zmaria
Member
Ξυπνάω αργοπορημένη για το πρωινό και ξενερώνω αφάνταστα γιατί πεινάω έχω να φάω από χτες το μεσημέρι. Λέω να δοκιμάσω κι ας έχει περάσει η ώρα. Κατεβαίνω λοιπόν στην αίθουσα πρωινού κι ενώ έχουν αρχίσει να τα μαζεύουν ένας ευγενέστατος υπάλληλος τα σταματάει όλα και σκοτώνεται να με εξυπηρετήσει. Ουφ ευτυχώς. Σήμερα το πρόγραμμα είναι χαλαρό. Ετοιμαζόμαστε για ψώνια στο City Center Mall είναι το πιο οικονομικό. Βρίσκω ωραία ρούχα να αγοράσω συν μια φοβερή προσφορά στα Pier Garden όπου έχει έκπτωση 65%. Γυρνάμε φορτωμένες τσάντες και χαρούμενες όπως κάθε γυναίκα μετά από ψώνια..
Το απόγευμα πηγαίνουμε στον κόλπο του Ντουμπάι όπου έχουμε να κάνουμε κρουαζιέρα για 2 ώρες. Φτιάχνουμε μια παρέα οχτώ ελληνίδων γυναικών και καθόμαστε μαζί. Το πλοιαράκι είναι φωταγωγημένο με πολλά λαμπάκια και ο χώρος στρωμένος για πολυτελές δείπνο. Μπαίνοντας μας κερνάνε χουρμά, καφέ και χυμό μάνγκο. Είναι πάρα πολύ ρομαντικά, έχει αεράκι και για πρώτη φορά στο Ντουμπάι νιώθω φυσική δροσιά. Το φαγητό είναι φυσικά σε μπουφέ και για άλλη μια φορά είναι νόστιμο. Έχω την φαεινή ιδέα να δοκιμάσω ένα κοκταίηλ που δεν έχω ξαναπιεί κι όχι μόνο αυτό αλλά διαλέγω και το Bloody Mary. Χαζοξανθιά. Είναι απαίσιο όπως και το mohito της αδερφής μου αλλά τουλάχιστον αυτό πίνεται. Παίρνω σοβαρά υπ’ όψιν μου την συμβουλή μιας μεγαλύτερης πολυταξιδευμένης κυρίας που μου λέει να προσέχω γενικώς που παραγγέλνω κοκταίηλ γιατί χρειάζεται και μια σχετική τέχνη για να είναι επιτυχία.
Τελειώνουμε την κρουαζιέρα και λέμε να ξαναδοκιμάσουμε την τύχη μας στο Long bar που είναι απέναντι από το ξενοδοχείο μας (αυτό που φάγαμε την πόρτα?) μιας και τόσα καλά έχουμε ακούσει γι αυτό. Αυτήν την φορά πάμε μέσω μετρό. Πλησιάζοντας βλέπουμε τον ίδιο πορτιέρη να είναι σε διαπληκτισμό με 2 γυναίκες γιατί δεν τις αφήνει να μπουν μέσα! Λόγω dress code αν καταλαβαίνουμε καλά. Είμαστε έτοιμες να κάνουμε μεταβολή και να φύγουμε επιτόπου (δεν είμαστε και τόσο κυριλέ ντυμένες πια) αλλά λέμε μιας και ήρθαμε τι έχουμε να χάσουμε. Του λέμε του φοβιστικού πορτιέρη ότι μένουμε στο αδερφάκι ξενοδοχείο και μας ζητάει την κάρτα του ξενοδοχείου και τα διαβατήρια μας! Μα τόσο έλεγχος πια? Τόσο VIP είναι εδώ? Μπαίνουμε με τα πολλά και καθόμαστε στο ξύλινο μπαρ το οποίο είναι περιμετρικό κι έχει πολλά σκαμπό. Υπάρχει χώρος και για να γευματίσεις όπως και ένας μικρός χώρος με πίστα χορού. Γύρω γύρω υπάρχουν μεγάλες τηλεοράσεις που χωρίς ήχο αναμεταδίδουν ποδοσφαιρικό αγώνα. Όμορφα είναι αλλά όχι τίποτα τρομερό για τα τόσα που έχουμε ακούσει και για την τόσο δύσκολη πόρτα. Ο κόσμος είναι Ευρωπαίος και ήδη μας μιλάνε άτομα από Καναδά και Αυστραλία. Ο ένας απορεί γιατί διαλέξαμε για διακοπές το Ντουμπάι. Να σας πω την αλήθεια μέχρι εκείνη την στιγμή δεν έχουμε τρελαθεί κιόλας. Του φαίνεται πολύ περίεργο αν και ο τουρισμός του Ντουμπάι είναι γενικώς τεράστιος. Τα ξενοδοχεία έχουν πληρότητα για διάστημα 2 μηνών όπως μας ενημέρωσε η ξεναγός. Σήμερα είναι ladies night κι ο δωρεάν κατάλογος περιλαμβάνει και βότκα. Παίρνουμε 2 βότκες με ας το πούμε χυμό λεμονιού και χαλαρώνουμε. Πίνουμε κι άλλο ένα και καληνυχτούμε, κυρίες χωρίς πάλι να έχουμε πληρώσει μία. Το Long Bar είναι το μόνο μαγαζί που είναι ανοιχτό και μετά τις 1.30.
Το απόγευμα πηγαίνουμε στον κόλπο του Ντουμπάι όπου έχουμε να κάνουμε κρουαζιέρα για 2 ώρες. Φτιάχνουμε μια παρέα οχτώ ελληνίδων γυναικών και καθόμαστε μαζί. Το πλοιαράκι είναι φωταγωγημένο με πολλά λαμπάκια και ο χώρος στρωμένος για πολυτελές δείπνο. Μπαίνοντας μας κερνάνε χουρμά, καφέ και χυμό μάνγκο. Είναι πάρα πολύ ρομαντικά, έχει αεράκι και για πρώτη φορά στο Ντουμπάι νιώθω φυσική δροσιά. Το φαγητό είναι φυσικά σε μπουφέ και για άλλη μια φορά είναι νόστιμο. Έχω την φαεινή ιδέα να δοκιμάσω ένα κοκταίηλ που δεν έχω ξαναπιεί κι όχι μόνο αυτό αλλά διαλέγω και το Bloody Mary. Χαζοξανθιά. Είναι απαίσιο όπως και το mohito της αδερφής μου αλλά τουλάχιστον αυτό πίνεται. Παίρνω σοβαρά υπ’ όψιν μου την συμβουλή μιας μεγαλύτερης πολυταξιδευμένης κυρίας που μου λέει να προσέχω γενικώς που παραγγέλνω κοκταίηλ γιατί χρειάζεται και μια σχετική τέχνη για να είναι επιτυχία.
Τελειώνουμε την κρουαζιέρα και λέμε να ξαναδοκιμάσουμε την τύχη μας στο Long bar που είναι απέναντι από το ξενοδοχείο μας (αυτό που φάγαμε την πόρτα?) μιας και τόσα καλά έχουμε ακούσει γι αυτό. Αυτήν την φορά πάμε μέσω μετρό. Πλησιάζοντας βλέπουμε τον ίδιο πορτιέρη να είναι σε διαπληκτισμό με 2 γυναίκες γιατί δεν τις αφήνει να μπουν μέσα! Λόγω dress code αν καταλαβαίνουμε καλά. Είμαστε έτοιμες να κάνουμε μεταβολή και να φύγουμε επιτόπου (δεν είμαστε και τόσο κυριλέ ντυμένες πια) αλλά λέμε μιας και ήρθαμε τι έχουμε να χάσουμε. Του λέμε του φοβιστικού πορτιέρη ότι μένουμε στο αδερφάκι ξενοδοχείο και μας ζητάει την κάρτα του ξενοδοχείου και τα διαβατήρια μας! Μα τόσο έλεγχος πια? Τόσο VIP είναι εδώ? Μπαίνουμε με τα πολλά και καθόμαστε στο ξύλινο μπαρ το οποίο είναι περιμετρικό κι έχει πολλά σκαμπό. Υπάρχει χώρος και για να γευματίσεις όπως και ένας μικρός χώρος με πίστα χορού. Γύρω γύρω υπάρχουν μεγάλες τηλεοράσεις που χωρίς ήχο αναμεταδίδουν ποδοσφαιρικό αγώνα. Όμορφα είναι αλλά όχι τίποτα τρομερό για τα τόσα που έχουμε ακούσει και για την τόσο δύσκολη πόρτα. Ο κόσμος είναι Ευρωπαίος και ήδη μας μιλάνε άτομα από Καναδά και Αυστραλία. Ο ένας απορεί γιατί διαλέξαμε για διακοπές το Ντουμπάι. Να σας πω την αλήθεια μέχρι εκείνη την στιγμή δεν έχουμε τρελαθεί κιόλας. Του φαίνεται πολύ περίεργο αν και ο τουρισμός του Ντουμπάι είναι γενικώς τεράστιος. Τα ξενοδοχεία έχουν πληρότητα για διάστημα 2 μηνών όπως μας ενημέρωσε η ξεναγός. Σήμερα είναι ladies night κι ο δωρεάν κατάλογος περιλαμβάνει και βότκα. Παίρνουμε 2 βότκες με ας το πούμε χυμό λεμονιού και χαλαρώνουμε. Πίνουμε κι άλλο ένα και καληνυχτούμε, κυρίες χωρίς πάλι να έχουμε πληρώσει μία. Το Long Bar είναι το μόνο μαγαζί που είναι ανοιχτό και μετά τις 1.30.
Attachments
-
24,6 KB Προβολές: 341