Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.939
- Likes
- 3.942
Περιεχόμενα
Η Piongyang είναι μια καινούργια πόλη. Στον εμφύλιο πόλεμο της Κορέας (1950-1953) έπαθε τεράστιες καταστροφές από την αεροπορία των Αμερικανών και αυτό σαν αποτέλεσμα είχε την σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή της. Οι ξεναγοί μάς είπαν χαρακτηριστικά ότι στον κάθε κάτοικο αντιστοιχούσε και μια βόμβα και ότι κάθε οικογένεια θρηνεί τουλάχιστον ένα νεκρό σε αυτό τον αιματηρό αδελφοκτόνο πόλεμο. Η πόλη χτίστηκε λοιπόν από την αρχή και όπως καταλαβαίνετε αποτελεί αρχιτεκτονικό υπόδειγμα σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Ξεχάστε τις συμβατικές πόλεις με το παλιό ιστορικό κέντρο, τους ναούς και τα παραδοσιακά σπίτια. Εδώ κυριαρχούν μοντέρνα αμφιβόλου αισθητικής κτίρια και μνημεία, τεράστιοι δρόμοι και πλατείες, κολοσσιαίων διαστάσεων αγάλματα και πορτρέτα του μεγάλου ηγέτη. Τα πάντα στον υπερθετικό για να τονίζετε το μεγαλείο της χώρας και η πεφωτισμένη εικόνα του μεγάλου αρχηγού. Το σουρεαλιστικό της υπόθεσης είναι, ότι ο ηγέτης αν και έχει αποδημήσει από το 1994 παραμένει αιώνιος πρόεδρος και λατρεύετε σαν θεός. Εκτός από πρόεδρος όμως είναι στρατηγός, συγγραφέας, ποιητής ,συνθέτης, αρχιτέκτονας και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο νους σας. Kim Il Sung εσύ super star!!! Θα περίμενε κανείς μετά τον θάνατό του και με τα δεδομένα εκείνης της εποχής (πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων και διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης) να παρουσιαστεί κάποιο κενό εξουσίας, αυτό όμως δεν παρουσιάστηκε ποτέ γιατί ο λαμπρός ηγέτης προετοίμαζε επί χρόνια τον διάδοχο του που δεν ήταν άλλος από τον γιό του τον τωρινό πρόεδρο τον περίφημο Kim Jong Il.Παγκόσμιο παράδειγμα κληρονομικής μεταφοράς εξουσίας που δεν έχει προηγούμενο σε κομουνιστική χώρα, ο σουρεαλισμός που λέγαμε… Ο γιος αποδείχθηκε άξιο τέκνο του πατέρα του, διατήρησε το ίδιο μοντέλο εξουσίας και απαίτησε να λατρεύετε ο πατέρας του ωσάν Θεός. Αξίζει κανείς να παρακολουθήσει στιγμιότυπα από την κηδεία του Kim του πρεσβύτερου. Σκηνές ομαδικής παράκρουσης, κλάματα, οδυρμοί μέχρι και αυτοκτονίες σημειώθηκαν για έναν ηγέτη που κυβερνούσε για σαράντα τόσα χρόνια την χώρα του με πυγμή και σιδερένια πειθαρχία. Πριν επισκεφθώ την χώρα νόμιζα ότι όλα αυτά ήταν υπερβολικά αλλά πιστέψτε με αν μείνεις στην χώρα έστω για μια ώρα θα καταλάβεις την υστερία των κατοίκων για των νεκρό τους ηγέτη. Αν με ρωτήσετε τώρα αν πρόκειται όντως για λατρεία ή αναγκαστική ένδειξη της θα απαντήσω ότι πραγματικά δεν ξέρω. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για μια διχοτομημένη και εντελώς απομονωμένη χώρα που για πάνω από 50 χρόνια οι κάτοικοι της δέχονται καθημερινή πλύση εγκεφάλου για το μεγαλείο του σοσιαλισμού και τα αίσχη των καπιταλιστών. Όλα αυτά σε συνδιασμό με τις μνήμες ενός τραγικού εμφυλίου πολέμου που σύμφωνα με την προπαγάνδα οφείλετε στους ιμπεριαλιστές έχει δημιουργήσει μια ιδιαίτερη σχέση λατρείας-μαζοχισμού μεταξύ του λαού και του πατέρα-ηγέτη. Πράγματα που σε μας φαίνονται απολύτως φυσιολογικά, όπως η κριτική της κυβέρνησης ή η αποδοκιμασία ορισμένων μέτρων θεωρούνται ανήκουστα. Ότι κάνει ο πάνσοφος πρόεδρος είναι καλώς καμωμένο γιατί αυτός είναι ο μόνος που αγαπάει και νοιάζεται τον λαό, προστατεύει την πατρίδα από τον ιμπεριαλισμό και πασχίζει να πετύχει την επανένωση, που είναι και το μεγάλο όνειρο για τους Βορειοκορεάτες.
Αν κάποτε γίνει διαγωνισμός για την ανάδειξη της σουρεαλιστικής πρωτεύουσας του πλανήτη να είστε σίγουροι ότι η Piongyang,η πρωτεύουσα της Λαικής Δημοκρατίας της Κορέας θα κερδίσει τον σχετικό διαγωνισμό με τεράστια διαφορά. Αυτή την μεγαλούπολη-μυστήριο των 3.000.000 κατοίκων περίπου, θα γνωρίζαμε σήμερα. Το ραντεβού μας ορίστηκε στις 9 το πρωί και αφού δηλώσαμε όλοι παρόντες στο προσκλητήριο, μπήκαμε στο θρυλικό 4Χ4 και ξεκινήσαμε να δούμε από κοντά την πιο παράξενη πρωτεύουσα του κόσμου.
Η κυκλοφορία, όπως είπαμε, σχεδόν ανύπαρκτη και έτσι σε ελάχιστο χρονικό διάστημα βρεθήκαμε ,που αλλού, μπροστά στο κολοσσιαίων διαστάσεων άγαλμα του μεγάλου ηγέτη που δεσπόζει σε ένα λόφο στο κέντρο της Piongyang. Οι ξεναγοί μας είπαν ότι θεωρείτε τιμή για κάποιον να καταθέσει λουλούδια στο άγαλμα του μεγάλου Kim Il Sung κι έτσι εμμέσως πλην σαφώς μας προέτρεψαν να δώσουμε 3 ευρώ και να πάρουμε από έναν πλανόδιο πωλητή ένα μπουκέτο άνθη. Το ξέραμε το ποίημα και όλα είχαν κανονιστεί με τον συναγωνιστή Αντρέα από την Αθήνα. Εγώ σαν σύντροφος γραμματέας θα είχα την τιμή να καταθέσω τα λουλούδια και να κάνω την υπόκλιση και ο σύντροφος Aντρέας θα αποθανάτιζε την όλη σκηνή. Ο σύντροφος Μπουνιουέλ έλειπε μόνο για να καταγράψει στην κάμερα αυτή την τόσο σουρεαλιστική τελετή. Το όλο μέρος είναι πεντακάθαρο, άψογα διαμορφωμένο και θεωρείτε ιερό. Καθημερινά συρρέει πλήθος κόσμου, σχολεία , στρατιώτες και εργάτες για να επιτελέσουν το ιερό τους καθήκον, την υπόκλιση στον μεγάλο KIM!!
Τα καλά όμως μόλις άρχιζαν. Η επόμενη επίσκεψη μας θα ήταν η αψίδα του Θριάμβου. Πιστό αντίγραφο αυτής των Παρισίων με μια σημαντική όμως διαφορά. Είναι 5 ολόκληρα μέτρα ψηλότερη και αφιερωμένη, καλά μαντέψατε, στον μεγάλο ηγέτη Kim Il Sung!! Το ότι είναι 5 μέτρα ψηλότερη από αυτή στο Παρίσι μας τονίστηκε πάνω από 10 φορές, όπως επίσης και ότι χτίστηκε δίπλα στο στάδιο Kim Il Sung και απέναντι από το μνημείο του Κim Il Sung που χτίστηκε για να εορταστεί η πρώτη ομιλία του Kim Il Sung στην Piongyang στην πλατεία της 3 Οκτωβρίου, ημέρας εγκαθίδρυσης της Λαικής δημοκρατίας από τον Kim Il Sung. (Εδώ την γλιτώσαμε η πλατεία δεν ονομάζετε Kim Il Sung!!!!) Πιστεύω ότι, αν δεν μπερδευτήκατε, θα καταλάβατε για τι φρενοκομείο μιλάμε!!
Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας από την αψίδα και το μνημείο και ακούσαμε ένα λογύδριο για το πόσο μεγάλη ευγνωμοσύνη νιώθει ο Βορειοκορεάτικος λαός για τον αιώνιο πρόεδρο προχωρήσαμε προς το metro της πόλης. Χτισμένο 100 μέτρα κάτω από την επιφάνια της γης, θεωρείτε το βαθύτερο του κόσμου και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν καταφύγιο σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής εισβολής μας εξήγησε υπερήφανα ο ξεναγός. Αν και δεν συγκρίνετε σε πολυτέλεια με αυτό της Μόσχας και δείχνει τα χρόνια του είναι αρκετά εντυπωσιακό. Δεν θέλω να γίνομαι κουραστικός αλλά σε κάθε σταθμό υπάρχει μια τεράστια ψηφιδωτή εικόνα του μεγάλου ηγέτη που σαν αρχιτέκτονας επιθεωρεί την κατασκευή του. Υπήρχε μεγάλη κίνηση στο σταθμό, κυρίως από μαθητές που γύρναγαν προφανώς στα σπίτια τους και όταν ήρθε ο συρμός έγινε ο κακός χαμός όπως σε κάθε φυσιολογική πρωτεύουσα του κόσμου. Τα παιδιά φώναζαν και σπρώχνονταν για να επιβιβαστούν στο τρένο κι εμείς μπήκαμε τελευταίοι και καθίσαμε όρθιοι. Τότε έγινε ένα ακόμα από τα πολλά σουρεαλιστικά σκηνικά που σημάδεψαν το ταξίδι μας. Ο μηχανοδηγός μπήκε έξαλλος στο βαγόνι κι άρχιζε να μιλάει με έντονο ύφος στα παιδιά. Ως δια μαγείας αυτά, τρομοκρατημένα σηκώθηκαν από την θέση τους για να καθίσουμε!! Τους εξηγήσαμε κι εμείς και οι ξεναγοί μας ότι δεν χρειάζεται θα κατεβούμε στην επόμενη στάση, αλλά αυτά ούτε που τόλμησαν να ξανακάτσουν!!
Αν κάποτε γίνει διαγωνισμός για την ανάδειξη της σουρεαλιστικής πρωτεύουσας του πλανήτη να είστε σίγουροι ότι η Piongyang,η πρωτεύουσα της Λαικής Δημοκρατίας της Κορέας θα κερδίσει τον σχετικό διαγωνισμό με τεράστια διαφορά. Αυτή την μεγαλούπολη-μυστήριο των 3.000.000 κατοίκων περίπου, θα γνωρίζαμε σήμερα. Το ραντεβού μας ορίστηκε στις 9 το πρωί και αφού δηλώσαμε όλοι παρόντες στο προσκλητήριο, μπήκαμε στο θρυλικό 4Χ4 και ξεκινήσαμε να δούμε από κοντά την πιο παράξενη πρωτεύουσα του κόσμου.
Η κυκλοφορία, όπως είπαμε, σχεδόν ανύπαρκτη και έτσι σε ελάχιστο χρονικό διάστημα βρεθήκαμε ,που αλλού, μπροστά στο κολοσσιαίων διαστάσεων άγαλμα του μεγάλου ηγέτη που δεσπόζει σε ένα λόφο στο κέντρο της Piongyang. Οι ξεναγοί μας είπαν ότι θεωρείτε τιμή για κάποιον να καταθέσει λουλούδια στο άγαλμα του μεγάλου Kim Il Sung κι έτσι εμμέσως πλην σαφώς μας προέτρεψαν να δώσουμε 3 ευρώ και να πάρουμε από έναν πλανόδιο πωλητή ένα μπουκέτο άνθη. Το ξέραμε το ποίημα και όλα είχαν κανονιστεί με τον συναγωνιστή Αντρέα από την Αθήνα. Εγώ σαν σύντροφος γραμματέας θα είχα την τιμή να καταθέσω τα λουλούδια και να κάνω την υπόκλιση και ο σύντροφος Aντρέας θα αποθανάτιζε την όλη σκηνή. Ο σύντροφος Μπουνιουέλ έλειπε μόνο για να καταγράψει στην κάμερα αυτή την τόσο σουρεαλιστική τελετή. Το όλο μέρος είναι πεντακάθαρο, άψογα διαμορφωμένο και θεωρείτε ιερό. Καθημερινά συρρέει πλήθος κόσμου, σχολεία , στρατιώτες και εργάτες για να επιτελέσουν το ιερό τους καθήκον, την υπόκλιση στον μεγάλο KIM!!
Τα καλά όμως μόλις άρχιζαν. Η επόμενη επίσκεψη μας θα ήταν η αψίδα του Θριάμβου. Πιστό αντίγραφο αυτής των Παρισίων με μια σημαντική όμως διαφορά. Είναι 5 ολόκληρα μέτρα ψηλότερη και αφιερωμένη, καλά μαντέψατε, στον μεγάλο ηγέτη Kim Il Sung!! Το ότι είναι 5 μέτρα ψηλότερη από αυτή στο Παρίσι μας τονίστηκε πάνω από 10 φορές, όπως επίσης και ότι χτίστηκε δίπλα στο στάδιο Kim Il Sung και απέναντι από το μνημείο του Κim Il Sung που χτίστηκε για να εορταστεί η πρώτη ομιλία του Kim Il Sung στην Piongyang στην πλατεία της 3 Οκτωβρίου, ημέρας εγκαθίδρυσης της Λαικής δημοκρατίας από τον Kim Il Sung. (Εδώ την γλιτώσαμε η πλατεία δεν ονομάζετε Kim Il Sung!!!!) Πιστεύω ότι, αν δεν μπερδευτήκατε, θα καταλάβατε για τι φρενοκομείο μιλάμε!!
Αφού βγάλαμε τις φωτογραφίες μας από την αψίδα και το μνημείο και ακούσαμε ένα λογύδριο για το πόσο μεγάλη ευγνωμοσύνη νιώθει ο Βορειοκορεάτικος λαός για τον αιώνιο πρόεδρο προχωρήσαμε προς το metro της πόλης. Χτισμένο 100 μέτρα κάτω από την επιφάνια της γης, θεωρείτε το βαθύτερο του κόσμου και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν καταφύγιο σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής εισβολής μας εξήγησε υπερήφανα ο ξεναγός. Αν και δεν συγκρίνετε σε πολυτέλεια με αυτό της Μόσχας και δείχνει τα χρόνια του είναι αρκετά εντυπωσιακό. Δεν θέλω να γίνομαι κουραστικός αλλά σε κάθε σταθμό υπάρχει μια τεράστια ψηφιδωτή εικόνα του μεγάλου ηγέτη που σαν αρχιτέκτονας επιθεωρεί την κατασκευή του. Υπήρχε μεγάλη κίνηση στο σταθμό, κυρίως από μαθητές που γύρναγαν προφανώς στα σπίτια τους και όταν ήρθε ο συρμός έγινε ο κακός χαμός όπως σε κάθε φυσιολογική πρωτεύουσα του κόσμου. Τα παιδιά φώναζαν και σπρώχνονταν για να επιβιβαστούν στο τρένο κι εμείς μπήκαμε τελευταίοι και καθίσαμε όρθιοι. Τότε έγινε ένα ακόμα από τα πολλά σουρεαλιστικά σκηνικά που σημάδεψαν το ταξίδι μας. Ο μηχανοδηγός μπήκε έξαλλος στο βαγόνι κι άρχιζε να μιλάει με έντονο ύφος στα παιδιά. Ως δια μαγείας αυτά, τρομοκρατημένα σηκώθηκαν από την θέση τους για να καθίσουμε!! Τους εξηγήσαμε κι εμείς και οι ξεναγοί μας ότι δεν χρειάζεται θα κατεβούμε στην επόμενη στάση, αλλά αυτά ούτε που τόλμησαν να ξανακάτσουν!!
Και θέλω κορεάτικο, ορίτζιναλ καταστάσεις 
