Περιεχόμενα
ΣΥΝΕΧΕΙΑ 3Ης ΗΜΕΡΑΣ
Μόλις φθάσαμε στο Εμινονού , επισκεφθήκαμε τον Σιδηροδρομικό σταθμό Σιρκεντζί, ο οποίος ήταν ο τερματικός σταθμός του OrientExpress. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό κτίριο αν και λίγο απεριποίητο με πανέμορφα μωσαϊκά & θαυμάσια βιτρό. Έπειτα σκεφθήκαμε να πάμε να παρακολουθήσουμε μια παράσταση με δερβίσηδες και επειδή δεν θέλαμε να πάμε σε στυλ διασκεδαστήριου με χανουμάκια δερβίσηδες και λοιπά , είχε πάρει το μάτι μας κάποιες αφίσες για μουσική συναυλία και παράσταση με δερβίσηδες , έτσι κατευθυνθήκαμε προς το Σουλταναχμετ για να ζητήσουμε πληροφορίες. Είδαμε μια τέτοια αφίσα έξω από ένα τουριστικό γραφείο και μπήκαμε να μάθουμε λεπτομέρειες.Ο υπάλληλος του τουριστικού γραφείου μας εξήγησε ότι η παράσταση δεν έχει καμία σχέση με τους χορευτές που χορεύουν στα εστιατόρια και η παράσταση γίνεται σε ένα πνευματικό κέντρο το Hodjapasha, το οποίο είναι ένα ανακαινισμένο κτίριο και πρώην χαμάμ και ότι πρόκειται για μια σοβαρή θρησκευτική τελετουργία που εκτελείται από μουσουλμάνους ιερείς που προσεύχονται με έκσταση στον Αλλάχ, το πρώτο μέρος περιλαμβάνει μουσική συναυλία και το δεύτερο μέρος ι τους ιερείς δηλαδή τους δερβίσηδες , μας εξήγησε ότι η παράσταση απαιτεί ησυχία και δεν επιτρέπονται κάμερες και φωτογραφίες. Αφού σκάσαμε 40 λίρες για το εισιτήριο (η τιμή περιλαμβάνει αναψυκτικά, καφέδες και λουκουμάκια) ξεκινήσαμε για το Hodjapasha, το οποίο όντως ήταν ένα εκπληκτικό κτίριο. Στο φουαγιέ υπήρχε μια έκθεση φωτογραφίας με θέμα τους δερβίσηδες πάρα πολύ ωραία και αφού φάγαμε τα λουκουμάκια μας και ήπιαμε τους καφέδες μας πήραμε θέση να παρακολουθήσουμε την παράσταση. Ομολογώ ότι παρόλο που η αίθουσα ήταν πολύ ατμοσφαιρική, δεν μείναμε ευχαριστημένοι από τις θέσεις που μας έδωσαν γιατί καθόταν μπροστά μας ένα ζευγάρι πανύψηλοι αμερικάνοι τουρίστες οι οποίοι ήταν υπερκινητικοί, μιλούσαν ε μας έσπασαν τα νεύρα!όπως και οι τριγύρω που μιλούσαν και ανενόχλητοι
έβγαζαν φωτογραφίες. Ε εντάξει ας μην είμαι γκρινιάρα γιατί το θέαμα μας αποζημίωσε!Η μουσική παράσταση ήταν θαυμάσια! Αποτελούνταν από τρείς
ψάλτες με φοβερή φωνή που καθόντουσαν πίσω από την 6μελη ορχήστρα και έψελναν αποσπάσματα από το κοράνι υπό τις μελωδίες του νέι του ραμπάμ (έγχορδο με δοξάρι), του ούτι ,το κανονάκι και τα κρουστά. Η μουσική ονομάζετε sufi(Σας συμβουλεύω να αγοράσετε ένα cdμε sufimusic). Το δεύτερο μέρος ήταν εξίσου εντυπωσιακό αφού στο όλο σκηνικό προστέθηκαν οι δερβίσηδες και παρουσίασαν όλη την τελετουργία. Ότι και να πω είναι λίγο μπροστά στο θέαμα που παρακολουθήσαμε (πλην τους ενοχλητικούς τουρίστες).
Με μια αίσθηση ηρεμίας κάναμε μια βόλτα στα σοκάκια του Σουλταναχμετ και έπειτα από παρακαλετά αρκετών κραχτών εστιατορίου (ΠΟΛΥ ΣΠΑΣΤΙΚΟ) είπαμε να κάτσουμε σε ένα από αυτά , εκεί παρατηρήσαμε τα έξης:
1.Μόλις φας την τελευταία μπουκιά από το πιάτο σου, σου το παίρνουν
2.Σε αγριοκοιτάζουν αν δεν δώσεις καλό φιλοδώρημα
Όλο αυτό το σκηνικό δεν ήταν τυχαίο αφού τις υπόλοιπες μέρες σε όποια καφετέρια ή εστιατόριο τιμήσαμε συνέβαινε το ίδιο πράγμα.
Αφού φάγαμε, περπατήσαμε ως τη γέφυρα του Γάλατα,θαυμάσαμε το τοπίο και πήραμε το δρόμο της επιστροφής!
Μόλις φθάσαμε στο Εμινονού , επισκεφθήκαμε τον Σιδηροδρομικό σταθμό Σιρκεντζί, ο οποίος ήταν ο τερματικός σταθμός του OrientExpress. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό κτίριο αν και λίγο απεριποίητο με πανέμορφα μωσαϊκά & θαυμάσια βιτρό. Έπειτα σκεφθήκαμε να πάμε να παρακολουθήσουμε μια παράσταση με δερβίσηδες και επειδή δεν θέλαμε να πάμε σε στυλ διασκεδαστήριου με χανουμάκια δερβίσηδες και λοιπά , είχε πάρει το μάτι μας κάποιες αφίσες για μουσική συναυλία και παράσταση με δερβίσηδες , έτσι κατευθυνθήκαμε προς το Σουλταναχμετ για να ζητήσουμε πληροφορίες. Είδαμε μια τέτοια αφίσα έξω από ένα τουριστικό γραφείο και μπήκαμε να μάθουμε λεπτομέρειες.Ο υπάλληλος του τουριστικού γραφείου μας εξήγησε ότι η παράσταση δεν έχει καμία σχέση με τους χορευτές που χορεύουν στα εστιατόρια και η παράσταση γίνεται σε ένα πνευματικό κέντρο το Hodjapasha, το οποίο είναι ένα ανακαινισμένο κτίριο και πρώην χαμάμ και ότι πρόκειται για μια σοβαρή θρησκευτική τελετουργία που εκτελείται από μουσουλμάνους ιερείς που προσεύχονται με έκσταση στον Αλλάχ, το πρώτο μέρος περιλαμβάνει μουσική συναυλία και το δεύτερο μέρος ι τους ιερείς δηλαδή τους δερβίσηδες , μας εξήγησε ότι η παράσταση απαιτεί ησυχία και δεν επιτρέπονται κάμερες και φωτογραφίες. Αφού σκάσαμε 40 λίρες για το εισιτήριο (η τιμή περιλαμβάνει αναψυκτικά, καφέδες και λουκουμάκια) ξεκινήσαμε για το Hodjapasha, το οποίο όντως ήταν ένα εκπληκτικό κτίριο. Στο φουαγιέ υπήρχε μια έκθεση φωτογραφίας με θέμα τους δερβίσηδες πάρα πολύ ωραία και αφού φάγαμε τα λουκουμάκια μας και ήπιαμε τους καφέδες μας πήραμε θέση να παρακολουθήσουμε την παράσταση. Ομολογώ ότι παρόλο που η αίθουσα ήταν πολύ ατμοσφαιρική, δεν μείναμε ευχαριστημένοι από τις θέσεις που μας έδωσαν γιατί καθόταν μπροστά μας ένα ζευγάρι πανύψηλοι αμερικάνοι τουρίστες οι οποίοι ήταν υπερκινητικοί, μιλούσαν ε μας έσπασαν τα νεύρα!όπως και οι τριγύρω που μιλούσαν και ανενόχλητοι
έβγαζαν φωτογραφίες. Ε εντάξει ας μην είμαι γκρινιάρα γιατί το θέαμα μας αποζημίωσε!Η μουσική παράσταση ήταν θαυμάσια! Αποτελούνταν από τρείς
ψάλτες με φοβερή φωνή που καθόντουσαν πίσω από την 6μελη ορχήστρα και έψελναν αποσπάσματα από το κοράνι υπό τις μελωδίες του νέι του ραμπάμ (έγχορδο με δοξάρι), του ούτι ,το κανονάκι και τα κρουστά. Η μουσική ονομάζετε sufi(Σας συμβουλεύω να αγοράσετε ένα cdμε sufimusic). Το δεύτερο μέρος ήταν εξίσου εντυπωσιακό αφού στο όλο σκηνικό προστέθηκαν οι δερβίσηδες και παρουσίασαν όλη την τελετουργία. Ότι και να πω είναι λίγο μπροστά στο θέαμα που παρακολουθήσαμε (πλην τους ενοχλητικούς τουρίστες).
Με μια αίσθηση ηρεμίας κάναμε μια βόλτα στα σοκάκια του Σουλταναχμετ και έπειτα από παρακαλετά αρκετών κραχτών εστιατορίου (ΠΟΛΥ ΣΠΑΣΤΙΚΟ) είπαμε να κάτσουμε σε ένα από αυτά , εκεί παρατηρήσαμε τα έξης:
1.Μόλις φας την τελευταία μπουκιά από το πιάτο σου, σου το παίρνουν
2.Σε αγριοκοιτάζουν αν δεν δώσεις καλό φιλοδώρημα
Όλο αυτό το σκηνικό δεν ήταν τυχαίο αφού τις υπόλοιπες μέρες σε όποια καφετέρια ή εστιατόριο τιμήσαμε συνέβαινε το ίδιο πράγμα.
Αφού φάγαμε, περπατήσαμε ως τη γέφυρα του Γάλατα,θαυμάσαμε το τοπίο και πήραμε το δρόμο της επιστροφής!
