travellersoul.
Member
- Μηνύματα
- 269
- Likes
- 544
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ο γύρος του κόσμου
Passo Stelvio
Το επόμενο πρωι σηκωθήκαμε και μαζέψαμε τα πράγματα μας. Στόχος ηταν να κάνουμε το Stelvio pass και μέχρι το τέλος της ημέρας να έχουμε φτάσει Μιλάνο.
Πρώτη στάση ένας φούρνος αρκετά κοντά στον ξενώνα που μέναμε με λαχταριστά αρτοσκευασματα. Αφού πήραμε λοιπόν και το πρωινό μας ξεκινήσαμε για το πάσο.
Ο δρόμος για το πασο για ακόμα μια φορά ήταν όμορφος και γεμάτος στροφές. Νομίζω στη διαδρομή αυτή είδαμε και τον περισσότερο κόσμο από όλες τις διαδρομές που κάναμε στους Δολομίτες. Το πάσο είναι πολύ γνωστό σε μοτοσυκλετιστες και ποδηλάτες που έχουν στόχο να φτάσουν στην κορυφή του.
Η διαδρομή ήταν μαγεία, βλέπαμε τα επιβλητικά βουνά των Ιταλικών Άλπεων, το πράσινο της φύσης και την ίδια στιγμή στις κορυφές τους ξεπροβαλλαν μικροί παγετώνες. Μαγεία. Εννοείται στη διαδρομή κάναμε τις απαραίτητες στάσεις για ξεκούραση και φωτογραφίες.
Φτάνοντας στην κορυφή του Stelvio pass διαπιστώσαμε για ακόμα μια φορά τη φήμη του καθώς πέρα από πανέμορφη θέα είχε και παρα πολύ κόσμο. Πήραμε κάτι στο χέρι να φάμε και μια μπύρα και απολαύσαμε τη θέα προτού ξεκινήσουμε την κάθοδο από την άλλη πλευρά του βουνού που ήταν εξίσου όμορφη.
Γεμάτοι νέες πανέμορφες εικόνες και ενθουσιασμό συνεχίσαμε το δρόμο μας για Μιλάνο με μια ενδοαμεση στάση σε κάποιο χωριό της λίμνης Κόμο, το οποίο δεν θυμάμαι ποιο ηταν. Τη λίμνη φυσικά θα την επισκεπτομασταν άλλη μέρα για να αφιερώσουμε το χρόνο που θέλαμε.
Αυτό που θυμάμαι από τη διαδρομή αυτή είναι ότι είχε γινει κάποιο ατύχημα στο δρόμο κοντά στη λίμνη με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένα τρελό μποτιλιαρισμα χιλιομέτρων. Για ακόμα μια φορά ένιωσα τυχερή που ήμασταν με τη μηχανή και δεν χάσαμε πολύτιμο χρόνο στο μποτιλιαρισμα.
Τπ χωριό ήταν μικρό, όμορφο και γραφικό.
Καναμε τη βολτα μας, πηραμε ενα παγωτο στο χερι και συνεχισαμε για Μιλανο.
Νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο Μιλάνο. Το δωμάτιο που είχαμε κλείσει ήταν 15 λεπτά με τη μηχανή από το κέντρο. Φτάσαμε λοιπόν και ο οικοδεσπότης μας είχε ενημερώσει από πριν για το πώς θα μπούμε δίνοντας μας 3 διαφορετικούς κωδικούς για 3 διαφορετικές εισόδους που έπρεπε να έχουμε για να μπούμε στο δωμάτιο.
Περνάμε από την πρώτη είσοδο που οδηγούσε σε μια μεγάλη αυλή γύρω από την οποία υπήρχαν πολλές κατοικίες και εκεί ξεκίνησε το θέατρο του παραλόγου. Εμφανίζεται μια γιαγιά που μιλούσε μόνο Ιταλικά και για πάνω από μια ώρα ασχολιόταν μαζί μας για το πού θα αφήσουμε τη μηχανή. Από πριν να πω ότι ξέραμε ότι δεν μπορούμε να την αφήσουμε στον χωρο της αυλης , να προσπαθούμε να της το εξηγήσουμε τίποτα αυτή, να θέλει να πάρει τηλέφωνο για να την αφήσουμε εκεί, μετά από δέκα λεπτά να μας λέει ότι δεν μπορούμε να την αφήσουμε εκεί. Μην τα πολυλογώ μας ζάλισε λίγο η γιαγιά και κυρίως χάσαμε χρόνο με αυτή την ιστορία. Παρόλα αυτά καταφέραμε να μπούμε στο δωμάτιο, κάναμε μπάνιο, ξεκουραστηκαμε και ξεκινήσαμε για την απογευματινή μας βόλτα μας στο Μιλάνο.
Εδώ θα πω ότι το Μιλάνο δεν μου άρεσε καθόλου. Πέρα από το επιβλητικό Duomo που είναι όντως πολύ εντυπωσιακό δεν μου άρεσε τίποτα άλλο. Αυτό που μου έμεινε δηλαδή ήταν ότι μου φάνηκε ακριβό χωρίς λόγο και ποιότητα και ότι με τσάκισαν τα κουνούπια σε όποιο μέρος και να σταθήκαμε. Οπότε όχι με καλές εντυπώσεις από την πόλη αποφασίσαμε ότι δεν θα αφιερώναμε άλλες ώρες εκεί και ότι την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε Κόμο από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Το επόμενο πρωι σηκωθήκαμε και μαζέψαμε τα πράγματα μας. Στόχος ηταν να κάνουμε το Stelvio pass και μέχρι το τέλος της ημέρας να έχουμε φτάσει Μιλάνο.
Πρώτη στάση ένας φούρνος αρκετά κοντά στον ξενώνα που μέναμε με λαχταριστά αρτοσκευασματα. Αφού πήραμε λοιπόν και το πρωινό μας ξεκινήσαμε για το πάσο.
Ο δρόμος για το πασο για ακόμα μια φορά ήταν όμορφος και γεμάτος στροφές. Νομίζω στη διαδρομή αυτή είδαμε και τον περισσότερο κόσμο από όλες τις διαδρομές που κάναμε στους Δολομίτες. Το πάσο είναι πολύ γνωστό σε μοτοσυκλετιστες και ποδηλάτες που έχουν στόχο να φτάσουν στην κορυφή του.
Η διαδρομή ήταν μαγεία, βλέπαμε τα επιβλητικά βουνά των Ιταλικών Άλπεων, το πράσινο της φύσης και την ίδια στιγμή στις κορυφές τους ξεπροβαλλαν μικροί παγετώνες. Μαγεία. Εννοείται στη διαδρομή κάναμε τις απαραίτητες στάσεις για ξεκούραση και φωτογραφίες.
Φτάνοντας στην κορυφή του Stelvio pass διαπιστώσαμε για ακόμα μια φορά τη φήμη του καθώς πέρα από πανέμορφη θέα είχε και παρα πολύ κόσμο. Πήραμε κάτι στο χέρι να φάμε και μια μπύρα και απολαύσαμε τη θέα προτού ξεκινήσουμε την κάθοδο από την άλλη πλευρά του βουνού που ήταν εξίσου όμορφη.
Γεμάτοι νέες πανέμορφες εικόνες και ενθουσιασμό συνεχίσαμε το δρόμο μας για Μιλάνο με μια ενδοαμεση στάση σε κάποιο χωριό της λίμνης Κόμο, το οποίο δεν θυμάμαι ποιο ηταν. Τη λίμνη φυσικά θα την επισκεπτομασταν άλλη μέρα για να αφιερώσουμε το χρόνο που θέλαμε.
Αυτό που θυμάμαι από τη διαδρομή αυτή είναι ότι είχε γινει κάποιο ατύχημα στο δρόμο κοντά στη λίμνη με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένα τρελό μποτιλιαρισμα χιλιομέτρων. Για ακόμα μια φορά ένιωσα τυχερή που ήμασταν με τη μηχανή και δεν χάσαμε πολύτιμο χρόνο στο μποτιλιαρισμα.
Τπ χωριό ήταν μικρό, όμορφο και γραφικό.
Καναμε τη βολτα μας, πηραμε ενα παγωτο στο χερι και συνεχισαμε για Μιλανο.
Νωρίς το απόγευμα φτάσαμε στο Μιλάνο. Το δωμάτιο που είχαμε κλείσει ήταν 15 λεπτά με τη μηχανή από το κέντρο. Φτάσαμε λοιπόν και ο οικοδεσπότης μας είχε ενημερώσει από πριν για το πώς θα μπούμε δίνοντας μας 3 διαφορετικούς κωδικούς για 3 διαφορετικές εισόδους που έπρεπε να έχουμε για να μπούμε στο δωμάτιο.
Περνάμε από την πρώτη είσοδο που οδηγούσε σε μια μεγάλη αυλή γύρω από την οποία υπήρχαν πολλές κατοικίες και εκεί ξεκίνησε το θέατρο του παραλόγου. Εμφανίζεται μια γιαγιά που μιλούσε μόνο Ιταλικά και για πάνω από μια ώρα ασχολιόταν μαζί μας για το πού θα αφήσουμε τη μηχανή. Από πριν να πω ότι ξέραμε ότι δεν μπορούμε να την αφήσουμε στον χωρο της αυλης , να προσπαθούμε να της το εξηγήσουμε τίποτα αυτή, να θέλει να πάρει τηλέφωνο για να την αφήσουμε εκεί, μετά από δέκα λεπτά να μας λέει ότι δεν μπορούμε να την αφήσουμε εκεί. Μην τα πολυλογώ μας ζάλισε λίγο η γιαγιά και κυρίως χάσαμε χρόνο με αυτή την ιστορία. Παρόλα αυτά καταφέραμε να μπούμε στο δωμάτιο, κάναμε μπάνιο, ξεκουραστηκαμε και ξεκινήσαμε για την απογευματινή μας βόλτα μας στο Μιλάνο.
Εδώ θα πω ότι το Μιλάνο δεν μου άρεσε καθόλου. Πέρα από το επιβλητικό Duomo που είναι όντως πολύ εντυπωσιακό δεν μου άρεσε τίποτα άλλο. Αυτό που μου έμεινε δηλαδή ήταν ότι μου φάνηκε ακριβό χωρίς λόγο και ποιότητα και ότι με τσάκισαν τα κουνούπια σε όποιο μέρος και να σταθήκαμε. Οπότε όχι με καλές εντυπώσεις από την πόλη αποφασίσαμε ότι δεν θα αφιερώναμε άλλες ώρες εκεί και ότι την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε Κόμο από το πρωί μέχρι το βράδυ.
