Πορτογαλία 1 βδομάδα στη Πορτογαλία

[misha19]

5Η μέρα

Ξυπνήσαμε και πάλι πολύ πρωί και φάγαμε πρωινό στο ξενοδοχείο , το πιο χάλια πρωινό που έχω φάει ποτέ μου σε ξενοδοχείο. Πήραμε το δρόμο για το Castelo χωρίς να ξέρουμε που ακριβώς είναι και αφού περιπλανηθήκαμε στα στενά της Alfama το βρήκαμε. Μετα απο μια σύντομη βόλτα μέσα στο κάστρο ξεκινήσαμε να πάμε στο Bairo Alto. Αφού χαθήκαμε μέσα στα στενάκια τελικά βγήκαμε σε ένα απο τα πολλά muraduro και θαυμάσαμε την θέα , το άγαλμα του Χριστού και την γέφυρα . Ακολούθως πήραμε το δρόμο για το κέντρο και αφού είχαμε πεινάσει και μεσημέριασε , είδαμε ένα μαγαζάκι στο δρόμο που ήτανε γεμάτο και μπήκαμε και εμείς. Ευτυχώς είχε 1 τραπέζι στο βάθος και καθήσαμε. Το φαί ήταν φοβερό!! Φάγαμε 5 κομάτια κοτόπουλο πατάτες και ρύζι με 6.5 ευρώ το άτομο. Δυστυχώς δεν συγκράτισα το ονομά του. Αφού σκάσαμε απο το φαί συνεχίσαμε να κατηφορίζουμε και βρήκαμε το ‘free tour’ που ήταν έτοιμο να αρχίσει εκείνη την ώρα. Ήτανε αρκετά όμορφο θα έλεγα , περιπλανηθήκαμε περισσότερη ώρα στην περιοχή του Bairo Alto , περάσαμε απο την εκκλησία ‘Sao Roque’ η οποία ήτανε υπέροχη και κατάμεστη με κλεμένο χρυσό απο την Βραζιλία , από το ασανσέρ της Santa Luzia και το muraturo Sao Petro. Μάθαμε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα για την Πορτογαλία , όπως ότι ήταν το πρώτο κράτος στην ευρώπη. Μάθαμε επίσης την ιστορία του Fernando Pesoa και του Garbo ο οποίος με εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Εγκαταλείψαμε το free tour στη μέση αφού έπρεπε να πάμε στο ξενοδοχείο για να ξεκυραστούμε λίγο και να πάμε στον αγώνα. Για τον αγώνα θα μπορούσα να γράφω για 1 εβδομάδα. Δεν ξέρω απο πού να αρχίσω! Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος αλλά είναι δύσκολο για εμένα! Φέυγουμε από το ξενοδοχείο και πάμε στο μετρό. Το πρώτο που έρχεται προς Da Luz μπαίνουμε μέσα. Όλοι Παοκτσήδες , ήτανε γεμάτο , δεν μπορούσες να πάρεις ανάσα . Μας άφησαν να μπούμε γιατί είμασταν και εμείς με τα ασπρόμαυρα και τα κασκόλ του ΠΑΟΚ. Στο δρόμο τραγουδούσαμε όλοι για την ΠΑΟΚΑΡΑ και τα βαγόνια μύριζαν μάυρο. Φτάνουμε στο μετρό ‘Luz’ όπου κατεβαίνουμε. Καθώς ανεβαίνω τα σκαλιά με την κοπέλα μου δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τι θα ακολουθούσε , αν και ένας πορτογάλος μου έδειξε με το χέρι ότι η αστυνομία θα μας δείρει . Τον ρώτησα γιατί και αυτός απλά συνέχισε να μου δείχνει ότι όταν ανέβουμε πάνω θα φάμε ξύλο! Βγαίνουμε έξω απο το μετρό και χωρίς να το καταλάβουμε είμασταν στην πρώτη γραμμή του τσούρμου. Τα MAΤ τους μας περίμεναν περικυκλώνοντας την έξοδο του μετρό και με τα γκλόπ στο χέρι. Ξαφνικά και αφού πίσω μας έβγενε συνέχεια κόσμος ενώ τα MAΤ μας είχανε σταματήσει , άρχισαν να μας βαράνε με τα γκλόπ και βαρούσαν κατευθείαν κεφάλι , ούτε χέρια ούτε πόδια μόνο κεφάλι. Ενώ η φασαρία είχε σταματήσει για λίγο , βλέπουμε ένα 50-55 χρονών να είναι κάτω με χειροπέδες και να τον βαράνε. Μερικοί δεν άντεξαν στο θέαμα αυτό και έσπευσαν να βοηθήσουν , με αποτέλεσμα να αρχίσουν ξανά να μας βαράνε και να μας σπρώχνουν προς την είσοδο του μετρό. Κατα την διάρκεια αυτή ένας μας σημάδευε με όπλο . Μόλις είδε η κοπέλα μου την κόκκινη κουκίδα να την σημαδέυει πανικοβλήθηκε και άρχισε να κλαίει. Εννοείτε ότι μπήκα μπροστά της αμέσως . Οι σφαίρες είναι μεν πλαστικές αλλά με αληθινά όπλα απο το ένα μέτρο πιστέψτε με πονάει αφάνταστα και αν σε πετύχει στο μάτι απλά σίγουρα θα το χάσεις. Αφού σταμάτησε ο πανικός και το ξύλο , είδα δίπλα μου έναν να αιμοραγεί στο κεφάλι , πολύ αίμα , σύγουρα χρειαζότανε ράμματα. Κάποιοι είπανε στους στυνομικούς να τον αφήσουνε να φύγει απο το τσούρμο για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες αλλά αυτοί ήτανε ανένδωτοι δεν άφηναν κανένα να φύγει εκτός , και θα μας έπερναν όλους μαζί στην είσοδο του γηπέδου. Αφού προχωρήσαμε πίσω απο τους αστυνομικούς και είχαμε πλησιάσει στο γήπεδο , ξανά ξύλο!! Η κοπέλα μου δεν άντεξε και αφού άρχισε να κλαίει μου είπε πως θέλει να φύγει και δεν θέλει να μπει μέσα. Είμασταν 10μ απο τα εκδωτήρια των εισιτηρίων και τους είπαμε πως θα πηγαίναμε να πάρουμε εισιτήριο έτσι μας άφησαν και φύγαμε απο το μπούγιο. Κάτσαμε σε ένα πεζούλι και πρώτα προσπάθησα να την ηρεμήσω αλλά το μόνο που ήθελε ήτανε να φύγει απο εκεί , να πάει στο ξενοδοχείο ή στο εμπορικό που είχε απέναντι. Μετά προσπάθησα να την πείσω να μπει στο γήπεδο μαζί μου και να μην φύγει. Παρεπιπτόντος όλοι οι Παοκτσίδες είχανε προχωρήσει και φύγανε απο εκεί που κάτσαμε εμείς , είμασταν μόνοι μας με φούτερ και κασκόλ του ΠΑΟΚ για περίπου 1 ώρα και περνούσαν συνέχεια οπαδοί της Μπενφίκα και κανένας δεν είπε το παραμικρό! Πολύ ήσυχοι οπαδοί και φιλικοί. Μετά απο 1 ώρα περίπου και αφού της εξήγησα ότι δεν μπορώ να την αφήσω μόνη της προχωρήσαμε για να μπούμε στο γήπεδο. Ο έλεγχος ήτανε πολύ αυστηρός. Μου άνοιξαν μια μικρή σημαία που είχα μαζί μου τις Βιτόρια Γκυμαράες και δεν με άφηναν να την πάρω μέσα. Τους είπα ότι είναι δώρο απο ένα φίλο μου Πορτογάλο και μετά απο 5 λεπτά που έψαχνε κάποιον προιστάμενο για να του πει ότι είναι εντάξει μου την έδωσε και μπήκαμε . Το γήπεδο ήτανε πολύ μεγαλύτερο από τα δικά μας , αλλά δεν είχε πολλούς οπαδούς στις κερκίδες. Βρήκαμε τον Βασίλη που μέναμε μαζί στο ίδιο ξενοδοχείο , ένα τρελό Παοκτσή απο την Κω.

Πλησιάζει η ώρα για να εισέλθουν οι παίχτες στον αγωνιστικό χώρο , ο αετός της Λισσαβόνας πετάει ψηλά στο γήπεδο , ο Βασίλης απομακρύνεται απο εμάς και ετοιμάζεται , οι φίλοι του τραβάνε βίντεο. Μπαίνουν οι παίχτες στο γήπεδο , ο Βασίλης έρχεται προς το μέρος μας , πηγαίνει μπροστά στη γυναίκα του και γονατίζει , βγάζει ένα μικρό λόγο και ανήγει το κουτί με το δαχτυλίδι , εμείς γύρω φωνάζουμε όλοι ‘οοοοο’ της ζητάει να τον παντρευτεί , αυτή δείχνει να τα έχει χαμένα, και ‘οοολεεεε’ λέει το Ναι! Αρχίζουμε όλοι να τραγουδάμε για τα χιλιόμετρα που κάναμε πάλι , ακουγόμαστε πιο πολύ απο τους Πορτογάλους. Καθώς το παιχνίδι εξελίσεται και η ομάδα το παλεύει όλοι ελπίζουμε. Τελειώνει το 1ο ημίχρονο. Πάω να πάρω νερό , μου λέει 2,5 ευρώ το πλαστικό ποτηράκι! Λυπάμαι τις λέω αλλά ξαφνικά έφυγε η δίψα. Δεν είμαι τσιγκούνης , αλλά δεν ανέχομαι να με κλέβουν και μπροστά στα μάτια μου! Ξεκινάει το 2ο ημίχρονο , μπαίνει μέσα ο Στοχ και οι ελπίδες μου μεγαλώνουν , η αγωνία φτάνει στο κατακόρυφο. Μετά απο λίγα λεπτά ο Κατσουράνης κάνει φάουλ λίγο έξω απο την περιοχή και παίρνει κόκκινη κάρτα. Εκτελείται το φάουλ και 1-0. Οι ελπίδες μας έκαναν φτερά. Το παιχνίδι συνεχίζεται η ομάδα το παλέυει αλλά δεν μπορεί , παίζει πλέον και με 10 παίχτες είναι αδύνατον. Μετά απο περίπου 15-20 λεπτά , μέσα σε 2 λεπτά το σκορ γίνεται 3-0. Αλλα τι μας νοιάζει εμας ; Εμείς είμασταν πιστοί στο ραντεβού μας και βρεθήκαμε στο πλευρό τις αγαπημένης μας ομάδας όπως πάντα. Δεν φταίμε εμείς που χάσαμε , για αυτό και στο 3-0 αρχίζει ένα ξέφρενο πανηγύρι στην κερκίδα. Όλοι τραγουδάμε δυνατά και αδιάκοπα λες και κερδίζαμε εμείς 3-0!! Ομως αυτός είναι ο λαός του ΠΑΟΚ. Το παιχνίδι τελειώνει . Μένουμε στις θέσεις μας για να αποχωρήσουν πρώτα οι οπαδοί της Μπενφίκα. Κάποιοι απο αυτούς που ήτανε κοντά σε εμάς . μας χειροκρότησαν το συναίσθημα μοναδικό όταν αναγνωρίζεται η τρέλα αυτου του λαού. Κάπου εδω η ιστορία μου τελειώνει αφού η συνέχεια είναι περι χωρισμου....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

First Προηγούμενη 5 of 5

Go to chapter

Go

[misha19]

2η μερα

Ξύπνήσαμε κατά τις 10 και ξεκινησαμε να δούμε την πόλη. Κάτσαμε κάπου για πρωινό βέβαια όπου για ένα κρουασάν ένα σαντουιτσάκι και 2 σοκογαλατάκια πληρώσαμε 3 ευρώ. Ξεκινήσαμε την βόλτα μας προς το υπέροχο κάστρο. Περάσαμε πρώτα απο το παλάτι αλλά δεν μπήκαμε μέσα γιατί είχε είσοδο και οι συνοδοί μας το είχανε δει 15 φορές . Συνεχίσαμε να ανηφορίζουμε προς το κάστρο , το έβλεπα από μακριά και ήτανε λες και βρισκόμουνα σε παραμύθι. Στεκόταν σε ένα λόφο επιβλητικό! Όταν φτάσαμε μπήκαμε μέσα , ήτανε πολύ μικρό στη τελική , ενώ απο μακριά και γενικότερα απο έξω φαινοτανε πολύ μεγαλύτερο. Δυστυχώς οι σκάλες για να ανέβουμε στα τείχη ήτανε κλειστές . Παρόλα αυτά το κάστρο ήτανε πανέμορφο! Μετά κατηφορίσαμε και πάλι προς το εσωτερικό τις πόλης αλλά απο την άλλη πλευρά που δεν είναι τόσο γραφική και την θεωρούν ως την χειρότερη περιοχή τις πόλης. Κατευθυνόμασταν προς το γήπεδο τις Βιτόρια όπου και αυτό ήτανε κλειστό δυστυχώς. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες με το κασκόλ του ΠΑΟΚ αλλά και τις ΘΥΡΑ 9 το οπαδικό σύνολο της ομάδας μου στην Κύπρο. Στη συνέχεια καθώς πηγαιναμε για φαγητό είδαμε το μικρότερο σπίτι τις ευρώπης , δεν μπορούσα να φανταστώ ότι όντως μένανε άνθρωποι εκει μέσα! Αφού περάσαμε απο πολλές μικρές πλατείες φτάσαμε στο πιο φτηνό εστιατόριο που έχω φάει στη ζωή μου μέχρι στιγμής. Αρχίσαμε με μια παραδοσική σούπα με λαχανικά και ψωμί. Μετα σνίτσελ με ρύζι και πατάτες , ήπιαμε κοκακόλα και στο τέλος ένα εσπρεσσο ο οποίος ήτανε να πω την αλήθεια πολύ πολύ μικρός. Και όλα αυτά με 5 ευρώ το άτομο. Στην Ελλάδα θα πλήρωνα μόνο την κοκακόλα και το ψωμί το λιγότερο 1.5 ευρώ. Αφού σκάσαμε απο το φαί γυρίσαμε σπιτι για ξεκούραση. Το απόγευμα βγήκαμε ξανα βόλτα στην πόλη αλλά μόνοι μας αφού τον Νούνο τον είχανε πάρει τηλέφωνο για συνέντευξη για δουλειά. Πήγαμε ξανά στο κάστρο που το είχα λατρέψει και ξανα βγάλαμε φωτογραφίες. Συνεχίσαμε την βόλτα στα πέτρινα στενάκια όπου πήραμε μερικά σουβενίρ και κατευθυνθήκαμε στο ‘Supremo Gusto΄ , το μαγαζί που φάγαμε πρωινό το οποίο είχε όλα τα γλυκά και τα αλμυρά στη μισή τιμή μετά τις 5 το απόγευμα κάθε μέρα. Έφαγα μια αρκετά καλή θα έλεγα πάστα με 0.35 ευρώ. Μετά απο λίγο άλλη μία! Πήγαμε σπίτι να βρούμε τον Νούνο και την κοπέλα του. Τα νέα ήτανε καλά και κακά , τον πήρανε δουλειά , αλλά άρχιζε απο άυριο το πρωί στις 9 , πράγμα που σήμενε ότι θα πηγαίναμε μόνοι μας στο Πόρτο. Το βράδυ πήγαμε για φαί και για να δούμε τον αγώνα Μπενφίκα-Βιτόρια και για να γιορτάσουμε ότι βρήκε δουλειά! Πήγαμε σε ένα εστιατόριο και φάγαμε κάτι παραδοσιακό δεν θυμάμαι πως το λένε αλλά απο πάνω είχε αυγό και μέσα τυρί , κρέας , ζαμπόν . Δυστυχώς χάσανε από την Μπενφίκα 1-0 . Όταν τελείωσε το παιχνίδι πήγαμε μια βόλτα στο σημείο που πήγαινε όλοι η νεολαία για να καπνίσει(μαύρο) και μετά σπίτι , το πρωί είχε πρωινό ξύπνημα!

 

[misha19]

3η μέρα

Ξυπνήσαμε από τις 7μιση για να προλάβουμε το τρένο των 8 και 50 για Πόρτο. Πληρώσαμε 6,20 ευρώ ο κάθε ένας για εισιτήριο πήγαινε-έλα απο Γκυμαράες-Πόρτο. Η διαδρομή ήτανε 1 ώρα και 15 λεπτά και ήτανε υπέροχη αφού το τρένο ήτανε συνεχώς δίπλα στο ποτάμι μέχρι το Πόρτο. Παντού υπήρχαν δέντρα και πράσινο και το τοπίο ήτανε πραγματικά μαγευτικό. Φτάνοντας στο Πόρτο κατευθυνθήκαμε κατευθείαν προς τη γέφυρα και περπατώντας περάσαμε απέναντι. Η θέα ήτανε υπέροχη όμως στη συνέχεια θα μας περίμενε κάτι ακομη πιο ωραίο . Περάσαμε απο τα οινοποιεια και όποιο βλέπαμε μπαίναμε μέσα και ρωτούσαμε. Όλα είχανε μια έντονα μεθυστική μυρωδιά κρασιού. Τελικά βρήκαμε ένα που ήτανε δωρεάν και ξεναγηθήκαμε μόνοι μας και είδαμε και 2 βιντεάκια . Μετά πήγαμε στο τελεφερίκ όπου πήραμε εισιτήρια για μία διαδρομή για να ανέβουμαι στη Guia προς 5 ευρώ το άτομο και με ένα κουπόνι για μία δοκιμή κρασιού σε ένα οινοποιειο. Πήγαμε στο οινοποιειο πρώτα αφού δεν θα ξανα ερχόμασταν πίσω. Να σας πω την αλήθεια δεν μας ενθουσίασε το κρασί. Ξαναπήγαμε πίσω στο τελεφερίκ και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε, νομίζω δεν σταμάτισα λεπτό να φωτογραφίζω την θέα αν και τα τζάμια δεν ήτανε και τόσο καθαρά. Αφού φτάσαμε στην κορυφή και βγήκαμε απο το τελεφερίκ ανεβήκαμε πάνω απο το κτίριο και η θέα ήτανε απλά υπέροχη. Χωρίς τζάμια τώρα μπροστά μας αρχίσαμε πάλι να βγάζουμε φωτογραφίες. Αφού απολάυσαμε την υπέροχη θέα περάσαμε ξανά την γέφυρα για να επιστρέψουμε στο κέντρο του Πόρτο αλλά αυτή τη φορά περάσαμε απο την πάνω πλευρά!!! Περάσαμε γρήργορα-γρήγορα τη γέφυρα αφού με τέτοιο άνεμο . νομίζαμε ότι θα μας σηκώσει και εμάς! Έχοντας περάσει απέναντι αρχίσαμε να ανηφορίζουμε να κατηφορίζουμε και ξανά το ίδιο περνώντας δίπλα απο ωραία κτίρια , απο πλατείες , εκκλησίες και απο το πανεπιστήμιο το οποίο ήτανε ενα πανέμορφο πραγματικά κτίριο. Και ξαφνικά ανοίγουν οι ουρανοί!! Δυνατή βροχή χωρίς σταματημό , έτσι είπαμε να κάτσουμε για καφέ στην πλατεία που βρισκόμασταν εκείνη την ώρα. Πήραμε 1 μακιάτο και 1 λάτε και πληρώσαμε και για τα δύο μαζί.... μολις 2.5 ευρώ!! Εγώ στην αρχή νόμισα το κάθε ένα , μετα κατάλαβα με την νοηματική πάντοτε αφού Αγγλικά ούτε για αστείο ότι εννοούσε και για τα δύο μαζί. Η βροχή επιτέλους είχε σταματήσει και αφού ξεκουραστίκαμε για λίγο συνεχίσαμε την περιπλάνησή μας στην πόλη , πάντα χωρίς να γνωρίζουμε που πάμε ακριβώς. Φτάσαμε στο τέλος ξανα στο ποτάμι και κάτσαμε να απολάυσουμε την θέα και να ηρεμίσουμε λίγο χωρίς να βγάλουμε φωτογραφίες. Τέλος πήραμε το ανήφορο για να επιστρέψουμε στο σταθμό του τρένου και στο δρόμο πήραμε μερικά σουβενίρ . Μπένοντας στο τρένο για την επιστροφή στη Γκυμαράες σκεφτομασταν ότι ίσως υπήρχαν και άλλα πράγματα να δούμε όμως αυτά που είδαμε τουλάχιστον τα απολάυσαμε! Με το που φτάνουμε Γκυμαράες , το γνωστό , αφού είχαμε πεθάνει και τις πείνας πήγαμε κατευθείαν στο σουπρέμο ! Απλά αγαπήσαμε αυτό το μαγαζί !! Φάγαμε σαντουιτσάκια κρουασάν και διάφορα άλλα γλυκά προς 35 λεπτά το ένα. Για εμένα ήτανε παράδεισος αφού έχω μεγάλη αδυναμία στα γλυκά! Έπειτα απο αυτά γυρίσαμε λίγο σπίτι για να ξεκουραστούμε και να αφήσουμε τα σουβενίρ. Αφού βράδιασε ετοιμαστήκαμε για να πάμε για βραδυνό. Πήγαμε σε ένα μικρό μαγαζάκι που ήτανε ξακουστό για τα μπέρκερς του. Περιμέναμε περίπου 30 λεπτά για να αδειάσει τραπέζι για να καθήσουμε!!! Το μπερκερς ήταν απλά υπέροχο! Πιστέυω πως είναι το καλύτερο που έχω φάει μέχρι στιγμής στη ζωή μου μαζί με αυτό που έφαγα στη Βαρκελωνη σε προηγούμενο ταξίδι. Μόνο που στη Βαρκελωνη έκανε 8 ευρώ ενω αυτό στη Γκυμαράες 5 ευρώ . Αν ποτε κάποιος βρεθεί στη Γκυμαράες το μαγαζί λεγόταν Danubio bar. Μετά απο το φαγητό πήγαμε και κάτσαμε στο σπίτι αποχαιρετιστήκαμε και φτιάξαμε τα πράγματα αφού την επόμενη πρωί-πρωί φεύγαμε για Λυσσαβόνα. Κάποια γενικά σχόλια Φεύγοντας απο την πόλη αυτή , χάρηκα ιδιαίτερα που είδα τον Ρικάρτο , τον Ζουάν και την Λιονόρ ξανά , τους είχα γνωρίσει πριν 3 χρόνια στην Ιταλία εκεί όπου γνώρισα και τον Νούνο. Αφιερωμένος ο στίχος απο τους ganja rocks ‘Φουμάρουν οι πάντες σε αυτή την πόλη ΄ . Η πόλη ήτανε απλά πεντακάθαρη .

 

[katkats]

Πρέπει να ήταν ένα πολύ ωραίο ταξίδι. Αφού έβγαζες όλη την ώρα φωτογραφίες, βάλε και στην ιστορία σου, να δούμε και εμείς

 

[misha19]

φωτογραφίες πως ανεβάζω??

 

[katkats]

φωτογραφίες πως ανεβάζω??

σου έστειλα πμ.

 

[echo2011]

Με μάγεψε και μένα η Πορτογαλία το καλοκαίρι, αν και δε πήγαμε στις πόλεις που μας περιγράφεις (μόνο Λισαβόνα και πέριξ).. Περιμένω και γω να δω φωτογραφίες!

Απο πολύ νωρίς , φτάσαμε στο αεροδρόμιο μακεδoνίας μαζί με την κοπέλα μου (μέχρι το τέλος του ταξιδίου έγινε πρώην)

Καλά λένε πως στα ταξίδια κρίνονται οι σχέσεις και οι φιλίες!

 

[misha19]

ναι αυτο καταλαβα και εγω!! ανέβασα φώτο σε ενα αλμπουμ αλλα ακόμη δεν έβαλα εδώ

 

[misha19]

4Η μέρα

Ξυπνήσαμε από τις 7μιση και ετοιμαστήκαμε για να πάμε στο σταθμό , μέχρι να ξυπνήσουν και να ετοιμαστούν ο Νούνο και η Λιονόρ πήγα στο σουπρέμο για να πάρω κάτι για τον δρόμο για πρωινό. Αποχαιρετήσαμε την Λιονόρ και μας πήγε ο Νούνο με το αυτοκίνητο τρέχοντας στο σταθμό για να προλάβουμε το λεοφωρείο αφού είχαν αργήσει να ετοιμαστούν. Δυστυχώς με το που μπήκαμε στο σταθμό το είδαμε να φέυγει.... ήταν 8 κ 31 . Το επόμενο ήτανε στις 9 και 20 και για να μας απαλύνει λίγο την στεναχώρια μας είπε ο Νούνο ότι με το επόμενο έχουμε φοιτιτική έκπτωση. Έτσι αντί για 19.50 ευρώ πληρώσαμε 17.40. Μετά απο 4 ώρες και 30 περίπου λεπτά φτάσαμε Λυσσαβόνα. Μας βοήθησε ένα παιδί να βγάλουμε κάρτα και να βάλουμε μέσα λεφτά για την διαδρομή του μετρό , μας είπε κιόλας που να κατέβουμε για να βρούμε το ξενοδοχείο. Σταματήσαμε στη στάση Baixo και 100μ απο την έξοδο ήτανε το ξενοδοχείο.Αφήσαμε τα πραγματά μας και φύγαμε κατευθείαν. Φάγαμε κάτι στο δρόμο και πήραμε το μετρό προς το Oriental για να πάμε στο ενυδρείο , που είχαμε ακούσει απο όλους καλά λόγια. Πληρώσαμε 16 ευρώ ο καθε ένας μας , και είμασταν μέσα για περίπου 1μιση ώρα. Καλό ήτανε εντάξει αλλά με τόσα που άκουσα περίμενα το κάτι παραπάνω . Βγαινοντας απο το ενυδρείο βολτάραμε δίπλα από την θάλασσα και θαυμάσαμε την τεράστια γέφυρα vasco da Gama , ήτανε πραγματικά τεράστια!! Προχωρούσε ακόμα πιο πέρα απο εκεί που μπορούσε το μάτι μας να διακρίνει. Μετά είδαμε το εμπορικό του Vasco da Gama και μπήκαμε μέσα κάναμε βόλτα και φάγαμε. Πήγαμε στο supermarket που είχε μέσα και πήραμε 3 1.5lt νερά διαφορετική μάρκα το κάθε ένα μπας και βρούμε τίποτα να πίνεται και 1.5lt ice tea , όλλα αυτά με 2.18 ευρώ , ενώ στο κέντρο για νερό μισό λίτρο ήθελαν 1 ευρώ. Μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Αύριο έχει πολύ περπάτημα και ΠΑΟΚ!!!!

 

[misha19]

5Η μέρα

Ξυπνήσαμε και πάλι πολύ πρωί και φάγαμε πρωινό στο ξενοδοχείο , το πιο χάλια πρωινό που έχω φάει ποτέ μου σε ξενοδοχείο. Πήραμε το δρόμο για το Castelo χωρίς να ξέρουμε που ακριβώς είναι και αφού περιπλανηθήκαμε στα στενά της Alfama το βρήκαμε. Μετα απο μια σύντομη βόλτα μέσα στο κάστρο ξεκινήσαμε να πάμε στο Bairo Alto. Αφού χαθήκαμε μέσα στα στενάκια τελικά βγήκαμε σε ένα απο τα πολλά muraduro και θαυμάσαμε την θέα , το άγαλμα του Χριστού και την γέφυρα . Ακολούθως πήραμε το δρόμο για το κέντρο και αφού είχαμε πεινάσει και μεσημέριασε , είδαμε ένα μαγαζάκι στο δρόμο που ήτανε γεμάτο και μπήκαμε και εμείς. Ευτυχώς είχε 1 τραπέζι στο βάθος και καθήσαμε. Το φαί ήταν φοβερό!! Φάγαμε 5 κομάτια κοτόπουλο πατάτες και ρύζι με 6.5 ευρώ το άτομο. Δυστυχώς δεν συγκράτισα το ονομά του. Αφού σκάσαμε απο το φαί συνεχίσαμε να κατηφορίζουμε και βρήκαμε το ‘free tour’ που ήταν έτοιμο να αρχίσει εκείνη την ώρα. Ήτανε αρκετά όμορφο θα έλεγα , περιπλανηθήκαμε περισσότερη ώρα στην περιοχή του Bairo Alto , περάσαμε απο την εκκλησία ‘Sao Roque’ η οποία ήτανε υπέροχη και κατάμεστη με κλεμένο χρυσό απο την Βραζιλία , από το ασανσέρ της Santa Luzia και το muraturo Sao Petro. Μάθαμε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα για την Πορτογαλία , όπως ότι ήταν το πρώτο κράτος στην ευρώπη. Μάθαμε επίσης την ιστορία του Fernando Pesoa και του Garbo ο οποίος με εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Εγκαταλείψαμε το free tour στη μέση αφού έπρεπε να πάμε στο ξενοδοχείο για να ξεκυραστούμε λίγο και να πάμε στον αγώνα. Για τον αγώνα θα μπορούσα να γράφω για 1 εβδομάδα. Δεν ξέρω απο πού να αρχίσω! Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος αλλά είναι δύσκολο για εμένα! Φέυγουμε από το ξενοδοχείο και πάμε στο μετρό. Το πρώτο που έρχεται προς Da Luz μπαίνουμε μέσα. Όλοι Παοκτσήδες , ήτανε γεμάτο , δεν μπορούσες να πάρεις ανάσα . Μας άφησαν να μπούμε γιατί είμασταν και εμείς με τα ασπρόμαυρα και τα κασκόλ του ΠΑΟΚ. Στο δρόμο τραγουδούσαμε όλοι για την ΠΑΟΚΑΡΑ και τα βαγόνια μύριζαν μάυρο. Φτάνουμε στο μετρό ‘Luz’ όπου κατεβαίνουμε. Καθώς ανεβαίνω τα σκαλιά με την κοπέλα μου δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τι θα ακολουθούσε , αν και ένας πορτογάλος μου έδειξε με το χέρι ότι η αστυνομία θα μας δείρει . Τον ρώτησα γιατί και αυτός απλά συνέχισε να μου δείχνει ότι όταν ανέβουμε πάνω θα φάμε ξύλο! Βγαίνουμε έξω απο το μετρό και χωρίς να το καταλάβουμε είμασταν στην πρώτη γραμμή του τσούρμου. Τα MAΤ τους μας περίμεναν περικυκλώνοντας την έξοδο του μετρό και με τα γκλόπ στο χέρι. Ξαφνικά και αφού πίσω μας έβγενε συνέχεια κόσμος ενώ τα MAΤ μας είχανε σταματήσει , άρχισαν να μας βαράνε με τα γκλόπ και βαρούσαν κατευθείαν κεφάλι , ούτε χέρια ούτε πόδια μόνο κεφάλι. Ενώ η φασαρία είχε σταματήσει για λίγο , βλέπουμε ένα 50-55 χρονών να είναι κάτω με χειροπέδες και να τον βαράνε. Μερικοί δεν άντεξαν στο θέαμα αυτό και έσπευσαν να βοηθήσουν , με αποτέλεσμα να αρχίσουν ξανά να μας βαράνε και να μας σπρώχνουν προς την είσοδο του μετρό. Κατα την διάρκεια αυτή ένας μας σημάδευε με όπλο . Μόλις είδε η κοπέλα μου την κόκκινη κουκίδα να την σημαδέυει πανικοβλήθηκε και άρχισε να κλαίει. Εννοείτε ότι μπήκα μπροστά της αμέσως . Οι σφαίρες είναι μεν πλαστικές αλλά με αληθινά όπλα απο το ένα μέτρο πιστέψτε με πονάει αφάνταστα και αν σε πετύχει στο μάτι απλά σίγουρα θα το χάσεις. Αφού σταμάτησε ο πανικός και το ξύλο , είδα δίπλα μου έναν να αιμοραγεί στο κεφάλι , πολύ αίμα , σύγουρα χρειαζότανε ράμματα. Κάποιοι είπανε στους στυνομικούς να τον αφήσουνε να φύγει απο το τσούρμο για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες αλλά αυτοί ήτανε ανένδωτοι δεν άφηναν κανένα να φύγει εκτός , και θα μας έπερναν όλους μαζί στην είσοδο του γηπέδου. Αφού προχωρήσαμε πίσω απο τους αστυνομικούς και είχαμε πλησιάσει στο γήπεδο , ξανά ξύλο!! Η κοπέλα μου δεν άντεξε και αφού άρχισε να κλαίει μου είπε πως θέλει να φύγει και δεν θέλει να μπει μέσα. Είμασταν 10μ απο τα εκδωτήρια των εισιτηρίων και τους είπαμε πως θα πηγαίναμε να πάρουμε εισιτήριο έτσι μας άφησαν και φύγαμε απο το μπούγιο. Κάτσαμε σε ένα πεζούλι και πρώτα προσπάθησα να την ηρεμήσω αλλά το μόνο που ήθελε ήτανε να φύγει απο εκεί , να πάει στο ξενοδοχείο ή στο εμπορικό που είχε απέναντι. Μετά προσπάθησα να την πείσω να μπει στο γήπεδο μαζί μου και να μην φύγει. Παρεπιπτόντος όλοι οι Παοκτσίδες είχανε προχωρήσει και φύγανε απο εκεί που κάτσαμε εμείς , είμασταν μόνοι μας με φούτερ και κασκόλ του ΠΑΟΚ για περίπου 1 ώρα και περνούσαν συνέχεια οπαδοί της Μπενφίκα και κανένας δεν είπε το παραμικρό! Πολύ ήσυχοι οπαδοί και φιλικοί. Μετά απο 1 ώρα περίπου και αφού της εξήγησα ότι δεν μπορώ να την αφήσω μόνη της προχωρήσαμε για να μπούμε στο γήπεδο. Ο έλεγχος ήτανε πολύ αυστηρός. Μου άνοιξαν μια μικρή σημαία που είχα μαζί μου τις Βιτόρια Γκυμαράες και δεν με άφηναν να την πάρω μέσα. Τους είπα ότι είναι δώρο απο ένα φίλο μου Πορτογάλο και μετά απο 5 λεπτά που έψαχνε κάποιον προιστάμενο για να του πει ότι είναι εντάξει μου την έδωσε και μπήκαμε . Το γήπεδο ήτανε πολύ μεγαλύτερο από τα δικά μας , αλλά δεν είχε πολλούς οπαδούς στις κερκίδες. Βρήκαμε τον Βασίλη που μέναμε μαζί στο ίδιο ξενοδοχείο , ένα τρελό Παοκτσή απο την Κω.

Πλησιάζει η ώρα για να εισέλθουν οι παίχτες στον αγωνιστικό χώρο , ο αετός της Λισσαβόνας πετάει ψηλά στο γήπεδο , ο Βασίλης απομακρύνεται απο εμάς και ετοιμάζεται , οι φίλοι του τραβάνε βίντεο. Μπαίνουν οι παίχτες στο γήπεδο , ο Βασίλης έρχεται προς το μέρος μας , πηγαίνει μπροστά στη γυναίκα του και γονατίζει , βγάζει ένα μικρό λόγο και ανήγει το κουτί με το δαχτυλίδι , εμείς γύρω φωνάζουμε όλοι ‘οοοοο’ της ζητάει να τον παντρευτεί , αυτή δείχνει να τα έχει χαμένα, και ‘οοολεεεε’ λέει το Ναι! Αρχίζουμε όλοι να τραγουδάμε για τα χιλιόμετρα που κάναμε πάλι , ακουγόμαστε πιο πολύ απο τους Πορτογάλους. Καθώς το παιχνίδι εξελίσεται και η ομάδα το παλεύει όλοι ελπίζουμε. Τελειώνει το 1ο ημίχρονο. Πάω να πάρω νερό , μου λέει 2,5 ευρώ το πλαστικό ποτηράκι! Λυπάμαι τις λέω αλλά ξαφνικά έφυγε η δίψα. Δεν είμαι τσιγκούνης , αλλά δεν ανέχομαι να με κλέβουν και μπροστά στα μάτια μου! Ξεκινάει το 2ο ημίχρονο , μπαίνει μέσα ο Στοχ και οι ελπίδες μου μεγαλώνουν , η αγωνία φτάνει στο κατακόρυφο. Μετά απο λίγα λεπτά ο Κατσουράνης κάνει φάουλ λίγο έξω απο την περιοχή και παίρνει κόκκινη κάρτα. Εκτελείται το φάουλ και 1-0. Οι ελπίδες μας έκαναν φτερά. Το παιχνίδι συνεχίζεται η ομάδα το παλέυει αλλά δεν μπορεί , παίζει πλέον και με 10 παίχτες είναι αδύνατον. Μετά απο περίπου 15-20 λεπτά , μέσα σε 2 λεπτά το σκορ γίνεται 3-0. Αλλα τι μας νοιάζει εμας ; Εμείς είμασταν πιστοί στο ραντεβού μας και βρεθήκαμε στο πλευρό τις αγαπημένης μας ομάδας όπως πάντα. Δεν φταίμε εμείς που χάσαμε , για αυτό και στο 3-0 αρχίζει ένα ξέφρενο πανηγύρι στην κερκίδα. Όλοι τραγουδάμε δυνατά και αδιάκοπα λες και κερδίζαμε εμείς 3-0!! Ομως αυτός είναι ο λαός του ΠΑΟΚ. Το παιχνίδι τελειώνει . Μένουμε στις θέσεις μας για να αποχωρήσουν πρώτα οι οπαδοί της Μπενφίκα. Κάποιοι απο αυτούς που ήτανε κοντά σε εμάς . μας χειροκρότησαν το συναίσθημα μοναδικό όταν αναγνωρίζεται η τρέλα αυτου του λαού. Κάπου εδω η ιστορία μου τελειώνει αφού η συνέχεια είναι περι χωρισμου....

 

[echo2011]

Tι περάσατε βρε Misha! Πιστεύεις άξιζε τον κόπο και το ξύλο; Η κοπέλα σου τρομοκρατήθηκε και λογικό είναι! Κατα κάποιον τρόπο έδειξες πως αγαπάς την ομάδα περισσότερο απότι εκείνη όταν επέμεινες να μπείτε στο γήπεδο ενώ δεν ήταν καλά.. Α και αυτό με την πρόταση γάμου σε τέτοιους χώρους ποτέ δε το κατάλαβα! Αλλά αν άρεσε στην μέλλουσα νύφη πάω πάσο!
Σου εύχομαι καλά και ασφαλή ταξίδια, καθώς και επιτυχίες στην ομάδα σου!

 

[misha19]

το θεμα ηταν οτι αυτο το ταξιδι εγινε για αυτο το σκοπο!! η κοπελιά ήταν άρρωστη ΠΑΟΚΤΣΟΥ οπότε χάρηκε πολύ με την πρόταση γάμου στο γήπεδο!!