georgeant
Member
- Μηνύματα
- 603
- Likes
- 2.519
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Περιεχόμενα
Ημέρα 3η
Σήμερα το πρόγραμμα θα ξεκινούσε με πάρκο Güell, οπότε κατευθυνθήκαμε προς τη στάση του λεωφορείου.
Στην Plaça de Sant Pere, ο Βασίλης επεξεργάζεται την πηγή. Είναι πόσιμο το νερό; Βεβαίως και είναι.
Λίγο Barrio Gótico και σήμερα.
Αυτό είναι το Castell dels Tres Dragons - Κάστρο των τριών δράκων. Κτήριο του 1888 σε μορφή κάστρου. Έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν ως εκθεσιακός χώρος και μουσείο φυσικής ιστορίας. Από εδώ, θα πάρουμε το λεωφορείο για το Park Güell.
Park Güell
To Park Güell, ή αλλιώς Κήποι του Γκαουντί, είναι ένας τεράστιος κήπος με εκπληκτικά και ξεχωριστά αρχιτεκτονικά στοιχεία που σχεδιάστηκε από τον Antoni Gaudí. Το πάρκο πήρε το όνομά του από τον Eusebi Güell, έναν πλούσιο επιχειρηματία και κόμη που είχε μεγάλο πάθος για τη δουλειά του Γκαουντί και που έγινε ο χορηγός του.
Το πάρκο σχεδιάστηκε αρχικά ως μέρος ενός πολυτελούς συγκροτήματος κατοικιών, αλλά με τα χρόνια αυτή η ιδέα εγκαταλείφθηκε και στη θέση του ο Güell και ο Gaudí σχεδίασαν ένα πάρκο που θα μπορούσε να είναι το σκηνικό ενός παραμυθιού.
Το πάρκο άνοιξε για το κοινό το 1922 και από τότε έχει γίνει ένα από τα κύρια τουριστικά αξιοθέατα της Βαρκελώνης. Το 1984 ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Σε κανονικές συνθήκες, υπάρχουν τεράστιες ουρές αφού περίπου 400 άτομα μπαίνουν στο πάρκο κάθε μισή ώρα, γι' αυτό σας συνιστώ να αγοράσετε το εισιτήριό σας online (κοστίζει 10 ευρώ) κι έτσι να αποφύγετε τις ουρές. Εναλλακτικά, μπορείτε να αγοράσετε το εισιτήριό σας στην είσοδο του πάρκου, όπως κάναμε εμείς (πήγαμε όμως καθημερινή, σε off season και σε περίοδο covid, οπότε ο κόσμος δεν ήταν τόσος πολύς).
Φτάσαμε!
Από εδώ ξεκινάει το El viaducto dels enamorats ("η οδογέφυρα των εραστών"). Θα ακούσετε μουσική από μουσικούς που παίζουν βιολί ή κιθάρα. Αν είστε ρομαντικές ψυχές το σκηνικό θα σας αρέσει πολύ, οι τουρίστες βέβαια δεν αποτελούν το ιδανικό background για ρομαντική περαντζάδα.
Passeig de las palmeras (ο περίπατος των φοινικιών). Συνεχίζοντας τον περίπατο σε ένα πέτρινο μονοπάτι γεμάτο πολύχρωμα και σπάνια λουλούδια.
Η θέα της πόλης.
Αυτό είναι το υψηλότερο σημείο του πάρκου. Από εδώ μπορείτε να δείτε το μεγαλύτερο μέρος της Βαρκελώνης. Υπάρχουν τρεις σταυροί στην κορυφή ενός πέτρινου, μικρού λόφου, που ονομάζεται "Calvari".
Απέναντι φαίνεται καθαρά (λέμε τώρα, πολλή ομίχλη) ο λόφος Tibidabo και ο ναός Expiatori del Sagrat Cor.
Πλησιάζουμε στην πιο διάσημη ατραξιόν του πάρκου, την "ταράτσα" (parc terrace).
Ο κόσμος που έχει μαζευτεί για να ξεκλέψει μια φωτογραφία με τη θέα προς την πόλη. Παρατηρήστε το διάζωμα από ψηφιδωτό τριγύρω από την ταράτσα, που μοιάζει με θαλάσσιο ερπετό.
Στην κεντρική ταράτσα. Προφανώς και φοίνικες.
Το ψηφιδωτό έργο του Γκαουντί στην κεντρική ταράτσα του πάρκου.
Μία ακόμα χαρακτηριστική και πολυφωτογραφημένη τοποθεσία που έχει συνδεθεί με τη Βαρκελώνη, το μπαλκόνι στην ταράτσα του πάρκου. Η θέα είναι φανταστική. Σε πρώτο πλάνο μπορείτε να δείτε αριστερά: την Casa del Guardia (το σπίτι που μοιάζει με ζαχαρόσπιτο με τον άσπρο σταυρό στο πάνω μέρος του), κτίριο του 1903 από τον Αντόνι Γκαουντί, εμπνευσμένο από τα παραμύθια, που προβάλλει ταινίες και φωτογραφίες που σχετίζονται με τα σχέδιά του. Δεξιά: το Porter's Residence pavilion (με τον μπλε-άσπρο καρό στύλο), εκεί που έμενε ας πούμε ο θυρωρός (μιας και τα δυο κτίρια είναι στην είσοδο του πάρκου). Στο βάθος φαίνεται η Sagrada Familia αλλά και η θάλασσα.
Δωμάτιο των Υποστηλών (The Hypostyle Room): αποτελείται από 86 κίονες Δωρικού ρυθμού. Η οροφή θα σας εντυπωσιάσει! Είναι κατασκευασμένη από μικρούς θόλους χτισμένους με την παραδοσιακή τεχνική των τούβλων από πηλό, διακοσμημένοι με αυθεντικά ψηφιδωτά από θραύσματα κεραμιδιών
Η πολύχρωμη, ψηφιδωτή σαλαμάνδρα του Γκαουντί, ευρέως γνωστή ως "el drac" (ο δράκος), στην κύρια είσοδο, όπως αποκαταστάθηκε μετά τον βανδαλισμό του Φεβρουαρίου 2007. Η Σαλαμάνδρα έχει γίνει κι αυτή σήμα κατατεθέν της Βαρκελώνης και θα βρείτε άπειρα μαγνητάκια στα τουριστικά μαγαζιά.
Εξαιρετικό background για φωτογραφία.
The Dragon Stairway (η Σκάλα του Δράκου). Η σκάλα που δίνει πρόσβαση στο πάρκο.
Το πάρκο ήταν κάτι ιδιαίτερο που δεν είχαμε ξαναδεί. Αν και λίγο μακριά από το κέντρο της Βαρκελώνης αξίζει σίγουρα να το βάλετε στο πρόγραμμά σας.
Φεύγοντας από το πάρκο, κατηφορίσαμε ως ότου να βγούμε στον κεντρικό δρόμο, περνώντας από πολλά μαγαζάκια με σουβενίρ.
Μετά το πάρκο κατευθυνθήκαμε προς τη περιοχή Santa Coloma της Βαρκελώνης όπου βρισκόταν το escape room που θέλαμε να παίξουμε.
Γυρίσαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις (το τι έχουν φτιάξει οι Βαρκελωνέζοι δεν περιγράφεται!) ενώ το επόμενο πρωί είχαμε κλείσει να παίξουμε ακόμη ένα, στο Mataro.
Τέλος 3ης ημέρας
Ημέρα 4η
Από το Mataro (Ματαρό, 31 χλμ βόρεια της Βαρκελώνης) δεν είδαμε σχεδόν τίποτα γιατί τρέχαμε να προλάβουμε το ραντεβού μας με το escape room. Δε χρησιμοποίησα καθόλου τη φωτογραφική. Αυτό που θυμάμαι όμως είναι ότι είναι μια παραλιακή πόλη, μαντέψτε με τι δέντρα. Φοίνικες!
Η μέρα σήμερα ήταν αρκετά χαλαρή, χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα και τρέξιμο. Επιστρέψαμε στη Βαρκελώνη και βολτάραμε στην πόλη.
Για εκατομμυριοστή φορά, στη Γοτθική Συνοικία
Όμορφη προσθήκη τα λαμπάκια
Τα κρεμασμένα, κόκκινα παπούτσια
Αυτό το πανέμορφο κτίριο στεγάζει το Escola de Música del Palau (Μουσικό Σχολείο)
Κι αυτό το κεφάλι, είναι το σιδερένιο γλυπτό "la Carmela" του Jaume Plensa. Το γλυπτό είναι τελείως flat, αλλά αν το δεις από την κατάλληλη γωνία φαίνεται τρισδιάστατο.
Περπατήσαμε μέχρι τον Καθεδρικό της Βαρκελώνης. Δεξιά, φαίνεται το Ρωμαϊκό Τείχος της Βαρκελώνης.
Τα απομεινάρια της παλιάς ρωμαϊκής πύλης της πόλης και των πύργων που τη φύλαγαν βρίσκονται ακριβώς δίπλα στον καθεδρικό ναό της Βαρκελώνης. Οι πύργοι είναι αρκετά καλά διατηρημένοι, αλλά η ίδια η πύλη έχει χαθεί.
Το παρακάτω γλυπτό είναι το Escultura Barcino, στην Plaça Nova. Τα γράμματα συνθέτουν το όνομα Bàrcino, τη ρωμαϊκή πόλη που προηγήθηκε της Βαρκελώνης.
Το παιδάκι με το κόκκινο μπουφάν είπε να ξεκουραστεί λίγο στο "C".
Έξω από τον Καθεδρικό, υπήρχε ένα παζάρι vintage αντικειμένων, οπότε ρίξαμε κι εμείς μια ματιά.
O εντυπωσιακός Καθεδρικός
Άγαλμα στον τοίχο σε κτίριο της Γοτθικής Συνοικίας.
Vintage επιγραφές στην μεγάλη και πολυσύχναστη Carrer de Ferran.
Ήταν η ημέρα του Αγίου Πατρικίου και έξω από το μπαρ με το όνομα "Guinness" είχαν τοποθετήσει σημαίες της Ιρλανδίας και πράσινα μπαλόνια.
Ήρθε η ώρα για κάτι γλυκό!
Churros βουτηγμένα σε ζεστή σοκολάτα. Αν και πεθαίνουμε για σοκολάτα, τα ίδια τα churros προσωπικά δε με ενθουσιάζουν. Οι άλλοι δύο βέβαια τα καταβρόχθισαν.
Στη La Rambla, το Teatre del Liceu (Θέατρο Λισέου), το εμβληματικό κτίριο της Όπερας που άνοιξε το 1847.
Το άγαλμα του Κολόμβου, στο οποίο μπορείς να ανέβεις με ασανσέρ και να θαυμάσεις τη θέα. Για αυτό ήρθαμε. Αλλά μαντέψτε... Κλειστό λόγω covid! Γκρρρ...
Περνώντας απέναντι στις αποβάθρες και την παραλία, να πάρουμε μια γεύση από Barceloneta.
Η Barceloneta είναι μια παραθαλάσσια γειτονιά όπου ο κόσμος έρχεται για σέρφινγκ και ηλιοθεραπεία στην παραλία Sant Sebastià, αλλά και για φαγητό στα πολυάριθμα εστιατόρια με θαλασσινά και παραδοσιακά μπαρ με τάπας. Οι μαρίνες είναι γεμάτες από πολυτελή σκάφη. Από εδώ επίσης μπορείτε να πάρετε το τελεφερίκ που λέγαμε νωρίτερα προς τον λόφο Μοντζουίκ. Ο tour guide, την 1η μέρα στο tour μας είχε πει με μπόλικες δόσεις χιούμορ πως αν ήταν καλοκαίρι θα μας έλεγε να αποφύγουμε να έρθουμε για μπάνιο εδώ γιατί εκτός από το ότι γίνεται ο κακός χαμός από κόσμο και τουρίστες, βλέπεις τα πάντα, γίνονται τα πάντα, κυκλοφορούν γυμνοί, μεθάνε, κάνουν σεξ κλπ κλπ, νομίζω το πιάσατε το νόημα.
Σε μία από τις μαρίνες. Στο βάθος, το διάσημο Hotel W, το σχήμα του οποίου μοιάζει με ιστιοπλοϊκό.
Οι χαρακτηριστικές καμάρες της οδού Passeig d'Isabel II
Όχι, δε βρισκόμαστε στο Hawkins! Είναι το "Strange Maracaibo" στη Βαρκελώνη και σερβίρει Stranger Drinks. Πανέξυπνο!
Αυτή είναι η Passeig d'Isabel II και στο βάθος Font del Geni Català.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο. Η επόμενη ήταν η μέρα της επιστροφής στην Ελλάδα αλλά θα είχαμε τη μισή μέρα διαθέσιμη, μιας και η πτήση μας ήταν το απόγευμα.
Ημέρα 5η
Η 5η ημέρα ήταν η μέρα της επιστροφής στην Ελλάδα. Η πτήση όμως ήταν στις 5 το απόγευμα οπότε είχαμε αρκετή ώρα για να δούμε μερικά πράγματα.
Το πρώτο που κάναμε ήταν να δούμε τον Καθεδρικό της Βαρκελώνης και να ανέβουμε στην κορυφή του για τη θέα.
Κοντά στην είσοδο του Καθεδρικού
Ο καθεδρικός χρονολογείται από τον 14ο αιώνα. Είναι αφιερωμένος στην Ευλάλια της Βαρκελώνης. Θυμάστε που είχαμε δει και κάτι σαν εικονοστάσι, στον τοίχο σε έναν από τους δρόμους της Γοτθικής Συνοικίας.
Το εσωτερικό του ναού.
Τα παιδιά κατέβασαν να ακούσουν ένα ακόμα audio guide για τον ναό, ενώ εγώ προτίμησα να ασχοληθώ με τις φωτογραφίες. Η αλήθεια είναι πως δεν υφίσταται ολοκληρωμένο ταξίδι στο εξωτερικό για μένα αν δε δω με κάποιο τρόπο από ψηλά την πόλη. Έχω πανοραμικές φωτογραφίες απ'όλα τα ταξίδια μου και η Βαρκελώνη δε θα έμενε εκτός λίστας. Ως τώρα λόγω της ομίχλης δεν ήμουν πολύ ικανοποιημένος, το άγαλμα του Κολόμβου ήταν κλειστό, η τελευταία μου ευκαιρία ήταν αυτός ο καθεδρικός.
Στην ταράτσα του Καθεδρικού
Ευτυχώς, λόγω του ότι πήγαμε σχετικά νωρίς το πρωί, δεν υπήρχε κόσμος.
Η θέα ήταν πολύ ωραία. Θεωρώ πως στην πόλη θα υπάρχουν ακόμα καλύτερα σημεία για μια πανοραμική θέα (όπως π.χ. το Bunkers of Carmel που μας πρότεινε κι ο ξεναγός αλλά δε χώρεσε στο πρόγραμμα), αλλά με αυτά τα δεδομένα ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να βρούμε.
O Βασίλης ρεμβάζει
Από αυτό το σημείο μπορεί κανείς να δει και τη Sagrada Familia
Στο βάθος, το Montjuic με το Palau National, που ήμασταν τη 2η μέρα
Καμινάδες, κεραμιδοσκεπές, καμπαναριά, σημαίες της Ισπανίας και της Καταλονίας, ένα πολύ όμορφο χάος.
Ο Άλεξ κι ο Βασίλης, καθώς ακούνε το audio guide.
o Βασίλης
Στο βάθος, μπορεί κανείς να διακρίνει πυργίσκους και καμπαναριά, αλλά και τη θάλασσα.
Κατεβήκαμε ξανά στον κεντρικό χώρο του Καθεδρικού. Στον περίκλειστο γοτθικό πλευρικό διάδρομο φυλάσσονται 13 λευκές χήνες, ένας αριθμός που εξηγείται από την εκτίμηση ότι η Ευλάλια ήταν 13 όταν μαρτύρησε.
Είχαμε ακόμα αρκετή ώρα οπότε σκεφτήκαμε να πάμε σε κάποιο μουσείο. Μεταξύ του Picasso Museum και του Big Fun Museum διαλέξαμε το δεύτερο γιατί ο ένας από την παρέα δεν τα πάει και τόσο καλά με...τους πίνακες.
Το Big Fun Museum είναι πάνω στη La Rambla. Είναι στην ουσία ένας χώρος ψυχαγωγίας ο οποίος περιλαμβάνει ψευδαισθήσεις, γιγάντια αντικείμενα, πολύχρωμα εκθέματα, food art κι ένα χώρο με τρομακτικά εκθέματα με διάφορα jump scares. Στο τελευταίο, δε θα ξεχάσω τη λαχτάρα που πήραν 5 Ελληνίδες όταν πατήσαμε του κουμπί που κάνει ένα ζόμπι να χτυπιέται. Ναι, τέτοιοι είμαστε.
Στην είσοδο
Θα έλεγα πως είχε πλάκα. Τα μικρά παιδιά και οι instagramers θα το λατρέψουν, αλλά γενικότερα ενδείκνυται και για όλους όσους θέλουν να γελάσουν και να κάνουν δυο χαζομάρες παραπάνω, να χαλαρώσουν, να ξεγνοιάσουν, να παλιμπαιδίσουν.
Και καλή ώρα...:
Όταν ψοφάς να διαβάσεις αλλά δε θες να κατέβεις από το ταβάνι
Σαν άλλη Μαρία Αντουανέτα, ο Αλεξ μας προτείνει να φάμε παντεσπάνι.
Τράβα σκανδάλη Βασίλη!
Επιστροφή στο ξενοδοχείο, μαζεύουμε αποσκευές και κατευθυνόμαστε στο αεροδρόμιο. Και αυτό ήταν! Το πρώτο ταξίδι στην μετά-covid εποχή έφτασε στο τέλος του!
Μπορεί να μην ήταν ένα ταξίδι στο οποίο τρέχαμε σαν τρελοί από το πρωί ως το βράδυ, ή ένα ταξίδι στο οποίο είχαμε βγάλει από πριν αναλυτικό πρόγραμμα σε power point presentation, όπως άλλες χρονιές, ήταν όμως ένα ταξίδι περισσότερο συ ύφος διακοπών, το οποίο είχα χρόνια να κάνω. Και το ευχαριστήθηκα πολύ! Αφήσαμε έξω διάφορα πράγματα και μέρη που θα ήθελα να δω, όμως ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως κάποια στιγμή ο δρόμος να με ξαναβγάλει στη Βαρκελώνη για ένα ισπανικό road trip π.χ. το οποίο θα είχε πολύ πολύ ενδιαφέρον, μιας και η Ισπανία είναι μια χώρα με έντονες αντιθέσεις ανάμεσα στις περιφέρειές της. Από τη Βαρκελώνη θα μου μείνει κυρίως το πόσο ελεύθερος αισθάνεται ο κόσμος να κυκλοφορεί και να συμπεριφέρεται όπως επιθυμεί, το πόσους ιδιοκτήτες με κατοικίδια βλέπαμε στους δρόμους και φυσικά...οι φοίνικες!!
Παρακάτω αναφέρω κάποια επιπλέον πράγματα που μπορείτε να κάνετε στη Βαρκελώνη:
Σας εύχομαι πολλά και καλά ταξίδια στην μετα-covid εποχή!
Τέλος ιστορίας
Σήμερα το πρόγραμμα θα ξεκινούσε με πάρκο Güell, οπότε κατευθυνθήκαμε προς τη στάση του λεωφορείου.
Στην Plaça de Sant Pere, ο Βασίλης επεξεργάζεται την πηγή. Είναι πόσιμο το νερό; Βεβαίως και είναι.
Λίγο Barrio Gótico και σήμερα.
Αυτό είναι το Castell dels Tres Dragons - Κάστρο των τριών δράκων. Κτήριο του 1888 σε μορφή κάστρου. Έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν ως εκθεσιακός χώρος και μουσείο φυσικής ιστορίας. Από εδώ, θα πάρουμε το λεωφορείο για το Park Güell.
Park Güell
To Park Güell, ή αλλιώς Κήποι του Γκαουντί, είναι ένας τεράστιος κήπος με εκπληκτικά και ξεχωριστά αρχιτεκτονικά στοιχεία που σχεδιάστηκε από τον Antoni Gaudí. Το πάρκο πήρε το όνομά του από τον Eusebi Güell, έναν πλούσιο επιχειρηματία και κόμη που είχε μεγάλο πάθος για τη δουλειά του Γκαουντί και που έγινε ο χορηγός του.
Το πάρκο σχεδιάστηκε αρχικά ως μέρος ενός πολυτελούς συγκροτήματος κατοικιών, αλλά με τα χρόνια αυτή η ιδέα εγκαταλείφθηκε και στη θέση του ο Güell και ο Gaudí σχεδίασαν ένα πάρκο που θα μπορούσε να είναι το σκηνικό ενός παραμυθιού.
Το πάρκο άνοιξε για το κοινό το 1922 και από τότε έχει γίνει ένα από τα κύρια τουριστικά αξιοθέατα της Βαρκελώνης. Το 1984 ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO.
Σε κανονικές συνθήκες, υπάρχουν τεράστιες ουρές αφού περίπου 400 άτομα μπαίνουν στο πάρκο κάθε μισή ώρα, γι' αυτό σας συνιστώ να αγοράσετε το εισιτήριό σας online (κοστίζει 10 ευρώ) κι έτσι να αποφύγετε τις ουρές. Εναλλακτικά, μπορείτε να αγοράσετε το εισιτήριό σας στην είσοδο του πάρκου, όπως κάναμε εμείς (πήγαμε όμως καθημερινή, σε off season και σε περίοδο covid, οπότε ο κόσμος δεν ήταν τόσος πολύς).
Φτάσαμε!
Από εδώ ξεκινάει το El viaducto dels enamorats ("η οδογέφυρα των εραστών"). Θα ακούσετε μουσική από μουσικούς που παίζουν βιολί ή κιθάρα. Αν είστε ρομαντικές ψυχές το σκηνικό θα σας αρέσει πολύ, οι τουρίστες βέβαια δεν αποτελούν το ιδανικό background για ρομαντική περαντζάδα.
Passeig de las palmeras (ο περίπατος των φοινικιών). Συνεχίζοντας τον περίπατο σε ένα πέτρινο μονοπάτι γεμάτο πολύχρωμα και σπάνια λουλούδια.
Η θέα της πόλης.
Αυτό είναι το υψηλότερο σημείο του πάρκου. Από εδώ μπορείτε να δείτε το μεγαλύτερο μέρος της Βαρκελώνης. Υπάρχουν τρεις σταυροί στην κορυφή ενός πέτρινου, μικρού λόφου, που ονομάζεται "Calvari".
Απέναντι φαίνεται καθαρά (λέμε τώρα, πολλή ομίχλη) ο λόφος Tibidabo και ο ναός Expiatori del Sagrat Cor.
Πλησιάζουμε στην πιο διάσημη ατραξιόν του πάρκου, την "ταράτσα" (parc terrace).
Ο κόσμος που έχει μαζευτεί για να ξεκλέψει μια φωτογραφία με τη θέα προς την πόλη. Παρατηρήστε το διάζωμα από ψηφιδωτό τριγύρω από την ταράτσα, που μοιάζει με θαλάσσιο ερπετό.
Στην κεντρική ταράτσα. Προφανώς και φοίνικες.
Το ψηφιδωτό έργο του Γκαουντί στην κεντρική ταράτσα του πάρκου.
Μία ακόμα χαρακτηριστική και πολυφωτογραφημένη τοποθεσία που έχει συνδεθεί με τη Βαρκελώνη, το μπαλκόνι στην ταράτσα του πάρκου. Η θέα είναι φανταστική. Σε πρώτο πλάνο μπορείτε να δείτε αριστερά: την Casa del Guardia (το σπίτι που μοιάζει με ζαχαρόσπιτο με τον άσπρο σταυρό στο πάνω μέρος του), κτίριο του 1903 από τον Αντόνι Γκαουντί, εμπνευσμένο από τα παραμύθια, που προβάλλει ταινίες και φωτογραφίες που σχετίζονται με τα σχέδιά του. Δεξιά: το Porter's Residence pavilion (με τον μπλε-άσπρο καρό στύλο), εκεί που έμενε ας πούμε ο θυρωρός (μιας και τα δυο κτίρια είναι στην είσοδο του πάρκου). Στο βάθος φαίνεται η Sagrada Familia αλλά και η θάλασσα.
Δωμάτιο των Υποστηλών (The Hypostyle Room): αποτελείται από 86 κίονες Δωρικού ρυθμού. Η οροφή θα σας εντυπωσιάσει! Είναι κατασκευασμένη από μικρούς θόλους χτισμένους με την παραδοσιακή τεχνική των τούβλων από πηλό, διακοσμημένοι με αυθεντικά ψηφιδωτά από θραύσματα κεραμιδιών
Η πολύχρωμη, ψηφιδωτή σαλαμάνδρα του Γκαουντί, ευρέως γνωστή ως "el drac" (ο δράκος), στην κύρια είσοδο, όπως αποκαταστάθηκε μετά τον βανδαλισμό του Φεβρουαρίου 2007. Η Σαλαμάνδρα έχει γίνει κι αυτή σήμα κατατεθέν της Βαρκελώνης και θα βρείτε άπειρα μαγνητάκια στα τουριστικά μαγαζιά.
Εξαιρετικό background για φωτογραφία.
The Dragon Stairway (η Σκάλα του Δράκου). Η σκάλα που δίνει πρόσβαση στο πάρκο.
Το πάρκο ήταν κάτι ιδιαίτερο που δεν είχαμε ξαναδεί. Αν και λίγο μακριά από το κέντρο της Βαρκελώνης αξίζει σίγουρα να το βάλετε στο πρόγραμμά σας.
Φεύγοντας από το πάρκο, κατηφορίσαμε ως ότου να βγούμε στον κεντρικό δρόμο, περνώντας από πολλά μαγαζάκια με σουβενίρ.
Μετά το πάρκο κατευθυνθήκαμε προς τη περιοχή Santa Coloma της Βαρκελώνης όπου βρισκόταν το escape room που θέλαμε να παίξουμε.
Γυρίσαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις (το τι έχουν φτιάξει οι Βαρκελωνέζοι δεν περιγράφεται!) ενώ το επόμενο πρωί είχαμε κλείσει να παίξουμε ακόμη ένα, στο Mataro.
Τέλος 3ης ημέρας
Ημέρα 4η
Από το Mataro (Ματαρό, 31 χλμ βόρεια της Βαρκελώνης) δεν είδαμε σχεδόν τίποτα γιατί τρέχαμε να προλάβουμε το ραντεβού μας με το escape room. Δε χρησιμοποίησα καθόλου τη φωτογραφική. Αυτό που θυμάμαι όμως είναι ότι είναι μια παραλιακή πόλη, μαντέψτε με τι δέντρα. Φοίνικες!
Η μέρα σήμερα ήταν αρκετά χαλαρή, χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα και τρέξιμο. Επιστρέψαμε στη Βαρκελώνη και βολτάραμε στην πόλη.
Για εκατομμυριοστή φορά, στη Γοτθική Συνοικία
Όμορφη προσθήκη τα λαμπάκια
Τα κρεμασμένα, κόκκινα παπούτσια
Αυτό το πανέμορφο κτίριο στεγάζει το Escola de Música del Palau (Μουσικό Σχολείο)
Κι αυτό το κεφάλι, είναι το σιδερένιο γλυπτό "la Carmela" του Jaume Plensa. Το γλυπτό είναι τελείως flat, αλλά αν το δεις από την κατάλληλη γωνία φαίνεται τρισδιάστατο.
Περπατήσαμε μέχρι τον Καθεδρικό της Βαρκελώνης. Δεξιά, φαίνεται το Ρωμαϊκό Τείχος της Βαρκελώνης.
Τα απομεινάρια της παλιάς ρωμαϊκής πύλης της πόλης και των πύργων που τη φύλαγαν βρίσκονται ακριβώς δίπλα στον καθεδρικό ναό της Βαρκελώνης. Οι πύργοι είναι αρκετά καλά διατηρημένοι, αλλά η ίδια η πύλη έχει χαθεί.
Το παρακάτω γλυπτό είναι το Escultura Barcino, στην Plaça Nova. Τα γράμματα συνθέτουν το όνομα Bàrcino, τη ρωμαϊκή πόλη που προηγήθηκε της Βαρκελώνης.
Το παιδάκι με το κόκκινο μπουφάν είπε να ξεκουραστεί λίγο στο "C".
Έξω από τον Καθεδρικό, υπήρχε ένα παζάρι vintage αντικειμένων, οπότε ρίξαμε κι εμείς μια ματιά.
O εντυπωσιακός Καθεδρικός
Άγαλμα στον τοίχο σε κτίριο της Γοτθικής Συνοικίας.
Vintage επιγραφές στην μεγάλη και πολυσύχναστη Carrer de Ferran.
Ήταν η ημέρα του Αγίου Πατρικίου και έξω από το μπαρ με το όνομα "Guinness" είχαν τοποθετήσει σημαίες της Ιρλανδίας και πράσινα μπαλόνια.
Ήρθε η ώρα για κάτι γλυκό!
Churros βουτηγμένα σε ζεστή σοκολάτα. Αν και πεθαίνουμε για σοκολάτα, τα ίδια τα churros προσωπικά δε με ενθουσιάζουν. Οι άλλοι δύο βέβαια τα καταβρόχθισαν.
Στη La Rambla, το Teatre del Liceu (Θέατρο Λισέου), το εμβληματικό κτίριο της Όπερας που άνοιξε το 1847.
Το άγαλμα του Κολόμβου, στο οποίο μπορείς να ανέβεις με ασανσέρ και να θαυμάσεις τη θέα. Για αυτό ήρθαμε. Αλλά μαντέψτε... Κλειστό λόγω covid! Γκρρρ...
Περνώντας απέναντι στις αποβάθρες και την παραλία, να πάρουμε μια γεύση από Barceloneta.
Η Barceloneta είναι μια παραθαλάσσια γειτονιά όπου ο κόσμος έρχεται για σέρφινγκ και ηλιοθεραπεία στην παραλία Sant Sebastià, αλλά και για φαγητό στα πολυάριθμα εστιατόρια με θαλασσινά και παραδοσιακά μπαρ με τάπας. Οι μαρίνες είναι γεμάτες από πολυτελή σκάφη. Από εδώ επίσης μπορείτε να πάρετε το τελεφερίκ που λέγαμε νωρίτερα προς τον λόφο Μοντζουίκ. Ο tour guide, την 1η μέρα στο tour μας είχε πει με μπόλικες δόσεις χιούμορ πως αν ήταν καλοκαίρι θα μας έλεγε να αποφύγουμε να έρθουμε για μπάνιο εδώ γιατί εκτός από το ότι γίνεται ο κακός χαμός από κόσμο και τουρίστες, βλέπεις τα πάντα, γίνονται τα πάντα, κυκλοφορούν γυμνοί, μεθάνε, κάνουν σεξ κλπ κλπ, νομίζω το πιάσατε το νόημα.
Σε μία από τις μαρίνες. Στο βάθος, το διάσημο Hotel W, το σχήμα του οποίου μοιάζει με ιστιοπλοϊκό.
Οι χαρακτηριστικές καμάρες της οδού Passeig d'Isabel II
Όχι, δε βρισκόμαστε στο Hawkins! Είναι το "Strange Maracaibo" στη Βαρκελώνη και σερβίρει Stranger Drinks. Πανέξυπνο!
Αυτή είναι η Passeig d'Isabel II και στο βάθος Font del Geni Català.
Επιστροφή στο ξενοδοχείο. Η επόμενη ήταν η μέρα της επιστροφής στην Ελλάδα αλλά θα είχαμε τη μισή μέρα διαθέσιμη, μιας και η πτήση μας ήταν το απόγευμα.
Ημέρα 5η
Η 5η ημέρα ήταν η μέρα της επιστροφής στην Ελλάδα. Η πτήση όμως ήταν στις 5 το απόγευμα οπότε είχαμε αρκετή ώρα για να δούμε μερικά πράγματα.
Το πρώτο που κάναμε ήταν να δούμε τον Καθεδρικό της Βαρκελώνης και να ανέβουμε στην κορυφή του για τη θέα.
Κοντά στην είσοδο του Καθεδρικού
Ο καθεδρικός χρονολογείται από τον 14ο αιώνα. Είναι αφιερωμένος στην Ευλάλια της Βαρκελώνης. Θυμάστε που είχαμε δει και κάτι σαν εικονοστάσι, στον τοίχο σε έναν από τους δρόμους της Γοτθικής Συνοικίας.
Το εσωτερικό του ναού.
Τα παιδιά κατέβασαν να ακούσουν ένα ακόμα audio guide για τον ναό, ενώ εγώ προτίμησα να ασχοληθώ με τις φωτογραφίες. Η αλήθεια είναι πως δεν υφίσταται ολοκληρωμένο ταξίδι στο εξωτερικό για μένα αν δε δω με κάποιο τρόπο από ψηλά την πόλη. Έχω πανοραμικές φωτογραφίες απ'όλα τα ταξίδια μου και η Βαρκελώνη δε θα έμενε εκτός λίστας. Ως τώρα λόγω της ομίχλης δεν ήμουν πολύ ικανοποιημένος, το άγαλμα του Κολόμβου ήταν κλειστό, η τελευταία μου ευκαιρία ήταν αυτός ο καθεδρικός.
Στην ταράτσα του Καθεδρικού
Ευτυχώς, λόγω του ότι πήγαμε σχετικά νωρίς το πρωί, δεν υπήρχε κόσμος.
Η θέα ήταν πολύ ωραία. Θεωρώ πως στην πόλη θα υπάρχουν ακόμα καλύτερα σημεία για μια πανοραμική θέα (όπως π.χ. το Bunkers of Carmel που μας πρότεινε κι ο ξεναγός αλλά δε χώρεσε στο πρόγραμμα), αλλά με αυτά τα δεδομένα ήταν το καλύτερο που μπορούσαμε να βρούμε.
O Βασίλης ρεμβάζει
Από αυτό το σημείο μπορεί κανείς να δει και τη Sagrada Familia
Στο βάθος, το Montjuic με το Palau National, που ήμασταν τη 2η μέρα
Καμινάδες, κεραμιδοσκεπές, καμπαναριά, σημαίες της Ισπανίας και της Καταλονίας, ένα πολύ όμορφο χάος.
Ο Άλεξ κι ο Βασίλης, καθώς ακούνε το audio guide.
o Βασίλης
Στο βάθος, μπορεί κανείς να διακρίνει πυργίσκους και καμπαναριά, αλλά και τη θάλασσα.
Κατεβήκαμε ξανά στον κεντρικό χώρο του Καθεδρικού. Στον περίκλειστο γοτθικό πλευρικό διάδρομο φυλάσσονται 13 λευκές χήνες, ένας αριθμός που εξηγείται από την εκτίμηση ότι η Ευλάλια ήταν 13 όταν μαρτύρησε.
Είχαμε ακόμα αρκετή ώρα οπότε σκεφτήκαμε να πάμε σε κάποιο μουσείο. Μεταξύ του Picasso Museum και του Big Fun Museum διαλέξαμε το δεύτερο γιατί ο ένας από την παρέα δεν τα πάει και τόσο καλά με...τους πίνακες.
Το Big Fun Museum είναι πάνω στη La Rambla. Είναι στην ουσία ένας χώρος ψυχαγωγίας ο οποίος περιλαμβάνει ψευδαισθήσεις, γιγάντια αντικείμενα, πολύχρωμα εκθέματα, food art κι ένα χώρο με τρομακτικά εκθέματα με διάφορα jump scares. Στο τελευταίο, δε θα ξεχάσω τη λαχτάρα που πήραν 5 Ελληνίδες όταν πατήσαμε του κουμπί που κάνει ένα ζόμπι να χτυπιέται. Ναι, τέτοιοι είμαστε.
Στην είσοδο
Θα έλεγα πως είχε πλάκα. Τα μικρά παιδιά και οι instagramers θα το λατρέψουν, αλλά γενικότερα ενδείκνυται και για όλους όσους θέλουν να γελάσουν και να κάνουν δυο χαζομάρες παραπάνω, να χαλαρώσουν, να ξεγνοιάσουν, να παλιμπαιδίσουν.
Και καλή ώρα...:
Όταν ψοφάς να διαβάσεις αλλά δε θες να κατέβεις από το ταβάνι
Σαν άλλη Μαρία Αντουανέτα, ο Αλεξ μας προτείνει να φάμε παντεσπάνι.
Τράβα σκανδάλη Βασίλη!
Επιστροφή στο ξενοδοχείο, μαζεύουμε αποσκευές και κατευθυνόμαστε στο αεροδρόμιο. Και αυτό ήταν! Το πρώτο ταξίδι στην μετά-covid εποχή έφτασε στο τέλος του!
Μπορεί να μην ήταν ένα ταξίδι στο οποίο τρέχαμε σαν τρελοί από το πρωί ως το βράδυ, ή ένα ταξίδι στο οποίο είχαμε βγάλει από πριν αναλυτικό πρόγραμμα σε power point presentation, όπως άλλες χρονιές, ήταν όμως ένα ταξίδι περισσότερο συ ύφος διακοπών, το οποίο είχα χρόνια να κάνω. Και το ευχαριστήθηκα πολύ! Αφήσαμε έξω διάφορα πράγματα και μέρη που θα ήθελα να δω, όμως ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως κάποια στιγμή ο δρόμος να με ξαναβγάλει στη Βαρκελώνη για ένα ισπανικό road trip π.χ. το οποίο θα είχε πολύ πολύ ενδιαφέρον, μιας και η Ισπανία είναι μια χώρα με έντονες αντιθέσεις ανάμεσα στις περιφέρειές της. Από τη Βαρκελώνη θα μου μείνει κυρίως το πόσο ελεύθερος αισθάνεται ο κόσμος να κυκλοφορεί και να συμπεριφέρεται όπως επιθυμεί, το πόσους ιδιοκτήτες με κατοικίδια βλέπαμε στους δρόμους και φυσικά...οι φοίνικες!!
Παρακάτω αναφέρω κάποια επιπλέον πράγματα που μπορείτε να κάνετε στη Βαρκελώνη:
- Στον λόφο Tibidabo θα έχετε μια πανοραμική θέα της Βαρκελώνης. Σήμα κατατεθέν του λόφου είναι η εκκλησία Sagrat Cor. Στο λόφο υπάρχει επίσης και το πάρκο ψυχαγωγίας Tibidabo Amusement Park.
- Ένα ακόμα διάσημο view point είναι το Bunkers of Carmel στην κορυφή του λόφου Turó de la Rovira. Η πρώην αντιαεροπορική οχύρωση της πόλης που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, προσφέρει πανοραμική θέα 360 μοιρών.
- Το The World Begins With Every Kiss είναι ένα διάσημο mural που αποτελείται από ένα μωσαϊκό 6.000 πλακιδίων/φωτογραφιών οι οποίες ολοκληρώνουν μία μεγαλύτερη εικόνα, αυτή ενός ενός φιλιού.
- Το Πάρκο Λαβύρινθου της Όρτα (Parc del Laberint d'Horta) είναι ένα νεοκλασικό πάρκο του 18ου αιώνα που περιλαμβάνει ένα λαβύρινθο από κυπαρίσσια, υδάτινα στοιχεία και χώρο για πικ νικ. Είναι περίπου 30 λεπτά απόσταση με τα μέσα μεταφοράς, από το κέντρο της Βαρκελώνης.
- Μια ανάσα από τη Sagrada Familia βρίσκεται το Sant Pau Art Nouveau Site, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά και ιστορικά αξιοθέατα της Βαρκελώνης. Ο χώρος περιλαμβάνει συνολικά 27 κτίρια Art Nouveau αρχιτεκτονικής. Λειτουργούσε ως νοσοκομείο μέχρι το 2009.
- Η Casa Vicens είναι ένα ακόμα από τα ιδιαίτερα έργα του Gaudi και αποτελεί την πρώτη κατοικία του αρχιτέκτονα.
- Αν σας περισσεύει χρόνος, μπορείτε να αφιερώσετε μία μέρα στο μουσείο Salvador Dali. Το μουσείο βρίσκεται στην ισπανική πόλη Figueres, τη γενέτειρα του Dali, 147 χιλιόμετρα βόρεια της Βαρκελώνης. Η απόσταση είναι περίπου 1 ώρα και 30 λεπτά από τη Βαρκελώνη, είτε πάτε με τρένο είτε με αυτοκίνητο. Ο Σαλβαδόρ Νταλί είναι θαμμένος στην κρύπτη κάτω από το μουσείο.
- Το χορτοφαγικό/vegan εστιατόριο Kriti (όχι, δεν έχει καμία σχέση με τη δική μας Κρήτη, το ρωτήσαμε) είναι πολύ αξιόλογο με νόστιμα πιάτα, ευγενικό προσωπικό και με λογικές τιμές.
- Η La Boqueria είναι δημόσια αγορά φαγητού (food market) οι πρώτες αναφορές της οποίας χρονολογούνται ακόμα κι από το 1217. Αποτελεί διάσημο τουριστικό προορισμό κι εδώ μπορείτε να βρείτε κρεοπωλεία, οπωροπωλεία, εστιατόρια και μπαρ για να κάτσετε να φάτε ή να πάρετε κάτι στο χέρι. Εμείς πήγαμε με σκοπό να κάτσουμε για φαγητό, αλλά το εστιατόριο που μας έκανε κλικ είχε αρκετό κόσμο οπότε το αποφύγαμε, λόγω covid. Έτσι πήραμε σε σακουλίτσα μερικά empanadas για το δρόμο.
- Στο Cremat 11, θα φάτε ωραιότατο πρωινό και brunch, pancakes, βάφλες, σοκολάτες, ομελέτες, tapas κ.α., αλλά λειτουργεί και την υπόλοιπη ημέρα ως εστιατόριο. Αν το προτιμήσετε για πρωινό, πηγαίντε σχετικά νωρίς (αν θυμάμαι καλά ανοίγει στις 10:00) γιατί ο χώρος είναι μικρός (ωστόσο πανέμορφος) και γεμίζει εύκολα με κόσμο.
Σας εύχομαι πολλά και καλά ταξίδια στην μετα-covid εποχή!
Τέλος ιστορίας
)
