Και στο ταξίδι που εδώ περιγράφω κρατούσα ημερολόγιο και σε όλα σχεδόν τα ταξίδια προσπαθώ να γράφω όσα περισσότερα γίνεται. Παίρνει λίγο χρόνο αλλά αξίζει το γραπτό.
Αδελφέ με κατανοείς και σε καταλαβαίνω.
Τα ταξίδια τα άρχισα κι εγώ αμέσως και στη σχολή πάτησα μόνο για τις εξετάσεις και μερικά υποχρεωτικά εργαστήρια! Είχα καταρρίψει ρεκόρ μάλιστα περνώντας 23 μαθήματα σε δύο εξεταστικές! Μετά τους σεισμούς του 81 δούλευα οικοδόμος, μεγάλη ζήτηση και πολύ ψηλά μεροκάματα, ώστε μια βδομάδα δουλειά από την πιάτσα του καφενείου Το Νέον στην Ομόνοια αρκούσε για τρεις μήνες ταξίδια. Βέβαια η συντριπτική πλειοψηφία του πολυτεχνείου ευημερούσε, μη νομίζει κανείς ότι ήταν γεμάτο με ηρωικά παιδιά τύπου Ξανθόπουλου που δούλευαν για να σπουδάσουν και τέτοια, ούτε να τριγυρίσουν την Ευρώπη με ένα σακίδιο στην πλάτη.
Επί 31 ημέρες δεν είχα μιλήσει με Ελλάδα, οι δε γονείς μου έμαθαν ότι είμαι καλά μόνο όταν έφτασε ο φίλος μου γύρω στις 17/8/84!!!!!!Όταν επέστρεψα έμαθα ότι θέλει τον κωδικό 0030!!!!!
@Στον τελευταίο όροφο πηγαίναμε μετά από κάθε ταξίδι με τα "σκήπτρα", δηλαδή Γερμανίδες ή Σκανδιναβές, για να τους κάνουμε το γεύμα με κουπόνια.
Είσαι απίστευτος!
Πράγματι τον 8/1984 η Ισπανία ήταν ακόμα πιο φτηνή και απο την Ελλάδα, στα Mcdonalds στην Βαρκελώνη ήταν η μοναδική φορά που έφαγα έξω σάντουιτς στο ταξίδι μου.
Όπως το λες!
Μου το έκανε το "κόλπο" αυτό ένας εξυπνάκιας στην Κρακοβία.
Καλά του έκανες! Όμως σκέψου ότι είναι μέσα στα όρια της πλάκας. Εμείς τους λέγαμε το: άντε γα@@@@@ ρε μα@@@@. (με ερωτηματικό όμως) Γνωστές σε πολλούς λέξεις δηλαδή, γι' αυτό και επικίνδυνο.Μου το έκανε το "κόλπο" αυτό ένας εξυπνάκιας στην Κρακοβία.
Κρίμα που δε τράβηξα φότο τα μούτρα μόλις του απάντησα με μια Χριστοπαναγία
