alice~
Member
- Μηνύματα
- 714
- Likes
- 1.167
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iceland
3η μέρα
Πρωινό ξύπνημα και αρχίζουμε το περπάτημα στην πόλη. Θέλαμε να βρούμε το τμήμα της αρχιτεκτονικής της πόλης και ίσως να μιλήσουμε με καθηγητές,φοιτητές κτλ. Οπότε κάναμε μέρος της διαδρομής με το μετρό και μετά συνεχίσαμε το περπάτημα. Φτάσαμε έξω από το κτήριο και μπήκαμε μέσα, όπου είδαμε ότι υπήρχε ένα αίθριο.
Τελικά καταλάβαμε ότι δεν γίνονταν εκεί τα μαθήματα, απλά εκει ήταν τα γραφεία, ή κάτι τέτοιο. Η σχολή ήταν λίγο πιο μακριά, οπότε αφού περιηγηθήκαμε στο χώρο, φύγαμε και συνεχίσαμε για να βρούμε το άλλο κτήριο. Περπατούσαμε πλέον στην Piazza Monteoliveto.
Φωτογραφίες από την περιοχή
Η Piazza
Στη συνέχεια βγήκαμε στην Piazza Carita
Και τελικά βρήκαμε το κτήριο που είχε και αυτό ένα αίθριο στο κέντρο του
Μπήκαμε μέσα, ανεβήκαμε πάνω, κάναμε τις βόλτες μας στους ορόφους, μας κοιτούσαν λίγο περίεργα αλλά τι να κάνουμε Στο εσωτερικό του μου θύμιζε πολύ τα αμερικάνικα σχολεία με τους διαδρόμους και τα lockers που βλέπουμε στις ταινίες.
H θέα από τον τελευταίο όροφο
Μόλις τελειώσαμε την περιήγησή μας βγήκαμε πάλι στην Piazza Carita που ήταν πάνω στη Via Toledo. Ήμασταν αρκετά ψηλά αλλά αποφασίσαμε να κατεβούμε τη via Toledo με τα πόδια μέχρι την παραλία.Περπατώντας...μπουκάραμε σε διάφορα κτήρια,τα οποία ήταν ιδιωτικά φυσικά, με αίθρια που φιλοξενούσαν το parking...ευτυχώς που δεν μας έκαναν καμιά παρατήρηση
Τέλος πάντων, τελικά περπατώντας φτάσαμε και στην Galleria Umberto I που βρίσκεται πάνω στη via Toledo. Αυτός ο δρόμος έγινε ο αγαπημένος μας, ήταν πάντα γεμάτος από κόσμο και είχε πολλά καταστήματα.
Φτάσαμε πάλι στην Piazza Plebiscito. Απέναντι βρίσκεται η Εθνική Βιβλιοθήκη Βιτόριο Εμανουέλε Γ, η τρίτη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη της Ιταλίας, και βρίσκεται σε πτέρυγα του Palazzo Reale που θα βλέπαμε μετά. Αποφασίσαμε να την επισκεφθούμε.
Οι χώροι με τα βιβλία είχαν ενδιαφέρον, ειδικά τα ταβάνια που ήταν διακοσμημένα. Κατα τ'αλλα δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο, αλλά εντάξει, είχε ενδιαφέρον η επίσκεψη.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το Palazzo Reale που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. H κατασκευή του είχε αρχίσει τον 17ο αιώνα και ήταν μια από τις 4 έδρες των βασιλιάδων εκείνης της εποχής.
Φοβερός ο χώρος με τις σκάλες.
Περπατήσαμε στους διαδρόμους και στα δωμάτια
τα οποία δωμάτια ήταν υπερπολυτελή!
Όπως έγραψα και παραπάνω, δεν ξέρω καθόλου τις τιμές των εισητηρίων, ουτε θυμάμαι αν κάποια είχαν δωρεάν είσοδο για όλους, γιατί εμείς είχαμε δωρεάν είσοδο παντού ως φοιτητές. Πιστεύω ότι για εμάς που ήταν δωρεάν άξιζε η επίσκεψη εκεί, ήταν εντυπωσιακοί οι χώροι +οι διάδρομοι έχουν θέα στην Piazza Plebescito. Αν ;όμως είχε ακριβό εισητήριο ή αν δεν είχα πολύ χρόνο, δεν ξέρω αν θα έμπαινα. Εκτός και αν είστε λάτρεις αυτού του στυλ και της πολυτέλειας
Αφού πήραμε μια ανάσα, συνεχίσαμε για το Teatro di San Carlo που βρίσκεται και αυτό εκεί δίπλα. Είναι η πιο παλιά όπερα της Ευρώπης, παλιότερη και από τη Scala του Μιλάνο.
Εξίσου εντυπωσιακοί χώροι και επίσης είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε τις πρόβες που έκαναν εκείνη την ώρα για μια παράσταση που θα γινόταν εκείνο τον καιρό.
Καθίσαμε για λιγο έξω από το θέατρο να ξεκουραστούμε. Για φαγητό ούτε λόγος (τι μας περασατε ), είχε μεσημεριάσει για τα καλά αλλά εμείς συνεχίσαμε την βόλτα μας για να φτάσουμε στην παραλία.
Αποφασίσαμε ότι θα περπατούσαμε ως το Castel dell'Ovo.
H θέα από το κάστρο υπέροχη (βασικά εχω πιο πολλές φωτογραφίες από τη θέα παρά από το ιδιο το κάστρο )
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο παραλιακό μέτωπο της Νάπολης
Είναι πολύ όμορφο μέρος για βόλτα! Η αλήθεια όμως ήταν πως είχαμε κουραστεί πάρα πολύ γιατί περπατούσαμε από το πρωί χωρίς σταματημό. Και το καλύτερο ήταν όταν αποφασίσαμε να συνεχίσουμε, για να φτάσουμε μέχρι το Palazzo Donn'Anna.... ναι,καλα διαβάσατε. Αυτό που βρίσκεται στην άλλη άκρη της παραλίας. Ναι, θα πηγαίναμε με τα ποδια. Γιατί σκεφτόμασταν ότι οκ,πόσο μακριά θα μπορούσε να είναι? Και δεν είχαμε δει και τοσο καλά τον χάρτη
Kαι να περπατάμε...
και να περπαταμε...
μεχρι που σχεδον νυχτωσε...
...και ξαφνικα,μετά από πολλές ανηφόρες και λίγες κατηφόρες (τι ήθελαν και την έχτισαν σε διαφορετικά επίπεδα αυτή την Νάπολη ) τι ειναι αυτο στον οριζοντα?? το palazzo
Αυτό ήταν το πολυπόθητο Palazzo. Eπειδή όμως είχε περάσει η ώρα και επειδή έκαναν έργα, δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα. Don't get me wrong, πάντα περπατάω στα ταξίδια. Όμως αν περπατάω όλη μέρα, χωρίς να σταματήσω και χωρίς να φάω μπορώ να γίνω πολύ γκρινιάρα. Προσπάθησα πολύ να κρατηθώ και ελπίζω να τα κατάφερα, αλλά αυτή την κούραση ακόμα τη θυμάμαι (και δεν μπορέσαμε να μπούμε καν μέσα σ'αυτό το palazzo!). Oπότε συμβουλή: αν είστε νορμάλ άνθρωποι, καθήστε στην παραλία να απολάυσετε έναν καφέ ή κάτι να φάτε και συνεχίστε το περπάτημα αφού ξεκουραστείτε, ωστε να αποφύγετε γκρίνιες και τους πόνους στα ποδια (οσο γινεται δηλαδη )
Τουλάχιστον η θέα μας αποζημίωσε και είχε πάει απόγευμα, οπότε ο ουρανός ήταν πολύ όμορφος.
Φυγαμε για τη στάση Margelina γιατί τα ποδαράκια μας δεν άντεχαν άλλο!
Όπως είπα και παραπάνω, είχαμε ένα θέμα με την τοποθεσία του ξενοδοχείου γιατί, εκτός του ότι έβλεπες πολλές ύποπτες φάτσες, δεν υπήρχαν ιδιαίτερα μέρη για καλό φαγητό εκεί γύρω. Ρωτήσαμε, μας πρότειναν κάποια αλλά όταν τα επισκεφθήκαμε είδαμε ότι ήταν κλειστά. Tι να κανουμε, τι να κανουμε, μας είχαν πει να μην πάμε στην περιοχή πάνω από το ξενοδοχείο αλλά δεν γινόταν. Αρχίσαμε να περπατάμε προς τα πάνω και δεν παίρνω και όρκο αλλά μάλλον καταλήξαμε σε μια πιτσαρία στην Piazza Nazionale. Δεν θυμάμαι όνομα αλλά δεν έχει σημασία γιατί ήταν έτσι και έτσι η πίτσα και δεν μας ενθουσίασε. Η ώρα είχε περάσει οπότε πήγαμε πάλι προς το ξενοδοχείο. Το μόνο κακό ήταν πως δεν κυκλοφορούσε ψυχή στο δρόμο τότε, και ήμασταν τρια κορίτσια μόνα μας, οπότε εναν φόβο τον είχαμε αλλά τελικά όλα καλά Όταν πέφταμε για ύπνο ακούγαμε πυροτεχνήματα απ'έξω, όπα λεμε, τι γινεται εδω... κούνια που μας κούναγε
Πρωινό ξύπνημα και αρχίζουμε το περπάτημα στην πόλη. Θέλαμε να βρούμε το τμήμα της αρχιτεκτονικής της πόλης και ίσως να μιλήσουμε με καθηγητές,φοιτητές κτλ. Οπότε κάναμε μέρος της διαδρομής με το μετρό και μετά συνεχίσαμε το περπάτημα. Φτάσαμε έξω από το κτήριο και μπήκαμε μέσα, όπου είδαμε ότι υπήρχε ένα αίθριο.
Τελικά καταλάβαμε ότι δεν γίνονταν εκεί τα μαθήματα, απλά εκει ήταν τα γραφεία, ή κάτι τέτοιο. Η σχολή ήταν λίγο πιο μακριά, οπότε αφού περιηγηθήκαμε στο χώρο, φύγαμε και συνεχίσαμε για να βρούμε το άλλο κτήριο. Περπατούσαμε πλέον στην Piazza Monteoliveto.
Φωτογραφίες από την περιοχή
Η Piazza
Στη συνέχεια βγήκαμε στην Piazza Carita
Και τελικά βρήκαμε το κτήριο που είχε και αυτό ένα αίθριο στο κέντρο του
Μπήκαμε μέσα, ανεβήκαμε πάνω, κάναμε τις βόλτες μας στους ορόφους, μας κοιτούσαν λίγο περίεργα αλλά τι να κάνουμε Στο εσωτερικό του μου θύμιζε πολύ τα αμερικάνικα σχολεία με τους διαδρόμους και τα lockers που βλέπουμε στις ταινίες.
H θέα από τον τελευταίο όροφο
Μόλις τελειώσαμε την περιήγησή μας βγήκαμε πάλι στην Piazza Carita που ήταν πάνω στη Via Toledo. Ήμασταν αρκετά ψηλά αλλά αποφασίσαμε να κατεβούμε τη via Toledo με τα πόδια μέχρι την παραλία.Περπατώντας...μπουκάραμε σε διάφορα κτήρια,τα οποία ήταν ιδιωτικά φυσικά, με αίθρια που φιλοξενούσαν το parking...ευτυχώς που δεν μας έκαναν καμιά παρατήρηση
Τέλος πάντων, τελικά περπατώντας φτάσαμε και στην Galleria Umberto I που βρίσκεται πάνω στη via Toledo. Αυτός ο δρόμος έγινε ο αγαπημένος μας, ήταν πάντα γεμάτος από κόσμο και είχε πολλά καταστήματα.
Φτάσαμε πάλι στην Piazza Plebiscito. Απέναντι βρίσκεται η Εθνική Βιβλιοθήκη Βιτόριο Εμανουέλε Γ, η τρίτη μεγαλύτερη βιβλιοθήκη της Ιταλίας, και βρίσκεται σε πτέρυγα του Palazzo Reale που θα βλέπαμε μετά. Αποφασίσαμε να την επισκεφθούμε.
Οι χώροι με τα βιβλία είχαν ενδιαφέρον, ειδικά τα ταβάνια που ήταν διακοσμημένα. Κατα τ'αλλα δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο, αλλά εντάξει, είχε ενδιαφέρον η επίσκεψη.
Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το Palazzo Reale που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. H κατασκευή του είχε αρχίσει τον 17ο αιώνα και ήταν μια από τις 4 έδρες των βασιλιάδων εκείνης της εποχής.
Φοβερός ο χώρος με τις σκάλες.
Περπατήσαμε στους διαδρόμους και στα δωμάτια
τα οποία δωμάτια ήταν υπερπολυτελή!
Όπως έγραψα και παραπάνω, δεν ξέρω καθόλου τις τιμές των εισητηρίων, ουτε θυμάμαι αν κάποια είχαν δωρεάν είσοδο για όλους, γιατί εμείς είχαμε δωρεάν είσοδο παντού ως φοιτητές. Πιστεύω ότι για εμάς που ήταν δωρεάν άξιζε η επίσκεψη εκεί, ήταν εντυπωσιακοί οι χώροι +οι διάδρομοι έχουν θέα στην Piazza Plebescito. Αν ;όμως είχε ακριβό εισητήριο ή αν δεν είχα πολύ χρόνο, δεν ξέρω αν θα έμπαινα. Εκτός και αν είστε λάτρεις αυτού του στυλ και της πολυτέλειας
Αφού πήραμε μια ανάσα, συνεχίσαμε για το Teatro di San Carlo που βρίσκεται και αυτό εκεί δίπλα. Είναι η πιο παλιά όπερα της Ευρώπης, παλιότερη και από τη Scala του Μιλάνο.
Εξίσου εντυπωσιακοί χώροι και επίσης είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε τις πρόβες που έκαναν εκείνη την ώρα για μια παράσταση που θα γινόταν εκείνο τον καιρό.
Καθίσαμε για λιγο έξω από το θέατρο να ξεκουραστούμε. Για φαγητό ούτε λόγος (τι μας περασατε ), είχε μεσημεριάσει για τα καλά αλλά εμείς συνεχίσαμε την βόλτα μας για να φτάσουμε στην παραλία.
Αποφασίσαμε ότι θα περπατούσαμε ως το Castel dell'Ovo.
H θέα από το κάστρο υπέροχη (βασικά εχω πιο πολλές φωτογραφίες από τη θέα παρά από το ιδιο το κάστρο )
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο παραλιακό μέτωπο της Νάπολης
Είναι πολύ όμορφο μέρος για βόλτα! Η αλήθεια όμως ήταν πως είχαμε κουραστεί πάρα πολύ γιατί περπατούσαμε από το πρωί χωρίς σταματημό. Και το καλύτερο ήταν όταν αποφασίσαμε να συνεχίσουμε, για να φτάσουμε μέχρι το Palazzo Donn'Anna.... ναι,καλα διαβάσατε. Αυτό που βρίσκεται στην άλλη άκρη της παραλίας. Ναι, θα πηγαίναμε με τα ποδια. Γιατί σκεφτόμασταν ότι οκ,πόσο μακριά θα μπορούσε να είναι? Και δεν είχαμε δει και τοσο καλά τον χάρτη
Kαι να περπατάμε...
και να περπαταμε...
μεχρι που σχεδον νυχτωσε...
Αυτό ήταν το πολυπόθητο Palazzo. Eπειδή όμως είχε περάσει η ώρα και επειδή έκαναν έργα, δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα. Don't get me wrong, πάντα περπατάω στα ταξίδια. Όμως αν περπατάω όλη μέρα, χωρίς να σταματήσω και χωρίς να φάω μπορώ να γίνω πολύ γκρινιάρα. Προσπάθησα πολύ να κρατηθώ και ελπίζω να τα κατάφερα, αλλά αυτή την κούραση ακόμα τη θυμάμαι (και δεν μπορέσαμε να μπούμε καν μέσα σ'αυτό το palazzo!). Oπότε συμβουλή: αν είστε νορμάλ άνθρωποι, καθήστε στην παραλία να απολάυσετε έναν καφέ ή κάτι να φάτε και συνεχίστε το περπάτημα αφού ξεκουραστείτε, ωστε να αποφύγετε γκρίνιες και τους πόνους στα ποδια (οσο γινεται δηλαδη )
Τουλάχιστον η θέα μας αποζημίωσε και είχε πάει απόγευμα, οπότε ο ουρανός ήταν πολύ όμορφος.
Φυγαμε για τη στάση Margelina γιατί τα ποδαράκια μας δεν άντεχαν άλλο!
Όπως είπα και παραπάνω, είχαμε ένα θέμα με την τοποθεσία του ξενοδοχείου γιατί, εκτός του ότι έβλεπες πολλές ύποπτες φάτσες, δεν υπήρχαν ιδιαίτερα μέρη για καλό φαγητό εκεί γύρω. Ρωτήσαμε, μας πρότειναν κάποια αλλά όταν τα επισκεφθήκαμε είδαμε ότι ήταν κλειστά. Tι να κανουμε, τι να κανουμε, μας είχαν πει να μην πάμε στην περιοχή πάνω από το ξενοδοχείο αλλά δεν γινόταν. Αρχίσαμε να περπατάμε προς τα πάνω και δεν παίρνω και όρκο αλλά μάλλον καταλήξαμε σε μια πιτσαρία στην Piazza Nazionale. Δεν θυμάμαι όνομα αλλά δεν έχει σημασία γιατί ήταν έτσι και έτσι η πίτσα και δεν μας ενθουσίασε. Η ώρα είχε περάσει οπότε πήγαμε πάλι προς το ξενοδοχείο. Το μόνο κακό ήταν πως δεν κυκλοφορούσε ψυχή στο δρόμο τότε, και ήμασταν τρια κορίτσια μόνα μας, οπότε εναν φόβο τον είχαμε αλλά τελικά όλα καλά Όταν πέφταμε για ύπνο ακούγαμε πυροτεχνήματα απ'έξω, όπα λεμε, τι γινεται εδω... κούνια που μας κούναγε
Last edited by a moderator: