Βουλγαρία Εσθονία Λεττονία Λιθουανία Μολδαβία Νορβηγία Ολλανδία Ουκρανία Φινλανδία From South to Norge...η ιστορία του δρόμου

[travelbreak]

Βρισκόμασταν στις διασημότερες ίσως συντεταγμένες 71° 10′ 21″

Υπάρχουν και οι 78, 13'.
Μόνο που εμείς πήγαμε αεροπορικώς.

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 12η, 20 Ιουνίου 2017

Kirkeporten Camping Nordkapp - Rovaniemi

Χλμ ημέρας 720

Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε λιγο πιο αργά (όχι οτι κοιμηθήκαμε κιόλας ) λόγω της μεταμεσονύχτιας βόλτας στην ''μπάλα''! Βλέποντας έξω τον καιρό δεν είχαν αλλάξει πολύ τα πράγματα, βροχερός με ψωφόκρυο . Κάνουμε μια μίνι σύσκεψη για το τι θα κάναμε κι αν θα πηγαίναμε ξανά στο Nordkapp μήπως μπαίναμε και στο μουσείο και αράζαμε και λίγο έξω. Σκεπτόμενοι όμως τον καιρό αλλά και τα 30 ευρά είσοδο αποφασίσαμε ότι δεν θα μας δώσει το κάτι παραπάνω η σημερινή μέρα. Αν ο καιρός ήταν καλός σίγουρα θα καθόμασταν μήπως βλέπαμε και τον ήλιο του μεσονυκτίου στο βορειότερο άκρο, θα μπορούσαμε να κάτσουμε έξω και να απολαύσουμε το τοπίο, το να καθόμασταν όμως μέσα στο κέντρο λόγω του καιρού δεν είχε νόημα. Έτσι αφού μιλήσαμε για το πόσο γεμάτος ένιωθε ο καθένας αποφασίσαμε να τραβήξουμε προς Ροβανιέμι, άλλωστε είχαμε αρκετά χλμ να καλύψουμε και ο καιρός δεν ήταν και ο ιδανικότερος! Αφού λοιπόν πήραμε το πρωινό μας στα ζεστά (τα ξύλινα σπιτάκια αυτά με ένα θερμοπομπό που έχουν μέσα γίνονται φούρνος), ετοιμάσαμε σιγά σιγά τα πράγματα!
Στο συγκεκριμένο ταξίδι είχαμε 2 ημέρες καβάτζα για έκτακτη ''αργοπορία'', ο Γιάννης ως φωτογράφος πιεζόταν περισσότερο χρονικά καθώς είχε γάμο να καλύψει στην Κρήτη. Την αργοπορία στα Λοφότεν λόγω της βροχής την είχαμε καλύψει ουσιαστικά, οπότε πάλι το 2ημερο υπήρχε. Τελικά αργότερα ξοδεύτηκε η μια μέρα απ τις δύο.

Ξεκινάμε λοιπόν σιγά σιγά αφού η ώρα είχε περάσει και τα χλμ που είχαμε να καλύψουμε ήταν αρκετά! Πράγματι ο καιρός ήταν αρκετά δύσκολος με αέρα σε κάποια σημεία αλλά και βροχή με το κρύο να είναι τσουχτερό! Με το που μπήκαμε Φιλανδία η θερμοκρασία στη μηχανή μου έδειχνε 3 βαθμούς (ενώ στο Νορντκαπ ήταν 5-6), οι ευθείες ήταν το κυριότερο γνώρισμα του δρόμου! Φωτογραφίες δεν έχω καθώς όπως προείπα το κουμπί της κάμερας μια δούλευε μια όχι, έτσι ήταν η μέρα του ΟΧΙ η σημερινή . Στάσεις πολλές δεν έγιναν (οι απαραίτητες για βενζίνη και κολατσιο) λόγω του καιρού. Κάποια στιγμή μάλιστα χαθήκαμε μεταξύ μας για κάποια χλμ, έβρεχε πολύ, μπήκαμε σε ένα δρόμο που φτιαχνόταν με χώματα λάσπες, και ολόκληρες τρύπες κυριολεκτικά εγώ με τον Παύλο ανοίξαμε μπροστά, κι όταν σταματήσαμε κάπου να περιμένουμε τα παιδιά λόγω της βροχής δεν είχαμε βάλει τις μηχανές σε απόλυτα ευκρινές σημείο με αποτέλεσμα όσο και να φωνάζαμε να μην μας ακούσουν τα παιδιά που ερχόντουσαν . Καβαλήσαμε όμως εμείς γρήγορα και τους φτάσαμε παρακάτω.
Το κακό με την Φιλανδία είναι ενώ αποκαλείται η χώρα των 1000ων λιμνών δυστυχώς ο δρόμος ΔΕΝ περνάει από τις περισσότερες οχθες αυτών! Έτσι το τοπίο είναι ατελείωτες ευθείες μονοτονίας καθώς η χώρα είναι φλάτ χωρίς ορεινούς όγκους να θαυμάσεις το τοπίο από ψηλά! Έτσι δεν μας άφησε σχεδόν τπτ οδηγικα . Σίγουρα βέβαια αν οδηγήσεις προς κάποιες λίμνες και μείνεις στις όχθες τους θα σου προσφέρει κάποιες ομορφιές.

Ευτυχώς πριν το Ροβανιέμι ο καιρός άλλαξε άρδην, η θερμοκρασία ανέβηκε στους 15 και ο ήλιος έκανε την εμφάνιση του! Είχαμε σκοπό να κάναμε μια στάση στο περιβόητο χωριό του Αη Βασίλη που βρίσκεται πριν το Ροβανιέμι. Αν και μεγάλα παιδιά πια, θέλαμε να δούμε ένα από τα παιδικά μας όνειρα . Σίγουρα αυτή την εποχή θα ήταν άδειο, και καμία σχέση η ομορφιά του όταν θα είναι χιονισμένο, στολισμένο, φωτισμένο και με κόσμο! Τελικά αργά το απόγευμα ήμασταν εκεί

Φυσικά δεν υπήρχε καθόλου κόσμος

Άλλο ένα πέρασμα του Αρκτικού κύκλου απ την αντίθετη κατεύθυνση αυτή τη φορά!

Βγάλαμε φώτο και στην γνωστή ταμπέλα με τις χιλιομετρικές αποστάσεις από διάφορες πόλεις-πρωτεύουσες

Santa is NOT here!

Κάναμε και μια βόλτα εσωτερικά του πάρκου που βρίσκονταν τα διάφορα παιχνίδια και δραστηριότητες

Ένα Snowmobile θα το οδηγούσα στο χιόνι πάντως!

Μια χαρά θερμοκρασία, σε σχέση με αυτήν που μας υποδέχτηκε η Φιλανδία

Το χωριό είναι αρκετά μεγάλο και με πολλές εγκαταστάσεις!

Μετά από κάποια ώρα που περιηγηθήκαμε στο χωριό του Άη Βασίλη, στη συνέχεια οδηγήσαμε προς την πόλη του Ροβανιέμι, όπου είχαμε κλείσει ένα Airbnb σπίτι εκμεταλλευόμενοι πάλι την μία απ τις 3 εκπτώσεις που είχαμε. Έτσι συνολικά δώσαμε 28 ευρώ για ένα υπέροχο πραγματικά σπίτι με έναν ακόμα πιο υπέροχο οικοδεσπότη, τον Lauri! Πλέον απ ότι βλέπω το σπίτι αυτό νοικιάζεται με 115 ευρώ την ημέρα! Με εξαιρετικές κριτικές πάντως https://www.airbnb.gr/rooms/1606305...7XjdSyEswkEbyOlUCLr498gms_ofgNIUwJ4feIS2e3sVg

Οι κούκλες μπήκαν στον εξωτερικό χώρο της πολυκατοικίας που έκλεινε με μπάρα.

O Lauri μας περίμενε ενθουσιασμένος καθώς ήταν κι αυτός μοτοσυκλετιστής! Μας σκλάβωσε με την φιλικότητα και την φιλοξενία του, το σπίτι δε ήταν εξοπλισμένο με τα πάντα όλα και πεντακάθαρο! ήταν διατεθειμένος να μας βγάλει έξω και για μπύρες αλλά με την κούραση που είχαμε μαζέψει αλλά και τις ανέσεις και την ζεστασιά που θα είχαμε, του αρνηθήκαμε ευγενικά λέγοντας του οτι χρειαζόμασταν ξεκούραση! Πραγματικά δεν κατεβήκαμε καθόλου στην πόλη που άλλωστε δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει, την επόμενη μέρα άλλωστε θα είχαμε άλλα 870 χλμ για Ελσίνκι!

Η θέα απ το κλειστό με τζαμαρία, εξωτερικό μπαλκόνι

Οι αναπαλαιωμένες μοτοσυκλέτες αλλά και τα αυτοκίνητα που ο Lauri έχει στο κλειστό υπόγειο γκαράζ!

Έτσι το βράδυ κύλισε με ζεστασιά, κουβεντούλα και ριλάξ στην σπιταρόνα μας, Hyvää yötä

ΤΕΛΟΣ 12ης ΗΜΕΡΑΣ

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 13η, 21 Ιουνίου 2017

Rovaniemi - Ελσίνκι

Χλμ ημέρας 850

Το βραδάκι ξέχασα να κλείσω τον αυτοσχέδιο διακόπτη της αντλίας κι έτσι η μπαταρία μετά από κάποιες ώρες που το θυμήθηκα είχε αδειάσει, έτσι την έβγαλα και την πήρα πάνω για φόρτισμα (Ναι κρατούσαμε και φορτιστή )
Μετά το ομολογουμένως ξεκούραστο χτεσινό βράδυ (λιώσαμε κυριολεκτικά μέσα στο σπίτι) η επόμενη ημέρα θα ήταν εξίσου απαιτητική με πολλά χλμ σε ευθείες. Η μονοτονία των ευθειών είναι φυσικά πολύ πιο κουραστική απ την απόλαυση που σου δίνουν οι στροφές και τα βουνά ανεβαίνοντας τα με την μηχανή
Ξυπνήσαμε λοιπόν και φάγαμε την πρωινάρα μας, καθώς ο οικοδεσπότης μας είχε τα πάντα!
Σήμερα θα αποχαιρετούσαμε μετά από πολλές ημέρες, την ευρύτερη περιοχή της Λαπωνίας, αλλά και του Αρκτικού Κύκλου. Οι on board φωτογραφίες κι εδώ λιγοστές λόγω της #$^%# κάμερας που μου έκανε πάλι νάζια.

Αφήνουμε σιγά σιγά την πόλη του Ροβανιέμι και κατευθυνόμαστε νότια για Ελσίνκι μέσω του Ε75

Ο καιρός αυτή τη φορά ήταν σούπερ ηλιόλουστος αμέσως μετά που φύγαμε απ το Ροβανιέμι
Απ την μέση της διαδρομής και μετά την Oulu περνούσαμε από πανέμορφα πάρκα με καταπράσινα λιβάδια και αρκετά δάση

Φτάνοντας στην Jyväskylä, όπου από κει ξεκινάει η πανέμορφη και μεγάλη λίμνη paijanne. Σίγουρα αν είχαμε περισσότερο χρόνο θα την απολαμβάναμε καλύτερα καθώς σε διάφορα σημεία της έχει περάσματα με λωρίδες γης να την συνδέουν. Αξίζει μια επίσκεψη εκέι καθώς είναι σχετικά κοντά με το Ελσινκι (από 150-270 χλμ μέχρι πάνω)

Η λίμνη paijanne είναι η 2η μεγαλύτερη λίμνη της Φιλανδίας με έκταση 1,080 km2. Καταλήγει στο Φιλανδικό κόλπο μέσω του ποταμού Κυμι. Τα κυριότερα νησιά από το βορρά προς νότο είναι τα Vuoritsalo, Muuratsalo, Onkisalo, Judinsalo, Edessalo, Taivassalo, Haukkasalo, Vehkasalo, Mustassalo, Virmailansaari και Salonsaari, με το μεγαλύτερο να είναι το Virmailansaari.
Οι μεγαλύτερες πόλεις στις ακτές της λίμνης Πάιγιανε είναι η Γυβάσκιλα στον Βορρά και το Λάχτι στο Νότο.
Ένα υπόγειο υδραγωγείο, η Σήραγγα Νερού Πάιγιανε συνδέει τη λίμνη με το Ελσίνκι, παρέχοντας στην περιοχή νερό. Το βαθύτερο σημείο από κάθε άλλη λίμνη της Φινλανδίας βρίσκεται στην Πάιγιανε (95.3 m)

Διασχίζουμε την λίμνη paijanne, μέσω του 314 περνώντας κυριολεκτικά από μέσα της! (φωτο google) Δυστυχώς δεν είχαμε κάποιο drone να βγάλουμε την πανέμορφη αυτή φωτογραφία που θαυμάζαμε στο διαδίκτυο!

Η γέφυρα της φύσης !

Κι εμείς περνώντας μέσα απ αυτήν!

Ο καιρός ιδανικός μας προσφέρει μοναδικές εικόνες!

Μετά το Lahti ο δρόμος γίνεται κανονικός αυτοκινητόδρομος κι έτσι τα χιλιόμετρα περνούν πολύ γρήγορα μέχρι το Ελσίνκι. Η αλήθεια είναι πως δεν κάναμε πολλές στάσεις καθώς τα 900 περίπου χλμ και ειδικά σε δρόμους με μια λωρίδα ανα κατεύθυνση για να βγούν θέλουν αρκετή ώρα οδήγησης (πρέπει να κλείσαμε το 8-9ωρο)

 

[jmar]

Φτάνοντας Ελσίνκι, είχαμε κλείσει ένα μικρό διαμέρισμα σε πολυκατοικία πολύ κοντά στο κέντρο το οποίο ανέφερε ότι είχε ιδιωτικό πάρκινγκ (όπως είπαμε ήταν το πρώτο που κοιτούσαμε!) Φτάνουμε στην οδό που μας είπε ο νοικάρης και αρχίσαμε το ψάξιμο στο μεγάλο μπλοκ κατοικιών, η αλήθεια ήταν πως το κτίριο βρισκόταν υπό ανακαίνιση και εξωτερικά ήταν κλειστό με ψηλές καγκελόπορτες και εσωτερικά στην ιδιωτική του αυλή υπήρχαν πολλά μπάζια και μηχανήματα σκαλωσιές κλπ. Εκεί καθώς ήμασταν στο δρόμο και ψάχναμε πως θα βάλουμε τις μηχανές μέσα, μας πλησιάζει ένα ζευγάρι από Έλληνες γύρω στα 55. Είχαν ακούσει τα Ελληνικά που μιλούσαμε προφανώς.
Γεια σου πατρίδα! Πως απ τα μέρη μας, μας ρώτησε ο κυριούλης! Του αναφέραμε το ταξίδι μας κι από που ερχόμαστε και γούρλωσε τα μάτια!
Κάπου εκεί τον ρωτήσαμε κι εμείς πως και βρίσκεται στο Ελσίνκι κι ακούσαμε φυσικά τον αυτονόητο λόγο...για δουλειά φυσικά και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης! Όλα δουλεύουν ρολόι εδώ και είμαστε ήσυχοι οτι θα περάσουμε ήρεμα γεράματα, με την περίθαλψη μας και την σύνταξη μας, χωρίς να έχουμε άγχος...α ρε πατριώτη του λέω, είναι ακριβώς έτσι που τα λες! Φαντάσου κι εμάς που ουσιαστικά είμαστε στα 30αντα... Σίγουρα η ζωή εκεί είναι πολύ διαφορετική και πρέπει να μπορείς να την αποδεχθείς, εμείς επιλέξαμε την οικογενειακή ασφάλεια γαλήνη μας είπε! Βέβαια νοσταλγούν την Ελλάδα και την ζωή εκεί αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα!
Μας ευχήθηκε καλό ταξίδι και χάθηκε ήρεμος στους άδειους δρόμους...

Απ ότι μας ανέφερε μπορούσαμε να αφήσουμε τις μηχανές κι έξω απλά μέχρι της 9 το πρωί, μετά το πρόστιμο θα ήταν τσουχτερό Αλλά δεν θέλαμε να τις αφήσουμε έξω κι εν τέλη βρήκαμε τρόπο και ανοίξαμε τις εξωτερικές καγκελόπορτες και τις βάλαμε σε μια γωνίτσα μέσα, να μην εμποδίζουν όσο το δυνατό!

Ανεβήκαμε να βρούμε το διαμέρισμα και εσωτερικά η πολυκατοικία ήταν εργοτάξιο
Δεν μας πείραξε και ιδιαίτερα άλλωστε έναν ύπνο θα κάναμε, το σπίτι ήταν αρκετά μεγάλο κι από καθαριότητα έτσι κι έτσι...αλλά με 55 ευρώ τα 4 άτομα ήταν σούπερ . Άλλωστε το προσον του ηταν που βάλαμε τις μηχανές μέσα και το οτι ήταν πάρα πολύ κοντά στο κέντρο.
Αφού μπανιαριστήκαμε κατεβήκαμε κάτω για βολτούλα και μαμ

Κάτω φορτίζαμε το καινούργιο μας Tesla

Τα παιδεία παίζει

Μέχρι να κατέβουμε ο ήλιος είχε ήδη δύσει, ο καιρός ήταν πολύ καλός χωρίς κρύο. Καλοκαίρι βέβαια δεν το λες, την είχε την ψυχρούλα του

Κατευθυνθήκαμε προς την Plaza Narinkka, μια μεγάλη πλατεία με πολλά εμπορικά καταστήματα, αλυσίδες φαγητου ξενοδοχεία κλπ Κόσμος πολύς δεν κυκλοφορούσε η αλήθεια είναι...

Που και που μόνο κάποια αξιόλογα κορίτσια

Η μεγάλη ''σαλατιέρα'' στην μια πλευρά της πλατείας

Είναι το παρεκκλήσι Kamppi, είναι επίσης γνωστό ως το "Παρεκκλήσι της Σιωπής", δεδομένου ότι προορίζεται να είναι ένας χώρος ηρεμίας γαλήνης και σιωπής, σε μία από τις πιο πολυσύχναστες περιοχές της Φινλανδίας. Το παρεκκλήσι είναι οικουμενικό και καλωσορίζει όλους ανεξάρτητα από τη θρησκεία ή τη φιλοσοφία της ζωής τους

(Φωτο google)

Κάνουμε απλά χούμορ

Γενικά σε πρώτη εντύπωση η πόλη του Ελσίνκι δεν μας ξετρέλανε, ήταν κλασική μεγαλούπολη με κάποιες μοντέρνες αρχιτεκτονικά πινελιές, έχει κι αρκετά παλιά κτίρια, όχι όμως ιδιαίτερης ομορφιάς (προσωπική πάντα γνώμη). Εν ολίγοις κατ εμέ είναι μια πόλη που δεν θα μου άρεσε να επισκεφθώ εξ επί τούτου και να κάτσω μέρες όπως πχ άλλες πρωτεύουσες ή πόλεις

Ακόμα και μικρές υπαίθριες καντινούλες αλλά και κάποια εστιατόρια ήταν άδεια!

Κατευθυνθήκαμε προς τον επιβλητικό και όμορφο κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης
Το κτίριο του σταθμού σχεδιάστηκε από τον Eliel Saarinen και εγκαινιάστηκε το 1919. Το Helsinki Central επιλέχθηκε ως ένας από τους πιο όμορφους σιδηροδρομικούς σταθμούς στον κόσμο από το BBC

Railway Square

Μουσείο Τέχνης Αθήναιον (Konstmuseet Ateneum)

Statue of Aleksis Kivi (Φιλανδός συγγραφέας)

Το Εθνικό θέατρο στο Ελσίνκι

Lightrails στους (σχεδόν) άδειους δρόμους του Ελσίνκι

Κινηθήκαμε προς τους πλακόστρωτους πεζόδρομους Kluuvikatu και Mikonkatu στους οποίους βρίσκονται πολλά εμπορικά καταστήματα αλλά και αρκετά ρεστοραν καφέ μπαρ κλπ

Σιγά σιγά πήραμε τον δρόμο του γυρισμού αποκαμωμένοι από τα πολλά οδηγικά χλμ. Την επόμενη μέρα (ατυχώς) ευελπιστούσαμε να περάσουμε απέναντι, στο Ταλιν, λογαριάζαμε όμως χωρίς τον ''ξενοδόχο'' (αργία τριημερου ισημερίας) που ούτε καν είχαμε αντιληφθεί. Ίσως γι αυτό το λόγο και στο Ελσίνκι επικρατούσε...''νέκρα''

Τέλος 13ης μέρας

 

[jmar]

ΗΜΕΡΑ 14η, 22 Ιουνίου 2017

Ελσίνκι - Τουρκου

Χλμ ημέρας 170

Σήμερα ξυπνήσαμε επιτέλους κάπως χαλαρά χωρίς το άγχος να μαζέψουμε αμέσως τα πράγματα τα φύγουμε, όπως κάναμε όλες τις υπόλοιπες ημέρες! Είχαμε όμως ένα άλλο άγχος, αν θα παίρναμε το μεσημεριανό πλοίο για Ταλίν! Εισιτήριο για μηχανές δεν υπήρχε ούτε για δείγμα (για επιβάτες υπήρχαν ακόμα) αλλά είχαμε την ελπίδα ότι ίσως κάτι γίνει, τι στο καλό, 4 μηχανές ήμασταν, κάπου θα βολευόμασταν σε καμιά γωνίτσα! (όπως προείπα ήταν το ΣΚ που έπεφτε η καλοκαιρινή ισημερία, γιορτή για τους Σκανδιναβούς και οοολοι είχαν κλεισει για Ταλιν). Σκεπτόμενοι βέβαια με την Ελληνική κουλτούρα και έχοντας βάση τα ελληνικά καράβια που βάζουν τα μηχανάκια όπου να ναι και τα δένουν με ένα σκοινάκι απλώστρας . Εμ εδώ θα διαπιστώναμε οτι δεν είναι έτσι τα πράγματα, και σε αυτό το κομμάτι υπάρχει οργάνωση πειθαρχία και κανόνες ασφαλείας ακόμα και για ένα πατίνι! Εμείς πάντως θα πηγαίναμε στο λιμάνι το μεσημεράκι κι οτι βγει!
Αφού φάγαμε το πρωινό μας ρώτησα τα παιδιά αν θα κατεβαίναμε έστω κάτω να δούμε την πόλη μέρα καθώς χτες μας έπιασε το βραδάκι. Η απάντηση που πήρα απ όλους ήταν αρνητική! Θέλανε ξεκούραση τα παιντιά! Να περνάω 5 χρόνια τους 2 και σχεδόν 10 τον τρίτο, αχχχχχ νεολαία σου λέει ο άλλος . Εγώ δεν ήθελα να χάσω την ευκαιρία να δω το Ελσινκι έστω και αυτές τις 2-3 ώρες μέχρι να πάμε στο λιμάνι. Βουρ λοιπόν κι εγώ προς την άλλη πλευρά της πόλης.

Εδώ σε μια παιδική χαρά μου έκανε εντύπωση πως πολλά παιδάκια φορούσαν κίτρινα φωσφόριζε γιλεκακια. Το είχα παρατηρήσει κι αλλού στην Σκανδιναβία με παιδιά Γυμνασίου όταν μάλλον πήγαιναν κάποιου είδους εκδρομή!

Safety comes first, sir! Σε όλες αυτές τις χώρες...

Μπαίνοντας σε ένα πάρκo (Sinebrychoff Park), αντίκρισα πάλι παιδάκια με τα φωσφοριζέ γιλεκάκια τους

Περιποιημένα τα βαγόνια που διέσχιζαν την πόλη

Αυτό που διαπίστωσα στο Ελσίνκι είναι οτι είχε πολλά πάρκα που ο κόσμος μπορούσε να κάτσει για χαλάρωση, δεν ήταν μια συνηθισμένη μεγαλούπολη με πολύ τσιμέντο, το πράσινο ήταν παντού.

Σιγά σιγά έφτασα προς το λιμάνι (south harbour)

Θύμισε λίγο Λονδίνο και London Eye αλλά καμία σχέση SkyWheel of Helsinki

Και το Δημαρχείο της πόλης

Σε αυτό το σημείο βρίσκεται η κεντρική αγορά του Ελσίνκι στην οποία μπορείς να βρεις πολλά τοπικά προϊόντα, υπάρχουν επίσης πωλητές με φρέσκα φινλανδικά φαγητά και αναμνηστικά.

Μπαίνοντας αμέσως σου έρχονται τα αρώματα απ τα φρέσκα τοπικά προϊόντα.

Προσοχή όμως στους γλάρους καθώς μπορεί σε ανύποπτη στιγμή να σου πάρουν απ το χέρι οτιδήποτε φαγώσιμο κρατάς

Υπάρχουν επίσης πολλά υπαίθρια καφέ στην πλατεία

Tsarina's Stone, ανεγέρθηκε στη μνήμη της πρώτης επίσκεψης του Ρωσου αυτοκράτορα του Τσάρου Αλεξάνδρου Β' στο Ελσίνκι (έτος κατασκευής 1833). Βρίσκεται στο κέντρο της αγοράς Kuppatori

Καθεδρικός Ναός Ουσπένσκι του Ελσίνκι
Ο ορθόδοξος ναός Ουσπένσκι είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου, σχεδιάστηκε από το Ρώσο αρχιτέκτονα Αλεξέι Γκορνόστεφ και κατασκευάστηκε μετά το θάνατό του το 1862-1868. Ο ναός βρίσκεται την πλαγιά του λόφου, κοντά στο επιβατικό λιμάνι του Ελσίνκι. Θεωρείται η μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία της Δυτικής Ευρώπης

Σιγά σιγά έφτασα στην μεγάλη πλατεία που βρισκόταν ο Καθεδρικός Ναός του Ελσίνκι. Ο Ναός στέκεται επιβλητικός πάνω από την Senate Square και πλήθος τουριστών σπεύδει να τον επισκεφθεί και να τον φωτογραφίσει. Ο κατάλευκος λουθηρανικός καθεδρικός ναός σχεδιάστηκε τον 19ο αιώνα από τον αρχιτέκτονα Carl Ludwig Engel, ως μέρος του αυτοκρατορικού κέντρου του Ελσίνκι και έκτοτε δεσπόζει στην πλατεία της Γερουσίας

Άγαλμα του Τσάρου Αλέξανδρου Β'

Καθώς η ώρα περνούσε έπρεπε να κατευθυνθώ σιγά σιγά πάλι προς το κέντρο αφού η ώρα περνούσε κι έπρεπε να κατεβούμε στο λιμάνι σε λίγες ώρες

Αρκετά όμορφο το κέντρο της πόλης την ημέρα, περιποιημένο και καθαρό με αρκετά πλακόστρωτα αλλά και παρκάκια κατά μήκος

 

[jmar]

Προσοχή μη βρεθείτε κατά λάθος όπως φωτογραφίζετε στην πλευρά των ποδηλατοδρομων! Το έπαθα αρκετές φορές στο ταξίδι και λίγο έλειψε να με ''κόψει'' ποδήλατο. Άσε που μετά τα άκουσα κιόλας , ευτυχώς δεν καταλάβαινα την γλώσσα, τούριστ τούριστ

Συνεχίζοντας προς το κέντρο περνούσα από πολλά άδεια υπαίθρια καφέ! Εδώ ο κόσμος δουλεύει το πρωί Έκατσα σε ένα απ αυτά και απόλαυσα ένα εσπρεσσάκι,να ξεκουραστούν και λίγο τα πόδια απ το πολύ περπάτημα

Κουκουλωμένη μπέμπα σαν την δικιά μου, μου έκανε εντύπωση που ήταν παρκαρισμένη εκεί, σίγουρα καποιος τουρίστας θα είναι και θα την έφαγε την κλισούλα του

Το Εθνικό θέατρο του Ελσίνκι

Φτάνοντας πάλι στον Helsinki Central Station

κατευθυνόμενος προς το σπίτι, πέρασα πάλι απ την λεγόμενη ''σαλατιέρα'' και την πλατεία που βρισκόταν εκεί

Σήμερα κατεβηκα με το ''μικρό'' ηλεκτρικό, το Τέσλα το άφησα στο γκαραζ

Ξέχασα να αναφέρω πως το πρωί που ξυπνήσαμε είχαμε ένα ραβασάκι στις μηχανές πάνω! Για κλήση δεν έμοιαζε οπότε ανακουφιστήκαμε. Τις μηχανες τις είχαμε βάλει στην εσωτερική πυλωτή της πολυκατοικιας, εσωτερικά η πολυκατοικία ήταν εργοτάξιο όπως είχα αναφέρει. παίρνω λοιπόν το χαρτί και το σκανάρω στο google translator! Αναφερόταν ότι είχαμε παρκάρει παράνομα τις μηχανές εσωτερικά της πολυκατοικίας κι οτι αν δεν τις βγάζαμε θα καλούσαν την αστυνομία! Χαρτί πιθανότατα απ τον διαχειριστή με τηλεφωνα πάνω email, με κάθε επισημότητα δλδ! Απ ότι θυμόμασταν όμως στο AirBnB έλεγε για ΙΔΙΩΤΙΚΟ παργκινγκ καθώς εμείς μόνο τέτοια σπίτια κλείναμε! Τελοςπάντων μέχρι να φύγουμε δεν μας ενόχλησε κανείς, ενώ κι εμείς δεν το αναφέραμε στον ιδιοκτήτη καθώς ήταν δικιά του η πατάτα (πολλές φορές φυσικά αναφέρουν ιδιωτικό πάρκινγκ και μετά σου λένε βάλτο στο δρόμο,μας ξανατυχε στο Ταλιν όπου κάναμε φασαρία κι εν τέλη μας το πρόσφεραν με περιπέτειες βέβαια αλλά θα το αναλύσουμε όταν θα έρθει η ώρα του Ταλιν)

Αφού δεν φάγαμε καμιά κλήση εσωτερικά της πολυκατοικίας πάλι καλά!

Ετοιμαζόμαστε λοιπόν και φτάνουμε στο λιμάνι του Ελσίνκι μήπως και καταφέρουμε να φύγουμε (μάταια όμως) Καθώς φτάνουμε και πάμε προς τα εισιτήρια η υπάλληλος μας αναφέρει φυσικά οτι εισιτήριο για μηχανές γιοκ κι ότι δεν μπορούμε να μπούμε διαφορετικά! Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να περιμένουμε μήπως κάποιος που είχε εισιτήριο δεν επιβιβαζόταν, μας ανέφερε να την ρωτήσουμε 5-10 λεπτά πριν αναχωρήσει το πλοίο. Τζίφος πάλι, καθώς όλοι επιβιβάστηκαν κι εμείς τελικά μείναμε πίσω! Επόμενο καράβι την επόμενη μέρα το μεσημέρι με λογική τιμή και με εισιτήρια διαθέσιμα Νομίζω οτι είχε και το πρωινό της επόμενης ημέρας αλλά τα εισιτήρια ήταν πανακριβα , οπότε αποφασίσαμε να φύγουμε με το μεσημεριανό πάλι.

Εδω με το καπελάκι σουβενιρ απ το Nordkapp

Στην όλη αυτή διαδικασία που περάσαμε είχαμε γνωρίσει κι έναν Γερμανό μοτοσυκλετιστή που κι αυτός ήταν χωρίς εισιτήριο

Ο τύπος ταξίδευε πολλές μέρες κουβαλώντας μόνο αυτά τα πράγματα και με ''γυμνή'' μηχανή, όχι τόσο άνετη όσο οι δικές μας που ήταν και τιγκα φορτωμένες ! Αφού τα είπαμε για....μοτοσυκλετιστικά ταξίδια, τι άλλο, ανταλλάξαμε email και χαιρετηθήκαμε

Καθώς λοιπόν δεν μπορέσαμε να ταξιδέψουμε έπρεπε να δούμε τι θα κάναμε, καθώς το σπίτι που μέναμε ήταν νοικιασμένο σε άλλους. Αναφέρω στα παιδιά ότι έχω ένα φίλο στο κοντινό Τούρκου, του είχα στείλει μην για την κατάσταση και μου είπε μιας και δεν φύγαμε να περνούσα να τον δω! Αφού μίλησα με τα παιδιά μου είπαν τι θα χαλάρωναν στο Ελσίνκι και θα έβρισκαν κατάλυμα εκεί κι έτσι εγώ πήρα τον δρόμο προς Τούρκου να δω τον φίλο, ήταν άλλωστε κοντά 170χλμ εθνικής οδού και σε 1μιση ώρα ήμουν στο ελληνικό εστιατόριο που είχε!

Αφού χτύπησα μια ξεγυρισμένη ποικιλία απο γύρο χοιρινό ήρθα στα ίσια μου! Η αλήθεια είναι πως είχαμε πεθυμήσει τον ελληνικό γύρο Μετά απ αυτό έβγαλα την Κρητική τσικουδιά που μου είχε δώσει ο καλός φιλός Σταύρος @staga (μιας κι εγώ την ξέχασα πίσω) και θυμηθήκαμε την πατρίδα! Είναι όμορφο σε ξένου τόπους να συναντάς ανθρώπους απ την πατρίδα, κι αυτοί έχουν μεγάλη λαχτάρα να δουν κάποιο Έλληνα ταξιδιώτη.

Στην συνέχεια αφού έκλεισαν το μαγαζί μαζευτήκαμε σπίτι για χαλάρωση και κουβεντούλα για την ζωή εκεί αλλά και τις δυσκολίες που τους έκαναν να φύγουν απ την Ελλάδα...η ώρα πέρασε γρήγορα και το βράδυ έπεσα ξερός απ την όλη ταλαιπωρία μιας ημέρας που τα είχε όλα. Την επόμενη το πρωί θα ξυπνούσαμε και θα με ξεναγούσε στην πόλη

Τέλος 14ης ημέρας...

 

[evaT]

Ολοζώντανες οι φωτογραφίες σας! Περιμένουμε τη συνέχεια με ανυπομονησία...

 

[jmar]

Ολοζώντανες οι φωτογραφίες σας! Περιμένουμε τη συνέχεια με ανυπομονησία...

Ευχαριστώ πολύ! Ελπίζω να την ολοκληρώσω την ιστορία επιτέλους γιατί μου έτυχαν διάφορες αναποδιές! Συνεχίζουμε λοιπόν!

ΗΜΕΡΑ 15η, 23 Ιουνίου 2017

Τουρκου - Ελσίνκι - Ταλίν

Χλμ ημέρας 170 (και καμιά 50αρια ναυτικά μίλια)

Ξυπνάμε λοιπόν το πρωί και μετά από ένα ελληνικό πρωινό (με τα πάντα όλα) βουρ να γνωρίσουμε το Τουρκου που μένει μόνιμα ο φίλος Χρήστος!

Εννοείται η μηχανή σε διαγραμμισμένη θέση για μοτοσυκλέτες στο μπλοκ κατοικιών που έμενε λίγο έξω απ την πόλη! Δεν παίζουμε με κάτι τέτοια πάλι Η συγκεκριμένη περιοχή (αν και δεν συγκράτησα όνομα) ήταν γεμάτη από κατοικίες αλλά είχε και πολύ πράσινο

Φτάνοντας στο κέντρο οδηγώντας προς το ποτάμι

Και εδώ επιβλητικές εκκλησίες όπως το Ελσίνκι

Η πόλη διαθέτει ποτάμι που την διασχίζει και την χωρίζει σε 2 τμήματα
Ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα και είναι η παλαιότερη και τρίτη μεγαλύτερη πόλη στη Φινλανδία, με πληθυσμό 187.604 κατοίκων (2016). Στο Τούρκου κατοικεί ένας από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς σουηδοφώνων Φινλανδών στη χώρα, αφού το 5,2% των κατοίκων της μιλάει την σουηδική γλώσσα ως μητρική. Λόγω της θέση του, ο λιμένας του Τούρκου είναι ένας από τους πιo πολυσύχναστους θαλάσσιους λιμένες στη Φινλανδία καθώς απο εκεί φεύγουν πολλοί ταξιδιώτες για Μαρίεχαμν την πρωτεύουσα των νήσων Ώλαντ αλλά και για την Στοκχόλμη, την πρωτεύουσα της Σουηδίας.

Κάποια πλωτά εστιατόρια κατά μήκος του ποταμού

Το ποτάμι βέβαια δεν ήταν και οτι πιο καθαρό για μπάνιο, το διακρίνεις εύκολα απ το χρώμα του

Αστυνομία με μοτοσυκλέτες στην πόλη

Διασκεδάζοντας στην βόλτα μας

Εδώ ο Χρηστάρας ο συνάδελφος Αεκτζής μας , ο επονομαζόμενος aklautos για όσους ποδοσφαιρικούς ξέρουν

Χαλαρές οικογενειακές στιγμές με παραποτάμια βόλτα με ποδήλατο...γενικά σε όλες τις πόλεις της Σκανδιναβίας επικρατεί μια χαλαρότητα και διακρίνεται η ''ασφάλεια'' που νιώθουν οι κάτοικοι ζώντας σε αυτές! Για το λόγο αυτό έφυγε κι ο φίλος από Ελλάδα και κατέληξε εκεί, όλα δουλεύουν ρολόι και χωρίς το οικονομικό άγχος της Ελλάδας. Δεν θα έλεγα βέβαια πως προσωπικά με τραβάει αυτός ο τρόπος ζωής καθώς χάνεις άλλα πράγματα αλλά περί ορέξεως...τουλάχιστον θα μπορούσαμε στην Ελλάδα να είμαστε περισσότερο ισορροπημένοι και να έχουμε λιγότερο άγχος...τεσπα...

Συνεχίζοντας την βόλτα μας φτάσαμε σε άλλη μια υπαίθρια αγορά (Turku Market Square) όπου ο κόσμος είτε καθόταν για καφέ είτε ψώνιζε διάφορα τοπικά προιόντα

περνώντας από ένα πάρκο φαίνεται λίγο η αλήθεια είναι η πανοραμική άποψη της πόλης

Φτάσαμε τελικά στον προορισμό μας την παλιά καμένη πόλη του Τουρκου!
Η μεγάλη πυρκαγιά του Turkuήταν μια πυρκαγιά που εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη αστική πυρκαγιά στην ιστορία της Φινλανδίας και των σκανδιναβικών χωρών. Οι πυρκαγιά άρχισε στις 4 Σεπτεμβρίου 1827 στην κατοικία του συγγραφέα Carl Gustav Hellman στο λόφο Aninkaistenmäki . Η φωτιά σάρωσε γρήγορα το βόρειο τέταρτο της πόλης και εξαπλώθηκε και στο νότιο τέταρτο περνώντας τον ποταμό Aura. Την επόμενη μέρα, η πυρκαγιά είχε καταστρέψει το 75% της πόλης! 11.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι με 27 θύματα και εκατοντάδες τραυματίες. Την εποχή της πυρκαγιάς και για αρκετό καιρό αργότερα, το Turku ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Φινλανδίας και για το λόγο αυτό η μεγάλη πυρκαγιά του Turku ήταν μια μεγάλη εθνική καταστροφή. Ως αποτέλεσμα της πυρκαγιάς, η αυτοκρατορική ακαδημία του Turku μεταφέρθηκε στο Ελσίνκι, τη νέα πρωτεύουσα του Μεγάλου Δουκάτου της Φινλανδίας, συμβάλλοντας έτσι στην απώλεια της σημασίας της πόλης την εποχή εκείνη, καθώς με τα χρόνια και την μεγάλη καταστροφή ''μεγάλωσε'' το Ελσίνκι κι έγινε μετέπειτα η πρωτεύουσα της Φιλανδίας

Η περιοχή Cloister Hill,, προστατεύθηκε και άνοιξε ως υπαίθριο μουσείο το 1940.

Σιγά σιγά όμως η ώρα πέρναγε και έπρεπε να επιστρέψω στο Ελσίνκι όπου θα παίρναμε το καράβι επιτέλους για το Ταλίν της Εσθονίας! Έτσι χαιρέτησα τα παιδιά με την δώσαμε ραντεβού να τα πούμε στην μαμά πατρίδα που έρχονται κι αυτοί για διακοπές.

Ξεχύθηκα λοιπόν πάλι στο δρόμο!

Έφτασα λοιπόν μπάμ μπάμ Ελσίνκι, συναντώντας τα παιδιά στο λιμάνι απ όπου επιβιβαστήκαμε στο καράβι και απολαύσαμε τις λίγες αυτές ώρες μέχρι απέναντι μετά μουσικής
Έτσι οι περίπου 2μιση ώρες μέχρι το Ταλίν πέρασαν εύκολα και ευχάριστα.
Στον χρόνο που είχαμε ψάξαμε στο booking για δωμάτιο, όπου φυσικά όλα ήταν στα ύψη λόγω του εορταστικού τριημέρου της ισημερίας. Δυσκολευτήκαμε αλλά εντέλει βρήκαμε ένα διαμέρισμα με 75 ευρώ κοντά στην παλιά πόλη με ιδιωτικό πάρκινγκ (έτσι έλεγε τουλάχιστον ) Όπως θα αποδεικνυόταν στην πορεία, πολύ ''μάπα το καρπουζι''

 

[jmar]

Φτάνουμε λοιπόν στο όμορφο Ταλιν κι αρχίζει η περιπέτεια μας! Είμαστε λοιπόν στην διεύθυνση που έλεγε το booking αλλά δεν μπορούσαμε να βρούμε το σπίτι, παίρνουμε λοιπόν τον τύπο τηλέφωνο, αφού μας έχει κοντά μια ώρα στην αναμονή στον δρόμο, στέλνει την αδερφή του να μας βρει και να μας φέρει τα κλειδιά! Ωραία λέμε άντε να βάλουμε τις μηχανές στο παάρκινγκ και να ανεβάσουμε τα , την ρωτάμε λοιπόν που βρίσκεται το ΙΔΙΩΤΙΚΟ παρκινγκ? (η πολυκατοικία είχε χώρο ιδιωτικό απλά άνοιγε με ηλεκτρική πόρτα) Μας αναφέρει οτι έχει μόνο κλειδιά για το διαμέρισμα!! Μια στιγμή μαντάμ, εδώ αναφέρετε ιδιωτικό πάρκινγκ γι αυτό σας προτιμήσαμε! Παίρνουμε λοιπόν τηλ τον ''αδερφό'' της ο οποίος μας λέει οτι απλά αναφέρει πάρκινγκ κι οτι μπορούμε να τις αφήσουμε στο δρόμο χωρίς πρόβλημα! Φυσικά του εξηγώ οτι έχω την κρατήσει και αναφέρεις ΙΔΙΩΤΙΚΟ παρκινγκ κι οχι δημόσιο στο δρόμο!

Κάνουμε ένα μινι συμβούλιο με τα παιδιά και συζητάμε μήπως πάμε να νοικιάσουμε αλλού! Φυσικά τέτοια μέρα θα ήταν αδύνατο καθώς όλα ήταν νοικιασμένα λόγω του εορταστικού τριημέρου της ισημερίας....Τον ξαναπαιρνουμε λοιπόν τηλ και τον απειλούμε οτι θα κάνουμε κακή κριτική και επίσης θα αναφέρουμε στην booking τις ψευδείς παροχές! Εκεί κάπου ανασκουμπώθηκε και μας ανέφερε πως θα μιλήσει με φίλο του που μένει στην ακριβώς δίπλα πολυκατοικία να μας δώσει το κοντρολ να τις βάλουμε στην θέση του αυτοκινήτου του! Έτσι κι έγινε τελικά, μόνο που το κοντρόλ θα έπρεπε να το παίρναμε από κάπου αλλού, γι αυτό έκατσα πίσω στην μηχανή μου την κοπελίτσα και πήγαμε να το πάρουμε. Περιττό να σας πως πως όλοι στο δρόμο μας κοιτούσαν . Με τα πολλά και μετά από 2 ωρες ταλαιπωρίας επιτέλους παρκάρουμε μέσα τι μηχανές και ανεβαίνουμε στο σπίτι, το οποίο ήταν ψιλο άθλιο, παλιό και βρώμικο. Ο τύπος έμενε κανονικά εκεί κι απλά είχε φύγει μάλλον το τριήμερο σε φίλο και το νοίκιασε να για βγάλει το κάτι τις του Τι να κάνεις συμβαίνουν κι αυτά...

Αφού κάνω ένα γρήγορο μπανάκι κατεβαίνω πρώτος μια βολτίτσα στο κέντρο του Ταλίν με την μηχανή

Όμορφη, πολύ καθαρή και περιποιημένη η παλιά πόλη του Ταλίν, από το 1997 αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO ! Το ιστορικό κέντρο του Ταλίν ανοικοδομήθηκε από τον 13ο έως τον 16ο αιώνα.Αμέσως σε ξετρελαίνει με την μεσαιωνική του ατμόσφαιρα από τα πλακόστρωτα σοκάκια, μέχρι τις μεσαιωνικές αγορές και τα παραδοσιακά σπίτια

Κοντά στην κεντρική πλατεία του Δημαρχείου όλο και περισσότεροι ντόπιοι ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, δίνουν ένα ιδιαίτερο χρώμα στην βόλτα μου

Είχε αρκετό κόσμο

Σιγά σιγά πήρα το δρόμο του γυρισμού αφού είχαν ξεκουραστεί και οι υπόλοιποι

Έτσι αργότερα το απογευματάκι κατεβήκαμε πάλι όλοι μαζί ποδαράτοι, ευτυχώς το σπίτι ήταν κοντά στο ιστορικό κέντρο του Ταλίν. Με την όλη ταλαιπωρία χάσαμε πολύτιμες ώρες εξερεύνησης αυτής της πανέμορφης πραγματικά πόλης, ένα διημεράκι θα ήταν ιδανικό αλλά ο χρόνος μας πίεζε!

Πλατεία Ελευθερίας, ένα δημοφιλές σημείο συνάντησης, εθνικού συμβολισμού και αστικής υπερηφάνειας για τους Εσθονούς. Μετά την ανακατασκευή της το 2009, απέκτησε ξανά την παλιά της δόξα, πριν παραμεληθεί κατά τη σοβιετική και μετασοβιετική περίοδο

Πίσω φαίνεται ο πύργος 38 μέτρων Kiek in de Kök ο οποίος αποτελεί σήμερα μουσείο. Εκεί θα δείτε τείχη, κανόνια και διάφορα εκθέματα που αφορούν το έγκλημα και την τιμωρία, αλλά και τη ζωή στο Ταλίν μερικούς αιώνες πριν. Το Kiek in de Kök αποτελεί, επίσης, σημείο εκκίνησης για όλους τους επισκέπτες που θέλουν να μάθουν για τα κρυμμένα τούνελ που βρίσκονται κάτω από τις οχυρές θέσεις του λόφου. Η ονομασία του σημαίνει «κρυφοκοίταγμα στην κουζίνα» είναι ένα παλιό Γερμανικό ψευδώνυμο για τους πύργους, κυρίως εκείνους που αποτελούσαν μέρη των οχυρώσεων της πόλης και χτίστηκε τη δεκαετία του 1470 . Αν ανεβείτε και στο café στην κορυφή του, θα έχετε μια υπέροχη θέα όλης της Παλιάς Πόλης, εμείς δυστυχώς λόγω περιορισμένου χρόνου κινηθήκαμε απευθείας προς την πλατεία

Κάπου εκεί γνωρίσαμε και κάποιους ολίγον τι πιωμένους νεαρούς Εσθονούς, οι οποίοι μόλις έμαθαν οτι ήμασταν από την Ελλάδα μας πήραν από πίσω ξετρελαμένοι ρωτώντας συνεχώς για το ταξίδι μας, διακριτικά τους ευχαριστήσαμε και προχωρήσαμε παρακάτω, άσχετα αν αυτοί επέμεναν να μας ξεναγήσουν

Κινηθήκαμε προς την κεντρική πλατεία του Δημαρχείου

Το Δημαρχείο

Και τριγύρω πολλά μαγαζάκια, κυρίως εστιατόρια με τα πολύχρωμα κτίρια να ομορφαίνουν την πλατεία

Αλλά και οι ντόπιοι με ενδυμασίες εποχής να προσπαθούν να κερδίσουν κανένα ευρώ από φωτογραφίες, φυσικά άπαξ τους έβγαζες από μακριά ψιλοστράβωναν

Και εδώ όπως και σε πολλές άλλες πόλεις υπάρχουν τα μικρά χρωματιστά τριροδα ποδήλατα για να σας κάνουν βόλτα στα πλακόστρωτα στενάκια της παλιά πόλης, με το ανάλογο αντίτιμο φυσικά

Viru Gate Από εδώ είναι η είσοδος της μεσαιωνικής πόλης. Η αλήθεια είναι οτι χάσαμε αρκετά ενδιαφέρουσα αξιοθέατα και στο Ταλίν και στην Ρίγα, ειδικά διαβάζοντας την υπεροχή και αναλυτική ιστορία του @giannismits αλλά δυστυχώς ο χρόνος ήταν περιορισμένος αφού είχαμε και την αναποδιά και με το καράβι (παίρνοντας το μεσημεριανό κι όχι το πρωινό) αλλά και με την καθυστέρηση για το πάρκινγκ! Αλλά μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας, άλλωστε είχαμε δει τόσα πολλά σε αυτό το ταξίδι!

 

[jmar]

Στην συνέχεια κατευθυνθήκαμε πίσω στην κεντρική πλατεία γιατί τα στομάχια μας άρχιζαν και διαμαρτυρόντουσαν εντόνως!

Κάναμε λάθος επιλογή και δεν το πολυψάξαμε για το φαγητό μας, έτσι την πατήσαμε και φάγαμε ''τουριστικά'' κάπου στην πλατεία κάτι μακαρονάδες, εγώ την πάτησα διπλά καθώς η δική μου έιχε τόσο πιπέρι που ήπια 2 λίτρα νερό να συνέλθω
Ο ήλιος ήδη είχε πέσει χαρίζοντας μας μοναδικά χρώματα!

Κάπου εκεί αφού τελειώσαμε το φαγητό ανακαλύπτουμε στα στενά ένα ιταλικό μαγαζάκι με γνήσιο Panini! Φυσικά οι Ιταλοί γνωστός ''φασαριόζικος'' Μεσογειακός λαός όπως εμείς, μας υποδέχτηκαν με φωνές και επευφημίες! Οι ποδοσφαιρικές συζητήσεις και τα πειράγματα δεν έλειψαν βεβαίως βεβαίως

Με ανεβασμένη διάθεση συνεχίσαμε την βόλτα μας....

Συνεχίσαμε ανηφορίζοντας προς τον λόφο που βρίσκεται το κάστρο του Τούμπεα

Στο Piiskopi viewing platform απολαύσαμε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα και μια πανοραμική άποψη της πόλης μέχρι την Βαλτική θάλασσα

Δυστυχώς η νύχτα άρχιζε να πέφτει κι εμάς οι αντοχές μας μετά από τοσα χλμ! (πρέπει να ήταν γύρω στις 11 το βράδυ) Έτσι πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο του γυρισμού

Περνώντας απ τον Ρώσικο Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό του Αλέξανδρου Νέφσκι , στο λόφο Toompea, που χτίστηκε το 1900 και αποτελεί τη μεγαλύτερη και πιο πολυτελή ορθόδοξη εκκλησία της πόλης

Johan Pitka τοπικός στρατιωτικός ήρωας, η αλήθεια είναι οτι αρχικά νομίζαμε οτι ήταν ο Λενιν
Το μνημείο βρίσκεται δίπλα σε πάρκο της πόλης

Η Εθνική βιβλιοθήκη της Εσθονίας

Κάπως έτσι φτάσαμε σιγά σιγά στο διαμέρισμα μας για ξεκούραση αλλά και φόρτωση των φωτογραφιών απ τις μνήμες στους σκληρούς μας δίσκους! Πολύ γρήγορα ο Μορφέας μας πήρε στην αγκαλιά του! Πολυ όμορφο το Ταλίν, θα θέλαμε να είχαμε έστω ολόκληρη την ημέρα απ το πρωί να το εξερευνήσουμε καλύτερα!

Τέλος 15ης ημέρας....

 

[silversurfer]

Ωραίες φωτογραφίες --- με κινητό τραβούσες ή έχεις κάποια κάμερα ?

 

[jmar]

Ωραίες φωτογραφίες --- με κινητό τραβούσες ή έχεις κάποια κάμερα ?

Σ' Ευχαριστώ πολύ! Τραβάω με Nikon D7100 με φακό Nikkor 18-140! Κάποιες λίγες είναι με κινητό (συνήθως διακρίνονται λόγο ποιότητας) Έχει γίνει και κάποια διόρθωση φωτισμού (σε εντονες σκιες κόντρα φως κλπ) στο lightroom (επαγγελματικό πρόγραμμα επεξεργασίας) Οι φώτο στη μηχανή είναι από μια Sony actioncam

Συνεχίζουμε!

ΗΜΕΡΑ 16η, 24 Ιουνίου 2017

Ταλίν - Cesis Castle - Ρίγα

Χλμ ημέρας 400

Πρωινό ξύπνημα για άλλη μια μέρα καθώς είχαμε και αρκετά χλμ αλλά θέλαμε να επισκεφθούμε κι ένα κάστρο στην Λετονία. Επιλέξαμε την διαδρομή απ την ενδοχώρα της Εσθονίας κι όχι αυτή που περνάει απ τον κόλπο της Ρίγα στην Βαλτική θάλασσα. Παίρνουμε λοιπόν το πρωινό μας και αποχαιρετάμε το υπερτιμημένο και βρώμικο διαμέρισμα που μας ταλαιπώρησε κιολας! Ο δρόμος προς τα ''εικονικά'' σύνορα των 2 χωρών εξαιρετικός και με πολύ πράσινο, στα τελευταία χιλιόμετρα δε πολύ στριφτερός , όπως άλλωστε μας αρέσει εμάς των μηχανόβιων

Μικρή στάση πριν αλλάξουμε χώρα, βγάζοντας φώτο με κάποια μνημεία που βρισκόντουσαν εκεί!

Τα μοτοσυκλετιστικά μονδέλα

Ο Παυλίτος

Και η αφεντομουτσουνάρα μου

Ο δρόμος και στην πλευρά της Λετονίας πολύ καλός μας οδήγησε χωρίς χρονοτριβή στο επόμενο αξιοθέατο που θέλαμε να επισκεφθούμε, το καστρο CESIS το οποίο βρισκόταν μέσα σε ένα υπέροχο καταπράσινο πάρκο. Αφήσαμε λοιπόν τις μηχανές σε παρακείμενο πάρκινγκ και απολαύσαμε το περπάτημα μας ως εκεί, βγάζοντας παράλληλα πολλές φώτο που λατρεύω όπως έχετε καταλάβει

Υπήρχε μικρή πλωτή πλατφόρμα για βόλτα στην λίμνη

Το κάστρο Cēsis κτίστηκε περίπου 800 χρόνια πριν. Κατά τη διάρκεια των χρόνων έγιναν πολλές μάχες με ρωσικά, πολωνικά και σουηδικά στρατεύματα. Επανειλημμένα ανοικοδομήθηκε και επεκτάθηκε παίρνοντας τη σημερινή αρχιτεκτονική του εμφάνιση στις αρχές του 16ου αιώνα.

Υπέροχος ο περιβάλλον χώρος καθώς ανεβαίναμε προς το κάστρο

Στο σημείο αυτό μια παρέα που φωτογραφιζόταν στην χαρακτηριστική ταμπέλα, μας έβγαλε κι εμάς

Το σύγχρονο οικοδόμημα του κάστρου έχει φτιαχτεί δίπλα στο παλιό

Και το παλιό οικοδόμημα του κάστρου που έχει παραμείνει απ τις καταστροφές ανά τους αιώνες
Η πρώτη σοβαρή ζημία έγινε κατά τη διάρκεια του πολέμου του Λιβονίου, όταν πολιορκήθηκε από τον στρατό του Ιβάν του Τρομερού. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του 1577, περίπου 300 άτομα μέσα στο κάστρο διέπραξαν μαζική αυτοκτονία. Το κάστρο Cēsis λειτουργούσε και τον επόμενο αιώνα, αλλά καταστράφηκε μετά τον Μεγάλο Βόρειο Πόλεμο

Αφού χαλαρώσαμε λίγο θαυμάζοντας το υπέροχο τοπίο, σιγά σιγά πήραμε πορεία προς τις μηχανές μας για να κάνουμε τα τελευταία χλμ μέχρι την Ρίγα

Christ Transfiguration Orthodox Church

To μέρος προσφέρεται για οικογενειακά παιχνίδια, χαλάρωση αλλά και πικ νικ!

Φώτο απ την actioncam γιοκ καθώς με το πάτα πάτα, έσπασε από μέσα ένα ελασματάκι στο κουμπί και δεν μπορούσα να βγάζω φώτο πλέον καθ οδόν