Dina Z
Member
- Μηνύματα
- 1.356
- Likes
- 4.335
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ονειρεύομαι ... γενικώς!
Χα, χα, χα! Μα ..... ηταν τοσο αυτονοητο!
Τοσοι ανθρωποι και να μην το βλεπετε;
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Δεκέμβριο 2019 - Φεβρουάριο 2020!!
Τοσοι ανθρωποι και να μην το βλεπετε;
FILBO
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 941
6η ΗΜΕΡΑ
Πέμπτη 13/7 Το πρωί σηκωθήκαμε με την άνεσή μας, οι υπναράδες, γιατί οι υπόλοιποι είχαν ξυπνήσει πουρνό πουρνό. Ήταν η μόνη μέρα σ' ολόκληρο το ταξίδι που δεν θα είχαμε μετακόμιση. Έτσι πήραμε το πρωινό με την ησυχία μας και βγήκαμε για βόλτα και ψώνια σ' ένα ηλιόλουστο Akureyri.
Άλλη αίσθηση, καμία σχέση με τη χθεσινή , μελαγχολική εικόνα. Περάσαμε και πάλι μπροστά από την εντυπωσιακή εκκλησία.Είναι λουθηρανική και κατασκευάστηκε το 1940 σε μοντέρνο στυλ. Το εσωτερικό της είναι λιτό και απέριττο. Έχει ένα μεγάλο εκκλησιαστικό όργανο και στα παράθυρα βιτρώ που απεικονίζουν σκηνές από τη ζωή του Ιησού. Αποτελεί σύμβολο της πόλης.
Προχωρήσαμε στον κεντρικό πεζόδρομο και αρχίσαμε τις αγορές, αποκλειστικά σουβενίρ και μικροδωράκια. Οι τιμές ήταν πολύ ακριβές γι' αυτό που έπαιρνες κι αισθανόσουν κορόιδο. Υπήρχε μεγάλη ποικιλία στα χειροποίητα μάλλινα προϊόντα τα οποία όμως ήταν πολύ χοντρά για το δικό μας κλίμα, άγρια στην υφή και όσο για το κόστος... ένα πουλόβερ το λιγότερο 250 ευρώ! Ακόμα κι ένα βαζάκι με αλάτι από λάβα είχε 12-15 ευρώ κι ένα μολύβι 8-10 ευρώ!! Έδωσα το καθιερωμένο χαρτζιλίκι στη βαφτιστήρα για να ψωνίσει κι αγόρασα τα απολύτως απαραίτητα. Πρώτη φορά ήμουν τόσο φειδωλή στις αγορές μου. Αφού τελειώσαμε με τα σουβενίρ τα παιδιά ήθελαν να επισκεφθούμε το μαγαζί 66° NORTH. Είναι μια γνωστή (εγώ δεν τη γνώριζα) ισλανδική φίρμα casual ρούχων που ξεκίνησε με ρούχα για τους ψαράδες και πήρε το όνομά της από τον 66ο βόρειο παράλληλο που περνάει από τις εγκαταστάσεις της. Με τον καιρό βέβαια επεκτάθηκε και τώρα αφορά και το ευρύτερο κοινό. Είδατε τι μαθαίνει κανείς όταν έχει νεολαία στην παρέα του...
Ψώνισαν τα κουμπαρόπουλα, πήραμε κι εγώ με την κολλητή από ένα Τ-shirt για τους απόντες γιους (να μην τους αφήσουμε παραπονεμένους) και καταλήξαμε στο ίδιο cafe με χθες το απόγευμα όπου απολαύσαμε έναν καπουτσίνο κάτω από τον ήλιο του Βορρά.
Το Akureyri είναι τελικά πολύ μικρό, το κέντρο του το κυκλώνεις πολύ γρήγορα. Είναι μια σύγχρονη, φιλική για τους ανθρώπους πόλη, με όλες τις υποδομές. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω εκεί το χειμώνα, όμως μας άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις.
Πέμπτη 13/7 Το πρωί σηκωθήκαμε με την άνεσή μας, οι υπναράδες, γιατί οι υπόλοιποι είχαν ξυπνήσει πουρνό πουρνό. Ήταν η μόνη μέρα σ' ολόκληρο το ταξίδι που δεν θα είχαμε μετακόμιση. Έτσι πήραμε το πρωινό με την ησυχία μας και βγήκαμε για βόλτα και ψώνια σ' ένα ηλιόλουστο Akureyri.
Άλλη αίσθηση, καμία σχέση με τη χθεσινή , μελαγχολική εικόνα. Περάσαμε και πάλι μπροστά από την εντυπωσιακή εκκλησία.Είναι λουθηρανική και κατασκευάστηκε το 1940 σε μοντέρνο στυλ. Το εσωτερικό της είναι λιτό και απέριττο. Έχει ένα μεγάλο εκκλησιαστικό όργανο και στα παράθυρα βιτρώ που απεικονίζουν σκηνές από τη ζωή του Ιησού. Αποτελεί σύμβολο της πόλης.
Προχωρήσαμε στον κεντρικό πεζόδρομο και αρχίσαμε τις αγορές, αποκλειστικά σουβενίρ και μικροδωράκια. Οι τιμές ήταν πολύ ακριβές γι' αυτό που έπαιρνες κι αισθανόσουν κορόιδο. Υπήρχε μεγάλη ποικιλία στα χειροποίητα μάλλινα προϊόντα τα οποία όμως ήταν πολύ χοντρά για το δικό μας κλίμα, άγρια στην υφή και όσο για το κόστος...
ένα πουλόβερ το λιγότερο 250 ευρώ! Ακόμα κι ένα βαζάκι με αλάτι από λάβα είχε 12-15 ευρώ κι ένα μολύβι 8-10 ευρώ!! Έδωσα το καθιερωμένο χαρτζιλίκι στη βαφτιστήρα για να ψωνίσει κι αγόρασα τα απολύτως απαραίτητα. Πρώτη φορά ήμουν τόσο φειδωλή στις αγορές μου. Αφού τελειώσαμε με τα σουβενίρ τα παιδιά ήθελαν να επισκεφθούμε το μαγαζί 66° NORTH. Είναι μια γνωστή (εγώ δεν τη γνώριζα) ισλανδική φίρμα casual ρούχων που ξεκίνησε με ρούχα για τους ψαράδες και πήρε το όνομά της από τον 66ο βόρειο παράλληλο που περνάει από τις εγκαταστάσεις της. Με τον καιρό βέβαια επεκτάθηκε και τώρα αφορά και το ευρύτερο κοινό. Είδατε τι μαθαίνει κανείς όταν έχει νεολαία στην παρέα του...Ψώνισαν τα κουμπαρόπουλα, πήραμε κι εγώ με την κολλητή από ένα Τ-shirt για τους απόντες γιους (να μην τους αφήσουμε παραπονεμένους) και καταλήξαμε στο ίδιο cafe με χθες το απόγευμα όπου απολαύσαμε έναν καπουτσίνο κάτω από τον ήλιο του Βορρά.
Το Akureyri είναι τελικά πολύ μικρό, το κέντρο του το κυκλώνεις πολύ γρήγορα. Είναι μια σύγχρονη, φιλική για τους ανθρώπους πόλη, με όλες τις υποδομές. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω εκεί το χειμώνα, όμως μας άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις.
Last edited:
FILBO
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 941
Πρωινή βόλτα στο Akureyri
To κατάλυμά μας στ' αριστερά
To κατάλυμά μας στ' αριστερά
FILBO
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 941
Το αγαπημένο μας cafe
Dina Z
Member
- Μηνύματα
- 1.356
- Likes
- 4.335
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ονειρεύομαι ... γενικώς!
Βολτίτσα στο Akureyri και με κοντομάνικο;;; Ομολογώ δεν περίμενα τέτοια εικόνα! 
FILBO
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 941
Άμα είσαι νιάτο και βράζει το αίμα όχι μόνο στο Ακουρέυρι αλλά και στο Βόρειο Πόλο φοράς κοντομάνικοΒολτίτσα στο Akureyri και με κοντομάνικο;;; Ομολογώ δεν περίμενα τέτοια εικόνα!
... Ήταν τόση η λαχτάρα μου να αισθανθώ καλοκαιρινές διακοπές που μόλις το επέτρεπε ο καιρός τα πέταγα όλα (τα πανωφόρια, μην παρεξηγηθούμε κιόλας)...
FILBO
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 941
Το σημερινό πρόγραμμα περιελάμβανε μια δραστηριότητα που την περιμέναμε όλοι πως και πως.
Whale-watching ή επί το ελληνικότερον "φαλαινο-παρακολούθηση". Είχαμε κλείσει την εκδρομή από το internet και θα ξεκινούσαμε από το Dalvik που είναι ένα ψαροχώρι στην είσοδο του μεγάλου φιόρδ όπου βρισκόμασταν. Έπρεπε λοιπόν να διανύσουμε 55 χλμ. και ήταν ώρα για αναχώρηση.
Ο δρόμος που πήραμε, ο 82 ήταν στο μεγαλύτερο μέρος του παραλιακός οπότε απολαύσαμε το φιόρδ σε όλο του το μήκος. Απέναντι βλέπαμε τις ακόμα χιονισμένες κορυφές των βουνών, στη δική μας πλευρά τα καταπράσινα λιβάδια, ανάμεσα στις δυο ακτές τη γαληνεμένη θάλασσα κι όλα αυτά σκεπασμένα από έναν καταγάλανο ουρανό και φωτισμένα από έναν λαμπερό ήλιο.
Φθάσαμε στο Dalvik που έχει 1450 κατοίκους και αμέσως βρήκαμε το τουριστικό γραφείο που διοργάνωνε την εκδρομή. Το ραντεβού μας ήταν για τις 12.45 και αφού είχαμε μισή ώρα στη διάθεσή μας είπαμε να γνωρίσουμε το χωριό.
Ήταν γραφικό με μικρά, περιποιημένα σπιτάκια. Εντοπίσαμε ένα συμπαθητικό cafe που σερβίριζε σούπα και πρότεινα στο γυρισμό να την τιμήσουμε.
"Όχι, το βράδυ θα σας κάνω το τραπέζι για το στοίχημα που έχασα" είπε ο κουμπάρος.
"Και τι σε πειράζει να φάμε μια σουπίτσα τ' απόγευμα, να μας κόψει λίγο την όρεξη και να μη σε ξοδέψουμε πολύ" τον τσίγκλισα εγώ.
Ήμασταν στο γραφείο στην ώρα μας, είχαν μαζευτεί κι άλλοι εκδρομείς οπότε μια ευγενική, χαριτωμένη κοπέλα μας είπε να βγάλουμε τα μπουφάν μας και μας έδωσε ολόσωμες, ζεστές φόρμες να φορέσουμε. Είχαν μπλε χρώμα κι όταν τις βάλαμε μοιάζαμε με συνταξιούχους αστροναύτες που τους κάλεσαν σε αποστολή...
Η κοπέλα μας οδήγησε στο λιμάνι κι επιβιβαστήκαμε στο σκάφος. Ήταν ανοιχτό κι είχε ξύλινους πάγκους όπου μπορούσες να καθίσεις αλλά επιτρεπόταν και να μετακινείσαι ελεύθερα. Μας εξήγησαν ότι όταν βγούμε στ΄ ανοικτά τρία άτομα θα βρίσκονται στο παρατηρητήριο και θα μας ειδοποιούν για την παρουσία φάλαινας. Η θέση της φάλαινας θα προσδιορίζεται με βάση τις ώρες του ρολογιού όπου η πλώρη θα είναι το 12 και η πρύμνη το 6.
Whale-watching ή επί το ελληνικότερον "φαλαινο-παρακολούθηση". Είχαμε κλείσει την εκδρομή από το internet και θα ξεκινούσαμε από το Dalvik που είναι ένα ψαροχώρι στην είσοδο του μεγάλου φιόρδ όπου βρισκόμασταν. Έπρεπε λοιπόν να διανύσουμε 55 χλμ. και ήταν ώρα για αναχώρηση.
Ο δρόμος που πήραμε, ο 82 ήταν στο μεγαλύτερο μέρος του παραλιακός οπότε απολαύσαμε το φιόρδ σε όλο του το μήκος. Απέναντι βλέπαμε τις ακόμα χιονισμένες κορυφές των βουνών, στη δική μας πλευρά τα καταπράσινα λιβάδια, ανάμεσα στις δυο ακτές τη γαληνεμένη θάλασσα κι όλα αυτά σκεπασμένα από έναν καταγάλανο ουρανό και φωτισμένα από έναν λαμπερό ήλιο.
Φθάσαμε στο Dalvik που έχει 1450 κατοίκους και αμέσως βρήκαμε το τουριστικό γραφείο που διοργάνωνε την εκδρομή. Το ραντεβού μας ήταν για τις 12.45 και αφού είχαμε μισή ώρα στη διάθεσή μας είπαμε να γνωρίσουμε το χωριό.
Ήταν γραφικό με μικρά, περιποιημένα σπιτάκια. Εντοπίσαμε ένα συμπαθητικό cafe που σερβίριζε σούπα και πρότεινα στο γυρισμό να την τιμήσουμε.
"Όχι, το βράδυ θα σας κάνω το τραπέζι για το στοίχημα που έχασα" είπε ο κουμπάρος.
"Και τι σε πειράζει να φάμε μια σουπίτσα τ' απόγευμα, να μας κόψει λίγο την όρεξη και να μη σε ξοδέψουμε πολύ" τον τσίγκλισα εγώ.
Ήμασταν στο γραφείο στην ώρα μας, είχαν μαζευτεί κι άλλοι εκδρομείς οπότε μια ευγενική, χαριτωμένη κοπέλα μας είπε να βγάλουμε τα μπουφάν μας και μας έδωσε ολόσωμες, ζεστές φόρμες να φορέσουμε. Είχαν μπλε χρώμα κι όταν τις βάλαμε μοιάζαμε με συνταξιούχους αστροναύτες που τους κάλεσαν σε αποστολή...
Η κοπέλα μας οδήγησε στο λιμάνι κι επιβιβαστήκαμε στο σκάφος. Ήταν ανοιχτό κι είχε ξύλινους πάγκους όπου μπορούσες να καθίσεις αλλά επιτρεπόταν και να μετακινείσαι ελεύθερα. Μας εξήγησαν ότι όταν βγούμε στ΄ ανοικτά τρία άτομα θα βρίσκονται στο παρατηρητήριο και θα μας ειδοποιούν για την παρουσία φάλαινας. Η θέση της φάλαινας θα προσδιορίζεται με βάση τις ώρες του ρολογιού όπου η πλώρη θα είναι το 12 και η πρύμνη το 6.
FILBO
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 941
Dalvik
FILBO
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 941
Προετοιμασία
Συνταξιούχοι αστροναύτες σε αποστολή
Καθ' οδόν προς την περιπέτεια
Συνταξιούχοι αστροναύτες σε αποστολή
Καθ' οδόν προς την περιπέτεια
FILBO
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 941
Πάνω στο σκάφος
Εμείς μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε
Εμείς μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε
FILBO
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 941
Ξεκινήσαμε με τους καλύτερους οιωνούς. Φυσούσε ψυχρό αλλά ευχάριστο αεράκι. Το τοπίο ήταν μοναδικό και η προσμονή για την συνάντηση με τα κήτη τεράστια. Μετά από καμιά ωρίτσα διαδρομής, ενώ καθόμασταν αμέριμνοι στους πάγκους μας, ακούμε την κοπέλα από το παρατηρητήριο να λέει "φάλαινα στο 2". Όλοι τρέξαμε στο σημείο εκείνο (το σκάφος προφανώς ήταν ειδικό και δεν ταλαντεύτηκε καθόλου από την μετακίνηση τόσων ατόμων) ενώ ο καπετάνιος το κατεύθυνε προς τα κει. Και πραγματικά είδαμε μια γκρίζα καμπούρα να προβάλλει από τη θάλασσα και έναν πίδακα νερού να υψώνεται προς τα πάνω.
Ενθουσιάστηκα . Φώναζα σαν παιδί και χοροπηδούσα από τη χαρά μου. Αυτό επαναλήφθηκε 3-4 φορές και μετά ξετυλίχτηκε στα μάτια μας η πιο αρμονική, η πιο πλαστική κίνηση που έχω δει. Η φάλαινα έβγαλε το κεφάλι της από το νερό και έκανε μια κυματοειδή ταλάντωση με το πελώριο σώμα της , μας χαιρέτησε με την ψαλιδωτή ουρά της και μετά όλο χάρη βούτηξε για να εξαφανιστεί στα βάθη του ωκεανού.
Η περιγραφή ωχριά μπροστά στην πραγματικότητα . Πρέπει να το ζήσει κανείς για να το νοιώσει.
Δεν φανταζόμουν ότι μπορούσα να δω τέτοιο θέαμα από ένα κήτος. Αυτόν τον κυματισμό του τεράστιου κορμιού του, την καμπυλόγραμμη κίνηση της ουράς του, τον τρόπο που βυθιζόταν στο νερό, δεν μπορώ να τα σβήσω από τα μάτια μου...
Μέχρι να ηρεμήσουμε από την έξαψη της πρώτης μας επαφής με το θηλαστικό νάσου πάλι άλλο συντριβάνι στον ορίζοντα και ξανά το ίδιο σκηνικό, τα ίδια συναισθήματα, η ίδια απόλαυση...
Με την επανάληψη έρχεται η εξοικείωση, οπότε πλέον δεν περιμέναμε τη φωνή από το παρατηρητήριο αλλά μόνοι μας ψάχναμε τον ορίζοντα και εντοπίζαμε νέο πίδακα. Ανάμεσα στις φάλαινες βλέπαμε παιχνιδιάρικα δελφίνια να κάνουν τα κόλπα τους έξω από το νερό και να προσπαθούν να τραβήξουν το βλέμμα και το ενδιαφέρον μας αλλά μάταια. Δελφίνια έχει και στο Αιγαίο, φάλαινες όμως πού θα ξαναδούμε; Κάποια στιγμή, καθώς είχε στρίψει το σκάφος, βλέπω στ' ανοιχτά μια βραχονησίδα μ' έναν πορτοκαλί φάρο στην κορυφή της. Τριγύρω σμήνος τα θαλασσοπούλια, σαν τα πουλιά του Χίτσκοκ, και οι ακτίνες του ήλιου να σπάνε σε χιλιάδες ανακλάσεις και να πέφτουν σαν χρυσή βροχή. Εικόνα μοναδική που έτερπε όχι μόνο τα μάτια αλλά και την ψυχή. Οι φίλες μας όμως οι φάλαινες δεν είχαν σκοπό να μας αφήσουν να αγναντέψουμε και να μια να παίρνει τις ανάσες της πριν το 20λεπτο ταξίδι της στα ερεβώδη βάθη της Αρκτικής θάλασσας.
Είδαμε 5-6 φάλαινες (ενδεχομένως κάποιες φορές να ήταν η ίδια), πράγμα που δεν το περίμενα. Και με μία, ευχαριστημένη θα ήμουν. Βέβαια αυτό το θεαματικό σάλτο που βγαίνει ολόκληρη έξω από το νερό και το βλέπεις σ' όλα τα διαφημιστικά, δεν το είδαμε. Το κάνει πολύ σπάνια απ' ότι μας είπαν οι άνθρωποι του πρακτορείου, οπότε ας μην είμαστε άπληστοι.
Σιγά σιγά το σκάφος κατευθύνθηκε προς το φιόρδ, καθίσαμε στους πάγκους και μας πρόσφεραν ζεστή σοκολάτα και νόστιμα μπισκότα.
Ενθουσιάστηκα . Φώναζα σαν παιδί και χοροπηδούσα από τη χαρά μου. Αυτό επαναλήφθηκε 3-4 φορές και μετά ξετυλίχτηκε στα μάτια μας η πιο αρμονική, η πιο πλαστική κίνηση που έχω δει. Η φάλαινα έβγαλε το κεφάλι της από το νερό και έκανε μια κυματοειδή ταλάντωση με το πελώριο σώμα της , μας χαιρέτησε με την ψαλιδωτή ουρά της και μετά όλο χάρη βούτηξε για να εξαφανιστεί στα βάθη του ωκεανού.
Η περιγραφή ωχριά μπροστά στην πραγματικότητα . Πρέπει να το ζήσει κανείς για να το νοιώσει.
Δεν φανταζόμουν ότι μπορούσα να δω τέτοιο θέαμα από ένα κήτος. Αυτόν τον κυματισμό του τεράστιου κορμιού του, την καμπυλόγραμμη κίνηση της ουράς του, τον τρόπο που βυθιζόταν στο νερό, δεν μπορώ να τα σβήσω από τα μάτια μου...
Μέχρι να ηρεμήσουμε από την έξαψη της πρώτης μας επαφής με το θηλαστικό νάσου πάλι άλλο συντριβάνι στον ορίζοντα και ξανά το ίδιο σκηνικό, τα ίδια συναισθήματα, η ίδια απόλαυση...
Με την επανάληψη έρχεται η εξοικείωση, οπότε πλέον δεν περιμέναμε τη φωνή από το παρατηρητήριο αλλά μόνοι μας ψάχναμε τον ορίζοντα και εντοπίζαμε νέο πίδακα. Ανάμεσα στις φάλαινες βλέπαμε παιχνιδιάρικα δελφίνια να κάνουν τα κόλπα τους έξω από το νερό και να προσπαθούν να τραβήξουν το βλέμμα και το ενδιαφέρον μας αλλά μάταια. Δελφίνια έχει και στο Αιγαίο, φάλαινες όμως πού θα ξαναδούμε; Κάποια στιγμή, καθώς είχε στρίψει το σκάφος, βλέπω στ' ανοιχτά μια βραχονησίδα μ' έναν πορτοκαλί φάρο στην κορυφή της. Τριγύρω σμήνος τα θαλασσοπούλια, σαν τα πουλιά του Χίτσκοκ, και οι ακτίνες του ήλιου να σπάνε σε χιλιάδες ανακλάσεις και να πέφτουν σαν χρυσή βροχή. Εικόνα μοναδική που έτερπε όχι μόνο τα μάτια αλλά και την ψυχή. Οι φίλες μας όμως οι φάλαινες δεν είχαν σκοπό να μας αφήσουν να αγναντέψουμε και να μια να παίρνει τις ανάσες της πριν το 20λεπτο ταξίδι της στα ερεβώδη βάθη της Αρκτικής θάλασσας.
Είδαμε 5-6 φάλαινες (ενδεχομένως κάποιες φορές να ήταν η ίδια), πράγμα που δεν το περίμενα. Και με μία, ευχαριστημένη θα ήμουν. Βέβαια αυτό το θεαματικό σάλτο που βγαίνει ολόκληρη έξω από το νερό και το βλέπεις σ' όλα τα διαφημιστικά, δεν το είδαμε. Το κάνει πολύ σπάνια απ' ότι μας είπαν οι άνθρωποι του πρακτορείου, οπότε ας μην είμαστε άπληστοι.
Σιγά σιγά το σκάφος κατευθύνθηκε προς το φιόρδ, καθίσαμε στους πάγκους και μας πρόσφεραν ζεστή σοκολάτα και νόστιμα μπισκότα.
FILBO
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 941
Whale watching
Εκπομπές Travelstories
