Basilis63
Member
- Μηνύματα
- 26
- Likes
- 216
21 Αυγούστου Αφήνουμε σήμερα το εσωτερικό της Ανδαλουσίας και οδεύουμε προς Μεσόγειο, κατ΄απαίτηση της συζύγου κάναμε παράκαμψη προς το χωριό Júzcar ένα πρώην λευκό χωριό που για χάρη της ταινίας Smurfs (στρουμφακια) βάφτηκε όλο μπλε. Και εκεί που δεν είχε πατήσει ποτέ τουρίστας το πόδι του εκεί τώρα έγινε τουριστική ατραξιόν. (Λίγη προσοχή στον δρόμο, στενός και όλο στροφές)
Επιστροφη στον Α-397 τον δρομο που κατεβαινει το ορος El Madroño όλο καμπές η χαρά των μοτοσικλετιστών. Συνεχίζουμε στον ΑΡ-7 (αυτοκινητόδρομο με διόδια) κατευθείαν για Γιβλαρταρ.
Παρκάρουμε ακριβώς έξω από τον σταθμό συνοριακού έλεγχου περνάμε με πολύ ευκολία τα σύνορα (τα ευρωπαϊκά διαβατήρια κάνουν θαύματα)και βρισκόμαστε στη γη του Γιβλαρταρ. Αγγλική κτήση γαρ έχουν μόνο το νόμισμα κατάλοιπο αλλά οδηγούν δεξιά όπως οι Ισπανοί .
Παίρνουμε το λεωφορείο προς το τελεφερίκ (3,5€ το άτομο και με επιστροφή. Το νο 5 για κέντρο και το νο10 για το τελεφερίκ) .Ο οδηγός συνεννοείτο με τους ντόπιους στα Ισπανικά και γενικώς Αγγλικά δεν άκουσα πουθενά να μέλανε.
Φτάνουμε στο τελεφερίκ επιλέγουμε το εισιτήριο για όλα τα αξιοθέατα με κόστος 36λιρες Αγγλίας/άτομο (40περιπου €)και μας ανεβάζει στην κορυφή του βράχου όπου μας περιμένουν οι παμπόνηρες μαϊμούδες περιμένοντας ευκαιρία να αρπάξουν όποια τσάντα έχει μέσα φαγώσιμα.
Η θέα καταπληκτική προς όλες τις κατευθύνσεις ακόμα και τα βουνά του Μαρόκου φαίνονται καθαρά παρά τα 16 μιλιά που απέχουν.
Κατηφορίζουμε προς το σπήλαιο του Άγιου Μιχαήλ με την σκέψη πως θα γίνει η επιστροφή μιας και ο υδράργυρος έχει φτάσει στους 37ο και είναι λίγο αφόρητα. Στη μέση της διαδρομής βρίσκεται το Skywalk που μπορείς να βγάλεις εκπληκτικές φωτο.
Στο σπήλαιο πήγα χωρίς να έχω πάρει πολλές πληροφορίες και βρίσκομαι σε ένα κλασικό σπήλαιο σταλακτιτών που όμως οι τύποι με τον φωτισμό που έχουν προσθέσει (παρότι έχει γίνει σοβαρή ζημία καθώς έχει σχηματιστεί πάνω τους μούχλα) δημιουργούν ένα υπερθέαμα χρωμάτων .Για να μην πω για το show στην μεγάλη αίθουσα του σπηλαίου όπου υπάρχουν κανονικά καθίσματα για παραστάσεις φωτός που σου κόβουν την ανάσα.
Λόγο ζέστης εγκαταλείπουμε την ιδέα να πάμε στο άλλο άκρο του βράχου για τις πολεμικές στοές και έτσι παίρνουμε πάλι το τελεφερίκ για την κάθοδο.
Απέναντι από το βράχο του Γιβλαρταρ στην άλλη πλευρά του κόλπου είναι η πόλη Algeciras όπου είχαμε κλείσει ξενοδοχείο για μια βραδιά (68€ με πρωινό) το Hotel Aura Algeciras με τεράστια δωμάτια και με το μεγαλύτερο διπλό κρεβάτι που έχω δει σε ξενοδοχείο 2,20 πλάτος .Αφού κάναμε check in και ένα δροσιστικότατο ντουζ και μιας και η Algeciras δεν έλεγε και τίποτα σαν πόλη κατευθυνόμαστε νότια προς Ταρίφα το νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης (γιατί όλης της Ευρώπης είναι η ¨καρέκλα¨ στην Γαύδο)
Την Ταρίφα δεν την είχα στο πρόγραμμα εκτάκτως μας βγήκε αλλά αποδείχτηκε πολύ ενδιαφέρον προορισμός. Από εκεί φεύγουν τα Supper ferry για Ταγγέρη στο Μαρόκο έχει μια τεράστια παραλία (η χαρά των surfer ) και πολύ τουρισμό. Τελευταίο βράδυ στην Ανδαλουσία τυπικά, γιατί αύριο 21:00 θα πρέπει να παραδώσω το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο της Μαλάγα, και είπαμε να μας μείνει η καλύτερη εντύπωση .Ξεκινάμε με φανταστικά κοκτέιλ στο μπαρ Tacoway (ίσως το καλύτερο μοχιτο που έχω πιει ever) και η βραδιά κλείνει στο εστιατόριο Santai Tarifa με red tuna steak + sushi rice , croquetas de españa ,συνοδεία chardonnay Barbazul. Τέλεια όλα
Επιστροφη στον Α-397 τον δρομο που κατεβαινει το ορος El Madroño όλο καμπές η χαρά των μοτοσικλετιστών. Συνεχίζουμε στον ΑΡ-7 (αυτοκινητόδρομο με διόδια) κατευθείαν για Γιβλαρταρ.
Παρκάρουμε ακριβώς έξω από τον σταθμό συνοριακού έλεγχου περνάμε με πολύ ευκολία τα σύνορα (τα ευρωπαϊκά διαβατήρια κάνουν θαύματα)και βρισκόμαστε στη γη του Γιβλαρταρ. Αγγλική κτήση γαρ έχουν μόνο το νόμισμα κατάλοιπο αλλά οδηγούν δεξιά όπως οι Ισπανοί .
Παίρνουμε το λεωφορείο προς το τελεφερίκ (3,5€ το άτομο και με επιστροφή. Το νο 5 για κέντρο και το νο10 για το τελεφερίκ) .Ο οδηγός συνεννοείτο με τους ντόπιους στα Ισπανικά και γενικώς Αγγλικά δεν άκουσα πουθενά να μέλανε.
Φτάνουμε στο τελεφερίκ επιλέγουμε το εισιτήριο για όλα τα αξιοθέατα με κόστος 36λιρες Αγγλίας/άτομο (40περιπου €)και μας ανεβάζει στην κορυφή του βράχου όπου μας περιμένουν οι παμπόνηρες μαϊμούδες περιμένοντας ευκαιρία να αρπάξουν όποια τσάντα έχει μέσα φαγώσιμα.
Η θέα καταπληκτική προς όλες τις κατευθύνσεις ακόμα και τα βουνά του Μαρόκου φαίνονται καθαρά παρά τα 16 μιλιά που απέχουν.
Κατηφορίζουμε προς το σπήλαιο του Άγιου Μιχαήλ με την σκέψη πως θα γίνει η επιστροφή μιας και ο υδράργυρος έχει φτάσει στους 37ο και είναι λίγο αφόρητα. Στη μέση της διαδρομής βρίσκεται το Skywalk που μπορείς να βγάλεις εκπληκτικές φωτο.
Στο σπήλαιο πήγα χωρίς να έχω πάρει πολλές πληροφορίες και βρίσκομαι σε ένα κλασικό σπήλαιο σταλακτιτών που όμως οι τύποι με τον φωτισμό που έχουν προσθέσει (παρότι έχει γίνει σοβαρή ζημία καθώς έχει σχηματιστεί πάνω τους μούχλα) δημιουργούν ένα υπερθέαμα χρωμάτων .Για να μην πω για το show στην μεγάλη αίθουσα του σπηλαίου όπου υπάρχουν κανονικά καθίσματα για παραστάσεις φωτός που σου κόβουν την ανάσα.
Λόγο ζέστης εγκαταλείπουμε την ιδέα να πάμε στο άλλο άκρο του βράχου για τις πολεμικές στοές και έτσι παίρνουμε πάλι το τελεφερίκ για την κάθοδο.
Απέναντι από το βράχο του Γιβλαρταρ στην άλλη πλευρά του κόλπου είναι η πόλη Algeciras όπου είχαμε κλείσει ξενοδοχείο για μια βραδιά (68€ με πρωινό) το Hotel Aura Algeciras με τεράστια δωμάτια και με το μεγαλύτερο διπλό κρεβάτι που έχω δει σε ξενοδοχείο 2,20 πλάτος .Αφού κάναμε check in και ένα δροσιστικότατο ντουζ και μιας και η Algeciras δεν έλεγε και τίποτα σαν πόλη κατευθυνόμαστε νότια προς Ταρίφα το νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης (γιατί όλης της Ευρώπης είναι η ¨καρέκλα¨ στην Γαύδο)
Την Ταρίφα δεν την είχα στο πρόγραμμα εκτάκτως μας βγήκε αλλά αποδείχτηκε πολύ ενδιαφέρον προορισμός. Από εκεί φεύγουν τα Supper ferry για Ταγγέρη στο Μαρόκο έχει μια τεράστια παραλία (η χαρά των surfer ) και πολύ τουρισμό. Τελευταίο βράδυ στην Ανδαλουσία τυπικά, γιατί αύριο 21:00 θα πρέπει να παραδώσω το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο της Μαλάγα, και είπαμε να μας μείνει η καλύτερη εντύπωση .Ξεκινάμε με φανταστικά κοκτέιλ στο μπαρ Tacoway (ίσως το καλύτερο μοχιτο που έχω πιει ever) και η βραδιά κλείνει στο εστιατόριο Santai Tarifa με red tuna steak + sushi rice , croquetas de españa ,συνοδεία chardonnay Barbazul. Τέλεια όλα
Attachments
-
224,4 KB Προβολές: 0