gio87
Member
- Μηνύματα
- 124
- Likes
- 717
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού-Βολιβία-Εκουαδορ
Holzmarkt 25, YAAM και Haus Schwarzenberg
Στους συγκεκριμένους χώρους βρέθηκα πάλι με αφορμή τη street art, αλλά θα δώσω και ορισμένες πληροφορίες για τον κάθε χώρο ξεχωριστά.
Holzmarkt 25
Λίγα μέτρα δίπλα στο East Side Gallery, εκεί που κάποτε στέκονταν οι γκρίζες πλάκες του Τείχους του Βερολίνου, και εμπόδιζαν τη θέα στον ποταμό Spree, βρίσκεται τώρα ένας ζωντανός δημόσιος χώρος, ένα πολύχρωμο χωριό γνωστό ως, "Holzmarkt". Διαθέτει πολλά εστιατόρια και μπαρ, καθώς και μια ωραία εξέδρα στον κήπο κατά μήκος του ποταμού, ιδανική για χαλάρωση. Αφιερωμένο στη βιώσιμη αστικοποίηση και την ενδυνάμωση των πολιτών, είναι ένας ευέλικτος κοινοτικός χώρος που προορίζεται να αλλάζει με την πάροδο του χρόνου και να προσαρμόζεται στις ανάγκες των πολιτών. Υποστηρίζοντας τοπικές πρωτοβουλίες, καλλιτέχνες και επιχειρήσεις, το Holzmarkt παρέχει πολύτιμο χώρο για πολιτιστική ανάπτυξη και κοινωνική ισότητα σε μια εποχή όπου αυτοί οι τύποι χώρων εξαφανίζονται γρήγορα λόγω της αύξησης των τιμών των ακινήτων. Επειδή οι φωτογραφίες μου δεν αποτυπώνουν σωστά το μέρος παραθέτω και ένα ωραίο βίντεο που βρήκα στο YouTube (δείτε το με υπότιτλους).
YAAM
Προχωρώντας λίγο ακόμα προς τη γέφυρα Schillingbrücke, πάλι δίπλα στον Spree συναντάμε το ΥΑΑΜ (Young and African Arts Market), έναν πολυπολιτισμικό χώρο που προσφέρει στους επισκέπτες μια σειρά από υπαίθριες δραστηριότητες. Όπως χαρακτηριστικά διαβάζω: Τι καλύτερος τρόπος για να περάσετε χαλαρά κυριακάτικα απογεύματα από αυτόν τον υπαίθριο χώρο. Εδώ μπορείτε να χορέψετε και να τραγουδήσετε, να φάτε καλό φαγητό από την Αφρική ή την Καραϊβική και να απολαύσετε επίσης εξαιρετική αφρο-μουσική. Από συναυλίες και αθλήματα μέχρι εργαστήρια και εκθέσεις, όλα είναι εδώ στο YAAM. Και εδώ οι φωτογραφίες μου δεν αποτυπώνουν σωστά το μέρος, αλλά με μια αναζήτηση στο ίντερνετ, όποιος θέλει μπορεί να πάρει μια ιδέα.
Haus Schwarzenberg
Πρόκειται για ένα υπέροχο σοκάκι με street art δίπλα στο Hackescher Höfe, με μερικά ωραία μαγαζιά για καφέ ή ποτό όπως το Cafe Cinema και το Eschschloraque, ένα σινεμά και μια γκαλερί τέχνης (Monsterkabinett).
Είναι όμως επίσης και ακόμα ένα μέρος ιστορικής σημασίας για τους Εβραίους και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς στο χώρο υπάρχουν και 2 μουσεία.
Το πρώτο είναι το Blindenwerkstatt Otto Weidt (Otto Weidt Workshop for the Blind).
Aφηγείται την ιστορία του Otto Weidt, ενός μικρού κατασκευαστή με έδρα το Βερολίνο. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Weidt απασχολούσε κυρίως τυφλούς και κωφούς Εβραίους εργάτες στο εργαστήριό του. Κατασκεύαζαν σκούπες και βούρτσες, μερικές από τις οποίες κατασκευάζονταν για τη γερμανική Βέρμαχτ, πράγμα που σήμαινε ότι το εργαστήριο θεωρήθηκε «wehrwichtig», δηλαδή επίσημα σημαντικό για αμυντικούς σκοπούς. Μια σειρά από διαφορετικές ιστορίες μαρτυρούν τις προσπάθειες του Otto Weidt να προστατεύσει τους Εβραίους εργάτες του από διώξεις και εκτοπίσεις. Για παράδειγμα, τους πρόσφερε φαγητό και έβγαζε πλαστά διαβατήρια για αυτούς και μάλιστα δωροδόκησε την Γκεστάπο σε πολλές περιπτώσεις. Όταν η απειλή έγινε μεγαλύτερη, έφτασε στο σημείο να αναζητήσει κρυψώνες για μερικούς από τους υπαλλήλους του. Μία από αυτές τις κρυψώνες βρισκόταν στον χώρο του σημερινού μουσείου.
Το δεύτερο μουσείο είναι το Anne Frank Zentrum (Anne Frank Centre).
Είναι ο αντίστοιχος οργανισμός που συνεργάζεται με το Anne Frank House στο Άμστερνταμ. Το μουσείο επικεντρώνεται στο ημερολόγιο και την ιστορία της ζωής της Άννας Φρανκ, ενός νεαρού κοριτσιού που γεννήθηκε σε μια εβραϊκή οικογένεια στην Frankfurt am Main το 1929. Η Άννα και η οικογένειά της αναγκάστηκαν να καταφύγουν στο Άμστερνταμ το 1933 και από το 1942 έως το 1944 ζούσαν κρυμμένοι σε μια κρυφή σοφίτα εκεί.
Στους συγκεκριμένους χώρους βρέθηκα πάλι με αφορμή τη street art, αλλά θα δώσω και ορισμένες πληροφορίες για τον κάθε χώρο ξεχωριστά.
Holzmarkt 25
Λίγα μέτρα δίπλα στο East Side Gallery, εκεί που κάποτε στέκονταν οι γκρίζες πλάκες του Τείχους του Βερολίνου, και εμπόδιζαν τη θέα στον ποταμό Spree, βρίσκεται τώρα ένας ζωντανός δημόσιος χώρος, ένα πολύχρωμο χωριό γνωστό ως, "Holzmarkt". Διαθέτει πολλά εστιατόρια και μπαρ, καθώς και μια ωραία εξέδρα στον κήπο κατά μήκος του ποταμού, ιδανική για χαλάρωση. Αφιερωμένο στη βιώσιμη αστικοποίηση και την ενδυνάμωση των πολιτών, είναι ένας ευέλικτος κοινοτικός χώρος που προορίζεται να αλλάζει με την πάροδο του χρόνου και να προσαρμόζεται στις ανάγκες των πολιτών. Υποστηρίζοντας τοπικές πρωτοβουλίες, καλλιτέχνες και επιχειρήσεις, το Holzmarkt παρέχει πολύτιμο χώρο για πολιτιστική ανάπτυξη και κοινωνική ισότητα σε μια εποχή όπου αυτοί οι τύποι χώρων εξαφανίζονται γρήγορα λόγω της αύξησης των τιμών των ακινήτων. Επειδή οι φωτογραφίες μου δεν αποτυπώνουν σωστά το μέρος παραθέτω και ένα ωραίο βίντεο που βρήκα στο YouTube (δείτε το με υπότιτλους).
YAAM
Προχωρώντας λίγο ακόμα προς τη γέφυρα Schillingbrücke, πάλι δίπλα στον Spree συναντάμε το ΥΑΑΜ (Young and African Arts Market), έναν πολυπολιτισμικό χώρο που προσφέρει στους επισκέπτες μια σειρά από υπαίθριες δραστηριότητες. Όπως χαρακτηριστικά διαβάζω: Τι καλύτερος τρόπος για να περάσετε χαλαρά κυριακάτικα απογεύματα από αυτόν τον υπαίθριο χώρο. Εδώ μπορείτε να χορέψετε και να τραγουδήσετε, να φάτε καλό φαγητό από την Αφρική ή την Καραϊβική και να απολαύσετε επίσης εξαιρετική αφρο-μουσική. Από συναυλίες και αθλήματα μέχρι εργαστήρια και εκθέσεις, όλα είναι εδώ στο YAAM. Και εδώ οι φωτογραφίες μου δεν αποτυπώνουν σωστά το μέρος, αλλά με μια αναζήτηση στο ίντερνετ, όποιος θέλει μπορεί να πάρει μια ιδέα.
Haus Schwarzenberg
Πρόκειται για ένα υπέροχο σοκάκι με street art δίπλα στο Hackescher Höfe, με μερικά ωραία μαγαζιά για καφέ ή ποτό όπως το Cafe Cinema και το Eschschloraque, ένα σινεμά και μια γκαλερί τέχνης (Monsterkabinett).
Είναι όμως επίσης και ακόμα ένα μέρος ιστορικής σημασίας για τους Εβραίους και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς στο χώρο υπάρχουν και 2 μουσεία.
Το πρώτο είναι το Blindenwerkstatt Otto Weidt (Otto Weidt Workshop for the Blind).
Aφηγείται την ιστορία του Otto Weidt, ενός μικρού κατασκευαστή με έδρα το Βερολίνο. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Weidt απασχολούσε κυρίως τυφλούς και κωφούς Εβραίους εργάτες στο εργαστήριό του. Κατασκεύαζαν σκούπες και βούρτσες, μερικές από τις οποίες κατασκευάζονταν για τη γερμανική Βέρμαχτ, πράγμα που σήμαινε ότι το εργαστήριο θεωρήθηκε «wehrwichtig», δηλαδή επίσημα σημαντικό για αμυντικούς σκοπούς. Μια σειρά από διαφορετικές ιστορίες μαρτυρούν τις προσπάθειες του Otto Weidt να προστατεύσει τους Εβραίους εργάτες του από διώξεις και εκτοπίσεις. Για παράδειγμα, τους πρόσφερε φαγητό και έβγαζε πλαστά διαβατήρια για αυτούς και μάλιστα δωροδόκησε την Γκεστάπο σε πολλές περιπτώσεις. Όταν η απειλή έγινε μεγαλύτερη, έφτασε στο σημείο να αναζητήσει κρυψώνες για μερικούς από τους υπαλλήλους του. Μία από αυτές τις κρυψώνες βρισκόταν στον χώρο του σημερινού μουσείου.
Το δεύτερο μουσείο είναι το Anne Frank Zentrum (Anne Frank Centre).
Είναι ο αντίστοιχος οργανισμός που συνεργάζεται με το Anne Frank House στο Άμστερνταμ. Το μουσείο επικεντρώνεται στο ημερολόγιο και την ιστορία της ζωής της Άννας Φρανκ, ενός νεαρού κοριτσιού που γεννήθηκε σε μια εβραϊκή οικογένεια στην Frankfurt am Main το 1929. Η Άννα και η οικογένειά της αναγκάστηκαν να καταφύγουν στο Άμστερνταμ το 1933 και από το 1942 έως το 1944 ζούσαν κρυμμένοι σε μια κρυφή σοφίτα εκεί.
Last edited:
