Βέλγιο Christmas Carols στη γενέτειρα του Poirot..

[Xrhraki]

Chapter Two:
Στο δρόμο για τη Μπρυζ συναντήσαμε κίνηση, σίγουρα όχι όπως τα τριήμερα στην Ελλάδα, αλλά και πάλι. Η εθνική ως τοπίο δεν με εξέπληξε, όμως όλα κύλισαν smooth. Τον γλυκοπήρα κιόλας λίγο. Όσο πλησιάζουμε τον προορισμό μας, λίγο πιο έξω από το κέντρο της Μπρυζ, παθαίνουμε έρωτα με τη πρώτη μάτια. Κουκλίστικα σπιτάκια με διακριτικό στολισμό, έλατα παντού με χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια, πλακόστρωτο. Όσο πλησιάζαμε στο κέντρο γινόταν ολοένα και καλύτερο.. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αίσθηση που μου άφησε η Μπρυζ όταν την πρωτοαντίκρισα.. Βρίσκουμε εύκολα το ξενοδοχείο, αν και αισθανόμαστε πως κάτι κάνουμε λάθος, λόγω του πλακόστρωτου. Ποδήλατα στους δρόμους, παρόλο που η ώρα έχει περάσει. Ξεφορτώνουμε τα πράγματα, τακτοποιούμαστε στο δωμάτιο και πέφτουμε για ύπνο, έχει πάει περασμένες δώδεκα και το πρωί έχουμε ανάβαση.
Ξυπνάμε νωρίς το πρωί, τρώμε μερικά σνακ και κατευθυνόμαστε προς Belfry. Θαυμάζουμε τη πόλη και τα κανάλια. Παραδόξως δεν έχει καθόλου κόσμο στο Belfry και ξεκινάμε την ανάβαση.. 300κάτι σκαλιά ανέβα, 300κάτι κατέβα.. Ευτυχώς υπάρχει χώρος για στάση σε κάθε επίπεδο, με την ιστορία του καμπαναριού και του κάθε επιπέδου. Μέγα λάθος να φορέσετε μάλλινο στην ανάβαση. Να πάρετε μαζί σας ένα μπλουζάκι ανάλογα με την εποχή, που δεν σας πολυνοιάζει, γιατί θα ιδρώσετε, ακόμη και τον χειμώνα, το μπουφάν στο χέρι και μόλις φτάσετε στο τελικό επίπεδο να κουκουλωθείτε. Σε ένα από τα παρακάτω επίπεδα να αλλάξετε το ιδρωμένο μπλουζάκι με κάποιο στεγνό, αλλιώς θα την αρπάξετε.. Επίσης τρομερή υγρασία ειδικά στην Μπρυζ. Σε κάποιο επίπεδο έχει και τον μηχανισμό του καμπαναριού που δουλεύει εκείνη την ώρα, τρομερό θέαμα. Στη κορυφή η θέα σου κόβει την ανάσα, απλά υπάρχουν τα γνωστά συρματοπλέγματα, που χωρίς αυτά θα μπορούσε να ήταν ακόμη καλύτερη, αλλά υποθέτω για λόγους ασφαλείας πρέπει να είναι εκεί.
Ακολουθούν φωτός από τη κορυφή:

Αφού ξαποστάσαμε αρκετά, είχε έρθει η ώρα για τη χριστουγεννιάτικη αγορά. Μια ωραία χριστουγεννιάτικη αγορά, σαν εικόνα δεν ήταν κάτι το ουαου, όμως είχε εξαιρετικά πρoϊόντα. Πολλές οικογένειες με παιδιά, φίλοι, έφηβοι, φοιτητές, ο,τι μπορείς να φανταστείς από κόσμο. Χριστουγεννιάτικη μουσική στο υπόβαθρο. Πολλά μαγαζιά για φαγητό ή ποτό, διάφορα στολίδια, είδη ρουχισμού και φυσικά πάγκος με τυριά και αλλαντικά, το όνειρο για κάθε τυρολάτρη. Επίσης για κάποιο λόγο στη Μπρυζ έχουν μια λατρεία στα γνωστά μας σεμεδάκια, ακόμη και στη μορφή κολιέ και σε κάτι εξωφρενικές τιμές..
Εκεί έφαγα και το καλύτερο hotdog της ζωής μου. Η μυρωδιά σου τρυπούσε τη μύτη. Ουρά φυσικά.
Μερακλής ο μάστορας, πολύ μεγάλο hotdog κοντά στα 7 ευρώ, η φωτογραφία το αδικεί..

Αφού φάγαμε, πήγαμε στο δωμάτιο να φρεκαριστούμε γιατί κατά τις 15:00 είχαμε κλείσει τουρ με μία από τις πιο παλιές εταιρείες που παράγουν μπύρα, στο Βέλγιο, τη γνωστή Huisbrouwerij De Halve Maan, τέλος πάντων αυτή με το φεγγαράκι. Η διαδρομή από το δωμάτιο προς τη μπυραρία εκπληκτική. Κανάλια παντού, γοτθικά κτήρια και εκκλησίες, δεν ήξερες που να κοιτάξεις..

Ήδη είχαμε κάνει 30.000 βήματα. Εδώ να πω, πως είχαμε βάλει σε ένα τσαντάκι που φορούσε το αγόρι μου, χρήματα, ταυτότητες, κάρτες, διαβατήρια, όλο το βιος μας τέλος πάντων εκεί. Εν τω μεταξύ εγώ πρώτη φορά έδινα αλλού τα πράγματα μου και γενικά κουβαλούσα όλα μου τα χρήματα, συνήθως παίρνω μαζί μου 50 ευρώ μετρητά και τη κάρτα μου, ενώ έχω τη ταυτότητα μου σε φωτογραφία και τα υπόλοιπα τα αφήνω στο δωμάτιο. Δεν ξέρω γιατί εκείνη τη μέρα το κάναμε έτσι.. Φτάνουμε λοιπόν στη μπυραρία, ξεκινά η ξενάγηση (πολύ καλή και λεπτομερής, ενώ στο τέλος δοκίμαζες στο χώρο της μπυραρίας ποικιλίες μπύρας, νομίζω στοίχιζε 25 με 29 ευρώ) μας λέει ο άνθρωπος πως θα πρέπει να ανεβούμε 200κάτι σκαλιά κατά τη ξενάγηση.. τέλεια σκεφτόμαστε.. Κι αφού τα έχουμε ανέβει σχεδόν όλα, αντιλαμβάνεται το αγόρι μου πως του λείπει το τσαντάκι.. Ενημερώνει τον ξεναγό και τη μπυραρία γενικά και αρχίζει και τρέχει, μήπως του έχει πέσει κάπου στη διαδρομή, το τσαντάκι πουθενά.. Πρέπει να ανέβηκε και να κατέβηκε τα σκαλιά 3 φορές, δηλαδή 6 ανέβα-κατέβα. Αρχίζουμε και τρέχουμε και ακολουθούμε τη διαδρομή που κάναμε προηγουμένως, ρωτάμε τουρίστες, κοιτάμε παντού και επιστρέφουμε προς το δωμάτιο με την ελπίδα απλά να το έχουμε ξεχάσει εκεί. Φτάνουμε στο δωμάτιο με κυριολεκτικά κομμένη την ανάσα (εγώ είχα βγει αρνητική στον covid μόλις πριν 2 μέρες και το είχα περάσει για πρώτη φορά και άσχημα..) το τσαντάκι πουθενά σε κοινή θέα.. Λέμε ''αυτό είναι, άντε τώρα να τρέχουμε σε πρεσβείες κλπ, αλλά δεν πειράζει θα έχουμε να το θυμόμαστε και να γελάμε''. Κοιτάμε και κάτω από το κρεβάτι και ιδού το τσαντάκι. Αρχίσαμε να γελάμε. Το boomer της υπόθεσης είναι πως το καταλάβαμε ΑΦΟΥ είχαμε ανέβει τα 200 σκαλιά
Αυτό σηκώνει βάφλα, έτσι και κάναμε. Βρήκαμε τυχαία ένα βαφλάδικο πάνω στο κανάλι και φάγαμε τη καλύτερη βάφλα της ζωής μας στα 6 ευρώ(γενικά φάγαμε σε αρκετά μαγαζιά βάφλα, σαν αυτές δεν ήταν καμία) Αν βρεθείτε στη Μπρυζ να πάτε στο Chez Albert - Gaufres - Waffles.
Βάφλα Λιέγης (υπάρχει thread εδώ στο forum που τις χωρίζει ανά κατηγορία τις βάφλες) λοιπόν:

Συνεχίσαμε την περιήγηση μας και φυσικά δεν παραλείψαμε τη γνωστή βαρκάδα. Στα 12 ευρώ το άτομο, για εμένα είναι κάτι που πρέπει να κάνετε, ακόμη και με βροχερό καιρό. Ο κύριος που μας έκανε τη ξενάγηση δεν ήταν και ο καλύτερος, όμως το να βλέπεις τη πόλη μέσα από το κανάλι είναι μοναδική εμπειρία!

Βραχήκαμε λιγάκι αλλά χαλάλι.
Η περιήγηση συνεχίστηκε στις διάφορες τσοκολατερίες της πόλης.. Σε κάποια φάση κι ενώ διαλέγαμε σοκολάτες μας χτυπάνε το τζάμι απ έξω από το μαγαζί και βλέπουμε μια ορδή τουριστών που μας κάνουν διάφορα νοήματα, αργήσαμε κάπως να καταλάβουμε πως ήταν μαζί μας στο τουρ. Με το που τους δείχνουμε το τσαντάκι αρχίζουν να ζητωκραυγάζουν και να χειροκροτούν, η αλήθεια είναι πως γελάσαμε με τη καρδιά μας.
Είχε έρθει η ώρα για ξενοδοχείο και μπάνιο. Αφού νύχτωσε πήγαμε ξανά στη Χριστουγεννιάτικη αγορά κι ενώ σκεφτόμασταν να φάμε σε κάποιο εστιατόριο, μας νίκησε το θρυλικό hotdog. Πήραμε και δυο μπύρες και πατάτες και τα φάγαμε στο δωμάτιο με ταινία.
Η Μπρυζ το βράδυ:

Εγώ έπεσα ξερή για ύπνο, ενώ το αγόρι μου έκανε μια βόλτα ακόμη και μετά κάθισε στο bar του ξενοδοχείου, αφού ξύπνησα κατέβηκα και καθίσαμε μπροστά από το τζάκι μέχρι η ώρα να σημάνει Χριστούγεννα..

Το επόμενο πρωί περιηγηθήκαμε λίγο ακόμη στη πόλη και μπήκαμε στο αμάξι για Γάνδη.
Η Μπρυζ την ημέρα των Χριστουγέννων είχε πολύ λίγο κόσμο και ελάχιστα μαγαζιά ήταν ανοιχτά.
Η αλήθεια είναι πως Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά έχεις ανάγκη τη θαλπωρή του σπιτιού και της οικογένειας..
Στεναχωρηθήκαμε που φύγαμε από τη Μπρυζ και δώσαμε υπόσχεση να την επισκεφθούμε ξανά..
Η συνέχεια στο επόμενο κεφάλαιο.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 3

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Xrhraki]

Chapter Two:
Στο δρόμο για τη Μπρυζ συναντήσαμε κίνηση, σίγουρα όχι όπως τα τριήμερα στην Ελλάδα, αλλά και πάλι. Η εθνική ως τοπίο δεν με εξέπληξε, όμως όλα κύλισαν smooth. Τον γλυκοπήρα κιόλας λίγο. Όσο πλησιάζουμε τον προορισμό μας, λίγο πιο έξω από το κέντρο της Μπρυζ, παθαίνουμε έρωτα με τη πρώτη μάτια. Κουκλίστικα σπιτάκια με διακριτικό στολισμό, έλατα παντού με χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια, πλακόστρωτο. Όσο πλησιάζαμε στο κέντρο γινόταν ολοένα και καλύτερο.. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αίσθηση που μου άφησε η Μπρυζ όταν την πρωτοαντίκρισα.. Βρίσκουμε εύκολα το ξενοδοχείο, αν και αισθανόμαστε πως κάτι κάνουμε λάθος, λόγω του πλακόστρωτου. Ποδήλατα στους δρόμους, παρόλο που η ώρα έχει περάσει. Ξεφορτώνουμε τα πράγματα, τακτοποιούμαστε στο δωμάτιο και πέφτουμε για ύπνο, έχει πάει περασμένες δώδεκα και το πρωί έχουμε ανάβαση.
Ξυπνάμε νωρίς το πρωί, τρώμε μερικά σνακ και κατευθυνόμαστε προς Belfry. Θαυμάζουμε τη πόλη και τα κανάλια. Παραδόξως δεν έχει καθόλου κόσμο στο Belfry και ξεκινάμε την ανάβαση.. 300κάτι σκαλιά ανέβα, 300κάτι κατέβα.. Ευτυχώς υπάρχει χώρος για στάση σε κάθε επίπεδο, με την ιστορία του καμπαναριού και του κάθε επιπέδου. Μέγα λάθος να φορέσετε μάλλινο στην ανάβαση. Να πάρετε μαζί σας ένα μπλουζάκι ανάλογα με την εποχή, που δεν σας πολυνοιάζει, γιατί θα ιδρώσετε, ακόμη και τον χειμώνα, το μπουφάν στο χέρι και μόλις φτάσετε στο τελικό επίπεδο να κουκουλωθείτε. Σε ένα από τα παρακάτω επίπεδα να αλλάξετε το ιδρωμένο μπλουζάκι με κάποιο στεγνό, αλλιώς θα την αρπάξετε.. Επίσης τρομερή υγρασία ειδικά στην Μπρυζ. Σε κάποιο επίπεδο έχει και τον μηχανισμό του καμπαναριού που δουλεύει εκείνη την ώρα, τρομερό θέαμα. Στη κορυφή η θέα σου κόβει την ανάσα, απλά υπάρχουν τα γνωστά συρματοπλέγματα, που χωρίς αυτά θα μπορούσε να ήταν ακόμη καλύτερη, αλλά υποθέτω για λόγους ασφαλείας πρέπει να είναι εκεί.
Ακολουθούν φωτός από τη κορυφή:

Αφού ξαποστάσαμε αρκετά, είχε έρθει η ώρα για τη χριστουγεννιάτικη αγορά. Μια ωραία χριστουγεννιάτικη αγορά, σαν εικόνα δεν ήταν κάτι το ουαου, όμως είχε εξαιρετικά πρoϊόντα. Πολλές οικογένειες με παιδιά, φίλοι, έφηβοι, φοιτητές, ο,τι μπορείς να φανταστείς από κόσμο. Χριστουγεννιάτικη μουσική στο υπόβαθρο. Πολλά μαγαζιά για φαγητό ή ποτό, διάφορα στολίδια, είδη ρουχισμού και φυσικά πάγκος με τυριά και αλλαντικά, το όνειρο για κάθε τυρολάτρη. Επίσης για κάποιο λόγο στη Μπρυζ έχουν μια λατρεία στα γνωστά μας σεμεδάκια, ακόμη και στη μορφή κολιέ και σε κάτι εξωφρενικές τιμές..
Εκεί έφαγα και το καλύτερο hotdog της ζωής μου. Η μυρωδιά σου τρυπούσε τη μύτη. Ουρά φυσικά.
Μερακλής ο μάστορας, πολύ μεγάλο hotdog κοντά στα 7 ευρώ, η φωτογραφία το αδικεί..

Αφού φάγαμε, πήγαμε στο δωμάτιο να φρεκαριστούμε γιατί κατά τις 15:00 είχαμε κλείσει τουρ με μία από τις πιο παλιές εταιρείες που παράγουν μπύρα, στο Βέλγιο, τη γνωστή Huisbrouwerij De Halve Maan, τέλος πάντων αυτή με το φεγγαράκι. Η διαδρομή από το δωμάτιο προς τη μπυραρία εκπληκτική. Κανάλια παντού, γοτθικά κτήρια και εκκλησίες, δεν ήξερες που να κοιτάξεις..

Ήδη είχαμε κάνει 30.000 βήματα. Εδώ να πω, πως είχαμε βάλει σε ένα τσαντάκι που φορούσε το αγόρι μου, χρήματα, ταυτότητες, κάρτες, διαβατήρια, όλο το βιος μας τέλος πάντων εκεί. Εν τω μεταξύ εγώ πρώτη φορά έδινα αλλού τα πράγματα μου και γενικά κουβαλούσα όλα μου τα χρήματα, συνήθως παίρνω μαζί μου 50 ευρώ μετρητά και τη κάρτα μου, ενώ έχω τη ταυτότητα μου σε φωτογραφία και τα υπόλοιπα τα αφήνω στο δωμάτιο. Δεν ξέρω γιατί εκείνη τη μέρα το κάναμε έτσι.. Φτάνουμε λοιπόν στη μπυραρία, ξεκινά η ξενάγηση (πολύ καλή και λεπτομερής, ενώ στο τέλος δοκίμαζες στο χώρο της μπυραρίας ποικιλίες μπύρας, νομίζω στοίχιζε 25 με 29 ευρώ) μας λέει ο άνθρωπος πως θα πρέπει να ανεβούμε 200κάτι σκαλιά κατά τη ξενάγηση.. τέλεια σκεφτόμαστε.. Κι αφού τα έχουμε ανέβει σχεδόν όλα, αντιλαμβάνεται το αγόρι μου πως του λείπει το τσαντάκι.. Ενημερώνει τον ξεναγό και τη μπυραρία γενικά και αρχίζει και τρέχει, μήπως του έχει πέσει κάπου στη διαδρομή, το τσαντάκι πουθενά.. Πρέπει να ανέβηκε και να κατέβηκε τα σκαλιά 3 φορές, δηλαδή 6 ανέβα-κατέβα. Αρχίζουμε και τρέχουμε και ακολουθούμε τη διαδρομή που κάναμε προηγουμένως, ρωτάμε τουρίστες, κοιτάμε παντού και επιστρέφουμε προς το δωμάτιο με την ελπίδα απλά να το έχουμε ξεχάσει εκεί. Φτάνουμε στο δωμάτιο με κυριολεκτικά κομμένη την ανάσα (εγώ είχα βγει αρνητική στον covid μόλις πριν 2 μέρες και το είχα περάσει για πρώτη φορά και άσχημα..) το τσαντάκι πουθενά σε κοινή θέα.. Λέμε ''αυτό είναι, άντε τώρα να τρέχουμε σε πρεσβείες κλπ, αλλά δεν πειράζει θα έχουμε να το θυμόμαστε και να γελάμε''. Κοιτάμε και κάτω από το κρεβάτι και ιδού το τσαντάκι. Αρχίσαμε να γελάμε. Το boomer της υπόθεσης είναι πως το καταλάβαμε ΑΦΟΥ είχαμε ανέβει τα 200 σκαλιά
Αυτό σηκώνει βάφλα, έτσι και κάναμε. Βρήκαμε τυχαία ένα βαφλάδικο πάνω στο κανάλι και φάγαμε τη καλύτερη βάφλα της ζωής μας στα 6 ευρώ(γενικά φάγαμε σε αρκετά μαγαζιά βάφλα, σαν αυτές δεν ήταν καμία) Αν βρεθείτε στη Μπρυζ να πάτε στο Chez Albert - Gaufres - Waffles.
Βάφλα Λιέγης (υπάρχει thread εδώ στο forum που τις χωρίζει ανά κατηγορία τις βάφλες) λοιπόν:

Συνεχίσαμε την περιήγηση μας και φυσικά δεν παραλείψαμε τη γνωστή βαρκάδα. Στα 12 ευρώ το άτομο, για εμένα είναι κάτι που πρέπει να κάνετε, ακόμη και με βροχερό καιρό. Ο κύριος που μας έκανε τη ξενάγηση δεν ήταν και ο καλύτερος, όμως το να βλέπεις τη πόλη μέσα από το κανάλι είναι μοναδική εμπειρία!

Βραχήκαμε λιγάκι αλλά χαλάλι.
Η περιήγηση συνεχίστηκε στις διάφορες τσοκολατερίες της πόλης.. Σε κάποια φάση κι ενώ διαλέγαμε σοκολάτες μας χτυπάνε το τζάμι απ έξω από το μαγαζί και βλέπουμε μια ορδή τουριστών που μας κάνουν διάφορα νοήματα, αργήσαμε κάπως να καταλάβουμε πως ήταν μαζί μας στο τουρ. Με το που τους δείχνουμε το τσαντάκι αρχίζουν να ζητωκραυγάζουν και να χειροκροτούν, η αλήθεια είναι πως γελάσαμε με τη καρδιά μας.
Είχε έρθει η ώρα για ξενοδοχείο και μπάνιο. Αφού νύχτωσε πήγαμε ξανά στη Χριστουγεννιάτικη αγορά κι ενώ σκεφτόμασταν να φάμε σε κάποιο εστιατόριο, μας νίκησε το θρυλικό hotdog. Πήραμε και δυο μπύρες και πατάτες και τα φάγαμε στο δωμάτιο με ταινία.
Η Μπρυζ το βράδυ:

Εγώ έπεσα ξερή για ύπνο, ενώ το αγόρι μου έκανε μια βόλτα ακόμη και μετά κάθισε στο bar του ξενοδοχείου, αφού ξύπνησα κατέβηκα και καθίσαμε μπροστά από το τζάκι μέχρι η ώρα να σημάνει Χριστούγεννα..

Το επόμενο πρωί περιηγηθήκαμε λίγο ακόμη στη πόλη και μπήκαμε στο αμάξι για Γάνδη.
Η Μπρυζ την ημέρα των Χριστουγέννων είχε πολύ λίγο κόσμο και ελάχιστα μαγαζιά ήταν ανοιχτά.
Η αλήθεια είναι πως Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά έχεις ανάγκη τη θαλπωρή του σπιτιού και της οικογένειας..
Στεναχωρηθήκαμε που φύγαμε από τη Μπρυζ και δώσαμε υπόσχεση να την επισκεφθούμε ξανά..
Η συνέχεια στο επόμενο κεφάλαιο.

 

[Xrhraki]

Chapter Three:
Στο δρόμο για τη Γάνδη λοιπόν κι ενώ τη προηγούμενη μας είχε κάνει πολύ καλή ημέρα, σήμερα έβρεχε ακατάπαυστα. Φτάνουμε σχετικά εύκολα στη Γάνδη με τον φόβο πως δεν θα βρούμε πουθενά να κάτσουμε. (Ένα από τα αρνητικά του να πηγαίνεις τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στο εξωτερικό, είναι πως θα βρεις πολλά μαγαζιά και ατραξιόν κλειστά. Γι'αυτό κι εμείς δεν καταφέραμε να πάμε σε πολλά μουσεία κλπ.)
Επειδή η Μπρυζ είχε θέσει τον πήχη ψηλά ίσως να μην εντυπωσιαστήκαμε και τόσο. Είχαμε κλείσει walking tour, όμως είδαμε τις γνωστές βάρκες κι επειδή δεν θα προλαβαίναμε και τα δύο, λόγω καιρού επιλέξαμε τις κλειστές βαρκούλες (9 ευρώ το άτομο). Ο ξεναγός μας εδώ ήταν όλα τα λεφτά, μας εξηγούσε κάθε κτίριο που βλέπαμε, μας είπε την ιστορία της Γάνδης. Μάλιστα τα κανάλια συνδέονται με Μπρυζ και Ολλανδία παρακαλώ πολύ. Γλαφυρός και με χιούμορ, μάθαμε πολλά. Τα κτίρια στη Γάνδη εξίσου κουκλίστικα. Σε κάποια φάση μας δείχνει ένα τεράστιο κτίριο και υποθέτουμε εμείς πως είναι κάποιο παλάτι, κάποιο πανεπιστήμιο ή κάτι συναφές και ήταν απλά το κρεοπωλείο τους. Το αγαπημένο μου κτίριο ήταν το ταχυδρομείο τους, υπέροχα στολισμένο και επιβλητικό. Προτείνω τη βαρκάδα ανεπιφύλακτα, αν πρέπει να διαλέξετε βαρκάδα ανάμεσα σε Μπρυζ και Γάνδη, θα πω σίγουρα στη Γάνδη.
Περιηγηθήκαμε στη πόλη, όσο μπορούσαμε γιατί είναι και σχετικά μεγάλη. Επειδή άρχισε να βρέχει πιο έντονα, καθίσαμε σε ένα τοσοδούλικο μαγαζάκι. Οι θαμώνες και οι εργαζόμενοι είχαν τρομερό κέφι και τραγουδούσαν όλοι μαζί, ακόμη και τις μαύρες σου να είχες, σου έφτιαχνε η διάθεση. Πήραμε μια μπύρα και μία ζεστή σοκολάτα και ύστερα ανηφορίσαμε προς τη Χριστουγεννιάτικη αγορά. Η αλήθεια είναι πως η Γάνδη έχει δυνατή Χριστουγεννιάτικη αγορά, είναι όντως σαν παραμύθι, σαφώς μεγαλύτερη από αυτή της Μπρυζ και με περισσότερη ποικιλία.
Το κτίριο από τη μέση και προς τα δεξιά είναι το ταχυδρομείο τους!

Η Χριστουγεννιάτικη αγορά:

Φυσικά Χριστούγεννα στην Ευρώπη χωρίς gluhwein δεν γίνεται και το τιμήσαμε δεόντος.
Πεινασμένοι και καθώς περνούσαμε από τους πάγκους λέμε να πάρουμε μια βάφλα. Το αγόρι μου δεν πολυψηνόταν από αυτό που έβλεπε, αλλά είπαμε να δοκιμάσουμε. Ξεκινάει να παραγγείλει:
-Έχετε oreo μπισκότα;
-Όχι
-Λευκή σοκολάτα;
-Όχι
-Μπανάνα
-Όχι..
Γενικά είχαν πολύ λίγα υλικά και για μια βάφλα με σοκολάτα 6 ευρώ τα λες πολλά. Με ρωτάνε τι θέλω και τους λέω ''Ευχαριστώ δε θα πάρω''.
Με κοιτάζει το αγόρι μου με γουρλωμένα μάτια, γιατί εγώ τον είχα πρήξει να πάρουμε από εκεί.. Γκρινιάζει λιγάκι στη διαδρομή και σταματάμε μπροστά από ένα βαφλάδικο που είχε γενικά ουρά, λέω εδώ είμαστε..
But karma is a bitch.. Παίρνω λοιπόν μια βάφλα Λιέγης με σοκολάτα και φράουλες, ωραία στο μάτι.. δώδεκα ευρώ.. πρώτο χαστούκι. Το αμάξι 3 λεπτά απόσταση, σκεφτήκαμε να τη φάω μέσα γιατί είχαμε βραχεί μέχρι το κόκαλο. Η βάφλα πέτρα, ήθελε μπαζόυκας για να κοπεί, πικρή η σοκολάτα.. οι φράουλες φρεσκότατες όμως.. Εννοείται πως στη προσπάθειά μου να τη φάω λερώθηκα όπου μπορεί να λερωθεί κανείς.. Πήγα πλύθηκα κάπως στο μπάνιο του parking. Το αγόρι μου δεν είχε σταματήσει να γελάει με ταυτόχρονο ύφος δικαίωσης.. Το μαγαζί αν και δε θυμάμαι όνομα είναι πάνω στο κανάλι, λίγο πριν βγείτε στη κεντρική πλατεία με το burger king και τα μαγαζιά, δεν το προτείνω για κανένα λόγο.
Μετά από κανένα 1.5 ωρο φτάνουμε στις Βρυξέλλες, αφήνουμε το αμάξι στο parking (όλα τα επίπεδα σχεδόν γεμάτα κι εμείς να πρέπει να κουβαλήσουμε βαλίτσες κλπ). Φτάσαμε στο δωμάτιο, όλα υπέροχα, κάναμε κι ένα καυτό μπάνιο, γιατί είχαμε βραχεί παντού, ξεκουραστήκαμε λιγάκι και φύγαμε για φαγητό. Δίπλα από το δωμάτιο υπήρχε ένα μαγαζί με άκρως εορταστικό στολισμό, φανταστείτε είχε μια τεράστια πολική αρκούδα στη μέση της εισόδου, ενώ κάποια τραπέζια ήταν σαν το εσωτερικό ενός βαρελιού. Εμείς νομίζαμε πως γενικά θα ήταν πολύ τουριστικό. Βρήκαμε αμέσως να κάτσουμε, χωρίς κράτηση, παρόλο που είχε άπειρο κόσμο. Οι άνθρωποι πολύ εξυπηρετικοί. Είπαμε να πάρουμε ένα τοπικό βέλγικο πιάτο και ειλικρινά αν βρεθείτε Βέλγιο να δοκιμάσετε Carbonnade à la flamande. Είναι σαν κοκκινιστό σβησμένο με μπύρα. Στο μαγαζί το σέρβιραν με πατάτες τηγανιτές. Ρώτησα το παιδί που μας σέρβιρε με τι κρασί να το συνοδεύσω, μου πρότεινε ένα τρομερό merlot (γενικά τα κόκκινα και ειδικά τα γαλλικά κρασιά δεν με ξετρελαίνουν). Κάθε μπουκιά, συνοδεία της γουλιάς ήταν ο απόλυτος συνδυασμός. Πήραμε και ένα πλατό τυριών (έχουμε μια λατρεία στο camembert) .. Το μαγαζί (Brasserie Ommegang) εξαιρετικό, τα κυρίως 19 ευρώ το ένα, το πλατό 9, το κρασί 7 ευρώ το ποτήρι. Τσιμπημένες τιμές, αλλά άξιζε κάθε ευρώ.

Από τα πιο ωραία γεύματα που έχουμε φάει. Γενικά, παρόλο που οι Γάλλοι αντιμετωπίζουν τους Βέλγους ως υποδεέστερους και βλάχους, οι άνθρωποι από κουζίνα είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο και γενικά σαν εξυπηρέτηση και συμπεριφορά. Ξέρω πως η γαλλική κουζίνα είναι φημισμένη, αλλά δέκα μέρες στο Παρίσι και σε διάφορα μαγαζιά, ακόμη και με αστέρι μισελέν και φάγαμε κακά.
Η βραδιά φυσικά και δεν τελείωσε εδώ, συνεχίσαμε με μια βόλτα στη πόλη και φυσικά κάναμε μια στάση στο φημισμένο Delirium. Βρήκαμε εύκολα να κάτσουμε, παρόλο που κι εδώ είχε κόσμο. Πήραμε μια ποικιλία από μπύρες, 25 ευρώ και καθίσαμε θαυμάζοντας τη διακόσμηση του μαγαζιού. Υπέροχα βιτρό και ξύλινοι πάγκοι, σωστός φωτισμός, photobooth, βελάκια, γενικά πολύ ωραία ατμόσφαιρα το μαγαζί.
Πιάσαμε κουβέντα και με κάτι τύπους που φορούσαν matching christmas sweaters (στη λίστα για τα επόμενα Χριστούγεννα). Ο ένας ήταν από τη Καλιφόρνια, ενώ οι υπόλοιποι από Ισπανία και Αγγλία. Αν κάτι με στενοχωρεί, είναι πως στο εξωτερικό ξέρουν τη Μύκονο, τη Σαντορίνη και τη Πάρο, το ίδιο και τα παιδιά στη μπυραρία. Τους εξηγήσαμε πως γενικά υπάρχουν πολύ πιο όμορφα νησιά από τη Μύκονο, όπως οι Παξοί ή η Μήλος αν θες να επιμείνεις στις Κυκλάδες και συγκριτικά με τη Μύκονο σαφώς φθηνότερα. Συζητήσαμε αρκετά κάνοντας γευσιγνωσία στις μπύρες που είχαμε μπροστά μας. Εγώ μπυρού δεν είμαι εως και τις σιχαίνομαι, αλλά στο Βέλγιο ήπια εξαιρετικές μπύρες, είναι γνωστό εξάλλου το Βέλγιο για τις μπύρες του.
Ιδού και ο μπυροανακόντας:

Κάναμε μια ακόμη βόλτα στη πόλη, μπήκαμε στις στοές, χαζέψαμε τις βιτρίνες. Ο κόσμος ήταν χαρούμενος, όλοι κουβέντιαζαν ζωντανά, γελούσαν.
Μία ακόμη μερίδα τηγανητές πατάτες με μπόλικη σος και ύπνος.
Η θέα από το δωμάτιο:

Το βράδυ ήταν πιο ωραία, φυσικά με τα φωτάκια αναμμένα..
Την επόμενη ημέρα κάναμε μια ακόμη βόλτα στη πόλη, πήραμε αρκετά κρουασάν για τους δικούς μας (γενικά οι ξένοι στα κρουασάν είναι άπαιχτοι), είδαμε το ευρωκοινοβούλιο και το atomium, δεν προλαβαίναμε φυσικά να μπούμε μέσα. Είδαμε τις τοιχογραφίες από διάφορα κομικ, μπήκαμε μέσα στο μετρό για να πούμε πως είδαμε και το μετρό του Βελγίου και φύγαμε για αεροδρόμιο..

Epilogue:
Γενικά δεν πήγα με τρομερές προσδοκίες ή και διάθεση στο Βέλγιο, κυρίως επειδή είχα εξουθενωθεί από τον Covid, όμως είναι το καλύτερο ταξίδι που έχω κάνει μέχρι στιγμής.
Οι άνθρωποι είναι ζεστοί, το φαγητό απίθανο, τα κτίρια εκπληκτικά, τρομερές εκκλησίες, οι εικόνες που βλέπεις αποτυπώνονται στο μυαλό σου.
Το Βέλγιο είναι μια χώρα που μπορείς να τη καταλάβεις εύκολα. Είναι η μόνη χώρα μέχρι στιγμής που θα μπορούσα να ζήσω. Ανάλογα με τη περιοχή που βρίσκεσαι μιλούν και άλλη γλώσσα, π.χ. στις Βρυξέλλες μιλούν κυρίως Γαλλικά, στη Μπρυζ Ολλανδικά και στη Γάνδη Γερμανικά, όμως μιλάνε παντού και τις τρεις γλώσσες και φυσικά Αγγλικά.
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν θέλουν να επαναλαμβάνουν ταξίδια στις ίδιες πόλεις, όμως Βέλγιο θα πήγαινα ξανά και ξανά.
Το Βέλγιο μπορεί να μην έχει τα μουσεία του Παρισιού, όμως κατά τη γνώμη μου είναι πραγματικά ανώτερο απ' όλες τις απόψεις.
Ιδανικά να πάτε τη περίοδο των γιορτών ή την άνοιξη, πάντα εξοπλισμένοι με ομπρέλες.
Και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, αναρωτιέμαι πως μου πέρασε από το μυαλό πως θα μπορούσε να με απογοητεύσει η γενέτειρα του αγαπημένου μου Poirot;
Au revoir!

 

[psilos3]

Πολύ ωραία, χρήσιμη και συνοπτική ιστορία, πάντα τέτοια εύχομαι.
Βγήκε ακριβό το Βέλγιο απ΄ ότι βλέπω, ούτε εκτός Ευρώπης να πηγαίνατε, είναι σίγουρα όμως μια εκδρομή που αξίζει.

 

[Xrhraki]

Πολύ ωραία, χρήσιμη και συνοπτική ιστορία, πάντα τέτοια εύχομαι.
Βγήκε ακριβό το Βέλγιο απ΄ ότι βλέπω, ούτε εκτός Ευρώπης να πηγαίνατε, είναι σίγουρα όμως μια εκδρομή που αξίζει.

Ευχαριστώ πολύ, ειδικά για το συνοπτική μιας που μου φάνηκε μεγάλη και το είχα άγχος!
Γενικά στις κάτω χώρες η τσέπη πονά, αλλά πιστεύω πως αν θέλει κάποιος σίγουρα μπορεί να βρει καλύτερες τιμές, ειδικά αν πάει οποιαδήποτε άλλη εποχή από αυτή των Χριστουγέννων!
Έψαχνα π.χ. εισιτήρια τώρα για έναν φίλο και τον Μάρτιο τα βρήκα με 150, ίδια εταιρεία, ίδιες παροχές!

 

[Kostassp]

Σ΄ ευχαριστώ για την ιστορία σου γιατί μου θύμισες το δικό μας ταξίδι ! Όταν φεύγατε εμείς πηγαίναμε 26-31/12, διαμονή Βρυξέλλες και μονοήμερες σε Μπρύζ, Γάνδη και Αμβέρσα. Στο θέμα του κόστους παίζει ρόλο το πότε θα κλείσεις. Εγώ είχα κλείσει μέσα Αυγούστου με skyexpress για αεροδρόμιο Βρυξελλών 200 ευρώ το άτομο (3 άτομα) και με δικαίωμα ακύρωσης. Επίσης πιστεύω ότι η ενοικίαση αυτοκινήτου δεν χρειαζόταν γιατί οι συγκοινωνίες τους είναι πολύ καλές. Ειδικά τα τρένα τους που χρησιμοποιούσαμε καθημερινά και πληθώρα δρομολογίων είχαν και 50% έκπτωση το διάστημα των εορτών. Θα συμφωνήσω σε όλα όσα γράφεις στον επίλογο σου. Πραγματικά είχαμε την αίσθηση ότι βρισκόμασταν σε ένα οικείο περιβάλλον , περάσαμε παντού ευχάριστα και σίγουρα θα ξαναπηγαίναμε .

 

[Xrhraki]

Σ΄ ευχαριστώ για την ιστορία σου γιατί μου θύμισες το δικό μας ταξίδι ! Όταν φεύγατε εμείς πηγαίναμε 26-31/12, διαμονή Βρυξέλλες και μονοήμερες σε Μπρύζ, Γάνδη και Αμβέρσα. Στο θέμα του κόστους παίζει ρόλο το πότε θα κλείσεις. Εγώ είχα κλείσει μέσα Αυγούστου με skyexpress για αεροδρόμιο Βρυξελλών 200 ευρώ το άτομο (3 άτομα) και με δικαίωμα ακύρωσης. Επίσης πιστεύω ότι η ενοικίαση αυτοκινήτου δεν χρειαζόταν γιατί οι συγκοινωνίες τους είναι πολύ καλές. Ειδικά τα τρένα τους που χρησιμοποιούσαμε καθημερινά και πληθώρα δρομολογίων είχαν και 50% έκπτωση το διάστημα των εορτών. Θα συμφωνήσω σε όλα όσα γράφεις στον επίλογο σου. Πραγματικά είχαμε την αίσθηση ότι βρισκόμασταν σε ένα οικείο περιβάλλον , περάσαμε παντού ευχάριστα και σίγουρα θα ξαναπηγαίναμε .

Χαίρομαι που το Βέλγιο ανεβαίνει σιγά-σιγά, νιώθω πως αδικείται λιγάκι..
Αχ πως ήταν η πρωτοχρονιά στο Βέλγιο; Αναμένω ιστορία σου!
Εμάς λόγω του περιορισμένου χρόνου που είχαμε, 3,5 πρακτικά ημέρες, μας βόλεψε από την άποψη χρόνου, αλλά σίγουρα αν πηγαίναμε περισσότερες ημέρες δεν θα νοικιάζαμε, θα το θυμάμαι για την επόμενη φορά!

 

[Eleni P]

Chapter Three:
Στο δρόμο για τη Γάνδη λοιπόν κι ενώ τη προηγούμενη μας είχε κάνει πολύ καλή ημέρα, σήμερα έβρεχε ακατάπαυστα. Φτάνουμε σχετικά εύκολα στη Γάνδη με τον φόβο πως δεν θα βρούμε πουθενά να κάτσουμε. (Ένα από τα αρνητικά του να πηγαίνεις τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στο εξωτερικό, είναι πως θα βρεις πολλά μαγαζιά και ατραξιόν κλειστά. Γι'αυτό κι εμείς δεν καταφέραμε να πάμε σε πολλά μουσεία κλπ.)
Επειδή η Μπρυζ είχε θέσει τον πήχη ψηλά ίσως να μην εντυπωσιαστήκαμε και τόσο. Είχαμε κλείσει walking tour, όμως είδαμε τις γνωστές βάρκες κι επειδή δεν θα προλαβαίναμε και τα δύο, λόγω καιρού επιλέξαμε τις κλειστές βαρκούλες (9 ευρώ το άτομο). Ο ξεναγός μας εδώ ήταν όλα τα λεφτά, μας εξηγούσε κάθε κτίριο που βλέπαμε, μας είπε την ιστορία της Γάνδης. Μάλιστα τα κανάλια συνδέονται με Μπρυζ και Ολλανδία παρακαλώ πολύ. Γλαφυρός και με χιούμορ, μάθαμε πολλά. Τα κτίρια στη Γάνδη εξίσου κουκλίστικα. Σε κάποια φάση μας δείχνει ένα τεράστιο κτίριο και υποθέτουμε εμείς πως είναι κάποιο παλάτι, κάποιο πανεπιστήμιο ή κάτι συναφές και ήταν απλά το κρεοπωλείο τους. Το αγαπημένο μου κτίριο ήταν το ταχυδρομείο τους, υπέροχα στολισμένο και επιβλητικό. Προτείνω τη βαρκάδα ανεπιφύλακτα, αν πρέπει να διαλέξετε βαρκάδα ανάμεσα σε Μπρυζ και Γάνδη, θα πω σίγουρα στη Γάνδη.
Περιηγηθήκαμε στη πόλη, όσο μπορούσαμε γιατί είναι και σχετικά μεγάλη. Επειδή άρχισε να βρέχει πιο έντονα, καθίσαμε σε ένα τοσοδούλικο μαγαζάκι. Οι θαμώνες και οι εργαζόμενοι είχαν τρομερό κέφι και τραγουδούσαν όλοι μαζί, ακόμη και τις μαύρες σου να είχες, σου έφτιαχνε η διάθεση. Πήραμε μια μπύρα και μία ζεστή σοκολάτα και ύστερα ανηφορίσαμε προς τη Χριστουγεννιάτικη αγορά. Η αλήθεια είναι πως η Γάνδη έχει δυνατή Χριστουγεννιάτικη αγορά, είναι όντως σαν παραμύθι, σαφώς μεγαλύτερη από αυτή της Μπρυζ και με περισσότερη ποικιλία.
Το κτίριο από τη μέση και προς τα δεξιά είναι το ταχυδρομείο τους!
View attachment 422094
Η Χριστουγεννιάτικη αγορά:
View attachment 422095
Φυσικά Χριστούγεννα στην Ευρώπη χωρίς gluhwein δεν γίνεται και το τιμήσαμε δεόντος.
Πεινασμένοι και καθώς περνούσαμε από τους πάγκους λέμε να πάρουμε μια βάφλα. Το αγόρι μου δεν πολυψηνόταν από αυτό που έβλεπε, αλλά είπαμε να δοκιμάσουμε. Ξεκινάει να παραγγείλει:
-Έχετε oreo μπισκότα;
-Όχι
-Λευκή σοκολάτα;
-Όχι
-Μπανάνα
-Όχι..
Γενικά είχαν πολύ λίγα υλικά και για μια βάφλα με σοκολάτα 6 ευρώ τα λες πολλά. Με ρωτάνε τι θέλω και τους λέω ''Ευχαριστώ δε θα πάρω''.
Με κοιτάζει το αγόρι μου με γουρλωμένα μάτια, γιατί εγώ τον είχα πρήξει να πάρουμε από εκεί.. Γκρινιάζει λιγάκι στη διαδρομή και σταματάμε μπροστά από ένα βαφλάδικο που είχε γενικά ουρά, λέω εδώ είμαστε..
But karma is a bitch.. Παίρνω λοιπόν μια βάφλα Λιέγης με σοκολάτα και φράουλες, ωραία στο μάτι.. δώδεκα ευρώ.. πρώτο χαστούκι. Το αμάξι 3 λεπτά απόσταση, σκεφτήκαμε να τη φάω μέσα γιατί είχαμε βραχεί μέχρι το κόκαλο. Η βάφλα πέτρα, ήθελε μπαζόυκας για να κοπεί, πικρή η σοκολάτα.. οι φράουλες φρεσκότατες όμως.. Εννοείται πως στη προσπάθειά μου να τη φάω λερώθηκα όπου μπορεί να λερωθεί κανείς.. Πήγα πλύθηκα κάπως στο μπάνιο του parking. Το αγόρι μου δεν είχε σταματήσει να γελάει με ταυτόχρονο ύφος δικαίωσης.. Το μαγαζί αν και δε θυμάμαι όνομα είναι πάνω στο κανάλι, λίγο πριν βγείτε στη κεντρική πλατεία με το burger king και τα μαγαζιά, δεν το προτείνω για κανένα λόγο.
Μετά από κανένα 1.5 ωρο φτάνουμε στις Βρυξέλλες, αφήνουμε το αμάξι στο parking (όλα τα επίπεδα σχεδόν γεμάτα κι εμείς να πρέπει να κουβαλήσουμε βαλίτσες κλπ). Φτάσαμε στο δωμάτιο, όλα υπέροχα, κάναμε κι ένα καυτό μπάνιο, γιατί είχαμε βραχεί παντού, ξεκουραστήκαμε λιγάκι και φύγαμε για φαγητό. Δίπλα από το δωμάτιο υπήρχε ένα μαγαζί με άκρως εορταστικό στολισμό, φανταστείτε είχε μια τεράστια πολική αρκούδα στη μέση της εισόδου, ενώ κάποια τραπέζια ήταν σαν το εσωτερικό ενός βαρελιού. Εμείς νομίζαμε πως γενικά θα ήταν πολύ τουριστικό. Βρήκαμε αμέσως να κάτσουμε, χωρίς κράτηση, παρόλο που είχε άπειρο κόσμο. Οι άνθρωποι πολύ εξυπηρετικοί. Είπαμε να πάρουμε ένα τοπικό βέλγικο πιάτο και ειλικρινά αν βρεθείτε Βέλγιο να δοκιμάσετε Carbonnade à la flamande. Είναι σαν κοκκινιστό σβησμένο με μπύρα. Στο μαγαζί το σέρβιραν με πατάτες τηγανιτές. Ρώτησα το παιδί που μας σέρβιρε με τι κρασί να το συνοδεύσω, μου πρότεινε ένα τρομερό merlot (γενικά τα κόκκινα και ειδικά τα γαλλικά κρασιά δεν με ξετρελαίνουν). Κάθε μπουκιά, συνοδεία της γουλιάς ήταν ο απόλυτος συνδυασμός. Πήραμε και ένα πλατό τυριών (έχουμε μια λατρεία στο camembert) .. Το μαγαζί (Brasserie Ommegang) εξαιρετικό, τα κυρίως 19 ευρώ το ένα, το πλατό 9, το κρασί 7 ευρώ το ποτήρι. Τσιμπημένες τιμές, αλλά άξιζε κάθε ευρώ.
View attachment 422097
View attachment 422098
Από τα πιο ωραία γεύματα που έχουμε φάει. Γενικά, παρόλο που οι Γάλλοι αντιμετωπίζουν τους Βέλγους ως υποδεέστερους και βλάχους, οι άνθρωποι από κουζίνα είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο και γενικά σαν εξυπηρέτηση και συμπεριφορά. Ξέρω πως η γαλλική κουζίνα είναι φημισμένη, αλλά δέκα μέρες στο Παρίσι και σε διάφορα μαγαζιά, ακόμη και με αστέρι μισελέν και φάγαμε κακά.
Η βραδιά φυσικά και δεν τελείωσε εδώ, συνεχίσαμε με μια βόλτα στη πόλη και φυσικά κάναμε μια στάση στο φημισμένο Delirium. Βρήκαμε εύκολα να κάτσουμε, παρόλο που κι εδώ είχε κόσμο. Πήραμε μια ποικιλία από μπύρες, 25 ευρώ και καθίσαμε θαυμάζοντας τη διακόσμηση του μαγαζιού. Υπέροχα βιτρό και ξύλινοι πάγκοι, σωστός φωτισμός, photobooth, βελάκια, γενικά πολύ ωραία ατμόσφαιρα το μαγαζί.
Πιάσαμε κουβέντα και με κάτι τύπους που φορούσαν matching christmas sweaters (στη λίστα για τα επόμενα Χριστούγεννα). Ο ένας ήταν από τη Καλιφόρνια, ενώ οι υπόλοιποι από Ισπανία και Αγγλία. Αν κάτι με στενοχωρεί, είναι πως στο εξωτερικό ξέρουν τη Μύκονο, τη Σαντορίνη και τη Πάρο, το ίδιο και τα παιδιά στη μπυραρία. Τους εξηγήσαμε πως γενικά υπάρχουν πολύ πιο όμορφα νησιά από τη Μύκονο, όπως οι Παξοί ή η Μήλος αν θες να επιμείνεις στις Κυκλάδες και συγκριτικά με τη Μύκονο σαφώς φθηνότερα. Συζητήσαμε αρκετά κάνοντας γευσιγνωσία στις μπύρες που είχαμε μπροστά μας. Εγώ μπυρού δεν είμαι εως και τις σιχαίνομαι, αλλά στο Βέλγιο ήπια εξαιρετικές μπύρες, είναι γνωστό εξάλλου το Βέλγιο για τις μπύρες του.
Ιδού και ο μπυροανακόντας:
View attachment 422099
Κάναμε μια ακόμη βόλτα στη πόλη, μπήκαμε στις στοές, χαζέψαμε τις βιτρίνες. Ο κόσμος ήταν χαρούμενος, όλοι κουβέντιαζαν ζωντανά, γελούσαν.
Μία ακόμη μερίδα τηγανητές πατάτες με μπόλικη σος και ύπνος.
Η θέα από το δωμάτιο:
View attachment 422100
Το βράδυ ήταν πιο ωραία, φυσικά με τα φωτάκια αναμμένα..
Την επόμενη ημέρα κάναμε μια ακόμη βόλτα στη πόλη, πήραμε αρκετά κρουασάν για τους δικούς μας (γενικά οι ξένοι στα κρουασάν είναι άπαιχτοι), είδαμε το ευρωκοινοβούλιο και το atomium, δεν προλαβαίναμε φυσικά να μπούμε μέσα. Είδαμε τις τοιχογραφίες από διάφορα κομικ, μπήκαμε μέσα στο μετρό για να πούμε πως είδαμε και το μετρό του Βελγίου και φύγαμε για αεροδρόμιο..
View attachment 422101
View attachment 422102
Epilogue:
Γενικά δεν πήγα με τρομερές προσδοκίες ή και διάθεση στο Βέλγιο, κυρίως επειδή είχα εξουθενωθεί από τον Covid, όμως είναι το καλύτερο ταξίδι που έχω κάνει μέχρι στιγμής.
Οι άνθρωποι είναι ζεστοί, το φαγητό απίθανο, τα κτίρια εκπληκτικά, τρομερές εκκλησίες, οι εικόνες που βλέπεις αποτυπώνονται στο μυαλό σου.
Το Βέλγιο είναι μια χώρα που μπορείς να τη καταλάβεις εύκολα. Είναι η μόνη χώρα μέχρι στιγμής που θα μπορούσα να ζήσω. Ανάλογα με τη περιοχή που βρίσκεσαι μιλούν και άλλη γλώσσα, π.χ. στις Βρυξέλλες μιλούν κυρίως Γαλλικά, στη Μπρυζ Ολλανδικά και στη Γάνδη Γερμανικά, όμως μιλάνε παντού και τις τρεις γλώσσες και φυσικά Αγγλικά.
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν θέλουν να επαναλαμβάνουν ταξίδια στις ίδιες πόλεις, όμως Βέλγιο θα πήγαινα ξανά και ξανά.
Το Βέλγιο μπορεί να μην έχει τα μουσεία του Παρισιού, όμως κατά τη γνώμη μου είναι πραγματικά ανώτερο απ' όλες τις απόψεις.
Ιδανικά να πάτε τη περίοδο των γιορτών ή την άνοιξη, πάντα εξοπλισμένοι με ομπρέλες.
Και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, αναρωτιέμαι πως μου πέρασε από το μυαλό πως θα μπορούσε να με απογοητεύσει η γενέτειρα του αγαπημένου μου Poirot;
Au revoir!

Πολύ όμορφη ιστορία και χρήσιμη μιας κ σε λίγες μέρες έχω κ εγώ μια σύντομη εξόρμηση στις Βρυξέλλες!!
Καλή συνέχεια με υπέροχα ταξίδια!!

 

[Xrhraki]

Πολύ όμορφη ιστορία και χρήσιμη μιας κ σε λίγες μέρες έχω κ εγώ μια σύντομη εξόρμηση στις Βρυξέλλες!!
Καλή συνέχεια με υπέροχα ταξίδια!!

Να/Θα περάσετε υπέροχα!!!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[Jose_antonio]

@Xrhraki Βρέθηκα και εγώ για 1η φορά στο Βελγιο τον περασμένο Αύγουστο και έτυχε να επισκεφθώ και 2 ημέρες την υπέροχη Βρυγη! Ομορφος προορισμος!

 

[Xrhraki]

@Xrhraki Βρέθηκα και εγώ για 1η φορά στο Βελγιο τον περασμένο Αύγουστο και έτυχε να επισκεφθώ και 2 ημέρες την υπέροχη Βρυγη! Ομορφος προορισμος!

Αναρωτιέμαι πως θα ήταν τους καλοκαιρινούς μήνες!