Alex Loco
Member
- Μηνύματα
- 341
- Likes
- 1.770
- Επόμενο Ταξίδι
-
- Ταξίδι-Όνειρο
- Pamir highway
Περιεχόμενα
Άρχισε λοιπόν η περιήγηση στην Μαδρίτη μετά την πλήρη ξεκούραση μας. Κουβαλούσαμε και μια ανταπόκριση από Μπέργκαμο , όλη νύχτα σχεδόν στο πόδι. Απογευματάκι λοιπόν στο κέντρο της Μαδρίτης ουσιαστικά είχε πάρα πάρα πολύ κόσμο. Ντόπιοι , τουρίστες πηγαινοέρχονταν , άλλοι έτρωγαν στα καταστήματα και άλλοι στο χέρι. Θα τρώγαμε σίγουρα τοπικές λιχουδιές αλλά η πρώτη στάση ήταν εύκολη λύση , καθώς υπήρχε ένα McDonalds κοντά στο κέντρο. Αφού φάγαμε και κάναμε μια βόλτα από τη μπουτίκ της Ρεάλ Μαδρίτης , προσφάτως πρωταθλήτριας Ευρώπης και Ισπανίας , με πήγε σε ένα πολυκατάστημα το οποίο δε θυμάμαι πως λέγεται νομίζω Primark αλλά δεν το έχουμε στην Ελλάδα. Ήταν 4-5 όροφοι και ήταν γεμάτο ρούχα και γυναίκες 
περίεργο θα μου πεις. Ρούχα για όλα τα γούστα και γυναίκες και άντρες βέβαια κάθε ηλικίας .
Είχε γενέθλια την επόμενη μέρα , της έκανα ήδη δώρα πριν φύγουμε αλλά δε μπορούσα να μην της πάρω κάτι πολύ ωραία παπούτσια που ξετρελαθηκε.
Μου πήρε και αυτή μια ζακέτα , ένα μαγιό και μια μπλούζα . Κοπελαρα !! Έπειτα αφού περάσαμε την Plaza Mayor περιπλανηθηκαμε σε μια μικρή στοά σαν αγορά που είχε πάγκους σχεδόν αποκλειστικά με ψαρικα και πολλά τραπέζια γεμάτο κόσμο να τρώει και να μιλάει. Ωραίο το vibe αν και δε με φανταζομουν με τους κολλητούς μου να αράζουμε σε τέτοιο μπουγιο να τρώμε σολωμό
.
Κατηφορισαμε και φτάσαμε στα μεγαλοπρεπή βασιλικά ανάκτορα και μπροστά σε έναν μεγάλο ναό το καθεδρικό της Αλμουδενα όπως τον έλεγαν .
Έπειτα , αφού περάσαμε μπροστά και από την Όπερα ο δρόμος μας , μας έφερε στην ξακουστή Plaza de Espana!!
Λίγο παραπέρα ήταν η Chueca. Η μόνη γειτονιά που είδα ότι στο σήμα του μετρό αντί για τη σημαία της Ισπανίας , υπήρχε η σημαία η κλασική με το ουράνιο τοξο. Περίμενα πως και πως να πάμε σε αυτή τη γειτονιά καθώς εκεί υπάρχουν πολλα μαγαζιά και στέκια της gay κοινότητας της Μαδρίτης και φαντάστηκα ότι θα έχει τζερτζελο φασαρία , χαβαλε γενικά αλλά δυστυχώς ήταν σχεδόν όλα κλειστά και ο κόσμος πολύ λίγος. Πήγαμε αργά ? Πήγαμε λάθος ώρα ? Δεν ξέρω.
(η φωτό από Chueca) Το κυρίως πιάτο ήταν η αυριανή μέρα είναι η αλήθεια γιαυτο η πρώτη είχε λίγο περπάτημα αλλα με αρκετή ουσία. Το επόμενο πρωί λοιπόν , αφού πήραμε καφεδάκι από τα Tim Hortons μια καναδέζικη αλυσίδα που την ήξερε η Σοφία επειδή είχε πάει Καναδά , αρχίσαμε να ψάχνουμε για καμία τοπική λιχουδια. Έτσι λοιπόν βρήκαμε ένα μαγαζάκι με τα ξακουστά Empanadas ! Δεν τα ήξερα να πω την αλήθεια αλλά τα τσάκισα. Πιτακια με οτιδήποτε γεύση . Εγώ τίμησα κοτόπουλο και τυρί και η senorita πήρε με τόνο.
Ωραιότατα !! Να σημειώσω ότι χθες βράδυ είχαμε φάει κάτι Burrito καυτερά , αλλά νόστιμα εφόσον είπα ότι θα τιμήσω όσο γίνεται τη λάτιν κουζίνα και όχι τα κλασικά τα δικά μου τις αμερικανιες. Βάλαμε πλώρη λοιπόν για το γήπεδο της Ρεάλ Μαδρίτης το Santiago Bernabeu. Ρεάλ δεν είμαι ποτέ δεν τη συμπάθησα , αλλά ήξερα ότι πηγαίνω ίσως στο κορυφαίο γήπεδο του πλανήτη όπως και να το κάνουμε . Το πήραμε με τα πόδια . Σημερα είχαμε στόχο να πάμε στο μεγάλο πάρκο το El Retiro , στο γήπεδο της Ρεάλ , στο μέρος που γυρίστηκε η σειρά Casa de papel στο νομισματοκοπείο δηλαδή που για όσους δεν το ξέρουν δεν ήταν το πραγματικό νομισματοκοπείο αλλά ένα άλλο κτήριο , σίγουρα θέλαμε να φάμε Churros και από εκεί και πέρα είχαμε το δύσκολο κομμάτι του αποχωρισμό αργά το βράδυ , καθώς έπρεπε να μου φύγει για Λισαβόνα και να με αφήσει μόνο μου να πάρω σιγά σιγά το δρόμο της επιστροφής .
Περπατήσαμε αρκετά μια μεγάλη ευθεία περνώντας από την πλατεία της Αργεντινής και το κτήριο που γυρίστηκε η διάσημη ισπανική σειρά Casa De Papel η αλλιώς Money Heist , όμως ο φύλακας δεν μας άφησε να μπούμε στον προαύλιο χώρο και αρκέστηκα σε μια μακρινή φωτογραφία.
Το θρυλικό Σαντιάγο Μπερναμπέου ήταν από μακρυά επιβλητικό . Φυσικά η γκαντεμια με κυνηγάει. Έκαναν έργα στο γήπεδο από έξω και ήταν κλειστό από παντού με μπάρες γερανούς και εργάτες. Αλίμονο. Μια φορά ήρθα και ήταν εργοτάξιο. Παρολαυτα κρατάμε την μοναδική εμπειρία .
Πήραμε τώρα την κατηφόρα. Όπως ήρθαμε γυρνούσαμε για να πάμε στο τεράστιο πάρκο El Retiro . Πολύ μεγάλος χώρος με πολύ πράσινο και τη χαρακτηριστική λίμνη που αν ήθελες έκανες βαρκάδα . Επίσης είχε τα χαρακτηριστικά ψηλά αγάλματα που από ότι ξέρω εκεί πάνε και πανηγυρίζουν οι ομάδες της Μαδρίτης τους τίτλους που κατακτούν . Κάτσαμε αρκετή ώρα σε ένα παγκάκι καθώς η ζέστη αλλά κυρίως το απίστευτο μπουγιο που υπήρχε έκανε το μέρος κάπως ενοχλητικό.
Τελευταία στάση μας όσο άρχισε να νυχτώνει και θα έπρεπε να χωριστούμε ,ήταν ξανά η πλατεία Mayor. Είχαμε αφήσει στο ξενοδοχείο τις τσάντες μας και πήγαμε να τις πάρουμε. Το ζητήσαμε σαν χάρη ουσιαστικά επειδή το τσεκ άουτ μας ήταν νωρίς το πρωί , αλλά μας χρέωσαν 2 ευρώ τη κάθε τσάντα !!! Δε ξέρω τη γνώμη σας μου φαίνεται λίγο καραγκιοζιλικι. Στην πλατεία πήγαμε καθώς διαβάσαμε ότι υπήρχε ένα αρκετά ιστορικό μαγαζί για Churros εκεί παραδίπλα . Δεν βρήκαμε να κάτσουμε καθώς ήταν γεμάτο . Επίσης επιβεβαίωσαν τις κριτικές στο ίντερνετ ότι ήταν αγενής . Το πήραμε στο χέρι και αραξαμε σε παγκάκι. Εντάξει δεν τρελάθηκα. Θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Από εδώ και πέρα πήραμε το δρόμο για το μέρος που θα έφευγε. Με την εταιρία Flixbus σε 8 ώρες θα ήταν Λισαβόνα. Στις 12 παρά το βράδυ έφευγε , ενώ εγώ έπρεπε να πάω στο αεροδρόμιο Μπαραχας να μείνω εκεί όλη νύχτα και πρωί πρωί να πετάξω για Ρώμη . Το μέρος που την άφησα ήταν κάτι σαν τα ΚΤΕΛ από ότι κατάλαβα. Mendez Alvaro λεγόταν η στάση του μετρό . Κόσμος έφευγε αβερτα με λεωφορεία για Πορτογαλία και άλλα μέρη της Ισπανίας. Η ατμόσφαιρα πολύ ηλεκτρισμένη , καθώς δε θέλαμε με τίποτα να έρθει η ώρα του αποχωρισμού . Μόλις της είπα ότι ήρθε η ώρα να φύγω πλανταξε να κλαίει. Από τις πιο όμορφες και άσχημες ταυτόχρονα στιγμές του ταξιδιού . Όλη μέρα ήταν χαλαρή κι εγώ το σκεφτόμουν αλλά εκείνη τη στιγμή έσπασε κι εγώ κρατήθηκα δυνατος. Δε μου άρεσε που την άφηνα μόνη. Αλλά κι εγώ έμενα στις 12 τη νύχτα στα ΚΤΕΛ της Μαδρίτης μακρυά από το κέντρο να πρέπει να βρω τρόπο να πάω μέχρι το αεροδρόμιο και να μείνω ολομόναχος. Δεν ήταν και το καλύτερο μου. Την έβαλα στο λεωφορείο και εφυγα. Τρόμαξα να βρω άκρη στο μετρό. Δεν ειχε ψυχή και ένας αστυνόμος δε μιλούσε καν Αγγλικά. Τελικά έβγαλα μια κάρτα ( που είχα ξαναβγάλει) με 7 ευρώ και πήγα μέχρι το αεροδρόμιο αλλάζοντας δύο φορές γραμμή και διασχίζοντας πάρα πολλές στάσεις. Η Μαδρίτη ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία . Όμορφη πόλη. Αν και είχε πολύ κόσμο. Κάτι που δε μπορώ ποτέ να αγαπήσω . Όμορφα τοπία και μέρη. Ίσως την φαντάστηκα λίγο πιο μαγευτική. Βέβαια δεν βγήκα για ποτό η βράδυ κάπου. Δε μπορώ να πω ότι με δύο βραδιές την έζησα . Αλλά σίγουρα μου άφησε θετική εμπειρία . Έφτασα στο αεροδρόμιο και ξάπλωσα πάνω στη σημαία του Θεού οπως πάντα σε μια γωνιά. Πόσα αεροδρόμια έχουν φιλοξενήσει το ταλαίπωρο κορμί μου. Και είχα υποσχεθεί να μην ξαναπάρω ανταπόκριση ποτέ. Αλλά ήθελα να χωθώ στο ταξίδι με το γκομενάκι μη χάσω. Περάσαμε πολύ όμορφα. Εκεί που μιλάμε και έχω ξαπλώσει κατά τις 3 τη νύχτα κλείνει το κινητό μου. Ενώ είχε μπαταρία και δεν ανοίγει με τίποτα. ,Τέσσερα εγκεφαλικά . Κοιτούσα τον ουρανό και έλεγα : σταματα να τρολαρεις και να διασκεδάζεις μαζί μου δεν είναι αστείο. Έχω μέσα το αεροπορικό μου εισιτήριο και γενικά μη με αφήνεις εντελώς μόνο ούτε τη συντροφιά της δε θα έχω . Φρικαρα !!! Ευτυχώς ο Θεός με λυπήθηκε. Μετά από λίγο το κινητό άνοιξε . Έχασα χρόνια από τη ζωή μου δε θα πω ψέματα. Νύχτα σε ξένη χώρα μόνος και με μοναδικό μέσο επιστροφής το εισιτήριο που είχα στο κινητό !!! Το υπόλοιπο της νύχτας δεν πέρασε καλά. Εκεί που πήγαινα να κοιμηθώ λίγο τσουπ ένιωθα βάρη το στήθος μου και ξυπνούσα. Άγχος? Πιθανότατα. Δεν έκλεισα μάτι . Κρύωνα και λιγο , όσο και να σκεπαστεις με το μπουφάν δουλειά δεν κάνει. Εν τέλη αφού είδα ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ πέρασα το gate που είχε ανοίξει και άρχισα να κάνω βόλτα εκεί μέσα να σκοτώσω λίγη ώρα. Κάποια στιγμή έκατσα κάτω και έπαιζα με το κινητό. Ασφυκτικά γεμάτη η αίθουσα όσο περνούσε η ώρα. Εν τέλη μπήκα κανονικά στο αεροπλάνο και πέταξα για Ρώμη !! Άφησα πίσω την Ισπανία και τις υπέροχες αναμνήσεις που είχα με τη Σοφία. Πολύ δυνατό ταξίδι συναισθηματικά γιατί ήταν το πρώτο μας και επειδή την άφησα στα λεωφορεία και άρχισε να καίει έντονα. Ανάμεικτα συναισθήματα αλλά κυρίως θετικά . Στη Ρώμη έχω βρεθεί ξανά . Αρχικά με το σχολείο εφταημερη τον Δεκέμβριο του 2010!! Έπειτα δύο φορές με ανταπόκριση. Είχα κάνει μια μικρή βόλτα το 2015 καθώς πηγαίναμε Δουβλίνο αλλά τότε ήμουν με τη φίλη μου την Ευαγγελία. Τώρα ήμουν μόνος. Η πτήση για Θεσσαλονίκη πετούσε απόγευμα και ήταν αρκετά νωρίς όποτε είπα να πάρω λεωφορείο να κατέβω στη Ρώμη . Τι το ήθελα. Μπουγιο μέχρι αηδιας. Καύσωνα !! Όχι ζεστή . Καύσωνα !!! Λέω στο Κονγκό ήρθα ? Τι ζεσταρα είναι αυτή. Κουβαλούσα και τσάντα. Βόλταρα στα κλασικά στενά της πόλης που ξεκάθαρα είναι διαφορετικά από κάθε άλλη πόλη της Ευρώπης. Λες ναι ρε φίλε είμαι στη Ρώμη ξεκάθαρα. Ειχε και και γιορτή και πετούσαν αεροπλάνα από πάνω αφήνοντας καπνό με το χρώμα της σημαίας της Ιταλίας ! Μέχρι να φτάσουμε εντωμεταξυ λιωσαμε στην κίνηση, κάτι που θυμάμαι και από τις άλλες φορές ότι έχουν έντονο. Πήγα μέχρι τη Φοντάνα Ντι Τρέβι. Αν θυμάμαι καλά λένε ότι αν πετάξεις κέρμα και ευχηθείς να έρθεις με το πρόσωπο που επιθυμείς θα έρθεις ξανά. Εντωμεταξυ όταν εγώ πέταξα κέρμα για τη Μαιρούλα το 2010 το ήθελα πολύ αλλά η Μαιρούλα σήμερα είναι παντρεμένη με παιδί
. Πάντως ούτε κέρμα ξανά έριξα ούτε πλησίασα κιόλας. Μπορούσα ?? Μπορεί να είχε και 2000 ανθρώπους γύρω από το συντριβάνι. Η χαρά του πορτοφολα ήταν. Σιχαθηκα τη ζωή μου. Έκατσα έφαγα ένα παγωτό , αργότερα ένα κομμάτι πίτσα και έκλεισα με κρέπα. Κάνα 20 ευρω παίζει να έδωσα. Και κυρίως έψαχνα μαγαζί με μπριζα να φορτίσω το κινητό και δεν έβρισκα γι'αυτό όπου έμπαινα έτρωγα από ευγένεια για να μη φύγω έτσι δύο κιλά πήρα στη Ρώμη 
. Περπάτησα μέχρι το Κολοσσαίο για μια ακόμα φορά . Το έχω δει 3-4 φορες πλέον. Εκεί κι αν μετάνιωσα . Μπορεί να είχε 50 βαθμούς κελσίου κι εγώ με τσάντα στον ώμο να έχω λιώσει. Κόσμος παντού . Αφού βλέπω ένα Πακιστανό που πουλούσε μπουκαλάκι με νερό δύο ευρώ !! Λέω φέρε εδώ να πιω θα πεθάνω. Και δέκα να το πουλούσε θα τα έδινα !! Μαρτύριο η Ρώμη. Κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι με έστειλε ο οδηγός του λεωφορείου να πάρω μια συγκεκριμένη μάσκα λέει από ένα κοντινό μίνι μάρκετ συγκεκριμένο, γιατί αυτή που είχα δεν έκανε. Κοπριτης . Τι μπίζνα έχουν στήσει με την περιπτερου 
Εν τέλη με μια άμεση ευτυχώς πτήση πατούσα τα μαγικά χώματα της κιτρινόμαυρης Θεσσαλονίκης !! Οι μέρες δεν περνούσαν με τίποτα μέχρι να γυρίσει το μωράκι από την Πορτογαλία. Καλά και αυτή τι πέρασε. Είχε πρωινή πτήση από το αεροδρόμιο Τσιαμπινο της Ρώμης . Λισαβόνα - Τσιαμπινο - Θεσσαλονίκη. Έφτασε εκεί τη νύχτα και της λένε : δεν μπορείτε να μπείτε μέσα. Απαγορεύεται. 5 το πρωί ( νομίζω ) θα μπορέσετε να μπείτε τότε ανοίγει 
έκατσε η καημένη όλη νυχτα έξω σε ένα πεζούλι και της έκανα παρέα στο τσατ μέχρι να μπει στο αεροπλάνο. Έπειτα την υποδέχτηκα με ένα τριαντάφυλλο 
όπως κάνω πάντα πλέον σε κάθε ταξίδι που κανει μόνη της ( πήγε Πολωνία και Αυστρία όταν την πρωτογνώρισα μόνη , τώρα δε θέλει χωρίς εμένα λέει 
).. τέλος !! 
Λίγος κόσμος στη Φοντάνα
περίεργο θα μου πεις. Ρούχα για όλα τα γούστα και γυναίκες και άντρες βέβαια κάθε ηλικίας .
Είχε γενέθλια την επόμενη μέρα , της έκανα ήδη δώρα πριν φύγουμε αλλά δε μπορούσα να μην της πάρω κάτι πολύ ωραία παπούτσια που ξετρελαθηκε.
Μου πήρε και αυτή μια ζακέτα , ένα μαγιό και μια μπλούζα . Κοπελαρα !! Έπειτα αφού περάσαμε την Plaza Mayor περιπλανηθηκαμε σε μια μικρή στοά σαν αγορά που είχε πάγκους σχεδόν αποκλειστικά με ψαρικα και πολλά τραπέζια γεμάτο κόσμο να τρώει και να μιλάει. Ωραίο το vibe αν και δε με φανταζομουν με τους κολλητούς μου να αράζουμε σε τέτοιο μπουγιο να τρώμε σολωμό
.
Κατηφορισαμε και φτάσαμε στα μεγαλοπρεπή βασιλικά ανάκτορα και μπροστά σε έναν μεγάλο ναό το καθεδρικό της Αλμουδενα όπως τον έλεγαν .
Έπειτα , αφού περάσαμε μπροστά και από την Όπερα ο δρόμος μας , μας έφερε στην ξακουστή Plaza de Espana!!
Λίγο παραπέρα ήταν η Chueca. Η μόνη γειτονιά που είδα ότι στο σήμα του μετρό αντί για τη σημαία της Ισπανίας , υπήρχε η σημαία η κλασική με το ουράνιο τοξο. Περίμενα πως και πως να πάμε σε αυτή τη γειτονιά καθώς εκεί υπάρχουν πολλα μαγαζιά και στέκια της gay κοινότητας της Μαδρίτης και φαντάστηκα ότι θα έχει τζερτζελο φασαρία , χαβαλε γενικά αλλά δυστυχώς ήταν σχεδόν όλα κλειστά και ο κόσμος πολύ λίγος. Πήγαμε αργά ? Πήγαμε λάθος ώρα ? Δεν ξέρω.
(η φωτό από Chueca) Το κυρίως πιάτο ήταν η αυριανή μέρα είναι η αλήθεια γιαυτο η πρώτη είχε λίγο περπάτημα αλλα με αρκετή ουσία. Το επόμενο πρωί λοιπόν , αφού πήραμε καφεδάκι από τα Tim Hortons μια καναδέζικη αλυσίδα που την ήξερε η Σοφία επειδή είχε πάει Καναδά , αρχίσαμε να ψάχνουμε για καμία τοπική λιχουδια. Έτσι λοιπόν βρήκαμε ένα μαγαζάκι με τα ξακουστά Empanadas ! Δεν τα ήξερα να πω την αλήθεια αλλά τα τσάκισα. Πιτακια με οτιδήποτε γεύση . Εγώ τίμησα κοτόπουλο και τυρί και η senorita πήρε με τόνο.
Ωραιότατα !! Να σημειώσω ότι χθες βράδυ είχαμε φάει κάτι Burrito καυτερά , αλλά νόστιμα εφόσον είπα ότι θα τιμήσω όσο γίνεται τη λάτιν κουζίνα και όχι τα κλασικά τα δικά μου τις αμερικανιες. Βάλαμε πλώρη λοιπόν για το γήπεδο της Ρεάλ Μαδρίτης το Santiago Bernabeu. Ρεάλ δεν είμαι ποτέ δεν τη συμπάθησα , αλλά ήξερα ότι πηγαίνω ίσως στο κορυφαίο γήπεδο του πλανήτη όπως και να το κάνουμε . Το πήραμε με τα πόδια . Σημερα είχαμε στόχο να πάμε στο μεγάλο πάρκο το El Retiro , στο γήπεδο της Ρεάλ , στο μέρος που γυρίστηκε η σειρά Casa de papel στο νομισματοκοπείο δηλαδή που για όσους δεν το ξέρουν δεν ήταν το πραγματικό νομισματοκοπείο αλλά ένα άλλο κτήριο , σίγουρα θέλαμε να φάμε Churros και από εκεί και πέρα είχαμε το δύσκολο κομμάτι του αποχωρισμό αργά το βράδυ , καθώς έπρεπε να μου φύγει για Λισαβόνα και να με αφήσει μόνο μου να πάρω σιγά σιγά το δρόμο της επιστροφής .
Περπατήσαμε αρκετά μια μεγάλη ευθεία περνώντας από την πλατεία της Αργεντινής και το κτήριο που γυρίστηκε η διάσημη ισπανική σειρά Casa De Papel η αλλιώς Money Heist , όμως ο φύλακας δεν μας άφησε να μπούμε στον προαύλιο χώρο και αρκέστηκα σε μια μακρινή φωτογραφία.
Το θρυλικό Σαντιάγο Μπερναμπέου ήταν από μακρυά επιβλητικό . Φυσικά η γκαντεμια με κυνηγάει. Έκαναν έργα στο γήπεδο από έξω και ήταν κλειστό από παντού με μπάρες γερανούς και εργάτες. Αλίμονο. Μια φορά ήρθα και ήταν εργοτάξιο. Παρολαυτα κρατάμε την μοναδική εμπειρία .
Πήραμε τώρα την κατηφόρα. Όπως ήρθαμε γυρνούσαμε για να πάμε στο τεράστιο πάρκο El Retiro . Πολύ μεγάλος χώρος με πολύ πράσινο και τη χαρακτηριστική λίμνη που αν ήθελες έκανες βαρκάδα . Επίσης είχε τα χαρακτηριστικά ψηλά αγάλματα που από ότι ξέρω εκεί πάνε και πανηγυρίζουν οι ομάδες της Μαδρίτης τους τίτλους που κατακτούν . Κάτσαμε αρκετή ώρα σε ένα παγκάκι καθώς η ζέστη αλλά κυρίως το απίστευτο μπουγιο που υπήρχε έκανε το μέρος κάπως ενοχλητικό.
Τελευταία στάση μας όσο άρχισε να νυχτώνει και θα έπρεπε να χωριστούμε ,ήταν ξανά η πλατεία Mayor. Είχαμε αφήσει στο ξενοδοχείο τις τσάντες μας και πήγαμε να τις πάρουμε. Το ζητήσαμε σαν χάρη ουσιαστικά επειδή το τσεκ άουτ μας ήταν νωρίς το πρωί , αλλά μας χρέωσαν 2 ευρώ τη κάθε τσάντα !!! Δε ξέρω τη γνώμη σας μου φαίνεται λίγο καραγκιοζιλικι. Στην πλατεία πήγαμε καθώς διαβάσαμε ότι υπήρχε ένα αρκετά ιστορικό μαγαζί για Churros εκεί παραδίπλα . Δεν βρήκαμε να κάτσουμε καθώς ήταν γεμάτο . Επίσης επιβεβαίωσαν τις κριτικές στο ίντερνετ ότι ήταν αγενής . Το πήραμε στο χέρι και αραξαμε σε παγκάκι. Εντάξει δεν τρελάθηκα. Θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Από εδώ και πέρα πήραμε το δρόμο για το μέρος που θα έφευγε. Με την εταιρία Flixbus σε 8 ώρες θα ήταν Λισαβόνα. Στις 12 παρά το βράδυ έφευγε , ενώ εγώ έπρεπε να πάω στο αεροδρόμιο Μπαραχας να μείνω εκεί όλη νύχτα και πρωί πρωί να πετάξω για Ρώμη . Το μέρος που την άφησα ήταν κάτι σαν τα ΚΤΕΛ από ότι κατάλαβα. Mendez Alvaro λεγόταν η στάση του μετρό . Κόσμος έφευγε αβερτα με λεωφορεία για Πορτογαλία και άλλα μέρη της Ισπανίας. Η ατμόσφαιρα πολύ ηλεκτρισμένη , καθώς δε θέλαμε με τίποτα να έρθει η ώρα του αποχωρισμού . Μόλις της είπα ότι ήρθε η ώρα να φύγω πλανταξε να κλαίει. Από τις πιο όμορφες και άσχημες ταυτόχρονα στιγμές του ταξιδιού . Όλη μέρα ήταν χαλαρή κι εγώ το σκεφτόμουν αλλά εκείνη τη στιγμή έσπασε κι εγώ κρατήθηκα δυνατος. Δε μου άρεσε που την άφηνα μόνη. Αλλά κι εγώ έμενα στις 12 τη νύχτα στα ΚΤΕΛ της Μαδρίτης μακρυά από το κέντρο να πρέπει να βρω τρόπο να πάω μέχρι το αεροδρόμιο και να μείνω ολομόναχος. Δεν ήταν και το καλύτερο μου. Την έβαλα στο λεωφορείο και εφυγα. Τρόμαξα να βρω άκρη στο μετρό. Δεν ειχε ψυχή και ένας αστυνόμος δε μιλούσε καν Αγγλικά. Τελικά έβγαλα μια κάρτα ( που είχα ξαναβγάλει) με 7 ευρώ και πήγα μέχρι το αεροδρόμιο αλλάζοντας δύο φορές γραμμή και διασχίζοντας πάρα πολλές στάσεις. Η Μαδρίτη ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία . Όμορφη πόλη. Αν και είχε πολύ κόσμο. Κάτι που δε μπορώ ποτέ να αγαπήσω . Όμορφα τοπία και μέρη. Ίσως την φαντάστηκα λίγο πιο μαγευτική. Βέβαια δεν βγήκα για ποτό η βράδυ κάπου. Δε μπορώ να πω ότι με δύο βραδιές την έζησα . Αλλά σίγουρα μου άφησε θετική εμπειρία . Έφτασα στο αεροδρόμιο και ξάπλωσα πάνω στη σημαία του Θεού οπως πάντα σε μια γωνιά. Πόσα αεροδρόμια έχουν φιλοξενήσει το ταλαίπωρο κορμί μου. Και είχα υποσχεθεί να μην ξαναπάρω ανταπόκριση ποτέ. Αλλά ήθελα να χωθώ στο ταξίδι με το γκομενάκι μη χάσω. Περάσαμε πολύ όμορφα. Εκεί που μιλάμε και έχω ξαπλώσει κατά τις 3 τη νύχτα κλείνει το κινητό μου. Ενώ είχε μπαταρία και δεν ανοίγει με τίποτα. ,Τέσσερα εγκεφαλικά . Κοιτούσα τον ουρανό και έλεγα : σταματα να τρολαρεις και να διασκεδάζεις μαζί μου δεν είναι αστείο. Έχω μέσα το αεροπορικό μου εισιτήριο και γενικά μη με αφήνεις εντελώς μόνο ούτε τη συντροφιά της δε θα έχω . Φρικαρα !!! Ευτυχώς ο Θεός με λυπήθηκε. Μετά από λίγο το κινητό άνοιξε . Έχασα χρόνια από τη ζωή μου δε θα πω ψέματα. Νύχτα σε ξένη χώρα μόνος και με μοναδικό μέσο επιστροφής το εισιτήριο που είχα στο κινητό !!! Το υπόλοιπο της νύχτας δεν πέρασε καλά. Εκεί που πήγαινα να κοιμηθώ λίγο τσουπ ένιωθα βάρη το στήθος μου και ξυπνούσα. Άγχος? Πιθανότατα. Δεν έκλεισα μάτι . Κρύωνα και λιγο , όσο και να σκεπαστεις με το μπουφάν δουλειά δεν κάνει. Εν τέλη αφού είδα ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ πέρασα το gate που είχε ανοίξει και άρχισα να κάνω βόλτα εκεί μέσα να σκοτώσω λίγη ώρα. Κάποια στιγμή έκατσα κάτω και έπαιζα με το κινητό. Ασφυκτικά γεμάτη η αίθουσα όσο περνούσε η ώρα. Εν τέλη μπήκα κανονικά στο αεροπλάνο και πέταξα για Ρώμη !! Άφησα πίσω την Ισπανία και τις υπέροχες αναμνήσεις που είχα με τη Σοφία. Πολύ δυνατό ταξίδι συναισθηματικά γιατί ήταν το πρώτο μας και επειδή την άφησα στα λεωφορεία και άρχισε να καίει έντονα. Ανάμεικτα συναισθήματα αλλά κυρίως θετικά . Στη Ρώμη έχω βρεθεί ξανά . Αρχικά με το σχολείο εφταημερη τον Δεκέμβριο του 2010!! Έπειτα δύο φορές με ανταπόκριση. Είχα κάνει μια μικρή βόλτα το 2015 καθώς πηγαίναμε Δουβλίνο αλλά τότε ήμουν με τη φίλη μου την Ευαγγελία. Τώρα ήμουν μόνος. Η πτήση για Θεσσαλονίκη πετούσε απόγευμα και ήταν αρκετά νωρίς όποτε είπα να πάρω λεωφορείο να κατέβω στη Ρώμη . Τι το ήθελα. Μπουγιο μέχρι αηδιας. Καύσωνα !! Όχι ζεστή . Καύσωνα !!! Λέω στο Κονγκό ήρθα ? Τι ζεσταρα είναι αυτή. Κουβαλούσα και τσάντα. Βόλταρα στα κλασικά στενά της πόλης που ξεκάθαρα είναι διαφορετικά από κάθε άλλη πόλη της Ευρώπης. Λες ναι ρε φίλε είμαι στη Ρώμη ξεκάθαρα. Ειχε και και γιορτή και πετούσαν αεροπλάνα από πάνω αφήνοντας καπνό με το χρώμα της σημαίας της Ιταλίας ! Μέχρι να φτάσουμε εντωμεταξυ λιωσαμε στην κίνηση, κάτι που θυμάμαι και από τις άλλες φορές ότι έχουν έντονο. Πήγα μέχρι τη Φοντάνα Ντι Τρέβι. Αν θυμάμαι καλά λένε ότι αν πετάξεις κέρμα και ευχηθείς να έρθεις με το πρόσωπο που επιθυμείς θα έρθεις ξανά. Εντωμεταξυ όταν εγώ πέταξα κέρμα για τη Μαιρούλα το 2010 το ήθελα πολύ αλλά η Μαιρούλα σήμερα είναι παντρεμένη με παιδί
. Πάντως ούτε κέρμα ξανά έριξα ούτε πλησίασα κιόλας. Μπορούσα ?? Μπορεί να είχε και 2000 ανθρώπους γύρω από το συντριβάνι. Η χαρά του πορτοφολα ήταν. Σιχαθηκα τη ζωή μου. Έκατσα έφαγα ένα παγωτό , αργότερα ένα κομμάτι πίτσα και έκλεισα με κρέπα. Κάνα 20 ευρω παίζει να έδωσα. Και κυρίως έψαχνα μαγαζί με μπριζα να φορτίσω το κινητό και δεν έβρισκα γι'αυτό όπου έμπαινα έτρωγα από ευγένεια για να μη φύγω έτσι δύο κιλά πήρα στη Ρώμη . Περπάτησα μέχρι το Κολοσσαίο για μια ακόμα φορά . Το έχω δει 3-4 φορες πλέον. Εκεί κι αν μετάνιωσα . Μπορεί να είχε 50 βαθμούς κελσίου κι εγώ με τσάντα στον ώμο να έχω λιώσει. Κόσμος παντού . Αφού βλέπω ένα Πακιστανό που πουλούσε μπουκαλάκι με νερό δύο ευρώ !! Λέω φέρε εδώ να πιω θα πεθάνω. Και δέκα να το πουλούσε θα τα έδινα !! Μαρτύριο η Ρώμη. Κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι με έστειλε ο οδηγός του λεωφορείου να πάρω μια συγκεκριμένη μάσκα λέει από ένα κοντινό μίνι μάρκετ συγκεκριμένο, γιατί αυτή που είχα δεν έκανε. Κοπριτης . Τι μπίζνα έχουν στήσει με την περιπτερου Εν τέλη με μια άμεση ευτυχώς πτήση πατούσα τα μαγικά χώματα της κιτρινόμαυρης Θεσσαλονίκης !! Οι μέρες δεν περνούσαν με τίποτα μέχρι να γυρίσει το μωράκι από την Πορτογαλία. Καλά και αυτή τι πέρασε. Είχε πρωινή πτήση από το αεροδρόμιο Τσιαμπινο της Ρώμης . Λισαβόνα - Τσιαμπινο - Θεσσαλονίκη. Έφτασε εκεί τη νύχτα και της λένε : δεν μπορείτε να μπείτε μέσα. Απαγορεύεται. 5 το πρωί ( νομίζω ) θα μπορέσετε να μπείτε τότε ανοίγει έκατσε η καημένη όλη νυχτα έξω σε ένα πεζούλι και της έκανα παρέα στο τσατ μέχρι να μπει στο αεροπλάνο. Έπειτα την υποδέχτηκα με ένα τριαντάφυλλο όπως κάνω πάντα πλέον σε κάθε ταξίδι που κανει μόνη της ( πήγε Πολωνία και Αυστρία όταν την πρωτογνώρισα μόνη , τώρα δε θέλει χωρίς εμένα λέει ).. τέλος !!
Λίγος κόσμος στη Φοντάνα
