Γερμανία Ουκρανία Πολωνία 7 μικρά και μεγάλα κρασιά σε 7 διαδοχικές μικρές και μεγάλες travel stories

[Vasileti]

Κάθε γουλιά και λέξη.. και λυγμός. Το όγδοο κρασί …και το παιχνίδι του στο.. παιχνίδι χαράς και λύπης.

Χειμαρρώδη μηνύματα νιότης από τον εξασθενημένο πατέρα.. κάθε του, από τις μετρημένες, φράση, ακαριαία ποίηση.. σαν βιογραφία, στριμωγμένη σε χρόνο και κουβέντες!...ένα ταξίδι πονεμένο αλλά διαφορετικό, κάτι σαν αβέβαιος απολογισμός των πριν, κάτι σαν δειλό φιλί ελπίδας στο μέλλον.. που ενέσκηψε άκαμπτο κι αμετανόητο..
Έχει εδώ και λίγες μέρες το στενόχωρο πλάκωμα μιας εξοφλημένης επιταγής με το πεπρωμένο.. την πολλή πίκρα ενός επιλόγου..

Στο ταξίδι αυτό πήγαμε να γελοιοποιήσουμε τις υποδιαιρέσεις του χρόνου ..
Του τη φέραμε στην αρχή…νόμισα ο αστείος…Του μικρύναμε τόσο πολύ την κλίμακα που κάθε μας κουβέντα σα να τοκοφορούνταν από καιρό.. Κάναμε τα χρόνια μήνες, τις μέρες λεπτά! Κι αυτός έβαλε χαιρέκακη την κλεψύδρα πως τάχα λικνίζεται, σε στιλ αθόρυβα υποσχετικό, σαν αντίστροφη μέτρηση σε κάτι θεαματικό.. τρώει…χαμογελάει…ανάρρωση… όλα παν καλά…θα ζήσει…
Το φεγγάρι συνωμότησε τόσες φορές..

Έχω τόσο έντονη τη γλυκόπικρη επίγευση του σύντομου ταξιδιού…ξαφνικά αναχώρησε για το μεγάλο ταξίδι ο πατέρας. Να ποιό ήταν το τίμημα του να τα πούμε όλα μαζί λίγο πριν το τέλος… το ψυχοφίλημα αυτό να τελειώσει σαν γηραιό θύμα της ίδιας κλίμακας που τόλμησε να υπνώσει..

Στα μέρη μας ραίνουν αυτόν που «φεύγει» με κρασί. Ένα μπουκάλι από ντόπιο κόκκινο.
Το πίνω τώρα. Δεν έχει διακρίσεις, ετικέτες, στυλ.
Έχει κάτι πολύ ανώτερο... έβαλε τη γενναία υπογραφή τέλους μιας σύντομης σχέσης που κλώτσησε το χρόνο…που αυθαδιάζοντας σε συμβάσεις του αφαίρεσε την εξουσία για λίγο αλλά πριν το ταξίδι αυτό τιμωρηθεί σε διάρκεια, κατατέθηκε στην ψυχή μου σαν αποτύπωμα…ή σαν χαρακιά…
Τι στέλνει ο ουρανός και δεν το στέργει η γης! μου είπε ο θαρραλέος κομψός λεβέντης αγαπημένος. Σε ευχαριστώ πατέρα συνταξιδιώτη στον πλανήτη και συγχώρα με…
Καλό σου Ταξίδι!!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3

First Προηγούμενη 3 of 3

Go to chapter

Go

[coccobill]

Η σκονη απο ορισμενα ταξιδια μενει παντα πανω μας- προθηκες πολυμεταχειρισμενων αισθησεων και καπνισμενων οπλων ειμαστε ολοι μας. Σ'ευχαριστω θερμα!

ΥΓ Κριμα να χαθει αυτη η γραφη στα "Γενικα περι ταξιδιων", μηπως οι mods να τη μεταφερουν στις ιστοριες?

 

[Vasileti]

Δεν περίμενα Θεέ μου να τελειώσει έτσι αυτή η ιστορία. Όμως, εάν δεν έχετε καλή σχέση με τις λέξεις μην προχωρήσετε.. δεν προκύπτει καλή σχέση ούτε με τα νοήματα.. ούτε με το διαλογισμό, ούτε με τα αισθήματα… με την ουσία δηλαδή. Εκτός από τα ΑΜΕΑ που έχουν απευθείας εισιτήριο πρόσβασης σε όλες τις αισθήσεις, συναισθήσεις και επ-αισθήσεις οι αναγνώστες, που τσιμπολογάνε σαν τις κότες ό,τι νάναι από φράση σε φράση, που πάνε μόνο σε ό,τι γυαλιστερό δουν σε κάθε παράγραφο, αμελώντας το σύνολο, την παρτιτούρα όλη και αγνοώντας έτσι την μικρή ίσως πιθανότητα ο συγγραφέας να καταθέτει κομμάτι της ψυχής του, σίγουρα ποτέ δεν θα καταλάβουν αν λίγο μοιάζει με τη δική τους, ούτε πείρα θα κερδίσουν.
Δεν ανακυκλώνουμε τους εαυτούς μας στα ταξίδια, ανακαλύπτουμε! Βιώνουμε, δεν μαρκάρουμε σημεία απλώς. Νοιώθουμε την αύρα των τόπων και ανθρώπων, ακονίζουμε τις αισθήσεις και τη δυνατότητα να έχουμε αισθήματα.

Αυτοί που θα συνεχίσετε πρέπει να ξαναδιαβάσετε το πρώτο κομμάτι από την αρχή. Αργά, σταθερά, ίσως και βαρετά, λέξη- λέξη. Παρατηρώντας τον άχαρο αμμώδη βυθό έχουμε να κάνουμε εκατοντάδες μέτρα πολλές φορές μέχρι ν’ αντικρίσουμε την αποχή, το γεμάτο πολύχρωμη ζωή ανάγλυφο.
Κοπιάστε ύστερα εδώ, σαν καλεσμένοι μου, μόνο όσοι αυτά που γράφω σέβεστε, συμμερίζεστε ή αντιλαμβάνεστε τέλος πάντων, σ’ αυτό το τελευταίο κομμάτι της δυστυχώς λυπηρής πραγματικής ταξιδιωτικής μου ιστορίας, που αλίμονο δεν φανταζόμουν ότι θα πρόσθετα.

 

[Vasileti]

Πίνω και γράφω. Μη βεβηλώσει κανένας το γραπτό ποτό μου.

 

[Vasileti]

Κάθε γουλιά και λέξη.. και λυγμός. Το όγδοο κρασί …και το παιχνίδι του στο.. παιχνίδι χαράς και λύπης.

Χειμαρρώδη μηνύματα νιότης από τον εξασθενημένο πατέρα.. κάθε του, από τις μετρημένες, φράση, ακαριαία ποίηση.. σαν βιογραφία, στριμωγμένη σε χρόνο και κουβέντες!...ένα ταξίδι πονεμένο αλλά διαφορετικό, κάτι σαν αβέβαιος απολογισμός των πριν, κάτι σαν δειλό φιλί ελπίδας στο μέλλον.. που ενέσκηψε άκαμπτο κι αμετανόητο..
Έχει εδώ και λίγες μέρες το στενόχωρο πλάκωμα μιας εξοφλημένης επιταγής με το πεπρωμένο.. την πολλή πίκρα ενός επιλόγου..

Στο ταξίδι αυτό πήγαμε να γελοιοποιήσουμε τις υποδιαιρέσεις του χρόνου ..
Του τη φέραμε στην αρχή…νόμισα ο αστείος…Του μικρύναμε τόσο πολύ την κλίμακα που κάθε μας κουβέντα σα να τοκοφορούνταν από καιρό.. Κάναμε τα χρόνια μήνες, τις μέρες λεπτά! Κι αυτός έβαλε χαιρέκακη την κλεψύδρα πως τάχα λικνίζεται, σε στιλ αθόρυβα υποσχετικό, σαν αντίστροφη μέτρηση σε κάτι θεαματικό.. τρώει…χαμογελάει…ανάρρωση… όλα παν καλά…θα ζήσει…
Το φεγγάρι συνωμότησε τόσες φορές..

Έχω τόσο έντονη τη γλυκόπικρη επίγευση του σύντομου ταξιδιού…ξαφνικά αναχώρησε για το μεγάλο ταξίδι ο πατέρας. Να ποιό ήταν το τίμημα του να τα πούμε όλα μαζί λίγο πριν το τέλος… το ψυχοφίλημα αυτό να τελειώσει σαν γηραιό θύμα της ίδιας κλίμακας που τόλμησε να υπνώσει..

Στα μέρη μας ραίνουν αυτόν που «φεύγει» με κρασί. Ένα μπουκάλι από ντόπιο κόκκινο.
Το πίνω τώρα. Δεν έχει διακρίσεις, ετικέτες, στυλ.
Έχει κάτι πολύ ανώτερο... έβαλε τη γενναία υπογραφή τέλους μιας σύντομης σχέσης που κλώτσησε το χρόνο…που αυθαδιάζοντας σε συμβάσεις του αφαίρεσε την εξουσία για λίγο αλλά πριν το ταξίδι αυτό τιμωρηθεί σε διάρκεια, κατατέθηκε στην ψυχή μου σαν αποτύπωμα…ή σαν χαρακιά…
Τι στέλνει ο ουρανός και δεν το στέργει η γης! μου είπε ο θαρραλέος κομψός λεβέντης αγαπημένος. Σε ευχαριστώ πατέρα συνταξιδιώτη στον πλανήτη και συγχώρα με…
Καλό σου Ταξίδι!!!

 

[elenara88]

λυπαμαι πραγματικα! να θυμασαι τα ομορφα σας για παντα! κανε κουραγιο...

 

[tripakias]

Δυστυχως μπορω να καταλαβω τον πονο σου. Και ξερω καλα πως δεν μπορει να σε παρηγορησει τιποτ αλλο τουτες τις ωρες παρα μοναχα να μιλας γι αυτον. Πολυ καλα εκανες και εγραψες. Οσο πιο γρηγορα και εντονα βιωσεις τον πονο τοσο πιο γρηγορα θα τον ξεπερασεις. Μην βιαζεσαι ομως. Υπομονη, τη δυναμη θα τη βρεις. Ειναι αυτονοητο πως θα τον θυμασαι και θατον αγαπας παντα. Καλο του ταξιδι!

 

[maltakias]

Τι κρίμα που η σιωπή δεν γράφεται κι ας γράφεται,ίσως όμως έτσι να είναι καλύτερα γιατί μπορεί να έχανε το νόημά της.

Σιωπή και δέος,το βλέμμα καρφώνεται στο τζάμι του γραφείου που στεγνώνει από την πρωινή μπόρα κι εγώ παλεύω να κρατηθώ από το βούρκωμα (ελπίζω να μη μου μιλήσει κανείς τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις).

Νοιώθω σαν να σε γνώρισα,βαθιά με μιας και ξέρεις κάτι;Χτες βράδυ έμαθα γι'αυτό κείμενο,το πρώτο,και είπα "ασ'το θα το δεις καλύτερα το πρωί".Ίσως η μοίρα ήθελε να το αντικρίσω σε όλη του την ένταση όπως αυτή έμελε να αναπτυχθεί εδώ.

Ίσως πάλι να γράφω απλώς ανοησίες για να καλύψω την ψυχική ένδεια που ένοιωσα διαβάζοντας κάτι τόσο δυνατό.Σιωπή και δέος.

Καλό ταξίδι

 

[dimosf]

Σπάραξα με το γραφτό σου. Έχω βιώσει δις την απώλεια και απλά νοιώθω "κάτι" από αυτά που νοιώθεις, που για τον καθένα είναι μοναδικά. Νομίζω πως αν γινόταν να διαβάσει αυτά που διάβασα θάταν πολύ υπερήφανος.

 

[ANNA-PANOS]

Κρατα γερα και ο χρονος που περναει βοηθα...

 

[ΚΡΟΚ]

Σε ευχαριστουμε πολυ για τον πλουτο των συναισθηματων που μοιράστηκες μαζι μας,
οσο και για την εσωτερικη ομορφια που εχεις σαν ανθρωπος.

Καλο του ταξιδι,,
οπως λενε και οι στιχοι του τραγουδιου,,
Θα μάς πάρει ο Άνεμος.

Δε φοβάμαι το Ταξίδι πρέπει να βλέπεις, να γεύεσαι μαίανδροι στα κομμένα μας ήπατα
κι όλα θα πάνε καλά
Θα τα πάρει ο Άνεμος
Το μήνυμά σου στη Μεγάλη Άρκτο κι η πορεία της διαδρομής
Μια βελούδινη στιγμή Κι ας είναι άχρηστη
Θα την πάρει ο Άνεμος
Όλα θα χαθούν
Θα μάς πάρει ο Άνεμος
Το χάδι και το μυδράλλιο Η πληγή που μας τυρρανά
Τ' αλλοτινά παλάτια Τού χτες και τού αύριο
Θα τα πάρει ο Άνεμος
Γενετική τσέπης Χρωμοσώματα στην ατμόσφαιρα γαλαξιακά ταξί
Και το ιπτάμενό μου χαλί, για δες
Θα το πάρει ο Άνεμος
Όλα θα χαθούν
Θα μάς πάρει ο Άνεμος
Το άρωμα των νεκρών μας χρόνων Όσα θα μάς χτυπήσουν την πόρτα
Τ' άπειρα πεπρωμένα μας επιλέγουμε ένα, και τί μένει;
Θα μάς πάρει ο Άνεμος
Καθώς η παλίρροια ανεβαίνει κι όλοι ξαναμετρούν τα κουκκιά τους
Κουβαλώ βαθιά μες στη σκιά μου τις στάχτες σου,,
Θα τις πάρει ο Άνεμος
Όλα θα χαθούν
Θα μάς πάρει ο Άνεμος

 

[Vasileti]

Τα αισθήματα είναι σαν τα χρώματα. Πώς θα περιγράψεις σε κάποιον που δεν έχει δει ποτέ το κόκκινο, πώς είναι αυτό? Μόνο δείχνοντας του το. Άρα πρέπει να "βλέπει". Ευχαριστώ αυτούς που είδαν.