Περιεχόμενα
3η μέρα
Αφότου επιστεφθήκαμε την τοπική boulangerie για quiche, croque monsieur, croissant και άλλα ωραία (όπως κάθε μέρα), πήραμε το μετρό για πύργο του Άιφελ. Παρεμπιπτόντως για το μετρό και τα υπόλοιπα μέσα μεταφοράς χρειάζεστε την εφαρμογή de mobilities και πολύ εύκολα θα προμηθεύεστε και θα χρησιμοποιείτε εισιτήρια.
Για πύργο του Άιφελ είχα κλείσει μερικές μέρες πριν εισιτήρια για να ανεβούμε μέχρι και τον δεύτερο όροφο με τις σκάλες. Υπάρχει φυσικά και η επιλογή του ασανσέρ όπως και η επιλογή να ανεβείτε με ασανσέρ στην κορυφή. Δεν είναι τόσο πολλές οι σκάλες και νομίζω αξίζει η ανάβαση αλλά όπως νομίζει και μπορεί ο καθένας. Ωραία η θέα από τον πύργο αλλά δεν έχει κάτι άλλο. Περίμενα περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά την κατασκευή και την ιστορία του. Ο πύργος σαν πύργος προσωπικά δεν μου λέει πολλά καθώς δεν με συγκινεί η αισθητική του αλλά και πάλι, όπως νομίζει ο καθένας. Φυσικά το μέγεθος του τον κάνει εντυπωσιακό.
Στην συνέχεια κάναμε μια βόλτα στην γειτονιά Gros-Caillou. Ξεχωρίζει ο δρόμος Rue Cler με όμορφα μαγαζάκια με φρούτα, τυριά, λουλούδια κτλ. Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην περιοχή και διασχίσαμε τον ποταμό από την γέφυρα Pont de l’alma. Περνώντας την γέφυρα βρεθήκαμε μπροστά στο μνημείο της Diana καθώς το μοιραίο τροχαίο συνέβη στο τούνελ σε εκείνο το σημείο. Περπατήσαμε δίπλα στο ποτάμι με κατεύθυνση προς το Trocadero οπού και χαζέψαμε λίγο ακόμα τον επιβλητικό πύργο.
Στην συνέχεια και από την πλατεία του Trocadero κατευθυνθήκαμε προς την Αψίδα του θριάμβου. Μερικές φωτογραφίες και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε την διάσημη Champs-Elysees. Προφανώς δεν είναι κάτι ιδιαίτερο ο δρόμος αυτός, έχει πολλά εμπορικά καταστήματα. Είχα ακούσει καλά πράγματα για τα μακαρόν του Laduree οπότε σταματήσαμε και πήραμε μερικά. Δεν είχα ξαναφάει μακαρόν οπότε δεν έχω μέτρο σύγκρισης αλλά μου άρεσαν τα συγκεκριμένα.
Μετά πήγαμε για φαγητό στο Le Bistro Marbeuf που είχα καλό Γαλλικό φαγητό.
Συνεχίσαμε την κατάβαση της Champs-Elysees και περνώντας από το άγαλμα του Charles de Gaulle και τα grand και petit παλάτια διασχίσαμε το ποτάμι από την γέφυρα Port Alexander III. Από εκεί πήραμε το αστικό για Luxembourg gardens.
Τους κήπους του Λουξεμβούργου τους προτείνω ανεπιφύλακτα. Όχι τόσο για την ομορφιά τους, όσο για την απλότητα, την αμεσότητα, τον χαρακτήρα και την ζωή που φιλοξενούν. Είναι το μέρος που είδαμε τους Παριζιάνους του σήμερα να βγαίνουν την βόλτα τους, να παίζουν μπάλα, να κάνουν γυμναστική και να συζητάνε. Πολύ ωραίο μέρος, θα το θυμάμαι.
Οι κήποι μου έφεραν επίσης στο νου αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Η παρακάτω εικόνα αποτυπώνει ακριβώς αυτό, με τα παιδιά να παίζουν μπάλα και το ένα δοκάρι να είναι ένα όμορφο άγαλμα και το άλλο η σάκα μετά το σχολείο. Αυτήν την όμορφη εικόνα είχα χρόνια να την δω στην Ευρώπη και σίγουρα είναι κάτι που δεν θα δει κανείς ποτέ στο Λονδίνο.
Από τους κήπους περπατήσαμε προς Βορρά και την γειτονιά του Saint-Germain. Πολύ όμορφη γειτονιά για ψώνια, για κρασί, καφέ, φαγητό και βόλτα. Πολλά bistro στην περιοχή με τις εξωτερικές καρέκλες τους γυρισμένες όλες προς την πλευρά του δρόμου για χάζεμα, όπως συμβαίνει και στο υπόλοιπο Παρίσι.
Αφότου επιστεφθήκαμε την τοπική boulangerie για quiche, croque monsieur, croissant και άλλα ωραία (όπως κάθε μέρα), πήραμε το μετρό για πύργο του Άιφελ. Παρεμπιπτόντως για το μετρό και τα υπόλοιπα μέσα μεταφοράς χρειάζεστε την εφαρμογή de mobilities και πολύ εύκολα θα προμηθεύεστε και θα χρησιμοποιείτε εισιτήρια.
Για πύργο του Άιφελ είχα κλείσει μερικές μέρες πριν εισιτήρια για να ανεβούμε μέχρι και τον δεύτερο όροφο με τις σκάλες. Υπάρχει φυσικά και η επιλογή του ασανσέρ όπως και η επιλογή να ανεβείτε με ασανσέρ στην κορυφή. Δεν είναι τόσο πολλές οι σκάλες και νομίζω αξίζει η ανάβαση αλλά όπως νομίζει και μπορεί ο καθένας. Ωραία η θέα από τον πύργο αλλά δεν έχει κάτι άλλο. Περίμενα περισσότερες πληροφορίες όσον αφορά την κατασκευή και την ιστορία του. Ο πύργος σαν πύργος προσωπικά δεν μου λέει πολλά καθώς δεν με συγκινεί η αισθητική του αλλά και πάλι, όπως νομίζει ο καθένας. Φυσικά το μέγεθος του τον κάνει εντυπωσιακό.
Στην συνέχεια κάναμε μια βόλτα στην γειτονιά Gros-Caillou. Ξεχωρίζει ο δρόμος Rue Cler με όμορφα μαγαζάκια με φρούτα, τυριά, λουλούδια κτλ. Συνεχίσαμε την βόλτα μας στην περιοχή και διασχίσαμε τον ποταμό από την γέφυρα Pont de l’alma. Περνώντας την γέφυρα βρεθήκαμε μπροστά στο μνημείο της Diana καθώς το μοιραίο τροχαίο συνέβη στο τούνελ σε εκείνο το σημείο. Περπατήσαμε δίπλα στο ποτάμι με κατεύθυνση προς το Trocadero οπού και χαζέψαμε λίγο ακόμα τον επιβλητικό πύργο.
Στην συνέχεια και από την πλατεία του Trocadero κατευθυνθήκαμε προς την Αψίδα του θριάμβου. Μερικές φωτογραφίες και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε την διάσημη Champs-Elysees. Προφανώς δεν είναι κάτι ιδιαίτερο ο δρόμος αυτός, έχει πολλά εμπορικά καταστήματα. Είχα ακούσει καλά πράγματα για τα μακαρόν του Laduree οπότε σταματήσαμε και πήραμε μερικά. Δεν είχα ξαναφάει μακαρόν οπότε δεν έχω μέτρο σύγκρισης αλλά μου άρεσαν τα συγκεκριμένα.
Μετά πήγαμε για φαγητό στο Le Bistro Marbeuf που είχα καλό Γαλλικό φαγητό.
Συνεχίσαμε την κατάβαση της Champs-Elysees και περνώντας από το άγαλμα του Charles de Gaulle και τα grand και petit παλάτια διασχίσαμε το ποτάμι από την γέφυρα Port Alexander III. Από εκεί πήραμε το αστικό για Luxembourg gardens.
Τους κήπους του Λουξεμβούργου τους προτείνω ανεπιφύλακτα. Όχι τόσο για την ομορφιά τους, όσο για την απλότητα, την αμεσότητα, τον χαρακτήρα και την ζωή που φιλοξενούν. Είναι το μέρος που είδαμε τους Παριζιάνους του σήμερα να βγαίνουν την βόλτα τους, να παίζουν μπάλα, να κάνουν γυμναστική και να συζητάνε. Πολύ ωραίο μέρος, θα το θυμάμαι.
Οι κήποι μου έφεραν επίσης στο νου αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Η παρακάτω εικόνα αποτυπώνει ακριβώς αυτό, με τα παιδιά να παίζουν μπάλα και το ένα δοκάρι να είναι ένα όμορφο άγαλμα και το άλλο η σάκα μετά το σχολείο. Αυτήν την όμορφη εικόνα είχα χρόνια να την δω στην Ευρώπη και σίγουρα είναι κάτι που δεν θα δει κανείς ποτέ στο Λονδίνο.
Από τους κήπους περπατήσαμε προς Βορρά και την γειτονιά του Saint-Germain. Πολύ όμορφη γειτονιά για ψώνια, για κρασί, καφέ, φαγητό και βόλτα. Πολλά bistro στην περιοχή με τις εξωτερικές καρέκλες τους γυρισμένες όλες προς την πλευρά του δρόμου για χάζεμα, όπως συμβαίνει και στο υπόλοιπο Παρίσι.
