρωί το ξηλώσανε (ζήτω! Έμεινε μόνο το show με τα φώτα στα κτίρια της πλατείας που ήταν ωραίο) και έτσι μπορέσαμε να χαρούμε την πλατεία άδεια και να αναγνωρίσουμε και να μελετήσουμε ένα – ένα τα κτίρια των παλιών συντεχνιών.
Το χαζό αξιοθέατο των Βρυξελλών είναι το Manneken Pis, ένα μικρό αγαλματάκι ενός γυμνού αγοριού που ουρεί και κάτι τρέχει στα γύφτικα. Και όμως πλήθος κόσμου ποδοπατιέται για να το βγάλει φωτογραφία και να βγει φωτογραφία μαζί του. Συμπέρασμα: αν το έχεις με το μάρκετινγκ, όπως το έχουν οι Βέλγοι (του έχουν κάνει κουστούμια και μουσείο!), κάνεις ακόμα και το Manneken Pis αξιοθέατο και βγάζεις και ένα κάρο λεφτά από τα άπειρα σουβενίρς. Βρίσκεται κοντά στην Grand Place – ακολουθήστε το πλήθος!
Επίσης πολύ κοντά στην Grand Place, βρίσκονται οι Galeries St-Hubert, ένα σύμπλεγμα στοών με στεγασμένα καταστήματα, το πρώτο που χτίστηκε στην Ευρώπη και η Bourse, το κτίριο του χρηματιστηρίου. Στο τελευταίο πάλι μας τα χάλασαν τα χριστουγεννιάτικα σπιτάκια γιατί είχαν καταλάβει όλη την πλατεία μπροστά πνίγοντας εντελώς το κτίριο. Βέβαια ας μη γκρινιάζουμε πολύ, τα λουκάνικα και οι πατάτες που πουλούσαν τα σπιτάκια υπήρξαν σωτήρια σε κάποιες περιπτώσεις. Ήπιαμε καφέ σε ένα “grand café” το Falstaff, δίπλα στην Bourse, με πολύ ωραίο εσωτερικό art nouveau, αλλά πολύ μίζερο κατ' άλλα (πλαστικά κουταλάκια!!).
Οι δρόμοι γύρω από τη Grand Place δεν μας ενθουσίασαν για βόλτες. Παρ' όλα αυτά ένα πρωί θαυμάσαμε αυτόν, σε ένα “live” που άφησε εποχή:
Περνώντας όμως απέναντι την Blv Anspach Laan βρεθήκαμε σε μέρη που μας άρεσαν περισσότερο. Πρόκειται για την περιοχή γύρω από την πλατεία του St-Géry και της Ste-Catherine, την οποία επισκεφθήκαμε πολλές φορές κατά τη διαμονή μας στις Βρυξέλλες (ακόμα και δυο φορές την ημέρα βρισκόμασταν εκεί). Οι λόγοι: έχει πληθώρα από μπαρ και εστιατόρια, δεν έχει ιδιαίτερη πολυκοσμία και βαβούρα και είναι εύκολο να βρει κανείς πεζόδρομους και πλατείες για να βολτάρει. Η πλατεία του St-Géry δεν φιλοξενεί εκκλησία, παρόλο που αυτό υποδηλώνει το όνομά της. Το κτίσμα που κατέχει το μεγαλύτερο μέρος της πλατείας είναι οι Halles St- Géry, πρώην κρεαταγορά και νυν πολυχώρος, με ένα ψηλό οβελίσκο στη μέση. Φιλοξενεί καφέ, εστιατόριο και χώρους εκθέσεων. Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Γύρω από την πλατεία υπάρχουν πολλά mainstream μπαρ, τα οποία το βράδυ ήταν όλα γεμάτα και ζωντανά, κάτι μας θύμισε αυτό από Αθήνα. Επίσης, στους γύρους δρόμους υπάρχουν πάρα πολλά εστιατόρια και μαγειρεία ασιατικής κουζίνας, μερικά από τα οποία έχουν πολύ οικονομικά μενού, κυρίως το μεσημέρι. Εκεί κοντά, αν βολτάρετε θα πέσετε και πάνω στον “σκύλο που κατουρά”, σοβαρό ανταγωνιστή του Manneken Pis.
Σε μικρή απόσταση με τα πόδια από την πλατεία του St-Géry βρίσκεται η πλατεία της της Ste-Catherine, με την ομώνυμη εκκλησία που είχε σκαλωσιές. Εδώ πάλι μας τα χάλασαν τα χριστουγεννιάτικα σπιτάκια: όχι μόνο καταλάμβαναν όλη την πλατεία, αλλά είχαν φτιάξει και μια περίεργη κατασκευή από πάνω, σαν στέγαστρο με κοντάρια έμοιαζε, και έτσι πάλι δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα. Πάντως το carrousel που είχαν στήσει ήταν από τα πιο ωραία που έχω δει ποτέ. Και άλλα χριστουγεννιάτικα στον πεζόδρομο (Μarché aux Poissons) πίσω από την Ste-Catherine και όλα αυτά κατέληγαν σε μια ρόδα λούνα παρκ. Και εδώ η περιοχή βρίθει εστιατορίων και μπαρ, για όλα τα γούστα και βαλάντια. Από εδώ έως και το St-Géry είναι το κατάλληλο μέρος για να εντρυφήσει κανείς στη φιλοσοφία των brown και locals' cafés.
Last edited:
echo2011
Member
- Μηνύματα
- 2.398
- Likes
- 3.572
Πολύ μου αρέσει να διαβάζω για το Βέλγιο!! Μπράβο που συνεχίζεις την ιστορία!
katkats
Moderator
- Μηνύματα
- 9.631
- Likes
- 12.448
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν. Αμερική
Βρυξέλλες - Μέρος 2
Ανηφορίζουμε πάλι. Ο λόφος που βρίσκεται το ξενοδοχείο μας είναι ουσιαστικά ο λόφος που βρίσκεται το παλάτι και τα μουσεία (εκεί λέγεται Mont des Arts) και επίσης η περιοχή Sablon και το δικαστικό μέγαρο. Ωραία η ανάβαση ή η κατάβαση από την Place d' Albertine.
Ας αρχίσουμε από το παλάτι και μάλιστα από το πάρκο μπροστά στο παλάτι, το οποίο φιλοξενεί αγάλματα που περιμένεις να δεις σε ένα βασιλικό πάρκο, αλλά εμείς “θαυμάσαμε” και άλλα αμφιβόλου αισθητικής με θέμα τα διάσημα βελγικά τρόφιμα: μια μπάρα σοκολάτας, λαχανάκια (τι άλλο?) Βρυξελλών, τηγανιτές πατάτες και άλλα πολλά. Να μη μιλήσω για τις φήμες (?) που το θέλουν τόπο gay ψωνιστηριού! Λίγα μέτρα από το παλάτι! Μόνο στο Βέλγιο...
Το πάρκο λοιπόν μας έκανε να σκεφτούμε, το παλάτι όχι. Όπως η πλειοψηφία των παλατιών, μας άφησε αδιάφορους. Για τα μουσεία θα σας πω αργότερα, οπότε συνεχίζουμε νότια προς την Sablon. Ορόσημα της περιοχής είναι οι δυο πλατείες, οι Pl du Grand και Petit Sablon. Διαβάζαμε στους οδηγούς ότι η Grand Sablon είναι πολύ upmarket και επιβάλλεται επίσκεψη, αλλά εμάς δεν μας είπε τίποτα. Κατ' αρχήν δεν υπάρχει πλατεία: η μισή ως συνήθως ήταν κατειλημμένη από χριστουγεννιάτικα και η άλλη μισή ήταν πάρκινγκ. Ο μόνος λόγος που θα πρότεινα σε κάποιον να έρθει εδώ θα ήταν για να βρει συγκεντρωμένες όλες τις φίρμες των ακριβών σοκολατοποιών του Βελγίου. Αντίθετα, η Petit Sablon αξίζει σίγουρα επίσκεψης. Μοιάζει περισσότερο με κήπο. Στο βάθος έχει ένα συντριβάνι και γύρω – γύρω ο φράκτης διακοσμείται με 48 (όπως λένε οι οδηγοί) μικρά μπρούτζινα αγάλματα που αναπαριστούν τα διάφορα επαγγέλματα στον Μεσαίωνα.
Συνεχίζοντας και άλλο προς τα νότια φτάνουμε στο θεόρατο Palais du Justice. H πλατεία μπροστά του προσφέρει πανοραμική θέα των Βρυξελλών.
O ανελκυστήρας που βρίσκεται εκεί σε πάει κατευθείαν στη συνοικία Marolles. Μια πολυεθνική και κάπως εναλλακτική γειτονιά. Πολύ μας άρεσε. Η καρδιά της είναι η Place du Jeu-de-Balle. Στην πλατεία δεν παίζεται πια αυτό το παιχνίδι, αλλά κάθε μέρα μέχρι το μεσημέρι στήνεται γιουσουρούμ και γύρω-γύρω υπάρχουν αρκετά καφέ – μπαρ στα οποία, αν τυχόν βγει ο ήλιος, μπορείς να λιαστείς στα τραπεζάκια τους. Εννοείτε ότι εμείς δεν είχαμε καμία τέτοια καλή τύχη.
Μουσεία
Πήγαμε σε τρία. Είχα σταμπάρει άλλα τόσα, αλλά οι μέρες ήταν περιορισμένες. Μεταξύ αυτών που αφήσαμε ήταν και το μουσείο φυσική ιστορίας που θεωρείται το καλύτερο στο είδος του στο κόσμο και το οποίο φιλοξενεί τα απολιθώματα 10-μετρων δεινοσαύρων (διακαής παιδικός πόθος δικός μου, όχι όμως και του συνταξιδιώτη μου).
Μουσείο Magritte : Άλλος διακαής πόθος αυτός. Τρεις όροφοι με έργα του, αλλά και ιστορίες και φωτογραφίες από τη ζωή του. Πάρα πολύ καλή παρουσίαση, ενδιαφέρουσα και καθόλου κουραστική. “Σηκώσαμε” το μαγαζί του μουσείου αγοράζοντας δωράκια και αναμνηστικά. Το μουσείο είναι ουσιαστικά τμήμα της βασιλικής Πινακοθηκής, με ξεχωριστό εισιτήριο.
Μουσείο Μουσικών Οργάνων : Η συλλογή του θεωρείται από τις πιο πλήρεις στον κόσμο. Το κτίριο, το art nouveau κτίριο Old England, έχει πολλούς ορόφους (6 ή 7, δεν θυμάμαι) αλλά ευτυχώς μόνο δυο φιλοξενούν όργανα. Ευτυχώς, γιατί αλλιώς θα ήταν αδύνατο να ολοκληρώσουμε την επίσκεψη μας και να τα δούμε όλα. Μιλάμε για ποικιλία: από τα πολύ παλιά έως τα σύγχρονα, συμφωνικά και μη, από όλες τις περιοχές του κόσμου (από Ελλάδα: φλογέρες), με τα πιο περίεργα σχήματα και διακοσμήσεις. Στην είσοδο, αφού βγάλεις εισιτήριο, σου δίνουν έναν audioguide. Έχοντας αυτόν στο αυτί και όταν σταθείς στις προκαθορισμένες θέσεις μπροστά στις προθήκες με τα όργανα, ακούς πως αυτά ηχούν. Ενθουσιασμός. Το ίδιο το κτίριο είναι ένα κομψοτέχνημα και το καφέ – εστιατόριο στον τελευταίο όροφο είναι ότι πρέπει για ξεκούραση με θέα, μόνο που εμείς δεν μπορέσαμε να κάτσουμε γιατί ήταν τίγκα.
Βελγικό Κέντρο Κόμικς : Προσοχή δεν είναι μουσείο κόμικς. Είναι το μουσείο των βελγικών κόμικς, αυστηρά: Τεν – Τεν, στρουμφάκια, Λούκυ Λουκ (αυτός είναι και λίγο Γάλλος) και άλλους που εγώ δεν είχα υπόψη μου. Εν ολίγοις, δεν ήταν και πολύ ενδιαφέρον, για εμάς, αλλά με έκανε να θέλω να ξαναρχίσω να διαβάζω κόμικς. Πάντως βγάλαμε ωραίες φωτογραφίες. Το κτίριο που στεγάζει το μουσείο είναι και αυτό art nouveau του Victor Horta και είναι φανταστικό. Στο ισόγειο, έχει καφέ και βιβλιοπωλείο με κόμικς (τι άλλο) κυρίως στα γαλλικά.
Επί την ευκαιρία των κόμικς, να σας πω ότι διάσπαρτες σε όλο το κέντρο των Βρυξελλών υπάρχουν τοιχογραφίες εμπνευσμένες από γνωστά κόμικς που καλύπτουν μικρές και μεγάλες επιφάνειες κτιρίων. Ξέρω ότι πολλοί επισκέπτες στην πόλη βάζουν σκοπό να τις δουν όλες, ορίστε μία από αυτές:
Ανηφορίζουμε πάλι. Ο λόφος που βρίσκεται το ξενοδοχείο μας είναι ουσιαστικά ο λόφος που βρίσκεται το παλάτι και τα μουσεία (εκεί λέγεται Mont des Arts) και επίσης η περιοχή Sablon και το δικαστικό μέγαρο. Ωραία η ανάβαση ή η κατάβαση από την Place d' Albertine.
Ας αρχίσουμε από το παλάτι και μάλιστα από το πάρκο μπροστά στο παλάτι, το οποίο φιλοξενεί αγάλματα που περιμένεις να δεις σε ένα βασιλικό πάρκο, αλλά εμείς “θαυμάσαμε” και άλλα αμφιβόλου αισθητικής με θέμα τα διάσημα βελγικά τρόφιμα: μια μπάρα σοκολάτας, λαχανάκια (τι άλλο?) Βρυξελλών, τηγανιτές πατάτες και άλλα πολλά. Να μη μιλήσω για τις φήμες (?) που το θέλουν τόπο gay ψωνιστηριού! Λίγα μέτρα από το παλάτι! Μόνο στο Βέλγιο...
Το πάρκο λοιπόν μας έκανε να σκεφτούμε, το παλάτι όχι. Όπως η πλειοψηφία των παλατιών, μας άφησε αδιάφορους. Για τα μουσεία θα σας πω αργότερα, οπότε συνεχίζουμε νότια προς την Sablon. Ορόσημα της περιοχής είναι οι δυο πλατείες, οι Pl du Grand και Petit Sablon. Διαβάζαμε στους οδηγούς ότι η Grand Sablon είναι πολύ upmarket και επιβάλλεται επίσκεψη, αλλά εμάς δεν μας είπε τίποτα. Κατ' αρχήν δεν υπάρχει πλατεία: η μισή ως συνήθως ήταν κατειλημμένη από χριστουγεννιάτικα και η άλλη μισή ήταν πάρκινγκ. Ο μόνος λόγος που θα πρότεινα σε κάποιον να έρθει εδώ θα ήταν για να βρει συγκεντρωμένες όλες τις φίρμες των ακριβών σοκολατοποιών του Βελγίου. Αντίθετα, η Petit Sablon αξίζει σίγουρα επίσκεψης. Μοιάζει περισσότερο με κήπο. Στο βάθος έχει ένα συντριβάνι και γύρω – γύρω ο φράκτης διακοσμείται με 48 (όπως λένε οι οδηγοί) μικρά μπρούτζινα αγάλματα που αναπαριστούν τα διάφορα επαγγέλματα στον Μεσαίωνα.
Συνεχίζοντας και άλλο προς τα νότια φτάνουμε στο θεόρατο Palais du Justice. H πλατεία μπροστά του προσφέρει πανοραμική θέα των Βρυξελλών.
O ανελκυστήρας που βρίσκεται εκεί σε πάει κατευθείαν στη συνοικία Marolles. Μια πολυεθνική και κάπως εναλλακτική γειτονιά. Πολύ μας άρεσε. Η καρδιά της είναι η Place du Jeu-de-Balle. Στην πλατεία δεν παίζεται πια αυτό το παιχνίδι, αλλά κάθε μέρα μέχρι το μεσημέρι στήνεται γιουσουρούμ και γύρω-γύρω υπάρχουν αρκετά καφέ – μπαρ στα οποία, αν τυχόν βγει ο ήλιος, μπορείς να λιαστείς στα τραπεζάκια τους. Εννοείτε ότι εμείς δεν είχαμε καμία τέτοια καλή τύχη.
Μουσεία
Πήγαμε σε τρία. Είχα σταμπάρει άλλα τόσα, αλλά οι μέρες ήταν περιορισμένες. Μεταξύ αυτών που αφήσαμε ήταν και το μουσείο φυσική ιστορίας που θεωρείται το καλύτερο στο είδος του στο κόσμο και το οποίο φιλοξενεί τα απολιθώματα 10-μετρων δεινοσαύρων (διακαής παιδικός πόθος δικός μου, όχι όμως και του συνταξιδιώτη μου).
Μουσείο Magritte : Άλλος διακαής πόθος αυτός. Τρεις όροφοι με έργα του, αλλά και ιστορίες και φωτογραφίες από τη ζωή του. Πάρα πολύ καλή παρουσίαση, ενδιαφέρουσα και καθόλου κουραστική. “Σηκώσαμε” το μαγαζί του μουσείου αγοράζοντας δωράκια και αναμνηστικά. Το μουσείο είναι ουσιαστικά τμήμα της βασιλικής Πινακοθηκής, με ξεχωριστό εισιτήριο.
Μουσείο Μουσικών Οργάνων : Η συλλογή του θεωρείται από τις πιο πλήρεις στον κόσμο. Το κτίριο, το art nouveau κτίριο Old England, έχει πολλούς ορόφους (6 ή 7, δεν θυμάμαι) αλλά ευτυχώς μόνο δυο φιλοξενούν όργανα. Ευτυχώς, γιατί αλλιώς θα ήταν αδύνατο να ολοκληρώσουμε την επίσκεψη μας και να τα δούμε όλα. Μιλάμε για ποικιλία: από τα πολύ παλιά έως τα σύγχρονα, συμφωνικά και μη, από όλες τις περιοχές του κόσμου (από Ελλάδα: φλογέρες), με τα πιο περίεργα σχήματα και διακοσμήσεις. Στην είσοδο, αφού βγάλεις εισιτήριο, σου δίνουν έναν audioguide. Έχοντας αυτόν στο αυτί και όταν σταθείς στις προκαθορισμένες θέσεις μπροστά στις προθήκες με τα όργανα, ακούς πως αυτά ηχούν. Ενθουσιασμός. Το ίδιο το κτίριο είναι ένα κομψοτέχνημα και το καφέ – εστιατόριο στον τελευταίο όροφο είναι ότι πρέπει για ξεκούραση με θέα, μόνο που εμείς δεν μπορέσαμε να κάτσουμε γιατί ήταν τίγκα.
Βελγικό Κέντρο Κόμικς : Προσοχή δεν είναι μουσείο κόμικς. Είναι το μουσείο των βελγικών κόμικς, αυστηρά: Τεν – Τεν, στρουμφάκια, Λούκυ Λουκ (αυτός είναι και λίγο Γάλλος) και άλλους που εγώ δεν είχα υπόψη μου. Εν ολίγοις, δεν ήταν και πολύ ενδιαφέρον, για εμάς, αλλά με έκανε να θέλω να ξαναρχίσω να διαβάζω κόμικς. Πάντως βγάλαμε ωραίες φωτογραφίες. Το κτίριο που στεγάζει το μουσείο είναι και αυτό art nouveau του Victor Horta και είναι φανταστικό. Στο ισόγειο, έχει καφέ και βιβλιοπωλείο με κόμικς (τι άλλο) κυρίως στα γαλλικά.
Επί την ευκαιρία των κόμικς, να σας πω ότι διάσπαρτες σε όλο το κέντρο των Βρυξελλών υπάρχουν τοιχογραφίες εμπνευσμένες από γνωστά κόμικς που καλύπτουν μικρές και μεγάλες επιφάνειες κτιρίων. Ξέρω ότι πολλοί επισκέπτες στην πόλη βάζουν σκοπό να τις δουν όλες, ορίστε μία από αυτές:
Last edited by a moderator:
katkats
Moderator
- Μηνύματα
- 9.631
- Likes
- 12.448
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν. Αμερική
Βρυξέλλες - Μέρος 3
Φαγητό – Ποτό
Επειδή είχαμε πρωινό στο ξενοδοχείο, τα μεσημέρια τη βγάζαμε με πατάτες και λουκάνικα από τις καντίνες μπροστά από τη Bourse, όπως σας είπα ήδη. Το βράδυ όμως τρώγαμε κανονικά, σαν άνθρωποι, καθιστοί με μαχαίρι και πιρούνι. Οι μεγάλες μερίδες των εστιατορίων και το σύστημα “πρωινό + λουκάνικο-για-μεσημέρι” μας έκανε να παίρνουμε για δείπνο μόνο δυο κυρίως. Έτσι, δεν σκεφτόμασταν και ιδιαίτερα που θα φάμε από οικονομική άποψη, χωρίς βέβαια ακρότητες. Στις Βρυξέλλες οι πιθανότητες να φάει κανείς μετά τις 9 μμ είναι πολύ περισσότερες.
Η περιοχή στην οποία επικεντρωθήκαμε ήταν προς St-Géry και Ste-Catherine. Από τα πολλά εστιατόρια που έχει η Rue de Flandre, σχεδόν τυχαία μπήκαμε στη Brasserie Royal: περισσότερο bar-restaurant, με τραπεζάκια κολλητά το ένα στο άλλο και δυνατή μουσική. Φαγητό και εξυπηρέτηση καλή. Ένα άλλο βράδυ φάγαμε καλά στο La Manifacture: σε ένα πολύ ωραία ανακαινισμένο κτίριο που παλιά στέγαζε βιοτεχνία φημισμένων δερμάτινων ειδών. Και τα δυο αυτά εστιατόρια δεν είναι φτηνά, έχουν όμως οικονομικά μεσημεριανά μενού. Πραγματική οικονομία κάναμε όταν φάγαμε σε ένα ταϊλανδέζικο (Au Lotus Thai) κοντά στην πλατεία St- Géry που πρόσφερε μενού σε απίστευτα χαμηλή τιμή. Σε τέτοιες περιπτώσεις αναρωτιέσαι για το φαΐ που θα φας, αλλά εδώ όλα ήταν πολύ νόστιμα. Σαν διακόσμηση δεν έλεγε τίποτα αλλά το προσωπικό ήταν πολύ ευγενικό.
Από cafe-bar, κολλήσαμε με δυο. Το ένα ήταν στην περιοχή του St- Géry. Το Lava μας έκανε κλικ τυχαία καθώς περνάγαμε απ' έξω. Μέσα φιλικό και απροσποίητο, ενδιαφέρουσα μουσική, χωρίς ίχνος τουρίστα, όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Ένα από τα λεγόμενα locals bar. Διαθέτει καπνιστήριο, το μοναδικό που είδαμε στις Βρυξέλλες, αλλά χωρίς εξαερισμό! Μέσα εκεί πάντως συνωστιζόταν κόσμος όλων των ηλικιών και εθνοτήτων. Νομίζαμε ότι ο σερβιτόρος (ή ιδιοκτήτης ; ) ήταν Έλληνας. Τελικά συμπεράναμε ότι είχε αραβική καταγωγή. Πιάσαμε κουβέντα και μας είπε ότι είχε μείνει τέσσερα χρόνια στο Ηράκλειο και θυμόταν την Κρήτη πολύ θετικά, θυμόταν μάλιστα και λίγα ελληνικά (η μαμά πατρίδα μας κυνηγά και μας βρίσκει). Για εμάς το Lava ήταν η ανακάλυψη του ταξιδιού, γιατί για τις λίγες μέρες μας στις Βρυξέλλες είχαμε βρει το στέκι μας. Σε άλλους το πιο πιθανόν να μην πει τίποτα.
Το άλλο cafe-bar ήταν στην περιοχή Marolles, πάνω στην πλατεία με το γιουσουρούμ, Place du Jeu-de-Balle και ήταν το Chaff. Και αυτό μας έβγαλε πολύ παρεΐστικη διάθεση. Πιο εναλλακτικό, τρελιάρικο προσωπικό, ωραία μουσική, τα πιάτα που σέρβιραν φαινόντουσαν νόστιμα, αφήστε που είδαμε και μια γάτα όμοια με τη δικιά μας να κόβει βόλτες και συγκινηθήκαμε... Έχει και όροφο όπου τα πράγματα είναι πιο ήσυχα και στις ηλιόλουστες μέρες τα τραπεζάκια έξω στην πλατεία γεμίζουν (εμείς μέσα γιατί, μαντέψτε, έβρεχε). Και τα δυο διοργανώνουν live και dj sets.
Και μια που μίλησα για μουσική, αυτοί είναι οι αγαπημένοι μας Βέλγοι: dEUS.
Φαγητό – Ποτό
Επειδή είχαμε πρωινό στο ξενοδοχείο, τα μεσημέρια τη βγάζαμε με πατάτες και λουκάνικα από τις καντίνες μπροστά από τη Bourse, όπως σας είπα ήδη. Το βράδυ όμως τρώγαμε κανονικά, σαν άνθρωποι, καθιστοί με μαχαίρι και πιρούνι. Οι μεγάλες μερίδες των εστιατορίων και το σύστημα “πρωινό + λουκάνικο-για-μεσημέρι” μας έκανε να παίρνουμε για δείπνο μόνο δυο κυρίως. Έτσι, δεν σκεφτόμασταν και ιδιαίτερα που θα φάμε από οικονομική άποψη, χωρίς βέβαια ακρότητες. Στις Βρυξέλλες οι πιθανότητες να φάει κανείς μετά τις 9 μμ είναι πολύ περισσότερες.
Η περιοχή στην οποία επικεντρωθήκαμε ήταν προς St-Géry και Ste-Catherine. Από τα πολλά εστιατόρια που έχει η Rue de Flandre, σχεδόν τυχαία μπήκαμε στη Brasserie Royal: περισσότερο bar-restaurant, με τραπεζάκια κολλητά το ένα στο άλλο και δυνατή μουσική. Φαγητό και εξυπηρέτηση καλή. Ένα άλλο βράδυ φάγαμε καλά στο La Manifacture: σε ένα πολύ ωραία ανακαινισμένο κτίριο που παλιά στέγαζε βιοτεχνία φημισμένων δερμάτινων ειδών. Και τα δυο αυτά εστιατόρια δεν είναι φτηνά, έχουν όμως οικονομικά μεσημεριανά μενού. Πραγματική οικονομία κάναμε όταν φάγαμε σε ένα ταϊλανδέζικο (Au Lotus Thai) κοντά στην πλατεία St- Géry που πρόσφερε μενού σε απίστευτα χαμηλή τιμή. Σε τέτοιες περιπτώσεις αναρωτιέσαι για το φαΐ που θα φας, αλλά εδώ όλα ήταν πολύ νόστιμα. Σαν διακόσμηση δεν έλεγε τίποτα αλλά το προσωπικό ήταν πολύ ευγενικό.
Από cafe-bar, κολλήσαμε με δυο. Το ένα ήταν στην περιοχή του St- Géry. Το Lava μας έκανε κλικ τυχαία καθώς περνάγαμε απ' έξω. Μέσα φιλικό και απροσποίητο, ενδιαφέρουσα μουσική, χωρίς ίχνος τουρίστα, όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Ένα από τα λεγόμενα locals bar. Διαθέτει καπνιστήριο, το μοναδικό που είδαμε στις Βρυξέλλες, αλλά χωρίς εξαερισμό! Μέσα εκεί πάντως συνωστιζόταν κόσμος όλων των ηλικιών και εθνοτήτων. Νομίζαμε ότι ο σερβιτόρος (ή ιδιοκτήτης ; ) ήταν Έλληνας. Τελικά συμπεράναμε ότι είχε αραβική καταγωγή. Πιάσαμε κουβέντα και μας είπε ότι είχε μείνει τέσσερα χρόνια στο Ηράκλειο και θυμόταν την Κρήτη πολύ θετικά, θυμόταν μάλιστα και λίγα ελληνικά (η μαμά πατρίδα μας κυνηγά και μας βρίσκει). Για εμάς το Lava ήταν η ανακάλυψη του ταξιδιού, γιατί για τις λίγες μέρες μας στις Βρυξέλλες είχαμε βρει το στέκι μας. Σε άλλους το πιο πιθανόν να μην πει τίποτα.
Το άλλο cafe-bar ήταν στην περιοχή Marolles, πάνω στην πλατεία με το γιουσουρούμ, Place du Jeu-de-Balle και ήταν το Chaff. Και αυτό μας έβγαλε πολύ παρεΐστικη διάθεση. Πιο εναλλακτικό, τρελιάρικο προσωπικό, ωραία μουσική, τα πιάτα που σέρβιραν φαινόντουσαν νόστιμα, αφήστε που είδαμε και μια γάτα όμοια με τη δικιά μας να κόβει βόλτες και συγκινηθήκαμε... Έχει και όροφο όπου τα πράγματα είναι πιο ήσυχα και στις ηλιόλουστες μέρες τα τραπεζάκια έξω στην πλατεία γεμίζουν (εμείς μέσα γιατί, μαντέψτε, έβρεχε). Και τα δυο διοργανώνουν live και dj sets.
Και μια που μίλησα για μουσική, αυτοί είναι οι αγαπημένοι μας Βέλγοι: dEUS.
Gin Tonic
Member
- Μηνύματα
- 24
- Likes
- 97
- Επόμενο Ταξίδι
- Ψήνεται
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Ωραία ιστορία και χρήσιμες πληροφορίες για ανήσυχους καπνιστές. Έβρεχε λιγουλάκι ε ;
katkats
Moderator
- Μηνύματα
- 9.631
- Likes
- 12.448
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν. Αμερική
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Μας μπιπ με τη βροχή!
katkats
Moderator
- Μηνύματα
- 9.631
- Likes
- 12.448
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν. Αμερική
Γενικά
Ειδική μνεία πρέπει να κάνω στα σοκολατάκια. Παρ' όλο που δεν είμαι καθόλου του γλυκού, προτείνω οπωσδήποτε να δοκιμάσετε και μάλιστα από τις “καλές” μάρκες, έστω και μικρή ποσότητα. Θα βρείτε τις περισσότερες συγκεντρωμένες στην Grand Place ή στην Place du Grand Sablon. Άλλωστε, είναι πρώτης τάξης δωράκι. Αυτός είναι ένας κατάλογος όλων των εργαστηρίων που είναι επισκέψιμα.
Οι μπύρες είναι το άλλο μεγάλο ατού των Βρυξελλών και του Βελγίου. Είναι απλά οι μπύρες που θα ήθελα να πίνω καθημερινά, όλα τα είδη. Μόνο για τις lampic δεν ξέρω γιατί δεν δοκιμάσαμε.
Μην αγχώνεστε για τα γαλλικά σας (όπως αγχωνόμουν εγώ). Στις Βρυξέλλες και παντού όλοι ξέρουν πολύ καλά αγγλικά, γαλλικά και πολλές άλλες γλώσσες.
Οι Βέλγοι μας έκαναν πολύ καλή εντύπωση. Εντάξει δεν κάναμε και κολλητή παρέα με κάποιον, αλλά όσοι συναναστραφήκαμε μας άφησαν με την αίσθηση ότι πραγματικά ήθελαν να βοηθήσουν και να επικοινωνήσουν. Χιούμορ, απλότητα, έλλειψη τυπολατρίας. Ιδίως στις Βρυξέλλες. Καμία σχέση με τους Γάλλους!
Δεν ξέρω αν θα ξαναπάμε στο Βέλγιο. Παρ' όλο που περάσαμε καλά. Βέβαια ποτέ δεν ξέρει κανείς. Έχω αφήσει και τους δεινόσαυρους να με περιμένουν...
Χρήσιμα
Κινηθήκαμε με τον LP Belgium & Luxembourg του 2010, σε συνδυασμό με τις πληροφορίες του Rough Guide (τότε έδινε ατόφιους τους οδηγούς του στο website, τώρα πάει κι αυτό). Επίσης, αξιοποιήσαμε τις ιστορίες του travelstories και τα μηνύματα στα διάφορα θέματα τα σχετικά με το Βέλγιο.
Στη Μπριζ πήραμε χάρτη από το ξενοδοχείο και στη Γάνδη από το τουριστικό γραφείο της πόλης. Στις Βρυξέλλες με 50 λεπτά πήραμε χάρτη από τα μηχανήματα (ναι, ναι δουλεύουν) έξω από το τουριστικό γραφείο του δημαρχείου στην Grand Place.
Ιδιαίτερα ενδιαφέροντες είναι και οι χάρτες του use-it. Είναι δωρεάν και είναι εμπλουτισμένοι με πλήθος πληροφοριών και tips. Εμείς πήραμε για όλες τις πόλεις από το Gran Kaffee de Passage στη Μπριζ.
Από sites τώρα:
Τρένα http://www.belgianrail.be/en/Default.aspx
Συγκοινωνίες στις Βρυξέλλες http://www.mivb.be/index.htm?l=en
Για Μπριζ http://bezoekers.preview.brugge.be/en
Για Γάνδη
http://www.visitgent.be/en/home
http://www.inyourpocket.com/Belgium/Ghent
http://www.spottedbylocals.com/ghent/
Βρυξέλλες
http://visitbrussels.be/bitc/front/home/display/lg/en/section/visiteur.do
http://www.spottedbylocals.com/brussels/
Εκδηλώσεις – γενικά
http://www.agenda.be/fr.html
Ένα κατατοπιστικό άρθρο για τις ιδιομορφίες του Βελγίου (εθνικές, γλωσσικές, πολιτικές) από κάποια που το κατέχει
http://krotkaya.wordpress.com/2010/06/15/belgium-elections-2010/
και ένα άλλο,
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231265098
Επίλογος
Περιμένοντας την ώρα της επιβίβασης βλέπαμε το αεροδρόμιο να κλείνει άρον άρον. Όλος ο κόσμος βιαζόταν να φύγει. Η πρωτοχρονιά ήταν προ των πυλών.
Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στην Αθήνα στις 12:00 και κάτι. Δεν θυμάμαι τώρα ακριβώς, αλλά τα πυροτεχνήματα είχαν αρχίσει στα Μεσόγεια και βέβαια ήμασταν το πρώτο αεροπλάνο που προσγειώθηκε το 2013 στο Ελ. Βενιζέλος. Το ευτράπελο του ταξιδιού συνέβη όταν οι αεροσυνοδοί, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, προσπάθησαν να κληρώσουν το δώρο της aegean για το “καλό” και την “πρωτιά” της πρωτοχρονιάς. Το δώρο ήταν εισιτήρια για δυο άτομα, νομίζω, σε οποιοδήποτε προορισμό της aegean. Pas mal! Βρήκαν λοιπόν το κοριτσάκι που καθόταν πίσω μας και το έβαλαν να διαλέξει ένα νούμερο, προφανώς το νούμερο της σειράς που θα καθόταν ο τυχερός. Η Μαρία, έτσι λέγανε το κοριτσάκι, μπερδεύτηκε και αντί να πει τη σειρά που κάθονταν αυτή και η οικογένεια της, όπως την προέτρεπε ο μπαμπάς της, είπε τη δική μας σειρά! Και καθόμασταν μόνο εμείς εκεί! Δεν το πιστεύαμε ότι ήμασταν εμείς οι υπερτυχεροί! Απογοήτευση ο μπαμπάς, σιωπηλή προσμονή εμείς. Γιατί η κλήρωση δεν είχε ακόμα τελειώσει. Η Μαρία έπρεπε να επιλέξει και γράμμα. Εκεί η Μαρία τα έμπλεξε εντελώς, είπε γράμμα όπου δεν κάθονταν κανένας και εκεί κάπου οι αεροσυνοδοί κατάλαβαν το φαιδρό του όλου θέματος και αποφάσισαν να κάνουν αλλιώς την κλήρωση. Δεν ξέρω πως έγινε τελικά, αλλά εμείς χάσαμε το ταξίδι μέσα από τα χέρια μας! Αχ βρε Μαρία...
Ειδική μνεία πρέπει να κάνω στα σοκολατάκια. Παρ' όλο που δεν είμαι καθόλου του γλυκού, προτείνω οπωσδήποτε να δοκιμάσετε και μάλιστα από τις “καλές” μάρκες, έστω και μικρή ποσότητα. Θα βρείτε τις περισσότερες συγκεντρωμένες στην Grand Place ή στην Place du Grand Sablon. Άλλωστε, είναι πρώτης τάξης δωράκι. Αυτός είναι ένας κατάλογος όλων των εργαστηρίων που είναι επισκέψιμα.
Οι μπύρες είναι το άλλο μεγάλο ατού των Βρυξελλών και του Βελγίου. Είναι απλά οι μπύρες που θα ήθελα να πίνω καθημερινά, όλα τα είδη. Μόνο για τις lampic δεν ξέρω γιατί δεν δοκιμάσαμε.
Μην αγχώνεστε για τα γαλλικά σας (όπως αγχωνόμουν εγώ). Στις Βρυξέλλες και παντού όλοι ξέρουν πολύ καλά αγγλικά, γαλλικά και πολλές άλλες γλώσσες.
Οι Βέλγοι μας έκαναν πολύ καλή εντύπωση. Εντάξει δεν κάναμε και κολλητή παρέα με κάποιον, αλλά όσοι συναναστραφήκαμε μας άφησαν με την αίσθηση ότι πραγματικά ήθελαν να βοηθήσουν και να επικοινωνήσουν. Χιούμορ, απλότητα, έλλειψη τυπολατρίας. Ιδίως στις Βρυξέλλες. Καμία σχέση με τους Γάλλους!
Δεν ξέρω αν θα ξαναπάμε στο Βέλγιο. Παρ' όλο που περάσαμε καλά. Βέβαια ποτέ δεν ξέρει κανείς. Έχω αφήσει και τους δεινόσαυρους να με περιμένουν...
Χρήσιμα
Κινηθήκαμε με τον LP Belgium & Luxembourg του 2010, σε συνδυασμό με τις πληροφορίες του Rough Guide (τότε έδινε ατόφιους τους οδηγούς του στο website, τώρα πάει κι αυτό). Επίσης, αξιοποιήσαμε τις ιστορίες του travelstories και τα μηνύματα στα διάφορα θέματα τα σχετικά με το Βέλγιο.
Στη Μπριζ πήραμε χάρτη από το ξενοδοχείο και στη Γάνδη από το τουριστικό γραφείο της πόλης. Στις Βρυξέλλες με 50 λεπτά πήραμε χάρτη από τα μηχανήματα (ναι, ναι δουλεύουν) έξω από το τουριστικό γραφείο του δημαρχείου στην Grand Place.
Ιδιαίτερα ενδιαφέροντες είναι και οι χάρτες του use-it. Είναι δωρεάν και είναι εμπλουτισμένοι με πλήθος πληροφοριών και tips. Εμείς πήραμε για όλες τις πόλεις από το Gran Kaffee de Passage στη Μπριζ.
Από sites τώρα:
Τρένα http://www.belgianrail.be/en/Default.aspx
Συγκοινωνίες στις Βρυξέλλες http://www.mivb.be/index.htm?l=en
Για Μπριζ http://bezoekers.preview.brugge.be/en
Για Γάνδη
http://www.visitgent.be/en/home
http://www.inyourpocket.com/Belgium/Ghent
http://www.spottedbylocals.com/ghent/
Βρυξέλλες
http://visitbrussels.be/bitc/front/home/display/lg/en/section/visiteur.do
http://www.spottedbylocals.com/brussels/
Εκδηλώσεις – γενικά
http://www.agenda.be/fr.html
Ένα κατατοπιστικό άρθρο για τις ιδιομορφίες του Βελγίου (εθνικές, γλωσσικές, πολιτικές) από κάποια που το κατέχει
http://krotkaya.wordpress.com/2010/06/15/belgium-elections-2010/
και ένα άλλο,
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231265098
Επίλογος
Περιμένοντας την ώρα της επιβίβασης βλέπαμε το αεροδρόμιο να κλείνει άρον άρον. Όλος ο κόσμος βιαζόταν να φύγει. Η πρωτοχρονιά ήταν προ των πυλών.
Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στην Αθήνα στις 12:00 και κάτι. Δεν θυμάμαι τώρα ακριβώς, αλλά τα πυροτεχνήματα είχαν αρχίσει στα Μεσόγεια και βέβαια ήμασταν το πρώτο αεροπλάνο που προσγειώθηκε το 2013 στο Ελ. Βενιζέλος. Το ευτράπελο του ταξιδιού συνέβη όταν οι αεροσυνοδοί, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, προσπάθησαν να κληρώσουν το δώρο της aegean για το “καλό” και την “πρωτιά” της πρωτοχρονιάς. Το δώρο ήταν εισιτήρια για δυο άτομα, νομίζω, σε οποιοδήποτε προορισμό της aegean. Pas mal! Βρήκαν λοιπόν το κοριτσάκι που καθόταν πίσω μας και το έβαλαν να διαλέξει ένα νούμερο, προφανώς το νούμερο της σειράς που θα καθόταν ο τυχερός. Η Μαρία, έτσι λέγανε το κοριτσάκι, μπερδεύτηκε και αντί να πει τη σειρά που κάθονταν αυτή και η οικογένεια της, όπως την προέτρεπε ο μπαμπάς της, είπε τη δική μας σειρά! Και καθόμασταν μόνο εμείς εκεί! Δεν το πιστεύαμε ότι ήμασταν εμείς οι υπερτυχεροί! Απογοήτευση ο μπαμπάς, σιωπηλή προσμονή εμείς. Γιατί η κλήρωση δεν είχε ακόμα τελειώσει. Η Μαρία έπρεπε να επιλέξει και γράμμα. Εκεί η Μαρία τα έμπλεξε εντελώς, είπε γράμμα όπου δεν κάθονταν κανένας και εκεί κάπου οι αεροσυνοδοί κατάλαβαν το φαιδρό του όλου θέματος και αποφάσισαν να κάνουν αλλιώς την κλήρωση. Δεν ξέρω πως έγινε τελικά, αλλά εμείς χάσαμε το ταξίδι μέσα από τα χέρια μας! Αχ βρε Μαρία...
Kanel28
Moderator
- Μηνύματα
- 1.431
- Likes
- 2.429
- Επόμενο Ταξίδι
- Εδιμβούργο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλάσκα
Τι υπέροχα, Χριστουγεννιάτικη ατμοσφαίρα, σοκολατάκια και Βέλγιο. Θα κάνετε και φέτος Χριστουγεννιάτικο ταξιδάκι; Χαχα η μικρή στο τέλος τα έκανε μαντάρα. Θα έσκαγα στην κυριολεξία αν έχανα και εγώ το δώρο μέσα από τα χέρια μου.
katkats
Moderator
- Μηνύματα
- 9.631
- Likes
- 12.448
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν. Αμερική
Σε ευχαριστώ. Δεν ξέρουμε ακόμα αν παίζει χριστουγεννιάτικο ταξίδι. Σου εύχομαι να περάσετε τέλεια στο δικό σας. Όσο για το δώρο, νομίζω ότι σοκαριστήκαμε πιο πολύ από την πιθανότητα επιτέλους να φανούμε τυχεροί. Ευτυχώς αυτό δεν κράτησε για πολύΤι υπέροχα, Χριστουγεννιάτικη ατμοσφαίρα, σοκολατάκια και Βέλγιο. Θα κάνετε και φέτος Χριστουγεννιάτικο ταξιδάκι; Χαχα η μικρή στο τέλος τα έκανε μαντάρα. Θα έσκαγα στην κυριολεξία αν έχανα και εγώ το δώρο μέσα από τα χέρια μου.
!Εκπομπές Travelstories
