Xrhraki
Member
- Μηνύματα
- 33
- Likes
- 223
- Επόμενο Ταξίδι
- Γερμανία, Ελβετία, Γαλλία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Rovaniemi & Norway..
Περιεχόμενα
Chapter Three:
Στο δρόμο για τη Γάνδη λοιπόν κι ενώ τη προηγούμενη μας είχε κάνει πολύ καλή ημέρα, σήμερα έβρεχε ακατάπαυστα. Φτάνουμε σχετικά εύκολα στη Γάνδη με τον φόβο πως δεν θα βρούμε πουθενά να κάτσουμε. (Ένα από τα αρνητικά του να πηγαίνεις τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στο εξωτερικό, είναι πως θα βρεις πολλά μαγαζιά και ατραξιόν κλειστά. Γι'αυτό κι εμείς δεν καταφέραμε να πάμε σε πολλά μουσεία κλπ.)
Επειδή η Μπρυζ είχε θέσει τον πήχη ψηλά ίσως να μην εντυπωσιαστήκαμε και τόσο. Είχαμε κλείσει walking tour, όμως είδαμε τις γνωστές βάρκες κι επειδή δεν θα προλαβαίναμε και τα δύο, λόγω καιρού επιλέξαμε τις κλειστές βαρκούλες (9 ευρώ το άτομο). Ο ξεναγός μας εδώ ήταν όλα τα λεφτά, μας εξηγούσε κάθε κτίριο που βλέπαμε, μας είπε την ιστορία της Γάνδης. Μάλιστα τα κανάλια συνδέονται με Μπρυζ και Ολλανδία παρακαλώ πολύ. Γλαφυρός και με χιούμορ, μάθαμε πολλά. Τα κτίρια στη Γάνδη εξίσου κουκλίστικα. Σε κάποια φάση μας δείχνει ένα τεράστιο κτίριο και υποθέτουμε εμείς πως είναι κάποιο παλάτι, κάποιο πανεπιστήμιο ή κάτι συναφές και ήταν απλά το κρεοπωλείο τους. Το αγαπημένο μου κτίριο ήταν το ταχυδρομείο τους, υπέροχα στολισμένο και επιβλητικό. Προτείνω τη βαρκάδα ανεπιφύλακτα, αν πρέπει να διαλέξετε βαρκάδα ανάμεσα σε Μπρυζ και Γάνδη, θα πω σίγουρα στη Γάνδη.
Περιηγηθήκαμε στη πόλη, όσο μπορούσαμε γιατί είναι και σχετικά μεγάλη. Επειδή άρχισε να βρέχει πιο έντονα, καθίσαμε σε ένα τοσοδούλικο μαγαζάκι. Οι θαμώνες και οι εργαζόμενοι είχαν τρομερό κέφι και τραγουδούσαν όλοι μαζί, ακόμη και τις μαύρες σου να είχες, σου έφτιαχνε η διάθεση. Πήραμε μια μπύρα και μία ζεστή σοκολάτα και ύστερα ανηφορίσαμε προς τη Χριστουγεννιάτικη αγορά. Η αλήθεια είναι πως η Γάνδη έχει δυνατή Χριστουγεννιάτικη αγορά, είναι όντως σαν παραμύθι, σαφώς μεγαλύτερη από αυτή της Μπρυζ και με περισσότερη ποικιλία.
Το κτίριο από τη μέση και προς τα δεξιά είναι το ταχυδρομείο τους!
Η Χριστουγεννιάτικη αγορά:
Φυσικά Χριστούγεννα στην Ευρώπη χωρίς gluhwein δεν γίνεται και το τιμήσαμε δεόντος.
Πεινασμένοι και καθώς περνούσαμε από τους πάγκους λέμε να πάρουμε μια βάφλα. Το αγόρι μου δεν πολυψηνόταν από αυτό που έβλεπε, αλλά είπαμε να δοκιμάσουμε. Ξεκινάει να παραγγείλει:
-Έχετε oreo μπισκότα;
-Όχι
-Λευκή σοκολάτα;
-Όχι
-Μπανάνα
-Όχι..
Γενικά είχαν πολύ λίγα υλικά και για μια βάφλα με σοκολάτα 6 ευρώ τα λες πολλά. Με ρωτάνε τι θέλω και τους λέω ''Ευχαριστώ δε θα πάρω''.
Με κοιτάζει το αγόρι μου με γουρλωμένα μάτια, γιατί εγώ τον είχα πρήξει να πάρουμε από εκεί.. Γκρινιάζει λιγάκι στη διαδρομή και σταματάμε μπροστά από ένα βαφλάδικο που είχε γενικά ουρά, λέω εδώ είμαστε..
But karma is a bitch.. Παίρνω λοιπόν μια βάφλα Λιέγης με σοκολάτα και φράουλες, ωραία στο μάτι.. δώδεκα ευρώ.. πρώτο χαστούκι. Το αμάξι 3 λεπτά απόσταση, σκεφτήκαμε να τη φάω μέσα γιατί είχαμε βραχεί μέχρι το κόκαλο. Η βάφλα πέτρα, ήθελε μπαζόυκας για να κοπεί, πικρή η σοκολάτα.. οι φράουλες φρεσκότατες όμως.. Εννοείται πως στη προσπάθειά μου να τη φάω λερώθηκα όπου μπορεί να λερωθεί κανείς.. Πήγα πλύθηκα κάπως στο μπάνιο του parking. Το αγόρι μου δεν είχε σταματήσει να γελάει με ταυτόχρονο ύφος δικαίωσης.. Το μαγαζί αν και δε θυμάμαι όνομα είναι πάνω στο κανάλι, λίγο πριν βγείτε στη κεντρική πλατεία με το burger king και τα μαγαζιά, δεν το προτείνω για κανένα λόγο.
Μετά από κανένα 1.5 ωρο φτάνουμε στις Βρυξέλλες, αφήνουμε το αμάξι στο parking (όλα τα επίπεδα σχεδόν γεμάτα κι εμείς να πρέπει να κουβαλήσουμε βαλίτσες κλπ). Φτάσαμε στο δωμάτιο, όλα υπέροχα, κάναμε κι ένα καυτό μπάνιο, γιατί είχαμε βραχεί παντού, ξεκουραστήκαμε λιγάκι και φύγαμε για φαγητό. Δίπλα από το δωμάτιο υπήρχε ένα μαγαζί με άκρως εορταστικό στολισμό, φανταστείτε είχε μια τεράστια πολική αρκούδα στη μέση της εισόδου, ενώ κάποια τραπέζια ήταν σαν το εσωτερικό ενός βαρελιού. Εμείς νομίζαμε πως γενικά θα ήταν πολύ τουριστικό. Βρήκαμε αμέσως να κάτσουμε, χωρίς κράτηση, παρόλο που είχε άπειρο κόσμο. Οι άνθρωποι πολύ εξυπηρετικοί. Είπαμε να πάρουμε ένα τοπικό βέλγικο πιάτο και ειλικρινά αν βρεθείτε Βέλγιο να δοκιμάσετε Carbonnade à la flamande. Είναι σαν κοκκινιστό σβησμένο με μπύρα. Στο μαγαζί το σέρβιραν με πατάτες τηγανιτές. Ρώτησα το παιδί που μας σέρβιρε με τι κρασί να το συνοδεύσω, μου πρότεινε ένα τρομερό merlot (γενικά τα κόκκινα και ειδικά τα γαλλικά κρασιά δεν με ξετρελαίνουν). Κάθε μπουκιά, συνοδεία της γουλιάς ήταν ο απόλυτος συνδυασμός. Πήραμε και ένα πλατό τυριών (έχουμε μια λατρεία στο camembert) .. Το μαγαζί (Brasserie Ommegang) εξαιρετικό, τα κυρίως 19 ευρώ το ένα, το πλατό 9, το κρασί 7 ευρώ το ποτήρι. Τσιμπημένες τιμές, αλλά άξιζε κάθε ευρώ.
Από τα πιο ωραία γεύματα που έχουμε φάει. Γενικά, παρόλο που οι Γάλλοι αντιμετωπίζουν τους Βέλγους ως υποδεέστερους και βλάχους, οι άνθρωποι από κουζίνα είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο και γενικά σαν εξυπηρέτηση και συμπεριφορά. Ξέρω πως η γαλλική κουζίνα είναι φημισμένη, αλλά δέκα μέρες στο Παρίσι και σε διάφορα μαγαζιά, ακόμη και με αστέρι μισελέν και φάγαμε κακά.
Η βραδιά φυσικά και δεν τελείωσε εδώ, συνεχίσαμε με μια βόλτα στη πόλη και φυσικά κάναμε μια στάση στο φημισμένο Delirium. Βρήκαμε εύκολα να κάτσουμε, παρόλο που κι εδώ είχε κόσμο. Πήραμε μια ποικιλία από μπύρες, 25 ευρώ και καθίσαμε θαυμάζοντας τη διακόσμηση του μαγαζιού. Υπέροχα βιτρό και ξύλινοι πάγκοι, σωστός φωτισμός, photobooth, βελάκια, γενικά πολύ ωραία ατμόσφαιρα το μαγαζί.
Πιάσαμε κουβέντα και με κάτι τύπους που φορούσαν matching christmas sweaters (στη λίστα για τα επόμενα Χριστούγεννα). Ο ένας ήταν από τη Καλιφόρνια, ενώ οι υπόλοιποι από Ισπανία και Αγγλία. Αν κάτι με στενοχωρεί, είναι πως στο εξωτερικό ξέρουν τη Μύκονο, τη Σαντορίνη και τη Πάρο, το ίδιο και τα παιδιά στη μπυραρία. Τους εξηγήσαμε πως γενικά υπάρχουν πολύ πιο όμορφα νησιά από τη Μύκονο, όπως οι Παξοί ή η Μήλος αν θες να επιμείνεις στις Κυκλάδες και συγκριτικά με τη Μύκονο σαφώς φθηνότερα. Συζητήσαμε αρκετά κάνοντας γευσιγνωσία στις μπύρες που είχαμε μπροστά μας. Εγώ μπυρού δεν είμαι εως και τις σιχαίνομαι, αλλά στο Βέλγιο ήπια εξαιρετικές μπύρες, είναι γνωστό εξάλλου το Βέλγιο για τις μπύρες του.
Ιδού και ο μπυροανακόντας:
Κάναμε μια ακόμη βόλτα στη πόλη, μπήκαμε στις στοές, χαζέψαμε τις βιτρίνες. Ο κόσμος ήταν χαρούμενος, όλοι κουβέντιαζαν ζωντανά, γελούσαν.
Μία ακόμη μερίδα τηγανητές πατάτες με μπόλικη σος και ύπνος.
Η θέα από το δωμάτιο:
Το βράδυ ήταν πιο ωραία, φυσικά με τα φωτάκια αναμμένα..
Την επόμενη ημέρα κάναμε μια ακόμη βόλτα στη πόλη, πήραμε αρκετά κρουασάν για τους δικούς μας (γενικά οι ξένοι στα κρουασάν είναι άπαιχτοι), είδαμε το ευρωκοινοβούλιο και το atomium, δεν προλαβαίναμε φυσικά να μπούμε μέσα. Είδαμε τις τοιχογραφίες από διάφορα κομικ, μπήκαμε μέσα στο μετρό για να πούμε πως είδαμε και το μετρό του Βελγίου και φύγαμε για αεροδρόμιο..
Epilogue:
Γενικά δεν πήγα με τρομερές προσδοκίες ή και διάθεση στο Βέλγιο, κυρίως επειδή είχα εξουθενωθεί από τον Covid, όμως είναι το καλύτερο ταξίδι που έχω κάνει μέχρι στιγμής.
Οι άνθρωποι είναι ζεστοί, το φαγητό απίθανο, τα κτίρια εκπληκτικά, τρομερές εκκλησίες, οι εικόνες που βλέπεις αποτυπώνονται στο μυαλό σου.
Το Βέλγιο είναι μια χώρα που μπορείς να τη καταλάβεις εύκολα. Είναι η μόνη χώρα μέχρι στιγμής που θα μπορούσα να ζήσω. Ανάλογα με τη περιοχή που βρίσκεσαι μιλούν και άλλη γλώσσα, π.χ. στις Βρυξέλλες μιλούν κυρίως Γαλλικά, στη Μπρυζ Ολλανδικά και στη Γάνδη Γερμανικά, όμως μιλάνε παντού και τις τρεις γλώσσες και φυσικά Αγγλικά.
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν θέλουν να επαναλαμβάνουν ταξίδια στις ίδιες πόλεις, όμως Βέλγιο θα πήγαινα ξανά και ξανά.
Το Βέλγιο μπορεί να μην έχει τα μουσεία του Παρισιού, όμως κατά τη γνώμη μου είναι πραγματικά ανώτερο απ' όλες τις απόψεις.
Ιδανικά να πάτε τη περίοδο των γιορτών ή την άνοιξη, πάντα εξοπλισμένοι με ομπρέλες.
Και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, αναρωτιέμαι πως μου πέρασε από το μυαλό πως θα μπορούσε να με απογοητεύσει η γενέτειρα του αγαπημένου μου Poirot;
Au revoir!
Στο δρόμο για τη Γάνδη λοιπόν κι ενώ τη προηγούμενη μας είχε κάνει πολύ καλή ημέρα, σήμερα έβρεχε ακατάπαυστα. Φτάνουμε σχετικά εύκολα στη Γάνδη με τον φόβο πως δεν θα βρούμε πουθενά να κάτσουμε. (Ένα από τα αρνητικά του να πηγαίνεις τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στο εξωτερικό, είναι πως θα βρεις πολλά μαγαζιά και ατραξιόν κλειστά. Γι'αυτό κι εμείς δεν καταφέραμε να πάμε σε πολλά μουσεία κλπ.)
Επειδή η Μπρυζ είχε θέσει τον πήχη ψηλά ίσως να μην εντυπωσιαστήκαμε και τόσο. Είχαμε κλείσει walking tour, όμως είδαμε τις γνωστές βάρκες κι επειδή δεν θα προλαβαίναμε και τα δύο, λόγω καιρού επιλέξαμε τις κλειστές βαρκούλες (9 ευρώ το άτομο). Ο ξεναγός μας εδώ ήταν όλα τα λεφτά, μας εξηγούσε κάθε κτίριο που βλέπαμε, μας είπε την ιστορία της Γάνδης. Μάλιστα τα κανάλια συνδέονται με Μπρυζ και Ολλανδία παρακαλώ πολύ. Γλαφυρός και με χιούμορ, μάθαμε πολλά. Τα κτίρια στη Γάνδη εξίσου κουκλίστικα. Σε κάποια φάση μας δείχνει ένα τεράστιο κτίριο και υποθέτουμε εμείς πως είναι κάποιο παλάτι, κάποιο πανεπιστήμιο ή κάτι συναφές και ήταν απλά το κρεοπωλείο τους. Το αγαπημένο μου κτίριο ήταν το ταχυδρομείο τους, υπέροχα στολισμένο και επιβλητικό. Προτείνω τη βαρκάδα ανεπιφύλακτα, αν πρέπει να διαλέξετε βαρκάδα ανάμεσα σε Μπρυζ και Γάνδη, θα πω σίγουρα στη Γάνδη.
Περιηγηθήκαμε στη πόλη, όσο μπορούσαμε γιατί είναι και σχετικά μεγάλη. Επειδή άρχισε να βρέχει πιο έντονα, καθίσαμε σε ένα τοσοδούλικο μαγαζάκι. Οι θαμώνες και οι εργαζόμενοι είχαν τρομερό κέφι και τραγουδούσαν όλοι μαζί, ακόμη και τις μαύρες σου να είχες, σου έφτιαχνε η διάθεση. Πήραμε μια μπύρα και μία ζεστή σοκολάτα και ύστερα ανηφορίσαμε προς τη Χριστουγεννιάτικη αγορά. Η αλήθεια είναι πως η Γάνδη έχει δυνατή Χριστουγεννιάτικη αγορά, είναι όντως σαν παραμύθι, σαφώς μεγαλύτερη από αυτή της Μπρυζ και με περισσότερη ποικιλία.
Το κτίριο από τη μέση και προς τα δεξιά είναι το ταχυδρομείο τους!
Η Χριστουγεννιάτικη αγορά:
Φυσικά Χριστούγεννα στην Ευρώπη χωρίς gluhwein δεν γίνεται και το τιμήσαμε δεόντος.
Πεινασμένοι και καθώς περνούσαμε από τους πάγκους λέμε να πάρουμε μια βάφλα. Το αγόρι μου δεν πολυψηνόταν από αυτό που έβλεπε, αλλά είπαμε να δοκιμάσουμε. Ξεκινάει να παραγγείλει:
-Έχετε oreo μπισκότα;
-Όχι
-Λευκή σοκολάτα;
-Όχι
-Μπανάνα
-Όχι..
Γενικά είχαν πολύ λίγα υλικά και για μια βάφλα με σοκολάτα 6 ευρώ τα λες πολλά. Με ρωτάνε τι θέλω και τους λέω ''Ευχαριστώ δε θα πάρω''.
Με κοιτάζει το αγόρι μου με γουρλωμένα μάτια, γιατί εγώ τον είχα πρήξει να πάρουμε από εκεί.. Γκρινιάζει λιγάκι στη διαδρομή και σταματάμε μπροστά από ένα βαφλάδικο που είχε γενικά ουρά, λέω εδώ είμαστε..
But karma is a bitch.. Παίρνω λοιπόν μια βάφλα Λιέγης με σοκολάτα και φράουλες, ωραία στο μάτι.. δώδεκα ευρώ.. πρώτο χαστούκι. Το αμάξι 3 λεπτά απόσταση, σκεφτήκαμε να τη φάω μέσα γιατί είχαμε βραχεί μέχρι το κόκαλο. Η βάφλα πέτρα, ήθελε μπαζόυκας για να κοπεί, πικρή η σοκολάτα.. οι φράουλες φρεσκότατες όμως.. Εννοείται πως στη προσπάθειά μου να τη φάω λερώθηκα όπου μπορεί να λερωθεί κανείς.. Πήγα πλύθηκα κάπως στο μπάνιο του parking. Το αγόρι μου δεν είχε σταματήσει να γελάει με ταυτόχρονο ύφος δικαίωσης.. Το μαγαζί αν και δε θυμάμαι όνομα είναι πάνω στο κανάλι, λίγο πριν βγείτε στη κεντρική πλατεία με το burger king και τα μαγαζιά, δεν το προτείνω για κανένα λόγο.
Μετά από κανένα 1.5 ωρο φτάνουμε στις Βρυξέλλες, αφήνουμε το αμάξι στο parking (όλα τα επίπεδα σχεδόν γεμάτα κι εμείς να πρέπει να κουβαλήσουμε βαλίτσες κλπ). Φτάσαμε στο δωμάτιο, όλα υπέροχα, κάναμε κι ένα καυτό μπάνιο, γιατί είχαμε βραχεί παντού, ξεκουραστήκαμε λιγάκι και φύγαμε για φαγητό. Δίπλα από το δωμάτιο υπήρχε ένα μαγαζί με άκρως εορταστικό στολισμό, φανταστείτε είχε μια τεράστια πολική αρκούδα στη μέση της εισόδου, ενώ κάποια τραπέζια ήταν σαν το εσωτερικό ενός βαρελιού. Εμείς νομίζαμε πως γενικά θα ήταν πολύ τουριστικό. Βρήκαμε αμέσως να κάτσουμε, χωρίς κράτηση, παρόλο που είχε άπειρο κόσμο. Οι άνθρωποι πολύ εξυπηρετικοί. Είπαμε να πάρουμε ένα τοπικό βέλγικο πιάτο και ειλικρινά αν βρεθείτε Βέλγιο να δοκιμάσετε Carbonnade à la flamande. Είναι σαν κοκκινιστό σβησμένο με μπύρα. Στο μαγαζί το σέρβιραν με πατάτες τηγανιτές. Ρώτησα το παιδί που μας σέρβιρε με τι κρασί να το συνοδεύσω, μου πρότεινε ένα τρομερό merlot (γενικά τα κόκκινα και ειδικά τα γαλλικά κρασιά δεν με ξετρελαίνουν). Κάθε μπουκιά, συνοδεία της γουλιάς ήταν ο απόλυτος συνδυασμός. Πήραμε και ένα πλατό τυριών (έχουμε μια λατρεία στο camembert) .. Το μαγαζί (Brasserie Ommegang) εξαιρετικό, τα κυρίως 19 ευρώ το ένα, το πλατό 9, το κρασί 7 ευρώ το ποτήρι. Τσιμπημένες τιμές, αλλά άξιζε κάθε ευρώ.
Από τα πιο ωραία γεύματα που έχουμε φάει. Γενικά, παρόλο που οι Γάλλοι αντιμετωπίζουν τους Βέλγους ως υποδεέστερους και βλάχους, οι άνθρωποι από κουζίνα είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο και γενικά σαν εξυπηρέτηση και συμπεριφορά. Ξέρω πως η γαλλική κουζίνα είναι φημισμένη, αλλά δέκα μέρες στο Παρίσι και σε διάφορα μαγαζιά, ακόμη και με αστέρι μισελέν και φάγαμε κακά.
Η βραδιά φυσικά και δεν τελείωσε εδώ, συνεχίσαμε με μια βόλτα στη πόλη και φυσικά κάναμε μια στάση στο φημισμένο Delirium. Βρήκαμε εύκολα να κάτσουμε, παρόλο που κι εδώ είχε κόσμο. Πήραμε μια ποικιλία από μπύρες, 25 ευρώ και καθίσαμε θαυμάζοντας τη διακόσμηση του μαγαζιού. Υπέροχα βιτρό και ξύλινοι πάγκοι, σωστός φωτισμός, photobooth, βελάκια, γενικά πολύ ωραία ατμόσφαιρα το μαγαζί.
Πιάσαμε κουβέντα και με κάτι τύπους που φορούσαν matching christmas sweaters (στη λίστα για τα επόμενα Χριστούγεννα). Ο ένας ήταν από τη Καλιφόρνια, ενώ οι υπόλοιποι από Ισπανία και Αγγλία. Αν κάτι με στενοχωρεί, είναι πως στο εξωτερικό ξέρουν τη Μύκονο, τη Σαντορίνη και τη Πάρο, το ίδιο και τα παιδιά στη μπυραρία. Τους εξηγήσαμε πως γενικά υπάρχουν πολύ πιο όμορφα νησιά από τη Μύκονο, όπως οι Παξοί ή η Μήλος αν θες να επιμείνεις στις Κυκλάδες και συγκριτικά με τη Μύκονο σαφώς φθηνότερα. Συζητήσαμε αρκετά κάνοντας γευσιγνωσία στις μπύρες που είχαμε μπροστά μας. Εγώ μπυρού δεν είμαι εως και τις σιχαίνομαι, αλλά στο Βέλγιο ήπια εξαιρετικές μπύρες, είναι γνωστό εξάλλου το Βέλγιο για τις μπύρες του.
Ιδού και ο μπυροανακόντας:
Κάναμε μια ακόμη βόλτα στη πόλη, μπήκαμε στις στοές, χαζέψαμε τις βιτρίνες. Ο κόσμος ήταν χαρούμενος, όλοι κουβέντιαζαν ζωντανά, γελούσαν.
Μία ακόμη μερίδα τηγανητές πατάτες με μπόλικη σος και ύπνος.
Η θέα από το δωμάτιο:
Το βράδυ ήταν πιο ωραία, φυσικά με τα φωτάκια αναμμένα..
Την επόμενη ημέρα κάναμε μια ακόμη βόλτα στη πόλη, πήραμε αρκετά κρουασάν για τους δικούς μας (γενικά οι ξένοι στα κρουασάν είναι άπαιχτοι), είδαμε το ευρωκοινοβούλιο και το atomium, δεν προλαβαίναμε φυσικά να μπούμε μέσα. Είδαμε τις τοιχογραφίες από διάφορα κομικ, μπήκαμε μέσα στο μετρό για να πούμε πως είδαμε και το μετρό του Βελγίου και φύγαμε για αεροδρόμιο..
Epilogue:
Γενικά δεν πήγα με τρομερές προσδοκίες ή και διάθεση στο Βέλγιο, κυρίως επειδή είχα εξουθενωθεί από τον Covid, όμως είναι το καλύτερο ταξίδι που έχω κάνει μέχρι στιγμής.
Οι άνθρωποι είναι ζεστοί, το φαγητό απίθανο, τα κτίρια εκπληκτικά, τρομερές εκκλησίες, οι εικόνες που βλέπεις αποτυπώνονται στο μυαλό σου.
Το Βέλγιο είναι μια χώρα που μπορείς να τη καταλάβεις εύκολα. Είναι η μόνη χώρα μέχρι στιγμής που θα μπορούσα να ζήσω. Ανάλογα με τη περιοχή που βρίσκεσαι μιλούν και άλλη γλώσσα, π.χ. στις Βρυξέλλες μιλούν κυρίως Γαλλικά, στη Μπρυζ Ολλανδικά και στη Γάνδη Γερμανικά, όμως μιλάνε παντού και τις τρεις γλώσσες και φυσικά Αγγλικά.
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν θέλουν να επαναλαμβάνουν ταξίδια στις ίδιες πόλεις, όμως Βέλγιο θα πήγαινα ξανά και ξανά.
Το Βέλγιο μπορεί να μην έχει τα μουσεία του Παρισιού, όμως κατά τη γνώμη μου είναι πραγματικά ανώτερο απ' όλες τις απόψεις.
Ιδανικά να πάτε τη περίοδο των γιορτών ή την άνοιξη, πάντα εξοπλισμένοι με ομπρέλες.
Και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, αναρωτιέμαι πως μου πέρασε από το μυαλό πως θα μπορούσε να με απογοητεύσει η γενέτειρα του αγαπημένου μου Poirot;
Au revoir!
