Αλβανία Βοσνία-Ερζεγοβίνη Ιταλία Κροατία Μαυροβούνιο Σλοβενία And where we fall we will fall together...

[travellersoul.]

Passo Stelvio

Το επόμενο πρωι σηκωθήκαμε και μαζέψαμε τα πράγματα μας. Στόχος ηταν να κάνουμε το Stelvio pass και μέχρι το τέλος της ημέρας να έχουμε φτάσει Μιλάνο.
Πρώτη στάση ένας φούρνος αρκετά κοντά στον ξενώνα που μέναμε με λαχταριστά αρτοσκευασματα. Αφού πήραμε λοιπόν και το πρωινό μας ξεκινήσαμε για το πάσο.
Ο δρόμος για το πασο για ακόμα μια φορά ήταν όμορφος και γεμάτος στροφές. Νομίζω στη διαδρομή αυτή είδαμε και τον περισσότερο κόσμο από όλες τις διαδρομές που κάναμε στους Δολομίτες. Το πάσο είναι πολύ γνωστό σε μοτοσυκλετιστες και ποδηλάτες που έχουν στόχο να φτάσουν στην κορυφή του.
Η διαδρομή ήταν μαγεία, βλέπαμε τα επιβλητικά βουνά των Ιταλικών Άλπεων, το πράσινο της φύσης και την ίδια στιγμή στις κορυφές τους ξεπροβαλλαν μικροί παγετώνες. Μαγεία. Εννοείται στη διαδρομή κάναμε τις απαραίτητες στάσεις για ξεκούραση και φωτογραφίες.

Φτάνοντας στην κορυφή του Stelvio pass διαπιστώσαμε για ακόμα μια φορά τη φήμη του καθώς πέρα από πανέμορφη θέα είχε και παρα πολύ κόσμο. Πήραμε κάτι στο χέρι να φάμε και μια μπύρα και απολαύσαμε τη θέα προτού ξεκινήσουμε την κάθοδο από την άλλη πλευρά του βουνού που ήταν εξίσου όμορφη.

Γεμάτοι νέες πανέμορφες εικόνες και ενθουσιασμό συνεχίσαμε το δρόμο μας για Μιλάνο με μια ενδοαμεση στάση σε κάποιο χωριό της λίμνης Κόμο, το οποίο δεν θυμάμαι ποιο ηταν. Τη λίμνη φυσικά θα την επισκεπτομασταν άλλη μέρα για να αφιερώσουμε το χρόνο που θέλαμε.
Αυτό που θυμάμαι από τη διαδρομή αυτή είναι ότι είχε γινει κάποιο ατύχημα στο δρόμο κοντά στη λίμνη με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένα τρελό μποτιλιαρισμα χιλιομέτρων. Για ακόμα μια φορά ένιωσα τυχερή που ήμασταν με τη μηχανή και δεν χάσαμε πολύτιμο χρόνο στο μποτιλιαρισμα.

Τπ χωριό ήταν μικρό, όμορφο και γραφικό.
Καναμε τη βολτα μας, πηραμε ενα παγωτο στο χερι και συνεχισαμε για Μιλανο.

Νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο Μιλάνο. Το δωμάτιο που είχαμε κλείσει ήταν 15 λεπτά με τη μηχανή από το κέντρο. Φτάσαμε λοιπόν και ο οικοδεσπότης μας είχε ενημερώσει από πριν για το πώς θα μπούμε δίνοντας μας 3 διαφορετικούς κωδικούς για 3 διαφορετικές εισόδους που έπρεπε να έχουμε για να μπούμε στο δωμάτιο.
Περνάμε από την πρώτη είσοδο που οδηγούσε σε μια μεγάλη αυλή γύρω από την οποία υπήρχαν πολλές κατοικίες και εκεί ξεκίνησε το θέατρο του παραλόγου. Εμφανίζεται μια γιαγιά που μιλούσε μόνο Ιταλικά και για πάνω από μια ώρα ασχολιόταν μαζί μας για το πού θα αφήσουμε τη μηχανή. Από πριν να πω ότι ξέραμε ότι δεν μπορούμε να την αφήσουμε στον χωρο της αυλης , να προσπαθούμε να της το εξηγήσουμε τίποτα αυτή, να θέλει να πάρει τηλέφωνο για να την αφήσουμε εκεί, μετά από δέκα λεπτά να μας λέει ότι δεν μπορούμε να την αφήσουμε εκεί. Μην τα πολυλογώ μας ζάλισε λίγο η γιαγιά και κυρίως χάσαμε χρόνο με αυτή την ιστορία. Παρόλα αυτά καταφέραμε να μπούμε στο δωμάτιο, κάναμε μπάνιο, ξεκουραστηκαμε και ξεκινήσαμε για την απογευματινή μας βόλτα μας στο Μιλάνο.
Εδώ θα πω ότι το Μιλάνο δεν μου άρεσε καθόλου. Πέρα από το επιβλητικό Duomo που είναι όντως πολύ εντυπωσιακό δεν μου άρεσε τίποτα άλλο. Αυτό που μου έμεινε δηλαδή ήταν ότι μου φάνηκε ακριβό χωρίς λόγο και ποιότητα και ότι με τσάκισαν τα κουνούπια σε όποιο μέρος και να σταθήκαμε. Οπότε όχι με καλές εντυπώσεις από την πόλη αποφασίσαμε ότι δεν θα αφιερώναμε άλλες ώρες εκεί και ότι την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε Κόμο από το πρωί μέχρι το βράδυ.

 

[Sassenach77]

σε κάποιο χωριό της λίμνης Κόμο, το οποίο δεν θυμάμαι ποιο ηταν.

Η πανέμορφη Βαρένα ήταν το χωριό που βλέπω στη φωτογραφία

 

[travellersoul.]

Η πανέμορφη Βαρένα ήταν το χωριό που βλέπω στη φωτογραφία

Ευχαριστώ για την υπενθύμιση

 

[travellersoul.]

Λίμνη Κόμο και όμορφα τουριστικά χωριουδάκια.

Το επόμενο πρωί σηκωθήκαμε και αφού φάγαμε πρωινό στο δωμάτιο ξεκινήσαμε για το Κόμο με σκοπό να περιηγηθούμε στα χωριουδάκια γύρω από τη λίμνη. Είχαμε αποφασίσει ότι δεν θα κάναμε κάποια μετακίνηση μέσω της λίμνης καθώς το κόστος θα έβγαινε υψηλό και εφόσον είχαμε την ευελιξία της μηχανής θα κάναμε τις μετακινήσεις με αυτή από το ένα χωριό στο άλλο.
Φτάνοντας στο Κόμο κάναμε μια γρήγορη βόλτα στην πόλη χωρίς να μας ενθουσιάσει κάτι ιδιαίτερα. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι είχε αρκετή ζέστη γεγονός που έκανε τη βόλτα με τα πόδια λίγο πιο κουραστική αλλά τι να κάναμε θα το αντέχαμε.
Μετά το Κόμο πρώτη στάση το χωριό Nesso με τη διάσημη γέφυρα από την οποία βουτάνε στη λίμνη. Κατεβήκαμε τα σκαλιά μέχρι να φτάσουμε και εμείς σε αυτό το σημείο. Όμορφη θέα και εικόνα της λίμνης με ζωντανά και έντονα χρώματα.
Ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί και είχε καταλάβει τα τελευταία σκαλοπάτια και έκανε το μπάνιο του στη λίμνη. Εμάς πάρα τη ζέστη δεν μας έκανε ιδιαίτερη αίσθηση να βουτήξουμε, ούτε μας φαινόταν και πολύ καθαρά οπότε αρκεστηκαμε στη βόλτα μας.

Αφού κάναμε τη βόλτα μας εκεί συνεχίσαμε ανεβαίνοντας τα σκαλιά για να επιστρέψουμε στη μηχανή και να συνεχισουμε στο επόμενο χωριό. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής βλέπαμε τα όμορφα σπίτια και τις πολυτελείς βίλες έχοντας απο πριν αποφασίσει ότι δεν θα επισκεφθούμε κάποια. Επόμενη στα Bellagio. Ευτυχώς βρήκαμε πάρκινγκ για τη μηχανή σχετικά εύκολα. Όσο περνούσε η ώρα η ζέστη γινόταν όλο και πιο ανυπόφορη. Περπατήσαμε για αρχή δίπλα στη λίμνη βλέποντας κόσμο να αναζητά σκιά οπουδήποτε, σε παγκάκια, σρο γρασίδι κάτω από δέντρα ενώ ταυτόχρονα βλέπαμε και τις ουρές από όσους περίμεναν καραβάκι για να μετακινηθουν και ένιωσα πάλι μια ανακούφιση που είχαμε τη μηχανή.
Το Bellagio όμορφο, με έντονα χρώματα, όμορφα και περιποιημένα σπίτια, πολλά μαγαζάκια και φυσικά πολύ κόσμο. Κάναμε τη βόλτα μας, ανεβήκαμε τα σκαλιά, κατεβήκαμε, πήραμε ένα παγωτό στο χέρι και κάναμε και στάση για μια μπύρα καθώς ο ήλιος έκαιγε και είχαμε περαπτησει αρκετά. Νομίζω κάπου εκεί αποφασίσαμε ότι δεν θα πηγαίναμε τελικά σε κάποιο άλλο χωριό καθώς μας φαινόταν ότι μοιάζουν μεταξύ τους οποτε αναζητήσαμε ένα μέρος για να φάμε. Βρήκαμε σε ένα χωριό ψηλά ένα πολύ όμορφο μαγαζί αλλά δυστυχώς όταν πήγαμε μας είπαν ότι έπρεπε να έχουμε κάνει κράτηση. Έτσι καταλήξαμε σε ένα μαγαζί σε ένα στενό πάνω στο δρόμο. Το περιβάλλον δεν είχε κατά ιδιαίτερο αλλά είχε καλές τιμές, νόστιμο φαγητό και μόνο ντόπιους που σε παρέες απολάμβαναν το φαγητό τους ή το κρασί τους. Μετά το φαγητό πήραμε το δρόμο της επιστροφής, ο ήλιος έπεφτε και ο καιρός είχε δροσίσει. Οι γενικές εντυπώσεις μας ηταν όμορφες αλλά δεν είχαμε ενθουσιαστεί. Μάλλον θα έλεγα ότι η βόλτα στη λίμνη Κόμο ήταν κατώτερη των προσδοκιών μας, χωρίς φυσικά να λέω ότι δεν άξιζε που πήγαμε. Επιστρέψαμε στο δωμάτιο, κάναμε μπάνιο και ετοιμάσαμε τα πράγματα μας για το επόμενο πρωί καθώς θα φεύγαμε για Cinque Terre.

 

[Sassenach77]

Ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί και είχε καταλάβει τα τελευταία σκαλοπάτια και έκανε το μπάνιο του στη λίμνη. Εμάς πάρα τη ζέστη δεν μας έκανε ιδιαίτερη αίσθηση να βουτήξουμε, ούτε μας φαινόταν και πολύ καθαρά οπότε αρκεστηκαμε στη βόλτα μας.

Σε αυτό το μέρος δεν θα έκανα ποτέ μπάνιο! Υπάρχουν όμως σημεία στη λίμνη που τα νερά είναι καθαρά και το μπάνιο είναι απόλαυση!

 

[travellersoul.]

Cinque terre, τα πολύχρωμα χωριά

Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε, μαζέψαμε πράγματα και ξεκινήσαμε με στόχο να φτάσουμε στα Cinque terre. Το μπάτζετ μας δεν μας επετρεπε τη διαμονή εκεί και έτσι είχαμε κλείσει σε ένα άλλο μικρό χωριό, με ελάχιστους κατοίκους αλλά σε αυτό θα επανέλθουμε αργότερα.
Πριν της άφιξη μας στο κατάλυμα κάναμε μια στάση στην Πάρμα για να περιηγηθούμε στην πόλη, η οποία νωρίς το πρωί δεν είναι ιδιαίτερο κόσμο και για να πάρουμε το πρωινό μας σε ένα όμορφο καφέ. Από τη διαδρομή εκτός από τη στάση μας στην Πάρμα δεν θυμάμαι κάτι άλλο ιδιαίτερα.

Το δωμάτιο που θα μέναμε ήταν σε ένα ορεινό πετροχτιστο χωριό με ελάχιστους κατοίκους, 40 λεπτά περίπου από τα χωριά του cinque terre. Όταν το κλείσαμε όλα τα σχόλια ήταν διθυραμβικά, ωστόσο η δικιά μας εμπειρία εκεί δεν ήταν καλή. Ο οικοδεσπότης βέβαια να πω ότι ήταν εξυπηρετικος και βοηθητικός αλλά μέχρι εκεί. Το δωμάτιο ήταν πέτρινο και όμορφο σαν έμενες σε σπηλιά των Χομπιτ από τον Άρχοντα των Δακτυλιδιων, το βράδυ όμως θα ήταν δύσκολο εκεί.
Φτάνοντας, ο οικοδεσπότης μας βοηθησε να μεταφέρουμε τα πράγματα μας στο σπίτι καθώς το χωριό δεν έχει δρόμους για οχήματα. Κάναμε ένα γρήγορο μπάνιο παρέα με αραχνουλες και ξαπλωσαμε στον καναπέ που γινόταν κρεβάτι αλλά δεν είχε κανονικά μαξιλάρια. Τι να κάνουμε; για την ώρα βολευτήκαμε έτσι.

Κοιμηθηκαμε για καμιά ώρα και αφού ξυπνήσαμε και ετοιμαστηκαμε ξεκινήσαμε για τα πολύχρωμα χωριουδάκια. Επισκεφθήκαμε τη Manarola, το Riomaggiore και τη Vernazza. Και τα τρία μας φάνηκαν πανομοιότυπα μεταξύ τους, οπότε τώρα που έχει περάσει και καιρος δεν μπορώ να ξεχωρίσω την βόλτα που κάναμε στο καθένα από αυτά. Νομίζω αυτό που έντονα μου έμεινε είναι προφανώς τα πολύχρωμα σπιτάκια και ο πολύς κόσμος που τριγυρνούσε στα στενά σε κάθε χωριό. Να πω εδώ ότι και στα τρία το θέμα πάρκινγκ είναι πρόκληση και η μηχανή μας έλυνε τα χέρια. Όμορφο το τοπίο και η βόλτα, όπως επίσης όμορφη είναι και η διαδρομή από το ένα χωριό στο άλλο που την κάναμε με τη μηχανή και όχι με το τρένο. Στο τελευταίο, το Riomaggiore είδαμε και το ηλιοβασίλεμα, τα χρώματα του οποίου σε συνδυασμό με τα χρώματα από τα σπιτάκια έκαναν την εικόνα ακόμα πιο όμορφη.

Μετά το ηλιοβασίλεμα αποχαιρετησαμε τα πολύχρωμα χωριά του Cinque terre και ξεκινήσαμε για το εστιατόριο που θα τρώγαμε το βραδινό μας. Είχαμε αποφασίσει εξ αρχής ότι δεν θα τρώγαμε σε κάποιο από τα χωριά γιατί αφενός ήταν αρκετά ακριβά και αφετέρου αρκετά τουριστικά για τα γούστα μας. Έτσι ο οικοδεσπότης μας είχε φροντίσει να μας κλείσει τραπέζι σε ένα τοπίο εστιατόριο που όπως καταλαβε είχε κατά βάση μόνο ντόπιους από τα γύρω χωριά που δεν μιλούσε κανένας αγγλικά. Αδυνατώ να θυμηθώ δυστυχώς το όνομα αλλά το μαγαζί ήταν πραγματικά διαμαντάκι. Πέρα από τον εσωτερικό χώρο είχε μια μικρή αυλή με φωτάκια πάνω από τα τραπέζια και παρέες Ιταλών να γευματιζουν. Πετύχαμε μάλιστα και γενέθλια με ένα τραπέζι 20 ατόμων που ξεσήκωσαν το μαγαζί με τα γέλια και τις κουβέντες τους. Το φαγητό επίσης ήταν πεντανοστιμο όπως επίσης και το κρασί και το γλυκό στο τέλος. Γενικά η εμπειρία εκεί ήταν πανέμορφη.

Με γεμάτα στομάχια και χαρούμενα πρόσωπα ξεκινήσαμε για το δωμάτιο για να ξεκουραστούμε. Δυστυχώς το βράδυ εκεί ήταν δύσκολο, είχε αφόρητη ζέστη και υγρασια και δεν υπήρχε ούτε ανεμιστήρας. Δοκιμάσαμε να ανοίξουμε παράθυρο και δεχτήκαμε επίθεση από κουνούπια, ενώ το γεγονός ότι δεν είχε κανονικά μαξιλάρια τα έκανε όλα λίγο χειρότερα. Με λίγα λόγια κοιμηθηκαμε ελάχιστα και ήταν κρίμα γιατί συνολικά η μέρα ήταν πολύ όμορφη και γεμάτη αλλά στο τέλος μας άφησε με ένα παράπονο.

 

[travellersoul.]

Φλωρεντία, έρωτας με την πρώτη ματιά

Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε (όχι ότι καταφέραμε να κοιμηθούμε και ιδιαίτερα) και μαζέψαμε τα πράγματα μας αρκετά γρήγορα για να φύγουμε. Θυμάμαι πολύ έντονα να νιώθω ότι δεν αντέχω άλλο στον χώρο αυτό και την ανακούφιση όταν μαζέψαμε όλα τα πράγματα και φύγαμε.

Πρώτη στάση πριν τη Φλωρεντία η Λούκα. Κάναμε τη βόλτα μας, ήπιαμε το καφεδάκι μας, ανασυγκροτηθηκαμε και συνεχίσαμε το δρόμο για Φλωρεντία.

Στην Φλωρεντία φτάσαμε αρκετά κουρασμένοι νωρίς το μεσημέρι. Είχαμε κλείσει ένα όμορφο δωμάτιο περίπου 20 λεπτά με τη μηχανή από το κέντρο σε ένα παλιό πετρόχτιστο πύργο με μειονέκτημα ότι δεν είχε κλιματιστικό οπότε έπρεπε να αρκεστούμε στον ανεμιστήρα που είχε που όντως μας βοήθησε, δεδομένου ότι εγώ φοβόμουν και μην αρρωστήσω πάλι. Πήγαμε μάρκετ που ήταν αρκετά κοντά για τις απαραίτητες προμήθειες, κάναμε μπάνιο και ξαπλωσαμε λίγο για να ξεκουραστουμε πριν κάνουμε την πρώτη βόλτα μας στην πόλη.

Η αλήθεια είναι ότι ο ύπνος αυτός ήταν απαραίτητος, ιδιαίτερα μετά το κακό βράδυ που είχαμε. Έτσι μετά από δύο ώρες σηκωθήκαμε, ετοιμαστηκαμε και ξεκινήσαμε για την πανέμορφη Φλωρεντία.
Στην Φλωρεντία θα είχαμε και την αυριανή μέρα οπότε εφόσον ήταν Κυριακή νωρίς το απόγευμα ευχαριστηθηκαμε τη βόλτα μας περπατώντας την πόλη που σε κάνε γωνία της μας μάγευε. Από τις πλατείες της και τις γέφυρες μέχρι τον καθεδρικό ναό δεν χορταίναμε αυτά που βλέπαμε. Ειδικά με τον καθεδρικό ναό η αλήθεια είναι ότι εντυπωσιαστηκαμε πολύ, καθώς πόση ώρα χάζευα τα σκαλιστά μέρη του προσπαθώντας να κοδικοποιησουμε τις αναπαραστασεις σε κάθε μάρμαρο, κάτι που θα μαθαίναμε την επόμενη μέρα με την επίσκεψη μας στο Μουσείο του ναού.
Η ώρα περασε αρκετά γρήγορα και όταν άρχισε να δύει ο ήλιος η ατμόσφαιρα στην πόλη έγινε ακόμα πιο μαγική. Εύκολα γενικά μπορούσα να φέρω στο μυαλό μου εικόνες από άλλες εποχές και να νιώθω την ιστορία της πόλης σε κάθε βήμα.

Όταν πια είχε νυχτώσει και είχαμε πεινάσει αρκετά επιλέξαμε ένα μαγαζάκι όμορφο με εξωτερικό χώρο που φάγαμε πεντανοστιμη πίτσα και ραβιολι με φιστίκι εξίσου νόστιμο. Νομίζω επίσης θα μου μείνει αξέχαστο το γεγονός ότι για να γυρίσουμε στο δωμάτιο διασχίσαμε το κέντρο της πόλης παίρνοντας με τη μηχανή ακριβώς δίπλα από το Ponte Vechio που εκείνη την ώρα ήταν φωτισμένο και άδειο. Ένιωθα λες και ήμασταν σε ταινία. (Αναμένουμε το πρόστιμο από τις ιταλικές αρχές φυσικά).
Γεμάτοι και χαρούμενοι επιστρέψαμε στο δωμάτιο γιατί αύριο η μέρα είχε επίσκεψη σε Μουσεία και μάθημα Ιστορίας.

 

[Sassenach77]

Στην Φλωρεντία θα είχαμε και την αυριανή μέρα οπότε εφόσον ήταν Κυριακή νωρίς το απόγευμα ευχαριστηθηκαμε τη βόλτα μας περπατώντας την πόλη που σε κάνε γωνία της μας μάγευε. Από τις πλατείες της και τις γέφυρες μέχρι τον καθεδρικό ναό δεν χορταίναμε αυτά που βλέπαμε.

Ναι, είναι η πιο όμορφη πόλη του κόσμου! Τόσο πολύ την αγαπώ

 

[travellersoul.]

Ναι, είναι η πιο όμορφη πόλη του κόσμου! Τόσο πολύ την αγαπώ

Νομίζω είναι από τις πόλεις που θα πήγαινα ξανά και ξανά χωρίς να τη βαρεθώ!