Τυνησία La Tunisie douze points !

[mourohavlos]

Καλημέρα! Με ποια αεροπορική εταιρεία αν επιτρέπεται;

Aegean

 

[levart]

Ξέρεις πως όπου πάω νηστική δε μένω. Εντάξει, δεν έχουν και τις πιο εντυπωσιακές κουζίνες στον κόσμο αλλά λόγω και των Γαλλικών επιρροών ήταν αξιόλογα τα φαγητά των.


Γενικά ναι, δεν είχαμε κάποιο πρόβλημα.

Συγγνώμη, για το εσωτερικο εννοούσα. Ακομα και μεσα στα τζαμια, επιτρέπεται η προσβαση;

 

[Vicks]

Aegean

Σε ευχαριστώ.
Ενδιαφέρομαι για Απρίλιο οπότε θα πρέπει να περιμένω να βγει το πρόγραμμα για τότε.

 

[fenia42]

Συγγνώμη, για το εσωτερικο εννοούσα. Ακομα και μεσα στα τζαμια, επιτρέπεται η προσβαση;

Για το εσωτερικό μιλάω, μπήκαμε παντού. Απλά με μακρύ παντελόνι και μαντίλα οι γυναίκες.

 

[fenia42]

Ο,ΤΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΩΡΑΙΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΜΕ ΠΟΝΟ



Ξύπνησα με ένα περίεργο αίσθημα, ότι κάτι είχε συμβεί. Θεώρησα πως είναι απλά η μελαγχολία της αναχώρησης, επειδή είχαμε φτάσει στην τελευταία μέρα του ταξιδιού.

Κατεβήκαμε στη βεράντα του νταρ μας όπου ο γαλανομάτης ιδιοκτήτης μας εξέπληξε με τη φιλοξενία του. Μας σέρβιρε ο ίδιος σε πανέμορφα παραδοσιακά σκεύη. Τι μερακλής!

(Συνεργασία επί πληρωμή)

Μα να μην κάνω ταγκ τη μανικιουρίστα μου;


Το αρνητικό αίσθημα δεν έλεγε όμως να με αφήσει κι αποφάσισα να στείλω ένα μήνυμα στην αδερφή μου αν είναι όλα καλά. Η παρατεταμένη σιωπή της δε βοηθούσε.

Πήραμε το αυτοκίνητο για την τελευταία διαδρομή. Στις 12 θα το αφήναμε στον κύριο από τον οποίο το είχαμε παραλάβει. Φτάνοντας στην Τύνιδα το κυκλοφοριακό χάος ήταν αφάνταστο, όχι μόνο από τα ΙΧ αλλά και από τους ανθρώπους που περπατούσαν μπροστά μας σε φάση viverepericolosamente ή πεταγόντουσαν ξαφνικά. Με τα πολλά βρήκαμε μια θέση να παρκάρουμε και το επιστρέψαμε πίσω, χωρίς τον παραμικρό έλεγχο από τον αρμόδιο. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά.

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο είχα μήνυμα από την κόρη : «έμαθες τα νέα.» Και τότε κατάλαβα.
Το Γενάρη μια παλιοσκνίπα τσίμπησε το σκυλάκι μας το οποίο ήτα μόλις 5 ετών, εμβολιασμένο και με κολάρο για τη λεϊσμανίαση. Κι όμως η ζωή του έλαχε να είναι σύντομη. Σύντομη αλλά ουσιαστική και με πολύ αγάπη από όλους μας. Νοσηλεύτηκε για ένα μήνα, ανέκαμψε αλλά τελικά τον πρόδωσαν τα νεφρά του.

Ήμουν απαρηγόρητη. Ο Γιάννης έκανε τα πάντα για να μου φτιάξει τη διάθεση, αλλά μάταια. Δεν ήθελα όμως να του στερήσω την τελευταία του μέρα στην Τύνιδα. Μάζεψα τα κομμάτια μου και βγήκαμε βόλτα.

Χαθήκαμε στα στενά της μεδίνας για ακόμα μια φορά, ήπιαμε ένα ωραίο καφεδάκι με θέα το τζαμί. Ο Γιάννης έκανε μια τελευταία απόπειρα μήπως βρει κρύο καφέ αλλά στέφθηκε με αποτυχία.

Φτάσαμε σε ένα σπίτι που λεγόταν το σπίτι της ποίησης, δίπλα στο ξενοδοχείο που λένε πως είναι το πιο εντυπωσιακό στη μεδίνα αφού κάποτε ήταν παλάτι.
Αν δεν είστε low budget travelers όπως εμείς αξίζει να δώσετε περίπου εκατό ευρώ για τη διαμονή σας εκεί!

Κάπου εκεί συνειδητοποιήσαμε πως δεν έχουμε πάρει δώρα για τους αγαπημένους μας. Εννοείται ότι ψωνίσαμε στα σουκς. Για τις συμπεθέρες πήραμε πετσέτες χαμάμ με τιμές που ξεκινούσαν από δέκα μόλις δηνάρια. Η σχέση μου με το Γ.Α. δεν είναι διόλου τυχαία. ‘Ένα χρόνο μετά την αρχή της σχέσης μας ανακαλύψαμε ότι οι γονείς μας ήταν συμμαθητές και οι γιαγιάδες μας κολλητές φίλες. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον! Η συναλλαγή αυτή τη φορά έγινε στα ισπανικά. Παρόλο που του μιλούσα γαλλικά του ανθρώπου, αυτός ήταν πεπεισμένος ότι είμαστε Ισπανοί. Και του είπα του Γιάννη να ξυριστεί!
‘Ηταν κι από τις λίγες φορές που μπορέσαμε να χρησιμοποιήσουμε την κάρτα. Για τον Γ.Α. αυτά ήταν τα πρώτα παζάρια της ζωής του και το διασκεδάσαμε αρκετά, κατάφερα κι εγώ να ξεχαστώ.

Φάγαμε σε ένα ντόπιο «γυράδικο» κεμπάπ και κάτι απροσδιόριστο που ήταν καυτερό. Βολτάραμε λίγο ακόμα και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε. Το βραδάκι ζητήσαμε από τον ξενοδόχο να μας καλέσει ένα uber. Ο τύπος μόλις ήρθε άρχισε να φωνάζει και να βρίζει στα αράβικα επειδή είχαμε δυο μικρές βαλίτσες. Του έδωσα δυο δηνάρια παρά πάνω και μας τις πέταξε (τις βαλίτσες) στο πορτ μπαγκάζ. Ξεκίνησε να οδηγεί σαν ΤΡΕΛΟΣ ! Αφού λέω τέλος, αυτό είναι, θα αφήσουμε τα κοκαλάκια μας στην Τυνησία. Τελικά φτάσαμε σώοι, μας πέταξε σχεδόν έξω από το ταξί, αφήνοντάς μας σε εντελώς άσχετο σημείο από την είσοδο. Συναντήσαμε τα κορίτσια και πήγαμε στο lounge να πνίξουμε τον πόνο μας στο αλκοόλ.

Με το γλυκόπικρο αυτό τρόπο πέρασε μια υπέροχη εβδομάδα περιπέτειας , κατά τη διάρκεια της οποίας καθημερινά είχαμε τη χαρά να αντικρίζουμε διαφορετικές παραστάσεις. Αποθηκεύσαμε αναμνήσεις για το χειμώνα, γεμίσαμε εικόνες, χορτάσαμε χαρούμενες στιγμές. Με τις όμορφες αναμνήσεις και την αγάπη που πήραμε και δώσαμε να πορευτούμε.

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

Pepper

 

[turms]

πολυ ωραια ιστορια....

 

[fenia42]

πολυ ωραια ιστορια....

Σε ευχαριστώ πολύ @turms

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Αφρική