Νορβηγία Σουηδία Cool-cation στα φιόρδ της Νορβηγίας και κάτι ψιλά από Σουηδία

[evaT]

Flamsbana - η ομορφότερη διαδρομή στον κόσμο και το μικρό σπίτι στο λιβάδι

Ετοιμοπόλεμες το πρωί, αφήσαμε τα τροχήλατα στο χόστελ όπου θα επιστρέφαμε την επόμενη το βράδι και ξεκινήσαμε πιο ανάλαφρες μόνο με τα απαραίτητα στα μπακπακ.
15υγουστος και στην Ελλάδα είχαν την τιμητική τους τα πανηγύρια και μεις από Αύγουστο χειμώνα;

Πήραμε το πρώτο τρένο για το Myrdal για να κάνουμε μια εκδοχή του δημοφιλούς Norway in a Nutshell το οποίο ουσιαστικά είναι μια γύρα από το Μπέργκεν προς τη βάση του βαθύτερου φιόρδ της χώρας Sognefjord όπου βρίσκεται το τουριστικό Flam και επιστροφή στο Μπέργκεν με λεωφορείο ή τρένο μέσω από το Gudvagen που είναι ένα κωλοχώρι , κεφαλοχώρι της περιοχής.
Κι επειδή οι Νορβηγοί είναι ξύπνιοι, έχουν πιάσει τον παπά από τ αρ@@ (σόρι) και το σερβίρουν σα μια ενιαία δραστηριότητα, αν πας να το κλείσεις όλο μαζί από γνωστές σελίδες στο ιντερνέτ, η τιμή είναι αστρονομική.

Στο ψάξιμο βέβαια. όλοι σου προτείνουν να κλείσεις κάθε σκέλος ξεχωριστά, συμβουλή που τελικά ακολούθησα , όχι πως εμένα μου βγήκε φθηνά, πάντως δεν πλήρωσα τα νταβατζιλίκια σε μεσάζοντες.
Η δική μου παραλλαγή είχε επιστροφή με 5ωρη κρουαζιέρα εντός του φιόρδ, για να το ζήσουμε και μέσα από αυτή τη διάσταση.

Το πρώτο τρένο ήταν ένας απλός προαστιακός

Η διαδρομή κράτησε σχεδόν ένα δίωρο ανοίγοντάς μας την όρεξη για τις εικόνες που θα ακολουθούσαν

Στο Myrdal επικρατούσε βαρομετρικό χαμηλό. 11 βαθμούς και βροχή, το δαγκώσαμε.
Μας στοίβαξαν όλο το μπουλούκι τους χαζοτουρίστες σε μια γραμμή και περιμέναμε το τρένο.
Το Flamsbana εκτελεί το δρομολόγιο Myrdan - Flam, διαδρομή 50 λεπτών που έχει χαρακτηριστεί μία από τις ωραιότερες στον κόσμο. Θα ήταν άραγε;

Η ωραιότερη αυτή διαδρομή κοστίζει 40 ολόκληρα ευρώ για τα 50 λεπτά κ αν θέλεις να επιστρέψεις πίσω, άλλα τόσα. Πολλοί παίρνουν ποδήλατο για την επιστροφή που όμως κοστίζει το ίδιο-αδύνατο να γλυτώσεις από αυτούς, εκτός αν έχεις νοικιασμένο αυτοκίνητο.

Aπό μέσα ήταν επίτηδες ίσως παλιακό και φθαρμένο για να κάνει σε vintage

Τρελή επιτυχία που πέτυχα τη θειά με το τυροπιτάκι στο στόμα

Είχα διαβάσει πως σ αυτή την κατεύθυνση που είχαμε, το καλύτερο ήταν να καθίσεις από αριστερά-κάποιοι σαν εμένα που είμασταν διαβασμένοι τσακίστηκαν να ανέβουν πρώτοι για να καβατζώσουν τη "σωστή" θέση, είμαι γρήγορη σε κάτι τέτοια, κάθισα παράθυρο αριστερά και κόλλησα το κινητό στο τζάμι για να μειωθούν στο δυνατό οι αντανακλάσεις.

Ξεκινήσαμε δυνατά.

Σε 10 λεπτά περίπου μας κατέβασαν σε μια πλατφόρμα για να θαυμάσουμε τον καταρράχτη Kjosfossen.

Είχα διαβάσει για το μικρό σόου που θα ακολουθούσε και μάλιστα σε ιστορία εδώ, ο συγγραφέας τραβελστορίτης είχε την ίδια αντίδραση με μένα-δεν θυμάμαι ποιός ήταν ακριβώς, όμως, πολύ φίλος μου!

βιντεάκι
https://www.youtube.com/shorts/1vmrGUN7pdw

Οι ξένοι άρχισαν τα Oh My God και κάτι παρατεταμένα Αααααααα και μένα μ έπιασαν νευρικά γέλια...τι παππά πουλάνε οι άτιμοι!
Υπάρχει κάποιος αστικός μύθος από πίσω βέβαια, για έναν έρωτα που χάθηκε (τι πρωτότυπο) και η κυρία με τα κόκκινα παρουσιάζεται ως νεράιδα που θρηνεί για τον αγαπημένο της. Τι νεράιδα και πράσινα άλογα...σαν αλλοπαρμένη ήταν έτσι όπως κούναγε τα χέρια πέρα-δώθε, έτοιμη να τη μαζέψουν, αλλά γελάσαμε τι να κάνουμε, για να μην κλάψουμε τα λεφτά που δώσαμε

Ο επόμενος παππάς που είχαμε καταπιεί αμάσητο, ήταν ότι τα περιβόητα 50 λεπτά της ομορφότερης διαδρομής, που έγιναν χαλαρά με το ζόρι 25, αφού το τρένο στη μισή διαδρομή τουλάχιστον μπαινόβγαινε από τούνελ και δεν βλέπαμε τίποτα.

Ευτυχώς μας αποζημίωναν τα τοπία που προλάβαμε να δούμε, ξεχάσαμε την εύπεπτη πράσινα λιβάδια εικόνα μαζί με υγρό στοιχείο, το σκηνικό άλλαξε σε πιο άγριο, λίγο απόκοσμο, θύμιζε πια λιγότερο Ευρώπη και ίσως μια υποψία Ισλανδίας; δεν έχω πάει ακόμη εκεί αλλά αυτοί που πήγαν μπορούν να μας πουν.

Πόσο ζήλεψα τους ποδηλάτες όμως δε λέγεται. Τρισευτυχισμένη θα ήμουν να κάνω τέτοια διαδρομή με ποδηλατάκι, όμως με μπαγάζια στην πλάτη για διανυκτέρευση, αυτό ήταν αδύνατο.

Τo 50λεπτο που έγινε 25 λεπτο πέρασε γρήγορα και κατεβαίνοντας στο Flam συμφωνήσαμε πως ωραίο μεν, αλλά υπερεκτιμημένο.
Όσο για το ωραιότερη στον κόσμο διαδρομή; πανέμορφη ναι, αλλά η ωραιότερη; Κρίμα που δε θα γυρίσω ποτέ όλο τον κόσμο για να αποφασίσω....

Το Flam ήταν απλά ένα κόμπλεξ εμπορικών καταστημάτων και τουριστικών περιπτέρων με μόνο ωραίο σημείο το τέρμα του φιόρδ.
Εκεί που αράζουν τα κρουαζερόπλοια.

Ταλαιπώρια

έτσι ήταν την άλλη μέρα που έβγαλε λίγο ήλιο

Είχε κάτι ξύλινα τραπέζια με καρέκλες εκεί, φάγαμε τα σαντουιτσάκια μας αλλά έπιασε πάλι βροχή και φύγαμε.
Κρυφτήκαμε μέσα στο τουριστικό περίπτερο όπου πρώτα από όλα έτρεξα να βεβαιωθώ για το λεωφορείο μας.
'Οταν σχεδίαζα το ταξίδι είχα μια φοβερή έμπνευση, να κάνουμε μια διανυκτέρευση γύρω από το Flam για να απολαύσουμε το φιόρδ χωρίς βιασύνες. Επειδή όμως τα καταλύματα στην περιοχή είναι διάσπαρτα, πήρε το μάτι μου μια καμπίνα, ένα Hytte όπως τα λένε εκεί κάπου στα 30 χιλιόμετρα από το Φλαμ.
Μου άρεσε η ιδέα, η τιμή ήταν λογική, τσέκαρα ότι εξυπηρετεί λεωφορείο και το έκλεισα.
Μεγάλη επιτυχία!

Στο τουριστικό περίπτερο με διαβεβαίωσαν ότι η ώρα του λεωφορείου που είχα τσεκάρει ήταν σωστή, μου είπαν ότι εισιτήριο θα βγάλουμε μέσα στο λεωφορείο και μου έδειξαν σε ποιά στάση να περιμένουμε.
Αφού σουλατσάραμε εκεί γύρω, πετύχαμε και τους Explore Van που πίναμε μπύρες το προηγούμενο βράδι. Έκαναν το αντίστοιχο με μας συν τα ποδήλατα και ετοιμάζονταν να πάρουν κατεύθυνση για πιο βόρεια. Τα είπαμε λίγο και πήγαμε στη στάση έγκαιρα. Το πρώτο λεωφορείο που πέρασε μας είπαν ότι δεν ήταν το σωστό και περιμέναμε το επόμενο.

'Ηρθε κει κείνο, μου ζητάει ο οδηγός εισιτήριο. Λέω δεν έχω μου είπαν ότι μπορώ να βγάλω από σας.
Ναι λέει αλλά είμαστε γεμάτοι από τις προηγούμενες στάσεις
Τώρα τι;
Αυτό ήταν το τελευταίο λεωφορείο.
Κατεβείτε λέει δεν μπορώ να σας πάρω.

Με κοιτάζει η Κική, τι κάνουμε τώρα;
Την άφησα να περιμένει εκεί στη στάση κ έτρεξα στο τουριστικό περίπτερο.
Είχαν κλείσει τα περισσότερα γκισέ και στα 1-2 που είχαν απομείνει είχε ουρά.
Τους προσπέρασα όλους, ζήτησα συγνώμη ότι έχω επείγον θέμα και πλησίασα το γκισέ.

'Αρχισα να φωνάζω, δεν έβλεπα αυτή που μου είχε προτείνει να μη βγάλω εισιτήριο, η υπάλληλος μου είπε πως είχε σχολάσει, λέω και γω τι θα κάνω τώρα.
Μου είπε να ηρεμήσω και κοίταξε τον υπολογιστή της.
Σωστά λέει αύριο πάλι λεωφορείο!
Μας υποχρέωσες.
Λέω θέλω να μιλήσω με προϊστάμενο.
Η ουρά στο μεταξύ μούγγα στη στρούγγα. Κανείς δεν έβγαζε τσιμουδιά. Υποθέτω αν τους είχα φάει τη σειρά στη χώρα μας θα είχαν αρχίσει να μανουριάζονται όλοι μαζί.

Έφυγε κι ο προιστάμενος λέει. Υπέροχα.
Αρχισα πάλι να φωνάζω, που έχασα το λεωφορείο επειδή δίνετε λάθος πληροφορίες, ξανακοιτάζει τον υπολογιστή της αυτή...λυπάμαι λέει δεν έχω άλλη λύση αλλά σα να το σκεφτόταν λίγο...τελικά μου λέει κοίτα, επειδή είμαι Ιταλίδα και έχω μεγάλη καρδιά, αν περιμένετε μισή ώρα να σχολάσω, θα σας πάω εγώ με το αυτοκίνητό μου παρότι είναι η ανάποδη κατεύθυνση από τη δική μου. Την ευχαρίστησα και δέχθηκα (και τι άλλο να έκανα)

Βγήκα έξω και περίμενα με την Κική, η οποία είπε, ρε είσαι σίγουρη ότι θα έρθει να μας πάρει αυτή;
Λέω έχουμε τίποτα καλύτερο; αλλά είχα πάρει και το νούμερο του κινητού της, ξέρω γω;

Ως ύστατη λύση είχα στο μυαλό μου το Νίκο, τον αρχηγό των Explore Van , αντίθετα θα πήγαιναν και τα παιδιά αλλά στην ανάγκη τι θα έκανε; θα μας άφηνε εκεί να μας φάνε οι αρκούδες τη νύχτα; Θα μας πήγαιναν...Προσπαθούσα όμως να αποφύγω να το ζητήσω γιατί κ αυτός γκρουπ συνόδευε και μπορεί να του έβγαζαν μίρλα.

Τελικά η φίλη μας η Ιταλίδα άργησε λίγο αλλά φάνηκε, μας φόρτωσε και στη μισάωρη περίπου διαδρομή μέχρι το σπιτάκι δεν έβαλε γλώσσα μέσα...τι για τις δουλειές στη Νορβηγία μας είπε, πως έφυγε από τη Ρώμη και ζει ευτυχισμένη εκεί στα χωριά του πουθενά, συν μια φοβερή ιστορία όταν χρειάστηκε να ταξιδέψει στην Ιταλία για να προλάβει την ετοιμοθάνατη μάνα της μέσα στο απόλυτο λοκντάουν το 2020, πήρε ειδική άδεια και διέσχισε όλη την Ευρώπη με το αυτοκίνητό της οδηγώντας ολομόναχη στους αυτοκινητόδρομους, ενώ σε κάθε συνοριακό σταθμό που διέσχιζε την χαιρετούσαν με το όνομά της την παρακολουθούσε η αστυνομία από τις κάμερες! φοβερό.

Την ευχαριστήσαμε θερμά, της πληρώσαμε και τη βενζίνη (εννοείται) και πήγαμε στη ρεσεψιόν.

Ψιλόβρεχε ήδη, ταλαιπωρημένες και κατάκοπες, θέλαμε μόνο ένα ζεστό ντουζ, να ετοιμάσουμε κάτι για φαγητό και να αράξουμε.
Ο πανύψηλος, ξερακιανός, κοκκινοτρίχης μουτρωμένος, καλοσυνάτος οικοδεσπότης μας, που κάπως μου κόλλησε και τον φώναζα Θώρ (!) ξαφνιάστηκε λες και δεν είχε κράτηση. Μας έκοψε από πάνω ως κάτω και μας υποδέχθηκε με δύο ερωτήσεις.
Όχι πως είστε κι αν μας βρήκατε εύκολα, ούτε αν χρειαζόμαστε κάτι, ούτε καν από που είμαστε.

Μου έδωσε μια στοίβα με σεντόνια και πετσέτες (διότι έχουν τη λογική του χόστελ στα κάμπιγκ και τα κλινοσκεπάσματα τα πληρώνεις εξτρά) και ρώτησε:
1) θα ξεστρώσετε αύριο τα κρεβάτια και θα τ αφήσετε όλα έξω στη βεράντα; ΝΑΙ φυσικά
2) θα καθαρίσετε ό,τι λερώσετε και θα τα αφήσετε όλα όπως τα βρήκατε; ΝΑΙ ρε φίλε, μήπως θέλεις να περάσουμε κ ένα βερνίκι τα ξύλα στο μπαλκόνι; προλαβαίνουμε! Και απορώ αν έλεγα δηλαδή όχι θα μας τα χρέωνε εξτρά και θα είχαμε δεύτερο γύρο καβγά;

Μας έδειξε που να πάμε και σε δυό λεπτά βρέθηκα μπροστά στη φωτογραφία που με είχε σκλαβώσει όταν το πρωτοείδα στο booking.

Μα δεν είναι το μικρό σπίτι στο λιβάδι; Άδικο έχω;

και για θέα είχαμε αυτά τα ταπεινά σπιτάκια απέναντι

ενώ το υπόλοιπο κάμπιγκ είχε κάποια έρημα στην πλειοψηφεία τους τροχόσπιτα.

Ξεκίνησε καταιγίδα. Μπουμπουνίσαμε τα καλοριφέρ να ζεσταθούμε και έχοντας προβλέψει το σκηνικό, είχαμε μαζί ένα πακέτο φακές με τα σχετικά και από τα σχετικά δεν έλειπε μια μπουκάλα κόκκινο κρασί να συνοδέψει τη βραδιά μας.

Φάγαμε τη ζεστή μας σούπα που δεν της έλειπε τίποτα

κ αφού διαπιστώσαμε ότι η θερμοκρασία δεν ήταν τραγική, φορέσαμε μπουφάν, βγήκαμε έξω στη βεράντα με τη μπουκάλα το κρασί, ενώ έβρεχε καταρρακτωδώς, ανάψαμε ένα πουράκι, εγώ φώναζα που είσαι Θωρ να μας τσακώσεις που απαγόρευε το κάπνισμα μέσα-έξω, θυμηθήκαμε ότι στην Ελλάδα σκάνε με τα 40ρια και μεις 15υγουστο κρυώναμε λες και ήταν καταχείμωνο, πιάσαμε τους γκόμενους τους πρώην, νυν και τους επόμενους, γελάσαμε με την ψυχή μας και κάπως έτσι...... εκεί στο απόλυτο τίποτα του πουθενά της Νορβηγίας, εμείς ζήσαμε την ομορφότερη βραδιά του ταξιδιού μας

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 13

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 13

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Nikos1986]

Κρίνοντας από τα live from προβλέπεται περιγραφή ταξιδάρας

Περιμένουμε τη συνέχεια!

 

[paefstra]

Ζητησα ιστορια, αρα παρακολουθω στενα.

 

[Dina Z]

Μέσα στη ζωή όλα. Άλλος ερωτεύεται κ άλλος ξε-ερωτεύεται και ωφελούμαι εγώ!

Και οι άλλοι ωφελούνται που σε έχουν φιλενάδα!
Κορίτσια είστε κούκλες και περιμένουμε να διαβάσουμε τις περιπέτειές σας.

 

[evaT]

Σχεδιασμός Ταξιδιού


Εδώ σε θέλω κάβουρα

Η Νορβηγία είναι μια ακριβή-πανάκριβη χώρα, έπρεπε να κινηθούμε συνετά.

Το αεροπορικό βρέθηκε σε υπερβολικά καλή τιμή για τα δεδομένα, SAS από Θεσσαλονίκη με ανταπόκριση μιας ώρας στην Κοπεγχάγη (με δικαίωμα παραδοτέας αποσκευής μέσα στην τιμή) στα 150 €. Επιστροφή από Στοκχόλμη, γαλατάδικη πτήση αλλά μόνο 35 ευρώ + τα βαλιτσάκια που θα προσθέταμε αργότερα.

Θα χρειαζόμασταν και μία εσωτερική πτήση από ‘Οσλο για Στοκχόλμη, άλλα 50€ ευρώ εκείνη, 250 ευρώ για όλες τις πτήσεις λοιπόν, γι αυτό το ταξίδι το λες και γκολ από τα αποδυτήρια.


Αυτό που ήταν πραγματικό τσάλεντζ, ήταν να αποφασίσω ποια μέρη θα προλαβαίναμε να δούμε και πόσες από τις δραστηριότητες είχαμε την οικονομική δυνατότητα να ακολουθήσουμε.

Διάβασα κάποιες ιστορίες από το φόρουμ για να πάρω μια ιδέα από τις διαδρομές, όμως οι περισσότερες είναι παλιότερες, άρα και η πληροφορία παρωχημένη.

Οπότε το έριξα στο ytube παρακολουθώντας βιντεάκια ταξιδιωτών και έγινα μέλος στις σχετικές ομάδες στο fb όπου οι επίδοξοι τουρίστες κάνουν ερωτήσεις που απαντούν οι ντόπιοι και οι έχοντες ταξιδιωτική εμπειρία στη χώρα.

Σε ερώτησή μου, σε μια από αυτές τις ομάδες το πως μπορεί να ταξιδέψει κάποιος στη Νορβηγία δίχως να χρειαστεί να πουλήσει νεφρό; εντάξει δεν ήξερα αν μπορώ να το εκφράσω αυτολεξί στ αγγλικά, οπότε το έθεσα “on a budget” που βγάζει κάτι πιο... κουλτουρέ, μου απάντησε ένας μουντρούχος, ακοινώνητος, φιλικότατος, καλοσυνάτος Νορβηγός με το εξής «if you want cheap, stay at home!»

Συγνώμη κιόλας που εμείς δεν παίρνουμε 5 χιλιάρικα μισθό να μας τρέχουν από τα μπατζάκια. Δεν είμαστε τσίπηδες, με ένα σωρό τερτίπια καταφέρνουμε να έρθουμε στις χώρες σας που σας έκαναν μάγγες τα φιορδ και τα πουλάτε χρυσάφι!

Ευτυχώς ανταποκρίθηκαν μερικοί λιγότερο νευριασμένοι ομοιοπαθούντες και κάπως τη βρήκαμε την άκρη!

Το πρόγραμμα- αφού με δυσκολία συμβιβάστηκα στην ιδέα ότι δεν θα φτάναμε ως το Άλεσουντ και το δρόμο του Ατλαντικού , διαμορφώθηκε ως εξής:

- Άφιξη στο Όσλο και παραμονή μία μέρα να δούμε την πρωτεύουσα (και πολύ της ήταν)

- Τρένο που ταξιδεύει νοτιοδυτικά «γλείφοντας» τα παράλια και άφιξη στο Στάβαγκερ. Δύο μέρες εκεί και ανάβαση στο βράχο Preikostolen (Pulpit Rock). Aχ....

- Πρωινό λεωφορείο για το κουκλίστικο Μπέργκεν και παραμονή εκεί για 3 μέρες από όπου θα κάναμε μία παραλλαγή του περίφημου Norway in a Nutshell.

Πήραμε δηλαδή τρένο από Μπέργκεν μέχρι το Flåm αλλάζοντας στη μέση με το πολυδιαφημισμένο Flamsbana που εικάζεται ότι ακολουθεί μία από τις 3 ωραιότερες διαδρομές στον κόσμο (αν ήταν έτσι ή δεν ήταν θα το εξετάσουμε στο σχετικό κεφάλαιο).

Διανυκτέρευση κάπου στο πουθενά στην περιοχή του Flåm, όπου είχα μια περίεργη έμπνευση να μείνουμε ένα βράδι στην περιοχή για να αφουγκραστούμε καλύτερα το…. τίποτα της νορβηγικής επαρχίας.

Που τελικά εκτελέστηκε με μεγάλη επιτυχία, αλλά κι αυτά θα σας τα πω στην ώρα τους (ας θολώσω τα νερά να έχετε λίγη προσμονή…)

-Επιστροφή στο Μπέργκεν με κρουαζιέρα μέσα από το βαθύτερο φιόρδ της χώρας, το Sognefjord. Αφού το είδαμε από τη στεριά, από τα τρένα, από ψηλά κ από κοντά, ας το βλέπαμε κ από μέσα να το εμπεδώσουμε.

Παραμονή στο Μπέργκεν άλλη μία μέρα γιατί έτσι βόλευε η πτήση και αναχώρηση για Στοκχόλμη.

-Στοκχόλμη παραμονή για 3,5 μέρες (διαμονή στο σπίτι της κόρης της Κικής) και επιστροφή για Ελλάδα

Σύνολο 13 ημέρες, γιούχου


Το επόμενο κουίζ για δύσκολους λύτες χωρίς πολλά λεφτά, ήταν τα μέσα μεταφοράς. Έβλεπα, τρένα, λεωφορεία και φέρι, σύγκρινα τιμές, έψαχνα προσφορές και ξεφυσούσα απελπισμένη.

Κάθε φορά που ξεμυτάς σ αυτή τη χώρα πρέπει να σκάς πενηντάρικα!

Ακολούθησα τις συμβουλές να αγοράσω τα εισιτήρια νωρίς, διότι ακριβαίνουν κι άλλο όσο περνάει ο καιρός (λες και δεν ήταν ήδη φωτιά και λαύρα)

Το δημοφιλές Flamsbana για 1 ώρα διαδρομή, ήθελε 40 ευρώ ακατέβατο. Τιμή φιξ και βγαίνει sold out στο φτερό.

Τη μόνη πραγματική προσφορά που χτύπησα ήταν ένα λεωφορείο για Μπέργκεν , έπεσα σ ένα πρωινό promo και μας βγήκε 17 ευρώ το άτομο, πρωί, ξε-πρωί το τσίμπησα επιτόπου έτσι για το γαμώτο.

Η δε κρουαζιέρα στο φιόρδ άλλη πονεμένη ιστορία, 90 ευρώ το κεφάλι κι άμα θέλεις.

Αλλά Νορβηγία δε θέλαμε; τα σκάσαμε κι αυτά, και είπαμε κι ένα τραγούδι.

Θα συμβιβαζόμασταν με τη διαμονή-φαγητό.

Επέλεξα προσεχτικά καταλύματα με κουζινάκι ώστε να μπορούμε να ετοιμάζουμε κάποια γεύματα, ενώ για το πανάκριβο Μπέργκεν, τα χόστελ ήταν μονόδρομος.

Tα έβλεπα και αναλογιζόμουν την Κική που θα έκανε για πρώτη φορά στη ζωή της διακοπές με φιλενάδα. Ε ρε κατακαημένη Κική τι σου έμελλε να πάθεις με μένα που έμπλεξες.
Μέχρι και σε χόστελ θα μείνεις και θα το καταπιείς αμάσητο, αλλά η γλυκούλα είναι ήσυχη και καλόβολη και δε διαμαρτυρήθηκε ποτέ για τίποτα (να τα λέμε κ αυτά).

Τουλάχιστον διάλεξα 4κλινο κοιτώνα μη της έρθουν όλα απότομα και μου πάθει κανένα ψυχολογικό, ωστόσο επειδή η δυνατότητα ακύρωσης ανέβαζε πολύ το κόστος, πήρα βαθιά ανάσα και τα έκλεισα στην μη επιστρέψιμη τιμή ελπίζοντας πως δε θα στραβώσει τίποτα.

Τα πάντα κλείστηκαν λοιπόν ήδη από αρχές Ιουνίου και το συγκεντρωτικό κόστος θα σας το παραθέσω στο τέλος της ιστορίας, αφού πρώτα δείτε με τα μάτια σας που πήγαμε και τι κάναμε και πόσο άξιζε (ή όχι)

Δεν θα στράβωνε τίποτα; Είναι δυνατόν;

‘Ένα μήνα πριν το ταξίδι φυσικά, έπεσα! ‘Οσοι με διαβάζετε τακτικά θα πείτε, πάλιιιιι έπεσες;

Λες και ας πούμε πέφτω όλη την ώρα…

Κι όμως έπεσα ξανά και μάλιστα στο ισιάδι, ενώ είχα βγει από το γραφείο να πάρω έναν καφέ, στραβοπάτησα, γύρισε το πόδι και βρέθηκα οριζόντια στην άσφαλτο, εγώ στη μια πλευρά και ο καφές με το κινητό στην άλλη.

Άσχημο διάστρεμμα στον αστράγαλο η διάγνωση, ο γιατρός συνέστησε 10 μέρες το πόδι ψηλά και ακινησία. Μάλιστα.

Σιγά που δεν κάθισα 10 μέρες ακίνητη εγώ, αλλά όσο μπόρεσα το πρόσεξα. 20 μέρες μετά το μπίστο, ακόμη δεν άντεχα να κάνω ούτε βήμα με κλειστό παπούτσι. Σκέφτηκα ότι στην ανάγκη θα ταξιδέψω στιλιστικά άκυρη, σαν γερμανός τουρίστας με σανδάλι και κάλτσα για το κρύο;

Τελικά όμως μου έκανε το χατήρι και στις 8 Αυγούστου ήμουν ετοιμοπόλεμη, έβαλα κάλτσα και αθλητικό και φτάσαμε στο αεροδρόμιο ενθουσιασμένες, κρατώντας τις ζακέτες στο χέρι, ανυπομονώντας για τη στιγμή που θα νιώθαμε το δροσερό βόρειο αεράκι να μας χαϊδεύει τα πρόσωπά καθώς βγαίναμε από το αεροπλάνο….

Συνεχίζεται….

 

[kikia]

Καλά το ότι με λες "γλυκούλα, ήσυχη και καλόβουλη" δεν καταπίνεται εύκολα, αλλά περιμένω να διαβάσω την συνέχεια πριν σε κράξω .....

 

[vangelis69]

Σχεδιασμός Ταξιδιού


Εδώ σε θέλω κάβουρα

Η Νορβηγία είναι μια ακριβή-πανάκριβη χώρα, έπρεπε να κινηθούμε συνετά.

Το αεροπορικό βρέθηκε σε υπερβολικά καλή τιμή για τα δεδομένα, SAS από Θεσσαλονίκη με ανταπόκριση μιας ώρας στην Κοπεγχάγη (με δικαίωμα παραδοτέας αποσκευής μέσα στην τιμή) στα 150 €. Επιστροφή από Στοκχόλμη, γαλατάδικη πτήση αλλά μόνο 35 ευρώ + τα βαλιτσάκια που θα προσθέταμε αργότερα.

Θα χρειαζόμασταν και μία εσωτερική πτήση από ‘Οσλο για Στοκχόλμη, άλλα 50€ ευρώ εκείνη, 250 ευρώ για όλες τις πτήσεις λοιπόν, γι αυτό το ταξίδι το λες και γκολ από τα αποδυτήρια.


Αυτό που ήταν πραγματικό τσάλεντζ, ήταν να αποφασίσω ποια μέρη θα προλαβαίναμε να δούμε και πόσες από τις δραστηριότητες είχαμε την οικονομική δυνατότητα να ακολουθήσουμε.

Διάβασα κάποιες ιστορίες από το φόρουμ για να πάρω μια ιδέα από τις διαδρομές, όμως οι περισσότερες είναι παλιότερες, άρα και η πληροφορία παρωχημένη.

Οπότε το έριξα στο ytube παρακολουθώντας βιντεάκια ταξιδιωτών και έγινα μέλος στις σχετικές ομάδες στο fb όπου οι επίδοξοι τουρίστες κάνουν ερωτήσεις που απαντούν οι ντόπιοι και οι έχοντες ταξιδιωτική εμπειρία στη χώρα.

Σε ερώτησή μου, σε μια από αυτές τις ομάδες το πως μπορεί να ταξιδέψει κάποιος στη Νορβηγία δίχως να χρειαστεί να πουλήσει νεφρό; εντάξει δεν ήξερα αν μπορώ να το εκφράσω αυτολεξί στ αγγλικά, οπότε το έθεσα “on a budget” που βγάζει κάτι πιο... κουλτουρέ, μου απάντησε ένας μουντρούχος, ακοινώνητος, φιλικότατος, καλοσυνάτος Νορβηγός με το εξής «if you want cheap, stay at home!»

Συγνώμη κιόλας που εμείς δεν παίρνουμε 5 χιλιάρικα μισθό να μας τρέχουν από τα μπατζάκια. Δεν είμαστε τσίπηδες, με ένα σωρό τερτίπια καταφέρνουμε να έρθουμε στις χώρες σας που σας έκαναν μάγγες τα φιορδ και τα πουλάτε χρυσάφι!

Ευτυχώς ανταποκρίθηκαν μερικοί λιγότερο νευριασμένοι ομοιοπαθούντες και κάπως τη βρήκαμε την άκρη!

Το πρόγραμμα- αφού με δυσκολία συμβιβάστηκα στην ιδέα ότι δεν θα φτάναμε ως το Άλεσουντ και το δρόμο του Ατλαντικού , διαμορφώθηκε ως εξής:

- Άφιξη στο Όσλο και παραμονή μία μέρα να δούμε την πρωτεύουσα (και πολύ της ήταν)

- Τρένο που ταξιδεύει νοτιοδυτικά «γλείφοντας» τα παράλια και άφιξη στο Στάβαγκερ. Δύο μέρες εκεί και ανάβαση στο βράχο Preikostolen (Pulpit Rock). Aχ....

- Πρωινό λεωφορείο για το κουκλίστικο Μπέργκεν και παραμονή εκεί για 3 μέρες από όπου θα κάναμε μία παραλλαγή του περίφημου Norway in a Nutshell.

Πήραμε δηλαδή τρένο από Μπέργκεν μέχρι το Flåm αλλάζοντας στη μέση με το πολυδιαφημισμένο Flamsbana που εικάζεται ότι ακολουθεί μία από τις 3 ωραιότερες διαδρομές στον κόσμο (αν ήταν έτσι ή δεν ήταν θα το εξετάσουμε στο σχετικό κεφάλαιο).

Διανυκτέρευση κάπου στο πουθενά στην περιοχή του Flåm, όπου είχα μια εξαιρετική αυθόρμητη έμπνευση να μείνουμε ένα βράδι στην περιοχή για να αφουγκραστούμε καλύτερα το…. τίποτα της νορβηγικής επαρχίας.

Που τελικά εκτελέστηκε με μεγάλη επιτυχία, αλλά κι αυτά θα σας τα πω στην ώρα τους (ας θολώσω τα νερά να έχετε λίγη προσμονή…)

-Επιστροφή στο Μπέργκεν με κρουαζιέρα μέσα από το βαθύτερο φιόρδ της χώρας, το Sognefjord. Αφού το είδαμε από τη στεριά, από τα τρένα, από ψηλά κ από κοντά, ας το βλέπαμε κ από μέσα να το εμπεδώσουμε.

Παραμονή στο Μπέργκεν άλλη μία μέρα γιατί έτσι βόλευε η πτήση και αναχώρηση για Στοκχόλμη.

-Στοκχόλμη παραμονή για 3,5 μέρες (διαμονή στο σπίτι της κόρης της Κικής) και επιστροφή για Ελλάδα

Σύνολο 13 ημέρες, γιούχου


Το επόμενο κουίζ για δύσκολους λύτες χωρίς πολλά λεφτά, ήταν τα μέσα μεταφοράς. Έβλεπα, τρένα, λεωφορεία και φέρι, σύγκρινα τιμές, έψαχνα προσφορές και ξεφυσούσα απελπισμένη.

Κάθε φορά που ξεμυτάς σ αυτή τη χώρα πρέπει να σκάς πενηντάρικα!

Ακολούθησα τις συμβουλές να αγοράσω τα εισιτήρια νωρίς, διότι ακριβαίνουν κι άλλο όσο περνάει ο καιρός (λες και δεν ήταν ήδη φωτιά και λαύρα)

Το δημοφιλές Flamsbana για 1 ώρα διαδρομή, ήθελε 40 ευρώ ακατέβατο. Τιμή φιξ και βγαίνει sold out στο φτερό.

Τη μόνη πραγματική προσφορά που χτύπησα ήταν ένα λεωφορείο για Μπέργκεν , έπεσα σ ένα πρωινό promo και μας βγήκε 17 ευρώ το άτομο, πρωί, ξε-πρωί το τσίμπησα επιτόπου έτσι για το γαμώτο.

Η δε κρουαζιέρα στο φιόρδ άλλη πονεμένη ιστορία, 90 ευρώ το κεφάλι κι άμα θέλεις.

Αλλά Νορβηγία δε θέλαμε; τα σκάσαμε κι αυτά, και είπαμε κι ένα τραγούδι.

Θα συμβιβαζόμασταν με τη διαμονή-φαγητό.

Επέλεξα προσεχτικά καταλύματα με κουζινάκι ώστε να μπορούμε να ετοιμάζουμε κάποια γεύματα, ενώ για το πανάκριβο Μπέργκεν, τα χόστελ ήταν μονόδρομος.

Tα έβλεπα και αναλογιζόμουν την Κική που θα έκανε για πρώτη φορά στη ζωή της διακοπές με φιλενάδα. Ε ρε κατακαημένη Κική τι σου έμελλε να πάθεις με μένα που έμπλεξες.
Μέχρι και σε χόστελ θα μείνεις και θα το καταπιείς αμάσητο, αλλά η γλυκούλα είναι ήσυχη και καλόβολη και δε διαμαρτυρήθηκε ποτέ για τίποτα (να τα λέμε κ αυτά).

Τουλάχιστον διάλεξα 4κλινο κοιτώνα μη της έρθουν όλα απότομα και μου πάθει κανένα ψυχολογικό, ωστόσο επειδή η δυνατότητα ακύρωσης ανέβαζε πολύ το κόστος, πήρα βαθιά ανάσα και τα έκλεισα στην μη επιστρέψιμη τιμή ελπίζοντας πως δε θα στραβώσει τίποτα.

Τα πάντα κλείστηκαν λοιπόν ήδη από αρχές Ιουνίου και το συγκεντρωτικό κόστος θα σας το παραθέσω στο τέλος της ιστορίας, αφού πρώτα δείτε με τα μάτια σας που πήγαμε και τι κάναμε και πόσο άξιζε (ή όχι)

Δεν θα στράβωνε τίποτα; Είναι δυνατόν;

‘Ένα μήνα πριν το ταξίδι φυσικά, έπεσα! ‘Οσοι με διαβάζετε τακτικά θα πείτε, πάλιιιιι έπεσες;

Λες και ας πούμε πέφτω όλη την ώρα…

Κι όμως έπεσα ξανά και μάλιστα στο ισιάδι, ενώ είχα βγει από το γραφείο να πάρω έναν καφέ, στραβοπάτησα, γύρισε το πόδι και βρέθηκα οριζόντια στην άσφαλτο, εγώ στη μια πλευρά και ο καφές με το κινητό στην άλλη.

Άσχημο διάστρεμμα στον αστράγαλο η διάγνωση, ο γιατρός συνέστησε 10 μέρες το πόδι ψηλά και ακινησία. Μάλιστα.

Σιγά που δεν κάθισα 10 μέρες ακίνητη εγώ, αλλά όσο μπόρεσα το πρόσεξα. 20 μέρες μετά το μπίστο, ακόμη δεν άντεχα να κάνω ούτε βήμα με κλειστό παπούτσι. Σκέφτηκα ότι στην ανάγκη θα ταξιδέψω στιλιστικά άκυρη, σαν γερμανός τουρίστας με σανδάλι και κάλτσα για το κρύο;

Τελικά όμως μου έκανε το χατήρι και 8 Αυγούστου ήμουν ετοιμοπόλεμη, έβαλα κάλτσα και αθλητικό και φτάσαμε στο αεροδρόμιο ενθουσιασμένες, κρατώντας τις ζακέτες στο χέρι, ανυπομονώντας για τη στιγμή που θα νιώθαμε το δροσερό βόρειο αεράκι να μας χαϊδεύει τα πρόσωπά καθώς βγαίναμε από το αεροπλάνο….

View attachment 471606



Συνεχίζεται….

Περιμένουμε τη συνέχεια με ανυπομονησία!!!

 

[varioAthens]

Ποσο μου αρεσει να διαβαζω τις ιστοριες σου... εχουν κατι πιο προσωπικο απο μια απλη εξιστορηση για το μερος που επισκεφθηκες κι αυτο με κανει να τις απολαμβανω ακομα κι οταν αφορουν προορισμους που δεν ειναι στις προτεραιοτητες μου... αναμενω την συνεχεια...

 

[evaT]

Ποσο μου αρεσει να διαβαζω τις ιστοριες σου... εχουν κατι πιο προσωπικο απο μια απλη εξιστορηση για το μερος που επισκεφθηκες κι αυτο με κανει να τις απολαμβανω ακομα κι οταν αφορουν προορισμους που δεν ειναι στις προτεραιοτητες μου... αναμενω την συνεχεια...

Με σκλαβώνεις!
Ευχαριστώ πολύ αλλά έτσι απολαμβάνω να τα γράφω.
Νομίζω περισσότερο θέλω να μοιραστώ το συναίσθημα που μου γεννάει κάθε ταξίδι παρά τα μέρη καθαυτά που μπορείς να τα χαζέψεις άλλωστε σε πολλά μέρη.

Όσο για την προτεραιότητα, ούτε κ γω το είχα ψηλά, αλλά να που μου προέκυψε κ το έκανα όσο πιο γρήγορα μπόρεσα!

 

[annoulita100]

Με σκλαβώνεις!
Ευχαριστώ πολύ αλλά έτσι απολαμβάνω να τα γράφω.
Νομίζω περισσότερο θέλω να μοιραστώ το συναίσθημα που μου γεννάει κάθε ταξίδι παρά τα μέρη καθαυτά που μπορείς να τα χαζέψεις άλλωστε σε πολλά μέρη.

Όσο για την προτεραιότητα, ούτε κ γω το είχα ψηλά, αλλά να που μου προέκυψε κ το έκανα όσο πιο γρήγορα μπόρεσα!

Έτσι ακριβώς! Το κάθε ταξίδι είναι προσωπικό ψυχικό αποτύπωμα... Ολα τα άλλα βρίσκονται σε ταξιδιωτικούς οδηγούς!
Συνέχισε..μας αρέσεις πολύ!!

 

[evaT]

Όσλο - με καρεκλοπόδαρα

Η πτήση μας είχε ανταπόκριση μέσω Κοπεγχάγης, με μία μόνο ώρα περιθώριο, το είχα ένα άγχος κυρίως επειδή είχαμε παραδοτέα αποσκευή και φοβόμουν μήπως δεν φτάσει μαζί μας στο 'Οσλο, φτάναμε αργά το βράδι και υπήρχε ρίσκο να χάσουμε το τελευταίο λεωφορείο συμπληρώνοντας έγγραφα για τη χαμένη βαλίτσα.
Η μία ώρα έγινε τελικά με το ζόρι... μισή, αφού άργησε η πτήση από Θεσσαλονίκη, σκέφτηκα, οκ....χαλαρά, τον ήπιαμε τώρα!

Φτάνοντας στην Κοπεγχάγη, η αεροσυνοδός μας ανακοίνωσε πως το συγκεκριμένο αεροπλάνο θα συνέχιζε για 'Οσλο, οπότε ησύχασα ότι η βαλίτσα θα μας ακολουθούσε και απλά βγήκαμε από τη μία πύλη για να ξαναμπούμε από την άλλη, ενώ ερχόμασταν σε πρώτη επαφή με τους μηδαμινούς ελέγχους ταυτοποίησης στις Σκανδιναβικές χώρες.

Περνούσες απλά την κάρτα επιβίβασης από ένα σκάνερ και έμπαινες. Ούτε τι κουβαλούσες κοίταζαν, ούτε έλεγχος στα έγγραφα ταυτοποίησης, χαλαρότης παντού.
Και Κυριάκος Μητσοτάκης να έγραφε το εισιτήριό μου, θα ταξίδευα ανενόχλητη.

Η επόμενη διαπίστωση ήρθε από τις αεροσυνοδούς. Εκεί είναι απλές εργαζόμενες γυναίκες, μακριά από τον ηλικιακό ρατσισμό των περισσότερων αεροπορικών εταιρειών. Ήταν όλες τους μιας κάποιας ηλικίας και απλές, χωρίς μαλλί με προσεγμένους κότσους, χωρίς έντονο κόκκινο κραγιόν, ευγενικές και προσιτές, καθημερινές εργαζόμενες γυναίκες.

Φτάσαμε στην πρωτεύουσα της Νορβηγίας μετά τα μεσάνυχτα, βγαίνοντας από το αεροπλάνο άρχισα τα παρατεταμένα επιφωνήματα ευχαρίστησης ααααααααα, όταν με χτύπησε η πολυαναμενόμενη φυσική δροσιά που τόσο μου είχε λείψει. Παρότι κρύωνα λιγάκι, αρνιόμουν να φορέσω το μπουφανάκι μου, σα να ήθελα να αφήσω τη δροσιά να παρεισφρήσει σε κάθε μου πόρο μέχρι να φτύσει το σώμα μου και την τελευταία υποψία αηδιαστικής ζέστης που είχε αποθηκεύσει δύο μήνες τώρα.
Παραλάβαμε τις αποσκευές και τρέξαμε να βρούμε το λεωφορείο που είχα σημειώσει.
23 ευρώ μέχρι την πόλη-ξεκίνησε το κόντρα ξύρισμα....

Από τη στάση που μας άφησε μια ώρα αργότερα, μέχρι το κατάλυμα, είχαμε περπάτημα ούτε 500 μέτρα. Στην απόλυτη νέκρα την ώρας εκείνης βέβαια, ο ήχος των τροχήλατων ακουγόταν εκκωφαντικός, τέλεια παραφωνία στη γαλήνη της νύχτας, ενώ εμείς φορτωμένες σαν τα γαϊδούρια με βαλιτσάκια, μπακπακ και κρασιά από τα duty-free για τις δύσκολες ώρες, μπαίναμε κατάκοπες στο δωμάτιό μας αισίως μετά τις 02.30 , ιδιωτικό στούντιο σε ένα κόμπλεξ χόστελ+διαμερισμάτων που αποδείχθηκε εντελώς value for money, ευάερο και ευήλιο (κάνουμε και λίγο χιούμορ!) αλλά όντως μεγάλο και πεντακάθαρο, εξαιρετική επιλογή σε σχέση με τις τιμές της πόλης.


Το πρωί ξυπνήσαμε αργούτσικα και γω τουλάχιστον ένιωθα ότι ήθελα κ άλλο ύπνο. Σηκωθήκαμε όμως και παρότι η πρόβλεψη έδινε βροχή και μετά κ άλλη βροχή, κάπως έπρεπε να ξεκινήσουμε να δούμε την πόλη στη μοναδική μέρα που είχαμε διαθέσιμη για το 'Οσλο.

Φάγαμε το πρωινό μας-στην παραδοτέα είχαμε παραχώσει ότι χώρεσε για να μασουλάμε τις πρώτες 1-2 μέρες, έτσι χορτάτες, ξεχυθήκαμε να ανακαλύψουμε την πόλη.

Μπήκαμε στο τραμ και κατεβήκαμε στον κεντρικό πεζόδρομο Karl Johan street να ξεκινήσουμε από εκεί.
Το 'Οσλο έχει 634 χιλιάδες κατοίκους αλλά φυσικά εκτείνεται καθώς υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις με πάρκα και πράσινο όπως στις περισσότερες ευρωπαικές πόλεις και δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο ούτε εδώ.

Η βόλτα ξεκίνησε φυσικά με βροχή.

αυτός φορούσε κέρατα Βίκινγκ

Το Δημαρχείο! Χάνω ευκαιρία εγώ;

και το Παλάτι

Και μετά είχε περισσότερη βροχή...

Εδώ με ένα φίλο μου, ποδηλάτης κι αυτός, ευτυχώς φοράει καπέλο γιατί εμένα το μαλλί μου δεν περνάει καλά σε τέτοια κλίματα, θυμήθηκε τις βροχερές μέρες του Βιετνάμ

και επειδή η πόλη δεν είχε κάτι το φοβερά ενδιαφέρον, επικεντρωθήκαμε να χαζεύουμε τους άντρες-άξιους απόγονους των Βίκιγκς, ψηλοί, , αθλητικοί, σωματώδεις και εντυπωσιακοί σε κάθε ηλικία!
Το 1,90 το έχουν για πλάκα εδώ.
Κρίμα που οι δικοί μας αφήνονται αμαχητί στα μπυροκοίλια μετά τα 40, ελπίζουμε η νέα γενιά να φανεί περισσότερο προνοητική.
Οι Νορβηγίδες από την άλλη δεν μας φάνηκαν ιδιαίτερα ελκυστικές (ή έτσι μας βόλεψε) μάλλον λίγο ατσούμπαλες με έλλειψη φυσικής κομψότητας και γοητείας (...είπαν οι ταλαίπωρες με το φριζαρισμένο μαλλί) αλλά μάλλον δίκαιες είμασταν, διότι στη Σουηδία που άλλαζε το σκηνικό τις χαζεύαμε χωρίς ίχνος ματαιοδοξίας.

διαμαρτυρία για την Παλαιστίνη

Φτάσαμε στο μεσαιωνικό φρούριο του Akersus

Ωραίο ήταν αυτό

και ωραία θέα προς το φιόρδ του Όσλο

αλογατάκι

κάπου εκεί λίγο έκοψε η βροχή και τραβήξαμε προς την Όπερα.
Βασικά είχαμε ψοφήσει λίγο, ενώ είχε πολλά πάρκα και παγκάκια, ήταν όλα μούσκεμα δεν μπορούσαμε να καθίσουμε κάπου για μπρέικ.
Είπαμε μετά την 'Οπερα να πάμε κάπου για καφέ να στανιάρουμε.

Η πασίγνωστη για το επικλινές δάπεδο; στέγαστρο; 'Οπερα της πόλης ήταν όντως εντυπωσιακή.
Σχεδιάστηκε έτσι ώστε να αποτελεί μια φυσική πορεία αρμονίας από το νερό προς την επιφάνεια της γης και προσφέρει ομαλή πρόσβαση προς την οροφή.

Ούρσουλες

έχω και βιντεάκι με περιγραφές! (αλίμονο...)
- YouTube

απο κει πάνω είδαμε ωραίες θέες

Κάναμε διάλειμμα μέσα σ ένα εμπορικό στον κεντρικό σταθμό όπου πλήρωσα το κατούρημα 1,70 σε ευρώ! κ μάλιστα με κάρτα κόντακτλες. Πρώτη φορά πλήρωσα 1,70 για τουαλέτα και μάλιστα με κάρτα. Τι γλυκό

Η βροχή βέβαια ξανάρχισε και δεν γκρινιάζει κανείς! (ας καθόμασταν στις παραλίες δεν μας έβαλαν το μαχαίρι στο λαιμό να τρέχουμε να ψάχνουμε το χειμώνα)

Αποφασίσαμε να παρακάμψουμε το πάρκο Vigeland με τα σιδερένια αγάλματα, δεν είχε κανένα νόημα με τόση βροχή και αντ' αυτού μπήκαμε σε λεωφορείο και τραμ για να πάμε στο μουσείο Fram.
Στο μεταξύ μπες βγες σε μέσα μεταφοράς, έβγαζα εισιτήρια από το app της Router πλην όμως έλεγχος δεν γινόταν πουθενά! θεωρούν ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ότι ασφαλώς και έχεις εισιτήριο όταν χρησιμοποιείς κάποιο από τα μέσα τους και το θεωρούν προσβολή να μπουν στη διαδικασία να σε ελέγξουν, σου λέει βρε κοπρίτη, άρχοντα σε έχουμε με τη μισθάρα σου, τις παροχές σου και τα όλα σου, ένα γαμοεισιτήριο μπορείς να το πληρώσεις!
Πράγμα που και εμείς τηρούσαμε ευλαβικά χωρίς τις μισθάρες και τις παροχές, εκτός από μια δυό φορές που μπήκαμε στα μέσα αφηρημένες επειδή μιλούσαμε και αφού βγαίναμε το θυμόμουν! ΑΜΑΝ! δεν έβγαλα εισιτήριο! μιμούμενη τις δοξασμένες ημέρες της κούτρας στον ΟΑΣΘ.

Το μουσείο του Fram που χτίστηκε γύρω από το πρωτότυπο πλοίο με το οποίο εξερευνήθηκε ο αρκτικός πόλος, μπορείς να περπατήσεις μέσα και πάνω στο πλοίο κ έχει πολλά διαδραστικά.
Ήταν επιβλητικό και πολύ διασκεδαστικό όσο τριγυρνούσαμε από το κατάστρωμα μέχρι τ αμπάρια!

Σ αυτή τη σκηνή έμειναν στον αρκτικό κύκλο

που πας χωρίς αλκοόλ....

Οι 5 εξερευνητές στον προαύλιο χώρο του μουσείου

Αντάρα!

Ωραίο ήταν και με λογική τιμή (12 ευρώ)

Ως δια μαγείας, επιστρέφοντας στην πόλη τα σύννεφα διαλύθηκαν, μέχρι που βγήκε ήλιος!
Ξαφνικά ήταν όλα πολύ πιο φωτογενή.
Επιστρέψαμε στο κέντρο, χαζέψαμε λίγο στα μαγαζιά και τον κόσμο που μαζευόταν να χαρεί την απρόσμενη λιακάδα.

Βρήκαμε ένα πάρκο με υπαίθριο καφέ-μπαρ και την πέσαμε να πιούμε τις μπύρες του καλωσορίσματος (μαθήματα made by @psilos3 )

Συμπαθητικό το 'Οσλο και ως εκεί. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ αν το Ελσίνκι μου είχε αρέσει περισσότερο, πάνω κάτω στα ίδια τις τοποθετώ και τις δύο πόλεις. Αντίθετα από την Κοπεγχάγη που με κέρδισε από την πρώτη στιγμή σε ομορφιά και vibe-έπρεπε να περιμένω μερικές μέρες ακόμη για να γνωριστούμε με την τελευταία πρωτεύουσα που μου έλειπε, τη Στοκχόλμη, για να έχω ολόκληρη την εικόνα.

Η μέρα μας πάντως τελείωνε αρκετά πριν πέσει το σκοτάδι που αργούσε πολύ σ αυτό το σημείο του κόσμου, την επόμενη ξεκινούσε το κύριο μέρος του ταξιδιού μας, προς τα ακριβοθώρητα δυτικά φιόρδ της χώρας.

Ετοιμάσαμε ξανά τα πράγματά μας με ανυπομονησία και ξαπλώσαμε με κείνη την απέραντη γλυκιά αίσθηση ευχαρίστησης που νιώθεις όταν κρυώνεις λίγο και κουκουλώνεσαι με το παπλωματάκι,την ώρα που στην Ελλάδα τα 38άρια έκαναν πάρτι, με τα κλιματιστικά στο φουλ, καταβροχθίζοντας αδηφάγα νυχθημερόν τις κιλοβατώρες της ΔΕΗ

(ξέρω-ξέρω, πάντα βγάζω κάτι το ποιητικό η άτιμη )

 

[silversurfer]

Πράγμα που και εμείς τηρούσαμε ευλαβικά χωρίς τις μισθάρες και τις παροχές, εκτός από μια δυό φορές που μπαίναμε στα μέσα αφηρημένες επειδή μιλούσαμε και αφού βγαίναμε το θυμόμουν! ΑΜΑΝ! δεν έβγαλα εισιτήριο, μιμούμενη τις δοξασμένες ημέρες της κούτρας στον ΟΑΣΘ.

Στον ΟΑΣΘ αν μπείς σε κανα 2 ή 3 σε ώρες αιχμής, κ να θέλεις να κόψεις εισιτήριο είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ !!!