ΗΠΑ en route 66

[LULLU]

Το πρωινό το πιο φτωχικό ever..ας είναι .. φεύγουμε και από αυτή τη πόλη , που κοίτα να δεις τα παιδιά χθες .συνάντησαν ένα Έλληνα 3 γενιάς που ζει εδώ….και τα έτσουξαν παρέα.. Τι να κανει σε αυτή τη ερημιά ?? μάλλον στρατιωτικός που υπηρετεί στο αστεροσκοπείο που βρίσκεται κοντα.. αλλιώς δεν αντέχεται αυτή η μοναξιά και η ερημιά ..

Σήμερα θα αφιερώσουμε τη μέρα μας στο πάρκο με τις Σεκογιες .Ενα άλλο εθνικό πάρκο στη νότια Σιέρα Νεβάδα που ιδρύθηκε το 1890 και εχει 404.064 στρέμματα έκταση.. Εδω βρίσκονται τα γιγάντια δένδρα Σεκόγια και ένα από αυτά που εχει και το όνομα General Sherman eαι το μεγαλύτερο δένδρο στη γη σε όγκο , κάτι σαν τη γη των γιγάντων.. Εκτός από Σεκόγια που δεσπόζουν ,. στο πάρκο υπάρχουν βελανιδιες,γιουκα, λιβάδια, και ένα άγριο ;ανάγλυφο τοπίο απο κορυφές και βουνά , συμπληρώνουν το τοπίο.. και από ζωα πολλά ήρεμα και άγρια, από σκίουρους και ελάφια ως αρκούδες και κροταλίες.. μην τολμήσετε να αφήσετε φαγητό σε σκηνή η αυτοκίνητο,, θα εχετε απρόβλεπτες συναντήσεις..

Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής ήταν από το 1000 μχ ήταν ιθαγενής Τubatulabai, και ο πρώτος ευρωπαίος που έφτασε στη περιοχή το 1858 ο Tharp Hale, έκτισε το σπίτι του χρησιμοποιώντας το κορμό ενός τεράστιου Σεκόγια .

Aν και αυτά τα γιγάντια δένδρα φαίνονται να μην απειλούνται από κανένα καταγράφονται ως είδος προς εξαφάνιση και ο αριθμός τους ολοένα και μειώνονται, σήμερα μονο 80.000 υπάρχουν σε όλο το κόσμο…Το ύψος μπορεί να φτάσει τα 85 μέτρα και η περίμετρος του κορμού τα 8 μέτρα….πιάνεται ο αυχένας σου να κοιτάς προς τον ουρανό για να δεις τη κορυφή…

Σταματήσαμε σε ένα καφε-μπαρ -εστιατόριο 3 χιλιόμετρα περίπου από την εισοδο του πάρκου. Εδω μας ενημερώνουν πως αν και δεν έχει χιόνι δεν μπορούμε να μπούμε στο πάρκο χωρίς αλυσίδες γιατι ο καιρός φαίνεται να είναι χιονιστής.. Ευτυχώς μπορέσαμε να νοικιάσουμε αλυσίδες από το μαγαζί ( 50 ευρώ το ζευγάρι) και αναχωρούμε για το πάρκο… Ομίχλη παντού και ψιλόβροχο , θα μπορούσες να το πεις και χιονόνερο και το κρύο τσουκτερο..-6.., ευτυχώς τα ισοθερμικά έπιασαν τόπο..

Ανηφορίζουμε το στενό δρόμο. Αρχικά το τοπίο είναι με βαλανιδιές , γιουκα , γκρεμοί χαράδρες και ποταμάκια. , κάπου βλέπουμε και καμένες περιοχές.., είναι τα αποτελέσματα μιας πυρκαγιάς του 2020…ανηφορίζουμε και η ομίχλη γίνεται πιο πυκνή και η ορατότητα περιορίζεται στα 2 μέτρα…

Φτάνουμε …. Τι αίσθηση..!! εκτός του ότι δεν βλέπεις το διπλανό σου, μια ανατριχίλα σε διαπερνά όπως και το κρύο….

Μπροστά μας πεσμένος ένας κορμός με μια τεραστία τρύπα στο κέντρο που περνά αυτοκίνητο…. Περάσαμε και εμείς και ανηφορίσαμε δεξιά στα μονοπάτια που οδηγούν σε μια 2,5 ωρη βόλτα ανάμεσα στα τεράστια δένδρα…

Εγω κάπως καθυστερώ για να τις λήψεις και αναγκάζομαι να τρέξω μετα όσο μπορώ, να προλάβω τα παιδιά.. μια τρομάρα την έχω, μπας και βρεθώ αντιμέτωπη με επικίνδυνα ζώα ..ας οψεται το ντοκιμαντέρ που είχα δει με τους άλυτους φόνους σε αυτό το πάρκο και σε επιθέσεις άγριων ζώων…

Πράγματι δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που βλέπω. .η μάλλον αυτό που δεν βλέπω..ενα μυστήριο, μια ατμόσφαιρα απόκοσμη, μοναδική… υψώνεις τα μάτια να

δεις τη άκρη αυτών των δένδρων και δεν μπορείς…δεν φτάνει η ματιά σου.. περιβάλλεσαι από ένα άσπρο υγρο πέπλο… και γύρω σου σκιές…..

Περπατήσαμε κανένα τρίωρο και το φως είναι λιγοστό ανύπαρκτο..…επιστροφή στο πάρκινγκ..

Απομακρυνόμαστε σκεφτικοί …. Τι μοναδική εμπειρία και αυτή.. επιστρέψαμε τις αλυσίδες και ψάχνουμε για φαγητό..
Βρήκαμε το Gateway restaurant ενα όμοφο ζεστο στέκι πάνω στο ποτάμι. επιλέξαμε σούπα λόγω κρύου και ψάρι τηγανητό.. μπορω να πω πως ήλθα στα ισα μου..
Το ξενοδοχείο μας Lazy Ranch Motel και αυτο πανω στο ποτάμι Three Rivers με μια μεγάλη κεντρική αυλή και γύρω τα δωμάτια...λουξ δεν το λές.. με χαρακτήρα μπορει.. Χριστουγεννιατικη διακόσμηση με αγιους Βασίλιδες ζωάκια ,αστερακια και πολύχρωμα λαμπακια.


Πρωινό ξύπνημα .. ένα γρήγορο καφέ και εξω στη αυλή .. Οι αγιοι Βασίληδες και όλη η διακόσμηση ξεφουσκωμένη και καταγής.. Αποφασίζω να κατέβω στο ποτάμι.

Περνώ από αμμώδη χωράφια ξύλα πέτρες μέχρι να φτάσω στη κοίτη ..

Φαίνεται ότι το πλάτος του ποταμού έχει μειωθεί…ξάφνου λίγο πιο μακριά κάνει τη εμφάνιση του ένα ζώο ..ειναι σκύλος ? είναι Λύκος??.. σταματά με παρακολουθεί.. σκύβω σιγα και αρπάζω ένα μεγάλο ξύλο.. προχωρά και σταματά πάλι και με καδράρει πάλι….. εδώ που είμαι στα δάση της Σιερα Νεβαδας, μεγαλύτερη πιθανότητα είναι να είναι λύκος…. στέλνω μήνυμα στη ομάδα , για το που βρίσκομαι και για την περίεργη συνάντηση.. Ο Στέφανος είναι ξύπνιος και πιο κοντά οπότε έρχεται για συμπαράσταση,, εγω καθηλωμένη και ευτυχώς το ζωντανό απομακρύνεται και χάνεται στο βάθος…

Φεύγουμε για Yosemite πάρκο αλλά ενώ είμαστε καθ οδον μας ενημερώνουν ότι ο δρόμος είναι κλειστός….

Έχουμε ενναλακτική. .πάμε παραλία επιστρέφοντας στο San Francisco..

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KIKI]

Βρε καλώς την. Αντί να σου κάνουμε εμεις δωρο για τη γιορτή σου μας κάνεις εσύ.
Ιστορια για τον αγαπημενο προορισμό μου. Ετσι ειναι ο Αναστασης η ψυχη του Altervan.
Μας κάνει τα χατίρια και εμείς τον προτιμάμε και τον εκτιμάμε.

Χρόνια σου πολλα να εισαι γερή , δυνατή να ταξιδευεις και να μας μεταφέρεις εδω τις εμπειρίες σου.

 

[tatooine]

Ήταν για το καλοκαίρι του 24 να γίνει ένα αντίστοιχο ταξίδι από ακτή σε ακτή αλλά δεν. Κάποια άλλη φορά. Περιμένω την ιστορία σου.

 

[LULLU]

Βρε καλώς την. Αντί να σου κάνουμε εμεις δωρο για τη γιορτή σου μας κάνεις εσύ.
Ιστορια για τον αγαπημενο προορισμό μου. Ετσι ειναι ο Αναστασης η ψυχη του Altervan.
Μας κάνει τα χατίρια και εμείς τον προτιμάμε.

Χρόνια σου πολλα να εισαι γερή , δυνατή να ταξιδευεις και να μας μεταφέρεις εδω τις εμπειρίες σου.

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές

 

[varioAthens]

Αυτη η διαδρομη υπηρξε εφηβικο μου ονειρο επηρεασμενη και απο τα road movies.... (οπως επισης εχω επηρεαστει απο ταινιες και θα ηθελα να δω South Carolina κλπ... αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια).
Αναμενω με ανυπομονησια!

 

[ANNA-PANOS]

Περιμένουμε με ανυπομονησία τη συνέχεια!

 

[LULLU]

Απόγευμα πια κατά τις 6 προσγειωθήκαμε στο Σαν Φρανσίσκο. .Στο έλεγχο αν και μας περιμένει μια μεγάλη αναμονή ,δεν ήταν και ιδιαίτερα σκληρός η απαιτητικός ο έλεγχος.. Δεν μας ζήτησαν καν ΕΣΤΑ μόνο ερωτήσεις και να δείξουμε το εισιτήριο επιστροφής.. Δώσαμε δακτυλικά αποτυπώματα μας φωτογράφησαν και φύγαμε..

Εντύπωση μου κάνει ο κόσμος εδώ , Ασιάτες και Λατινοφερμένοι…. Πήραμε το τρένο και κατεβήκαμε στο σταθμό ενοικιάσεων αυτοκινήτων για να παραλάβουμε τα 2 βαν.. που θα φιλοξενήσουν τα 18 άτομα της ομάδας..

Εμείς το 2 βαν κάναμε ένα λαθος υπολογισμό, δηλαδή στρίψαμε δεξια στο γκαραζ και βρεθήκαμε στο πανω όροφο. Κατευθυνθήκαμε προς την εξοδο αλλα δυστυχώς οι υπάλληλοι μας μπλοκάρουν..

-Γυρίστε πίσω .. θα βγείτε από τη εξοδο της Bugget ..



-Βρε καλε μου καναμε λαθος,,άφησε να βγούμε

-Όχι εδώ είναι η εξοδος της AVIS πρέπει να γυριστε πισω.

Μην χεσω….τι θα παθει η έξοδος της AVIS αν βγω από εδώ ??τίποτα ο Ασιάτης με τα μικροσκοπικά μάτια…

Πίσω-πίσω…λεει παλι..

Α δεν ξεκινήσαμε καλα…το να γυρίσεις πισω αναποδα ήταν πρόκληση δυνατη. .μιση ωρα γυρνάγαμε και γυρνάγαμε.. το βαν νουμερο 1 ηταν ειδη στο ξενοδοχείο….

Φτάσαμε και εμεις καταϊδρωμένοι στο Majestic ..ενα ξενοδοχείο boutique στο κέντρο της πόλης βικτωριανου στυλ στη γειτονια pacific Heights.. είναι το παλιότερο και μακροβιότερο ξενοδοχείο της πόλης κτισμένο το 1902..

Μπαίνοντας πολλά διαδοχικά ουαουυυ από τη παρέα με άφησαν ασυγκίνητη . Μεταξύ μας τώρα μια γενναία ανακαίνιση την ήθελε κυρίως όταν αντίκρυσα και το δωμάτιο με τα τεράστια κρεββάτια που ήταν τοσο ψηλα που έπρεπε να είμαι αθλήτρια του επι κοντό για να βγω στο κρεβάτι..

Ένα ζεστό μπάνιο να φύγει η βρώμα και η κούραση. .Τα παιδιά ξεπόρτισαν για διασκέδαση αν και τα πάντα είναι κλειστά λόγω εθνικής εορτης..παρ όλα αυτά κάτι βρήκαν και διασκέδασαν.. εμεις ξεκούραση,, ,τόπο στα νιάτα…

Ανοιξα τα μάτια στις 4.30 ξεκούραστη αλλα πεινασμένη .. ένα πρόχειρο καφε μια μπάρα δημητριακών και ξεκίνησα να γράφω τις πρώτες εντυπώσεις αυτου του ταξιδιού, περιμένοντας την αυγη ..Βγήκα στην ταράτσα του ξενοδοχείου να φωτογραφήσω τη πόλη με ψηλά κτήρια λουσμένη από χρώματα ….φυσάει αλλα ευτυχώς δεν βρέχει…

Το πρωινό φτωχικό..,, τυράκι Φιλαδέλφεια, αυγο βραστό ψωμάκι και το υλικό για κρεπα που φτιάχνεις μονος σου…. Αμερικαν μπρεκφαστ σου λεει ο άλλος….και έρχονται στη χωρα μας και ξεκοιλιάζονται στα πρωινά….

Αναχωρούμε για τη πρωτη γνωριμία με το πόλη που επισημα είναι ένα πολιτιστικό εμπορικο και οικονομικό κέντρο της πολιτείας της Καλιφόρνιας που είναι μέρος..

Η ιστορία της πόλης παει πίσω στο χρόνο το 3000 πχ χριστου με ιθαγενεις Ramaytush κατοίκους μέχρι το 1776 που εκαναν την εμφανιση τους οι Ευρωπαιοι ..

Η πόλη χτισμένη πανω σε λόφους απαριθμει μαζχι με του γύρω δημους και περιοχες 4.700.000 περίπου .Ειναι διάσημη για τα τελεφερίκ της, τη προκυμαία της τη χρυση γεφυρα από διάσημα εστιατόρια με καταπληκτικό φαγητό που δεν ειχα τυχη να δοκιμάσω,..

Πρώτη στάση η χρυσή γέφυρα .Golden gate, ένα από τα πιο εμβληματικά σημεια..

Είναι μια κρεμαστή γέφυρα με μηκος 2800 μετρα που συνδέει το κόλπο του Σαν Φρανσισκο και το Marin County πανω από τον ειρηνικό

Βαμμένη σε ένα έντονο πορτοκαλί χρώμα είναι η πιο φωνογραφημένη .και πιο όμορφη γέφυρα που άνοιξε για το κοινο το 1937 …

Έγινε και για εμάς το θέμα φωτογράφισης από όλα τα δυνατά σημεία επίσκεψης…

Ένα δέος το νιώθεις για αυτό το τεράστιο θηρίο της μηχανικής .. παρατηρώντας την από κάτω ο αέρας, τα κύματα της θάλασσας ο ήχος των αυτοκινήτων που περνούν πάνω της(110 χιλιάδες αυτοκίνητα την ημερα!) συνθέτουν μια έντονη οπτικοακουστική εικόνα..

Μπήκαμε στα βαν ανηφορίσαμε ένα λόφο πήγαμε να θαυμάσουμε τη γέφυρα από ψηλά που όμως ο έντονος ήλιος ήταν εμποδιο για τις φωτογραφίες. .Η θέα όμως καταπληκτική. Από δεξιά η γέφυρα κάτω αριστερά το ψαροχωρι που στο λιμανάκι φιλοξενούνται κότερα και ψαρόβαρκες.. και λιγο μακριά το νησί Αλκατραζ,,

Η διάσημη προβλήτα 39( pier39) η επόμενη στάση…

Δεν είναι μόνο μια απλη συνηθες προβλήτα στο λιμάνι.. στην ακρη της περιοχης Fisherman’s wharf, είναι ένα εμπορικό κέντρο και τουριστικός προορισμός στο Σαν Φρανσισκο..Τα εστιατόρια, οι καφετέριες τα μαγαζιά για σουβενίρ, το διώροφο κεντρικο καρουζελ, οι πλανόδιοι πωλητές, οι πλανόδιοι καλλιτέχνες οι τουριστες τα θαλάσσια θηλαστικά που στρυμωγμένα πάνω σε μια ξύλινη πλατφόρμα οι συνθέτουν μια πολύ ζωντανή σκηνή.. το σκηνικό συμπληρώνει ένα τεραστιο χριστουγεννιάτικο δένδρο. .στέκεσαι και παρατηρείς και ακους

..Παρατηρω το κόσμο.. Ασιατες , μεξικάνοι, κολομβιανοί , λατίνοι.. η πόλη φαίνεται να είναι η φωλια πολλών διαφορετικών λαών.. μια η ισπανική επιρροή, η ανεξαρτησία από το Μεξικο που κατείχε τα εδαφη της Καλιφορνίας, επανάσταση του χρυσού, η μετανάστευση γενικότερα ο επαναπατρισμός στρατιωτών μετα το 2 παγκόσμιο πόλεμο συνέθεσαν αυτό το διαφορετικο ιστο..

Προσπαθώ να διαβάσω τα πρόσωπα τους,,, πίστευα θα ήταν χαρούμενα .. ζουν το αμερικάνικο ονειρο.. .. Μάτια κενά.. περπατούν και είναι σαν να μην βλέπουν, να μην σε βλέπουν,, και όταν τους μιλάς είναι αλλου.. ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι από σνομπισμό, υπεροψία ή αδιαφορία … και αργότερα στις άλλες πόλεις το φαινόμενο αυτό εντάθηκε και προστέθηκε και η αλαζονεία και ο θυμος…

Φάγαμε άκυρο για να παμε στο Αλκατραζ.. sold out,,.. μονο για μια γυρα γυρω από το νησι με το καραβακι..

Ε όχι καλε μου…. Μιας και έχουμε άλλη μια μερα στη επιστροφή θα κανονίσουμε το εισιτήριο νωρίτερα για να μην εχουμε εκλπηξεις πάλι..

Κάποιοι με τα πόδια πήραν την ανηφόρα για τη chinatown , νιατα βλέπεις.. εμεις χαλαρά., με το βαν.. και μέχρι να φτάσουν στο κέντρο τα παιδιά , εγω πρόλαβα να αγοράσω ένα λαπ στη μιση τιμη μιας και πετυχα τη black Friday..

Εν τω μεταξύ οι άλλοι ρήμαξαν τα εμπορικά κέντρα.. τα Levin ξεπουλησαν…και μετα από αυτό τον αγοραστικό οργασμό πηγαμε στο golden park .. μια καταπράσινη περιοχή με δενδρα, λιβαδια, λιμνούλες που το 1860 ο Frederich olmesta δημιούργησε στους αμμολόφους της πόλης,..φτάνει μέχρι τη παραλία. .πανέμορφα πολύχρωμα σπιτια γύρω από το πάρκο..

Κατηφορίσαμε ως τη τεράστια αμμώδη παραλία για να συλλάβει το ματι μας και ο φακος της φωτογραφικής το ηλιοβασίλεμα ..

Από τα 922 πόδια η νυχτερινή θέα της πόλης από το λοφο twin peaks σου κόβει την ανάσα..και ετσι έκλεισε η πρωτη μέρα γνωριμίας με τη πόλη και το κόσμο της..

 

[LULLU]

Πρωινό ξύπνημα ..πήραμε το γνωστό φτωχό πρωινό και το καφέ νεροζούμι έτσι να ανοιξει λίγο το μάτι και να μπούμε στο δρόμο των 600 περίπου χιλιομέτρων που μας χωρίζουν από τη πόλη της λαμψης το LA..

Διασχίζουμε εκτάσεις πλούσιας εύφορης γης της Καλιφορνίας με καλλιέργειες φιστικιών, μήλων , εσπεριδοειδών αλλα και περιοχες με βουνα γυμνα Στις καθ οδόν στάσεις μας για ανεφοδιασμό και φαγητό διαπιστώσαμε πως το πλούσιο σε λιπαρα φαγητό είναι η καθημερινότητα τους.. Το παναρισμένο τηγανιτό κοτόπουλο ,πατάτες με σαλτσες και τυρια παει και έρχεται….κλασσικό junk food..

Φτάνουμε στο Los Angeles… και πριν να πάμε στο ξενοδοχείο κανουμε ότι κανουν ολοι οι τουριστες , τοκ-τοκερς ινφλουενσερς αυτού του κόσμου.. ένα πέρασμα από τον ένα και μοναδικό ιερο βράχο με την επιγραφή HOLLIWOOD ..Aαναρωτιέμαι πως από μια παπαρια, από ένα τίποτα κάνεις μια τουριστική ατραξιόν, πως δημιουργεις ιστορία..…………..ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΑ που όμως πεσαμε και εμεις στα πλοκάμια της..

LA λοιπον ,, η πόλη των αγγέλων , η πόλη της λάμψης η πόλη του Χολυγουντ η πόλη με όλα αυτά τα κοσμητικά επίθετα.. απαριθμεί 13 εκκ κατοίκους και είναι η 2 μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ.. Παραλιακή, κοσμοπολίτισσα ελκει εκκ επισκέπτες το χρόνο, έλκει νεους με ονειρα και ανησυχίες υποσχόμενη ..το αμερικάνικο όνειρο.. η ζωή στην υπερβολη..

Αφήνουμε τις βαλίτσες μας στο ξενοδοχείο Hollywood που βρίσκεται παραλληλα της λεωφορου των αστεριών..καποιοι από εμας φεύγουν για το σταδιο να δουν αγωνα ΝΒΜ και οι υπόλοιποι παμε για βόλτα .. πρώτος σταθμός ο κοντινός δρόμος των αστεριων.. ο δρομος που φιλοξενεί τα ονοματα διασημοτήτων στα αστέρια που βρίσκονται τα πιο διάσημα θέατρα που ντύνεται λαμπερά στη απονομή Όσκαρ..

Λιώσαμε τις σόλες των παπουτσιών πάνω -κάτω σε αυτή τη λεωφόρο των 3 χιλιομέτρων και εγω κουβαλώντας το σάκο με φακους και καμερα ειχα κουραστεί απίστευτα..…

.. ο κόσμος εδώ στο κόσμο του.. ότι γουστάρει ο κάθε ενας κάνει, λέει, ντύνεται, απαιτεί και ο μπαφος παντου .. περιβάλλεσαι πάντα από τη κάπνα του και μαστουρωνεις και εσυ παρεα με τους αλλους.. τουλαχιστον είναι δωρεάν δεν πληρώνεις..

Δεν ξέρεις σε κάθε γωνια η σε κάθε βημα τι θα βρεις μπροστά σου ….

Από ένα μαγαζί βγήκε ενας κύριος οριωμενος πως φωτογράφησα τους πελάτες του και θα φώναζε την αστυνομία.. ακομη και δείχνοντας τα πλάνα στη μηχανη ότι δεν εχω κάποια φωτο όπως λεει συνέχιζε να φωνάζει ….. ωπα.. εδώ θα μας φανε λάχανο…

Στην επόμενη γωνιά ένας μουσικός του δρόμου παίζει καταπληκτικό ντραμς σε πλαστικούς κουβάδες..ολος ο κόσμος τον χαζευει και η Αναστασία τολμά να σηκώσει το κινητό να φωτογραφίσει. Ω ρε φίλε… έξαλλος σηκώνεται και την κυνηγούσε με τις μπαγκέτες…. Ε έχουν ξεφύγει… πίνουν και καπνίζουν ληγμένα…

Για να ηρεμήσουμε λίγο μπήκαμε σε ένα μεγάλο δισκάδικο.. χιλιάδες δισκοι βινυλιου μπροστά μας… εδώ ευτυχώς μας είδαν με άλλο ματι και ευγενικά δέχτηκαν να φωτογραφίσουμε αυτό το χώρο..

Συνεχίσαμε επι ώρες το περπάτημα, παρακολουθήσαμε το άναμμα του χριστουγεννιάτικου δένδρου στο πιο κεντρικό μολ , μπήκαμε στο hard rock για καφε και ψωνια και κατάκοποι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο…. Εγω παρέμεινα μέσα ενώ τα αλλα παιδιά ανέβηκαν στο αστεροσκοπείο και πήγαν για μπυρες…..

Το πρωί ξεκούραστη και με καλύτερη διαθεση , οι μισοι φύγαμε για τα studio universal και οι αλλοι για το beverly hill..Η universal είναι η μεγαλύτερη αμερικάνικη εταιρεια παραγωγης ταινιων και η οποια εκμεταλλεύεται τις εγκαταστάσεις και τα στούντιο με το καλύτερο εισπρακτικό τρόπο.

To εισιτήριο για τα στούντιο κόστισαν 155 ευρω το ατομο λιγο ακριβό αλλα επιασαν τόπο. Ένα τρενάκι μας εκανε βόλτα από τα σκηνικά, τις περιοχες που γυρίστηκαν διάσημα εργα, τη λίμνη που γυρίστηκε τα σαγωνια του καρχαρία , τα παρκο δεινοσαύρων, το χωριο Hary Poter , τους transformer..

Πέρασαν γρηγορα 3 ωρες και ολη μερα να καθόμασταν πάλι κάποια κομμάτια θα μας διεφευγαν..

Για μεσημεριανή ξεκούραση και φαγητό πήγαμε στο Farmer agricolture..

όπως θα λέγαμε στο αγροτόσπιτο.. Πολλά μαγαζιά με διαφορετικές γευστικές επιλογές, παρα πολύς κόσμος να χαίρετε, να τρώει και να απολαμβάνει την ηλιόλουστη μέρα.. Μια ματιά στα γύρω καταστήματα διάσημων οίκων που σου κόβεται η ανασα από τις τιμές… Οι παραδίπλα δρόμοι όμως δεν είναι λουσάτοι ,δεν εχουν φώτα, είναι σκοτεινοί και ψυχροί, είναι η στέγη δεκάδων άστεγων που ειτε σε σκηνές ειτε μόνο με μια κουβέρτα και λιγοστά υπάρχοντα ζουν στο περιθώριο αυτής της πόλης των αγγέλων...της πόλης που εχει περάσει και σημαδευτεί απο ταραχές λόγω φυλετικών ταραχών και συγκρούσεων.

Οι πιο σημαντικές ταραχες είναι του Γουατς 1965 όταν ένας μαυρος οδηγος συνελήφθη υπο την επήρεια αλκοόλ και η αγρια μεταχείριση του από την αστυνομία μετατράπηκε σε εξεγερση..για 6 μέρες εμπρησμοί, λεηλασίες με ένα απολογισμό 34 νεκρών και πάνω από 40.000.000 δολ ζημιών..και να ελθει το 1992 οπου και πάλι για μια εβδομάδα η πολη των Αγγέλων αλλά και ολη η Αμερικη έζησε τις πιο θυελλώδης φυλετικές ταραχές μετα από τη σύλληψη και αγριο ξυλοδαρμό ενός μαύρου Αφρικανοαμερικανου του Κινγκ ,που παραβίασε φωτεινό σηματοδότη. 63 νεκροί 2383 τραυματίες και πολλα εκκ δολ ζημιες..ηταν ο απολογισμός της εξέγερσης..

Η Σάντα Μόνικα και η γνωστή ατέλειωτη αμμώδη παραλία της είναι κομμάτι του παρκου της Καλιφόρνια .Εδω τελειώνει η route 66, εδώ θα βρεις ατέλειωτους ποδηλατοδρόμους , παιδικές χαρές, μονοπάτια, χώρους για πικνικ, τουαλέτες πύργους ναυαγοσωστών . Περπατώντας ανάμεσα σε ποδηλάτες, πεζοπόρους, σερφερ κολυμβητές ναυαγοσώστες, θαρεις ότι η Άντερσον σε προσπερνά( λεμε τωρα!) και τρέχει προς τη θάλασσα για διάσωση.,η Άντερσον της γνωστης σειρα Baywatch που γυρίστηκε και εδώ και στο Μαλιμπου. Αν και απαγορεύεται το κάπνισμα υπάρχει έντονη η μυρωδιά του μπαφου που μάλλον η χρηση του δεν απαγορεύεται.

Με ένα τεράστιο ποτήρι φρουτοσαλάτας στο χέρι (15 δολάρια) και περπατώντας αργά στο ασφαλτοστρωμένο πεζόδρομο αποθανατίζοντας μια υπέροχη δύση με έντονα χρώματα ..Κατακουρασμένοι καθίσαμε σε ένα μπάρ για εν κοκτειλ…Ο ουρανός βάφτηκε εντονα , νυχτώνει και οι μικροπωλητές μαζεύουν την πραμάτεια τους.. ξαφνικά δεκάδες ποδήλατα στολισμένα με φωτάκια κάνουν την ετήσια χριστουγεννιάτικη ποδήλατο- παρέλαση .. έντονη δυνατή χριστουγεννιάτικη μουσική φώτα. Αγιοι Βασίληδες..

Περπατώντας φτάσαμε στη Venice ( ποδαρόδρομο!!!! Έλιωσα τα παπουτσια μου) μια άλλη παραθαλάσσια περιοχή του Λος Αντζελες που συνορεύει με τη Santa Monica..

Σε αυτό το θέρετρο που παλιά ήταν γεμάτο με ελη και κουνούπια και θεωρείτο παραγκουπολη, σήμερα υπάρχουν βίλες , μαγαζιά, πανέμορφα κανάλια μετα την αποστράγγιση των ελών και δικαίως έχει το μεγαλύτερο κατ κεφαλήν εισόδημα…

Για ένα κρασάκι καθίσαμε σε ένα πολύ όμορφο μπαρ με live μουσική από 2 νεαρούς με πολύ καλές φωνές. Οι μουσικοί Ιταλοί από Modena τη πόλη των πρώτων φοιτητικών μου χρόνων και ο υπεύθυνος του μπάρ από το Μιλάνο οπότε ιταλικό κρασι ,αλλαντικά και τυριά ήταν οι προτεινόμενές επιλογές..

Γελάσαμε τραγουδήσαμε περάσαμε τέλεια …και ευτυχώς ο Δημήτρης είχε φέρει το αυτοκίνητο από Σάντα Μόνικα στη Venice και γλυτώσαμε τα 2,8 μιλια της επιστροφής..

 

[LULLU]

Πρωινό ξύπνημα .. σήμερα θα εγκαταλείψουμε τη πόλη των Αγγέλων και θα μπούμε στο ιστορικό δρόμο route 66 με προορισμό το Flagastaff της Αριζόνα.

Για να φτάσουμε όμως σε αυτή τη πόλη πρέπει να πάρουμε ‘’our Kicks’’ να κάνουμε βουτιά για 800 χιλιόμετρα στην route 66..ιδρυθηκε το 1926 και εγινε ο πιο διάσημος δρόμος που ενώνει ανατολή με δυση.. ενώνει Σικαγο με Λος Αντζελες και διασχίζει πολλές πολιτείες της Αμερικής καλύπτοντας μια απόσταση 3940 χιλιομέτρων.

Ο Στάινμπεκ την αναφέρει ως Μητέρα των δρόμων στο βιβλίο του τα σταφύλια της οργής που γράφτηκε το 1939 και είναι ενας ύμνος για τον άνθρωπο, τη δύναμη της οικογένειας τις ταλαιπωρίες, τους αγώνες και τη καθημερινή μάχη για την επιβίωση των ανθρώπων που αναζήτησαν ένα καλύτερο αύριο και καλύτερη ζωη μεταναστεύοντας προς τη γη της επαγγελίας τη Καλιφόρνια .

Ο δρόμος αυτος, ήταν δρόμος διαφυγής, ελπίδας, πόνου και απώλειας αλλα και ευημερίας. , όσοι έζησαν πάνω σε αυτόν αλλα και όσοι τον διέσχισαν έγραψαν ιστορία.. Τα διάσπαρτα μοτέλ που φιλοξένησαν από φυγάδες ως ερωτευμένους και μοναχικούς ταξιδιώτες, τα βενζινάδικα που έζησαν λαμπρές στιγμές με τις Χαρλευ και καντιλακ τα μπαρ και εστιατόρια έκαναν χρυσές δουλειές ως το 1985 που ο 66 παροπλίστηκε μιας και νεοι πιο σύγχρονοι αυτοκινητόδρομοι τον αντικατέστησαν,, Σήμερα αποτελεί το κορυφαίο roadtrip για τους λάτρεις μακρινών διαδρομών πάνω σε δίτροχα η τετράτροχα…

Αν σχεδιάσεις καλά τη διαδρομή που περνά από 7 πολιτείες θα χρειαστείς 3 εβδομάδες για να δεις τα σημεία ορόσημα αυτού του δρόμου..

Στα δικά μου σχέδια ήταν το Antilope canyon , η Dead valley και το Grand Canyon.

Στο πρώτο σήμα πάνω στο δρόμο σταματήσαμε για φωτογραφίες ..Αν και δεν περνάνε πολλά

αυτοκίνητα και ελπίζαμε να τελειώσουμε με τις φωτογραφίες καταμεσής του δρόμου σύντομα, εμείς φάγαμε αρκετή ώρα γιατι βαλθηκαν μηχανές και αυτοκίνητα να διασχίζουν το δρόμο εκείνη την ωρα..

Επόμενη στάση το βενζινάδικο – συνεργείο- αυτοκίνητων -καφε Roy στο Amboy

που άνοιξε το 1938 από τον Roy Crowl σε συνεργασία με το γαμπρό του από 1940 επέκτειναν και διαχειρίστηκαν μια κερδοφόρα επιχείρηση προσθέτοντας και ένα μοτέλ , δίπλα στο βενζινάδικο- καφέ και συνεργείο..

Ολη η περιοχή του Amboy γνώρισε ευημερία πριν τη παρακμή .. Το 2005 όλη η έκταση πουλήθηκε στον Αlbert Okura ο οποίος υποσχέθηκε στους απογόνους των πρώην ιδιοκτητών ότι θα επαναφέρει την αιγλη.. Σήμερα ένα κομμάτι λειτουργεί ως σαν μουσείο που όμως βρήκαμε κλειστό…

Το βενζινάδικο λειτουργεί αλλα με αρκετά ακριβή βενζίνη πράγμα που δεν ενοχλεί το αναβάτη της χαρλευ που γεμίζει το ντεπόζιτο.

. Κάτω από την φωτεινή επιγραφή Roy σταθμευμένη μια καντιλακ οδηγεί τη σκεψη μας στο παρελθόν.

.Γύρω εγκαταλελειμμένα δωμάτια και καμπίνες με ανοικτές πόρτες σαν περιμένουν τους νέους πελατες


,

Ένα ταχυδρομείο που ακόμη λειτουργεί,
ένα σχολείο ένα αεροδρόμιο έχουν χρησιμοποιηθεί ως σκηνές για εργα όπως Hitcher και αργότερα το Καλιφόρνια με τον Πιτ, το κατω από το σκοταδι, αλλα και σε βιντεο κλιπ των Ινγλεσιας των Queens και με διάσημους επισκέπτες όπως ο Χάρισον Φορντ και Αντονυ Χοπκινς

Απέναντι από το βενζινάδικο σε ένα χωράφι στέκεται ορθο ένα άγαλμα του Βούδα. .πολλές προσφορές από τρόφιμα, τσιγάρα, κεριά, αναπτήρες κουκλακια και παπούτσια συνθέτουν ένα περίεργο σκηνικό.

Το άγαλμα εμφανίστηκε το 2020 από ποιον και γιατι δεν ξέρουμε, αλλα λόγω έλλειψης συντήρησης εχει χάσει τη λαμψη του και εχει γίνει τόπος συλλογής σκουπιδιών.. Για να μην είναι μόνο του το παράξενο και παράταιρο άγαλμα παραδίπλα στήθηκαν και 2 κινέζικοι λέοντες φρουροί …

Ευτυχώς ο καιρός είναι με το μέρος μας, ο ήλιος λάμπει και εμείς ξεχυθήκαμε δεξιά και αριστερά φωτογραφίζοντας τα πάντα….

Επόμενη στάση Laughlin μια πόλη της επαρχιας clark της Nevada.Απέχει 150 χιλιομετρα από το Λας Βεγκας και είναι τα καζίνο και ο τζόγος εχουν φτασει και εδώ.

.Ο Κολοράντο ποταμός που περνά πλάι του του δίνει την ταυτότητα θέρετρου αναψυχής Μεγαλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα και καζίνο γήπεδα τένις και γκόλφ ελκουν τους επισκεπτες,,

Μπήκαμε στο Pioner hotel-casino το παλιό Colorado hotel για φαγητό και κάποιοι δοκίμασαν τη τύχη τους στους κουλοχέρηδες.

Με θέα το ποτάμι γεύτηκα ένα νοστιμότατο σολομό χαρούμενη που επιτέλους έφαγα σαν άνθρωπος και όχι βιαστικά στο πόδι…

Φύγαμε χορτάτοι …. Είχαμε ακόμη δρόμο μπροστα μας….

Νύχτα πια εννέα το βράδυ φτάνουμε στο Flagstaff Εδώ θα μείνουμε απόψε και αύριο πρωι -πρωι θα επισκεφτούμε τους Ναβαχο και το Αντιλόπη Κανυον,

Η πόλη με τους 145000 κατοίκους βρίσκεται στα 2100 πόδια δίπλα στο ορος Ελντεν και με το ποταμό Rio de flag να την διασχίζει .

Το ξενοδοχείο μας country in hotel άνετο καθαρό με μεγάλο. δωμάτια. και τεράστιο μπανιο

Ήταν τέτοια η κούραση που μετα ;από ένα ζεστό μπάνιο δεν είχα αντοχή να κατεβω στο λόμπι που μαζεύτηκε ολη η παρέα για φαγητό και παιχνιδι. .ασε που έπρεπε να ρυθμίσω τη μηχανή και τα πρόγραμμα για λήψεις σε χαμηλό φωτισμό μιας και στο φαράγγι αύριο θα φτάσουμε νωρις και θα είναι σκοτεινά..

 

[varioAthens]

Σα να βλεπω ταινια...

 

[LULLU]

Σα να βλεπω ταινια...

Και το συναίσθημα ενώ είσαι εκεί είναι έντονο .είναι σαν να είσαι αλλού...καμμία σχέση με την υπόλοιπη Αμερική..το ντύσιμο.η συμπεριφορά.τα σπίτια ανήκουν στο 1930 ....

 

[Sassenach77]

Ο μοναδικός λόγος που θέλω να ταξιδέψω στις ΗΠΑ είναι οι οδικές διαδρομές που προσφέρει σε συνδυασμό με τα υπέροχα εθνικά πάρκα και την ιστορία που τα συνοδεύει....

Ο Στάινμπεκ την αναφέρει ως Μητέρα των δρόμων στο βιβλίο του τα σταφύλια της οργής που γράφτηκε το 1939 και είναι ενας ύμνος για τον άνθρωπο, τη δύναμη της οικογένειας τις ταλαιπωρίες, τους αγώνες και τη καθημερινή μάχη για την επιβίωση των ανθρώπων που αναζήτησαν ένα καλύτερο αύριο και καλύτερη ζωη μεταναστεύοντας προς τη γη της επαγγελίας τη Καλιφόρνια .

Το βιβλίο αυτό συγκαταλέγεται στα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει. Κάποια στιγμή θέλω να το ξανά διαβάσω κι αυτό...

Αναμένω συνέχεια μικρούλα!