Ουγγαρία It's lights out and away we go!

[Billouk]

Οι κατατακτήριες

Το Σάββατο περιελάμβανε τις κατατακτήριες δόκιμες, γνωστές ως "Qualifying". O καιρός είχε αλλάξει απότομα και η βροχή είχε ξεκινήσει τόσο στο κέντρο της Βουδαπέστης, όσο και στην πίστα. Ανοίξαμε την τηλεόραση και είδαμε τον αγώνα sprint στην Formula 3, ο οποίος διεξαγόταν νωρίς το πρωί.
Μάχες, συγκρούσεις, προσπεράσεις... τα είχε όλα! Είχαμε αποφασίσει από νωρίς να μην πάμε στις μικρότερες κατηγορίες, αν και ίσως το άξιζαν. Ωστόσο, η ταλαιπωρία που είχαμε από την προηγούμενη μέρα ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας και σε συνδυασμό με τον καιρό, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην απόφαση μας. Δεν είχα το κουράγιο να κουβαλήσω ξανά τσάντα με φωτογραφική μηχανή, ήθελα μόνο να πάω, να δω και να ευχαριστηθώ, όπως και έγινε!

Προσπεράσαμε το Practice 3, το οποίο έκρυβε την έκπληξη Latifi. Ο Καναδός οδηγός βρέθηκε στην πρώτη θέση ως απόρροια των μεταβαλλόμενων καιρικών συνθηκών. Σίγουρα, αν το παίζαμε ένα μικρό στοίχημα προηγουμένως, τώρα θα είχαμε ακίνητο στην Βουδαπέστη, έξω ακριβώς από την πίστα...

Έτοιμάσαμε αδιάβροχα, εισιτήρια ΜΜΜ και πήγαμε αποκλειστικά για τις κατατακτήριες δοκιμές. Κάναμε ΟΛΟ το δρομολόγιο της χτεσινής ημέρας καθιστοί, με λιγότερη κίνηση και σε γρήγορο χρόνο βρεθήκαμε ξανά στην θύρα 3. Πήγα στα κιόσκια, φόρτωσα μπύρες και "αράξαμε" με όλη τη σημασία της λέξης! Έχοντας σαν βάση την εικόνα της προηγούμενης ημέρας, η ομάδα μας, Scuderia Ferrari, θα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Στον αθλητισμό όμως, οι ανατροπές είναι συχνό φαινόμενο και δη στον μηχανοκίνητο. Ζήσαμε μία ιστορική Pole Position και αυτό γιατί ήταν η πρώτη στην καριέρα του George Rusell!

Το ηθικό παρέμεινε ακμαίο και φύγαμε σχετικά ευχαριστημένοι με στόχο το άμεσο φαγοπότι στην πρωτεύουσα. Κατά τη διάρκεια της επιστροφής και αφού δεν είχαμε δει τίποτα σχετικά από την πόλη, άνοιξα το Google maps να ερευνήσω τα αποθηκευμένα μέρη για φαγητό, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονταν από τις δικές σας ιστορίες. Έτσι λοιπόν, αποφασίσαμε να πάμε στο Menza το οποίο μας άφησε ικανοποιημένους. Ωραίο εσωτερικό, αν και καθίσαμε έξω, λίγο δήθεν συμπεριφορά προσωπικού αλλά νόστιμα πιάτα, πολύ ωραίο κοκτέιλ και σε τιμή ελαφρά τσιμπημένο.

Κάπου εδώ ξεκινάνε τα απανωτά παράδοξα της ημέρας...

Στο Menza, πήγα στην τουαλέτα, πέτυχα έναν Ασιάτη ο οποίος βούρτσιζε μανιωδώς τα δόντια του όντας πλήρως εξοπλισμένος με κουτάκι για οδοντόκρεμα και οδοντόβουρτσα! Μπήκα...Βγήκα...εκείνος ακόμα πάλευε μη σηκώνοντας το βλέμμα του και αδιαφορώντας για το τί γίνεται τριγύρω! Όταν πλέον είχα γυρίσει στο τραπέζι, τον βλέπω με βιαστικές κινήσεις να βάζει την μάσκα του, το ίδιο και η γυναίκα του και να εξαφανίζονται...

Δεν περνάνε παρά μόνον λίγα λεπτά και αφού πληρώσαμε και φύγαμε, κάναμε μία γρήγορη βιντεοκλήση με Ελλάδα. Περιμένοντας στο φανάρι, περνάει "αμερικανιά" λίμο πολλών μέτρων με μία νύφη να έχει βγει από την μέση και πάνω έξω από την ηλιοροφή και να πίνει σε κολωνάτο ποτήρι. Ο "κολλητός" δεν χάνει χρόνο και ανταλάσσουν φιλιά εξ' αποστάσεως!!

Έτσι, φτάσαμε στο τέλος της ημέρας, αφού κάναμε ακόμα μερικές βόλτες, εξερευνώντας την πόλη!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[GTS]

Δώσε και σώσε! Είδατε καταπληκτικό αγώνα! Εμείς φέτος πήγαμε Βαρκελώνη και Αυστρία, αν ενδιαφέρεστε για το μέλλον εδώ είμαστε.
ΥΓ Η Βουδαπέστη 2023 έχει ήδη κλειστεί…

 

[Billouk]

Η άφιξη

Είναι Πέμπτη μεσημέρι και ετοιμαζόμαστε για την αναχώρηση από το "Ελευθέριος Βενιζέλος".
Προσωπικά, πήγα σχεδόν νηστικός για να κάνω μία "καλή" επίσκεψη στο Lounge της Aegean! Αφού φάγαμε εξαιρετικά και έχουμε πιεί μια μπύρα αρκετές μπύρες, κάτι το οποίο συνεχίστηκε και κατά την διάρκεια της πτήσης, φτάσαμε με μία ώρα καθυστέρηση στο αεροδρόμιο Ferenc Liszt. Σε σχέση με τα αεροδρόμια του εξωτερικού και το χάος που επικρατεί φέτος το καλοκαίρι με τις αποσκευές, η μία ώρα ίσως να προκαλεί γέλιο σε κάποιους από εσάς που έχετε ταξιδέψει φέτος. Ωστόσο, σε ένα ταξίδι αναψυχής, όλοι μας πάντα έχουμε μια "μικρή" ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ. Ο κυβερνήτης φάνηκε ειλικρινής και μας ενημέρωσε πως υπάρχει έλλειψη προσωπικού εδάφους.

Έχοντας φτάσει πλέον αργά το απόγευμα, έχουμε λίγο χρόνο και κουράγιο για μία πρώτη αναγνωριστική βόλτα κόντα στην "βάρκα" μας. Ιδανικός προορισμός ήταν ο Προμαχώνας των Ψαράδων καθώς βρισκόταν μόλις 2 χλμ. μακριά και επιλέξαμε να διανύσουμε την απόσταση με τα πόδια. Στην μέση της διαδρομής και ενώ περπατούσαμε παραπλεύρως του ποταμού, μείναμε εντυπωσιασμένοι από το Ουγγρικό Κοινοβούλιο, το οποίο σταδιακά φωτιζόταν ολοένα και περισσότερο, όσο ο ουρανός έπαιρνε χρώματα "blue hour". Οπωσδήποτε στάση και πρώτο κλικ...

Εντάξει, μεταξύ μας δεν μείναμε σε ένα κλικ! Είναι ένα εντυπωσιακό κτήριο με εξίσου εντυπωσιακό φωτισμό.

Συνεχίσαμε το περπάτημα και ανηφορίσαμε για τον τελικό προορισμό μας. Η θέα από το εξαιρετικής αρχικτεκτονικής φρούριο του 19ου αιώνα ήταν εκπληκτική, όμως, ο υπερβολικός φωτισμός του δεν μας επέτρεψε να απαθανατίσουμε ιδανικά το μαγικό τοπίο. Είχε πλέον βραδιάσει και η κούραση είχε αρχίσει να εκδηλώνεται μαζί με την πείνα και την δίψα για ουγγρικές και μη... μπύρες!!

Πρώτη στάση λοιπόν στο Corvin Gastrobub, το οποίο το συνιστώ σε όσους επισκεφθούν το συγκεκριμένο αξιοθέατο, καθώς βρίσκεται σε ελάχιστη απόσταση. Νόστιμα πιάτα και για όσους προτιμούν τις IPA μπύρες, η "two rabbits" είναι μια πολυ καλή επιλογή μέσα από μία ΠΛΗΘΩΡΑ (νομίζω ότι ήταν ο μεγαλύτερος κατάλογος με μπύρες που έχω δει!) επιλογών!

Τhat's all folks για σήμερα και επιστροφή στο Grand Jules Boat Hotel για έναν ήρεμο ύπνο ή έτσι ήθελα να πιστεύω...

 

[Billouk]

Η κατάρα τoυ Kerepes

Ήταν επιτέλους Παρασκευή και το αγωνιστικό τρίημερο θα ξεκινούσε! Πρωί πρωί ξύπνημα και δυστυχώς όχι από την ανυπομονησία αλλά από την αφόρητη ζέστη που χτυπούσε την καμπίνα μας και τις ακτίνες του ηλίου που διαπερνούσαν τις, όχι και τόσο καλά, τραβηγμένες κουρτίνες! Σαν να μην έφτανε αυτό, δεν είχα κλείσει μάτι όλο το βράδυ γιατί ο "κολλητός" ακουγόταν σαν τους παλιούς V12 της Ferrari όταν περνoύσε πάνω από τα kerbs. Στο τίμιο πρωινό του καταλύματος, μου εξηγούσε γιατί πρέπει να κάνει επέμβαση στο διάφραγμα...

Μία ώρα μετά και αφού οργανωθήκαμε όσο μπορούσαμε με φωτογραφικές μηχανές, νερά (για άλλη μια φορά την πατήσαμε με ανθρακούχα...), καπέλα κτλ., πήραμε την κόκκινη γραμμή του Μετρό (Μ2) με κατεύθυνση Örs vezér tere ( πως προφέρεται αυτό;; ) ώστε να αποβιβαστούμε στην τελευταία ομώνυμη στάση. Πριν το ταξίδι, είχα διαβάσει για την συγκοινωνία της πόλης, η οποία ήταν πράγματι οικονομική και εξαιρετική. Το πρώτο πράγμα που έχετε να κάνετε πριν φτάσετε στην πρωτεύουσα της Ουγγαρίας είναι να κατεβάσετε την εφαρμογή Budapest go, να καταχωρήσετε ιδανικά μια κάρτα τύπου Revolut και, αναλόγως τις ανάγκες, να εκδώσετε το αντίστοιχο εισιτήριο ή πάσο. Είναι πολύ απλή εφαρμογή και κινηθήκαμε εύκολα όλες τις ημέρες της διαμονής μας.

Κατά την άφιξή μας, λοιπόν, στη στάση Örs vezér tere, έπρεπε να αλλάξουμε συγκοινωνία και να επιβιβαστούμε στον προαστιακό σιδηρόδρομο με προορισμό την στάση Kerepes. Εκεί δυστυχώς αντιμετωπίσαμε το πιο δύσκολο κομμάτι του ταξιδιού μας! Το εισιτήριο που έπρεπε να εκδώσουμε για τον προαστιακό σιδήροδρομο (H8 και H9) ανήκει σε μια κατηγορία "extension" που δεν υπήρχε στην εφαρμογή...

Εκατοντάδες κόσμος είχε στηθεί σε δεκάδων μέτρων ουρές ώστε να εκδώσει το εισιτήριο ΜΟΝΟ από το μηχάνημα! Αφού περιμέναμε πάνω από μία ώρα, έστειλαν συμπληρωματικά υπαλλήλους... στο όρθιο... να πωλούν εισιτήρια μόνο σε όσους είχαν φιορίνια στα χέρια και όχι κάρτα! Στο μηχάνημα ήρθε υπάλληλος να βοηθήσει, μας έκανε νόημα να επιλέξουμε την γλώσσα και με το που επιλέξαμε αγγλικά...δεν γνώριζε να μας βοηθήσει! Στα συγκεκριμένα μηχανήματα και μόνο σε αυτό το σημείο της πόλης είχε εικονίδιο για εισιτήρια αποκλειστικά για την διαδρομή της Formula 1!

Ένα μπάχαλο δίχως προηγούμενο που έφερε πιο κοντά τους λαούς, αφού μιλούσαμε όλοι μεταξύ μας ώστε να βρούμε λύση. Αυτή ήταν η εξής και την αναφέρω εδώ για μελλοντική βοήθεια σε όσους επιλέξουν να κάνουν το ταξίδι με σκόπο την παρακολούθηση του αγώνα, που παραδοσιακά γίνεται στα τέλη Ιουλίου:

• Στα μηχανήματα εισιτηριών σε όλες τις στάσεις, είτε μετρό, είτε τραμ, είτε λεωφορείων, επιλέγεις την κατηγορία "Suburban railway extension tickets" και διαλέγεις την διαδρομή Ilonatelep-Kerepes, το "επεκτεινόμενο" εισιτήριο ανήκει στην κατηγορία 10χλμ. έξω από το κέντρο της Βουδαπέστης και κοστίζει 250 φιορίνια...

Για 250 φιορίνια....πήγαμε να σκοτώσουμε που λέει ο λόγος και αφού μας ήλεγξαν το εισιτήριο, επιβιβαστήκαμε στον προαστιακό με κατεύθυνση Gödöllő ή Kerepes. Ήμασταν ένα βήμα πιο κοντά στα Practice 1 και Practice 2 που διεξήχθησαν εκείνη την ημέρα. Στο Kerepes μας περιμέναν πολλά λεωφορεία, τα οποία πιθανότατα είχαν μισθώσει οι διοργανωτές για δωρεάν μεταφορά του κοινού στην Gate 3 της πίστας.

Η Παρασκευή 29 Ιουλίου 2022 έμελε να είναι η πρώτη φορά που είδαμε την ομάδα μας απο κοντά, ο φακός σηκώθηκε ψηλά, το ζουμ έφτασε τα μέγιστα και τα κλικ πήραν φωτιά...

Κάτσαμε στην στροφή 14 που ενδεχομένως είναι το καλύτερο σημείο παρακολούθησης για τα εισιτήρια γενικής εισόδου. Αν θέλεις να έχεις μια καλή θέση για τον αγώνα, τότε το ξύπνημα από το χάραμα είναι μονόδρομος!

Νομίζω ότι ο ήχος τους δεν μπορεί να συγκριθεί με τις εποχές Σουμάχερ ή Σέννα αλλά και πάλι το φρενάρισμα, το κατέβασμα ταχυτήτων στο τέλος της στροφής και η ταχύτητα με την οποία κινούνται ακόμα και κάποιον άσχετο δεν τον αφήνει αδιάφορο!

Το τέλος της ημέρας μας βρήκε νηστικούς και ταλαίπωρους από το πρωί περιμένοντας μάταια στα ξενοδοχεία διαμονής των πιλότων, καθώς μόνο ο Perez φάνηκε σχετικά νωρίς αλλά από τον κόσμο που είχε, το μόνο που είδαμε ήταν 300-400 χέρια υψωμένα να κρατούν ένα κινητό...

Περιττό να σας πω πως τα ρούχα μας όταν επιστρέψαμε στη βάση μας ήταν σαν να είχαν βουτηχτεί στον Δούναβη... Έλεγα γελώντας βλέποντάς τα: "Μήπως να τα πετάξουμε καλύτερα;"

Εν αναμονή των κατατακτήριων δοκιμών του Σαββάτου, με την ελπίδα για νίκη να παραμένει και ενώ είχαμε φροντίσει να έχουμε τα απαιτούμενα εισιτήρια του προαστιακού για την επόμενη μέρα, σκεφτόμασταν πως θα γλιτώσουμε όλη αυτή την ταλαιπωρία που είχαμε υποστεί προηγουμένως...

 

[Billouk]

Δώσε και σώσε! Είδατε καταπληκτικό αγώνα! Εμείς φέτος πήγαμε Βαρκελώνη και Αυστρία, αν ενδιαφέρεστε για το μέλλον εδώ είμαστε.
ΥΓ Η Βουδαπέστη 2023 έχει ήδη κλειστεί…

Θέλω την επόμενη φορά να επενδύσω σε εισιτήριο στην εκκίνησης-τερματισμού. Θεωρώ πως έχασα πολλά δρώμενα στο κομμάτι της γενικής εισόδου. Λογικό θα μου πεις αφού η διαφορά στις τιμές είναι χαοτική! Ας πούμε πως ήταν αναγνωριστική η πρώτη φορά!

 

[GTS]

Θέλω την επόμενη φορά να επενδύσω σε εισιτήριο στην εκκίνησης-τερματισμού. Θεωρώ πως έχασα πολλά δρώμενα στο κομμάτι της γενικής εισόδου. Λογικό θα μου πεις αφού η διαφορά στις τιμές είναι χαοτική! Ας πούμε πως ήταν αναγνωριστική η πρώτη φορά!

Στη Βουδαπέστη το 2021 κάτσαμε στη τελευταία στροφή, είδαμε εκκίνηση και τερματισμό, αλλά από την εμπειρία 3 GP πλέον, προτιμώ τη 1η στροφή (εκεί κλείσαμε για το 2023), όπου θα δεις προσπεράσεις και άλλα καλούδια που συμβαίνουν συνήθως εκεί. Στην Αυστρία ιδίως, από 1η στροφή και λίγο μετά βλέπεις τον μισό αγώνα λόγω μορφολογίας της πίστας, είδαμε 3 εξόδους και τον Σάινθ να φλέγεται στο βάθος. Όλα έχουν να κάνουν βέβαια και με τα χρήματα που μπορείς να διαθέσεις, ασυζητητί.

 

[Billouk]

Στη Βουδαπέστη το 2021 κάτσαμε στη τελευταία στροφή, είδαμε εκκίνηση και τερματισμό, αλλά από την εμπειρία 3 GP πλέον, προτιμώ τη 1η στροφή (εκεί κλείσαμε για το 2023), όπου θα δεις προσπεράσεις και άλλα καλούδια που συμβαίνουν συνήθως εκεί. Στην Αυστρία ιδίως, από 1η στροφή και λίγο μετά βλέπεις τον μισό αγώνα λόγω μορφολογίας της πίστας, είδαμε 3 εξόδους και τον Σάινθ να φλέγεται στο βάθος. Όλα έχουν να κάνουν βέβαια και με τα χρήματα που μπορείς να διαθέσεις, ασυζητητί.

Συμφωνώ, ίσως αξίζει τελικά το "παραπάνω" για τις προσπεράσεις της 1ης στροφής. Δυστυχώς, λόγω εργασίας, δεν έχω πολλές επιλογές, σίγουρα θα ήθελα να παω Spa ή Monza.

 

[GTS]

Συμφωνώ, ίσως αξίζει τελικά το "παραπάνω" για τις προσπεράσεις της 1ης στροφής. Δυστυχώς, λόγω εργασίας, δεν έχω πολλές επιλογές, σίγουρα θα ήθελα να παω Spa ή Monza.

Spa πανάκριβο (200 η γενική είσοδος...), Μόντζα 100 η γενική είσοδος με πολύ περπάτημα, αλλά αν βρεις να κάτσεις στη parabolica...(όρθιος μάλλον θα είσαι). Από θέση, Αυστρία και πάλι Αυστρία, από προσβασιμότητα και τιμές τίποτα δε συγκρίνεται με Βουδαπέστη.

 

[Billouk]

Οι κατατακτήριες

Το Σάββατο περιελάμβανε τις κατατακτήριες δόκιμες, γνωστές ως "Qualifying". O καιρός είχε αλλάξει απότομα και η βροχή είχε ξεκινήσει τόσο στο κέντρο της Βουδαπέστης, όσο και στην πίστα. Ανοίξαμε την τηλεόραση και είδαμε τον αγώνα sprint στην Formula 3, ο οποίος διεξαγόταν νωρίς το πρωί.
Μάχες, συγκρούσεις, προσπεράσεις... τα είχε όλα! Είχαμε αποφασίσει από νωρίς να μην πάμε στις μικρότερες κατηγορίες, αν και ίσως το άξιζαν. Ωστόσο, η ταλαιπωρία που είχαμε από την προηγούμενη μέρα ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας και σε συνδυασμό με τον καιρό, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην απόφαση μας. Δεν είχα το κουράγιο να κουβαλήσω ξανά τσάντα με φωτογραφική μηχανή, ήθελα μόνο να πάω, να δω και να ευχαριστηθώ, όπως και έγινε!

Προσπεράσαμε το Practice 3, το οποίο έκρυβε την έκπληξη Latifi. Ο Καναδός οδηγός βρέθηκε στην πρώτη θέση ως απόρροια των μεταβαλλόμενων καιρικών συνθηκών. Σίγουρα, αν το παίζαμε ένα μικρό στοίχημα προηγουμένως, τώρα θα είχαμε ακίνητο στην Βουδαπέστη, έξω ακριβώς από την πίστα...

Έτοιμάσαμε αδιάβροχα, εισιτήρια ΜΜΜ και πήγαμε αποκλειστικά για τις κατατακτήριες δοκιμές. Κάναμε ΟΛΟ το δρομολόγιο της χτεσινής ημέρας καθιστοί, με λιγότερη κίνηση και σε γρήγορο χρόνο βρεθήκαμε ξανά στην θύρα 3. Πήγα στα κιόσκια, φόρτωσα μπύρες και "αράξαμε" με όλη τη σημασία της λέξης! Έχοντας σαν βάση την εικόνα της προηγούμενης ημέρας, η ομάδα μας, Scuderia Ferrari, θα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Στον αθλητισμό όμως, οι ανατροπές είναι συχνό φαινόμενο και δη στον μηχανοκίνητο. Ζήσαμε μία ιστορική Pole Position και αυτό γιατί ήταν η πρώτη στην καριέρα του George Rusell!

Το ηθικό παρέμεινε ακμαίο και φύγαμε σχετικά ευχαριστημένοι με στόχο το άμεσο φαγοπότι στην πρωτεύουσα. Κατά τη διάρκεια της επιστροφής και αφού δεν είχαμε δει τίποτα σχετικά από την πόλη, άνοιξα το Google maps να ερευνήσω τα αποθηκευμένα μέρη για φαγητό, τα περισσότερα από τα οποία προέρχονταν από τις δικές σας ιστορίες. Έτσι λοιπόν, αποφασίσαμε να πάμε στο Menza το οποίο μας άφησε ικανοποιημένους. Ωραίο εσωτερικό, αν και καθίσαμε έξω, λίγο δήθεν συμπεριφορά προσωπικού αλλά νόστιμα πιάτα, πολύ ωραίο κοκτέιλ και σε τιμή ελαφρά τσιμπημένο.

Κάπου εδώ ξεκινάνε τα απανωτά παράδοξα της ημέρας...

Στο Menza, πήγα στην τουαλέτα, πέτυχα έναν Ασιάτη ο οποίος βούρτσιζε μανιωδώς τα δόντια του όντας πλήρως εξοπλισμένος με κουτάκι για οδοντόκρεμα και οδοντόβουρτσα! Μπήκα...Βγήκα...εκείνος ακόμα πάλευε μη σηκώνοντας το βλέμμα του και αδιαφορώντας για το τί γίνεται τριγύρω! Όταν πλέον είχα γυρίσει στο τραπέζι, τον βλέπω με βιαστικές κινήσεις να βάζει την μάσκα του, το ίδιο και η γυναίκα του και να εξαφανίζονται...

Δεν περνάνε παρά μόνον λίγα λεπτά και αφού πληρώσαμε και φύγαμε, κάναμε μία γρήγορη βιντεοκλήση με Ελλάδα. Περιμένοντας στο φανάρι, περνάει "αμερικανιά" λίμο πολλών μέτρων με μία νύφη να έχει βγει από την μέση και πάνω έξω από την ηλιοροφή και να πίνει σε κολωνάτο ποτήρι. Ο "κολλητός" δεν χάνει χρόνο και ανταλάσσουν φιλιά εξ' αποστάσεως!!

Έτσι, φτάσαμε στο τέλος της ημέρας, αφού κάναμε ακόμα μερικές βόλτες, εξερευνώντας την πόλη!

 

[Billouk]

It's lights out and away we go!

Η σκληρή εικόνα του αθλητισμού! Δεν έχει σημασία αν νιώθεις ή αν είσαι "καλύτερος" από τον αντίπαλο, θα πρέπει να το αποδείξεις στον αγωνιστικό χώρο. Στην Formula 1 δεν έχει σημασία από που θα ξεκινήσεις, δεν έχουν σημασία οι δύο προηγούμενες ημέρες, τo αβαντάζ είναι ...θεωρητικό! Έτσι λοιπόν, ενώ για τρίτη συνεχόμενη ημέρα κάναμε το γνωστό πλέον δρομολόγιο, τα πέντε φώτα άναψαν, έσβησαν και είχαμε εκκίνηση...

Στο πρώτο μισό του αγώνα δείχναμε εξαιρετικοί, είχαμε ανέβει στην πρώτη θέση με ωραίο προσπέρασμα του Charles Leclerc στον George Russell. Εμείς, συγκρατημένοι, παρακολουθούσαμε από την στροφή 10 . Οι ψιχάλες και το κρύο είχαν κάνει την εμφανισή τους! Φορέσαμε αδιάβροχα και κάποια στιγμή πίνοντας ακόμα κάποιες μπύρες, ένιωσα την ανάγκη να κάνω ένα break. Ταυτόχρονα, αγωνιστικά, ήρθε η κατάρρευση! Λάθος στρατηγική, λάθος τύπος ελαστικών... who knows?
Σημασία είχε, ότι η φαινομενικά ανώτερη δυναμική του μονοθεσίου είχε χαθεί! Εμείς απογοητευμένοι στο γρασίδι, αρνούμενοι να δεχτούμε την πραγματικότητα, δεν πιστεύαμε τους χρόνους και την τελική κατάταξη .

Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, ζήσαμε ξανά στιγμές Παρασκευής...

Κατά την αποχώρηση μας και αναμένοντας τα λεωφορεία για την μεταβάση μας στο σταθμό του Kerepes, λεωφορεία, ταξί, χιλιάδες πεζοί, μεταξύ αυτών και εμείς, είχαμε εγκλωβιστεί για περίπου μία ώρα! Ο "κολλητός" έριξε την ιδέα να το πάρουμε με τα πόδια, αν και ήταν αρκετά χλμ., αλλά μετά την απογοήτευση για το αποτέλεσμα του αγώνα, δέχτηκα χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Έτσι, θα μοιραστώ το tip επιστροφής από την πίστα του Hungaroring μαζί σας:

• Βγαίνοντας από την Θύρα 3 της πίστας, ακολουθήσαμε άλλους δεκάδες πεζούς που αρχικά νομίζαμε ότι πήγαιναν στο Kerepes. Ευτυχώς για εμάς, δεν ήταν έτσι! Περπατήσαμε για λίγη ώρα εντός τoυ παραδοσιακού χωριού Mogyoród, που βρίσκεται η πίστα. Κάποια στιγμή και ενώ ακολουθούσαμε την διαδρομή που έκανε το λεωφορείο, πολλοί έστριψαν σε ένα "πράσινο" ανηφορικό μονοπάτι. Χωρίς δεύτερη σκέψη, ακολουθήσαμε! Προς έκπληξη μας, μετά από λίγα μέτρα, βρεθήκαμε σε έναν σταθμό τρένου μέσα σε πυκνή βλάστηση! Στο ρεύμα καθόδου, το μόνο που υπήρχε ήταν μια φινλανδέζικη pub με δεκάδες Φινλανδούς fan και ένα τεράστιο πανό με τα πρόσωπα και τα ονόματα όλων των ομοεθνών τους οδηγών που έχουν περάσει από την F1. Η στάση λεγόταν Szilasliget και ήταν η επόμενη μετά το Kerepes. Πολλοί μπήκαν απο εκεί ώστε να αποφύγουν τους εκαντοντάδες, αν όχι χιλιάδες, κόσμο που συνέρρεε στο Kerepes. Εμείς ακόμα καλύτερα, κινηθήκαμε αντίθετα για μία ακόμη στάση και άλλαξαμε εκεί κατεύθυνση προς το κέντρο της Βουδαπέστης.

Αυτό ήταν!! Είχαμε επιστρέψει νωρίς σχετικά, περίπου 2-2.30 ώρες μετά την λήξη του αγώνα και οδεύαμε ολοταχώς σε ακόμα ένα εστιατόριο που εδώ είχα διαβάσει καλές κριτικές. Πρόκειται για το Kazimír Bisztró το οποίο βρίσκεται σε εβραϊκή συνοικία. Ο χώρος, το προσωπικό, το φαγητό ήταν εξαιρετικά! Αφού δοκιμάσαμε στην αυλή του για πρώτη φορά την ουγγρική goulash, κάναμε μία μίνι ανασκόπηση των όσων είχαμε ζήσει όλο το αγωνιστικό τρίημερο! Η απογοήτευση για τον αγώνα σταδιακά είχε αποχωρήσει και ήδη συζητούσαμε για το comeback μας σε μελλοντικό αγώνα της Formula 1.

Οι εικόνες που είχαμε πλέον στις "αποσκευές" μας ήταν ξεχωριστές και για μένα προσωπικά, θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στην καρδιά μου! ΟΚ, πολύ μελό ήταν αυτό... Aς πάμε να δούμε μερικές εικόνες από την τελευταία ημέρα μας στην πίστα του Hungaroring, εκεί που η Ferrari έκανε το δικό της "go away" από τα πρωταθλήματα οδηγών και κατασκευαστών...

 

[Billouk]

Επόμενη στάση... "SPA"

Ok, o τίτλος είναι παραπλανητικός και δεν πρόκειται για την αγαπημένη πίστα "Spa-Francorchamps", για την ακρίβεια δεν έχει καμία σχέση με την Formula 1...

Δευτέρα πρωί, λοιπόν και αφού κάναμε την απαραίτητη επίσκεψη στο σαλόνι του πλωτού για το πρωινό μας, επισκεφθήκαμε τα "must-see" κατ' εμέ, Széchenyi Baths.

Οι πόνοι σε αυχένα, μέση και πόδια έφυγαν σε λίγη ώρα! Αργότερα βέβαια συνειδητοποιήσαμε ότι, ναι μεν έφυγαν οι πόνοι, αλλά αποκτήσαμε "ήπιο" κάψιμο...
Φοβερή εμπειρία και ευτυχώς για μας, ακολούθησαμε την οδηγία να πάμε σχετικά νωρίς, καθώς μετά τις 12.00 γινόταν παρέλαση...

Τα εισιτηρία είχαν κλειστεί περίπου ένα μήνα πριν, επιλέξαμε ένα με καμπίνα και ένα μόνο με locker και ήταν ακριβώς ό,τι έπρεπε! Το κόστος τους ήταν ελάχιστο γι' αυτό που προσέφεραν. Υπάρχουν πολλές επιλογές όπως sauna, μασάζ ή άκομα και spa σε βαρέλι μπύρας !

Μείναμε για τρεις ώρες και αποχωρήσαμε πεζοί, διασχίζοντας το σπάνιας ομορφιάς ομώνυμο πάρκο. Για όσους αποφασίσουν να το επισκεφθούν χειμώνα, αξίζει μια καλή μελέτη καθώς εκτός από τα Λουτρά, υπάρχουν παγοδρόμιο, λίμνη και το πανέμορφο Κάστρο Βαϊνταχουνιάντ. Ο προορισμός μας δεν ήταν άλλος από το εστιατόριο Paprika Vendéglő. Πρόκειται για ένα ουγγρικό εστιατόριο αν και ο κατάλογος και το εσωτερικό του μας παραπέμψαν σε Ρουμανία και συγκεκριμένα στην περιοχή της Τρανσυλβανίας! Ό,τι δοκιμάσαμε ήταν εξαιρετικό και αφού ήπιαμε ακόμα λίγες μπύρες, επιστρέψαμε στο δωμάτιο για την τελευταία βραδινή βόλτα στην πόλη...

Δεν υπήρχαν πλέον ξενοδοχεία με μονοθέσια και πιλότους, οπότε, άφου κάναμε βόλτες στο κέντρο της πόλης, έριξα (ή μας έριξαν) την ιδέα να πάμε σε ένα Ruin bar. Τί είναι τα ruin bars, το μάθαμε το προηγούμενο απόγευμα αφού έπεσα πάνω σε μία γνωστή και μας τα πρότεινε!

Οk, πήγαμε, είδαμε, φύγαμε, αφού νιώθαμε σαν τους θείους που κάθονται... εδώ με την νεολαία! Πρόκειται για πολύ παλιές πολυκατοικίες, στους χώρους των οποίων έχουν διαμορφωθεί πολλά διαφορετικού είδους μπαρ...Οk, λίγο μπέρδεμα ήταν εκεί μέσα, σαν στέκι φοιτητών στα Εξάρχεια μου έκανε και... αποχωρήσαμε!

Αφήσαμε για το τελευταιό πρωινό στην πόλη το Νησί της Μαργαρίτας! Πόσο έχω μετανιώσει που δεν είχα κλείσει εισιτήρια για τα εκεί λουτρά, φοβούμενος ότι δεν θα μας φτάσει ο χρόνος!! Υπέροχος περίπατος, κάναμε μια στάση για να απολαύσουμε το συντριβάνι που χόρευε σε ρυθμούς κλασικής μουσικής! Ειλικρινά, χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο που δεν είχα προνοήσει για εισιτήρια αφού είδα τρενάκι στυλ Ακρόπολης να κατεβάζει δωρεάν τους πελάτες των λουτρών. Σαν να μην έφτανε αυτό πετάξαμε για άλλη μια φορά με καθυστέρηση φτάνοντας βράδυ στο Ελ. Βενιζέλος γεμάτοι με "γκαζιάρικες" εμπειριές!

ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ, θα το ξανακάνω σίγουρα! ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ, είχε τεράστια ταλαιπωρία αλλά αγάπησα ακόμα περισσότερο το σπορ! ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ, πρέπει να ευχαριστήσω την Εύα, την Ρίτα και ειδικά την Νεφέλη για την υπομονή που έκαναν όλες αυτές τις ημέρες αλλά και τον ξάδερφο μου Bill που άθελά του, με τα λόγια του τέτοιο καιρό πέρυσι, με κινητοποίησε να κάνω ένα όνειρό μου πραγματικότητα!

Ώρα για highlights !!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη