Nick_St
Member
- Μηνύματα
- 138
- Likes
- 2.267
- Ταξίδι-Όνειρο
- Venezuela
Ένα ταξίδι interrail αποτελεί σίγουρα μία ωραία και διαφορετική εμπειρία! Προσωπικά το είχα κατά νου να κάνω ένα τέτοιο ταξίδι μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, αλλά προέκυψε από το πουθενά φέτος και έτσι λοιπόν το ταξίδι έγινε το καλοκαίρι που μας πέρασε. Και όταν λέω από το πουθενά, εννοώ έναν διαγωνισμό που βρήκα μαζί με έναν φίλο μου στο διαδίκτυο όπου ανέβαζες μία φωτογραφία σου και η κριτική επιτροπή θα διάλεγε τις 5 πιο όμορφες από τις 20 με τις περισσότερες ψήφους. Οι 5 νικητές θα κέρδιζαν από 2 εισιτήρια Interrail Global Pass 5 ταξιδιωτικών ημερών σε διάστημα 15 ημερών. Γνωστά λαμόγια εμείς, βρίσκουμε τρόπο να τερματίσουμε εύκολα στις 2 πρώτες θέσεις όσον αφορά τις ψήφους. Αν κέρδιζε μόνο ένας από τους 2 θα παίρναμε από ένα εισιτήριο, αν κερδίζαμε και οι 2 θα παίρναμε άλλα δύο φιλαράκια λογικά, αν δεν κέρδιζε κανείς τότε απλά θα είχαμε σπαταλήσει λίγη ώρα με το να κλέβουμε ψηφουλίνια. Βγαίνουν τα αποτελέσματα και είμαι εγώ ο ένας από τους 5 νικητές, ενώ οι άλλοι 4 ήταν ένας Ισπανός, ένας Ούγγρος, ένας Ιταλός και μια Ρουμάνα.
Όσον αφορά τα Interrail Passes υπάρχουν οι εξής δύο επιλογές: Global Pass και One Country Pass. Το πρώτο είναι ένα πάσο και για τις 30 χώρες που ισχύει το Interrail Pass, είναι το πιο δημοφιλές και χωρίζεται στις εξής κατηγορίες:
1) Εισιτήριο 15 ημερών όπου μπορείς να ταξιδέψεις 5 ημέρες
2) Εισιτήριο ενός μήνα όπου μπορείς να ταξιδέψεις 7 ημέρες
3) Εισιτήριο ενός μήνα όπου μπορείς να ταξιδέψεις 10 ημέρες
4) Εισιτήριο ενός μήνα όπου μπορείς να ταξιδέψεις 15 ημέρες
5) Εισιτήριο 15 ημερών όπου μπορείς να ταξιδέψεις κάθε μέρα
6) Εισιτήριο 22 ημερών όπου μπορείς να ταξιδέψεις κάθε μέρα
7) Εισιτήριο ενός μήνα όπου μπορείς να ταξιδέψεις κάθε μέρα
Το One Country Pass είναι ένα πάσο με το οποίο μπορείς να ταξιδέψεις 8 ημέρες σε διάστημα ενός μήνα σε μία μόνο χώρα (εξαίρεση το πακέτο Benelux που μπορείς να ταξιδέψεις και στις 3 χώρες). Οι μόνες παραλλαγές εδώ αφορούν μόνο την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία όπου υπάρχουν τα Plus και τα Premium Passes με διαφορετικά πλεονεκτήματα το καθένα. Και στο Global Pass και στο One Country Pass για κάθε ταξιδιωτική ημέρα υπάρχει η δυνατότητα απεριορίστων διαδρομών, ενώ υπάρχει και διαφοροποίηση στις τιμές ανάλογα με την ηλικία του ατόμου (12-27 ετών, 28-59 ετών, 60+, 4-11 ετών). Για τα παιδιά 4-11 είναι δωρεάν το εισιτήριο αν ταξιδεύουν μαζί με τη φαμίλια τους, εκτός κι αν ένας 4χρονος θέλει να αλωνίσει solo την Ευρώπη οπότε τότε πληρώνει κανονικά. Αν θεωρήσουμε ως στάνταρ τιμή αυτή των ενηλίκων, τότε η έκπτωση για την πιτσιρικαρία είναι λίγο πάνω από 20% και για τα παππούδια περίπου 10%.
Αυτό που κερδίσαμε εμείς ήταν το Global Pass 15 ημερών με 5 ταξιδιωτικές ημέρες και έπρεπε να το κάνουμε μεταξύ 1 Ιουλίου και 15 Αυγούστου σύμφωνα με τον οργανισμό που έκανε το διαγωνισμό. Κάπου εκεί άρχισαν τα προβλήματα μας, αφού εγώ γυρνούσα 22 Ιούλη από Κούβα, στις 25 ορκιζόταν στο Αριστοτέλειο ο συνταξιδιώτης ο Α., στις 6 Αυγούστου έφευγε ο Α. για ρομαντικό ταξιδάκι με την κοπελιά του στη Σαντορίνη και εγώ στις 10 έφευγα για Ελσίνκι για πρόγραμμα ανταλλαγών Erasmus+. Η μόνη μας επιλογή ήταν να γίνει το ταξίδι 26 Ιουλίου με 3 Αυγούστου, αφού αν γυρνούσαμε στις 5 του μήνα θα τρώγαμε παντόφλα από την κοπελιά του Α. που τον ήθελε φρέσκο και ξεκούραστο για τη Σαντορίνη, κάπου εκεί εγώ γελούσα αλλά τι να κάνω που έμπλεξα με ερωτευμένους. Θα μπορούσαμε να γυρίσουμε στις 4 του μηνός, αλλά το διήμερο 4-5 υπάρχει ένα καθιερωμένο τουρνουά beach volley στα μέρη μας και αμαρτία θα ήταν να χάναμε τον τίτλο μετά από 4 καλοκαίρια και το έπαθλο που ήταν πολύ καλό. Η κοπελιά του Α. εννοείται δεν έμαθε τίποτα για το beach volley, αλλά όταν το έμαθε μία μέρα πριν το τουρνουά έγινε χαμός κι η παντόφλα που έφαγε το φιλαράκι μου πρέπει να ήταν πολύ μεγάλη, καμιά 45 νούμερο billabong απ' αυτές που χουν και σκληρό πάτο εικάζω. Μεγαλύτερη αμαρτία θα ήταν όμως να χάσουμε το ταξίδι, "ας το κάνουμε και λιγότερες μέρες από όσες θα μπορούσαμε" λέμε και αφού έκλεισαν οι ημερομηνίες έπρεπε να αποφασίσουμε τους προορισμούς. Οι μέρες ήταν λίγες και επειδή δεν θέλαμε να χαλάσουμε ένα σκασμό λεφτά στα αεροπορικά για κάτι μακρινό, αποφασίσαμε εντός ολίγων λεπτών για Βαλκάνια που είναι και εδώ δίπλα, "ένα τσιγάρο δρόμος να 'ούμε" που λέει κι ο παππούς μου.
Ο Α. σπούδαζε Θεσσαλονίκη, εγώ σπουδάζω Αθήνα, οπότε λέμε να οργανώσουμε το ταξίδι όταν θα βρεθούμε από κοντά στα πάτρια εδάφη της Φθιώτιδας. Και πότε έγινε αυτό; 3 μέρες πριν το ταξίδι, δηλαδή στις 23 του Ιούλη όταν και γύρισα από το ταξίδι μου στην Κούβα. Το μόνο πράγμα που είχαμε κανονίσει πριν βρεθούμε ήταν να κλείσουμε αεροπορικά για τις 26 του Ιούλη από Θεσσαλονίκη για Μπέργκαμο με ένα τίμιο 20ευρο της Ryanair. Θα βλέπαμε και λίγο από Ιταλία και έτσι θα ήταν πιο εύκολο το ταξίδι τόσο σε χρόνο όσο και σε αποστάσεις. Βρισκόμαστε, παίρνουμε τα λάπτοπ, πάμε σε μια καφετέρια που έχει καλό wifi και μέσα σε ένα 2ωρο περίπου φτιάξαμε το γενικό πλάνο, βρήκαμε τα δρομολόγια που θα χρειαζόμασταν και κλείσαμε διαμονή για όλα τα βράδια σε Airbnb με 14 ευρώ μ.ο. για κάθε βράδυ.
Έχοντας στη διάθεση μας 7 βράδια, το πλάνο που φτιάξαμε ήταν:
26/7| Θεσσαλονίκη-Μπέργκαμο αεροπορικώς, Μιλάνο-Τεργέστη με τρένο, διανυκτέρευση Τεργέστη
27/7| Τεργέστη-Λιουμπλιάνα με λεωφορείο, διανυκτέρευση Λιουμπλιάνα
28/7| Λιουμπλιάνα-Ζάγκρεμπ με τρένο με μπόλικες αλλαγές τρένων στην επαρχία της Σλοβενίας και μία μεγάλη στάση στο Νόβο Μέστο, διανυκτέρευση Ζάγκρεμπ
29/7| αραλίκι και διανυκτέρευση Ζάγκρεμπ
30/7| Ζάγκρεμπ-Λίμνες Πλίτβιτσε με λεωφορείο, Λίμνες Πλίτβιτσε-Σπλιτ με λεωφορείο, διανυκτέρευση Σπλιτ
31/7| Σπλιτ-Μόσταρ με λεωφορείο, Μόσταρ-Σαράγεβο με λεωφορείο, διανυκτέρευση Σαράγεβο
01/8| Σαράγεβο-Βελιγράδι με λεωφορείο, διανυκτέρευση Βελιγράδι
02/8| Βελιγράδι-Θεσσαλονίκη με βραδινό τρένο
03/8| Θεσσαλονίκη-Λιανοκλάδι με τρένο
Για να κάνουμε όλες τις μετακινήσεις με τρένα το πηγαίναμε, αλλά αφού υπήρχε πρόβλημα με το σιδηροδρομικό δίκτυο σε κάποιες περιοχές, βρήκαμε τη λύση στα λεωφορεία, κάποια εκ των οποίων μπορέσαμε και πήραμε τζαμπέ λόγω interrail pass, ενώ στα υπόλοιπα πληρώσαμε κανονικά. Κάναμε τη σκέψη να βάλουμε λιγότερους προορισμούς στο μενού του ταξιδιού για να δούμε καλύτερα την κάθε πόλη, εν τέλει όμως καταλήξαμε σε αυτό το πρόγραμμα, μικρές είναι ούτως ή άλλως οι πόλεις αυτές, οπότε κάπως θα τη βγάζαμε.
25 Ιουλίου χάραμα ανεβαίνω Θεσσαλονίκη εγώ, δεν πήγα στην ορκομωσία του Α. αλλά κατευθείαν στο τραπέζι, ωραίος φίλος είμαι. Ήμουν που ήμουν νηστικός στην Κούβα, πήγα στη συμπρωτεύουσα μια μέρα και ξανά ένιωσα τι πάει να φαΐ. Την άλλη μέρα το πρωί η πτήση για Μπέργκαμο ήταν στις 10 το πρωί, αλλά μυαλό δεν βάζουμε, γυρίσαμε 6 τα ξημερώματα σπίτι μετά από αχαλίνωτο κλάμπινγκ για να γιορταστεί δεόντως η έρημη η ορκομωσία, μιας και η δική μου λογικά θα αργήσει. Στις 8 το πρωί άυπνους μας έλεγες, κουρούμπελο μας έλεγες, η αλήθεια είναι ότι δεν ήμασταν και στα καλύτερα μας, αλλά φτάνοντας στο αεροδρόμιο βλέπουμε την αποστολή του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ και τα παλικάρια κουτουλούσαν μεταξύ τους, όλοι τους εκτός του Μπίσεσβαρ ο οποίος φαινόταν νηφάλιος. Ειδικά ο Αθανασιάδης και ο Ουαρντά ήταν έτοιμοι να πέσουν κάτω. Ο ΠΑΟΚ έπαιζε αγώνα για τα προκριματικά του Europa League στο Ντόνετσκ με την Ολίμπικ την επόμενη μέρα. Μπαίνουμε στο αεροπλάνο εμείς, ξεραθήκαμε στον ύπνο πριν καν απογειωθεί και ούτε που καταλάβαμε πως φτάσαμε Μπέργκαμο.
Από Μπέργκαμο πήραμε το λεωφορείο της Terravision που θα μας άφηνε Milano Centrale, δηλαδή στον σιδηροδρομικό σταθμό. Γύρω στη μία ώρα διαδρομή με κόστος εισιτηρίου 5 ευρώ. Φτάνοντας εκεί, κατευθυνθήκαμε στα γραφεία της Trenitalia για να κλείσουμε τρένο για Τεργέστη. Η ώρα ήταν περίπου 1 το μεσημέρι, κλείσαμε το τρένο για Τεργέστη που έφευγε από το σταθμό στις 5 και τέταρτο το απόγευμα, ενώ έπρεπε να πληρώσουμε και 10 ευρώ γιατί το τρένο θα ήταν από τα γρήγορα. Χαλάλι το 10ευρο για πάρτη σου μωρή Trenitalia, ήσουν άψογη, γρήγορη, στην ώρα σου, πραγματική κυρία.
Γεμάτη κόσμο και περιστέρια η Piazza del Duomo με τον καθεδρικό και το άγαλμα του Vittorio Emanuele, κάναμε τις γύρες μας, πήγαμε από τη γκαλερία του Vittorio, φάγαμε κάτι σάπια μπέργκερ, πήγαμε προς τη συντριβανάτη Piazza Castello και το Castello Sforzesco, στη συνέχεια στο Parco Sempione, είδαμε την πύλη της πόλης την Porta Sempione, πάλι γύρες, ώσπου να γυρίσουμε προς τα πίσω στην πλατεία του καθεδρικού και να πάρουμε το μετρό για το σιδηροδρομικό σταθμό. Καλή η βόλτα στο αρκετά καθαρό Μιλάνο για αυτές τις λίγες ώρες, δεν ξετρελάθηκα όμως για να πω την αλήθεια. Παντού κλαρινογαμπροί με σακάκια και κίτρινες εσπαντρίγιες, νιώθαμε μία ασφυκτική πίεση ότι αυτό το μέρος δεν είναι για μας τα λαϊκά παιδιά. Το τρένο για την Τεργέστη πεντακάθαρο, just στην ώρα του, 4μιση ώρες περίπου η διαδρομή η οποία κύλησε ήρεμα. Φτάνοντας Τεργέστη πήγαμε κατευθείαν σε ένα σουπερμάρκετ που ήταν δίπλα στο σταθμό, κάναμε πολύ καλό deal με κάτι τοστάκια και κάτι μπισκότα και αρχίσαμε να περπατάμε προς το κέντρο της πόλης. Το δωμάτιο που είχαμε κλείσει δεν ήταν μακρυά από το κέντρο, αφήσαμε backpacks και κατεβήκαμε για μια βόλτα στην ήρεμη Τεργέστη.
Φωτογραφίες από Μιλάνο
Όσον αφορά τα Interrail Passes υπάρχουν οι εξής δύο επιλογές: Global Pass και One Country Pass. Το πρώτο είναι ένα πάσο και για τις 30 χώρες που ισχύει το Interrail Pass, είναι το πιο δημοφιλές και χωρίζεται στις εξής κατηγορίες:
1) Εισιτήριο 15 ημερών όπου μπορείς να ταξιδέψεις 5 ημέρες
2) Εισιτήριο ενός μήνα όπου μπορείς να ταξιδέψεις 7 ημέρες
3) Εισιτήριο ενός μήνα όπου μπορείς να ταξιδέψεις 10 ημέρες
4) Εισιτήριο ενός μήνα όπου μπορείς να ταξιδέψεις 15 ημέρες
5) Εισιτήριο 15 ημερών όπου μπορείς να ταξιδέψεις κάθε μέρα
6) Εισιτήριο 22 ημερών όπου μπορείς να ταξιδέψεις κάθε μέρα
7) Εισιτήριο ενός μήνα όπου μπορείς να ταξιδέψεις κάθε μέρα
Το One Country Pass είναι ένα πάσο με το οποίο μπορείς να ταξιδέψεις 8 ημέρες σε διάστημα ενός μήνα σε μία μόνο χώρα (εξαίρεση το πακέτο Benelux που μπορείς να ταξιδέψεις και στις 3 χώρες). Οι μόνες παραλλαγές εδώ αφορούν μόνο την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία όπου υπάρχουν τα Plus και τα Premium Passes με διαφορετικά πλεονεκτήματα το καθένα. Και στο Global Pass και στο One Country Pass για κάθε ταξιδιωτική ημέρα υπάρχει η δυνατότητα απεριορίστων διαδρομών, ενώ υπάρχει και διαφοροποίηση στις τιμές ανάλογα με την ηλικία του ατόμου (12-27 ετών, 28-59 ετών, 60+, 4-11 ετών). Για τα παιδιά 4-11 είναι δωρεάν το εισιτήριο αν ταξιδεύουν μαζί με τη φαμίλια τους, εκτός κι αν ένας 4χρονος θέλει να αλωνίσει solo την Ευρώπη οπότε τότε πληρώνει κανονικά. Αν θεωρήσουμε ως στάνταρ τιμή αυτή των ενηλίκων, τότε η έκπτωση για την πιτσιρικαρία είναι λίγο πάνω από 20% και για τα παππούδια περίπου 10%.
Αυτό που κερδίσαμε εμείς ήταν το Global Pass 15 ημερών με 5 ταξιδιωτικές ημέρες και έπρεπε να το κάνουμε μεταξύ 1 Ιουλίου και 15 Αυγούστου σύμφωνα με τον οργανισμό που έκανε το διαγωνισμό. Κάπου εκεί άρχισαν τα προβλήματα μας, αφού εγώ γυρνούσα 22 Ιούλη από Κούβα, στις 25 ορκιζόταν στο Αριστοτέλειο ο συνταξιδιώτης ο Α., στις 6 Αυγούστου έφευγε ο Α. για ρομαντικό ταξιδάκι με την κοπελιά του στη Σαντορίνη και εγώ στις 10 έφευγα για Ελσίνκι για πρόγραμμα ανταλλαγών Erasmus+. Η μόνη μας επιλογή ήταν να γίνει το ταξίδι 26 Ιουλίου με 3 Αυγούστου, αφού αν γυρνούσαμε στις 5 του μήνα θα τρώγαμε παντόφλα από την κοπελιά του Α. που τον ήθελε φρέσκο και ξεκούραστο για τη Σαντορίνη, κάπου εκεί εγώ γελούσα αλλά τι να κάνω που έμπλεξα με ερωτευμένους. Θα μπορούσαμε να γυρίσουμε στις 4 του μηνός, αλλά το διήμερο 4-5 υπάρχει ένα καθιερωμένο τουρνουά beach volley στα μέρη μας και αμαρτία θα ήταν να χάναμε τον τίτλο μετά από 4 καλοκαίρια και το έπαθλο που ήταν πολύ καλό. Η κοπελιά του Α. εννοείται δεν έμαθε τίποτα για το beach volley, αλλά όταν το έμαθε μία μέρα πριν το τουρνουά έγινε χαμός κι η παντόφλα που έφαγε το φιλαράκι μου πρέπει να ήταν πολύ μεγάλη, καμιά 45 νούμερο billabong απ' αυτές που χουν και σκληρό πάτο εικάζω. Μεγαλύτερη αμαρτία θα ήταν όμως να χάσουμε το ταξίδι, "ας το κάνουμε και λιγότερες μέρες από όσες θα μπορούσαμε" λέμε και αφού έκλεισαν οι ημερομηνίες έπρεπε να αποφασίσουμε τους προορισμούς. Οι μέρες ήταν λίγες και επειδή δεν θέλαμε να χαλάσουμε ένα σκασμό λεφτά στα αεροπορικά για κάτι μακρινό, αποφασίσαμε εντός ολίγων λεπτών για Βαλκάνια που είναι και εδώ δίπλα, "ένα τσιγάρο δρόμος να 'ούμε" που λέει κι ο παππούς μου.
Ο Α. σπούδαζε Θεσσαλονίκη, εγώ σπουδάζω Αθήνα, οπότε λέμε να οργανώσουμε το ταξίδι όταν θα βρεθούμε από κοντά στα πάτρια εδάφη της Φθιώτιδας. Και πότε έγινε αυτό; 3 μέρες πριν το ταξίδι, δηλαδή στις 23 του Ιούλη όταν και γύρισα από το ταξίδι μου στην Κούβα. Το μόνο πράγμα που είχαμε κανονίσει πριν βρεθούμε ήταν να κλείσουμε αεροπορικά για τις 26 του Ιούλη από Θεσσαλονίκη για Μπέργκαμο με ένα τίμιο 20ευρο της Ryanair. Θα βλέπαμε και λίγο από Ιταλία και έτσι θα ήταν πιο εύκολο το ταξίδι τόσο σε χρόνο όσο και σε αποστάσεις. Βρισκόμαστε, παίρνουμε τα λάπτοπ, πάμε σε μια καφετέρια που έχει καλό wifi και μέσα σε ένα 2ωρο περίπου φτιάξαμε το γενικό πλάνο, βρήκαμε τα δρομολόγια που θα χρειαζόμασταν και κλείσαμε διαμονή για όλα τα βράδια σε Airbnb με 14 ευρώ μ.ο. για κάθε βράδυ.
Έχοντας στη διάθεση μας 7 βράδια, το πλάνο που φτιάξαμε ήταν:
26/7| Θεσσαλονίκη-Μπέργκαμο αεροπορικώς, Μιλάνο-Τεργέστη με τρένο, διανυκτέρευση Τεργέστη
27/7| Τεργέστη-Λιουμπλιάνα με λεωφορείο, διανυκτέρευση Λιουμπλιάνα
28/7| Λιουμπλιάνα-Ζάγκρεμπ με τρένο με μπόλικες αλλαγές τρένων στην επαρχία της Σλοβενίας και μία μεγάλη στάση στο Νόβο Μέστο, διανυκτέρευση Ζάγκρεμπ
29/7| αραλίκι και διανυκτέρευση Ζάγκρεμπ
30/7| Ζάγκρεμπ-Λίμνες Πλίτβιτσε με λεωφορείο, Λίμνες Πλίτβιτσε-Σπλιτ με λεωφορείο, διανυκτέρευση Σπλιτ
31/7| Σπλιτ-Μόσταρ με λεωφορείο, Μόσταρ-Σαράγεβο με λεωφορείο, διανυκτέρευση Σαράγεβο
01/8| Σαράγεβο-Βελιγράδι με λεωφορείο, διανυκτέρευση Βελιγράδι
02/8| Βελιγράδι-Θεσσαλονίκη με βραδινό τρένο
03/8| Θεσσαλονίκη-Λιανοκλάδι με τρένο
Για να κάνουμε όλες τις μετακινήσεις με τρένα το πηγαίναμε, αλλά αφού υπήρχε πρόβλημα με το σιδηροδρομικό δίκτυο σε κάποιες περιοχές, βρήκαμε τη λύση στα λεωφορεία, κάποια εκ των οποίων μπορέσαμε και πήραμε τζαμπέ λόγω interrail pass, ενώ στα υπόλοιπα πληρώσαμε κανονικά. Κάναμε τη σκέψη να βάλουμε λιγότερους προορισμούς στο μενού του ταξιδιού για να δούμε καλύτερα την κάθε πόλη, εν τέλει όμως καταλήξαμε σε αυτό το πρόγραμμα, μικρές είναι ούτως ή άλλως οι πόλεις αυτές, οπότε κάπως θα τη βγάζαμε.
25 Ιουλίου χάραμα ανεβαίνω Θεσσαλονίκη εγώ, δεν πήγα στην ορκομωσία του Α. αλλά κατευθείαν στο τραπέζι, ωραίος φίλος είμαι. Ήμουν που ήμουν νηστικός στην Κούβα, πήγα στη συμπρωτεύουσα μια μέρα και ξανά ένιωσα τι πάει να φαΐ. Την άλλη μέρα το πρωί η πτήση για Μπέργκαμο ήταν στις 10 το πρωί, αλλά μυαλό δεν βάζουμε, γυρίσαμε 6 τα ξημερώματα σπίτι μετά από αχαλίνωτο κλάμπινγκ για να γιορταστεί δεόντως η έρημη η ορκομωσία, μιας και η δική μου λογικά θα αργήσει. Στις 8 το πρωί άυπνους μας έλεγες, κουρούμπελο μας έλεγες, η αλήθεια είναι ότι δεν ήμασταν και στα καλύτερα μας, αλλά φτάνοντας στο αεροδρόμιο βλέπουμε την αποστολή του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ και τα παλικάρια κουτουλούσαν μεταξύ τους, όλοι τους εκτός του Μπίσεσβαρ ο οποίος φαινόταν νηφάλιος. Ειδικά ο Αθανασιάδης και ο Ουαρντά ήταν έτοιμοι να πέσουν κάτω. Ο ΠΑΟΚ έπαιζε αγώνα για τα προκριματικά του Europa League στο Ντόνετσκ με την Ολίμπικ την επόμενη μέρα. Μπαίνουμε στο αεροπλάνο εμείς, ξεραθήκαμε στον ύπνο πριν καν απογειωθεί και ούτε που καταλάβαμε πως φτάσαμε Μπέργκαμο.
Από Μπέργκαμο πήραμε το λεωφορείο της Terravision που θα μας άφηνε Milano Centrale, δηλαδή στον σιδηροδρομικό σταθμό. Γύρω στη μία ώρα διαδρομή με κόστος εισιτηρίου 5 ευρώ. Φτάνοντας εκεί, κατευθυνθήκαμε στα γραφεία της Trenitalia για να κλείσουμε τρένο για Τεργέστη. Η ώρα ήταν περίπου 1 το μεσημέρι, κλείσαμε το τρένο για Τεργέστη που έφευγε από το σταθμό στις 5 και τέταρτο το απόγευμα, ενώ έπρεπε να πληρώσουμε και 10 ευρώ γιατί το τρένο θα ήταν από τα γρήγορα. Χαλάλι το 10ευρο για πάρτη σου μωρή Trenitalia, ήσουν άψογη, γρήγορη, στην ώρα σου, πραγματική κυρία.
Γεμάτη κόσμο και περιστέρια η Piazza del Duomo με τον καθεδρικό και το άγαλμα του Vittorio Emanuele, κάναμε τις γύρες μας, πήγαμε από τη γκαλερία του Vittorio, φάγαμε κάτι σάπια μπέργκερ, πήγαμε προς τη συντριβανάτη Piazza Castello και το Castello Sforzesco, στη συνέχεια στο Parco Sempione, είδαμε την πύλη της πόλης την Porta Sempione, πάλι γύρες, ώσπου να γυρίσουμε προς τα πίσω στην πλατεία του καθεδρικού και να πάρουμε το μετρό για το σιδηροδρομικό σταθμό. Καλή η βόλτα στο αρκετά καθαρό Μιλάνο για αυτές τις λίγες ώρες, δεν ξετρελάθηκα όμως για να πω την αλήθεια. Παντού κλαρινογαμπροί με σακάκια και κίτρινες εσπαντρίγιες, νιώθαμε μία ασφυκτική πίεση ότι αυτό το μέρος δεν είναι για μας τα λαϊκά παιδιά. Το τρένο για την Τεργέστη πεντακάθαρο, just στην ώρα του, 4μιση ώρες περίπου η διαδρομή η οποία κύλησε ήρεμα. Φτάνοντας Τεργέστη πήγαμε κατευθείαν σε ένα σουπερμάρκετ που ήταν δίπλα στο σταθμό, κάναμε πολύ καλό deal με κάτι τοστάκια και κάτι μπισκότα και αρχίσαμε να περπατάμε προς το κέντρο της πόλης. Το δωμάτιο που είχαμε κλείσει δεν ήταν μακρυά από το κέντρο, αφήσαμε backpacks και κατεβήκαμε για μια βόλτα στην ήρεμη Τεργέστη.
Φωτογραφίες από Μιλάνο
Last edited: